-
1 βασιλεύς
βασιλεύς, ὁ, βασιλέως, ion. ῆος, acc. βασιλῆ Orak. bei Her. 7, 220 (von βαίνω-λαός, Herzog), 1) König, Fürst. Hom. behandelt das Wort öfters als adjectiv., indem er nicht nur βασιλεὺς ἀνήρ verbindet, Iliad. 3, 170, und βασιλεὺς ἄναξ, Odyss. 20, 194, sondern auch einen comparat. βασιλεύτερος bildet und einen superlat. βασιλεύτατος: Iliad. 9, 69 Ἀτρείδη, σὺ μὲνἄρχε· σὺ γὰρ βασιλεύτατός ἐσσι; vgl. Hesiod. bei Plutarch. Thes. 16; Iliad. 9, 160 καί μοι ὑποστήτω, ὅσσον βασιλεύτερός εἰμι; 9, 392 ὁ δ' Ἀχαιῶν ἄλλον ἑλέσϑω, ὅς τις οι τ' ἐπέοικε καὶ ὃς βασιλεύτερός ἐστιν; 10, 239 μηδὲ σύ γ' αἰδόμενος σῇσι φρεσὶ τὸν μὲν ἀρείω καλλείπειν, σὺ δὲ χείρον' ὀπάσσεαι αἰδοῖ εἴκων, ἐς γενεὴν ὁρόων, μηδ' εἰ βασιλεύτερός ἐστιν; Odyss. 15, 533 ὑμετέρου δ' οὐκ ἒστι γένος βασιλεύτερον ἄλλο ἐν δήμῳ Ἰϑάκης, ἀλλ' ὑμε'ς καρτεροὶ αἰεί Der positiv. βασιλεύς bezeichnet bei Hom. vorzugsweise den, welchen allein man auf Deutsch »den König« nennen würde, d. h. den ersten unter den Häuptlingen u. Großen eines Landes, den Oberkönig; Iliad. 2, 205 οὐ μέν πως πάντες βασιλεύσομεν ἐνϑάδ' Ἀχαιοί οὐκ ἀγαϑὸν πολυκοιρανίη· εἷς κοίρανος ἔστω, εἷς βασιλεύς, ᾡ ἔδωκε Κρόνου παῖς ἀγκυλομήτεω; 1, 277 sagt Nestor, vom Agamemnon redend, zum Achilleus μήτε σύ, Πηλείδη, ἔϑελ' ἐριζέμεναι βασιλῆι ἀντιβίην, ἐπεὶ οὔ ποϑ' ὁμοίης ἔμμορε τιμῆς σκηπτοῠχος βασιλεύς, ᾡ τε.Ζεὺς κῦδος ἔδωκεν. Aber das Wort bezeichnet auch die Söhne des wirklichen Königs, ferner die Vornehmen aus anderen Geschlechtern, welche Antheil an der Regierung haben, u. endlich die Söhne dieser Großen: Iliad. 4, 96 πᾶσι δέ κε Τρώεσσι χάριν καὶ κῠδος ἄροιο, ἐκ πάντων δὲ μάλιστα Ἀλεξάνδρῳ βασιλῆι; Odyss. 8. 390 sagt Alkinoos δώδεκα γὰρ κατὰ δῆμον ἀριπρεπέες βασιλῆες ἀρχοὶ κραίνουσι, τρισκαιδέκατος δ' ἐγὼ αὐτός; vgl. 6, 54 τῷ δὲ (dem Alkinoos) ϑύραζε ἐρχομένῳ ξύμβλητο μετὰ κλειτοὺς βασιλῆας ἐς βουλήν, ἵνα μιν κάλεον Φαίηκες ἀγαυοί; u. von denselben 7, 49 δήεις δὲ διοτρεφέας βασιλῆας δαίτην δαινυμένους; Odyss. 18, 64 sagt Telemachos ξεινοδόκος μὲν ἐγών, ἐπὶ δ' αἰνεῖτον βασιλῆες, Ἀντίνοός τε καὶ Εὐρύμαχος, vielleicht in dem Sinne gesagt wie Odyss. 4, 629. 21, 187 Antinoos u. Eurymachos ἀρχοὶ μνηστήρων heißen; Ἀντίνοον βασιλῆα Odyss. 24, 179; Odyss. 