-
1 οινάς
-
2 οἰνάς
-
3 οἰνάς
οἰνάς, άδος, ἡ, 1) = οἴνη, Weinstock, Rebe; βοτρυόεσσα, Ion bei Ath. X, 447 d; für »Wein« braucht es Nic. Al. 354. – Adjectivisch, weinreich, πηγή, Ep. ad. 412 ( Plan. 15); vgl. Antp. Sid. 74 (VII, 26), wo es sogar mit κῶμος verbunden ist, sich des Weins erfreuend; = Μαινάδες, Opp. Cyn. 4, 233. – 2) eine Art wilder Tauben von der Farbe der reisenden Trauben, Arist. H. A. 9, 13; vgl. Ath. VII c. 50. Bei Poll. 6, 22 auch οἰνιάς. Vgl. οἰνιάξ.
-
4 οινας
-
5 οίνας
-
6 οἴνας
-
7 οἰνάς
A = οἴνη, the vine, Ion Eleg.1.4, AP7.193 (Simm.).3 pl., = ἀμπελώδεις τόποι, Hsch.II a wild pigeon of the colour οἰνωπός, the rock-dove, Columba livia, Arist.HA 544b6, 558b23, 593a19, Fr. 347, Ael.NA4.58 :—also [full] οἰνιάς, Poll.6.22 ; but [full] οἰνιάξ· εἶδος κόρακος, Hsch.III Οἰνάδες, αἱ, = Μαινάδες, Opp.C.4.235.IV as Adj., of wine, vinous,μεμεθυσμένος οἰνάδι πηγῇ APl.1.15
;οἰ. ὀπώρη AP9.645
(Maced.). -
8 οἰνάς
-
9 οἴνη
A the vine, Hes.Op. 572, Sc. 292 ;Διονύσου οἴνα E.Ba. 535
, cf. Ph. 229, Hyps.Fr.58.4 (all lyr.), Moschio Trag.6.12 ;βοτρυώδεος οἴνης Epigr.Gr.88.5
;γάνος οἴνας IG3.779.6
;ἀδευκέας οἴνας Orph.Fr. 282
: once in Prose, Hecat.15J.------------------------------------οἴνη (B), ἡ,A the ace on dice, Achae.56 : [dialect] Ion. prov.,ἢ τρὶς ἓξ ἢ τρεῖς οἶναι Zen.4.23
:—also [full] οἶνος, ὁ, Poll.7.204 ( οἰνός codd.) ; and [full] οἰνίζειν· τὸ μονάζειν κατὰ γλῶσσαν, Hsch. (Cf. OLat. oinos = unus, Goth. ains, OE. án 'one'.) -
10 οἶνος
Grammatical information: m.Meaning: `wine' (Il.).Other forms: dial. ϜοῖνοςCompounds: Very many compp., e.g. οἰνο-χόος m. `cupbearer' with - χοέω, - χοῆσαι `to be a cupbearer, to pour wine' (Il.), ep. also - χοεύω (only pres.), metr. conditioned (Schwyzer 732, Chantraine Gramm. hom. 1, 368); οἰν-άνθη f. `fruit-bearing bud, blossom of the vine', also metaph. of the grape (since Pi., Thphr.), also name of a plant, `meadowsweet, Spiraea flipendula', because of the smell (Cratin., Arist.), name of an unknown bird (Arist.; Thompson Birds s. v.); ἄ-οινος `without wine' (IA.), ἔξ-οινος `drunken' (Alex., Plb.), backformation from ἐξ-οινόομαι `to get drunk' (E.); more in Strömberg Prefix Studies 72 (also Schwyzer-Debrunner 462). On Οἰνόη cf. 2. οἴη.Derivatives: A. Subst. 1. Diminut., mostly belittling: οἰν-άριον (D., hell.; because of the meaning not from οἴναρον, cf. Chantraine Form. 74); - ίσκος (Cratin., Eub.), - ίδιον (Apollod.). 2. οἴνη f. `vine' (Hes.; like ἐλαία: ἔλαιον a.o., Schwyzer-Debrunner 30, Chantraine 24); οἰνάς f. `id.' (AP, Nic.; Chantr. 