-
1 κάρᾱ
κάρᾱ, τό, ion. u. ep. κάρη, nur im nom. u. acc., das Haupt; πολιόν τε κάρη, πολιόν τε γένειον Il. 22, 74; μηκέτ' ἔπειτ' Ὀδυσῆϊ κάρη ὤμοισιν ἐπείη 2, 259; von Pferden, 6, 509; ποικίλον κάρα δρακόντων φόβαισι, das Haupt der Medusa, Pind. P. 10, 46; Tragg., οὔ φημ' ἀλύξειν ἐν δίκῃ τὸ σὸν κάρα λευσίμους ἀράς Aesch. Ag. 1598, περὶ πόδα, περὶ κάρα, Eum. 159, in der Anrede, νῦν δ' ἐμοὶ φίλον κάρα, ἔκβαιν' ἀπήνης, liebes Haupt, Ag. 879, wie Soph. ὦ κράτιστον Οἰδίπου κάρα O. R. 40, ὦ κασίγνητον κάρα El. 1155, vgl. Ant. 906 (Eur. Or. 237 I. T. 983); von Thieren, κάρα προβάλλων ἱππικῶν όχημάτων El. 730; αἰγείρου frg. 24; γέλωτι φαιδρὸν κάρα El. 1310, wo bes. an das Gesicht zu denken ist; κάρα τὸ δυςπ ρόςοπτον O. C. 286; τὸ πάλλευκον κάρα Eur. Hec. 600; σὸν καταιδοῦμαι κάρα Or. 681; ἰλιγγιῶ κάρα λίϑῳ πεπληγμένος Ar. Ach. 1178; sp. D. oft. – Dazu haben die Tragg. den dat. κάρᾳ, maskulinisch, für κάρατι, συμμέτρου τῷ σῷ κάρᾳ Aesch. Ch. 225; Soph. O. C. 570 Ant. 1257 El. 437; Eur. Med. 1371 Herc. Fur. 465; κάρῃ Theogn. 1018. – Die Gramm. führen auch den gen. κάρας an; den acc. κάραν haben Anacr., πολιαὶ στέφουσι κάραν 50, 9, u. a. Sp., wo es dann als fem. betrachtet wird, Qu. Sm. 11, 58; τὴν κάρην Callim. frg. 125; κάρης Mosch. 4, 74; Nic. Th. 131 D. Per. 562. – Plur., ἑκατὸν κάρᾱ ἐξεπεφύκει H. h. Cer. 12, womit man ὦ βατίδες, ὦ γλαύκων κάρα vergleichen kann, Sannyrio bei Ath. VII, 286 c, für κάρατα. – Außerdem gehören dazu die Formen gen. κάρητος, Od. 6, 230. 23, 157, u. καρήατος, Il. 23, 44, dat. κάρητι, Il. 15, 75, u. καρήατι, 19, 405. 22, 205, dat. plur. κάρησι, Tryphiod. 602, acc. plur. καρήατα, Il. 11, 309, wozu die Gramm. einen eigenen nom. κάρηαρ angenommen haben. – Vgl. ΚΡΑΣ u. κάρηνον.
-
2 καρα
Iτό, эп.-ион. κάρη (ᾰ) ἥ (эп. gen. κάρητος и καρήατος; dat. κάρητι и καρήατι - у Trag. κάρᾳ; acc. = nom.; nom. pl. = nom. sing.)1) голова(πολιὸν κάρη Hom.)
