-
1 φάσκε
φάσκωsay: pres imperat act 2nd sgφάσκωsay: imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) -
2 φάσκ'
φάσκε, φάσκωsay: pres imperat act 2nd sgφάσκε, φάσκωsay: imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) -
3 φάσχ'
φάσκε, φάσκωsay: pres imperat act 2nd sgφάσκε, φάσκωsay: imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) -
4 φάσκεν
φάσκε̄ν, φάσκωsay: pres inf act (epic doric)φάσκωsay: imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) -
5 τιταίνω
τιταίνω, aor. ἐτίτηνα, episch gedehnte Form für τείνω (ΤΑ), 1) spannen, anspannen; τόξα, Il. 8, 266; h. Apoll. 4; auch im med., τόξα τιταίνεσϑαι, Il. 5, 97. 11, 370 Od. 21, 259. – Auch φόρμιγγα τιτηνάμενος μετὰ χερσίν, Orph. Arg. 253. – 2) wie τείνω, τανύω, ausbreiten, ausstrecken; τραπέζας, der Länge nach vor Einen hinstellen, Od. 10, 351; τάλαντα, Il. 8, 69. 22, 209; χεῖρε τιτήνας, 13, 534; u. med., τιταινομένω πτερύγεσσιν, sich mit den Flügeln ausbreiten, Od. 2, 149; überh. sich verbreiten, ὑπέρ τινος, τῇ καὶ τῇ, D. Per. 637. – 3) in die Länge dehnen, ziehen; ἅρμα τιταίνειν, einen Wagen entlang ziehen, Il. 2, 390. 12, 58; ἄροτρον, 13, 704; δρόμον, den Lauf in die Länge ziehen, d. i. eine lange Strecke laufen, u. so auch ohne Zusatz, τιταίνετον, streckt euch aus, laufet, eilet, 23, 403; häufiger so im med., ἵππος ϑέει τιταινόμενος πεδίοιο, das Roß rennt im gestreckten Lauf durch das Gefilde hin, 22, 23; ἵππος ἄνακτα ἕλκει πεδίοιο τιταινόμενος σὺν ὄχεσφιν, 23, 518; Hes. Sc. 229; auch vom Manne, der sich im Laufe anstrengt, 299; γυῖα τιταινόμενος, Ep. ad. 292 ( Plan. 105); überh. sich anstrengen, ὅγ' ἂψ ὤσασκε (λίϑον) τιταινόμενος, Od. 11, 599. – Bei Hes. Th. 209 wird der Name der Titanen davon abgeleitet, daß Uranus φάσκε δέ, τιταίνοντας ἀτασϑαλίῃ μέγα ῥέξαι ἔργον, er sagte aber, daß sie, die Hände ausstreckend, im Frevelmuth ein großes Werk vollbracht hätten, wo, weil in Τ, τάν das ι lang ist, Hes. auch ι lang gebraucht hat, man aber nicht eine eigne Bdtg von τῑταίνω, rächen, annehmen darf. S. nom. propr.
-
6 μίγνῡμι
μίγνῡμι, auch μιγνύω, u. bei Hom. u. Her. im praes. u. imperf. nur μίσγω (w. m. s.), fut. μίξω, aor. ἔμιξα, inf. μῖξαι, perf. pass. μέμιγμαι, aor. ἐμίχϑην u. ἐμίγην, u. in synkopirier Form μίκτο, fut. pass. μιγήσομαι, Il. 10, 365, μίξομαι, Od. 24, 314, μεμίξομαι, Hes. O. 177, Aesch. Pers. 1052; – mischen, vermischen; eigentlich von flüssigen Dingen; ἐπὴν κρητῆρι μιγείη, Od. 4, 222; μεμιγμένον μέλι σὺν γάλακτι, Pind. N. 3, 84; ϑρόμβῳ δ' ἔμιξεν αἵματος φίλον γάλα, Aesch. Ch. 539; σπονδὰς ἐχίδνας σταγόσι μιγνυμένας φόνῳ, Eur. Ion 1233; auch ἅλεσσι μεμιγμένον εἶδαρ, Od. 11, 123, mit Salz gemischte Speise. Uebertr., ᾡ πότμον Ἄρης ἔμιξεν, Pind. I. 6, 25; u. gewagter noch Soph. βροτῶν σὺν κακοῖς μεμιγμένων, El. 1477, d. i. der unglücklichen Sterblichen. – Ueberh. zusammen- u. durcheinanderbringen; – a) im feindlichen Sinne, μῖξαι χεῖράς τε μένος τε, Il. 15, 510, Hände und Muth mischen, d. i. handgemein werden im Kampfe; bes. häufig im pass., zusammentreffen, τῶν ἄμυδις μίχϑη μένος, 20, 374; ἐν δαΐ, ἐν παλάμῃσι μιγῆναι, 13, 286. 