353), also `rock dove, Columba livia', after the colour (Arist.; details in Thompson Birds s.v.); also adj. `belonging to the wine' (AP, APl.). 3. οἴν-αρον n. `vineleaf, grape vine' (X., Thphr.) with - αρίς, - αρία, - άρεος, - αρίζω (Ibyc., Ar., Hp., Thphr.). 4. οἰνοῦττα f. `wine cake' (Ar.), also name of a plant with intoxicating effect (Arist.; Schwyzer 528, Chantraine Form. 272). 5. οἰνών, - ῶνος m. `wine cellar' (X., hell.). 6. Ϝοινώα f. `vineyard?' (Thespiae; cf. προθυρῴα a.o. in Hdn. Gr. 1, 303). 7. Some H.glosses: οἴνωτρον χάρακα, ἧ την ἄμπελον ἱστᾶσι, γοίνακες (= Ϝ-) βλαστοί, γοινέες κόρακες (cf. οἰνάς). -- B. Adj. 8. οἰν-ηρός `containing wine, abundant in wine' (Pi., Ion., Arist.); 9. - ώδης `winelike, redolent of wine' (Hp., Arist.); 10. - ικός `belonging to the wine' (hell., inscr. a. pap.). -- C. Verbs. 11. οἰν-ίζομαι `to get oneself wine' (Il., late prose), - ίζω `to resemble wine' (Thphr., Dsc.); with οἰν-ιστήρια n. pl. name of an Attic feast (Eup., H., Phot.); cf. Άνθεστήρια, χαριστήρια a.o. 12. οἰν-όομαι, - όω `to intoxicate (oneself)' (Ion., Od., trag.) with - ωσις f. `intoxication' ( Stoic., Plu.); on the meaning cf. Müri Mus. Helv. 10, 36. -- On the PN Οἰνεύς s. Bosshardt 106 f.; on the riverN Οἰνοῦς m. (Laconia) and on Οἰνοῦσσαι f. pl. (islands) Krahe Beitr. z. Namenforsch. 2, 233.Origin: IE [Indo-European] [1120?] *u̯eiH- `turn, bend'Etymology: With (Ϝ)οῖνος agree, except for the gender and auslaut, Lat. vīnum (if from *u̯oinom; Umbr. etc. vinu then Lat. LW [loanword]), Arm. gini (\< *u̯oinii̯o-), Alb. vênë (\< *u̯oinā); an IE word for `wine', reconstructed from this, may together with the related Lat. vītis `vine' and many others (s. on ἴτυς) belong to the group u̯ei- `turn, bend'. As the wild vine a.o. was at home in southern Russia and certain parts of middle Europe, this assumption is acceptable also from the aspect of historical facts. As however the cultivation of the vine has started in the Mediterranean lands or in the Pontus area and in the south of the Caucasus, most scholars incline, to look for the origin of the word in these countries, what would point to non-IE origin. But if we put the homeland of viticulture in the Pontus and the northern Balkan, the word for `wine' might come from there. From this IE source would then come not only the words mentioned from Greek, Lat., Arm. and Albania, but also Hitt. u̯ii̯an(a)-, Hier. Hitt. wa(i)ana-, and also the relevant Semit. words, e.g. Arab. wain, Hebr. jajin (common * wainu-?). Thus Beekes, MSS 48(1987)21-6, who points out that the Hitt. form requires *u̯ih₁on-. From Lat. vīnum further the Celt. a. Germ., from Germ. or Latin again the Slav. and (indir.) Balt. wine words; from Arm. gini e.g. Georg. γvino. -- Lit. with further details in WP. 1, 226 (IE, resp. PArm.), Pok. 1121, W.