1, 386 sagt Antinoos zum Telemachos μή σέ γ' ἐν Ἰϑάκῃ βασιλῆα Κρονίων ποιήσειεν, ὅ τοι γενεῇ πατρώιόν ἐστιν, worauf Telemachos unter Anderm vs. 392 ff erwidert οὐ μὲν γάρ τι κακον βασιλευέμεν· αἶψά τέ οἱ δῶ ἀφνειὸν πέλεται καὶ τιμηέστερος αὐτός. ἀλλ' ἤτοι βασιλῆες Ἀχαιῶν εἰσὶ καὶ ἄλλοι πολλοὶ ἐν Ἰϑάκῃ, νέοι ἠδὲ παλαιοί, τῶν κέν τις τόδ' ἔχῃσιν, ἐπεὶ ϑάνε δῖος Ὀδυσσεύς. Vgl. hiermit Iliad. 20, 84 Αἰνεία Τρώων βουληφόρε, ποῠ τοι ἀπειλαί, ἃς Τρώων βασι λεῦσιν ὑπίσχεο οἰνοποτάζων, Ἀχιλῆος ἐναντίβιον πολεμίζειν, Scholl. Aristonic. βασιλεῖς δὲ καὶ τοὺς κατὰ μέρος ἄρχοντας λέγει· »δώδεκα γὰρ βασιλῆες ἀριπρεπέες κατὰ δῆμον (Od. 8, 390)«. Iliad. 18, 556 scheint βασιλεύς = Hausherr, Gutsbesitzer zu sein, Scholl. βασιλεύς: νῠν ὁ τοῦ χωρίου δεσπότης. Iliad. 2, 188 ὅν τινα μὲν βασιλῆα καὶ ἔξοχον ἄνδρα κιχείη, Homerisch, βασιλῆα und ἔξοχον ἄνδρα stehn παραλλήλως, Beides bedeutet dasselbe; eben so Iliad. 9, 334 ἄλλα δ'ἀριστήεσσι δίδουγέρα καὶ βασιλεῦσιν. Der (wirkliche) König führt bei Hom. den Oberbefehl im Kriege, hat den Vorsitz in den Versammlungen, verrichtet die Opfer für das Volk u. ist oberster Richter, vgl. Hesiod. Op. 202. 248. 263; seine Würde ist in der Regel erblich, Odyss. 1, 386. Die Könige heißen διοτρεφέες, weil die königl. Würde von Zeus stammt, Iliad. 1, 279. 2, 205, und σκηπτοῠχοι, weil das σκῆπτρον Zeichen der königl. Würde ist, s. bes. Iliad. 2, 101; Odyss. 4, 63 ἀνδρῶν γένος ἐστὲ διοτρεφέων βασιλήων σκηπτούχων; Iliad. 1, 279 Odyss. 2, 231 σκηπτοῦχος βασιλεύς, Iliad. 2, 196 Odyss. 4. 44 διοτρεφέος βασιλῆος; Iliad. 1, 176 διοτρεφέων βασιλήων, 2, 86 σκηπτοῦχοι βασιλῆες; Odyss. 7, 49 διοτρεφέας βασιλῆας die dreizehn Fürsten der Phäaken; 8. 41 σκηπτοῦχοι βασιλῆες die zwölf Fürsten der Phäaken außer Alkinoos, von diesem selber so genannt. – Das Wort βασιλεύς findet sich bei den folgenden Autoren überall; Aeschyl. Pers. 5 ἄναξ Ξέρξης βασιλεύς, vgl. Hom. Odyss. 20, 194; auch die Tyrannen nannte man βασιλεῖς; Anruf an Götter, bes. Zeus; z. B. Aristoph. Nub. 2 ὦ Ζεῦ βασιλεῦ; vgl. Hesiod. Th. 886 Ζεὺς ϑεῶν βασιλεύς. Von den Perserkriegen an heißt, βασιλεύς schlechthin, meist ohne Artikel, auch ὁ μέγας β., ὁ ἄνω β. u. μέγας β., der Perserkönig, Thuc., Xen. u. Folgde; bei Sp. der römische Kaiser. – Bei den Athenern heißt der zweite Archon βασιλεύς, Antiph. 6, öfter, u. sonst bei Rednern, wie bei Plat. Theaet. 210 d, der die Aufsicht über den gesammten Gottesdienst u. die Leitung der Criminalprocesse hat. – 2) übertr., der Erste, Ausgezeichnetste seiner Art, οἰωνῶν Aesch. Ag. 113; bes. bei Sp., z. B. ἐν λόγοις Luc. rhet. praec. 11.