21, 469; τινί, 14, 386, wie Τρώεσσι μίγη κρατερὸς Διομήδης, 5, 143; Κόλχοισιν βίαν μίξαν, Pind. P. 4, 213; Χαλκοβόαν Ἄρη μίξουσιν, Soph. O. C. 1051; Ἀργεῖα καὶ Καδμεῖα μίξαντες βέλη, Eur. Phoen. 889. – b) von freundlichem Verkehr u. Umgehen der Menschen mit einander, mit Einem zusammentreffen, sich ihm zugesellen; absol., καί κε ϑάμ' ἐνϑάδ' ἐόντες ἐμισγόμεϑα, Od. 4, 178, und wir würden oft mit einander verkehren, zusammen sein; μίγεν ἀνδράσι λωτοφάγοισιν, 9, 91, ἕως ὅγε Φαιήκεσσι φιληρέτμοισι μιγείη, zu den Phäaken kommen, 5, 386, u. öfter μνηστήρεσσιν; auch μίκτο δ' ὁμίλῳ, er mischte sich unter den Haufen, 8, 196; προμάχοισιν ἐμίχϑη, er mischte sich, ging unter die Vorkämpfer, Il. 5, 134, u. öfter auch ἐν προμάχοισιν, Od. 18, 379, wie Τρώεσσιν ἐν ἀγρομένοισιν ἔμιχϑεν, sie kamen zu den versammelten Troern, Il. 3, 209; daher Τρώεσσι μεμιγμένοι im Ggstz von ἀπάνευϑε, 10, 424; μίξεσϑαι ξενίῃ, in Gastfreundschaft sich verbinden, in Gastlichkeit zusammenkommen, Od. 24, 314; ἀλλήλοις, Plat. Soph. 256 b. – Bes. häufig c) von fleischlicher Vermischung im Beischlaf, eheliche Gemeinschaft, Umgang haben; vom Manne, absol., Il. 9, 633, μήποτε τῆς εὐνῆς ἐπιβήμεναι ἠδὲ μιγῆναι, u. öfter, auch εὐνῇ οὔποτ' ἔμικτο, Od. 1, 433; τινί, τῇ γὰρ μίγη Ποταμός, Il. 21, 143, Od. 7, 61, u. vollständig, πλυνούσῃ τις πρῶτα μίγη εὐνῇ καὶ φιλότητι, 15, 422, ὅς μ' ἔϑελεν φιλότητι μιγήμεναι, οὐκ ἐϑελούσῃ, Il. 6, 165; auch ἐν φιλότητι, Il. 2, 232, vgl. 24, 131; Hes. Th. 306; u. σῇ φιλότητι μιγῆναι, H. h. Ven. 151; u. εὐνῇ καὶ φιλότητί τινος, Hes. Sc. 35; – von der Frau, τινί, ἡ δὴ φάσκε Ποσειδάωνι μιγῆναι, Od. 11, 306. 20, 12 u. öfter, u. vollständig, Ἰάσωνι Δημήτηρ μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ, 5, 126; φιλότητι μιγῆναι, Hes. Th. 927. 1017; auch οὐδέ κεν Ἑλένη ἀνδρὶ παρ' ἀλλοδαπῷ ἐμίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ, Od. 23, 219; ἐν ἀγκοίνῃσι Διὸς μιγεῖσα, 11, 268; ἐν φιλότητί τινος, H. h. 6, 54. 17, 4; vgl. Hes. Th. 920; noch abweichender φιλότης τε καὶ εὐνή, ἣν ἐμίγης, Il. 15, 33. – Von Mann u. Frau, ὡς τὰ πρῶτα μίγησαν, Od. 8, 268. – Von Begattung der Thiere, βόες ταύροισι μιγεῖσαι, H. h. Merc. 493. – Aehnlich bei den Folgenden, μίγεν ἔϑνει γυναικῶν, Pind. P. 4, 251; Ποσειδάωνι μιχϑεῖσα, Ol. 6, 29; Ζηνὶ μιγεῖσα, P. 9, 87; auch ϑεῷ τε γάμον μιχϑέντα κούρᾳ τε, eine von Gott u. dem Mädchen vollzogene Ehe, 9, 13; Tragg., αἷς οὐ μίγνυται ϑεῶν τις, Aesch. Eum. 69, Ζῆνα μιχϑῆναι βροτῷ, Suppl. 