Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

θεὸν

  • 41 μιν

    μῐν = αὐτόν, αὐτήν, αὐτό. (“Die im Papyrus über μιν stehende Variante νιν zeigt, daß die Orthographie dieser Form bei Pindar schon früh umstritten war,” Radt on Pae. 6.115 “Le plus sage est de suivre les manuscrits,” Des Pl., 24: νιν pro μιν passim scrips. Mommsen, Bergk, Schr., al.: * = v. l. νιν.)
    a = αὐτόν. εἰ δέ μιν ἔχων τις οἶδεν τὸ μέλλον (i. e. πλοῦτον) *O. 2.56 μιν ἔντὐ ἀνάγκα. Herakles O. 3.28 ἐπεί μιν αἰνέω Psaumis *O. 4.14 κατεφάμιξεν καλεῖσθαί μιν Iamos *O. 6.56 μετάλλασέν τέ μιν Iamos *O. 6.62 μιν λύραι μολπαί τε γινώσκοντι Hieron *O. 6.96 θῆκέ μιν ζαλωτὸν ( γαμβρόν) *O. 7.6

    καί ῥά μιν χώρας ἀκλάρωτον λίπον, ἁγνὸν θεόν O. 7.59

    ἀλλά μιν οὐκ εἴασεν Zeus *O. 7.61 ἤρειδεν δέ μιν Herakles O. 9.32 μὴ καθέλοι μιν αἰὼν Lokros *O. 9.60 ἐκάλεσσέ μιν ἰσώνυμον ἔμμεν Opous *O. 9.63 μιν ἐν Ἄρει παραγορεῖτο μή ποτε ταξιοῦσθαι Patroklos *O. 9.76 [ μή μιν ( ὔμμιν coni. de Jongh) O. 11.17] καὶ Δαμαίῳ μιν (= χαλινόν) θύων ταῦρον ἀργάεντα πατρὶ δεῖξον *O. 13.69 πιθέσθαι κελήσατό μιν Bellerophon *O. 13.80 σὺν δ' ἀνάγκᾳ μιν φίλον ἔσανεν Hieron P. 1.51 οὐδέ μιν φόρμιγγες δέκονται Phalaris P. 1.97 ἁ δ' ἀποφλαυρίξαισά μιν Apollo *P. 3.12 κλέπτει τέ μιν Apollo P. 3.29 καί ῥά μιν φέρων Jason P. 3.45 ἰατῆρά τοι κέν μιν πίθον παρασχεῖν Cheiron P. 3.65 ἐσθὰς δ' ἀμφοτέρα μιν ἔχεν Jason P. 4.79 στεφάνοισί τέ μιν ποίας ἔρεπτον Jason P. 4.240 κείνων τέ μιν ὀάροις λύρᾳ τε κοινάσομαι Zeus N. 3.11 οὐδέ μίν ποτε φόβος ἀνδροδάμας ἔπαυσεν ἀκμὰν φρενῶν Telamon N. 3.39 πολλὰ γάρ μιν παντὶ θυμῷ παρφαμένα λιτάνευεν Peleus N. 5.31 ἔνθα μιν εὔφρονες ἶλαι σὺν καλάμοιο βοᾷ θεὸν δέκονται Poseidon N. 5.38 λέγοντι γὰρ Αἰακόν μιν ὑπὸ ματροδόκοις γοναῖς φυτεῦσαι Zeus N. 7.84 ἐγκιρνάτω τίς μιν ( κρατῆρα) N. 9.50 ἐν τελεταῖς δὶς Ἀθαναίων μιν ὀμφαὶ κώμασαν Theaios N. 10.34 καί μιν οὔπω τεθναότ' ἔκιχεν Kastor N. 10.74 [ ἀγαθοῖσί μιν αἰνεῖσθαι (Mingarelli: ἀγαθοῖς μὲν αἰνεῖσθαι codd.: ἀγαθοῖσιν ἐπαινεῖσθαι Schr.) N. 11.17] ἐθέλω ἢ Καστορείῳ ἢ Ἰολάοἰ ἐναρμόξαι μιν ὕμνῳ Herodotos I. 1.16

    εἴη μιν ἔρνεσι φράξαι χεῖρα I. 1.64

    εἶδ' Ἀπόλλων μιν Xenokrates I. 2.18 ἁδεῖα δ' ἔνδον μιν ἔκνιξεν χάρις Herakles I. 6.50 ( ἷνας) ταί μιν ῥύοντό ποτε Achilles I. 8.52 γεραίρετέ μιν Nikokles I. 8.62 “ ἀλλά μιν ποταμῷ σχεδὸν μολόντα φύρσει” (“den Feind,” Radt) Pae. 2.73 ὤμοσε γὰρ θεός μή μιν εὔφρον' ἐς οἶκον μήτ ἐπὶ γῆρας ἱξέμεν βίου Neoptolemos *Pae. 6.115 ἀλλά μιν Κρόνου παῖ[δες] κεραυνῷ χθόν' ἀνοιξάμενοι ἔκρυψαν τὸ πάντων ἔργων ἱερώτ[ατον ( ναόν) *Πα... σὲ δ' ἐγὼ παρά μιν αἰνέω μέν, Γηρυόνα ( παρ' ἀμίν v. l. in codd. Aristidis; v. Σ ad loc., παρ' αὐτὸν τὸν Ἡρακλέα) fr. 81 ad Δ. 2. καί μ[ιν (ν[ιν Π̆{pc}) *fr. 169. 23. Σθενέλοιό μιν υἱὸς κέλευσεν Herakles fr. 169. 44.
    b= αὐτήν. φιλεῖ δέ μιν Παλλάς Semele *O. 2.26 μιν γέρας ἔσσεσθαι ( νᾶσον) *O. 7.67 ἔχει τέ μιν ( νᾶσον) O. 7.70 οὔ μιν ἄλυξεν ( βίαν) P. 8.16 ] δέ μιν ἐν πέλαγος ῥιφθεῖσαν Asteria *Πα. 7B. 46. καλέοντί μιν Ὀρτυγίαν ναῦται πάλαι Delos Πα. 7B. 48.
    c = αὐτό. οὔ μιν διώξω ( τὸ πόρσω) *O. 3.45
    d fragg.

    τὶν μὲν [πά]ρ μιν μ[ Pae. 10.18

    οὐδέ μ[ιν (supp. Lobel) *fr. 51f. c. 5.

    Lexicon to Pindar > μιν

  • 42 πρός

    1 prep. c. acc.
    a to, toward

    πρὸς ἐσχατιὰν Θήρων ἀρεταῖσιν ἱκάνων ἅπτεται Ἡρακλέος σταλᾶν O. 3.43

    πρὸς Πιτάναν δεῖ σάμερον ἐλθεῖν O. 6.28

    κοίλαν πρὸς ἄγυιαν θνᾳσκόντων (v. l. ἐς) O. 9.34 “ Νείλοιο πρὸς πῖον τέμενος Κρονίδα” P. 4.56 “ ἐλθόντας πρὸς Αἰήτα θαλάμους” P. 4.160

    ἔβαν Ἴρασα πρὸς πόλιν P. 9.106

    ὅσαις δὲ βροτὸν ἔθνος ἀγλαίαις ἁπτόμεσθα, περαίνει πρὸς ἔσχατον πλόον P. 10.28

    θυμέ, τίνα πρὸς ἀλλοδαπὰν ἄκραν ἐμὸν πλόον παραμείβεαι N. 3.26

    κατέδρακεν Ἡρακλέος ὀλβίαν πρὸς αὐλάν N. 4.24

    βουβόται τόθι πρῶνες ἔξοχοι κατάκεινται πρὸς Ἰόνιον πόρον N. 4.53

    Γαδείρων τὸ πρὸς ζόφον οὐ περατόν lying to the west N. 4.69 ἀνὰ δ' ἱστία τεῖνον πρὸς ζυγὸν καρχασίου up to N. 5.51

    πρὸς ἄκρον ἀρετᾶς ἦλθον N. 6.23

    πρὸς Ἴλου πόλιν N. 7.30

    ᾤχετο δὲ πρὸς θεόν N. 7.40

    ( ἀρετά)

    ἀερθεῖσ' πρὸς ὑγρὸν αἰθέρα N. 8.41

    ἀλλ' ἐπέρα ποτὶ μὲν Φᾶσιν θερείαις, ἐν δὲ χειμῶνι πλέων Νείλου πρὸς ἀκτάν I. 2.42

    πάντες ἴσᾳ νέομεν ψευδῆ πρὸς ἀκτάν fr. 124. 7. πρὸς Ὄλυμπον Θρ. 7. 15. irregular position:

    πρὸς δ' ἑταῖροι καρτερὸν ἄνδρα φίλας ὤρεγον χεῖρας P. 4.239

    I

    γέρονθ ὅτι Πρίαμον πρὸς ἑρκεῖον ἤναρε βωμὸν ἐπενθορόντα Pae. 6.114

    τέλος δ ἀείραις πρὸς στιβαρὰς ἐπάραξε πλευράς fr. 111. 4. “ δοιὰ βοῶν θερμὰ πρὸς ἀνθρακιὰν στέψαν” (Schr.: δ' εἰς codd., valde corrupti) fr. 168. 2.
    II in opposition, answer to: against

    ἄκραντα γαρύετον Διὸς πρὸς ὄρνιχα θεῖον O. 2.88

    χλιδῶσα δὲ μολπὰ πρὸς κάλαμον ἀντιάξει μελέων O. 10.84

    χρὴ δὲ πρὸς θεὸν οὐκ ἐρίζειν P. 2.88

    μὴ πρὸς ἅπαντας ἀναρρῆξαι τὸν ἀχρεῖον λόγον fr. 180. 1.
    c towards (the time of), about

    πρὸς εὐάνθεμον δ' ὅτε φυὰν O. 1.67

    τὸν δὲ σύγκοιτον γλυκὺν παῦρον ἐπὶ γλεφάροις ὕπνον ἀναλίσκοισα ῥέποντα πρὸς ἀῶ P. 9.25

    τελέθει πρὸς γῆρας αἰὼν ἡμέρα N. 9.44

    d of mental direction, to

    πρὸς ἡσυχίαν φιλόπολιν τετραμμένον O. 4.16

    ὄφρα ἵκωμαι πρὸς ἀνδρῶν καὶ γένος O. 6.24

    “ τραχεῖαν ἑρπόντων πρὸς ἔπιβδαν” P. 4.140

    θυμὸν ἐκδόσθαι πρὸς ἥβαν P. 4.295

    πρὸς εὐφροσύναν τρέψαι γλυκεῖαν ἦτορ I. 3.10

    πτάμεναι νοήματι πρὸς Ἀφροδίταν (Wil.: ποτ τὰν codd.) fr. 122. 5.
    e with a view to, with the object of

    ἀμφ' ἀρεταῖσι πόνος δαπάνα τε μάρναται πρὸς ἔργον κινδύνῳ κεκαλυμμένον O. 5.15

    ἄνεται δὲ πρὸς χάριν εὐσεβίας ἀνδρῶν λιταῖς O. 8.8

    ἐρεθίζομαι πρὸς ἀυτὰ[ν] I am provoked to song fr. 140b. 14.
    f in respect of, in

    ὕπατος ἀμφὶ τοκεῦσιν ἔμμεν πρὸς ἀρετάν P. 6.42

    ἀγαπατὰ δὲ καιροῦ μὴ πλαναθέντα πρὸς ἔργον ἕκαστον τῶν ἀρειόνων ἐρώτων ἐπικρατεῖν δύνασθαι N. 8.4

    g by reference to, according to

    τῶν νῦν δὲ καὶ Θρασύβουλος πατρῴαν μάλιστα πρὸς στάθμαν ἔβα P. 6.45

    2 c. gen. a. of pers., at the hands of, from, by

    χρὴ πρὸς μακάρων τυγχάνοντ' εὖ πασχέμεν P. 3.103

    δυσθρόου φωνᾶς ἀνακρινόμενον ποινὰ τίς ἔσται πρὸς θεῶν P. 4.63

    ἀπαθὴς δ' αὐτὸς πρὸς ἀστῶν P. 4.297

    ἴστω λαχὼν πρὸς δαιμόνων θαυμαστὸν ὄλβον N. 9.45

    καὶ Κλεωναίων πρὸς ἀνδρῶν τετράκις N. 10.42

    τετίματαί τε πρὸς ἀθανάτων φίλος I. 4.59

    πρὸς δ' Ἀφροδίτας ἀτιμασθεὶς fr. 123. 6. ἥροες ἁγνοὶ πρὸς ἀνθρώπων καλέονται fr. 133. 6.
    b in the eyes of

    ὁ γὰρ καιρὸς πρὸς ἀνθρώπων βραχὺ μέτρον ἔχει P. 4.286

    c by in prayers, invocations.

    πρὸς Ὀλυμπίου Διός σε, χρυσέα κλυτόμαντι Πυθοῖ, λίσσομαι με δέξαι Pae. 6.1

    ἀλλά σε πρὸς Διός, ἱπποσόα θοάς, ἱκετεύω Pae. 9.7

    d under the force of, in the face of

    πένθος δὲ πίτνει βαρὺ κρεσσόνων πρὸς ἀγαθῶν O. 2.24

    e from τᾶς δὲ Θεοξένου ἀκτῖνας πρὸς ὄσσων μαρμαρυζοίσας δρακείς (Kaibel: ἀκτῖνας ὄσσων, ἀκτῖνας προσώπων codd.) fr. 123. 2.
    3 c. dat., on at

    ἀψευδεῖ δὲ πρὸς ἄκμονι χάλκευε γλῶσσαν P. 1.86

    [ πρὸς τέρμασιν (coni. Boeckh: ἐν codd.) P. 9.114] ἐσχατιαῖς ἤδη πρὸς ὄλβου βάλλετ' ἄγκυραν (v. l. ἐσχατιὰς) I. 6.12

    Lexicon to Pindar > πρός

  • 43 τε

    τε A
    1 connective,
    a joining words and phrases.

    ἐς ἔρανον φίλαν τε Σίπυλον O. 1.38

    νέκταρ ἀμβροσίαν τε O. 1.62

    βίαν παρθένον τε O. 1.88

    ταχυτὰς ποδῶν ἀκμαί τ' ἰσχύος O. 1.96

    ἔρεισμ' Ἀκράγαντος εὐωνύμων τε πατέρων ἄωτον O. 2.7

    Πυθῶνι Ἰσθμοῖ τε O. 2.50

    Κύκνον Ἀοῦς τε παῖδ' Αἰθίοπα O. 2.83

    ἄνδρα μᾶλλον εὐεργέταν πραπίσιν ἀφθονέστερόν τε χέρα O. 2.94

    τὸ λαλαγῆσαι θέλων κρυφόν τε θέμεν ( τιθέμεν coni. Hermann) O. 2.97 ὑπὸ βουθυσίαις ἀέθ-

    λων τε πεμπαμέροις ἁμίλλαις O. 5.6

    πόνος δαπάνα τε O. 5.15

    ζώναν καταθηκαμένα κάλπιδά τ O. 6.40

    ἀγῶνας ἔχει μοῖράν τ' ἀέθλων O. 6.79

    λύραι μολπαί τε O. 6.97

    τῶνδε κείνων τε O. 6.102

    Ὀλυμπίᾳ Πυθοῖ τε νικώντεσσιν O. 7.10

    παῖδ' Ἀφροδίτας Ἀελίοιό τε νύμφαν O. 7.14

    πελώριον ἄνδρα πατέρα τε O. 7.17

    ζωοῖσιν ἑρπόντεσσί θ' ὁμοῖα O. 7.52

    τεθμὸν Ὀλυμπιονίκαν ἄνδρα τε O. 7.89

    παῖς ὁ Λατοῦς εὐρυμέδων τε Ποσειδάν O. 8.31

    Θέμις θυγάτηρ τε O. 9.15

    πόλεμον μάχαν τε πᾶσαν O. 9.40

    Πύρρα Δευκαλίων τε O. 9.43

    πόλιν δ' ὤπασεν λαόν τε διαιτᾶν O. 9.66

    υἱὸν δ' Ἄκτορος Αἰγίνας τε Μενοίτιον O. 9.70

    προξενίᾳ δ' ἀρετᾷ τ O. 9.83

    ὡραῖος ἐὼν καὶ καλὸς κάλλιστά τε ῥέξαις O. 9.94

    Ἰολάου τύμβος ἐνναλίᾳ τ' Ἐλευσὶς O. 9.98

    ὑπὸ στερεῷ πυρὶ πλαγαῖς τε σιδάρου O. 10.37

    σὺν Ὀλυμπιάδι πρώτᾳ νικαφορίαισί τε O. 10.59

    ἐκ Πυθῶνος Ἰσθμοῖ τ O. 12.18

    Εὐνομία κασιγνήτα τε O. 13.6

    σταδίου τιμὰν διαύλου θ O. 13.37

    Μοίσαις Ὀλιγαιθίδαισίν τ O. 13.97

    Δὶ Ἐνυαλίῳ τ O. 13.106

    στεφάνοισι ἵπποις τε P. 1.37

    ταῦτα νόῳ τιθέμεν εὔανδρόν τε χώραν P. 1.40

    ἁγητὴρ ἀνήρ, υἱῷ τ' ἐπιτελλόμενος (cf. A. 4. a infra) P. 1.70

    ἀνδρῶν ἵππων τε P. 2.2

    παρθένος ὅ τ' ἐναγώνιος Ἑρμᾶς P. 2.10

    ξεινίαν κοίταν ἄθεμίν τε δόλον P. 3.32

    Λατοίδαισιν Πυθῶνί τ P. 4.3

    Ἀπόλλων ἅ τε Πυθὼ P. 4.66

    νύκτεσσιν ἔν θ' ἁμέραις P. 4.130

    “ ἐκ πόντου σαώθη ἔκ τε ματρυιᾶς ἀθέων βελέων” P. 4.162

    Ζήταν Κάλαίν τ P. 4.182

    δήσαις ἐμβάλλων τ P. 4.235

    πάχει μάκει τε P. 4.245

    ἀπὸ γᾶς ἀπό τε κτεάνων P. 4.290

    Ἡρακλέος ἐκγόνους Αἰγιμιοῦ τε P. 5.72

    [θ (codd.: om. byz.) P. 5.100] σφὸν ὄλβον υἱῷ τε κοινὰν χάριν ἔνδικόν τ' Ἀρκεσίλᾳ (bis) P. 5.102

