-
1 περισσός
περισσός, att. -ττός (περί, πέριξ), über die Zahl, das Maaß, dah. übergroß, reichlich; περισσὰ δῶρα, überschwängliche Gaben, Hes. Th. 399; στάϑμας τινὸς περισσᾶς, Pind. P. 2, 91; u. adverbial, βάρυνϑεν περισσά, N. 7, 43; ξόανον, gewaltig groß, Ep. ad. 127 (IX, 601); – gew. mit tadelndem Nebenbegriffe, mehr als man braucht oder gut ist, überflüssig, unnütz; μόχϑος, Aesch. Prom. 383; αὐδῶ σε μὴ περισσὰ κηρύσσειν ἐμοί, Spt. 1034; πρὸς τὸ ἄχος εἶ περισσά, Soph. El. 152, erkl. der Schol. ἄμετρος ἐν τῷ ϑρηνεῖν, übermäßig im Trauern; mit ἀνόνητος vrbdn, Ai. 745; περισσὰ δρᾶν, Tr. 614, wie sonst πολυπραγμονεῖν, vgl. Ant. 68; πόνος περισσός ἐστι τἀν Ἅιδου σέβειν, 776; περισσὸν οὐδὲν πέπ ονϑας, Eur. Hipp. 437; auch περισσὰ φωνεῖν, Suppl. 459 (vgl. Valck. diatr. 68); u. adverbial, τῇ περίσσ' εὐκαρδίῳ, Hec. 579, wie λαβοῠσαν ἄγραν τάνδε περισσὰν περισσῶς, Bacch. 1195; in Prosa: τούτους καὶ ἄλλα μηχανᾶσϑαι περισσά, καὶ δὴ καί –, Her. 2, 32; auch περισσότερον τῶν ἄλλων ϑάψαι τὴν ϑυγατέρα, prunkvoller, 2, 129; ἡ περιττὴ ἐπιμέλεια τοῠ σώματος, Plat. Rep. III, 407 b; ἐκ περιττοῠ, überflüssig, unnöthig, z. B. γίγνεσϑαι, Soph. 265 e, vgl. Prot. 338 b; περιττότερον, mehr, anders; vgl. οὐδὲν περιττότερον καταδεδαρϑηκὼς ἀνέστην μετὰ Σωκράτους ἢ εἰ μετὰ πατρὸς καϑηῠδον, Conv. 219 c; περιττότερον τῶν αλλων ἤσκησα, Isocr. 3, 44; der auch verbindet τὰ περιττὰ τῶν ἔργων καὶ τερατώδη καὶ μηδὲν ὠφελοῠντα τοὺς ἄλλους, 12, 77; ὁ π. ἐν τοῖς λόγοις Δημοσϑένης, Aesch. 1, 119; auch subtil, καὶ ἀκριβής, Arist. top. 6, 4; οὐδὲν περιττότερον ἤπερ, Pol. 31, 6, 7; περιττὰ τῶν ἀρκούντων, mehr als hinreichend, Xen. Cyr. 8, 2, 21; περιττῷ κυκλοῠσϑαι, durch die Ueberzahl umzingeln, 6, 3, 20, vgl. An. 4, 8, 11, öfter. Bei Sp. auch im guten Sinne, dem Gemeinen, Gewöhnlichen entgegengesetzt. – Bei Zahlenbestimmungen = ungrade, Ggstz ἄρτιος, Plat. Prot. 356 e Polit. 282 c u. öfter. Sonst drückt es auch bei einer bestimmten Zahl ein bloßes Darüber oder Mehr aus, εἴκοσι περιττά, zwanzig und mehr.
