-
1 κατα-πάλλω
κατα-πάλλω, herabschütteln, -schwingen; med. sich herabschwingen, wohin man rechnet οὐρανοῦ ἐκ κατέπαλτο, Il. 19, 351, als einen syncopirten aor.; Bekker liest ἐκκατέπαλτο; vgl. ἀναπάλλω u. Spitzner exc. zu Il. XVI; Andere leiten es von κατεφάλλομαι ab, vgl. ἆλτο. So auch sp. D., wie Nonn. D. 48, 614; πέτρης ἐκ δισσῆς καταπάλμενον ὕδωρ Leon. Tar. 58 (IX, 326) ist deshalb nicht in κατεπάλμενον zu ändern; κατεπήλατο steht Nonn. D. 18, 13.
-
2 κατα-πέλτης
κατα-πέλτης, ὁ (πάλλω?), die Katapulte, eine Wurfmaschine, die, mit Sehnen bespannt, Pfeile u. dgl. schleudert; ὁ τὸν καταπέλτην βουλόμενος ἀφεῖναι Arist. Eth. 3, 1; Pol. 1, 53, 11 u. öfter, wie Sp., vgl. Vitruv. 10, 15. 18; οὔδ' εἰ καταπέλτην ὑπομένοιεν S. Emp. adv. gr. 145. – Auch ein Marterwerkzeug, D. Sic. 20, 71 Charit. 3, 4.
-
3 καταπάλλω
κατα-πάλλω, herabschütteln, -schwingen; sich herabschwingen -
4 ἐκκαταπάλλω
ἐκ-κατα-πάλλω: only aor. mid. ἐκκατέπαλτο, darted down from; οὐρανοῦ, Il. 19.351†.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ἐκκαταπάλλω
-
5 παλάσσω
παλάσσω, 1) besprengen, bespritzen, u. dah. besudeln, verunreinigen (vgl. παλύνω); καί τιν' ὀΐω αἵματί τ' ἐγκεφάλῳ τε παλαξέμεν οὖδας, Od. 13, 395; häufiger im pass., παλάσσετο δ' αἵματι ϑώρηξ Il. 3, 100, λύϑρῳ δ' ἐπαλάσσετο χεῖρας ἀάπ τους 11, 169, αἵματι καὶ λύϑρῳ πεπαλαγμένος Od. 22, 402; μηδ' αἰδοῖα γονῇ πεπαλαγμένος, Hes. O. 735; auch ἐγκέφαλος πεπάλακτο, das Gehirn war umhergespritzt, Il. 11, 98. 12, 186; sp. D., wie Ap. Rh. 3, 1046; Callim. Lav. Pall. 7 u. A. in allgemeinerer Bdtg, benetzen, bestreichen; sogar πεπάλακτο κεραυνῷ, = ἐπέπληκτο, Callim. Del. 78. – 2) mit πάλλω zusammenhangend, loofen, nur im perf. pass. mit akt. Bdta, κλήρῳ πεπάλαχϑε Il. 7, 171, αὐτὰρ τοὺς ἄλλους κλήρῳ πεπαλάχϑαι ἄνωγον Od. 9, 331 (Bekk. πεπάλασϑε, πεπαλάσϑαι, nach Scholl. u. E. M. 661, 4); danach sagt Ap. Rh. 1, 358 πεπάλαχϑε κατὰ κληῖδας ἐρετμά. – (Die Grundbdtg ist also wohl schwingen, πάλλω, welche Bewegung auch beim Sprengen, Spritzen angewendet wird.)