    νόον φέρβεται γλῶσσάν τε P. 5.111

    ἐπ' ἔργοισιν ἀμφί τε βουλαῖς P. 5.119

    πατρὶ τεῷ, Θρασύβουλε, κοινάν τε γενεᾷ νίκαν P. 6.15

    στεροπᾶν κεραυνῶν τε P. 6.24

    [τίνα πάτραν, τίνα τ' οἶκον (τ del. Boeckh) P. 7.6

    κεραυνῷ τόξοισί τ' Ἀπόλλωνος P. 8.18

    ποίᾳ Παρνασσίδι Δωριεῖ τε κώμῳ P. 8.20

    “ κύμασιν ῥιπαῖς τ' ἀνέμων” P. 9.48

    καλλίσταν πόλιν ἀμφέπει κλεινάν τ' ἀέθλοις P. 9.70

    παντὶ θυμῷ σύν τε δίκᾳ P. 9.96

    τέλος ἀρχά τε P. 10.10

    θαλίαις εὐφαμίαις τε P. 10.35

    ἐν καὶ παλαιτέροις νέαισίν τε παρθένοισι μέλημα P. 10.59

    ἑπταπύλοισι Θήβαις χάριν ἀγῶνί τε Κίρρας P. 11.12

    τὸ δὲ νέαις ἀλόχοις ἔχθιστον ἀμπλάκιον καλύψαι τ' ἀμάχανον P. 11.26

    ἄκρον ἑλὼν ἡσυχᾷ τε νεμόμενος P. 11.55

    ἀθανάτων ἀνδρῶν τε P. 12.4

    δέξαι στεφάνωμα τόδ' ἐκ Πυθῶνος εὐδόξῳ Μίδᾳ αὐτόν τέ νιν P. 12.6

    Σερίφῳ λαοῖσί τε P. 12.12

    ἅρμα Νεμέᾳ τ N. 1.7

    θάμβει δυσφόρῳ τερπνῷ τε N. 1.56

    στεφάνων ἀρετᾶν τε N. 3.8

    ἐὼν καλὸς ἔρδων τ' ἐοικότα N. 3.19

    Αἰακῷ γένει τε N. 3.28

    κυνῶν δολίων θ' ἑρκέων N. 3.51

    τετραορίας ἥροάς τ N. 4.29

    τεθμὸς ὧραί τ N. 4.34

    οὐρανοῦ βασιλῆες πόντου τ N. 4.67

    ἐπὶ πάσας ὁλκάδος ἔν τ' ἀκάτῳ N. 5.2

    Αἰακίδας ἐγέραιρεν ματρόπολίν τε N. 5.8

    Θέτιν Πηλέα θ N. 5.26

    ἁ Νεμέα μὲν ἄραρεν μείς τ' ἐπιχώριος N. 5.44

    ἀφνεὸς πενιχρός τε N. 7.19

    ἐπεὶ ψεύδεσί οἱ ποτανᾷ τε μαχανᾷ σεμνὸν ἔπεστί τι (supp. Hermann: τε om. codd.) N. 7.22

    τεῶν Διός τ' ἐκγόνων N. 7.50

    ξεῖνον ἀδελφεόν τ N. 7.86

    ἥβᾳ λιπαρῷ τε γήραι N. 7.99

    τρὶς τετράκι τ N. 7.104

    Διὸς Αἰγίνας τε N. 8.6

    πάτρᾳ Χαριάδαις τ (Sandys: τε codd.) N. 8.46

    τὰν Ἀδράστου τάν τε Καδμείων ἔριν N. 8.51

    πατρίων οἴκων ἀπό τ' Ἄργεος N. 9.14

    ὅπλοισιν ἱππείοις τε σὺν ἔντεσιν N. 9.22

    σὺν νεότατι γένωνται σύν τε δίκᾳ N. 9.44

    Δαναοῦ πόλιν ἀγλαοθρόνων τε πεντήκοντα κορᾶν N. 10.1

    Ζεὺς ἐπ' Ἀλκμήναν Δανάαν τε μολὼν N. 10.11

    πατρὶ δ' Ἀδράστοιο Λυγκεῖ τε N. 10.12

    ποτὶ βουθυσίαν Ἥρας ἀέθλων τε κρίσιν N. 10.23

    Θρασύκλου Ἀντία τε N. 10.40

    ποδῶν χειρῶν τε (Er. Schmid: ποδῶν τε χειρῶν (τε) codd.) N. 10.48

    θεὸς ἔμμεναι οἰκεῖν τ' οὐρανῷ N. 10.58

    Ἀρισταγόραν πάτραν τ N. 11.20

    κωμάσαις ἀνδησάμενός τε N. 11.28

    αἶσαν Ἐρχομενοῖό τε πατρῴαν ἄρουραν I. 1.35

    καὶ τόθι κλειναῖς τ' Ἐρεχθειδᾶν χαρίτεσσιν ἀραρὼς (τ supp. Bergk, om. codd.: καὶ τόθι. κλειναῖς δ coni. Heyne) I. 2.19

    φθιμένων ζωῶν τε φωτῶν I. 4.10

    κἀν γουνοῖς Ἀθανᾶν ἔν τ' Ἀδραστείοις ἀέθλοις I. 4.26

    ἁλὸς ἐξευρὼν θέναρ, ναυτιλίαισί τε πορθμὸν ἡμερώσαις (? c. τε v. 55) I. 4.57 διπλόαν νίκαν ἀνεφάνατο παίδων τε τρίταν (τε supp. Hermann, om. codd.) I. 4.71

    Κάστορος δ' αἰχμὰ Πολυδεύκεός τ I. 5.33

    Αἰακοῦ παιδῶν τε I. 5.35

    Ἰσθμοῦ δεσπότᾳ Νηρείδεσσί τε πεντήκοντα I. 6.6

    Ἀίδαν γῆράς τε I. 6.15

    Κλωθὼ κασιγνήτας τε I. 6.17

    αἰνέων δὲ καὶ Ἕκτορα Ἀμφιάρηόν τε I. 7.33

    Κλεάνδρῳ τις ἁλικίᾳ τε I. 8.1

    υἱέες υἱέων τ' ἀρηίφιλοι παῖδες I. 8.25

    Ζεὺς ἀγλαός τ' ἔρισαν Ποσειδὰν I. 8.27

    Αἴγιναν σφετέραν τε ῥίζαν I. 8.56

    οἷοι δ' ἀρετὰν δελφῖνες ἐν πόντῳ, ταμίαι τε σοφοὶ Μοισᾶν ἀγωνίων τ ἀέθλων (bis) I. 9.7—8. Ἀγαμήδει Τρεφωνίῳ θ fr. 2. 2.

    Ἐνιαυτὸς ὧραί τε Pae. 1.6

    Θρονίας Ἄβδηρε χαλκοθώραξ [Πος]ειδᾶνός τε παῖ Pae. 2.2

    Ἀπόλλωνα πάρ τ' Ἀφρο[δίταν Pae. 2.5

    πόλεμον Διὸς Ἐννοσίδαν τε Pae. 4.41

    κεραυνῷ τριόδοντί τε Pae. 4.43

    πλούτου πειρῶν μακάρων τ ἐπιχώριον τεθμὸν ἀπωσάμενος Pae. 4.46

    ἔταις τεοῖσιν ἐμαῖς τε τιμαῖς Pae. 6.11

    σὺν πατρὶ Μναμοσύνᾳ τε Pae. 6.56

    τεκέων ἀλόχων τε Pae. 8.78

    καλάμῳ μήδεσί τε φρενὸς Pae. 9.37

    κρόταλ αἰθομένα τε δαὶς Δ. 2. 1. στεφάνων τᾶν τ ἐαριδρόπων ἀοιδᾶν fr. 75. 6. πάνδοξον Αἰολάδα σταθμὸν υἱοῦ τε Παγώνδα Παρθ. 2. 1. Ἀγασικλέει ἐσλοῖς τε γονεῦσιν Παρθ. 2.. ἔν τε Πίσᾳ Παρθ. 2.. πέλλαι πίθοι λτ;τε> (supp. Schwartz: τε om. codd. Plutarchi) *fr. 104b. 5.* ἵπποις γυμνασίοισι λτ;τε> (supp. Boeckh, om. codd. Plutarchi) Θρ... τερπνῶν χαλεπῶν τε fr. 131b. 4. σθένει κραιπνοὶ σοφίᾳ τε μέγιστοι ἄνδρες fr. 133. 4. ἄνακτι πατρί τε fr. 140a. 64 (38). πόντον ὠκείας τ' ῥιπάς fr. 140c. 2. μένω[ν Ἀμ]φιτρύωνί τε σᾶμα χέω[ν (τε in lacuna add. Snell) fr. 169. 48. ἀγλαὰ χθὼν πόντου τε ῥιπαὶ fr. 220. 3. θεὸν ἄνδρα τε fr. 224. κάπρων λεόντων τε fr. 238. where τε joins words in apposition,

    ὁ Βάττου δ' ἕπεται παλαιὸς ὄλβος πύργος ἄστεος ὄμμα τε φαεννότατον P. 5.56

    πρόσθα μὲν ἶς Ἀχελωίου τὸν ἀοιδότατον Εὐρωπία κράνα Μέλανός τε ῥοαὶ τρέφον κάλαμον ( τε ποταμου ροαι Π: ποταμοῦ del. Wil.) fr. 70. 2.

    διδύμας χάριτας εἰ κατέβαν ὑγίειαν ἄγων κῶμόν τ P. 3.73

    where the coordination is irregular, cf. A. 4 infra,

    Οὐλυμπιονίκαν δέξαι Χαρίτων θ' ἕκατι τόνδε κῶμον O. 4.9

    Ἰσθμοῖ τά τ' ἐν Νεμέᾳ O. 13.98

    ὁ Φοίνιξ ὁ Τυρσανῶν τ' ἀλαλατὸς P. 1.72

    ξεστὸν ὅταν δίφρον ἔν θ' ἅρματα πεισιχάλινα καταζευγνύῃ σθένος ἵππιον P. 2.11

    παρθενίοις ὑπό τ' ἀπλάτοις ὀφίων κεφαλαῖς P. 12.9

    παρθενηίοις παίδων τ' ἐφίζοισα γλεφάροις N. 8.2

    Πυθῶθεν Ὀλυμπιάδων τ' ἐξαιρέτοις Ἀλφεοῦ ἔρνεσι φράξαι χεῖρα I. 1.65

    ἔπειμι γῆρας ἔς τε τὸν μόρσιμον αἰῶνα I. 7.41

    καλῶν μὲν ὦν μοῖράν τε τερπνῶν fr. 42. 3. θεόν, τὸν Βρόμιον, τὸν Ἐριβόαν τε βροτοὶ καλέομεν (τε om. codd. nonnulli) fr. 75. 10.
    b joining clauses χρυσέαισί τ' ἄν ἵπποις (Er. Schmid: κἀν, ἀν codd.) O. 1.41

    ὃς Ἕκτορα σφᾶλε Κύκνον τε θανάτῳ πόρεν O. 2.82

    κολλᾷ τε O. 5.13

    αἰτήσων πόλιν δαιδάλλειν, σέ τ, Ὀλυμπιόνικε, φέρειν γῆρας O. 5.21

    ὃς ἄνασσε Φαισάνᾳ λάχε τ' Ἀλφεὸν οἰκεῖν O. 6.34

    ( Ἑρμᾶν)

    ὃς ἔχει Ἀρκαδίαν τ' εὐάνορα τιμᾷ O. 6.80

    ὅσσα δὲ μὴ πεφίληκε Ζεύς, ἀτύζονται ὅς τ' ἐν αἰνᾷ Ταρτάρῳ κεῖται P. 1.15

    ὃς Πριάμοιο πόλιν πέρσεν τελεύτασέν τε πόνους Δαναοῖς P. 1.54

    ἤθελον Χίρωνά κε ζώειν βάσσαισί τ' ἄρχειν P. 3.4

    “ κέλεται γὰρ ἑὰν ψυχὰν κομίξαι δέρμα τε ἄγειν” P. 4.161, cf. P. 4.294 ὅτι μοι ὑπάν-

    τασεν μαντευμάτων τ' ἐφάψατο συγγόνοισι τέχναις P. 8.60

    εὔχομαι ταύταν ἀρετὰν κελαδῆσαι, ὑπὲρ πολλῶν τε τιμαλφεῖν N. 9.54

    εἰ δέ τις μορφᾷ παραμεύσεται ἄλλους, ἔν τ' ἀέθλοισιν ἀριστεύων ἐπέδειξεν βίαν N. 11.14

    εἰ γάρ τις πράσσει θεοδμάτους ἀρετὰν σύν τέ οἱ δαίμων φυτεύει δόξαν I. 6.12

    οὕνεκα δίδυμαι γένοντο θύγατρες Ζηνί τε ἅδον (Er. Schmid: θ' ἅδον cod.) 1. 8. 18. with irregular coordination,

    ὕμνον κελάδησε ὅρμον στεφάνων πέμψαντα Θήβαις τ' ἐν ἑπταπύλοις οὕνεκ Ἀμφιτρύωνος κτἑ N. 4.19

    , cf. N. 5.26, A. 4 infra.
    c joining sentences [ τέκε τε (byz.: ἃ τέκε codd.: ἔτεκε Boehmer) O. 1.89]

    Σικελίας τ O. 2.9

    Ἀχιλλέα τ O. 2.79

    μετάλλασσέν τε O. 6.62

    O. 8.19

    εὐφράνθη τε O. 9.62

    Ἄργει τ' ἔσχεθε O. 9.88

    ὁπᾷ τε O. 10.11

    μέλει τε O. 10.14

    δέξαι τε (δὲ v. l.) O. 13.29

    Νέμεά τ O. 13.34

    ὅσσα τε O. 13.43

    εὗρεν δεῖξέν τε O. 13.75

    ἀλαθής τε O. 13.98

    τά τ' ἐσσόμενα O. 13.103

    κλέπτει τε P. 3.29

    ἕδνα τε P. 3.94

    κυλινδέσκοντό τε P. 4.209

    λιτάς τ P. 4.217

    καταίνησάν τε P. 4.222

    ἔν τ' ὠκεανοῦ P. 4.251

    Παιάν τέ σοι τιμᾷ φάος P. 4.270

    εὐθύτονόν τε P. 5.90

    τίν τ, Ἐλέλιχθον P. 6.50

    ἅρπασ, ἔνεικέ τε P. 9.6

    “ στάξοισι θήσονταί τε” P. 9.63

    ὁδοί τε P. 9.68

    ἄφωνοί θ P. 9.98

    στρατῷ τ P. 10.8

    χαίρει γελᾷ θ P. 10.36

    δάφνᾳ τε P. 10.40

    ἔπεφνέ τε P. 10.46

    ἀδελφεοῖσί τ P. 10.69

    μάντιν τ' ὄλεσσε (perhaps with μέν v. 31) P. 11.33

    κατένευσέν τε N. 1.14

    ἰδίᾳ τ N. 3.24

    κάπρους τ N. 3.47

    γόνον τέ οἱ φέρτατον ἀτίταλλεν N. 3.57

    πίτναν τ N. 5.11

    φράσθη κατένευσέν τε N. 5.34

    τόλμαν τε N. 7.59

    ἔν τε δαμόταις N. 7.65

    πατρί τ (codd.: δ Heyne e Σ.) N. 10.12

    εἶδ' Ἀπόλλων μιν πόρε τ I. 2.18

    ἁδυπνόῳ τε I. 2.25

    πέλονται ἔν τ' ἀγωνίοις I. 5.7

    ὔμμε τ I. 6.19

    εἶπέν τε I. 6.51

    τόν τε Θεμιστίου ὀρθώσαντες οἶκον I. 6.65

    υἱοῖσί τε I. 6.68

    φέρει γὰρ ἄγει τ I. 7.22

    μάτρωί τ I. 7.24

    ἔσσυταί τε I. 8.61

    ἀμφί τε Pae. 2.97

    ἐρικυδέα τ' Pae. 5.39

    ἔκλαγξέ θ (G—H: τε Π.) Πα. 8A. 10.

    Εὐρίπου τε Pae. 9.49

    ἀλκάεσσά τε Δ. 2. 1. δεῦτ' ἐν χορόν, Ὀλύμπιοι, ἐπί τε κλυτὰν πέμπετε χάριν fr. 75. 2. Διόθεν τε fr. 75. 7. ἐναργέα τ fr. 75. 13. τελευταί τε fr. 108a. 4.
    2 in enumeration,
    a AB τε C τε (D τε)

    ἕδος νέμων, ἀέθλων τε κορυφὰν πόρον τ' Ἀλφεοῦ O. 2.13

    ὧν εἷς μὲν Κάμιρον πρεσβύτατόν τε Ἰάλυσον ἔτεκεν Λίνδον τ O. 7.74

    ὅ τ' ἐν Ἄργει τά τ ἐν Ἀρκαδίᾳ ἀγῶνές τ Πέλλανά τ· Αἰγίνᾳ τε ἐν Μεγάροισίν τ O. 7.83

    —6.

    ἐπ' Ἀλφεοῦ ῥεέθροισιν Πυθοῖ τ μηνός τε O. 13.38

    ὦ πότνἰ Ἀγλαία φιλησίμολπέ τ' Εὐφροσύνα Θαλία τ O. 14.14

    —5.

    Ζηνὸς Ἀλκμήνας θ' ἑλικογλεφάρου Λήδας τε P. 4.172

    ὤρεγον χεῖρας, στεφάνοισί τέ μιν ποίας ἔρεπτον, μειλιχίοις τε λόγοις ἀγαπάζοντ P. 4.240

    ἔν τ' ὠκεανοῦ πελάγεσσι μίγεν πόντῳ τ ἐρυθρῷ Λαμνιᾶν τ ἔθνει γυναικῶν P. 4.251

    —2.

    ἐπ' Ἀπόλλωνός τε κράνᾳ ἔν τε σοφοῖς P. 4.294

    —5.

    νέμει, πόρεν τε κίθαριν, δίδωσί τε μυχόν τ' ἀμφέπει P. 5.65

    ἔν τε πέφανταί θ' ὅσαι τ θεός τε P. 5.114

    —7.

    Μεγάροις δ' ἔχεις γέρας μυχῷ τ ἐν Μαραθῶνος, Ἥρας τ ἀγῶν δάμασσας ἔργῳ P. 8.78

    —80.

    παντᾷ δὲ χοροὶ παρθένων λυρᾶν τε βοαὶ καναχαί τ' αὐλῶν δονέονται P. 10.39

    λυγρόν τ' ἔρανον Πολυδέκτᾳ θῆκε ματρός τ ἔμπεδον δουλοσύναν τό τ ἀναγκαῖον λέχος P. 12.14

    παρὰ Κασταλίαν τε πόντου τε γέφυρ' βοτάνα τε N. 6.37

    —42.