-
2 βασιλεύς
Grammatical information: m.Meaning: `king', esp. the Persian king, prince' (Il.).Derivatives: Femin.: βασίλεια (Od.); βασιλίς (S.), βασιληΐς (Man., Epigr. Gr. 989, 3), βασίλισσα (inscr. Athens 337a, Com.; from words like Κίλισσα, Φοίνισσα a.o. to stems in - ικ-); βασίλιννα `wife of the ἄρχων βασιλεύς in Athens' (D.; cf. Κόριννα, Φίλιννα etc., hypocor., Schwyzer 491; diff. Chant. Form. 205). - Diminut. βασιλίσκος, also name of a snake, fish etc.. (Hp.; cf. Strömberg Fischnamen 91f.), - Adj. βασιλήϊος (Od.), βασίλειος (Att.); f. also βασιληΐς (Il.); n. substantivised βασιλήϊον, βασίλειον, `kings palace' (Ion.-Att.) - Denom. verb: βασιλεύω (Il.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Beside βασιλεύς Greek has two other words for `king', κοίρανος (q. v.) and ἄναξ (q. vv.). βασιλεύς is the youngest, s. Wackernagel Unt. 209ff. The word is no doubt of Pre-Greek origin (i.e. not a loanword from another country); labio-velars are well known in this language.Page in Frisk: 1,222-223Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > βασιλεύς
-
3 βασιλεύς
βασιλεύς, έως, ὁ (Hom. +; loanw. in rabb.)① one who rules as possessor of the highest office in a political realm, king, gener. of a male ruler who has unquestioned authority (exceptions are client rulers who owe their power to the grace of Rome) in a specific area ποιεῖν τινα β. make someone king J 6:15. βασιλεῖς τῆς γῆς earthly kings Mt 17:25; Rv. 1:5; 6:15 (Ps 2:2; 88:28) al.; Ac 4:26 (Ps 2:2); β. τῶν ἐθνῶν Lk 22:25; (w. ἡγεμόνες; cp. ἡγούμενοι ἐθνῶν καὶ β. Orig., C. Cels. 2, 32, 22) Mt 10:18; Mk 13:9; Lk 21:12. Of kings gener. (w. προφῆται; 2 Macc 2:13; Boll 139) Lk 10:24. Of Pharaoh Ac 7:10 (Tat. 38, 1); David Mt 1:6; Ac 13:22 (Just., A I, 35, 6); Herod I (Jos., Ant. 14, 382; 385; OGI 414, 2; 415, 1; 416, 2; 417, 3; Just., A I, 40, 6; D. 78, 1]) Mt 2:1, 3; Lk 1:5; Herod Antipas (not really a king [Jos., Ant. 17, 188; OGI 414, 2; 415, 1; 416, 2; 417, 3], but occasionally given that title: Cicero, Verr. 4, 27) Mt 14:9; Mk 6:14; GPt 1:2 (ASyn. 341, 20); Herod Agrippa I (Jos., Ant. 18, 237; 19, 274; OGI 418, 1; 419, 1; 428, 4) Ac 12:1; Agrippa II (Jos., Bell. 2, 223; OGI 419, 2; 423, 1; 425, 3; 426, 2) 25:13, 24, 26; Aretas, king of the Nabataeans 2 Cor 11:32; Melchizedek, king of Salem Hb 7:1f (Gen 14:18). Of the Rom. emperor (Appian, Iber. 102 §444, Bell. Civ. 2, 86 §362 Ῥωμαίων β. Ἁδριανός al.; Herodian 2, 4, 4; IG III, 12, 18; CIG II, 2721, 11; POxy 33 II, 6; 35 verso, 1; BGU 588, 10; PGM 4, 2448 Ἁδριανὸς β.; 2452; Jos., Bell. 3, 351; 4, 596; 5, 563, Vi. 34; Magie 62; βασιλεῦ Ar. 1, 1 al. Tat. 4, 1; 19, 1; Mel., HE 4, 26, 6) 1 Ti 2:2 (the pl. is generic as Appian, Prooem. 