-Hofmann s. vīnum, Schrader-Nehring Reallex. 2, 642 ff., Vasmer s. vinó. Cf also Kronasser Vorgeschichte und Indogermanistik (Symposion 1959) 122 f..Page in Frisk: 2,364-366Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > οἶνος
-
11 πτύσσω
πτύσσω (ἐπτύγην Hippocr.), falten, zusammenfalten, doppelt u. mehrfach zusammenlegen; πτύξασα καὶ ἀσκήσασα χιτῶνα, Od. 1, 439; εἵματα, 6, 111. 252 u. A.; vgl. ἄστολος χιτὼν ϑυραῖον ἀμφὶ μηρὸν πτύσσεται, Soph. bei Plut. Comp. Num. 4; bes. Kleider beim Anzichen in passende Falten legen, worauf bei den Römern viel gegeben wurde, τὴν ἁλουργίδα πτύξαι καὶ περιβαλέσϑαι, Plut. Rom. 13; dah. übh. sich umlegen, πρὶν ἂν τουτὶ πτύξωμαι, bis ich mir diesen Mantel umgelegt habe, Ar. Nubb. 267. Vom Falten der Schreibtafel, Hdn. 1, 17, 1 u. a. Sp. – Auch im med., ἔγχεα δ' ἐπτύσσοντο, die Speere bogen sich, Il. 13, 134. – Uebertr., πτύξας ἐπ' αὐταῖς χεῖρας, umschlingen, Soph. O. C. 1607; ϑαλερῷ ἐπτύξατο πήχει οἰνάς, Ion. bei Ath. X, 447.
-
12 ποικιλό-βοτρυς
ποικιλό-βοτρυς, bunttraubig, von der sich allmälig färbenden Traube, οἰνάς, Nonn. D. 5, 279.
-
13 εὐάς
-
14 ναί
ναί, bejahendes Adverbium, bestätigend, daß Etwas so sei, nae, ja, fürwahr; ναὶ μὰ τόδε σκῆπτρον, wahrlich bei diesem Scepter, Il. 1, 234, vgl. H. h. Merc. 460; ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα κατὰ μοῖραν ἔειπες, Il. 8, 146. 18, 128; ναὶ μὰ γὰρ ὅρκον, bei dem Eide, Pind. N. 11, 24; ναὶ λόγος κρατεῖ, Aesch. Pers. 724; öfter bei Soph., ναὶ ναί O. C. 1743; ναὶ μὰ Δία, Eur. Cycl. 552. 582; ναὶ τὰν βοτρυώδη Διονύσου χάριν οἴνας, Bacch. 534, öfter; ναὶ πρὸς τῶν γονάτων, Ar. Pax 1113; ναὶ μὰ Δία u. ähnl. auch in Prosa überall; ναὶ μὰ τὼ Σιώ, Xen. An. 6, 4, 34; auch ναὶ τὼ.Σιώ, Ar. Pax 214 Lys. 81; Xen. Hell. 4, 4, 10. – In Antworten entspricht es ganz unserm ja; Plat. oft, ναί, ἀληϑῆ γε, Theaet. 193 a, u. öfter mit einem solchen einschränkenden γε, also nur vorläufig bejahend, wie auch bei uns auf allerdings oft ein ab er folgt und der Ton andeutet, daß die Bejahung nicht so stark und allgemein ist, freilich wohl, das wohl, ναί, κατὰ σχολήν γε ἴσως, Soph. 226 e, ναὶ στρατιωτικάς γε, ἀλλ' οὐ χρηματιστικάς, Rep. III, 415 e; Sp.; Plut. de esu carn. II, 999 b; ναὶ ναί dem οὔ, οὔ entggestzt, N. T.; auch sonst findet es sich doppelt, Ar. Nubb. 1451; Agath. 5 (V, 276). Vgl. übrigens νή u. μά.
