-
1 ταφ'
ἀπό, ἀπόápa: indeclform (prep)ἀπαί, ἀπόápa: poetic indeclform (prep)ἐπί, ἐπίbeing upon: indeclform (prep) -
2 τἀφ'
ἀπό, ἀπόápa: indeclform (prep)ἀπαί, ἀπόápa: poetic indeclform (prep)ἐπί, ἐπίbeing upon: indeclform (prep) -
3 τάφειμα
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τάφειμα
-
4 ταφεύς
-
5 ταφεών
-
6 ταφεῖος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ταφεῖος
-
7 ταφή
A burial, ταφῆς τυχεῖν, κυρῆσαι, Hdt.1.24, 112: in pl., mode of burial, Id.2.85,5.8: pl. also of the burials of those who had fallen in battle,δημοσίᾳ ταφὰς ἐποιήσαντο Th.2.34
; νόμοι.., οἷς ἐχρῶντο περὶ τὰς ταφάς ib.52, cf. OGI90.32 (Rosetta, ii B.C.).2 pl. also, burial-place, Hdt.4.71, 5.63, S. Aj. 1090, 1109: later in sg., Sammelb.6028.2, al. (i B.C.): but σῆς εἰ στερήσομαι ταφῆς, of the urn supposed to contain the ashes of Orestes, S.El. 1210; so in Egypt, mummy, POxy.736.13 (i A.D.), Wilcken Chr. 499 (ii/iii A.D.), etc.; also, sarcophagus, δευτέρα τ., of a double sarcophagus, PGiss.68.7 (ii A.D.), Arch.Pap.4.133 (ii A.D.).3 payment for burial, burial-fee,τὸν τὴν τ. τοῦ πατ ρὸς οὐκ ἀπειληφότα D.25.58
;ἐνδεεῖς γενόμενοι εἰς τὴν τ. τὴν Φιλίππου PEnteux.32.6
(iii B.C.);ὑπὲρ τέλους ταφῆς μιᾶς Ostr.Bodl. ii 45
(ii A.D.). -
8 ταφήϊος
A of or for a burial, φᾶρος τ. a windingsheet, shroud, Od.2.99; μῆλα, i.e. for sacrifice, A.R.2.840.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ταφήϊος
-
9 ταφικόν
ταφ-ικόν, τό,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ταφικόν
-
10 τάφιος
II pl. τάφια, τά, burial-place, IG12(1).736 (Camirus, iii B.C.): but also τᾶν ταφιᾶν (from ταφία or ταφιά) Supp.Epigr.3.674A4, al. (Rhodes, ii B.C.). -
11 θάπτω
Grammatical information: v.Meaning: `bury' (Il.).Derivatives: τάφος m. `burying, tomb' (Il.), ταφή `id.' (IA); from there thee hypostases ἐν-, ἐπι-τάφιος `belonging to the burial' with ἐνταφιάζω, ἐνταφιαστής (LXX, pap.); ἐπιταφέω `attend a burial' (inscr.); ταφήϊος `belonging to a burial' (Od.), ταφεύς `grave-digger' (S.; s. Boßhardt Die Nom. auf - ευς 41), ταφ(ε)ών `(place) of a tomb ' (inscr.), ταφικόν `burial costs' (pap.). - τάφρος f. (on the genus Schwyzer-Debrunner 34 n. 1) `ditch (for fortification etc.)' (Il.) with ταφρεύω `make a ditch' (Att.), from which ταφρ-εία, τάφρ-ευμα, - ευσις, - ευτής; rare τάφρη `id.' (Ion.). - Uncertain θάπτ\<ρ\> α μνῆμα (cod. μυῖα). Κρῆτες H.; s. Latte Glotta 34, 196f.Etymology: With the generalized zero grade θαπ-, ταφ- \< *θαφ- agrees Arm. damb-an `tomb', if one starts from IE dhm̥bh- (but the words are not old, s. Clackson, Relationship Arm. Greek, 1994, 120f.); the full grade * dʰembʰ- would have been eliminated in both languages. ( τάφ-ρ-ος: damb-an does not allow to posit an r-n-stem. - Lidén Armen. Stud. 41f. with criticism of older views. - The word could well be a loan: IE origin is uncertain.Page in Frisk: 1,653-654Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > θάπτω
-
12 τέθηπα
τέθηπα, [tense] pf. with [tense] pres. sense, [dialect] Ep. [tense] plpf. ἐτεθήπεα as [tense] impf., from ταφ- (v. fin.), of which no [tense] pres. is found:—poet. Verb, also used in [dialect] Ion. and late Prose:1 intr., to be astonished, astounded, amazed,θυμός μοι ἐνὶ στήθεσσι τέθηπεν Od.23.105
; mostly in part. τεθηπώς, amazed, astonished, Il.4.243, 21.64, Parm.6.7, Emp.17.21, etc.;ἐτεθήπεα Od.6.166
: joined with the part.,τέθηπα ἀκούων Hdt. 2.156
, cf. Luc.Merc.Cond.42.--To this belongs also [tense] aor. ἔτᾰφον, used by Hom. only in part. τᾰφών, in the phrasesταφὼν ἀνόρουσε Il.9.193
, Od.16.12, al.;στῆ δὲ ταφών Il.11.545
, al.; later in indic., [ per.] 3sg.τάφε Pi.P.4.95
, dub. in B.16.86; [ per.] 3pl. τάφον ib.48, A.R.2.207; [ per.] 1sg. (lyr.).2 c. acc., wonder or be amazed at, Plu.2.24e, Luc.Tim.28,56, etc. (in Od.6.168, the acc. σε belongs only to ἄγαμαι). (Prob. cogn. with θάμβος.) -