15 §62; Jos., Ant. 2, 71; PEg2 48; on the topic s. LBiehl, D. liturg. Gebet für Kaiser u. Reich ’37); 1 Pt 2:13, 17 (s. Pr 24:21 and esp. Vi. Aesopi I c. 26 p. 288, 17 Eberh.: τέκνον, πρὸ πάντων σέβου τὸ θεῖον, τὸν βασιλέα δὲ τίμα); Rv 17:9; 1 Cl 37:3.② one who possesses unusual or transcendent power, ext. of mng. 1 (Ael. Aristid. 46 p. 285 D.: β. Θεμιστοκλῆς) esp.ⓐ of the Messianic king β. τῶν Ἰουδαίων (so Alex. Jannaeus: Jos., Ant. 14, 36; Herod 16, 311; Aristobolus: Diod S 40, 2) Mt 2:2; 27:11, 29, 37; Mk 15:2, 9, 12, 18, 26; Lk 23:3, 37f; J 18:33 al.; β. (τοῦ) Ἰσραήλ Mt 27:42; Mk 15:32; J 1:49; 12:13; GPt 3:7 (ASyn. 341, 20); 4:11 (ASyn. 344, 74). Hence of Jesus as king of the Christians (Orig., C. Cels. 1, 61, 27; Did., Gen. 215, 10) MPol 9:3; 17:3; AcPl BMM verso 37 (difft. AcPl Ha 8, 29). He is also the κύριος referred to D 14:3, which quotes β. μέγας fr. Mal 1:14; for the latter phrase s. also AcPl Ha 9:1f (cp. 9:7). Cp. Mt 21:5 (Zech 9:9); 25:34, 40; J 18:37 (for the judge’s question: βασιλεὺς εἶ σύ; cp. Μαρτύριον Κάρπου 24, in: Musurillo, Ac. Chr. M. p. 24: βουλευτὴς εἶ;). β. βασιλέων (as 2 Macc 13:4; Philo, Spec. Leg. 1:18, Decal. 41; cp. PGM 13, 605.—Of Zeus: Dio Chrys. 2, 75) Rv 17:14; 19:16 (GBeale, NTS 31, ’85, 618–20, w. ref. to Da 4:37; in support TSlater, ibid. 39, ’93, 159f); this title is still current for kings in the early Christian era (Dssm., LO 310f [LAE 367f]; Diod S 1, 47, 4 an ancient royal inscr. β. βασιλέων; 1, 55, 7 β. βασιλέων καὶ δεσπότης δεσποτῶν Σεσόωσις; Memnon [I B.C./I A.D.] 434 Fgm. 1, 31, 3 Jac. βας. βας. of Tigranes; Appian, Bell. Civ. 2, 67 §278; Ezk 26:7; Da 2:37; 2 Esdr 7:12; Mussies 96f; WHuss, Der ‘König der Könige’ und der ‘Herr der Könige’: ZDPV 93, ’77, 131–40) and purposely reserved by the Christians for their Lord, in strong contrast to earthly kings (cp. Pass. Scilit. 6 p. 24 vGebh.).—B 11:5 (Is 33:17). ὁ β. τῶν οὐρανῶν AcPl Ha 7, 29.ⓑ of God (Pla., Ep. 2, 312e ὁ πάντων βασιλεύς; Plut., Mor. 383a: ἡγεμών ἐστι κ. βασιλεὺς ὁ θεός of human souls who have entered eternal bliss) μέγας β. (SEG VIII, 32, 3 [III A.D.] of Zeus; Tob 13:16; Philo, Migr. Abr. 146 al.; SibOr 3, 499 and 616; of human kings since Hdt. 1, 188, 1; Jdth 2:5; 3:2; EpArist; Philo) Mt 5:35 (cp. Ps 47:3); Hv 3, 9, 8; β. τῶν ἐθνῶν (Jer 10:7; s. ed. HSwete v.l.) Rv 15:3; β. τῶν αἰώνων (Tob 13:7, 11; En 9:4; cp. Ps 144:13; Ex 15:18; Jos., Ant. 1, 272 δέσποτα παντὸς αἰῶνος, also 14:24 β. τῶν ὅλων [β. τῶν ὅλων is also a designation of the god Uranus in Diod S 3, 56, 5]; PGM 12, 247 αἰώνων βασιλεῦ καὶ κύριε) 1 Ti 1:17; Rv 15:3 v.l.; ἐπουράνιος β. τῶν αἰ. 1 Cl 61:2; β. τῶν βασιλευόντων 1 Ti 6:15 (as 3 Macc 5:35 v.l.; Pel.-Leg. 21, 8; 24, 21). β. τῆς δόξης AcPl BMM verso 24; 26. WGrafBaudissin, Kyrios III 1929, 70–76.ⓒ of a king of spirits in the nether world, Abaddon Rv 9:11.—WSchubart, Das hell. Königsideal nach Inschr. u. Pap., APF 12, ’37, 1–26; PCarlier, La royauté en Grèce avant Alexandre ’84 (for summary and ins reff. s. SEG XXXIX, 1792).—B. 1321; 1324. M-M. TW. Sv. -