-
6 παλάσσω
A besprinkle, defile,αἵματί τ' ἐγκεφάλῳ τε παλαξέμεν.. οὖδας Od.13.395
:—mostly in [voice] Pass.,παλάσσετο δ' αἵματι θώρηξ Il.5.100
;αἵματι καὶ λύθρῳ πεπαλαγμένον Od.22.402
, cf. Call.Lav.Pall.7;πεπάλακτο πόδας καὶ χεῖρας ὕπερθεν Od.22.406
;αἰδοῖα γονῇ πεπαλαγμένος Hes.Op. 733
;νιφετῷ π. ὕδωρ Q.S.12.410
:—in [voice] Med., παλάσσετο χεῖρας he bespattered his hands, Il.11.169.2 [voice] Pass., to be scattered abroad, ἐγκέφαλος πεπάλακτο ib.98, 12.186.II Ἀσωπὸς.. πεπάλακτο κεραυνῷ was smitten, for ἐπέπληκτο, Call.Del.78.III in [tense] pf. [voice] Med., shake, i. e. draw lots from an urn, κλήρῳ νῦν πεπάλαχθε διαμπερές determine your fate by lot, Il.7.171; ;πεπάλαχθε κατὰ κληῗδας ἐρετμά A.R.1.358
.—Aristarch. read πεπάλασθε, πεπαλάσθαι in Hom. (cf. πάλλω).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παλάσσω
-
7 παλαίω
Grammatical information: v.Meaning: `to wrestle, to insist on wrestling' (Il.).Derivatives: 1. Παλαίμων, - ονος m. "wrestler", only as name of a sea-god and surn. of Heracles (E., Call., Lyc., inscr.); from the unattested appellative παλαι-μον-έω = παλαίω (Pi.) and παλαι(σ)μο-σύνη f. `art of wrestling' (Hom., Simon., Wyss - σύνη 24; perh. with anal. -( σ)μο- directly from παλαίω after Porzig Satzinhalte 223). 2. πάλαι-σμα n. `wrestling, bout in wrestling, trick' (IA.), 3. - σις f. `prize fight' (Ptol.); 4. - στής m. `wrestler', fighter' (θ 246) with - στικός `belonging to wrestling, to the wrestler' (Arist.); 5. -στρᾱ f. `wrestling school, gymnasium, arena' (IA.) with - στρίδιον, - στρίτης, - στρικός, - στριαῖος. -- On itself stands πάλη f. `wrestling, wrestling match' (Il.) as backformation (Schwyzer 421 n. 3) with ἀντί-παλος m. `opponent, coequal' (Pi., IA.), δυσ-παλής `hard to battle' (Pi.; with transition to the σ-stems) a.o.; thus διαπάλ-η f. (Pln.) from δια-παλαίω (Ar., Ph.).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: If παλαίω can be compared with κεραίω (: κερά-σαι), λαγαίω (: λαγάσαι) a.o. (Schwyzer 676), the non-pres. tempora must have been second. formed; παίω, which is itself unclear, and the by Schw. l.c. adduced monosyll. present-stems are no help. Etymol. unclear; cf. on πάλλω and πέλομαι, also πελεμίζω. -- Older attempts in Bq.Page in Frisk: 2,465-466Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > παλαίω
-
8 πόλεμος
Grammatical information: m.Meaning: `battle, war' (Il.).Other forms: ep. also πτόλεμος.Dialectal forms: Myc. euru-potoremojo \/ Ευρυ-πτολεμοιο\/.Compounds: Some compp., e.g. πολέμ-αρχος m. "warlord", name of an official (IA., Dor.), φιλο-π(τ)όλεμος `friend of battles, warlike' (Il.).Derivatives: A. Several adj.: 1. πολέμ-ιος `militant, hostile', also subst. `enemy' (Pi., IA.); 2. -ήϊος `belonging to battle, war' (ep. Il.); metr. condit., prob. after Άρήϊος (Trümpy Fachausdrücke 134 w. lit.); 3. - ικός `belonging to war, militant, hostile' (Hdt. 3, 4 as v. l., Att.; Chantraine Études 123 etc.); 4. - ώδης `id.' (Olymp. in Grg.). B. Verbs: 1. πολεμ-έω, often w. prefix, e.g. δια-, κατα-, ἐκ-, `to battle, to fight a war' (IA.) with - ήτωρ (Antioch. Astr.), - ητής (Gytheion IIIp) m. `fighter, warrior', - ητήριον n. `military base, operation base, headquarters' (Plb.); διαπολέμ-ησις f. `ending of the war' (Th.). 2. πολεμ-ίζω ( πτολ-) `to fight' (ep. Il.; metr. for - έω, Chantraine Gramm. hom. 1, 95) with - ιστής m. `fighter, warrior' (ep. Il.), f. - ίστρια (Heraclit. Ep.), - ιστρίς (Tz.), - ιστήριος `belonging to warriors' (IA.). 3. πολεμ-όομαι, - όω, also w. ἐκ- a.o., `to become enemies' (Hdt., Th., X.) with ἐκπολέμ-ωσις f. `the becoming enemies' (Plu.). 4. Desid. πολεμ-ησείω `to wish for war' (Th., D. C.). -- PN, e.g. Πολέμων, from where the plantname πολεμώνιον (Dsc.), s. Strömberg Pfl. 135; Πτολεμαῖος.