    παρὰ πεζοβόαις ἵπποις τε ναῶν τ' ἐν μάχαις N. 9.34

    ἐκράτησε δὲ καί ποθ' Ἕλλανα στρατὸν Πυθῶνι, τύχᾳ τε μολὼν καὶ τὸν Ἰσθμοῖ καὶ Νεμέᾳ στέφανον, Μοίσαισί τ ἔδωκ ἀρόσαι N. 10.25

    —6. “θέλεις λτ;ναίειν ἐμοὶγτ; σύν τ' Ἀθαναίᾳ κελαινεγχεῖ τ Ἄρει” N. 10.84

    Ποσειδάωνι Ἰσθμῷ τε ζαθέᾳ Ὀγχηστίαισίν τ' ἀιόνεσσιν I. 1.32

    ναίει τετίματαί τε Ἥβαν τ' ὀπυίει I. 4.59

    Φυλακίδᾳ γὰρ ἦλθον, ὦ Μοῖσα, ταμίας Πυθέᾳ τε

    κώμων Εὐθυμένει τε I. 6.58

    αἵμασσε γεφύρωσέ τ' Ἑλέναν τ ἐλύσατο I. 8.51

    στοναχαὶ μανίαι τ' ἀλαλαί τ Δ. 2. 13. τότε βάλλεται ἴων φόβαι, ῥόδα τε κόμαισι μείγνυται, ἀχεῖ τ ὀμφαὶ οἰχνεῖ τε χοροί fr. 75. 16—9 in apposition,

    βωμοὺς ἐγέραρεν ἁμίλλαις, ἵπποις ἡμιόνοις τε μοναμπυκίᾳ τε O. 5.6

    —7.
    b AB τε καὶ C ( καὶ D)

    ἀμφέπει Δάματρα λευκίππου τε θυγατρὸς ἑορτὰν καὶ Ζηνὸς Αἰτναίου κράτος O. 6.96

    χείρεσσι ποσίν τε καὶ ἅρματι O. 10.62

    ἐν τᾷ γὰρ Εὐνομία ναίει κασιγνήτα τε Δίκα καὶ ὁμότροφος Εἰρήνα (v. l. κασίγνηταί) O. 13.6—7. “ τότε γὰρ μεγάλας ἐξανίστανται Λακεδαίμονος Ἀργείου τε κόλπου καὶ Μυκηνᾶν” P. 4.49

    Λακεδαίμονι ἐν Ἄργει τε καὶ ζαθέᾳ Πύλῳ P. 5.70

    Ἐμμενίδαις ποταμίᾳ τ' Ἀκράγαντι καὶ μὰν λτ;γτ;ενοκράτει P. 6.6

    ὄφρα Θέμιν ἱερὰν Πυθῶνά τε καὶ ὀρθοδίκαν γᾶς ὀμφαλόν κελαδήσετ P. 11.9

    Νεμέας Ἐπιδαυρόθεν τ' ἄπο καὶ Μεγάρων N. 3.84

    πῦρ δὲ παγκρατὲς θρασυμαχάνων τε λεόντων ὄνυχας ὀξυτάτους ἀκμὰν καὶ δεινοτάτων σχάσαις ὀδόντων ( καὶ Ahlwardt: τε codd.) N. 4.62—4.

    Μοῖσά τοι κολλᾷ χρυσόν, ἔν τε λευκὸν ἐλέφανθ' ἁμᾶ καὶ λείριον ἄνθεμον ποντίας ὑφελοῖσ ἐέρσας N. 7.78

    σέθεν, Ἀμφιτρύων, παῖδας προσειπεῖν, τὸν Μινύα τε μυχὸν καὶ τὸ Δάματρος κλυτὸν ἄλσος Ἐλευσῖνα καὶ Εὔβοιαν I. 1.56

    c AB τε C τε καὶ D

    ἀείδει μὲν ἄλσος ἁγνὸν τὸ τεὸν ποταμόν τε ὤανον ἐγχωρίαν τε λίμναν καὶ σεμνοὺς ὀχετούς O. 5.11

    —12.

    τῶν ἄνθεσι Διαγόρας ἐστεφανώσατο δὶς κλεινᾷ τ' ἐν Ἰσθμῷ τετράκις εὐτυχέων Νεμέᾳ τ ἄλλαν ἐπ ἄλλᾳ καὶ κρανααῖς ἐν Ἀθάναις O. 7.81

    —3.
    d miscellaneous τε, καὶ connections Ἄργει θ (δ v. l.)

    ὅσσα ὅσα τ' Πέλλανά τε καὶ Σικύων καὶ Μέγαῤ Αἰακιδᾶν τ εὐερκὲς ἄλσος, ἅ τ Ἐλευσὶς καὶ λιπαρὰ Μαραθών, ταί θ ἅ τ Εὔβοια O. 13.107

    —112.

    Ζῆνα καὶ ῥιπὰς ἀνέμους τ' ἐκάλει νύκτας τε καὶ πόντου κελεύθους ἄματά τ εὔφρονα καὶ μοῖραν P. 4.194

    —6.
    f A καὶ BC τε, v. καί.
    3 in anaphora [ἤρειδε Ποσειδάν, ἤρειδέν τέ μιν (δέ coni. Hermann) O. 9.32]

    ἐκ πόντου ἔκ τε ματρυιᾶς ἀθέων βελέων P. 4.162

    ἀπὸ γᾶς ἀπό τε κτεάνων P. 4.290

    κἀν γουνοῖς Ἀθανᾶν ἔν τ' Ἀδραστείοις ἀέθλοις I. 4.26

    ὑπὲρ χθονὸς ὑπέρ τ' ὠκεανοῦ Pae. 8.15

    χάλκεοι μὲν τοῖχοι, χάλκ[εαί] θ ὑπὸ κίονες ἔστασαν Πα. 8. 68, cf. O. 9.94, [N. 1.37]
    4
    a where τε is irregularly connective, almost καὶ ταῦτα. (for irregularly positioned τε, v. A. 1. a, b, sub fin.; μέν τε; B. b.; D: cf. Schr., Pyth. Comm., on P. 1.75) πατρῴαν μάλιστα πρὸς στάθμαν ἔβα, πάτρῳ τ' ἐπερχόμενος ἀγλαίαν ἅπασαν (Bergk: ἔδειξεν ἅπασαν codd.) P. 6.46

    ἵσταμαι δὴ ποσσὶ κούφοις, ἀμπνέων τε πρίν τι φάμεν N. 8.19

    cf. P. 1.70

    ἀλλ' ἔμπαν μεγαλανορίαις ἐμβαίνομεν, ἔργα τε πολλὰ μενοινῶντες N. 11.45

    b where τε is inclusive rather than connective τὶν δ' ἐν Ἰσθμῷ διπλόα θάλλοισ ἀρετά, Φυλακίδα, κεῖται, Νεμέᾳ δὲ καὶ ἀμφοῖν Πυθέᾳ τε, παγκρατίου (ἀμφοτέροις ὑμῖν, σοί τε καὶ τῷ Πυθέᾳ Σ: v. W. Schulze, Q. E., 416; Kl. Schr., 325) I. 5.19
    c in hendiadys

    ἀνὰ δ' ἡμιόνοις ξεστᾷ τ ἀπήνᾳ P. 4.94

    d and, in particular

    Ἐμμενίδαις Θήρωνί τ O. 3.39

    αἱ δὲ πρώτιστον μὲν ὕμνησαν Διὸς ἀρχόμεναι σεμνὰν Θέτιν Πηλέα θ, ὥς τέ νιν ἁβρὰ Κρηθεὶς Ἱππολύτα δόλῳ πεδᾶσαι ἤθελε N. 5.26

    [
    e dub. ἀρχαῖον ὀτρύνων λόγον, ὡς, ἐπεὶ μόλεν, ὥς τ' οὐ λαθὼν χρυσόθρονον Ἥραν κροκωτὸν σπάργανον ἐγκατέβα (τ del. Hermann, edd. plerique) N. 1.37] B τε τε combined, where the first τε is not connective.
    a joining words, phrases, sentences

    δίφρον τε χρύσεον πτέροισίν τ' ἀκάμαντας ἵππους O. 1.87

    εἴη σέ τε πατεῖν, ἐμέ τε ὁμιλεῖν O. 1.115

    ἐγκωμίων τε μελέων λυρᾶν τε τυγχανέμεν O. 2.47

    Τυνδαρίδαις τε χρύσεον ἁδεῖν καλλιπλοκάμῳ θ' Ἐλένᾳ O. 3.1

    αἴτει σκιαρόν τε φύτευμα στέφανόν τ' ἀρετᾶν O. 3.18

    ἀκαμαντόποδός τ' ἀπήνας δέκευ Ψαύμιός τε δῶρα O. 5.3

    Ζεῦ, Κρόνιόν τε ναίων λόφον τιμῶν τ' Ἀλφεὸν O. 5.18

    ὄφρα κελεύθῳ τ' ἐν καθαρᾷ βάσομεν ὄκχον ἵκωμαί τε O. 6.23

    ἑορτάν τε τεθμόν τε O. 6.69

    [O. 7.5, v. B. b. infra]

    πατρί τε κόρᾳ τ' ἐγχειβρόμῳ O. 7.43

    Δία τε φοινικοστερόπαν σεμνόν τ' ἀκρωτήριον Ἄλιδος O. 9.6

    σόν τε, Κασταλία, πάρα Ἀλφεοῦ τε ῥέεθρον O. 9.17

    ἔκ τ' Ἄργεος ἔκ τε Θηβᾶν O. 9.68

    ἔλσαις ὅλον τε στρατὸν λᾴαν τε πᾶσαν O. 10.43

    ἁδυεπής τε λύρα γλυκύς τ' αὐλὸς O. 10.93

    ἰδέᾳ τε καλὸν ὥρᾳ τε κεκραμένον O. 10.103

    Τερψίᾳ θ' Ἐριτίμῳ τ (θ om. codd. nonnulli.) O. 13.42

    μῆτίν τε γαρύων πόλεμόν τ O. 13.50

    ταί θ' ὑπὲρ Κύμας ἁλιερκέες ὄχθαι Σικελία τ P. 1.18

    “ ἁνία τ' ἀντ ἐρετμῶν δίφρους τε νωμάσοισιν” P. 4.18

    ξυνὸν ἁρμόζοισα θεῷ τε γάμον μιχθέντα κούρᾳ θ' Ὑψέος εὐρυβίᾳ P. 9.13

    ἀκόντεσσίν τε χαλκέοις φασγάνῳ τε P. 9.20

    Αἰγίνᾳ τε γάρ, φαμί, Νίσου τ' ἐν λόφῳ P. 9.90

    πέφνεν τε ματέρα θῆκέ τ' Αἴγισθον ἐν φοναῖς P. 11.37

    τὰ μὲν ἐν ἅρμασι καλλίνικοι πάλαι Ὀλυμπίᾳ τ' ἀγώνων πολυφάτων ἔσχον θοὰν ἀκτῖνα σὺν ἵπποις, Πυθοῖ τε ἤλεγξαν Ἑλλανίδα στρατιὰν ὠκύτατι (codd.: τ del. Pauw: Ὀλυμπίαθ Maas) P. 11.47—9.

    ἤτοι τό τε θεσπέσιον Φόρκοἰ ἀμαύρωσεν γένος λυγρόν τ' ἔρανον Πολυδέκτᾳ θῆκε P. 12.13

    —4.

    ἐγὼ δὲ κείνων τέ μιν ὀάροις λύρᾳ τε κοινάσομαι N. 3.11

    οἴκοι τ' ἐκράτει Νίσου τ ἐν εὐαγκεῖ λόφῳ N. 5.45

    —6.

    πόλιός θ' ὑπὲρ φίλας ἀστῶν θ ὑπὲρ τῶνδ N. 8.13

    ἔν τε γυμνοῖσι σταδίοις σφίσιν ἔν τ' ἀσπιδοδούποισιν ὁπλίταις δρόμοις I. 1.23

    τοὶ μὲν ὦν λέγονται πρόξενοί τ' ἀμφικτιόνων κελαδεννᾶς τ ὀρφανοί ὕβριος I. 4.8

    ἱπποτρόφοι τ' ἐγένοντο, χαλκέῳ τ Ἄρει ἅδον I. 4.14

    —5.

    ἔν τε φορμίγγεσσιν ἐν αὐλῶν τε παμφώνοις ὁμοκλαῖς I. 5.27

    φέρει γὰρ Ἰσθμοῖ νίκαν παγκρατίου, σθένει τ' ἔκπαγλος ἰδεῖν τε

    μορφάεις I. 7.22

    σώφρονές τ' ἐγένοντο πινυτοί τε θυμόν I. 8.26

    κεραυνοῦ τε κρέσσον ἄλλο βέλος διώξει χερὶ τριόδοντός τ I. 8.35

    Ἀλκαθόου τ' ἀγὼν σὺν τύχᾳ ἐν Ἐπιδαύρῳ τε νεότας I. 8.67

    Οὐρανοῦ τ' εὐπέπλῳ θυγατρὶ Μναμοσύνᾳ κόραισί τ Πα. 7B. 15. θεοί· πολύβατον οἵ τ' ἄστεος ὀμφαλὸν οἰχνεῖτε πανδαίδαλόν τ εὐκλἔ ἀγοράν fr. 75. 3. ζωσαμένα τε πέπλον ὠκέως χερσίν τ' ἐν μαλακαῖσιν ὅρπακ ἀγλαὸν δάφνας ὀχέοισα Παρθ. 2. 6.
    b with irregular coordination ἔννεπε κρυφᾷ τις ὕδατος ὅτι τε πυρὶ ζέοισαν εἰς ἀκμὰν μαχαίρᾳ τάμον κατὰ μέλη, τραπέζαισί τ' διεδάσαντο (τε = σε, Christ, Wackernagel) O. 1.48 τᾷ μὲν ὁ Χρυσοκόμας πραύμητίν τ' Ἐλείθυιαν παρέστασέν τε Μοίρας ( παρέστασ' ἔν coni. Peek, Phil., 1958, 319) O. 6.42

    συμποσίου τε χάριν κᾶδός τε τιμάσαις O. 7.5

    ἔχω καλά τε φράσαι, τόλμα τε ὀρνύει λέγειν O. 13.11

    ἀμφί τε Λατοίδα σοφίᾳ βαθυκόλπων τε Μοισᾶν P. 1.12

    τὶν δ' ἐπέοικεν Ἥρας πόσιν τε πειθέμεν κόραν τε γλαυκώπιδα N. 7.95

    “ υἱὸν χεῖρας Ἄρεί τ' ἐναλίγκιον στεροπαῖσί τ ἀκμὰν ποδῶν” ( Ἄρει χεῖρας ἐναλ. codd., transp. Hermann, τ add. Boeckh) I. 8.37

    ἀλλά οἱ παρά τε πυρὰν τάφον θ I. 8.57

    ὁ δ' ἀντίον ἀνὰ κάρα τ ἄειρ[ε] ἔρριψεν ἑάν τ ἔφανεν φυὰν (ἄειρ[ε νέᾳ τε] e. g. Snell) Πα. 2. 1. ἵππων τ' ὠκυπόδων πολυγνώταις ἐπὶ νίκαις (deest τε alterum propter lacunam) Παρθ. 2.. ὃς Ζεφύρου τε σιγάζει πνοὰς αἰψηράς, ὁπόταν τε χειμῶνος σθένει φρίσσων Βορέας ἐπισπέρχησ' Παρθ. 2. 16—8.
    c in apposition.

    δεῖξέν τε Κοιρανίδᾳ πᾶσαν τελευτὰν πράγματος, ὥς τ' ὥς τ O. 13.75

    —6.

    τῶν μὲν κλέος ἐσλὸν Εὐφάμου τ' ἐκράνθη σόν τε, Περικλύμεν P. 4.175

    ἡρώων ἄωτοι περιναιεταόντων ἤθελον κείνου γε πείθεσθ' ἀναξίαις ἑκόντες, οἵ τε κρανααῖς ἐν Ἀθάναισιν ἅρμοζον στρατόν, οἵ τ ἀνὰ Σπάρταν Πελοπηιάδαι N. 8.11

    —12. μισθὸς γὰρ ἄλλοις ἄλλος ἐπ' ἔργμασιν ἀνθρώποις γλυκύς, μηλοβότα

    τ' ἀρότᾳ τ ὀρνιχολόχῳ τε καὶ ὃν πόντος τράφει I. 1.48

    Τροίας ἶνας ἐκταμὼν δορί Μέμνονός τε βίαν ὑπέρθυμον Ἕκτορά τ' ἄλλους τ ἀριστέας I. 8.54

    d in anaphora ὅσσα τ' ἔριξε λευκωλένῳ ἄκναμπτον Ἥρᾳ μένος ἀντερείδων ὅσα τε Πολιάδι Πα. 6. 87—9, cf. O. 13.75—6.
    e in enumeration,

    τε τε τε νέαισί θ' ἑορταῖς ἰσχύος τ ἀνδρῶν ἁμίλλαις ἅρμασί τε γλαφυροῖς ἄμφαινε κυδαίνων πόλιν N. 9.11

    —2. C τε in combination with other particles
    a

    τε δέ, ἐσθὰς δ' ἀμφοτέρα μιν ἔχεν, ἅ τε Μαγνήτων ἐπιχώριος ἀμφὶ δὲ παρδαλέᾳ στέγετο P. 4.80

    ὁ μέν που τεοῖς τε μήδεσι τοῦτ' ἔπραξεν, τὸ δὲ συγγενὲς ἐμβέβακεν ἴχνεσιν πατρὸς P. 10.11

    ἴσχει τε γὰρ ὄλβος οὐ μείονα φθόνον. ὁ δὲ χαμηλὰ πνέων ἄφαντον βρέμει P. 11.29

    —30. ὁ δ' ἄφ[αρ π]λεκτόν τε χαλκὸν ὑπερη[..].ε τεῖρε δὲ fr. 169. 26—9.
    b τε δὲ τε, τί ἔρδων φίλος σοί τε, καρτερόβρεντα Κρονίδα, φίλος δὲ Μοίσαις, Εὐθυμίᾳ τε μέλων εἴην fr. 155. 1.
    c δὲ τε δέ, v. δέ, N. 5.51—4.
    d

    τε οὐδέ, Οὐλυμπίᾳ τε Θεόγνητον οὐ κατελέγχεις, οὐδὲ Κλειτομάχοιο νίκαν Ἰσθμοῖ θρασύγυιον P. 8.36

    cf. οὔτε οὐδέ.
    e

    οὔτε τε οὐ, ἐν σχερῷ δ' οὔτ ὦν μέλαιναι καρπὸν ἔδωκαν ἄρουραι, δένδρεά τ οὐκ ἐθέλει ἄνθος εὐῶδες φέρειν N. 11.40

    [
    f dub., τε ἤ, Δί λτ;τεγτ; μισγομέναν ἢ Διὸς παρ' ἀδελφεοῖσιν (supp. Hermann: Διὶ μισγ. codd.: Ζηνὶ μισγ. Tricl.) I. 8.35]
    g τε ἠδέ, καὶ τότ' ἐγὼ σαρκῶν τ ἐνοπὰν λτ;γτ; ἠδ ὀστέων στεναγμὸν βαρύν” fr. 168. 5.
    h τε καί, v. καί. D not in second position
    a

    νέοις ἐν ἀέθλοις ἐν μάχαις τε πολέμου O. 2.44

    ὑπὸ σπλάγχνων ὑπ' ὠδῖνός τ ἐρατᾶς ( ὑπ' ὠδίνεσσ ἐραταῖς coni. Wil., Snell) O. 6.43

    ἐν Μεγάροισίν τ O. 7.86

    ἐν πόντῳ ἐν χέρσῳ τε O. 12.4

    ἐν τρόπῳ ἐν μελέταις τ O. 14.18

    ἐπ' Ἀπόλλωνός τε κράνᾳ P. 4.294

    ἐν δίκᾳ τε N. 5.14

    παρὰ Κασταλίαν τε N. 6.37

    ἐν σοφοῖς

    ἀνδρῶν ἐν δικαίοις τε N. 8.41

    ὑπὲρ πολλῶν τε N. 9.54

    ἔν τε φορμίγγεσσιν ἐν αὐλῶν τε παμφώνοις ὁμοκλαῖς I. 5.27

    ἐπὶ θρῆνόν τε πολύφαμον ἔχεαν I. 8.58

    ]ἐν δαιτί τε Πα. 13. a. 21.
    b after art.