4 βασιλεύς
βασιλεύς, (1) König, Fürst. Der positiv. βασιλεύς bezeichnet vorzugsweise den, welchen allein man auf Deutsch »den König« nennen würde, d. h. den ersten unter den Häuptlingen u. Großen eines Landes, den Oberkönig. Aber das Wort bezeichnet auch die Söhne des wirklichen Königs, ferner die Vornehmen aus anderen Geschlechtern, welche Anteil an der Regierung haben, u. endlich die Söhne dieser Großen. Hausherr, Gutsbesitzer. Der (wirkliche) König führt den Oberbefehl im Kriege, hat den Vorsitz in den Versammlungen, verrichtet die Opfer für das Volk u. ist oberster Richter; seine Würde ist in der Regel erblich. Die Könige heißen διοτρεφέες, weil die königl. Würde von Zeus stammt, und σκηπτοῠχοι, weil das σκῆπτρον Zeichen der königl. Würde ist; διοτρεφέας βασιλῆας, die dreizehn Fürsten der Phäaken; σκηπτοῦχοι βασιλῆες die zwölf Fürsten der Phäaken außer Alkinoos, von diesem selber so genannt; auch die Tyrannen nannte man βασιλεῖς; Anruf an Götter, bes. Zeus; der römische Kaiser. Bei den Athenern heißt der zweite Archon βασιλεύς; der die Aufsicht über den gesammten Gottesdienst u. die Leitung der Kriminalprozesse hat. (2) übertr., der Erste, Ausgezeichnetste seiner Art -
5 βασιλευς
I- έως, эп.-ион. ῆος и έος ὅ1) царь, властелин, повелитель, предводитель Hom.οἱ μεγάλοι βασιλῆς Soph. = οἱ Ἀτρεῖδαι;
ὅ μέγας β. Her. и ὅ ἄνω β. Xen., тж. (ὅ) β. Thuc., Arph., Xen., Dem. = ὅ τῶν Περσῶν β.2) царский сын, царевич Xen.5) (в Риме, после Августа) император NT.7) зоол. пчелиная матка, царица(τῶν μελιττῶν Arst.)
II- έως adj. царственный, могущественный(βασιλεύτερος καὴ προγένεστερος, σὺ γὰρ βασιλεύτατός ἐσσι Hom.)
-
6 βασιλεύς
-
7 βασιλεῦς
-
8 βασιλεύς
βασιλεύςking: masc nom sg -
9 βασιλεύς
βασιλεύς, ῆος: king, exercising the functions of commander - in - chief, priest, and judge; pl., βασιλῆες, kings, nobles, chiefs, termed σκηπτοῦχοι, διογενεῖς, διοτρεφεῖς.—Used adjectively w. ἀνήρ, Il. 3.170; ἄναξ, Od. 20.194; hence comp. βασιλεύτερος, sup. βασιλεύτατος, more, most kingly, princely.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > βασιλεύς
-
10 βασιλεύς
βᾰςῐλεύς (βασιλεύς, -ῆος, -έι, -εῖ, -ῆι, -ῆα, -έ（α), -εῦ; -έες, -ῆες, -εῦσι（ν), - ῆας) of gods or men,1 king δεσπόταν, Συρακόσιον ἱπποχάρμαν βασιλῆα Hieron O. 1.23τὸ δ' ἔσχατον κορυφοῦται βασιλεῦσι O. 1.114
βασιλεὺς δ' ἅπαντας ἐν οἴκῳ εἴρετο παῖδα Aipytos O. 6.47 θεῶν βασιλεὺς ὁ μέγας Zeus O. 7.34 ἐγχώριοι βασιλῆες αἰεί the family of Epharmostos of Opus O. 9.56 ξεναπάτας Ἐπειῶν βασιλεὺς Augeas O. 10.35 “εὕδεις, Αἰολίδα βασιλεῦ;” Bellerophon O. 13.67 Αἴτνας βασιλεῖ φίλιον ἐξεύρωμεν ὕμνον Deinomenes P. 1.60 ἀστοῖς καὶ βασιλεῦσιν sc. of Aitna P. 1.68ἄλλοις δέ τις ἐτέλεσσεν ἄλλος ἀνὴρ εὐαχέα βασιλεῦσιν ὕμνον P. 2.14