ὑψοῦ κάρη ἔχειν Hom. — высоко закидывать голову;περὴ πόδα, περὴ κάρα Aesch. — вокруг ног, вокруг головы, т.е. с ног до головы2) лик, лицо3) вершина, верхушка Hes., Soph.4) описательно, в знач. дорогой, милый, преимущ. в обращении; обычно не переводитсяὦ κράτιστον Οἰδίπου κάρα! Soph. — о, могущественнейший Эдип!;
τέθνηκε θεῖον Ἰοκάστης κάρα! Soph. — умерла благородная Иокаста!;ὦ κοινὸν αὐτάδελφον Ἰσμήνης κάρα! Soph. — о, родная, милая сестра Исмена!IIἥ (только acc. sing. κάραν) Aesop. = κάρα См. καρα I -
3 κάρα
1 head of man or animal. καὶ ποικίλον κάρα δρακόντων φόβαισιν ἤλυθε νασιώταις λίθινον θάνατον φέρων the head of Medusa P. 10.46ὁ δ' ὀρθὸν μὲν ἄντεινεν κάρα N. 1.43
ἔνθα λευκωθεὶς κάρα μύρτοις ὅδ' ἀνὴρ διπλόαν νίκαν ἀνεφάνατο I. 4.69
ὁ δ' ἀντίον ἀνὰ κάρα τ ἄειρ[ε Pae. 20.10
ὁ δὲ μηδὲν ἔχων ὑπὸ σιγᾷ μελαίνᾳ κάρα κέκρυπται Παρθ. 1. 1. ὑμνήσω στεφάνοισι θάλλοισα παρθένιον κάρα Παρθ. 2. 12. τὰν δ ἐπ αὐχένι στρέφοισαν κάρα (sc. ἔλαφον) fr. 107a. 6. -
4 κάρα
κάρᾱ (A), [dialect] Ep.and [dialect] Ion. [full] κάρη [pron. full] [ᾰ], τό, poet. for κεφαλή, Luc.Lex.5:—A head, of men or animals,πολιόν τε κάρη πολιόν τε γένειον Il.22.74
; ὑψοῦ κάρη ἔχει [ ἵππος] 6.509; περὶ πόδα περὶ κάρα from head to foot, A.Eu. 165 (lyr.): metaph., , cf. OC 564; of the face, γέλωτι φαιδρὸν κ. Id.El. 1310;μου κ. τὸ δυσπρόσοπτον Id.OC 285
.3 in Trag., as periphr. for a person, Οἰδίπου κάρα, i.e. Οἰδίπλους, S.OT40, 1207 (lyr.); αὐτάδελφον Ἰσμήνης κ. Id.Ant.1; ὦ κασίγνητον κ., for ὦ κασίγνητε, Id.El. 1164; ὦ φίλον κ. Id.OC 1631; φίλον κ. A.Ag. 905.--Hom. uses nom. acc. κάρη, gen. dat. κάρητος, κάρητι, Od.6.230, Il.15.75; also καρήατος, καρήατι, 23.44, 19.405, nom. pl.καρήατα 11.309
(whence was formed nom. sg. κάρηαρ, Antim.76); acc. pl.κάρη Il.10.259
(but perh. sg.), nom. acc. pl.κάρᾱ Sannyr.3
, perh. S.Ant. 291;κάρᾰ ἐξεπεφύκει h.Cer. 12
; dat. pl. κάρησι f.l.in Tryph.602:—post-Homeric Poets inflected κάρη as if it were of decl. 1, gen.κάρης Mosch.4.74
, Call.Fr. 125; dat.κάρῃ Thgn.1024
, Nic.Th. 249; acc.κάρην D.P.562
, Nic.Th. 131; Trag. dat. κάρᾳ with neut. Prons., A.Ch. 230, etc.; late acc.κάραν Anacreont. 50.9
. (Cf. Skt. śiras(neut.) 'head', gen. śīr[snull ]ṇás, abl. śīr[snull ]atás: κάρηνα (fr. κᾰρᾰς-ν-α ) and κράατα (perh. fr. κρᾱς- ṇ-τα) are forms of this word, v. κάρηνον, κράς, κρανίον: cogn. with Lat. cerebrum (fr. ceres-ro-), ONorse hjarne 'brain', and prob. κέρας, κόρση.)-------------------------------------------κάρα (B), ἡ, -
5 κάρᾱ