292, ὡς μητρὶ μὲν χρείη με μιχϑῆναι, Soph. O. R. 791, wie χρῆναι μιγῆναι μητρί 995; πατήρ τε ϑυγατρὶ παῖς τε μητρὶ μίγνυται, Eur. Andr. 174; μίγνυσϑαι τοῖς ἀδελφοῖς, Ar. Ran. 1079; auch Plat. Legg. VIII, 838 c; Xen. Mem. 4, 4, 20; nach Luc. soloec. 6 später nur vom Manne gesagt. – d) von leblosen Dingen, überh. von örtlichem, nahem Zusammentreffen; κάρη κονίῃσιν ἐμίχϑη, das Haupt wurde mit dem Staube gemischt, in den Staub gcstürzt, Il. 10, 457 Od. 22, 329, wie ἐν κονίῃσι μιγῆναι, Iliad. 3, 55; οὐδὲ ἔασεν μιχϑήμεναι ἔγχος ἔγκασι φωτός, sie ließ den Speer nicht in die Eingeweide des Mannes eindringen, 11. 438; κλισίῃσι μιγῆναι, sich unter die Zelte mischen, an die Zelte herankommen und da kämpfen; Pind. sagt gewagter στεφάνοις ἔμιχϑεν, sie wurden mit Kränzen gemischt, für »sie gelangten zu Kränzen«, erwarben sie, N. 2, 22; vgl. ἐν τιμαῖς ἔμιχϑεν, I. 2, 29, εὐλογίαις μεμῖχϑαι, 3, 3; auch γέρας μιγνύμενον φρενί, P. 5, 19. – Uebh. vermischen, vereinigen, verbinden, μίγνυσι τὴν σώφρονα δύναμιν τῇ αὐϑάδει ῥώμῃ, Plat. Legg. III, 691 e; πᾶσαν ἡδονὴν πάσῃ φρονήσει μιγνύντες, Phil. 61 d; μεμιγμένην πολιτείαν ἐκ κακοῠ τε καὶ ἀγαϑοῠ, Rep. VIII, 548 c; ὁ μιχϑεὶς ἐξ ἀμφοῖν τρίτος ἔρως, Legg. VIII, 837 d; Folgde.
-
7 Τιτάν
A the Titans, Il.14.279, h.Ap. 335, Hes.Th. 630, al., Cratin. in PSI11. 1212.11,19, etc.;Τ. Προμηθεύς S.OC56
, E.Ph. 1122; of Atlas, dub. in A.Pr. 427 (lyr.); of the Sun-god, Emp.38, cf. Ezek.Exag. 217, Orph.A. 512; of Apollo, IG12(5).893.1 (Tenos, dub. l.), 9(1).882.4 (Corc.), Schwyzer 649.8 ([place name] Balbilla).II τιτάν· παιδεραστής, Hsch.III a kind of comet, Heph.Astr.1.24 (Lyd.Ost.p.169). (Derived by Hes.Th. 207 sqq. partly from τιταίνω ( the Strivers), partly from the root of τίσις ([etym.] Οὐρανὸς.. φάσκε δὲ τιταίνοντας ἀτασθαλίῃ μέγα ῥέξαι ἔργον, τοῖο δ' ἔπειτα τίσιν μετόπισθεν ἔσεσθαι); the latter derivation also in Orph.Fr.57, Plu.2.996c, Hsch., in modified form. Perh. really connected with τίταξ = βασιλεύς, and τιτήνη = βασιλίς in Hsch.) -
8 φάσκω
Aἔφασκον Il.13.100
; [dialect] Ep.φάσκον Od.24.75
, Hes.Th. 209: freq. in Trag. and Com. (but perh. never in [tense] pres. indic., v. infr.): as [tense] impf. of , etc., also Ar. Ra. 742; also imper. , Arist.Rh.Al. 1429a6; subj.φάσκω A.Ch.93
, Ar.V. 561 (anap.), Antipho 3.4.3, Lys.25.11, Is.10.11, PHal.1.134 (iii B. C.); opt. , D.30.27; inf.φάσκειν S.El.9
, OT 462, Ph. 1411 (anap.), Ar.Ra. 695 (troch.), X.Mem.1.2.52, al., Isoc.8.1; part.φάσκων IG12.66.6
, E.HF 1382 (the only part of the Verb used in Th. (3.70 ) and Pl. (R. 337e, al.), exc. ):—[voice] Pass. is not found, ἐφάσκετ' is for . Rare in [tense] pres. indic. before iii B.C.:φάσκει Is.6.16