    τὸν Μινύα τε μυχόν I. 1.56

    τίμαθεν γὰρ τὰ πάλαι τὰ νῦν τ' Παρθ. 2. 43.
    c after voc. Αἶαν, τεόν τ' ἐν δαιτί, Ἰλιάδα (Hermann: Αἰάντειόν τ codd.: Αἰάντεόν τ Boeckh) O. 9.112
    d v. also A. 1. a, b sub. fin.; A. 4; B. b.; μέν τε. E fragg.

    θεᾶς θ' Pae. 3.15

    ἀγ]λαάν τ ἐς αὐλὰν Pae. 7.3

    φωνᾷ τά τ ἐόντα τε κα[ὶ Pae. 8.83

    ἥρωί τε βω[ Πα. 13. a. 1. ]ιόν τε σκόπελον Δ. 3. 1. ]ς τε χάρμας Δ. 3. 13. ]εες τ' ἀοιδαί Δ. 3. 1. ]αν λέχεα τ ἀνα[γ]καῖα δολ[ Δ.. 1. ]γένος τε δαιμο[ Δ... ]σι τε ῥοδ[ Δ. 4. c. 2. χάριτάς τ fr. 128. 1. ]ισσαι τε φιλοφροσύναι Θρ.. 1. ]ν ὀρθαι τε Θρ.. 1. ἐπερχόμενόν τε *fr. 140c. 1* λιπαρᾶν τε fr. 196. κακόφρονά τ fr. 211. ξεινοδόκησέν τε fr. 311. Φερσεφόνᾳ ματρί τε ?fr. 346c. 1.

    Lexicon to Pindar > τε

  • 44 τις

    τῐς (τις, τινός, τινί, τιν（α), τινές; τι, τινί, τι.) A subs.
    1 anyone, anything
    a εἰ δὲ θεὸν ἀνήρ τις ἔλπεταί τι λαθέμεν (τι supp. byz., om. codd.: κε Turyn.: λελαθέμεν Mommsen) O. 1.64 τά κέ τις ἀνώνυμον γῆρας ἕψοι; O. 1.82 τί δέ τις; τί δ' οὔ τις; P. 8.95

    συγγενεῖ δέ τις εὐδοξίᾳ μέγα βρίθει N. 3.40

    ἐν δὲ πείρᾳ τέλος διαφαίνεται ὧν τις ἐξοχώτερος γένηται N. 3.71

    ἐπεὶ ῥέζοντά τι καὶ παθεῖν ἔοικεν N. 4.32

    μαθὼν δέ τις ἀνερεῖ N. 7.68

    ἵσταμαι δὴ ποσσὶ κούφοις, ἀμπνέων τε πρίν τι φάμεν N. 8.19

    ἐμπείρων δέ τις ταρβεῖ fr. 110.
    b c. neg.

    σύμβολον δ' οὔ πώ τις ἐπιχθονίων πιστὸν εὗρεν O. 12.7

    πόθον ἔνδαιεν Ἥρα ναὸς Ἀργοῦς μή τινα λειπόμενον μένειν P. 4.185

    μήτ' ὦν τινι πῆμα πορών P. 4.297

    πόνων δ' οὔ τις ἀπόκλαρός ἐστιν P. 5.54

    οὔτε τι μεμπτὸν οὔτ' ὦν μεταλλακτόν (sc. τῶν ἐπὶ ταῖς τραπέζαις) fr. 220. 1.
    c c. gen.

    ἐμοὶ δ' ἄπορα γαστρίμαργον μακάρων τιν εἰπεῖν O. 1.52

    add. neg., O. 12.7, P. 1.49, P. 3.103, fr. 109.
    2 someone, something
    a

    τὰ δ' ἀλιτρὰ κατὰ γᾶς δικάζει τις O. 2.59

    ἄπονον δ' ἔλαβον χάρμα παῦροί τινες O. 10.22

    ἔπορε μόχθῳ βραχύ τι τερπνόν O. 10.93

    σὺν δ' ἀνάγκᾳ μιν φίλον καί τις ἐὼν μεγαλάνωρ ἔσανεν P. 1.52

    ἄγει δὲ χάρις φίλων ποί τινος ἀντὶ ἔργων ὀπιζομένα (codd.: ποίνιμος coni. Spiegel) P. 2.17 [ τινες ἑλκόμενοι (coni. Sheppard: τινος codd.) P. 2.90]

    ἤ τινα Λατοίδα κεκλημένον ἢ πατέρος P. 3.67

    ὁ δὲ καλόν τι νέον λαχὼν P. 8.88

    τοῖσι τέλειον ἐπ' εὐχᾷ κωμάσομαί τι παθὼν ἐσλόν P. 9.89

    ἐμὲ δ' οὖν τις ἀοιδᾶν δίψαν ἀκειόμενον πράσσει χρέος P. 9.103

    ἀλλ' ἔσται χρόνος οὗτος, ὃ καί τιν ἀελπτίᾳ βαλὼν ἔμπαλιν γνώμας τὸ μὲν δώσει τὸ δ οὔπω P. 12.31

    ποτίφορον δὲ κόσμον ἔλαχες γλυκύ τι γαρυέμεν N. 3.32

    ἐπεὶ ψεύδεσί οἱ ποτανᾷ τε μαχανᾷ σεμνὸν ἔπεστί τι N. 7.23

    τοῦτο γὰρ ἀθάνατον φωνᾶεν ἕρπει, εἴ τις εὖ εἴπῃ τι I. 4.41

    γλυκύ τι δαμωσόμεθα καὶ μετὰ πόνον I. 8.8

    ὁ δὲ καλόν τι πονήσαις Pae. 2.66

    ἐλαύνεις τι νεώτερον ἢ πάρος; Pae. 9.6

    μνάσει δὲ καί τινα ναίο[ν]θ' ἑκὰς ἡρωίδος θεαρίας (may refer to a particular person or generally to absentees, Lobel) Πα. 1. 3. γλυκύ τι κλεπτόμενον μέλημα Κύπριδος fr. 217. c. impv.,

    μακρά μοι αὐτόθεν ἅλμαθ' ὑποσκάπτοι τις N. 5.20

    ἐγκιρνάτω τίς μιν N. 9.50

    μαρνάσθω τις I. 5.54

    Κλεάνδρῳ τις ἁλικίᾳ τε λύτρον εὔδοξον, ὦ νέοι, καμάτων ἀνεγειρέτω κῶμον I. 8.1

    cf. fr. 109, I. 8.66, Pae. 1.2
    b c. gen.

    ἔννεπε κρυφᾷ τις αὐτίκα φθονερῶν γειτόνων O. 1.47

    εἰ δέ τις ἤδη λέγει ἕτερόν τιν' ἀν Ἑλλάδα τῶν πάροιθε γενέσθαι ὑπέρτερον P. 2.60

    ὀπιζομένων δ' ἔμπας τις εἶπεν καὶ τόδε P. 4.86

    καί τινα σὺν πλαγίῳ ἀνδρῳν κόρῳ στείχοντα τὸν ἐχθρότατον φᾶσέ νιν δώσειν μόρῳ (v. Radt, Mnem., 1966, 169) N. 1.64

    ποντίαν χρυσαλακάτων τινὰ Νηρείδων πράξειν ἄκοιτιν N. 5.36

    ἐχρῆν δέ τιν' ἔνδον ἄλσει παλαιτάτῳ Αἰακιδᾶν κρεόντων τὸ λοιπὸν ἔμμεναι N. 7.44

    ἁλίκων τῶ τις ἁβρὸν ἀμφὶ παγκρατίου Κλεάνδρῳ πλεκέτω μυρσίνας στέφανον I. 8.66

    πλέον τι λαχών (sc. Ζεύς) fr. 35a. τῶ[ν.. Λο]κρῶν τις fr. 140b. 4.
    3
    a εἴ τις, cf. B. c, C. a.

    εἰ δέ μιν ἔχων τις οἶδεν τὸ μέλλον O. 2.56

    ὑγίεντα δ' εἴ τις ὄλβον ἄρδει O. 5.23

    πολλοὶ δὲ μέμνανται, καλὸν εἴ τι ποναθῇ O. 6.11

    φιάλαν ὡς εἴ τις δωρήσεται O. 7.1

    παραπειρῶνται Διὸς ἀργικεραύνου, εἴ τιν' ἔχει λόγον ἀνθρώπων πέρι O. 8.4

    εἰ δὲ σὺν πόνῳ τις εὖ πράσσοι O. 11.4

    ἄνεται πάντα βροτοῖς, εἰ σοφός, εἰ καλός, εἴ τις ἀγλαὸς ἀνήρ O. 14.7

    εἴ τι καὶ φλαῦρον παραιθύσσει, μέγα τοι φέρεται πὰρ σέθεν P. 1.87

    εἰ δέ τις ἤδη λέγει P. 2.58

    “μεμάντευμαι δ' ἐπὶ Κασταλίᾳ, εἰ μετάλλατόν τι” P. 4.164

    εἰ γάρ τις ὄζους ἐξερείψειεν P. 4.263

    κέρδος δὲ φίλτατον, ἑκόντος εἴ τις ἐκ δόμων φέροι P. 8.14

    εἰ γάρ τις ἐσλὰ πέπαται P. 8.73

    εἰ φίλος ἀστῶν, εἴ τις ἀντάεις P. 9.93

    εἴ τις ἄκρον ἑλὼν ὕβριν ἀπέφυγεν ( εἴ τις codd.: τίς Homan) P. 11.55

    εἰ δὲ τύχῃ τις ἔρδων N. 7.11

    εἰ δέ τις ὄλβον ἔχων μορφᾷ παραμεύσεται ἄλλους N. 11.13

    εἰ δέ τις ἔνδον νέμει πλοῦτον κρυφαῖον I. 1.67

    εἴ τις ἄγοι τιμὰς Ἑλικωνιάδων I. 2.34

    τοῦτο γὰρ ἀθάνατον φωνᾶεν ἕρπει, εἴ τις εὖ εἴπῃ τι I. 4.41

    τὰ μακρὰ δ' εἴ τις παπταίνει I. 7.43

    εἰ δέ τις ἀρκέων φίλοις, ἐχθροῖσι τραχὺς ὑπαντιάζει Pae. 2.31

    c. gen.,

    λαγέταν γάρ τοι τύραννον δέρκεται, εἴ τιν' ἀνθρώπων, ὁ μέγας πότμος P. 3.86

    εἰ δὲ νόῳ τις ἔχει θνατῳν ἀλαθείας ὁδόν P. 3.103

    εἴ τις ἀνδρῶν κατέχει φρασὶν αἰανῆ κόρον I. 3.1

    εἰ γάρ τις ἀνθρώπων πράσσει θεοδμάτους ἀρετὰς I. 6.10

    b

    ὁπόταν τις τὺ δ' ὁπόταν τις ἀμείλιχον καρδίᾳ κότον ἐνελάσῃ P. 8.8

    4
    a

    πᾶς τις γαστρὶ δὲ πᾶς τις ἀμύνων λιμὸν αἰανῆ τέταται I. 1.49

    b τις, many a one

    ἦ τιν' ἄγλωσσον μέν, ἦτορ δ ἄλκιμον, λάθα κατέχει ἐν λυγρῷ νείκει N. 8.24

    c. gen.,

    καὶ ὑψιφρόνων τιν' ἔκαμψε βροτῶν P. 2.51

    [cf. N. 1.64] ἀελλοπόδων μέν τιν' εὐφραίνοισιν ἵππων τιμαὶ καὶ στέφανοι, τοὺς δὲ πολυχρύσοις θαλάμοις βιοτά, τέρπεται δὲ καί τις ἐπ οἶδμ ἅλιον ναὶ θοᾷ διαστείβων (bis) fr. 221.
    d each

    σὺν δ' ἀέθλοις ἐκέλευσεν διακρῖναι ποδῶν ἅντινα σχήσοι τις ἡρώων, ὅσοι γαμβροί σφιν ἦλθον P. 9.116

    τὸ κοινόν τις ἀστῶν ἐν εὐδίᾳ τιθεὶς ἐρευνασάτω φάος fr. 109. 1. τὰ δ' αὐτὸς ἀντιτύχῃ, ἔλπεταί τις ἕκαστος ἐξοχώτατα φάσθαι (Mingarelli: ἄν τις τύχῃ codd.) N. 4.91—2. B adj.,
    a a, any

    ὅταν τις βροτήσιος ἀνὴρ αὐτὸν ἀνάγῃ P. 5.2

    ὦναξ, ἑκόντι δ' εὔχομαι νόῳ κατά τιν ἁρμονίαν βλέπειν ἀμφ ἕκαστον ὅσα νέομαι P. 8.68

    κωφὸς ἀνήρ τις, ὃς Ἡρακλεῖ στόμα μὴ περιβάλλει P. 9.87

    ἐπαοιδαῖς δ' ἀνὴρ νώδυνον καί τις κάματον θῆκεν N. 8.50

    add. neg.,

    πέποιθα δὲ ξένον μή τιν' δαιδαλωσέμεν O. 1.104

    πεῖρας οὔ τι θανάτου O. 2.31

    τεκεῖν μή τιν' πόλιν ἄνδρα μᾶλλον εὐεργέταν O. 2.93

    ἀντεβόλησεν τῶν ἀνὴρ θνατὸς οὔπω τις πρότερον O. 13.31

    ἕτερον οὔ τινα οἶκον ἀπεφάνατο πυγμαχία λτ;πλεόνωνγτ; ταμίαν N. 6.25

    ἀσκὸς δ' οὔτε τις ἀμφορεὺς ἐλίνυεν δόμοις *fr. 104b. 4.*
    b some, some sort of

    Μοῖρ' ἐπί τι καὶ πῆμ ἄγει O. 2.37

    αἰτέων λαοτρόφον τιμάν τιν' ἑᾷ κεφαλᾷ O. 6.60

    δόξαν ἔχω τιν' ἐπὶ γλώσσᾳ λιγυρᾶς ἀκόνας O. 6.82

    ἐπὶ μὰν βαίνει τι καὶ λάθας ἀτέκμαρτα νέφος O. 7.45

    εἶπέ τιν' αὐτὸς ὁρᾶν γαῖαν O. 7.62

    τεθμὸς δέ τις ἀθανάτων O. 8.25

    ἔστιν δὲ καί τι θανόντεσσιν μέρος O. 8.77

    σύν τινι μοιριδίῳ παλάμᾳ O. 9.25

    στάθμας δέ τινος ἑλκόμενοι περισσᾶς ( τινες coni. Sheppard) P. 2.90 “ μή τι νεώτερον ἐξ αὐτῶν ἀναστάῃ κακόν” P. 4.155

    καί τινα οἶμον ἴσαμι βραχύν P. 4.247

    οὐ θεῶν ἄτερ ἀλλὰ Μοῖρά τις ἄγεν P. 5.76

    ἤ μέ τις ἄνεμος ἔξω πλόου ἔβαλεν P. 11.39

    σπεῖρέ νυν ἀγλαίαν τινὰ νάσῳ (= ἀγλαίας τι, Radt) N. 1.13

    ἔστι δέ τις λόγος ἀνθρώπων, τετελεσμένον ἐσλὸν μὴ χαμαὶ σιγᾷ καλύψαι N. 9.6

    παθόντες πού τι φιλόξενον ἔργον (cf. C. b.) I. 2.24

    ἐπειδὴ τὸν ὑπὲρ κεφαλᾶς γε Ταντάλου λίθον παρά τις ἔτρεψεν ἄμμι θεός I. 8.10

    ἀπήμονα εἰς ὄλβον τινὰ τράποιο Θήβαις, ὦ πότνια, πάγκοινον τέρας Pae. 9.9

    πολέμοιο δὲ σᾶμα φέρεις τινός; Pae. 9.13

    ἐκράνθην ὑπὸ δαιμονίῳ τινὶ ( δείματι e. g. supp. Wil.) Πα.. 3. ἄνδρες θήν τινες ἀκκιζόμενοι νεκρὸν ἵππον στυγέοισι fr. 203. 1.

    εἶπεν ἐν Θήβαισι τοιοῦτόν τι ἔπος O. 6.16

    ἄλλοις δέ τις ἐτέλεσσεν ἄλλος ἀνὴρ εὐαχέα βασιλεῦσιν ὕμνον P. 2.13

    [ τις = quidam, cannot be shown to be a valid meaning in Pindar: it is a possibility in the following places, O. 6.82, O. 7.45, O. 9.25, P. 2.90, P. 4.247, N. 9.6, fr. 203. 1, v. supra.]
    c

    εἴ τις εἰ δὲ δή τιν' ἄνδρα ἐτίμασαν O. 1.54

    εἰ δὲ θεὸν ἀνήρ τις ἔλπεται λαθέμεν O. 1.64

    “Μοῖραι δ' ἀφίσταντ, εἴ τις ἔχθρα πέλει” P. 4.145

    εἰ δὲ τί οἱ φίλτρον ἐν θυμῷ μελιγάρυες ὕμνοι ἁμέτεροι τίθεν P. 3.63

    εἰ δέ τις ὄλβος ἐν ἀνθρώποισιν, ἄνευ καμάτου οὐ φαίνεται P. 12.28

    εἰ δέ τις ἀνθρώποισι θεόσδοτος ατληκηκοτας προστύχῃ fr. 42. 5.