κάρᾱGrammatical information: n.Meaning: `head' (trag., Cratin., Eup.),Other forms: κάρη (ep.)Dialectal forms: Myc. ka-ra-a-pi instr. pl. \/karāatphi\/Derivatives: As 1. member in καρᾱ-τομέω `behead' (E., J.) with καράτομος `beheaded' (S., E.), seeming basis καρατόμος `beheading' (Lyc.), cf. on δειροτομέω s. δέρη; καρηβαρέω (- άω) `feel heavy in the head, be sleepy, have headache' with καρηβαρία, - ίη etc. (Hp., Arist.); from there Lat. caribaria \> Fr. charivari, W.-Hofmann 1, 854; on καραδοκέω s. v. Cf. κράσπεδον, κρησφύγετον, κρήδεμνον. - Other forms: A. recent analogical formations to κάρᾱ, κάρη: dat. τῳ̃ κάρᾳ (A., S.), κάρῃ (Thgn.); κάρης, - ην (Call., Nic.), κάρᾱν (Anacreont.). B. Older disyll. forms: ep. καρή-ατος, - ατι, pl. - ατα; also κάρη-τος, - τι; to καρήατα new nom. sg. κάρηαρ (Antim.). C. monosyll. forms: κρά̄-ατος, - ατι, pl. - ατα; usual. (also trag.) κρᾱτός, - τί, pl. κρᾶ-τα (Pi. Fr. 8); further isolated forms: κράτεσφι (Κ 156; prob. sg.), κρά̄των (χ 309), κρᾱσίν (Κ 152), κρᾶτας (E.); κρᾶτα as acc. sg. (θ 92, trag.), as nom. sg. (S. Ph. 1457); new nom. sg. κράς (Simm. 4). D. κάρᾰ (antevoc.) as nom. pl. (h. Cer. 12), κάρᾱ pl.? (Sannyr. 3). On κάρηνα s. v.; and s. below.Origin: IE [Indo-European] [574] *ḱrh₂-(e)s-n- `head'Etymology: From the oblique forms of the Skt. word for `head', e. g. gen. sg. śīrṣṇ-ás with the adverbial ablativ śīrṣa-tás (a \< n̥), which represent a with n enlarged monosyll. zero grade (śīrṣ-n- \< *ḱr̥h₂-s-n-) from the disyll. nom.-acc. śíras- (Av. sarah-, \< *ḱr̥h₂-os), it appears that κρά̄ατος represents an original *κρά̄σα-τος \< (ḱr̥h₂s-n̥tos); through contraction this gave κρᾱτός (acc. to Zenodot. κρητός). The antevocalic form κρᾱσν- lives on in κρᾱν-ίον (s. v.). The explanation of the Greek disyll. forms has to start from plur. κάρηνα \< *καρασν-α (\< *ḱrh₂-es-n-), to which the singular forms καρήατος, - ατι were made from *καρασα-τος, - τι (with metr. lengthening and η for ᾱ after κάρηνα), if not innovated to κάρη. This form may go back to an analogical *κάρασ-α (like ὄνομα); to κάρη were made κάρη-τος, - τι. - Beside these old σ-stem there are isolated σ-less forms: ἐπὶ κάρ `on its head', ἔγ-καρ-ος, ἴγκρος ἐγκέφαλος and κατὰ ( ἀπὸ) κρῆ-θεν `from the head down' (Hom., Hes.), κρή-δεμνον `head-band'. The explanation is discussed: κατὰ κρῆθεν (from where ἀπὸ κρῆθεν) may stand for κατ' ἄκρηθεν (s. esp. Leumann Hom. Wörter 56ff., but this seems unncessary); ἔγκαρος has been taken as learned innovation to κάρη after κεφαλή: ἐγκέφαλος; on κρήδεμνον s. s. v. An σ-less κάρ is supported by Arm. sar `hight, top' (idg. *ḱr̥h₂r-o-). Very extensive treatment by A.J. Nussbaum, Head and Horn 1986 (rev. Beekes, Kratylos 34 (989)55-59). - S. Schwyzer 583 (diff. on κάρη; Pok. 574f., Chantraine Gramm. hom. 1, 230f., 242, Leumann Hom. Wörter 159, Egli Heteroklisie 31f., 87ff. - Cf. further 1. καρόω, καρώ, καρωτόν; κέρας, κράνος, κριός.Page in Frisk: 1,784-785Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κάρᾱ
-
6 κάρᾱ