13 θαπ
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > θαπ
-
14 θάμβος
Grammatical information: n.Meaning: `amazement' (Il.).Compounds: As 2. member e. g. in ἀ-θαμβής `fearless, undaunted' (Ibyk., B.) with ἀθαμβία, - ίη `fearlessness, undauntedness' (Democr. 215); back formation ἄθαμβος `undaunted' (Democr. 216), also as PN (Delphi); cf. ἔκθαμβος below; s. Schwyzer 469.Derivatives: θαμβαλέος (Nonn.). Denomin. verbs: 1. θαμβέω, - ῆσαι, also with prefix, e. g. ἐκ-, `be amazed, be frightened' (Il.), hell. also trans. `set in amazement, frighten' (LXX) with θάμβ-ησις, - ημα (Aq.), ἔκθαμβος (Plb.). 2. θαμβαίνω intr. `id..' (Pi.). 3. θαμβεύω trans. `id.' with - ευτής (Aq.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Beside θάμβος there is the perfekt τέθηπα `am amazed' with the thematic root aorist ταφεῖν ( ταφών, τάφε; Il.); from the last τάφος n. = θάμβος (Od., Ibyk.). To τέθηπα sec. θήπω ἐπιθυμῶ, θαυμάζω; also θώψ. A nasal did not voice a following stop in Greek; wrong Schwyzer 692 and 333. - The group is further isolated. (Wood Mod. langu. notes 21, 227 connected Goth. ipv. afdobn `φιμώθητι, become speechless'. As doubtful is the connection with the Germ. group for `slay', e. g. MEng. dabben `slay slowly', NHG tappen (Fick, Pok. 233). Pelasgian etymology by v. Windekens Le Muséon 63, 106ff.; further see Szemerényi Glotta 33, 238ff. - The variation θαπ- ταφ- θαμβ- (with Pre-Greek prenasalization), also *θαϜ- in θαῦμα, cannot be IE, and the whole points to Pre-Greek origin. Thus Kuiper Gedenkschr. Kretchmer 1956, 225; thus Fur. passim.Page in Frisk: 1,651-652Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > θάμβος
-
15 τάφος
τάφος, ου, ὁ (θάπτω, cp. ταφή; in Hom.=‘funeral rites’; gener. ‘tomb’)① a site or receptacle for interment, grave, tomb of a dead pers. (Hes.+) Mt 27:61, 64, 66; 28:1 (EBickermann, Das leere Grab: ZNW 23, 1924, 281–92; Guillaume Baldensperger, Le tombeau vide: RHPR 12, ’32, 413–33; 13, ’33, 105–44; 14, ’34, 97–125; CMasson, Le tomb. v.: RTP 32, ’44, 161–74; HvCampenhausen, D. Ablauf der Osterereignisse u. das leere Grab3 ’66; JKennard, Jr., The Burial of Jesus: JBL 74, ’55, 227–38; WNauck, ZNW 47, ’56, 243–67; LOberlinner, ZNW 73, ’82, 159–82; Finegan s.v. Ἰούδας 6; s. also ἀνάστασις 2, end and μνημεῖον 2.—An external parallel to the motif of the empty τάφος in Chariton 3, 3, 1–4.—Phlegon: 257 Fgm. 36, 1, 9 Jac.: to ascertain whether a resurrection from the dead had actually occurred, ὁ τάφος is opened and entered to see πότερον εἴη τὸ σῶμα ἐπὶ τῆς κλίνης ἢ κενὸν τόπον εὑρήσομεν); GPt 6:24; 8:31; 9:36f; 10:39; 11:45; 13:55. οἱ τάφοι τῶν προφητῶν Mt 23:29 (on the cult of graves and veneration of pious pers. among the Jews s. Billerb. I 937f; JJeremias, Heiligengräber in Jesu Umwelt ’58). Grave of Paul AcPl Ha 10, 18; 11, 13. On τάφοι κεκονιαμένοι Mt 23:27; GNaass 284, 153; s. κονιάω. In the prec. apocryphal gospel τάφ. κεκ. is used metaphorically. Likew. τάφοι νεκρῶν, ἐφʼ οἷς γέγραπται μόνον ὀνόματα ἀνθρώπων graves of the dead, on which only people’s names are inscribed IPhld 6:1. ἔρχεσθαι ἐν τάφῳ come to the grave 1 Cl 56:15 (Job 5:26).② anything that functions as a tomb, tomb, in varied imagery: of the dark place fr. which God introduces us into the world at birth 1 Cl 38:3. Of wild animals who are to be Ignatius’ grave ἵνα μοι τάφος γένωνται (i.e. τὰ θηρία) IRo 4:2 (Gorgias, Fgm. 5a Diels in Περὶ ὕψους 3, 2 calls vultures ἔμψυχοι τάφοι). Of sinful pers. τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ (s. ἀνοίγω 2 and cp. Artem. 1, 80 p. 80, 27 τὸ στόμα τάφῳ ἔοικε) Ro 3:13 (Ps 5:10; 13:3).—B. 294. DELG s.v. θάπτω. M-M. EDNT.