    εἰ καί τι Διωνύσου ἄρουρα φέρει βιόδωρον ἀμαχανίας ἄκος Pae. 4.25

    c. gen., κεἴ μοί τιν' ἄνδρα τῶν θανόντων fr. 4, cf. C. a. C adv., τι
    a c. εἰ, εἴπερ, in any way

    εἴ τί τοι Πίσας τε καὶ Φερενίκου χάρις νόον ὑπὸ γλυκυτάταις ἔθηκε φροντίσιν O. 1.18

    “φίλια δῶρα Κυπρίας ἄγ' εἴ τι, Ποσείδαον, ἐς χάριν τέλλεται” O. 1.75

    εἴπερ τι φιλεῖς ἀκοὰν ἁδεῖαν αἰεὶ κλύειν P. 1.90

    εἴ τι πέραν ἀερθεὶς ἀνέκραγον N. 7.75

    εἰ δὲ γεύεται ἀνδρὸς ἀνήρ τι N. 7.87

    b c. που, somehow or other

    καί πού τι καὶ βροτῶν φάτις O. 1.28

    “ οὔ τί που οὗτος Ἀπόλλων” P. 4.87, cf. I. 2.24
    c qualifying vb., somehow

    ἀλλά τι προσφέρομεν ἔμπαν ἢ μέγαν νόον ἤτοι φύσιν ἀθανάτοις N. 6.4

    νέᾳ δ' εὐπραγίᾳ χαίρω τι· τὸ δ ἄχνυμαι to some degree P. 7.18 [ τί οἱ (codd. contra metr.: τῷ Mingarelli.) N. 10.15] D fragg. ]ει τις ἄτερθεν[ Πα. 13. b. 13. ]ιν τοία τις εμ[ Πα. 13. c. 1. τί κέ τις εσχ[ Δ. 4. b. 11. ]και τι πατ[ Θρ. 5. b. 5. ἦν γὰρ τι παλαίφατον[ fr. 140a. 69 (43).

    Lexicon to Pindar > τις

  • 45 θεός

    -οῦ + ὁ N 2 1037-851-511-898-687=3984 Gn 1,1.2.3.4(bis)
    God Ps 131(132),2; god Ps 80(81),10; θεοί gods, idols Is 44,15
    ὁ θεός ὁ θεός μου oh God, my God (nom. for voc.) Ps 21(22),2; τὰ πρὸς τὸν θεόν the relations with God Ex 4,16; κύριος ὁ θεός the Lord God Gn 8,21; (τὰς κέδρους) τοῦ θεοῦ divine, beautiful (cedars) (gen. as adj.) Ps 79(80),11, cpr. Gn 1,2
    *Dt 33,12 ὁ θεός God-עליון for MT עליו over him; *1 Sm 3,13 θεόν God-אלהים for MT להם themselves;
    *Jer 3,19 θεοῦ παντοκράτορος of the Lord Almighty-צבאות אלהי for MT צבאות צבי glory of the host, most glorious; *Ps 7,7 ὁ θεός μου my God-ֵאִלי for MT ֵאַלי for me, see also Ps 83(84),8; Hos 11,7; Jer 27(50),29; *Ps 74(75),6 κατὰ τοῦ θεοῦ against God-צור/ב against the Rock for MT צואר/ב with (insolent) neck; *Prv 30,3 θεός God-אל for MT לא not, see also 1 Sm 2,3; *Prv 31,8 λόγῳ θεοῦ for the word of God-ֵאִלים (דבר)ל אל for MT םלֵּלִאֵ אלם for the mute
    Cf. BARR 1961 151.266; HARL 1986a, 49-51; JOHNSON 1938, 48-51; KATZ 1950, 141-154; LE
    BOULLUEC 1989 99-101.215.230-231; WALTERS 1973, 250-255; WEVERS 1995, 513; →NIDNTT; TWNT

    Lust (λαγνεία) > θεός

  • 46 εὐσεβέω

    A live or act piously or reverently, abs., Thgn.145, Berl.Sitzb.1927.8 ([dialect] Locr., V B.C.), S.Aj. 1350, etc.; εἴς τινα towards one, Id.Ant. 731;

    περί τινα E.Alc. 1148

    ;

    περὶ θεούς Pl.Smp. 193a

    ;

    πρὸς τὸν θεόν Men.Mon. 567

    ;

    πρὸς θεούς AP10.107

     (E.);

    εὐ. τὰ πρὸς θεούς S. Ph. 1441

    ;

    τὰ περὶ τοὺς θεούς Isoc.3.2

    ; of outward acts of service,

    θύουσα καὶ εὐσεβοῦσα τοῖς θεοῖς PRyl. 112

     (a).4 (iii A.D.); εὐ. θεούς to reverence them, A.Ag. 338 (nisi leg. εὖ σέβειν)

    ; εὐσεβήσασαν τὴν θεόν BCH44.77

     ([place name] Lagina):—[voice] Pass., εὐσεβεῖσθαι to be reverenced, Antipho 3.3.11, Ph.2.201; of a duty, to be reverently discharged, Pl.Ax. 364c.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > εὐσεβέω

  • 47 κατά

    κατά [(A)][ κᾰτᾰ], poet. καταί acc. to A.D.Synt.309.28, found in Compds., as καταιβάτης: Prep. with gen. or acc.:—
    A downwards.
    A WITH GEN.,
    I denoting motion from above, down from, βῆ δὲ κατ' Οὐλύμποιο καρήνων, κατ' Ἰδαίων ὀρέων, βαλέειν κ. πέτρης, Il. 22.187, 16.677, Od.14.399;

    κατ' οὐρανοῦ εἰλήλουθας Il.6.128

    ; καθ' ἵππων ἀΐξαντε ib. 232;

    δάκρυα.. κ. βλεφάρων Χαμάδις ῥέε 17.438

    ;

    ἵεις σαυτὸν κ. τοῦ τείχους Ar.V. 355

    ;

    ἁλόμενοι κ. τῆς πέτρας X.An.4.2.17

    ;

    κ. τῶν πετρῶν ὦσαι Pl.Phdr. 229c

    ;

    κ. κρημνῶν ῥιφέντες Id.Lg. 944a

    :— for κατ' ἄκρης v. ἄκρα:

    Μοῖσα κ. στόματος Χέε νέκταρ Theoc.7.82

     (but perh. in sense 11.1).
    1 down upon or over,

    κ. Χθονὸς ὄμματα πήξας Il.3.217

    ; of the dying, κατὰ.. ὀφθαλμῶν κέχυτ' ἀχλύς a cloud settled upon the eyes, 5.696, cf. 20.321;

    τὸν δὲ κατ' ὀφθαλμῶν.. νὺξ ἐκάλυψεν 13.580

    ; φᾶρος κὰκ κεφαλῆς εἴρυσσε down over.., Od.8.85; [ κόπρος]

    κ. σπείους κέχυτο.. πολλή 9.330

    ; ὕδωρ κ. Χειρός, v. Χείρ; μύρον κ. τῆς κεφαλῆς καταχέαντες Pl.R. 398a;

    νάρκη μου κ. τῆς Χειρὸς καταχεῖται Ar.V. 713

    ;

    κ. τῆς τραπέζης καταπάσας τέφραν Id.Nu. 177

    ; ξαίνειν κ. τοῦ νώτου πολλὰς [ πληγάς] D.19.197;

    ἐσκεδασμένοι κ. τῆς Χώρας Plb.1.17.10

    ;

    οἱ κ. νώτου πονοῦντες Id.3.19.7

    ;

    ῥόπαλον ἤλασα κὰκ κεφαλῆς Theoc.25.256

    ; κ. κόρρης παίειν, = ἐπὶ κόρρης, Luc.Cat.12, al.
    b Geom., along, upon, πίπτειν κατ' [ εὐθείας] Archim.Sph.Cyl.1 Def.2; αἱ γωνίαι κ. κύκλων περιφερειῶν ἐνεχθήσονται will move on.., ib.1.23, al., cf. Aristarch.Sam.1.
    2 down into,

    νέκταρ στάξε κ. ῥινῶν Il.19.39

    ; of a dart,

    κ. γαίης ᾤχετο 13.504

    , etc.;

    ἔθηκε κατ' ὄχθης μείλινον ἔγχος 21.172

    ;

    ψυχὴ κ. Χθονὸς ᾤχετο 23.100

    ; κ. γᾶς underground, Pi.O.2.59; κατ' ὕδατος under water, Hdt.2.149; [ ποταμὸς]

    δὺς κ. τῆς γῆς Pl.Phd.

     113c, cf. Ti. 25d;

    κ. γῆς σύμεναι A.Eu. 1007

     (anap.); κ. Χθονὸς κρύψαι to bury. S.Ant.24; ὁ κ. γῆς one dead and buried, X.Cyr.4.6.5;

    οἱ κ. Χθονὸς θεοί A.Pers. 689

    , etc.;

    θεοὶ<οἱ> κ. γᾶς Id.Ch. 475

     (lyr.), etc.; so κ. θαλάσσης ἀφανίζεσθαι, καταδεδυκέναι, Hdt.7.6, 235; also βᾶτε κατ' ἀντιθύρων go down by or through.., S.El. 1433.
    3 later, towards a point, τοξεύειν κ. σκοποῦ to shoot at, Hdn.6.7.8;

    κατ' ἰχνῶν τινος ὁδεύειν Luc.Rh.Pr.9

    .
    4 of vows or oaths, by,

    καθ' ἡμῶν ὀμνύναι D.29.26

    , cf. 54.38;

    ἐπιορκήσασα κ. τῶν παίδων Lys.32.13

    ; esp. of the victims, etc., over which the oath is taken, ὀμνυόντων τὸν ἐπιχώριον ὅρκον καθ' ἱερῶν τελείων Foed. ap. Th.5.47, cf. Arist.Ath.29.5, Foed.Delph.Pell.1A9, etc.;

    κ. τῶν νικητηρίων εὐξάμενοι D.Ep.1.16

    ; also κατ' ἐξωλείας ὀμνύναι to imprecate destruction on oneself, Id.21.119;

    κατ' ἐξ. ἐπιορκεῖν Id.57.22

    .
    b to make a vow towards, i.e. make a vow of offering..,

    κ. Χιλίων εὐχὴν ποιήσασθαι Χιμάρων Ar. Eq. 660

    .
    5 in hostile sense, against, A.Ch. 221, S.Aj. 304, etc.;

    κ. πάντων φύεσθαι D.18.19

    ; esp. of judges giving sentence against a person, A.Th. 198, S.Aj. 449, etc.;

    ψεύδεσθαι κατά τινος Lys.22.7

    ;

    λέγειν κατά τινος κακά S.Ph.65

    , cf. X.HG1.5.2, etc.; of speeches, [ λόγος] κ. Μειδίου, etc. (opp. πρὸς Λεπτίνην, in reply to L.);

    δῶρα εἰληφέναι κατά τινος Din.3.6

    , cf. 18.
    6 of Time, for,

    μισθοῦν κ. εἴκοσι ἐτῶν IG12.94.37

    ; κ. βίου for life, Tab.Heracl.1.50;

    κὰπ παντὸς Χρόνοι IG9(2).517.20

     ([place name] Larissa ) (but

    κ. παντὸς τοῦ Χρόνου σκέψασθε D. 22.72

     falls under 7);

    κ. παντὸς τοῦ αἰῶνος ἀείμνηστον Lycurg.7

    .
    7 in respect of, concerning,

    μὴ κατ' ἀνθρώπων σκόπει μόνον τοῦτο Pl. Phd. 70d

    ;

    κ. τῶν ἄλλων τεχνῶν τοιαῦτα εὑρήσομεν Id.Sph. 253b

    ; οἱ κ. Δημοσθένους ἔπαινοι praises bestowed on D., Aeschin.3.50; ἐρεῖν or λέγειν κατά τινος to say of one, Pl.Ap. 37b, Prt. 323b, etc.;

    εἰ κ. θηλείας φαίης A.D.Synt.198.10

    ;

    εἴπερ ἕν γέ τι ζητεῖς κ. πάντων Pl.Men. 73d

    , cf. 74b;

    ὅπερ εἴρηται καθόλου κ. πασῶν τῶν πολιτειῶν Arist.Pol. 1307b2

    ; freq. in the Logic of Arist., κατά τινος λέγεσθαι or κατηγορεῖσθαι to be predicated of.., Int.16b10, Cat. 1b10, etc.; καταφῆσαί (or ἀποφῆσαί) τι κατά τινος to affirm (or deny) of.., Metaph. 1007b21; so

    κ. τινὸς ὑπάρχειν Int. 16b13

    : and in Adv. καθόλου (q.v.).
    B WITH Acc.,
    I of motion downwards, κ. ῥόον down stream, Od.14.254, Il.12.33; opp. ἀνὰ τὸν ποταμόν, Hdt.2.96; κ. τὸν ποταμόν, κ. τὸ ὑδάτιον, Id.1.194, Pl.Phdr. 229a; κατ' οὖρον ἰέναι, ῥεῖν, down (i.e. with) the wind, A.Th. 690, S.Tr. 468; κ. πνεῦμα, κατ' ἄνεμον ἵστασθαι to leeward, Arist.HA 535a19, 560b13, Dsc.4.153.
    2 with or without signf. of motion, on, over, throughout a space, freq. in Hom.,

    καθ' Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος Od.1.344

    ; κατ' Ἀχαΐδα, κ. Τροίην, Il.11.770, 9.329;

    κατ' ἠερόεντα κέλευθα Od.20.64

    ; κ. πόντον, κῦμα, ὕλην, Il.4.276, 6.136, 3.151;

    κ. πτόλιν Od.2.383

    ; κ. ἄστυ, οἶκον, Il.18.286, 6.56; κ. ὅμιλον, στρατόν, 3.36, 1.229; κ. κλισίας τε νέας τε ib. 487;

    πόλεμον κάτα δακρυόεντα 17.512

    ; κ. ὑσμίνην, μόθον, κλόνον, 5.84, 18.159, 16.331;

    τὸ ὕδωρ κ. τοὺς ταφροὺς ἐχώρει X.Cyr.7.5.16

    , etc. (in later Gr.of motion to a place,

    κ. τὴν Ἰταλίαν Zos.3.1

    );

    καθ' Ἑλλάδα A.Ag. 578

    ;

    κ. πτόλιν Id.Th.6

    ;

    αἱ σκηναὶ αἱ κ. τὴν ἀγοράν D.18.169

    ;

    τὰ κατ' ἀγροὺς Διονύσια Aeschin.1.157

    , etc.;

    κ. τὸ προάστιον Hdt.3.54

    ;

    τύμβον κατ' αὐτόν A. Th. 528

    , cf. Supp. 869 (lyr.): Geom., at a point, Euc.1.1,al.; τέμνειν [ σφαῖραν] κ. κύκλον in a circle, Archim.Aren.1.17; also, in the region of,

    οἱ κ. τὸν ἥλιον γινόμενοι ἀστέρες Gem.12.7

    : freq. in Hom. in describing the place of a wound, βαλεῖν κ. στῆθος, γαστέρα, etc., Il.11.108, 16.465, al.;

    νύξε κ. δεξιὸν ὦμον 5.46

    ;

    οὔτασε κατ' ἰσχίον 11.339

    ; so βαλεῖν κατ' ἀσπίδα, κ. ζωστῆρα, 5.537, 615; βέλος κ. καίριον ἦλθεν struck upon a vital part, v.l. in 11.439: metaph.,

    ἄχος κ. φρένα τύψε 19.125

    : generally, κ. φρένα καὶ κατὰ θυμόν in heart and soul, 4.163, al.
    3 opposite, over against,

    κ. Σινώπην πόλιν Hdt.1.76

    , cf. 2.148, Th.2.30, etc.;

    ἀνὴρ κατ' ἄνδρα A.Th. 505

    ;

    μολὼν.. μοι κ. στόμα Id.Ch. 573

    ;

    κατ' ὀφθαλμούς τινος LXX 2 Ki.12.11

    ;

    οἱ μὲν Ἀθηναῖοι κ. Λακεδαιμονίους ἐγένοντο X.HG4.2.18

    ; κατ' Ἀχαιοὺς ἀντετάχθησαν ibid.;

    ἐν συμποσίῳ.., περίμενε, μέχρις ἂν γένηται κατὰ σέ Epict.Ench. 15

    , cf. D.L.7.108.
    II distributively, of a whole divided into parts, κρῖν' ἄνδρας κ. φῦλα, κ. φρήτρας by tribes, by clans, Il.2.362; κ. σφέας μαχέονται by themselves, separately, ib. 366, cf. Th.4.64;

    ἐσκήνουν κ. τάξεις X.Cyr.2.1.25

    ;

    αὐτὴ καθ' αὑτήν A.Pr. 1013

    ; κ. κώμας κατοικημένοι in separate villages, Hdt.1.96; κατ' ἑωυτοὺς ἕκαστοι ἐτράποντο each to his own home, Id.5.15; κ. πόλεις ἀποπλεῦσαι, διαλυθῆναι, Th.1.89, 3.1:

    στρατιὰ κ. ἕνδεκα μέρη κεκοσμημένη Pl.Phdr. 247a

    ; later

    οἱ κατ' ἄνδρα λόγοι PLond.2.259.72

     (i A. D.), cf. D.Chr.32.6, etc.;

    ἡ κατ' οἰκίαν ἀπογραφή PLond.3.904.20

    (ii A.D.), etc.; κατ' ἔπος word by word, Ar.Ra. 802; κατ' ὄνομα individually, 3 Ep.Jo.15, etc.; παῖδα κ. κρήνην at each fount a boy, Lyr.Alex.Adesp.37.13, cf. POxy 2108.9 (iii A.D.).
    2 of Time, καθ' ἡμέραν, κατ' ἦμαρ, day by day, daily, v. ἡμέρα 111; καθ' ἑνιαυτόν, κατ' ἔτος, Test.Epict.6.24, Ev.Luc.2.41, etc.;

    κ. μῆνα POxy.275.18

     (i A.D.).
    3 of Numbers, by so many at a time, καθ' ἕνα one at a time, individually, Hdt.7.104 (later

    τὸ καθ' ἕν

     detailed list,

    PTeb.47.34

     (ii B.C.), etc.); κ. μίαν τε καὶ δύο by ones and twos, Hdt.4.113;

    δύο μνέαι τεταγμέναι κατ' ἄνδρα αἰχμάλωτον ἕκαστον Id.6.79

    ;

    ἐκ τῶν συμμάχων ἐξελέγετο κατ' ὀλίγους Id.8.113

    ; κ. τὰς πέντε καὶ εἴκοσι μνᾶς πεντακοσίας δραχμὰς εἰσφέρειν to pay 500 drachmae on every 25 minae, D.27.7;

    κ. διακοσίας καὶ τριακοσίας ὁμοῦ τι τάλαντον διακεχρημένον

     in separate sums of

    200

    and 300 drachmae, Id.27.11; of ships, κ. μίαν (sc. ναῦν) in column, Th.2.90;

    κ. μίαν ναῦν ἐπιτάττειν Plb.1.26.12

    , cf. Th.2.84: Geom., μετρεῖν, μετρεισθαι κατά.. , measure, be measured a certain number of times, Euc.7 Def.8,9,al.; μετρεῖν κ. τὰς ἐν τῷ Β μονάδας as many times as there are units in B, Id.7.16.
    III of direction towards an object or purpose, πλεῖν κ. πρῆξιν on a business, for or after a matter, Od. 3.72, 9.253; πλάζεσθαι κ. ληΐδα to rove in search of booty, 3.106; κ.