κάρᾱ, τό, das Haupt; ποικίλον κάρα δρακόντων φόβαισι, das Haupt der Medusa; in der Anrede, νῦν δ' ἐμοὶ φίλον κάρα, ἔκβαιν' ἀπήνης, liebes Haupt; γέλωτι φαιδρὸν κάρα, wo bes. an das Gesicht zu denken ist -
7 κάρα
κάρα ηглава от святых мощей какого-либо святого, хранящаяся в храме для поклонения и почитания:Этим.< дргр. κάρα «голова» < инд. ker «голова» -
8 Κάρα
-
9 Κᾶρα
-
10 κάρα
Meaning: αιξ ἥμερος Πολυρρήνιοι ὑπὸ Γορτυνίων... ἄλλοι δε ἡ συκῆ. Ἴωνες τὰ πρόβατα, καὶ την κεφαλήν H.Origin: XX [etym. unknown]Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κάρα
-
11 κάρα
κάρneut nom /voc /acc plκάρᾱ, κάραhead: neut nom /voc /acc pl (epic)κάρᾱ, κάραhead: neut nom /voc /acc sg (epic)κάρᾱ, κάραhead: fem acc dualκάρᾱ, κάραhead: fem nom /voc /acc dual (ionic)κάρᾱ, κάραhead: fem nom /voc sg (attic doric ionic aeolic)κάρονneut nom /voc /acc pl——————κάρᾱͅ, κάραhead: fem dat sg (attic doric ionic aeolic)κάραι, κάραhead: fem nom /voc pl (ionic) -
12 Καρά
1. η:Καρά θάλασσα или θάλασσα (τού) Καρά Карское море; 2. τα στενά τού Καρά Карские ворота -
13 κάρᾳ
Βλ. λ. κάρα -
14 κάρα
η1) голова; 2) лик (святого) -
15 καρᾱδοκέω
καρᾱδοκέωGrammatical information: v.Meaning: `await the ending of something (μάχη, πόλεμος etc.), wait for something, take care' (Hdt. [Atticism?; cf. Wackernagel Unt. 3 n. 1 ], E., Ar., X., Plb.).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Acc. to tradit. assumption prop. `with head put out (`mit vorgestrecktem Kopfe' look at something', "what is neither factually nor formally quite convincing"; after δωρο-, ξενο-δοκέω etc. ( ὁδοι-δοκέω after ὁδοι-πορέω), one would expect for καρᾱ- rather object-function. On the use of καραδοκέω cf. Aly Glotta 15, 104f.Page in Frisk: 1,786Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > καρᾱδοκέω
-
16 καρᾱ-τόμος
καρᾱ-τόμος, den Kopf abschneidend, köpfend; σφαγαί Eur. Rhes. 606; τινός Lycophr. 187; – καράτομος, geköpft, enthauptet; Γοργώ Eur. Alc. 1121 Tr. 564; χλιδαὶ καρ., vom Haupt geschnitten, Soph. El. 52.
-
17 καρᾱ-τόμησις
καρᾱ-τόμησις, ἡ, = Folgdm, Sp.
-
18 καρᾱ-τομέω
καρᾱ-τομέω, den Kopf abschneiden, enthaupten; τινὰ ξίφει Eur. Rhes. 586; Sp., wie Hdn. 1, 15.
-
19 καρᾱ-τομία
καρᾱ-τομία, ἡ, das Kopfabschneiden, Köpfen, Sp., wie Schol. Lycophr. 483.
-
20 καρᾱ-δοκέω
καρᾱ-δοκέω, eigtl. mit aufgerichtetem, hingerecktem Kopfe nach Etwas hinsehen, lauern, aufpassen, aufmerken, erwarten; καραδόκει ὅταν στράτευμ' Ἀργείων ἐξίῃ Eur. Tr. 93; αὔραν ἱστίοις 456; σάλπιγγος αὐδὴν προςδοκῶν καραδοκεῖ Rhes. 114; τἀπιόντα τραύματα I. T. 313; πέμπει Κάδμον καραδοκήσοντα τὴν μάχην ᾗ πεσέεται Her. 7, 163; καραδοκοῦντες τὰ προςταχϑησόμενα Xen. Mem. 3, 5, 6; Sp., τὸν καιρόν, τὸ μέλλον, Pol. 1, 33, 11. 2, 52, 6; – Ar. vrbdt ἐκαραδόκησεν εἰς ἔμ' ἡ βουλὴ πάλιν, Equ. 661, sah auf mich.