См. также в других словарях:
τἀφ' — ἀπό , ἀπό ápa indeclform (prep) ἀπαί , ἀπό ápa poetic indeclform (prep) ἐπί , ἐπί being upon indeclform (prep) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ιβιοτάφος — ἰβιοτάφος, ὁ (Α) ο νεκροθάφτης τού ιερού πτηνού ίβις. [ΕΤΥΜΟΛ. < ίβις, ιος + ταφος < θ. ταφ : τάφ ος, ε τάφ ην), πρβλ. ά ταφος] … Dictionary of Greek
θάπτω — (AM θάπτω) βλ. θάβω. [ΕΤΥΜΟΛ. Το ρ. θάπ τω < *θαφ , το οποίο εμφανίζεται με τις μορφές θαπ και ταφ (με τον νόμο τής ανομοιώσεως τών δασέων) και ανάγεται σε ΙE *dhmbh «σκάβω» (η απαθής βαθμίδα *dhembh τής ρίζας δεν απαντά) + επίθημα τω (πρβλ.… … Dictionary of Greek
κριοτάφος — κριοτάφος, ὁ (Α) αυτός που έθαβε ιερά κριάρια. [ΕΤΥΜΟΛ. < κριός + τάφος < θ. ταφ (πρβλ. ἐ τάφ ην, παθ. αόρ. β τού θάπτω), πρβλ. ιβιο τάφος, ιερακο τάφος] … Dictionary of Greek
νεκροτάφος — νεκροτάφος, ὁ, θηλ. νεκροταφίς, ίδος (Α) το άτομο που θάβει τους νεκρούς, ο νεκροθάφτης. [ΕΤΥΜΟΛ. < νεκρ(ο) * + τάφος (< θ. ταφ , πρβλ. ἐ τάφ ην, αόρ. β τού ρ. θάπτω), πρβλ. ιερακο τάφος, κριο τάφος] … Dictionary of Greek
ομόταφος — ὁμόταφος, ον (Α) αυτός που έχει ταφεί μαζί με άλλον, ο θαμμένος μαζί με άλλον ή άλλους. [ΕΤΥΜΟΛ. < ομ(ο) * + ταφος (< θ. ταφ τού θάπτω, πρβλ. παθ. αόρ. β ἐ τάφ ην), πρβλ. σύν ταφος] … Dictionary of Greek
συνταυρόταφος — ὁ, A αυτός που θάβει ταύρους με τη βοήθεια άλλου. [ΕΤΥΜΟΛ. < συν * + ταῦρος + ταφος (< θ. ταφ τού θάπτω, πρβλ. παθ. αόρ. β ἐ τάφ ην), πρβλ. κριό ταφος] … Dictionary of Greek
σύνταφος — και αττ. τ. ξύνταφος, ον Α αυτός που είναι θαμμένος στον ίδιο τάφο με άλλον. [ΕΤΥΜΟΛ. < συν * + ταφος (< θ. ταφ τού θάπτω, πρβλ. παθ. αόρ. β ἐ τάφ ην), πρβλ. ἀπό ταφος] … Dictionary of Greek
τάφος — Πόλη της αρχαίας Κεφαλληνίας. Oνομαζόταν και Ταφιούσσα. Αναφέρεται από τον Στέφανο τον Βυζάντιο. * * * (I) ο, ΝΜΑ λάκκος στη γη ή χώρος λαξευτός ή κτιστός όπου θάβεται ο νεκρός, μνήμα (α. «ο τάφος τους χορτάριασε» β. «ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾱσα γῆ… … Dictionary of Greek
θάμβος — το (Α θάμβος, εος, τό και θάμβος, ὁ) 1. έκπληξη, κατάπληξη, ξάφνιασμα («και ἐγένετο θάμβος ἐπὶ πάντας», ΚΔ) 2. φόβος που προέρχεται από τη θέα κάποιου καταπληκτικού πράγματος 3. λαμπρότητα, μεγαλείο που προκαλεί κατάπληξη ή θαυμασμό νεοελλ. ιατρ … Dictionary of Greek
κύλινδρος — I (Γεωμ.). Στρογγυλό και επίμηκες γεωμετρικό σώμα, που καταλήγει σε δύο παράλληλες βάσεις. Αν α είναι μια ευθεία και r ένα ορισμένο ευθύγραμμο τμήμα, ονομάζεται κυλινδρική επιφάνεια (ακριβέστερα, κυκλική κυλινδρική) το σύνολο των σε απόσταση r… … Dictionary of Greek