    ληΐην ἐκπλῶσαι Hdt.2.152

    ;

    ἔβη κ. δαῖτα Il.1.424

    ;

    ἐπιδημεῖν κατ' ἐμπορίαν IG22.141.32

    , cf. Arist.Ath.11.1; κ. Χρέος τινὸς ἐλθεῖν come to seek his help, consult him, Od.11.479, etc.;

    ἵεται κ. τὴν φωνήν Hdt.2.70

    ; κ. θέαν ἥκειν to have come for the purpose of seeing, Th.6.31;

    κ. πλοῦν ἤδη ὤν Id.7.31

    ;

    καθ' ἁρπαγὴν ἐσκεδασμένοι X.An.3.5.2

    ; κ. τί; for what purpose? why? Ar.Nu. 239.
    2 of pursuit,

    κ. πόδας τινὸς ἐλαύνειν Hdt.9.89

    ; simply κ. τινά after him, Id.1.84;

    ἰέναι κ. τοὺς ἄλλους Id.9.53

    ; κατ' ἴχνος on the track, S.Aj.32, A.Ag. 695 (lyr.);

    ὥσπερ κατ' ἴχνη κ. τὰ νῦν εἰρημένα ζῆν Pl.Phd. 115b

    .
    3 Geom., in adverbial phrases, κ. κάθετον in the same vertical line, Archim. Quadr.6; κατ' εὐθεῖάν τινι in the same straight line with.., Papp. 58.7.
    IV of fitness or conformity, in accordance with,

    κ. θυμόν Il.1.136

    ; καθ' ἡμέτερον νόον after our liking, 9.108;

    κ. νόον πρήξωμεν Hdt.4.97

    ; κ. μοῖραν as is meet and right, Il.1.286; κατ' αἶσαν, κ. κόσμον, 10.445, 472;

    κ. νόμον Hes.Th. 417

    ;

    κὰν νόμον Pi.O.8.78

    ;

    κ. τοὺς νόμους IG22.1227.15

    ; αἰτίαν καθ' ἥντινα for what cause, A.Pr. 228; κατ' ἔχθραν, κ. φθόνον, for (i.e. because of) hatred, envy, Id.Supp. 336, Eu. 686; καθ' ἡδονήν τι δρᾶν, ποιεῖν, do as one pleases, Th. 2.37,53;

    κ. τὸ ἔχθος τὸ Θεσσαλῶν Hdt.8.30

    , cf. 9.38; κ. φιλίαν, κατ' ἔχθος, Th.1.60, 103, etc.; κατ' ἄλλο μὲν οὐδέν, ὅτι δέ.. for no other reason but that.., Pl.Phdr. 229d; κ. δύναμιν to the best of one's power, Hdt.3.142, etc. ( κὰδ δ. Hes.Op. 336); κ. τρόπον διοικεῖν arrange suitably, Isoc.2.6,al.; κατ' εὐνοίην with goodwill, Hdt.6.108;

    κ. τὰ παρηγγελμένα X.An.2.2.8

    , etc.; in quotations, according to,

    κατ' Αἰσχύλον Ar.Th. 134

    ;

    κ. Πίνδαρον Pl.Phdr. 227b

    , etc.
    2 in relation to, concerning, τὰ κατ' ἀνθρώπους = τὰ ἀνθρώπινα, A.Eu. 930, 310;

    τὰ κ. τὸν Τέλλον Hdt.1.31

    ; τὰ κ. τὴν Κύρου τελευτήν ib. 214; τὰ κ. πόλεμον military matters, Aeschin.1.181; αἱ κ. τὴν πόλιν οἰκονομίαι (opp. αἱ πολεμικαὶ πράξεις ) the management of public affairs, Din. 1.97;

    τὰ κ. τὰς θυσίας SIG506.7

    (Delph., iii B.C.); so τὸ κατ' ὑμέας as far as concerns you, Hdt.7.158; τὸ κατ' ἐμέ as far as I am concerned, D.18.247; κ. τοῦτο in this respect, Hdt.5.3, etc.; κ. ταὐτά in the same way, Id.2.20; καθ' ὅτι so far as, Th.1.82, etc.
    3 in Comparisons, corresponding with, after the fashion of, κρομύοιο λοπὸν κ. like the coat of an onion, dub. in Od.19.233;

    μέλος κ. Φοίνισσαν ἐμπολὰν πέμπεται Pi.P.2.67

    ; κ. Μιθραδάτην answering to the description of him, Hdt.1.121; τὴν ἰδέαν κ. πνιγέα like an oven in appearance, Ar.Av. 1001; κηδεῦσαι καθ' ἑαυτόν to marry in one's own rank of life, A.Pr. 890;

    οὐ κατ' ἄνθρωπον φρονεῖν Id.Th. 425

    ;

    λέγω κατ' ἄνδρα, μὴ θεόν, σέβειν ἐμέ Id.Ag. 925

    ; οὐ κατὰ σέ none of your sort, Chionid.1 (but ἵνα προσείπω σε κατὰ σέ to address you in your own style, Pl.Grg. 467c);

    τὸ κατ' ἐμὲ καὶ οὐ κατ' ἐμέ Arr.Epict.1.28.5

    ;

    οὐ κ. τὰς Μειδίου λῃτουργίας D.21.169

    ;

    ἡ βασιλεία κ. τὴν ἀριστοκρατίαν ἐστί Arist.Pol. 1310b3

    : freq. after a [comp] Comp.,

    μέζων ἢ κατ' ἀνθρώπων φύσιν Hdt.8.38

    , cf. Pl.Ap. 20e, etc.; μείζω ἢ κ. δάκρυα too great for tears, Th.7.75; ἤθεα βαθύτερα ἢ κ. Θρήϊκας morerefined than was common among the Thracians, Hdt.4.95.
    V by the favour of a god, etc.,

    κ. δαίμονα Pi.O.9.28

    , cf. P.8.68;

    κ. θεῖον Ar.Eq. 147

     codd. (κ. θεὸν Cobet);

    κ. τύχην τινά D.48.24

    .
    VI of round numbers (v. infr. v11.2), nearly, about,

    κ. Χίλια ἑξακόσια ἔτεα 1600

     years more or less, Hdt.2.145, cf. 6.44, al.; κατ' οὐδέν next to nothing, Pl.Plt. 302b.
    VII of Time, during or in the course of a period,

    κ. τὸν πόλεμον Hdt.7.137

    ; καθ' ἡμέραν, κατ' ἦμαρ, by day, A. Ch. 818, Ag. 668;

    κατ' εὐφρόνην Id.Pers. 221

    ; κ. Χειμῶνα, κ. θερείαν, PLille 1r14 (iii B.C.), PTeb.27.60 (ii B.C.).
    2 about,

    κ. τὸν αὐτὸν τοῦτον Χρόνον Hdt.3.131

    , etc.;

    κ. τοὺς θανάτους τῶν βασιλέων Id.6.58

    ; esp. with names of persons, κ. Ἄμασιν βασιλεύοντα about the time of Amasis, Id.2.134;

    κ. τὸν κ. Κροῖσον Χρόνον Id.1.67

    ; οἱ κατ' ἐκεῖνον (sc. τὸν Ἀλκιβιάδην)

    ὑμέτεροι πρόγονοι D.21.146

     (v.l. κατ' ἐκ. τὸν Χρόνον)

    ; κ. τοὺς Ἡρακλείδας X.Lac.10.8

    ; οἱ καθ' ἑαυτοὺς ἄνθρωποι their contemporaries, Id.Mem.3.5.10.
    3 καθ' ἕτος this year, SIG 284.24 (Erythrae, iv B.C.), OGI458.64 (i B.C./iA.D.), CIG3641b5,38 ([place name] Lampsacus).
    VIII periphrastically with abstract Subst., κατ' ἡσυχίην, κ. τάχος, = ἡσύχως, ταχέως, Hdt.1.9,7.178; κ. κράτος by force, X.HG2.1.19, etc.; κ. μέρος partially, Arist.Po. 1456a16; individually, severally, Pl.Tht. 157b, Lg. 835a; κ. φύσιν naturally, Hdt. 2.38, Pl.R. 428e; κ. τὴν τέχνην skilfully, Luc.DDeor.20.7; οὔτ' ἐμοὶ λέγειν καθ' ἡδονήν [ ἐστι] it is not pleasant for me to tell you, A.Pr. 263.
    C Position: κατά may follow both its cases, and is then written with anastr. κάτα, as Il.20.221, etc.; so also in tmesi, when it follows its Verb, 17.91.
    D abs. as ADV. in all the above senses, esp. like κάτω, downwards, from above, down, freq. in Hom.
    I downwards, down, as in

    καταβαίνω, καταβάλλω, κατάκειμαι, καταπέμπω, καταπίπτω, καταπλέω 1

    .
    II in answer to, in accordance with, as in κατᾴδω ( occino), καταινέω, καταθύμιος.
    III against, in hostile sense (cf. A.11.5), as in καταγιγνώσκω, κατακρίνω, καταψηφίζομαι: more rarely with a Subst., as καταδίκη.
    IV back, back again, as in

    κάτειμι, καταπορεύομαι, καταπλέω 11

    .
    V freq. only to strengthen the notion of the simple word, as in κατακόπτω, κατακτείνω, καταφαγεῖν, etc.; also with Substs. and Adjs., as in κατάδηλος, κάτοξος.
    VI sts. to give a trans. force to an intr. Verb, our be-, as in καταθρηνέω bewail.
    VII implying waste or consumption, as in καταλειτουργέω, καθιπποτροφέω, καταζευγοτροφέω: and generally in a disparaging sense, as in

    καταγιγνώσκω 1

    .
    F κατά as a Prep. was shortd. in some dialects, esp. in [dialect] Ep., into κάγ, κάδ, κάκ, κάμ, κάν, κάπ, κάρ, κάτ, before γ, δ, κ, μ, ν, π (or φ) , ῥ, τ (or θ), respectively; see these forms in their own places. Mss. and the older Edd. join the Prep. with the following word, as καγγόνυ, καδδέ, κακκεφαλῆς, καππεδίον, καπφάλαρα, καρρόον, καττάδε, καττόν, etc. In compd. Verbs, κατά sts. changes into καβ, καλ, καρ, κατ, before β, λ, ρ, θ, respectively, as κάββαλε, κάλλιπε, καρρέζουσα, κάτθανε; and before στ, σχ, the second syll. sts. disappears, as in καστορνῦσα, κάσχεθε, as also in the [dialect] Dor. forms καβαίνων, κάπετον.
    ------------------------------------
    κατά [(B)],
    A = κατὰ τά, IG22.334.15; cf. κά. [full] κᾆτα, [dialect] Att. crasis for καὶ εἶτα, v. εἶτα sub fin. [full] κατάβα, for κατάβηθι, [tense] aor. 2 imper. of καταβαίνω.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κατά

  • 48 λόγος

    λόγος, ὁ, verbal noun of λέγω (B), with senses corresponding to λέγω (B) II and III (on the various senses of the word v. Theo Sm.pp.72,73 H., An.Ox.4.327): common in all periods in Prose and Verse, exc. Epic, in which it is found in signf. derived from λέγω (B) 111, cf.infr. VI. 1 a:
    I computation, reckoning (cf. λέγω (B) II).
    1 account of money handled,

    σανίδες εἰς ἃς τὸν λ. ἀναγράφομεν IG12.374.191

    ; ἐδίδοσαν τὸν λ. ib.232.2;

    λ. δώσεις τῶν μετεχείρισας χρημάτων Hdt.3.142

    , cf. 143;

    οὔτε χρήματα διαχειρίσας τῆς πόλεως δίδωμι λ. αὐτῶν οὔτε ἀρχὴν ἄρξας οὐδεμίαν εὐθύνας ὑπέχω νῦν αὐτῆς Lys.24.26

    ;

    λ. ἀπενεγκεῖν Arist.Ath.54.1

    ;

    ἐν ταῖς εὐθύναις τοῦ τοιούτου λ. ὑπεχέτω Pl.Lg. 774b

    ;

    τὸν τῶν χρημάτων λ. παρὰ τούτων λαμβάνειν D.8.47

    ;

    ἀδικήματα εἰς ἀργυρίου λ. ἀνήκοντα Din.1.60

    ; συνᾶραι λόγον μετά τινος settle accounts with, Ev.Matt.18.23, etc.; δεύτεροι λ. a second audit, Cod.Just.1.4.26.1; ὁ τραπεζιτικὸς λ. banking account, Theo Sm.p.73 H.: metaph.,

    οὐκ ἂν πριαίμην οὐδενὸς λ. βροτόν S.Aj. 477

    .
    b public accounts, i. e. branch of treasury, ἴδιος λ., in Egypt, OGI188.2, 189.3, 669.38; also as title of treasurer, ib.408.4, Str.17.1.12;

    ὁ ἐπὶ τῶν λ. IPE2.29

     A ([place name] Panticapaeum); δημόσιος λ., = Lat. fiscus, OGI669.21 (Egypt, i A.D.), etc. (but later, = aerarium, Cod.Just.1.5.15); also

    Καίσαρος λ. OGI669.30

    ; κυριακὸς λ. ib.18.
    2 generally, account, reckoning, μὴ φῦναι τὸν ἅπαντα νικᾷ λ. excels the whole account, i.e. is best of all, S.OC 1225 (lyr.); δόντας λ. τῶν ἐποίησαν accounting for, i.e. paying the penalty for their doings, Hdt.8.100;

    λ. αἰτεῖν Pl.Plt. 285e

    ;

    λ. δοῦναι καὶ δέξασθαι Id.Prt. 336c

    , al.;

    λαμβάνειν λ. καὶ ἐλέγχειν Id.Men. 75d

    ;

    παρασχεῖν τῶν εἰρημένων λ. Id.R. 344d

    ;

    λ. ἀπαιτεῖν D.30.15

    , cf. Arist. EN 1104a3; λ. ὑπέχειν, δοῦναι, D.19.95;

    λ. ἐγγράψαι Id.24.199

    , al.;

    λ. ἀποφέρειν τῇ πόλει Aeschin.3.22

    , cf. Eu. Luc.16.2, Ep.Hebr.13.17;

    τὸ παράδοξον τῶν συμβεβηκότων ὑπὸ λόγον ἄγειν Plb.15.34.2

    ; λ. ἡ ἐπιστήμη, πολλὰ δὲ ὁ λ. the account is manifold, Plot.6.9.4; ἔχων λόγον τοῦ διὰ τί an account of the cause, Arist.APo. 74b27; ἐς λ. τινός on account of,

    ἐς χρημάτων λ. Th.3.46

    , cf. Plb.5.89.6, LXX 2 Ma1.14, JRS 18.152 ([place name] Jerash); λόγῳ c. gen., by way of, Cod.Just.3.2.5. al.; κατὰ λόγον τοῦ μεγέθους if we take into account his size, Arist.HA 517b27;

    πρὸς ὃν ἡμῖν ὁ λ. Ep.Hebr.4.13

    , cf. D.Chr.31.123.
    3 measure, tale (cf. infr. 11.1),

    θάλασσα.. μετρέεται ἐς τὸν αὐτὸν λ. ὁκοῖος πρόσθεν Heraclit.31

    ;

    ψυχῆς ἐστι λ. ἑαυτὸν αὔξων Id.115

    ; ἐς τούτου (sc. γήραος) λ. οὐ πολλοί τινες ἀπικνέονται to the point of old age, Hdt.3.99, cf.7.9.β; ὁ ξύμπας λ. the full tale, Th.7.56, cf. Ep.Phil.4.15; κοινῷ λ. νομίσαντα common measure, Pl.Lg. 746e; sum, total of expenditure, IG42(1).103.151 (Epid., iv B.C.); ὁ τῆς οὐσίας λ., = Lat. patrimonii modus, Cod.Just.1.5.12.20.
    4 esteem, consideration, value put on a person or thing (cf. infr. VI. 2 d), οὗ πλείων λ. ἢ τῶν ἄλλων who is of more worth than all the rest, Heraclit.39; βροτῶν λ. οὐκ ἔσχεν οὐδέν' A.Pr. 233;

    οὐ σμικροῦ λ. S.OC 1163

    : freq. in Hdt.,

    Μαρδονίου λ. οὐδεὶς γίνεται 8.102

    ;

    τῶν ἦν ἐλάχιστος ἀπολλυμένων λ. 4.135

    , cf. E.Fr.94;

    περὶ ἐμοῦ οὐδεὶς λ. Ar.Ra.87

    ; λόγου οὐδενὸς γίνεσθαι πρός τινος to be of no account, repute with.., Hdt.1.120, cf.4.138; λόγου ποιήσασθαί τινα make one of account, Id.1.33; ἐλαχίστου, πλείστου λ. εἶναι, to be highly, lowly esteemed, Id.1.143, 3.146; but also λόγον τινὸς ποιεῖσθαι, like Lat. rationem habere alicujus, make account of, set a value on, Democr.187, etc.: usu. in neg. statements,

    οὐδένα λ. ποιήσασθαί τινος Hdt.1.4

    , cf. 13, Plb.21.14.9, etc.;

    λ. ἔχειν Hdt.1.62

    , 115;

    λ. ἴσχειν περί τινος Pl.Ti. 87c

    ;

    λ. ἔχειν περὶ τοὺς ποιητάς Lycurg.107

    ;

    λ. ἔχειν τινός D.18.199

    , Arist.EN 1102b32, Plu.Phil.18 (but also, have the reputation of.., v. infr. VI. 2 e);

    ἐν οὐδενὶ λ. ποιήσασθαί τι Hdt.3.50

    ; ἐν οὐδενὶ λ. ἀπώλοντο without regard, Id.9.70;

    ἐν σμικρῷ λ. εἶναι Pl.R. 550a

    ; ὑμεῖς οὔτ' ἐν λ. οὔτ' ἐν ἀριθμῷ Orac. ap. Sch.Theoc.14.48; ἐν ἀνδρῶν λ. [εἶναι] to be reckoned, count as a man, Hdt.3.120; ἐν ἰδιώτεω λόγῳ καὶ ἀτίμου reckoned as.., Eus.Mynd.Fr. 59;

    σεμνὸς εἰς ἀρετῆς λ. καὶ δόξης D.19.142

    .
    II relation, correspondence, proportion,
    1 generally, ὑπερτερίης λ. relation (of gold to lead), Thgn.418 = 1164;

    πρὸς λόγον τοῦ σήματος A.Th. 519

    ; κατὰ λόγον προβαίνοντες τιμῶσι in inverse ratio, Hdt.1.134, cf. 7.36;

    κατὰ λ. τῆς ἀποφορῆς Id.2.109

    ; τἄλλα κατὰ λ. in like fashion, Hp.VM16, Prog.17: c. gen., κατὰ λ. τῶν πρόσθεν ib. 24;

    κατὰ λ. τῶν ἡμερῶν Ar. Nu. 619

    ;

    κατὰ λ. τῆς δυνάμεως X. Cyr.8.6.11

    ;

    ἐλάττω ἢ κατὰ λ. Arist. HA 508a2

    , cf. PA 671a18;