ναοῦ βασιλεὺς Λοξίας P. 3.27
ὃς Συρακόσσαισι νέμει βασιλεύς Hieron P. 3.70 Κρονοῦ παῖδας βασιλῆας ἴδον i. e. the gods P. 3.94 παρ' ἀνδρὶ φίλῳ εὐίππου βασιλῆι Κυράνας Arkesilas P. 4.2σε πεπρωμένον βασιλἔ ἄμφανεν Κυράνᾳ P. 4.62
βασιλεὺς ἀνέμων Βορέας P. 4.181
“βασιλεύς, ὅστις ἄρχει ναός” Jason P. 4.229 βασιλεύς ἐσσι μεγαλᾶν πολίων (post ἐσσί distinxit Rose: i. e. Arkesilas) P. 5.15 ἄτερθε δὲ πρὸ δωμάτων ἕτεροι λαχόντες Ἀίδαν βασιλέες ἱεροὶ ἐντί the dead kings of Cyrene P. 5.97 βασιλεὺς Γιγάντων Porphyrion P. 8.17 Ὑψέος εὐρυβία, ὃς Λαπιθᾶν ὑπερόπλων τουτάκις ἦνβασιλεύς P. 9.14
οὐρανοῦ βασιλῆες πόντου τ the gods N. 4.67ὕμνος δὲ τῶν ἀγαθῶν ἐργμάτων βασιλεῦσιν ἰσοδαίμονα τεύχει φῶτα N. 4.84
Ζεὺς ἀθανάτων βασιλεύς N. 5.35
βασιλῆα δὲ θεῶν πρέπει N. 7.82
ἔβλαστεν δ' υἱὸς Οἰνώνας βασιλεὺς χειρὶ καὶ βουλαῖς ἄριστος Aiakos N. 8.7ἀθανάτων βασιλεὺς N. 10.16
Ζηνί τε ἅδον βασιλέι I. 8.18
ψυχὰς ἐκ τᾶν βασιλῆες ἀγαυοὶ καὶ σθένει κραιπνοὶ σοφίᾳ τε μέγιστοι ἄνδρες αὔξοντ fr. 133. 3. ] λαῶν ξενοδαίκτα βασιλῇος ἀτασθαλίᾳ κοτέων θαμά (βασιλῆ[ος] ὃς etiam possis: i. e. Laomedon) fr. 140a. 56 (30). ] βασιλη fr. 215c. 4. met., Νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων fr. 169. 1. τίς γὰρ θεῶν ναοῖσιν οἰωνῶν βασιλέα δίδυμον ἐπέθηκ; (τὸν αἰετόν· φησὶ δὲ τὸ κατὰ τοὺς ναοὺς τῶν θεῶν ἀέτωμα. Σ.) O. 13.21 -
11 βασιλεῦς
Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > βασιλεῦς
-
12 Βασιλεὺς
Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > Βασιλεὺς
-
13 βασιλεὺς
Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > βασιλεὺς
-
14 Βασιλεύς
Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > Βασιλεύς
-
15 βασιλεύς
Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > βασιλεύς
-
16 βασιλεύς
βᾰσῐλ-εύς, ὁ, gen. έως, [dialect] Ep. ῆος, Cypr. ῆϝος Inscr.Cypr.104,135H.: acc. βασιλέα, [var] contr. -ῆ Orac. ap. Hdt.7.220, E.Fr.781.24 (lyr.): nom. pl. βασιλεῖς, [dialect] Aeol.A- ηες Sapph.Supp.6.4
, IG12(2).6 (Mytil.), - ειες ib. 646a45, al., [dialect] Ep. -ῆες, old [dialect] Att. , 960 (both lyr.), cf. Hdn. Gr.1.430: acc. pl.βασιλέας IG12.115
, later βασιλεῖς ib.2.243, etc.:— king, chief, Hom., etc.: freq. with collat. sense of captain or judge, Hes. Op. 202;διοτρεφέες β. Il.2.445
, etc.;θεῖοι Od.4.691
, etc.; later, hereditary king, opp. τύραννος, Arist.EN 1160b3, etc.; but also of tyrants, as Hiero, Pi.O.1.23; of Gelo, Hdt.7.161; of Pisistratus, Eup.123, cf. Sch. Ar.Ach.61: joined with a Subst.,βασιλεὺς ἀνήρ Il.3.170
, etc.;ἀνὴρ β. Hdt.1.90
; ἄναξ β. lord king, A.Pers.5, cf. B.17.1: c. gen.,β. νεῶν A. Ag. 114
(anap.); οἰωνῶν β., of the eagle, ibid., Pi.O.13.21: [comp] Comp. more kingly,Il.