-
2 πεσσός
πεσσός, ὁ, att. - ττός, 1) der länglich runde Stein im Brettspiel; gew. im plur., πεσσοῖσι ϑυμὸν ἔτερπον, Od. 1, 107; Pind. frg. 95, 4; Her. 1, 94; Eur. Med. 68; πεσσῶν ἡδομένους μορφαῖσι πολυπλόκοις, I. A. 196; πεττῶν ϑέσις, Plat. Rep. I, 333 b; vgl. Ath. I, 16 f. Auch das Brett zum Spiele hieß so, sonst πεττόν und ἀβάκιον; οἱ πεσσοί auch = der Ort, wo im Brett gespielt wird, und das Spiel selbst, gew. πεσσεία; vgl. Eur. Med. 67. – Sprichwörtlich πεττῶν δίκην δεῠρο κἀκεῖ τὰς κοινὰς ἐννοίας μετατιϑείς, Plut. adv. Stoic. 20. – 2) ein länglich runder Körper aus Wolle, Seide, Leinwand, Gummi u. dgl. verfertigt, mit Heilmitteln gemischt od. bestrichen u. in den After od. andere hohle Theile des Leibes gesteckt, Medic. – Auch längliche Bleikugeln, ἐκ μολύβδου, App. Mithrid. 31. – 3) in der Baukunst ein viereckiger Untersatz unter den Stützen der Schwibbogen, Strab. u. Sp.
-
3 πολύ-γλωσσος
πολύ-γλωσσος, att. - ττος, vielzüngig; Soph. Tr. 1058 von der Eiche in Dodona, die viele Orakel giebt; βοή, Geschrei des Neides von vielen Menschen, El. 631. 788; ἀπειλαὶ τῶν βαρβάρων, Plut. Lucull. 7; Luc. Deor. conc. 14.
-
4 τρι-θάλασσος
τρι-θάλασσος, att. - ττος, dreimeerig, zwischen drei Meeren od. von drei Meeren umgeben, Strabo.
-
5 δί-γλωσσος
δί-γλωσσος, att. - ττος, 1) zweizüngig; στόμα τέττιγος Bian. 3 (IX, 273); zweier Sprachen kundig, Thuc. 8, 85; Plut. Alex. 37; ὁ δ., der Dolmetscher, Plut. Them. 6. – 2) zweizüngig, hinterlistig, Orac. Sib., LXX.
-
6 ἐν-θάλασσος
ἐν-θάλασσος, att. - ττος, in dem Meere befindlich, D. Sic. 2, 43 σπιλάδες.
-
7 βούγλωσσος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βούγλωσσος
-
8 βραδύγλωσσος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βραδύγλωσσος
-
9 βρύσσος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βρύσσος
-
10 δίγλωσσος
A speaking two languages, Th.8.85, 4.109, Gal.8.585:— as Subst., δίγλωσσος, ὁ, interpreter, dragoman, Plu. Them.6.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δίγλωσσος
-
11 διθάλασσος
A divided into two seas, of the Euxine, Str.2.5.22, cf. D.P.156; of the Atlantic, Str.1.1.8.II between two seas, where two seas meet, as is often the case off a headland, Act.Ap.27.41; βραχέα καὶ διθάλαττα shallows and meetings of currents, in the Syrtes, D.Chr.5.9.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > διθάλασσος
-
12 δυσιθάλασσος
A dipped in the sea, AP6.38 (Phil.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δυσιθάλασσος
-
13 Μολοσσός
Aὄργανον Simon.31
; , cf. Hdt.1.146, al.:—fem. [full] Μολοσσίς, [dialect] Att. [suff] μολοβρ-ττίς, ίδος, Poll. 5.39; ἡ Μολοσσίς (sc. γῆ) Molossia, Plu.2.297b: also [full] Μολοσσία, ἡ, Pi.N.7.38; [full] Μολοσσικός, [dialect] Att. [suff] μολοβρ-ττικός, ή, όν, χεῖρες S.Fr. 795
; κύων M. a kind of wolf-dog used by shepherds, Ar.Th. 416.II μολοσσός, ὁ, in Metric, the foot [pron. full] ¯ ¯ ¯ , D.H. Comp.17, Heph.3.2, 11.2.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Μολοσσός
-
14 πλατύγλωσσος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πλατύγλωσσος
-
15 πολύγλωσσος
A manytongued, δρῦς π. the vocal (oracular) oak of Dodona, S.Tr. 1168; π. βοή an oft-repeated or loud-voiced cry, Id.El. 641, 798.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πολύγλωσσος
-
16 τριθάλασσος
A of three seas, touching on or connected with three seas, Ephor.119 J.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τριθάλασσος
-
17 ἀγχιθάλασσος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀγχιθάλασσος
-
18 ἀθάλασσος
A without sea, far from it, inland, Men.462.9.2 = ἀθαλάσσωτος, βασιλεύς Max.Tyr.1.3;ἔμπορος Secund.Sent.16
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀθάλασσος
-
19 ἀμφιθάλασσος
A with sea on both sides, sea-girt, of Rhodes, Pi.O.7.33; of Attica, X.Vect.1.7, cf. Str.9.1.3.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀμφιθάλασσος
-
20 ἀνθρωπόγλωσσος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀνθρωπόγλωσσος
- 1
- 2
См. также в других словарях:
γλώσσα — I Όργανο με το οποίο ο άνθρωπος αναλύει και αντικειμενοποιεί την εμπειρία του με τη βοήθεια φωνητικών συμβόλων (λέξεων) που έχουν διαφορετική μορφή και διαφορετικές αμοιβαίες σχέσεις σε κάθε ιστορική κοινότητα. Πιο συγκεκριμένα, λέγοντας γ.… … Dictionary of Greek
Culture de Dimini — Préhellénique A Le préhellénique A est un concept linguistique postulé suite à l’analyse de la toponymie grecque. Les noms de lieu grecs à terminaison en nthos, mn , r , m , n et ss forment en effet un ensemble dont l’étymologie ne peut s… … Wikipédia en Français
Prehellenique A — Préhellénique A Le préhellénique A est un concept linguistique postulé suite à l’analyse de la toponymie grecque. Les noms de lieu grecs à terminaison en nthos, mn , r , m , n et ss forment en effet un ensemble dont l’étymologie ne peut s… … Wikipédia en Français
Pré-hellénique A — Préhellénique A Le préhellénique A est un concept linguistique postulé suite à l’analyse de la toponymie grecque. Les noms de lieu grecs à terminaison en nthos, mn , r , m , n et ss forment en effet un ensemble dont l’étymologie ne peut s… … Wikipédia en Français
Préhellénique A — Le préhellénique A est un concept linguistique postulé suite à l’analyse de la toponymie grecque. Les noms de lieu grecs à terminaison en nthos, mn , r , m , n et ss forment en effet un ensemble dont l’étymologie ne peut s expliquer par le grec.… … Wikipédia en Français
Pélasges diminiens — Préhellénique A Le préhellénique A est un concept linguistique postulé suite à l’analyse de la toponymie grecque. Les noms de lieu grecs à terminaison en nthos, mn , r , m , n et ss forment en effet un ensemble dont l’étymologie ne peut s… … Wikipédia en Français
BATTUS I — BATTUS I. Lacedaemone oriundus, Cyreves in Africa conditor, annô 2. 32. Olymp. Euseb. Chron. quem Callunachus ait progenitorem suum fuisse. Strabo. l. 17. Battiades Ovidio in Ibin, v. 53. hinc dictus. Iuxta Cretam insula est, nomine Thera, unde… … Hofmann J. Lexicon universale
αθάλασσος — ἀθάλασσος και ττος, ον (Α) [θάλασσα] ο δίχως θάλασσα, αυτός που βρίσκεται μακριά από αυτήν, μεσόγειος … Dictionary of Greek
αμφιθάλασσος — ἀμφιθάλασσος και ττος, ον (Α) 1. αυτός που περιβάλλεται με θάλασσα από όλες τις πλευρές 2. αυτός που έχει θάλασσα κι από τις δύο πλευρές. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἀμφι * + θάλασσα] … Dictionary of Greek
δίγλωσσος — η, ο (Α σσος, ον και ττος, ον) 1. αυτός που έχει δύο γλώσσες 2. αυτός που μιλά δύο γλώσσες 3. (για επιγραφές, βιβλία, νόμους κ.λπ.) ο συντεταγμένος σε δύο γλώσσες νεοελλ. το ουδ. ως ουσ. το δίγλωσσο αρχ. 1. δόλιος, απατηλός («οὕτως ὁ ἁμαρτωλὸς ὁ… … Dictionary of Greek
Ελλάδα - Ιστορία (Αρχαιότητα) — ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ (600000 1100 π.Χ.) Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, θεωρείται ότι η ζωή ξεκίνησε στον ελλαδικό χώρο από το 100 000 π.Χ. (Παλαιολιθική εποχή). Όμως, η χρονική περίοδος που ιστορικά παρουσιάζει εξαιρετικό… … Dictionary of Greek