    ἐκ ταύτης ἐγένετο ἐκείνη κατὰ λ. Id.Pol. 1257a31

    ; cf. εὔλογος: sts. with ὁ αὐτός added, κατὰ τὸν αὐτὸν λ. τῷ τείχεϊ in fashion like to.., Hdt.1.186; περὶ τῶν νόσων ὁ αὐτὸς λ. analogously, Pl.Tht. 158d, cf. Prm. 136b, al.; εἰς τὸν αὐτὸν λ. similarly, Id.R. 353d; κατὰ τὸν αὐτὸν λ. in the same ratio, IG12.76.8; by parity of reasoning, Pl.Cra. 393c, R. 610a, al.; ἀνὰ λόγον τινός, τινί, Id.Ti. 29c, Alc.2.145d; τοῦτον ἔχει τὸν λ. πρὸς.. ὃν ἡ παιδεία πρὸς τὴν ἀρετήν is related to.. as.., Procl.in Euc.p.20 F., al.
    2 Math., ratio, proportion (ὁ κατ' ἀνάλογον λ., λ. τῆς ἀναλογίας, Theo Sm.p.73 H.), Pythag. 2;

    ἰσότης λόγων Arist.EN 113a31

    ;

    λ. ἐστὶ δύο μεγεθῶν ἡ κατὰ πηλικότητα ποιὰ σχέσις Euc.5

     Def.3;

    τῶν ἁρμονιῶν τοὺς λ. Arist.Metaph. 985b32

    , cf. 1092b14; λόγοι ἀριθμῶν numerical ratios, Aristox.Harm.p.32 M.; τοὺς φθόγγους ἀναγκαῖον ἐν ἀριθμοῦ λ. λέγεσθαι πρὸς ἀλλήλους to be expressed in numerical ratios, Euc.Sect.Can. Proëm.: in Metre, ratio between arsis and thesis, by which the rhythm is defined, Aristox.Harm.p.34 M.;

    ἐὰν ᾖ ἰσχυροτέρα τοῦ αἰσθητηρίου ἡ κίνησις, λύεται ὁ λ. Arist.de An. 424a31

    ; ἀνὰ λόγον analogically, Archyt.2; ἀνὰ λ. μερισθεῖσα [ἡ ψυχή] proportionally, Pl. Ti. 37a; so

    κατὰ λ. Men.319.6

    ; πρὸς λόγον in proportion, Plb.6.30.3, 9.15.3 (but πρὸς λόγον ἐπὶ στενὸν συνάγεται narrows uniformly, Sor. 1.9, cf. Diocl.Fr.171);

    ἐπὶ λόγον IG5(1).1428

     ([place name] Messene).
    3 Gramm., analogy, rule, τῷ λ. τῶν μετοχικῶν, τῆς συγκοπῆς, by the rule of the participles, of syncope, Choerob. in Theod.1.75 Gaisf., 1.377 H.;

    εἰπέ μοι τὸν λ. τοῦ Αἴας Αἴαντος, τουτέστι τὸν κανόνα An.Ox. 4.328

    .
    1 plea, pretext, ground, ἐκ τίνος λ.; A.Ch. 515;

    ἐξ οὐδενὸς λ. S.Ph. 731

    ;

    ἀπὸ παντὸς λ. Id.OC 762

    ;

    χὠ λ. καλὸς προσῆν Id.Ph. 352

    ;

    σὺν ἀφανεῖ λ. Id.OT 657

     (lyr., v.l. λόγων)

    ; ἐν ἀφανεῖ λ. Antipho 5.59

    ;

    ἐπὶ τοιούτῳ λ. Hdt.6.124

    ; κατὰ τίνα λ.; on what ground? Pl.R. 366b; οὐδὲ πρὸς ἕνα λ. to no purpose, Id.Prt. 343d; ἐπὶ τίνι λ.; for what reason? X.HG2.2.19; τὸν λ. τοῦτον this ground of complaint, Aeschin.3.228; τίνι δικαίῳ λ.; what just cause is there? Pl.Grg. 512c; τίνι λ.; on what account? Act.Ap.10.29; κατὰ λόγον ἂν ἠνεσχόμην ὑμῶν reason would that.., ib.18.14; λ. ἔχειν, with personal subject, εἶχον ἄν τινα λ. I (i.e. my conduct) would have admitted of an explanation, Pl.Ap. 31b; τὸν ὀρθὸν λ. the true explanation, ib. 34b.
    b plea, case, in Law or argument (cf. VIII. I), τὸν ἥττω λ. κρείττω ποιεῖν to make the weaker case prevail, ib. 18b, al., Arist.Rh. 1402a24, cf. Ar.Nu. 1042 (pl.); personified, ib. 886, al.;

    ἀμύνεις τῷ τῆς ἡδονῆς λ. Pl.Phlb. 38a

    ;

    ἀνοίσεις τοὺς λ. αὐτῶν πρὸς τὸν θεόν LXXEx.18.19

    ; ἐχειν λ. πρός τινα to have a case, ground of action against.., Act.Ap.19.38.
    2 statement of a theory, argument, οὐκ ἐμεῦ ἀλλὰ τοῦ λ. ἀκούσαντας prob. in Heraclit.50; λόγον ἠδὲ νόημα ἀμφὶς ἀληθείης discourse and reflection on reality, Parm.8.50; δηλοῖ οὗτος ὁ λ. ὅτι .. Democr.7; οὐκ ἔχει λόγον it is not arguable, i.e. reasonable, S.El. 466, Pl.Phd. 62d, etc.;

    ἔχει λ. D.44.32

    ;

    οὐδεὶς αὐτὰ καταβαλεῖ λ. E.Ba. 202

    ;

    δίκασον.. τὸν λ. ἀκούσας Pl.Lg. 696b

    ; personified, φησὶ οὗτος ὁ λ. ib. 714d, cf. Sph. 238b, Phlb. 50a; ὡς ὁ λ. (sc. λέγει) Arist.EN 1115b12; ὡς ὁ λ. ὁ ὀρθὸς λέγει ib. 1138b20, cf. 29;

    ὁ λ. θέλει προσβιβάζειν Phld.Rh.1.41

    , cf.1.19 S.;

    οὐ γὰρ ἂν ἀκούσειε λόγου ἀποτρέποντος Arist.EN 1179b27

    ;

    λ. καθαίρων Aristo Stoic.1.88

    ; λόγου τυγχάνειν to be explained, Phld.Mus.p.77 K.; ὁ τὸν λ. μου ἀκούων my teaching, Ev.Jo.5.24; ὁ προφητικὸς λ., collect., of VT prophecy, 2 Ep.Pet.1.19: pl.,

    ὁκόσων λόγους ἤκουσα Heraclit.108

    ;

    οὐκ ἐπίθετο τοῖς ἐμοῖς λ. Ar.Nu.73

    ; of arguments leading to a conclusion ([etym.] ὁ λ.), Pl. Cri. 46b;

    τὰ Ἀναξαγόρου βιβλία γέμει τούτων τῶν λ. Id.Ap. 26d

    ; λ. ἀπὸ τῶν ἀρχῶν, ἐπὶ τὰς ἀρχάς, Arist.EN 1095a31; συλλογισμός ἐστι λ. ἐν ᾧ τεθέντων τινῶν κτλ. Id.APr. 24b18; λ. ἀντίτυπός τε καὶ ἄπορος, of a self-contradictory theory, Plot.6.8.7.
    b ὁ περὶ θεῶν λ., title of a discourse by Protagoras, D.L.9.54; ὁ Ἀχιλλεὺς λ., name of an argument, ib.23;

    ὁ αὐξόμενος λ. Plu.2.559b

    ; καταβάλλοντες (sc. λόγοι), title of work by Protagoras, S.E.M.7.60;

    λ. σοφιστικοί Arist.SE 165a34

    , al.;

    οἱ μαθηματικοὶ λ. Id.Rh. 1417a19

    , etc.; οἱ ἐξωτερικοὶ λ., current outside the Lyceum, Id.Ph. 217b31, al.; Δισσοὶ λ., title of a philosophical treatise (= Dialex.); Λ. καὶ Λογίνα, name of play of Epicharmus, quibble, argument, personified, Ath.8.338d.
    c in Logic, proposition, whether as premiss or conclusion,

    πρότασίς ἐστι λ. καταφατικὸς ἢ ἀποφατικός τινος κατά τινος Arist.APr. 24a16

    .
    d rule, principle, law, as embodying the result of λογισμός, Pi.O.2.22, P.1.35, N.4.31;

    πείθεσθαι τῷ λ. ὃς ἄν μοι λογιζομένῳ βέλτιστος φαίνηται Pl.Cri. 46b

    , cf. c; ἡδονὰς τοῖς ὀρθοῖς λ. ἑπομένας obeying right principles, Id.Lg. 696c; προαιρέσεως [ἀρχὴ] ὄρεξις καὶ λ. ὁ ἕνεκά τινος principle directed to an end, Arist.EN 1139a32; of the final cause,

    ἀρχὴ ὁ λ. ἔν τε τοῖς κατὰ τέχνην καὶ ἐν τοῖς φύσει συνεστηκόσιν Id.PA 639b15

    ; ἀποδιδόασι τοὺς λ. καὶ τὰς αἰτίας οὗ ποιοῦσι ἑκάστου ib.18; [

    τέχνη] ἕξις μετὰ λ. ἀληθοῦς ποιητική Id.EN 1140a10

    ; ὀρθὸς λ. true principle, right rule, ib. 1144b27, 1147b3, al.; κατὰ λόγον by rule, consistently,

    ὁ κατὰ λ. ζῶν Pl.Lg. 689d

    , cf. Ti. 89d; τὸ κατὰ λ. ζῆν, opp. κατὰ πάθος, Arist.EN 1169a5; κατὰ λ. προχωρεῖν according to plan, Plb.1.20.3.
    3 law, rule of conduct,

    ᾧ μάλιστα διηνεκῶς ὁμιλοῦσι λόγῳ Heraclit.72

    ;

    πολλοὶ λόγον μὴ μαθόντες ζῶσι κατὰ λόγον Democr.53

    ; δεῖ ὑπάρχειν τὸν λ. τὸν καθόλου τοῖς ἄρχουσιν universal principle, Arist.Pol. 1286a17;

    ὁ νόμος.. λ. ὢν ἀπό τινος φρονήσεως καὶ νοῦ Id.EN 1180a21

    ; ὁ νόμος.. ἔμψυχος ὢν ἑαυτῷ λ. conscience, Plu. 2.780c; τὸν λ. πρόχειρον ἔχειν precept, Phld.Piet.30, cf. 102;

    ὁ προστακτικὸς τῶν ποιητέων ἢ μὴ λ. κοινός M.Ant.4.4

    .
    4 thesis, hypothesis, provisional ground, ὡς ἂν εἰ λέγοι λόγον maintain a thesis, Pl. Prt. 344b; ὑποθέμενος ἑκάστοτε λ. provisionally assuming a proposition, Id.Phd. 100a; τὸν τῆς ὁμοιότητος λ. hypothesis of equivalence, Arist.Cael. 296a20.
    5 reason, ground,

    πάντων γινομένων κατὰ τὸν λ. τόνδε Heraclit.1

    ;

    οὕτω βαθὺν λ. ἔχει Id.45

    ; ἐκ λόγου, opp. μάτην, Leucipp. 2;

    μέγιστον σημεῖον οὗτος ὁ λ. Meliss.8

    ; [ἐμπειρία] οὐκ ἔχει λ. οὐδένα ὧν προσφέρει has no grounds for.., Pl.Grg. 465a; μετὰ λόγου

    τε καὶ ἐπιστήμης θείας Id.Sph. 265c

    ; ἡ μετα λόγου ἀληθὴς δόξα ([etym.] ἐπιστήμη) Id.Tht. 201c; λόγον ζητοῦσιν ὧν οὐκ ἔστι λ. proof, Arist. Metaph. 1011a12;

    οἱ ἁπάντων ζητοῦντες λ. ἀναιροῦσι λ. Thphr.Metaph. 26

    .
    6 formula (wider than definition, but freq. equivalent thereto), term expressing reason,

    λ. τῆς πολιτείας Pl.R. 497c

    ; ψυχῆς οὐσία τε καὶ λ. essential definition, Id.Phdr. 245e;

    ὁ τοῦ δικαίου λ. Id.R. 343a

    ; τὸν λ. τῆς οὐσίας ib. 534b, cf. Phd. 78d;

    τὰς πολλὰς ἐπιστήμας ἑνὶ λ. προσειπεῖν Id.Tht. 148d

    ;

    ὁ τῆς οἰκοδομήσεως λ. ἔχει τὸν τῆς οἰκίας Arist. PA 646b3

    ;

    τεθείη ἂν ἴδιον ὄνομα καθ' ἕκαστον τῶν λ. Id.Metaph. 1006b5

    , cf. 1035b4;

    πᾶς ὁρισμὸς λ. τίς ἐστι Id.Top. 102a5

    ; ἐπὶ τῶν σχημάτων λ. κοινός generic definition, Id.de An. 414b23; ἀκριβέστατος λ. specific definition, Id.Pol. 1276b24;

    πηγῆς λ. ἔχον Ph.2.477

    ; τὸ ᾠὸν οὔτε ἀρχῆς ἔχει λ. fulfils the function of.., Plu.2.637d; λ. τῆς μίξεως formula, i. e. ratio (cf. supr. II) of combination, Arist.PA 642a22, cf. Metaph. 993a17.
    7 reason, law exhibited in the world-process, κατὰ λόγον by law,

    κόσμῳ πάντα καὶ κατὰ λ. ἔχοντα Pl.R. 500c

    ; κατ τὸν < αὐτὸν αὖ> λ. by the same law, Epich.170.18;

    ψυχῆς τὸ πᾶν τόδε διοικούσης κατὰ λ. Plot.2.3.13

    ; esp. in Stoic Philos., the divine order,

    τὸν τοῦ παντὸς λ. ὃν ἔνιοι εἱμαρμένην καλοῦσιν Zeno Stoic.1.24

    ; τὸ ποιοῦν τὸν ἐν [τῇ ὕλῃ] λ. τὸν θεόν ibid., cf. 42;

    ὁ τοῦ κόσμου λ. Chrysipp.Stoic.2.264

    ; λόγος, = φύσει νόμος, Stoic.2.169;

    κατὰ τὸν κοινὸν θεοῖς καὶ ἀνθρώποις λ. M.Ant.7.53

    ;

    ὁ ὀρθὸς λ. διὰ πάντων ἐρχόμενος Chrysipp.Stoic.3.4

    : so in Plot.,

    τὴν φύσιν εἶναι λόγον, ὃς ποιεῖ λ. ἄλλον γέννημα αὑτοῦ 3.8.2

    .
    b σπερματικὸς λ. generative principle in organisms,

    ὁ θεὸς σπ. λ. τοῦ κόσμου Zeno Stoic.1.28

    : usu. in pl., Stoic. 2.205,314,al.;

    γίνεται τὰ ἐν τῷ παντὶ οὐ κατὰ σπερματικούς, ἀλλὰ κατὰ λ. περιληπτικούς Plot.3.1.7

    , cf.4.4.39: so without

    σπερματικός, ὥσπερ τινὲς λ. τῶν μερῶν Cleanth.Stoic.1.111

    ;

    οἱ λ. τῶν ὅλων Ph.1.9

    .
    c in Neo-Platonic Philos., of regulative and formative forces, derived from the intelligible and operative in the sensible universe,

    ὄντων μειζόνων λ. καὶ θεωρούντων αὑτοὺς ἐγὼ γεγέννημαι Plot.3.8.4

    ;

    οἱ ἐν σπέρματι λ. πλάττουσι.. τὰ ζῷα οἷον μικρούς τινας κόσμους Id.4.3.10

    , cf.3.2.16,3.5.7; opp. ὅρος, Id.6.7.4;

    ἀφανεῖς λ. τῆς φύσεως Procl.

    in R.1.18 K.; τεχνικοὶ λ. ib.142 K., al.
    IV inward debate of the soul (cf.

    λ. ὃν αὐτὴ πρὸς αὑτὴν ἡ ψυχὴ διεξέρχεται Pl.Tht. 189e

     ( διάλογος in Sph. 263e); ὁ ἐν τῇ ψυχῇ, ὁ ἔσω λ. (opp. ὁ ἔξω λ.), Arist.APo. 76b25, 27; ὁ ἐνδιάθετος, opp. ὁ προφορικὸς λ., Stoic.2.43, Ph.2.154),
    1 thinking, reasoning, τοῦ λ. ἐόντος ξυνοῦ, opp. ἰδία φρόνησις, Heraclit. 2; κρῖναι δὲ λόγῳ.. ἔλεγχον test by reflection, Parm.1.36; reflection, deliberation (cf. VI.3),

    ἐδίδου λόγον ἑωυτῷ περὶ τῆς ὄψιος Hdt.1.209

    , cf. 34, S.OT 583, D.45.7; μὴ εἰδέναι.. μήτε λόγῳ μήτε ἔργῳ neither by reasoning nor by experience, Anaxag.7;

    ἃ δὴ λόγῳ μὲν καὶ διανοίᾳ ληπτά, ὄψει δ' οὔ Pl.R. 529d

    , cf. Prm. 135e;

    ὁ λ. ἢ ἡ αἴσθησις Arist.EN 1149a35

    ,al.; αὐτῷ μόνον τῷ λ. πιστεύειν (opp. αἰσθήσεις), of Parmenides and his school, Aristocl. ap. Eus.PE14.17: hence λόγῳ or τῷ λ. in idea, in thought,

    τῷ λ. τέμνειν Pl.R. 525e

    ; τῷ λ. δύο ἐστίν, ἀχώριστα πεφυκότα two in idea, though indistinguishable in fact, Arist. EN 1102a30, cf. GC 320b14, al.; λόγῳ θεωρητά mentally conceived, opp. sensibly perceived, Placit.1.3.5, cf. Demetr.Lac.Herc.1055.20;

    τοὺς λ. θεωρητοὺς χρόνους Epicur.Ep.1p.19U.

