-
1 κακοστόματος
κᾰκο-στόμᾰτος, ον,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κακοστόματος
-
2 στόμα
Grammatical information: n.Meaning: `mouth, muzzle, front, peak, edge' (Il.).Dialectal forms: Myc. Tomako, Tumako \/ στόμαργος\/ (Mühlestein Studi Micenei 2 (1967), 43ff. w. lit.; Killen, Minos 27-8, 1992-1993 [95],101-7Compounds: Many compp., almost all from the shorter stem (cf. below), e.g. στόμ-αργος `chattering, high-sounding' (trag.), to ἀργός (Willis AmJPh 63, 87 ff.: `shining' \> `bright' \> `loud'?), if not after γλώσσ-αργος, which could stand for γλώσσ-αλγος (s. on γλῶσσα w. lit.); Blanc RPh. 65, 1991, 59-66 analyses the word as στόμα + μάργος `furious', also BAGB 1996\/1, 8-9; cf. also Πόδ-αργος (s. πούς); on στομα-κάκη s. κακός; εὔ-στομος `with a beautiful mouth, speaking nicely', also = `silent' (Hdt., X. etc.); beside it, quite rarely, στοματ-ουργός `working with one's mouth, grandiloquent' (Ar.). κακο-στόματος (AP) for κακό-στομος (E. a.o.).Derivatives: 1. στόμ-ιον n. `mouth, opening, denture, bit, bridle' (IA.), rarely `mouth' (Nic.), with - ίς f. `halter' (Poll.); ἐπι-στομ-ίζω `to put in a bit' (Att.), also `to shut up one's mouth' (late). 2. στόμ-ις m. `hard-mouthed horse' (A. Fr. 442 = 649 M.; cf. Schwyzer 462 n. 3), also - ίας `id.' (Afric., Suid.). 3. - ώδης `speaking nicely' (S.), `savoury' (Sor.). 4. - ίζομαι `to take in the mouth' (Aq.), w. prefix, e.g. ἀπο-στομίζω `to remove the edge' (Philostr.). 5. - όω ( ἀνα- στόμα a.o.) `to stop the mouth, to provide with an opening, edge, to harden' (IA.) with - ωμα n. `mouth' (A.), `hardening, which is hardened, steel' (Cratin., Arist., hell. a. late), - ωμάτιον (Gloss.), - ωσις f. `hardening' (S., hell a. late), - ωτής = indurator (gloss.). -- Besides στομάτ-ιον n. dimin. (Sor.), - ικός `belonging to the mouth' (medic. a.o.), ἀπο-στοματ-ίζω `to repeat, to interrogate etc.' (Pl., Arist. etc.). -- On στόμαχος, στωμύλος s. vv.Etymology: The etymol. unclear στόμα has secondarily joined the verbal nouns in - μα (Schwyzer 524 w. n. 5), with which the strong predilection for the short form στομ- in compp. and derivv. may be connected (cf. Georgacas Glotta 36, 163). But the n-stem is old and is found not only in Av. staman- m. `mouth (of a dog)' but also in Celtic, e.g. Welsh safn `jaw-bone'. So we must reconstruct * steh₃m-, which was in Greek replaced by the zero grade (* sth₃m-); on the short a of Avestan see Lubotsky Kratylos 42(1997) 56f. -- Far remain however the Germ. words for `voice', Goth. stibna, OHG stimna, stimma etc. and the Hitt. word for `ear', ištam-ana-, - ina-, prob. denominativ from ištamašzi `hear' (Frisk GHÅ 57, 19ff. = Kl. Schr. 79ff. w. lit.; diff. Kronasser Etymologie II 399).Page in Frisk: 2,800-801Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > στόμα
См. также в других словарях:
ξηροστομία — Υπερβολική ξηρότητα του στόματος, που έχει σχέση με τη μείωση ή και την προσωρινή διακοπή της έκκρισης σάλιου. Παρατηρείται σε άτομα που πάσχουν από διαβήτη ή από εμπύρειες νόσους, μετά από χρήση ατροπίνης ή εξαιτίας της μεγάλης απώλειας υγρών… … Dictionary of Greek
υγιεινή — (Ιατρ.). Κλάδος της ιατρικής, που μελετά αφενός τα αίτια των νόσων και τις μεθόδους καταπολέμησής τους, και αφετέρου τα μέσα που πρέπει να ληφθούν για να ενισχυθεί η άμυνα του οργανισμού κατά των νοσογόνων παραγόντων. Οι επιστημονικές βάσεις της… … Dictionary of Greek
υμνώ — ὑμνῶ, έω, ΝΜΑ, και επικ. τ. ὑμνείω Α [ύμνος] 1. εξυμνώ, επαινώ, εγκωμιάζω (α. «ύμνησε τους άθλους τών αγωνιστών τού 21» β. «οὔτ ἐπινύμφειός πω μέ τις ὕμνος ὕμνησεν», Σοφ.) 2. ψάλλω εκκλησιαστικό ύμνο, δοξολογώ τον Θεό («Σὲ ὑμνοῡμεν, Σὲ εὐλογοῡμεν … Dictionary of Greek