См. также в других словарях:
κάρᾳ — κάρᾱͅ , κάρα head fem dat sg (attic doric ionic aeolic) κάραι , κάρα head fem nom/voc pl (ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κάρα — (Kara). Τοπωνύμιο της Ρωσίας. 1. Ακραίο θαλάσσιο τμήμα (880.000 τ. χλμ.) του Αρκτικού ωκεανού. Έχει μέσο βάθος 127 μ. και μέγιστο βάθος 620 μ. Ορίζεται από την ακτογραμμή της πεδιάδας της δυτικής Σιβηρίας και από τα νησιά Νέα Γη, Γη του… … Dictionary of Greek
κάρα — κάρ neut nom/voc/acc pl κάρᾱ , κάρα head neut nom/voc/acc pl (epic) κάρᾱ , κάρα head neut nom/voc/acc sg (epic) κάρᾱ , κάρα head fem acc dual κάρᾱ , κάρα head fem nom/voc/acc dual (ionic) κάρᾱ , κάρα head fem nom/voc sg (attic doric ionic… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
καρα- — α συνθετικό λέξεων τής Νέας Ελληνικής, από τουρκ. επίθ. kara «μαύρος». Λειτουργεί άλλοτε ως προσδριορισμός επίθ. τού β συνθετικού με τη σημ. «μαύρος» (πρβλ. καρά γιαλης, καρα μπογιά) και άλλοτε ως επιτατικό (πρβλ. καρά βλαχος, καρά γυφτος) … Dictionary of Greek
κάρα — η κεφαλή, κρανίο άγιου λειψάνου: Αυτή είναι η κάρα του αγίου Γεράσιμου … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
Καρά, Κάρλο Ντολμάτσο — (Carlo Dolmazzo Carra, Κουαρνιέντο, Αλεσάντρια 1881 – Μιλάνο 1966). Ιταλός ζωγράφος. Παρακολούθησε νυχτερινά μαθήματα στην ακαδημία Μπρέρα στο Μιλάνο, ενώ ταυτόχρονα εργαζόταν ως διακοσμητής για βιοπορισμό. Αργότερα ταξίδεψε στο Παρίσι και στο… … Dictionary of Greek
Κᾶρα — Κάρ experimentum facere in corpore vili masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Καρά αλής — (1778 – 1822). Τούρκος ναύαρχος κατά την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης. Το 1821 έπλευσε ως αρχηγός ισχυρότατης μοίρας εναντίον των Ελλήνων, αφού προηγουμένως διέταξε τη σφαγή όλων των χριστιανών αξιωματικών του στόλου. Ενίσχυσε τις φρουρές… … Dictionary of Greek
Καρά Μουσταφάς — (1620; – 1683). Μέγας βεζίρης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Πολέμησε με επιτυχία στις εκστρατείες των Τούρκων στην Κρήτη, στην Πολωνία και στη Ρωσία. Το 1683 ανέλαβε την εκστρατεία εναντίον της Αυστρίας και πολιόρκησε τη Βιέννη. Όμως,… … Dictionary of Greek
Καρά-Μπογκάζ-Γκολ — (Kara Bogaz Gol). Κόλπος στις ανατολικές ακτές της Κασπίας θάλασσας, στο Τουρκμενιστάν. Χωρίζεται από την επιφάνεια της Κασπίας με δύο χαμηλές αμμώδεις ακτές που σχηματίζουν ανάμεσά τους έναν στενό πορθμό. Τα νερά του έχουν θερμοκρασία 35°C το… … Dictionary of Greek
Καρά-Νταγκ — (Kara Dag). Ονομασία (στα τουρκικά σημαίνει Μαύρο Βουνό) βουνών σε διάφορες περιοχές. 1. Ορεινός όγκος (577 μ.) στην Κριμαία της Ουκρανίας, στην ακτή της Μαύρης θάλασσας. Αποτελείται από οροσειρές και κορυφές με πρωτότυπα σχήματα, που… … Dictionary of Greek