9.160, 392, Od.15.533, Tyrt.12.7: [comp] Sup.βασιλεύτατος Il.9.69
.b of the gods,Ζεὺς θεῶν β. Hes.Th. 886
, cf. Pi.O.7.34, Emp.128.2, etc. (in this sense Hom. uses ἄναξ); as cult title of Zeus, IG7.3073.90 (Lebad.), SIG1014.110 ([place name] Erythrae), etc. (but Ζεὺς β., = Ahuramazda, X.Cyr.3.3.21, al., Arr.An.4.20.3); ὁ μέγας β., of God, LXX Ps.47(48).2, Ph.2.107: [comp] Sup.βασιλεύτατοι τῶν θεῶν Max.Tyr.29.5
.2 as a title of rank, prince,β. εἰσὶ καὶ ἄλλοι πολλοὶ ἐν.. Ἰθάκῃ Od.1.394
, cf. 8.390, etc.; of Cyrus, X.Oec. 4.16.b descendant of a royal house, esp. in Ionia, Arist.Ath. 41.3; βασιλέων οἶκοι 'estates of the royal house', name of a district in Chios,Ἀθηνᾶ 20.168
.3 generally, lord, master, Il.18.556, Pi.O.6.47.4 metaph.,πόλεμος πάντων β. Heraclit.53
;νόμος ὁ πάντων β. Pi.Fr. 169
.II at Athens, the second of the nine Archons, IG12.76, al., Antipho 6.38, Lys.6.4, Arist.Pol. 1285b17, Ath. 57, etc.;ἡ τοῦ β. στοά Pl.Euthphr.2a
.2 title of magistrates in other Greek states, as βασιλᾶες at Elis, GDI1152, cf. IG12(2).6 (Mytil.), etc., Arist.Pol. 1322b29.3 at Rome, β. τῶν ἱερῶν, = rex sacrorum, D.H.5.1, cf. D.C.54.27.III after the Persian war (without Art.), the king of Persia, Hdt.7.174,al.;ἄναξ Ξέρξης β. A.Pers.5
, cf. 144, Ar.Ach.61, Th.8.48, IG22.141 (βασιλῆς βασιλέως ὕποχοι μεγάλου, of the Satraps, A.Pers.24, cf. 44, S.E.M.2.22); less freq.ὁ βασιλεύς Hdt.1.132
, 137, Arist.Pol. 1304b13;β. ὁ μέγας Hdt. 1.188
.2 of Alexander and his successors, usually with Art., IG22.641,687, Men.293, 340(pl.);Σέλευκος Antiph.187
; Ἀντίγονος Alex.III;Πτολεμαῖος Id.244
;Ὀσυμανδύας βασιλεὺς βασιλέων D.S. 1.47
; title used by Parthian kings, Plu.Pomp.38, D.C.37.6, etc.; by Antony, Plu.Ant.54; of God, Apoc.17.14,19.16.3 of the Roman emperors, AP10.25 (Antip. Thess.);β. Ῥωμαίων BGU588.10
(i A.D.), etc., cf. 1 Ep.Ti.2.2, J.AJ14.15.14;β. αὐτοκράτωρ IG3.13
([place name] Hadrian), Hdn.1.6.5; without Art., Paus.10.32.19.IV of any great man,πένησί τε καὶ βασιλεῦσιν Ps.-Phoc.113
.2 first or most distinguished of any class,Ἡρώδην τὸν β. τῶν λόγων Philostr. VS2.10.1
, cf. Luc.Rh.Pr.II; winner at a game, Poll.9.106, Sch.Pl. Tht. 146a; Stoic sage,μόνος β. Luc.Herm.16
; βασιλέως ἐγκέφαλος 'morsel fit for a king', Clearch.5; β. σῦκα, name of a choice kind, Philem.Lex. ap. Ath.3.76f., cf. Poll.6.81.V = συμποσίαρχος, Plu.2.622a, Luc.Sat.4.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βασιλεύς
-
17 βασιλεύς
ὁ βασιλεύς, έως 1. царь, владыка; 2. архонт басилевс (в Афинах архонт, ведавший культами) (ср. Василий; василиск «царек») -
18 βασιλεύς
{сущ., 118}царь, государь, властелин, император.Ссылки: Мф. 1:6; 2:1-3, 9; 5:35; 10:18; 11:8; 14:9; 17:25; 18:23; 21:5; 22:2, 7, 11, 13; 25:34, 40; 27:11, 29, 37, 42; Мк. 6:14, 22, 25-27; 13:9; 15:2, 9, 12, 18, 26, 32; Лк. 1:5; 10:24; 14:31; 19:38; 21:12; 22:25; 23:2, 3, 37, 38; Ин. 1:49; 6:15; 12:13, 15; 18:33, 37, 39; 19:3, 12, 14, 15, 19, 21; Деян. 4:26; 7:10, 18; 9:15; 12:1, 20; 13:21, 22; 17:7; 25:13, 14, 24, 26; 26:2, 7, 13, 19, 26, 27, 30; 2Кор. 11:32; 1Тим. 1:17; 2:2; 6:15; Евр. 7:1, 2; 11:23, 27; 1Пет. 2:13, 17; Откр. 1:5, 6; 5:10; 6:15; 9:11; 10:11; 15:3; 16:12, 14; 17:2, 10, 12, 14, 18; 18:3, 9; 19:16, 18, 19; 21:24.*▲ ключ.сл.Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > βασιλεύς