( φάσκοι Reiske, Wyse), PMich.Zen.82.6 (iii B. C.), PSI8.921.7 (ii A. D.), dub. in S.E.P. 1.17 (v.l. φάσκοι), Gal.15.35, Gp.9.14.2, Hsch.; (iii B. C.); φάσκουσι ([etym.] ν) Aeschin.Ep.11.11, PCair.Zen.21.25, 244.5, al. (iii B. C.), Plu.Ant.86, Ath.10.429b, Gp.5.2.9, etc.; φάσκομεν is dub. cj. (for πάσχομεν ) in Alex.146.4:—say, affirm, assert, c. acc. et inf., Od.4.191, 8.565, al.; φάσκειν as imper., in this constr., S.OT 462, Ph. 1411 (anap.); οὐ φασκόντων χρήσειν saying they would not.., Hdt. 3.58;οὐ φάσκων ἀνεκτὸν εἶναι Th.8.52
; the inf. is freq. to be supplied, ἐν τῇδ' ἔφασκε γῇ (sc. εὑρεθήσεσθαι) S.OT 110; φησίν γε· φάσκων δ' (sc. ἥξειν) Id.El. 319; τῶν φασκόντων γονέων (sc. εἶναι) Pl. R. 538a, etc.; rarely φ. ὡς.., ὅτι.., Mosch.2.12, Plu.2.215f: c. acc.,τοῦτο φ. τοὔπος A.Ch.93
, cf. E.HF 1382, etc.: abs.,ὡς ἔφασκεν S.OT 114
;φάσκουσα καὶ οὐ φάσκουσα Pl.Tht. 190a
.2 think, deem, expect,ὃ οὔ ποτ' ἔγωγε τελευτήσεσθαι ἔφασκον Il.13.100
;οὔ μ' ἐφάσκεθ'.. οἴκαδ' ἱκέσθαι Od.22.35
; φάσκειν.. ὁρᾶν believe that you see, S.El.9.3 say, promise, c. inf. [tense] fut.,με.. ἔφασκε θήσειν ἀθάνατον Od.7.256
;φάσκων προσποιήσειν αὐτήν Th.2.85
, cf. Pl. Ion 541e. -
9 τιταίνω
τιταίνω, (1) spannen, anspannen; (2) ausbreiten, ausstrecken; τραπέζας, der Länge nach vor einen hinstellen; τιταινομένω πτερύγεσσιν, sich mit den Flügeln ausbreiten; überh. sich verbreiten; (3) in die Länge dehnen, ziehen; ἅρμα τιταίνειν, einen Wagen entlang ziehen; δρόμον, den Lauf in die Länge ziehen, = eine lange Strecke laufen, u. so auch ohne Zusatz, τιταίνετον, streckt euch aus, laufet, eilet; ἵππος ϑέει τιταινόμενος πεδίοιο, das Roß rennt im gestreckten Lauf durch das Gefilde hin; auch vom Manne, der sich im Laufe anstrengt; überh. sich anstrengen; es wird der Name der Titanen davon abgeleitet, daß Uranus φάσκε δέ, τιταίνοντας ἀτασϑαλίῃ μέγα ῥέξαι ἔργον, er sagte aber, daß sie, die Hände ausstreckend, im Frevelmut ein großes Werk vollbracht hätten, man aber nicht eine eigne Bdtg von τῑταίνω, rächen, annehmen darf
См. также в других словарях:
φάσκε — φάσκω say pres imperat act 2nd sg φάσκω say imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φάσκ' — φάσκε , φάσκω say pres imperat act 2nd sg φάσκε , φάσκω say imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φάσχ' — φάσκε , φάσκω say pres imperat act 2nd sg φάσκε , φάσκω say imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φάσκεν — φάσκε̄ν , φάσκω say pres inf act (epic doric) φάσκω say imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ALOEUS — Gigas, cuius filii dicuntur Martem vulnerâsse, a quo patronymicum Aloides fuit, Titanis ac Terrae fil. cui Coniux fuit Iphimedia, quam cum violâsset Neptunus, duos ex eo peperit filios, Othum et Ephialtum, qui et Aloidae dicebantur, quos Aloeus… … Hofmann J. Lexicon universale