-
15 βοτρυόεις
-
16 οἰνιάς
-
17 οἰν-άνθη
οἰν-άνθη, ἡ, der erste Trieb der Weintraube, die Trageknospe des Weinstocks, ἡ πρώτη ἔκφυσις τῆς σταφυλῆς od. ἀμπέλου, Suid.; οἰνάνϑας ἱεῖσα βότρυν, Eur. Phoen. 231; Ar. Av. 588; Theophr. Später auch die Weinblüthe, Geopon.; u. bei Dichtern übh. Weinrebe. – Bes. auch die Blüthe der Waldrebe, mit der ein wohlriechendes Oel, ἔλαιον οἰνάνϑινον, auch ein Wein zubereitet wurde. – Eine Dolden tragende Pflanze mit weinähnlicher Blüthe, Theophr. u. Diosc. – Uebertr. das erste keimende Barthaar des Jünglings, der erste Flaum, οὔπω γένυσι φαίνων τέρειναν ματέρ' οἰνάνϑας ὀπώραν, Pind. N. 5, 6, vom Kinn, – Bei Arist. H. A. 9, 49 ein Vogel, vielleicht = οἰνάς.
-
18 περιτεμνω
эп.-ион. περιτάμνω (fut. περιτεμῶ, aor. 2 περιέταμον)1) обстригать, подрезать(οἴνας Hes.)
2) надрезыватьπ. τέν κεφαλέν κύκλῳ Her. — делать на голове круговой надрез;
περιτάμνεσθαι βραχίονας Her. — делать себе на руках надрезы3) культ. обрезать(τὰ αἰδοῖα Her.; τοὺς παῖδας Diod.)
4) отрезать, отрубать, отсекать(τὰ ὦτα καὴ τέν ῥῖνα Her.; τὰ περιττά Luc.)
5) med. захватывать, отнимать(βοῦς Hom.)
περιτάμνεσθαι γῆν πολλήν pass. Her. — лишаться больших участков земли -
19 οινάδα
-
20 οἰνάδα
См. также в других словарях:
οινάς — οἰνάς, άδος, ἡ (ΑΜ) είδος άγριου περιστεριού με φτέρωμα ερυθρωπό σαν τών ώριμων σταφυλιών αρχ. 1. η άμπελος, το κλήμα 2. το κρασί, ο οίνος («ἢ ἀπὸ βάκχης ἢ ἀπὸ μυρτίνης ὁτὲ μυρτίδας οἰνάδι βάλλων», Νίκ.) 3. ως επίθ. αυτὸς που περιέχει κρασί,… … Dictionary of Greek
οἰνάς — the vine fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἴνας — οἴνᾱς , οἴνη the vine fem acc pl οἴνᾱς , οἴνη the vine fem gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἰνάδα — οἰνάς the vine fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἰνάδας — οἰνάς the vine fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἰνάδες — οἰνάς the vine fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἰνάδι — οἰνάς the vine fem dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἰνάδος — οἰνάς the vine fem gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἰνάσιν — οἰνάς the vine fem dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οίνη — (I) οἴνη, δωρ. τ. οἴνα, ἡ (Α) 1. η άμπελος («oἱ δ ἐτρύγων οἴνας, δρεπάνας ἐν χερσίν ἔχοντες», Ησίοδ.) 2. οίνος, κρασί («οἴνης σκύφον προτείνων», Λυκόφρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < οἶνος, κατά τα θηλ. σε η]. (II) οἴνη, ἡ (Α) 1. ο αριθμός ένα στα ζάρια, ο… … Dictionary of Greek
COLUMBA — I. COLUMBA Ordo militaris a Iohanne I. Castellae Rege institutus, A. C. 1379. Segoviae. Alii hoc filio eius Henrico III. A. C. 1399. tribuunt. columba ordinis insigne, qui minime diuturnus fuit. Favinus, l. 6. p. 1229. II. COLUMBA Veneris apud… … Hofmann J. Lexicon universale