-
19 βασιλεύς
{сущ., 118}царь, государь, властелин, император.Ссылки: Мф. 1:6; 2:1-3, 9; 5:35; 10:18; 11:8; 14:9; 17:25; 18:23; 21:5; 22:2, 7, 11, 13; 25:34, 40; 27:11, 29, 37, 42; Мк. 6:14, 22, 25-27; 13:9; 15:2, 9, 12, 18, 26, 32; Лк. 1:5; 10:24; 14:31; 19:38; 21:12; 22:25; 23:2, 3, 37, 38; Ин. 1:49; 6:15; 12:13, 15; 18:33, 37, 39; 19:3, 12, 14, 15, 19, 21; Деян. 4:26; 7:10, 18; 9:15; 12:1, 20; 13:21, 22; 17:7; 25:13, 14, 24, 26; 26:2, 7, 13, 19, 26, 27, 30; 2Кор. 11:32; 1Тим. 1:17; 2:2; 6:15; Евр. 7:1, 2; 11:23, 27; 1Пет. 2:13, 17; Откр. 1:5, 6; 5:10; 6:15; 9:11; 10:11; 15:3; 16:12, 14; 17:2, 10, 12, 14, 18; 18:3, 9; 19:16, 18, 19; 21:24.*▲ ключ.сл.Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > βασιλεύς
-
20 βασιλεύς
См. также в других словарях:
βασιλεῦς — βασιλεύς king masc gen sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βασιλεύς — king masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Βασιλεύς — Basileus (altgriechisch βασιλεύς, gen. βασιλέως – basileús, basiléōs; neugriechisch βασιλιάς – vasiljás = „König“) war der Titel der byzantinischen Kaiser sowie weiterer Herrscher in der griechischen Geschichte. Inhaltsverzeichnis 1 Herkunft des… … Deutsch Wikipedia
Βασιλεύς — Όνομα αγίων της Ανατ. Ορθόδοξης Εκκλησίας. 1. Αναφέρεται και ως Βασίλειος. Αποκεφαλίστηκε με διαταγή του αυτοκράτορα Λικίνιου και το σώμα του ρίχτηκε στη θάλασσα. Διετέλεσε επίσκοπος Αμάσειας (314 322). Η μνήμη του τιμάται στις 26 Απριλίου. 2.… … Dictionary of Greek
Βασιλεύς ο Ροδολίνος — Τραγωδία του κρητικού θεάτρου. Τυπώθηκε για πρώτη φορά το 1647 στη Βενετία. Είναι έργο του Ιωάννη Ανδρέα Τρωίλου από το Ρέθυμνο και η υπόθεση είναι εμπνευσμένη από έμμετρη τραγωδία του Ιταλού Τορκουάτο Τάσο. Γνωρίζουμε ελάχιστα για τον ποιητή της … Dictionary of Greek
Νόμος πάντων βασιλεύς. — См. Обычай старше закона … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Οὐκ ἀγαθὸν πολυκοιρανίη εἷς κοίρανος ἔστω, εἷς βασιλεύς. — См. Самодержавие … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
βασιλεῖς — βασιλεύς king masc nom pl (attic ionic parad form) βασιλεύς king masc acc pl βασιλεύς king masc nom/voc pl (parad form) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βασιλῆ — βασιλεύς king masc acc sg βασιλεύς king masc nom/voc/acc dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βασιλῆες — βασιλεύς king masc nom pl (attic epic ionic) βασιλεύς king masc nom/voc pl (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βασιλῆς — βασιλεύς king masc nom pl (attic ionic) βασιλεύς king masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