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Orig. meaning `battle' (beside μάχομαι `fight'), from which (already in Homer) `continuing conflict, war' (beside μάχη `fight'); on this and on other synonyms Trümpy Fachausdr. 122 ff., Porzig Satzinhalte 78 f. On the variation of initial πτ-: π- s. Schwyzer 325 w. lit., also Trümpy 131 ff., Ruijgh L'élém. ach. 75f., Merlingen Μνήμης χάριν 2, 55 f. (cf. also on πόλις); it certainly goes back on a Pre-Greek phenomenon. -- Formally connection is recommended with πελεμίζω `shake, tremble' (Curtius 268 w. older lit.); attempt for a factual argumentation in Kretschmer Glotta 12, 54 ff. ( πόλεμος prop. `exertion, labour' from πελεμίζω `to exert oneself, take trouble[ ?]'; serious objections by Trümpy l.c.); πόλεμος orig. from throwing the lance? Both the noun to be assumed for πελεμίζω and πόλεμος contain a primary μ-suffix and go back on a verbal form cognate with πάλλω. [An idea for which I see no arguments.] -- More on the notion πόλεμος in D. Loenen Polemos. Een studie over oorlog in de griekse oudheid (MAc.Wet.Neth. N. R. 16:3; Amsterdam 1953). -- Pre-Greek origin, then, is obvious (Furnée 317).Page in Frisk: 2,574-575Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πόλεμος
См. также в других словарях:
Liste unregelmäßiger Verben im Neugriechischen — Unregelmäßige Verben im Neugriechischen sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden.… … Deutsch Wikipedia
Unregelmäßige Verben des Neugriechischen — Unregelmäßige Verben im Neugriechischen sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden.… … Deutsch Wikipedia
Unregelmäßige Verben im Neugriechischen — sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden. Inhaltsverzeichnis 1 Vorbemerkungen und Statistik 2… … Deutsch Wikipedia
Unregelmäßige neugriechische Verben — Unregelmäßige Verben im Neugriechischen sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden.… … Deutsch Wikipedia
πάλη — Αγώνισμα σώμα με σώμα ανάμεσα σε δύο άτομα που προσπαθούν να καταρρίψουν το ένα το άλλο. Μεταφορικά ονομάζεται και η μάχη μεταξύ στρατευμάτων (μάχη πυροβολικού), καθώς και η προσπάθεια υπερνίκησης αντίθετων δυνάμεων ή εμποδίων (πάλη των τάξεων,… … Dictionary of Greek
επιπάλλω — ἐπιπάλλω (Α) [πάλλω] 1. κραδαίνω, πάλλω, τινάζω εναντίον κάποιου ή προς το μέρος του («βέλη ‘πιπάλλων Ἄρης», Αισχύλ.) 2. (κατά τον Ησύχ.) «ἐπέπηλεν ἐκλήρωσεν» … Dictionary of Greek
παιπάλη — η (Α παιπάλη) 1. πολύ ψιλό αλεύρι 2. λεπτότατη σκόνη, άχνη αρχ. φρ. «λέγειν γενήσει τρίμμα, κρόταλον, παιπάλη» (στον Αριστοφ.) (με μτφ. σημ.) άνθρωπος που πραγματεύεται πολύ λεπτά θέματα. [ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Η λ. παιπάλη με σημ. «λεπτότατο… … Dictionary of Greek
παλέω — (Α) 1. φθείρομαι, καταστρέφομαι 2. (κατά τον Ησύχ.) «παλήσειε διαφθαρείη ἐπάλησεν ἐφθάρη. πεπαληκέναι ἐκπεσεῑν. πεπαλημέναι βεβλαμμέναι» 3. (κατά τον Ησύχ. και τον Φώτ.) α) «πεπαλμένος βεβλαμμένος» β) «πεπαλκέναι λέγεται τὸ ἐκπίπτειν τὰ πλοῑα».… … Dictionary of Greek
καταπέλτης — Αρχαία πολεμική μηχανή, με την οποία εκτόξευαν λίθους και πυρακτωμένες ή εύφλεκτες ύλες σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων. Συνήθως περιλάμβανε ένα είδος μεγάλης κουτάλας, όπου τοποθετούσαν το υλικό που προοριζόταν για εκτόξευση. Η κουτάλα… … Dictionary of Greek
ψαίρω — Α (μόνον στον ενεστ.) 1. (μτβ.) α) αγγίζω κάτι ελαφρά β) τρίβω ή ξύνω κάτι λίγο κατά την πλύση 2. (αμτβ.) α) κινούμαι ήρεμα ή ελαφρά β) (για φύλλα) θροΐζω γ) (για σφυγμό) πάλλω δ) (για άστρο) λαμπυρίζω ε) μτφ. (κατά τον Ησύχ.) «ψαίρειν λέγομεν τὸ … Dictionary of Greek
Catapult — A catapult is any one of a number of non handheld mechanical devices used to throw a projectile a great distance without the aid of an explosive substance particularly various types of ancient and medieval siege engines.The name is the Latinized… … Wikipedia