    ; διὰ λόγου θ. χ. ib.p.10 U.;

    λόγῳ καταληπτός Phld.Po.5.20

    , etc.; ὁ λ. οὕτω αἱρέει analogy proves, Hdt.2.33; ὁ λ. or λ. αἱρέει reasoning convinces, Id.3.45,6.124, cf. Pl.Cri. 48c (but, our argument shows, Lg. 663d): also c. acc. pers., χρᾶται ὅ τι μιν λ. αἱρέει as the whim took him, Hdt.1.132; ἢν μὴ ἡμέας λ. αἱρῇ unless we see fit, Id.4.127, cf. Pl.R. 607b; later ὁ αἱρῶν λ. ordaining reason, Zeno Stoic.1.50, M.Ant.2.5, cf. 4.24, Arr.Epict. 2.2.20, etc.: coupled or contrasted with other functions, καθ' ὕπνον ἐπειδὴ λόγου καὶ φρονήσεως οὐ μετεῖχε since reason and understanding are in abeyance, Pl.Ti. 71d; μετὰ λόγου τε καὶ ἐπιστήμης, opp. αἰτία αὐτομάτη, of Nature's processes of production, Id.Sph. 265c; τὸ μὲν δὴ νοήσει μετὰ λόγου περιληπτόν embraced by thought with reflection, opp. μετ' αἰσθήσεως ἀλόγου, Id.Ti. 28a; τὸ μὲν ἀεὶ μετ' ἀληθοῦς λ., opp. τὸ δὲ ἄλογον, ib. 51e, cf. 70d, al.;

    λ. ἔχων ἑπόμενον τῷ νοεῖν Id.Phlb. 62a

    ; ἐπιστήμη ἐνοῦσα καὶ ὀρθὸς λ. scientific knowledge and right process of thought, Id.Phd. 73a;

    πᾶς λ. καὶ πᾶσα ἐπιστήμη τῶν καθόλου Arist.Metaph. 1059b26

    ;

    τὸ λόγον ἔχον Id.EN 1102b15

    , 1138b9, al.: in sg. and pl., contrasted by Pl. and Arist. as theory, abstract reasoning with outward experience, sts. with depreciatory emphasis on the former,

    εἰς τοὺς λ. καταφυγόντα Pl.Phd. 99e

    ; τὸν ἐν λόγοις σκοπούμενον τὰ ὄντα, opp. τὸν ἐν ἔργοις (realities), ib. 100a;

    τῇ αἰσθήσει μᾶλλον τῶν λ. πιστευτέον Arist.GA 760b31

    ; γνωριμώτερα κατὰ τὸν λ., opp. κατὰ τὴν αἴσθησιν, Id.Ph. 189a4; ἐκ τῶν λ. δῆλον, opp. ἐκ τῆς ἐπαγωγῆς, Id.Mete. 378b20; ἡ τῶν λ. πίστις, opp. ἐκ τῶν ἔργων φανερόν, Id.Pol. 1326a29;

    ἡ πίστις οὐ μόνον ἐπὶ τῆς αἰσθήσεως ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῦ λ. Id.Ph. 262a19

    ;

    μαρτυρεῖ τὰ γιγνόμενα τοῖς λ. Id.Pol. 1334a6

    ; ὁ μὲν λ. τοῦ καθόλου, ἡ δὲ αἴσθησις τοῦ κατὰ μέρος explanation, opp. perception, Id.Ph. 189a7; ἔσονται τοῖς λ. αἱ πράξεις ἀκόλουθοι theory, opp. practice, Epicur.Sent.25; in Logic, of discursive reasoning, opp. intuition, Arist.EN 1142a26, 1143b1; reasoning in general, ib. 1149a26; πᾶς λ. καὶ πᾶσα ἀπόδειξις all reasoning and demonstration, Id.Metaph. 1063b10;

    λ. καὶ φρόνησιν Phld.Mus.p.105

     K.; ὁ λ. ἢ λογισμός ibid.; τὸ ἰδεῖν οὐκέτι λ., ἀλλὰ μεῖζον λόγου καὶ πρὸ λόγου, of mystical vision, opp. reasoning, Plot.6.9.10.—Phrases, κατὰ λ. τὸν εἰκότα by probable reasoning, Pl.Ti. 30b;

    οὔκουν τόν γ' εἰκότα λ. ἂν ἔχοι Id.Lg. 647d

    ; παρὰ λόγον, opp. κατὰ λ., Arist.Rh.Al. 1429a29, cf. EN 1167b19; cf. παράλογος (but παρὰ λ. unexpectedly, E.Ba. 940).
    2 reason as a faculty, ὁ λ. ἀνθρώπους κυβερνᾷ [Epich.] 256; [

    θυμοειδὲς] τοῦ λ. κατήκοον Pl.Ti. 70a

    ; [

    θυμὸς] ὑπὸ τοῦ λ. ἀνακληθείς Id.R. 440d

    ; σύμμαχον τῷ λ. τὸν θυμόν ib. b;

    πειθαρχεῖ τῷ λ. τὸ τοῦ ἐγκρατοῦς Arist. EN 1102b26

    ; ἄλλο τι παρὰ τὸν λ. πεφυκός, ὃ μάχεται τῷ λ. ib.17;

    ἐναντίωσις λόγου πρὸς ἐπιθυμίας Plot.4.7.13(8)

    ;

    οὐ θυμός, οὐκ ἐπιθυμία, οὐδὲ λ. οὐδέ τις νόησις Id.6.9.11

    : freq. in Stoic. Philos. of human Reason, opp. φαντασία, Zeno Stoic.1.39; opp. φύσις, Stoic.2.206; οὐ σοφία οὐδὲ λ. ἐστὶν ἐν [τοῖς ζῴοις] ibid.;

    τοῖς ἀλόγοις ζῴοις ὡς λ. ἔχων λ. μὴ ἔχουσι χρῶ M.Ant.6.23

    ;

    ὁ λ. κοινὸν πρὸς τοὺς θεούς Arr.Epict. 1.3.3

    ;

    οἷον [εἰκὼν] λ. ὁ ἐν προφορᾷ λόγου τοῦ ἐν ψυχῇ, οὕτω καὶ αὐτὴ λ. νοῦ Plot.5.1.3

    ; τὸ τὸν λ. σχεῖν τὴν οἰκείαν ἀρετήν (sc. εὐδαιμονίαν) Procl.in Ti.3.334 D.; also of the reason which pervades the universe, θεῖος λ. [Epich.] 257;

    τὸν θεῖον λ. καθ' Ἡράκλειτον δι' ἀναπνοῆς σπάσαντες νοεροὶ γινόμεθα S.E.M.7.129

     (cf. infr. x).
    b creative reason,

    ἀδύνατον ἦν λόγον μὴ οὐκ ἐπὶ πάντα ἐλθεῖν Plot.3.2.14

    ;

    ἀρχὴ οὖν λ. καὶ πάντα λ. καὶ τὰ γινόμενα κατ' αὐτόν Id.3.2.15

    ;

    οἱ λ. πάντες ψυχαί Id.3.2.18

    .
    V continuous statement, narrative (whether fact or fiction), oration, etc. (cf. λέγω (B) 11.2),
    1 fable, Hdt.1.141;

    Αἰσώπου λόγοι Pl.Phd. 60d

    , cf. Arist.Rh. 1393b8;

    ὁ τοῦ κυνὸς λ. X.Mem. 2.7.13

    .
    2 legend,

    ἱρὸς λ. Hdt.2.62

    , cf. 47, Pi.P.3.80 (pl.);

    συνθέντες λ. E.Ba. 297

    ;

    λ. θεῖος Pl.Phd. 85d

    ; ἱεροὶ λ., of Orphic rhapsodies, Suid. S.V. Ὀρφεύς.
    3 tale, story,

    ἄλλον ἔπειμι λ. Xenoph. 7.1

    , cf. Th.1.97, etc.;

    συνθέτους λ. A.Pr. 686

    ; σπουδὴν λόγου urgent tidings, E.Ba. 663; ἄλλος λ. 'another story', Pl.Ap. 34e; ὁμολογούμενος ὁ λ. ἐστίν the story is consistent, Isoc.3.27: pl., histories,

    ἐν τοῖσι Ἀσσυρίοισι λ. Hdt.1.184

    , cf. 106, 2.99; so in sg., a historical work, Id.2.123, 6.19,7.152: also in sg., one section of such a work (like later βίβλος), Id.2.38,6.39, cf. VI.3d; so in pl.,

    ἐν τοῖσι Λιβυκοῖσι λ. Id.2.161

    , cf. 1.75,5.22,7.93, 213;

    ἐν τῷ πρώτῳ τῶν λ. Id.5.36

    ; ὁ πρῶτος λ., of St. Luke's gospel, Act.Ap.1.1: in Pl., opp. μῦθος, as history to legend, Ti. 26e;

    ποιεῖν μύθους ἀλλ' οὐ λόγους Phd. 61b

    , cf. Grg. 523a (but μῦθον λέγειν, opp. λόγῳ ( argument)

    διεξελθεῖν Prt. 320c

    , cf. 324d);

    περὶ λόγων καὶ μύθων Arist.Pol. 1336a30

    ;

    ὁ λ... μῦθός ἐστι Ael.NA4.34

    .
    4 speech, delivered in court, assembly, etc.,

    χρήσομαι τῇ τοῦ λ. τάξει ταύτῃ Aeschin.3.57

    , cf. Arist.Rh. 1358a38;

    δικανικοὶ λ. Id.EN 1181a4

    ;

    τρία γένη τῶν λ. τῶν ῥητορικῶν, συμβουλευτικόν, δικανικόν, ἐπιδεικτικόν Id.Rh. 1358b7

    ;

    τῷ γράψαντι τὸν λ. Thphr. Char.17.8

    , cf.

    λογογράφος 11

    ; ἐπιτάφιος λ. funeral oration, Pl.Mx. 236b; esp. of the body of a speech, opp. ἐπίλογος, Arist.Rh. 1420b3; opp. προοίμιον, ib. 1415a12; body of a law, opp. proem, Pl.Lg. 723b; spoken, opp. written word,

    τὸν τοῦ εἰδότος λ. ζῶντα καὶ ἔμψυχον οὗ ὁ γεγραμμένος εἴδωλόν τι Id.Phdr. 276a

    ; ὁ ἐκ τοῦ βιβλίου ῥηθεὶς [λ.] speech read from a roll, ib. 243c; published speech, D.C.40.54; rarely of the speeches in Tragedy ([etym.] ῥήσεις), Arist.Po. 1450b6,9.
    VI verbal expression or utterance (cf. λέγω (B) 111), rarely a single word, v. infr. b, never in Gramm. signf. of vocable ([etym.] ἔπος, λέξις, ὄνομα, ῥῆμα), usu. of a phrase, cf. IX. 3 (the only sense found in [dialect] Ep.).
    a pl., without Art., talk,

    τὸν ἔτερπε λόγοις Il.15.393

    ;

    αἱμύλιοι λ. Od.1.56

    , h.Merc. 317, Hes.Th. 890, Op.78, 789, Thgn.704, A.R.3.1141; ψευδεῖς Λ., personified, Hes.Th. 229;

    ἀφροδίσιοι λ. Semon.7.91

    ;

    ἀγανοῖσι λ. Pi.P. 4.101

    ; ὄψον δὲ λ. φθονεροῖσιν tales, Id.N.8.21; σμικροὶ λ. brief words, S.Aj. 1268 (s.v.l.), El. 415; δόκησις ἀγνὼς λόγων bred of talk, Id.OT 681 (lyr.): also in sg., λέγ' εἴ σοι τῷ λ. τις ἡδονή speak if thou delightest in talking, Id.El. 891.
    b sg., expression, phrase,

    πρὶν εἰπεῖν ἐσθλὸν ἢ κακὸν λ. Id.Ant. 1245

    , cf. E.Hipp. 514;

    μυρίας ὡς εἰπεῖν λόγῳ Hdt.2.37

    ; μακρὸς λ. rigmarole, Simon.189, Arist.Metaph. 1091a8; λ. ἠρέμα λεχθεὶς διέθηκε τὸ πόρρω a whispered message, Plot.4.9.3; ἑνὶ λόγῳ to sum up, in brief phrase, Pl.Phdr. 241e, Phd. 65d; concisely, Arist. EN 1103b21 (but also, = ἁπλῶς, περὶ πάντων ἑνὶ λ. Id.GC 325a1): pl., λ. θελκτήριοι magic words, E.Hipp. 478; rarely of single words,

    λ. εὐσύνθετος οἷον τὸ χρονοτριβεῖν Arist.Rh. 1406a36

    ; οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λ. answered her not a word, Ev.Matt.15.23.
    c coupled or contrasted with words expressed or understood signifying act, fact, truth, etc., mostly in a depreciatory sense,

    λ. ἔργου σκιή Democr. 145

    ;

    ὥσπερ μικρὸν παῖδα λόγοις μ' ἀπατᾷς Thgn.254

    ; λόγῳ, opp. ἔργῳ, Democr.82, etc.;

    νηπίοισι οὐ λ. ἀλλὰ ξυμφορὴ διδάσκαλος Id.76

    ;

    ἔργῳ κοὐ λόγῳ τεκμαίρομαι A.Pr. 338

    , cf. S.El.59, OC 782;

    λόγῳ μὲν λέγουσι.. ἔργῳ δὲ οὐκ ἀποδεικνῦσι Hdt.4.8

    ;

    οὐ λόγων, φασίν, ἡ ἀγορὴ δεῖται, χαλκῶν δέ Herod.7.49

    ;

    οὔτε λ. οὔτε ἔργῳ Lys.9.14

    ; λόγοις, opp. ψήφῳ, Aeschin.2.33; opp. νόῳ, Hdt.2.100;

    οὐ λόγῳ μαθών E.Heracl.5

    ;

    ἐκ λόγων, κούφου πράγματος Pl.Lg. 935a

    ; λόγοισι εἰς τὸ πιθανὸν περιπεπεμμένα ib. 886e, cf. Luc.Anach.19;

    ἵνα μὴ λ. οἴησθε εἶναι, ἀλλ' εἰδῆτε τὴν ἀλήθειαν Lycurg.23

    , cf. D.30.34; opp. πρᾶγμα, Arist.Top. 146a4; opp. βία, Id.EN 1179b29, cf. 1180a5; opp. ὄντα, Pl.Phd. 100a; opp. γνῶσις, 2 Ep.Cor.11.6; λόγῳ in pretence, Hdt.1.205, Pl.R. 361b, 376d, Ti. 27a, al.; λόγου ἕνεκα merely as a matter of words,

    ἄλλως ἕνεκα λ. ἐλέγετο Id.Cri. 46d

    ; λόγου χάριν, opp. ὡς ἀληθῶς, Arist.Pol. 1280b8; but also, let us say, for instance, Id.EN 1144a33, Plb.10.46.4, Phld. Sign.29, M.Ant.4.32; λόγου ἕνεκα let us suppose, Pl.Tht. 191c; ἕως λόγου, μέχρι λ., = Lat. verbo tenus, Plb.10.24.7, Epict.Ench.16: sts. without depreciatory force, the antithesis or parallelism being verbal (cf. 'word and deed'),

    λόγῳ τε καὶ σθένει S.OC68

    ;

    ἔν τε ἔργῳ καὶ λ. Pl.R. 382e

    , cf. D.S.13.101, Ev.Luc.24.19, Act.Ap.7.22, Paus.2.16.2; ὅσα μὲν λόγῳ εἶπον, opp. τὰ ἔργα τῶν πραχθέντων, Th. 1.22.
    2 common talk, report, tradition,

    ὡς λ. ἐν θνητοῖσιν ἔην Batr. 8

    ;

    λ. ἐκ πατέρων Alc.71

    ;

    οὐκ ἔστ' ἔτυμος λ. οὗτος Stesich.32

    ;

    διξὸς λέγεται λ. Hdt.3.32

    ;

    λ. ὑπ' Αἰγυπτίων λεγόμενος Id.2.47

    ; νέον [λ.] tidings, S.Ant. 1289 (lyr.); τὰ μὲν αὐτοὶ ὡρῶμεν, τὰ δὲ λόγοισι ἐπυνθανόμεθα by hearsay, Hdt.2.148: also in pl., ἐν γράμμασιν λόγοι κείμενοι traditions, Pl.Lg. 886b.
    b rumour,

    ἐπὶ παντὶ λ. ἐπτοῆσθαι Heraclit. 87

    ; αὐδάεις λ. voice of rumour, B.14.44; περὶ θεῶν διῆλθεν ὁ λ. ὅτι .. Th.6.46; λ. παρεῖχεν ὡς .. Plb.3.89.3; ἐξῆλθεν ὁ λ. οὗτος εῖς τινας ὅτι .. Ev.Jo.21.23, cf. Act.Ap.11.22; fiction, Ev.Matt.28.15.
    c mention, notice, description, οὐκ ὕει λόγου ἄξιον οὐδέν worth mentioning, Hdt.4.28, cf. Plb.1.24.8, etc.; ἔργα λόγου μέζω beyond expression, Hdt.2.35; κρεῖσσον λόγου τὸ εἶδος τῆς νόσου beyond description, Th. 2.50;

    μείζω ἔργα ἢ ὡς τῷ λ. τις ἂν εἴποι D.6.11

    .
    d the talk one occasions, repute, mostly in good sense, good report, praise, honour (cf. supr. 1.4),

    πολλὰ φέρειν εἴωθε λ... πταίσματα Thgn.1221

    ;

    λ. ἐσλὸν ἀκοῦσαι Pi.I.5(4).13

    ;

    πλέονα.. λ. Ὀδυσσέος ἢ πάθαν Id.N.7.21

    ;

    ἵνα λ. σε ἔχῃ πρὸς ἀνθρώπων ἀγαθός Hdt.7.5

    , cf. 9.78; Τροίαν.. ἧς ἁπανταχοῦ λ. whose fame, story fills the world, E.IT 517;

    οὐκ ἂν ἦν λ. σέθεν Id.Med. 541

    : less freq. in bad sense, evil report, λ. κακόθρους, κακός, S. Aj. 138 (anap.), E.Heracl. 165: pl., λόγους ψιθύρους πλάσσων slanders, S.Aj. 148 (anap.).
    e λ. ἐστί, ἔχει, κατέχει, the story goes, c. acc. et inf.,

    ἔστ τις λ. τὰν Ἀρετὰν ναίειν Simon.58.1

    , cf. S.El. 417; λ. μὲν ἔστ' ἀρχαῖος ὡς .. Id.Tr.1; λ. alone, E.Heracl.35;

    ὡς λ. A.Supp. 230

    , Pl. Phlb. 65c, etc.;

    λ. ἐστί Hdt.7.129

    ,9.26, al.;

    λ. αἰὲν ἔχει S.OC 1573

     (lyr.); ὅσον ὁ λ. κατέχει tradition prevails, Th.1.10: also with a personal subject in the reverse construction. Κλεισθένης λ. ἔχει τὴν Πυθίην ἀναπεῖσαι has the credit of.., Hdt.5.66, cf. Pl.Epin. 987b, 988b;

    λ. ἔχοντα σοφίας Ep.Col.2.23

    , v.supr.1.4.
    3 discussion, debate, deliberation,

    πολλὸς ἦν ἐν τοῖσι λ. Hdt.8.59

    ;

    συνελέχθησαν οἱ Μῆδοι ἐς τὠυτὸ καὶ ἐδίδοσαν σφίσι λόγον, λέγοντες περὶ τῶν κατηκόντων Id.1.97

    ;

    οἱ Πελασγοὶ ἑωυτοῖσι λόγους ἐδίδοσαν Id.6.138

    ;

    πολέμῳ μᾶλλον ἢ λόγοις τὰ ἐγκλήματα διαλύεσθαι Th.1.140

    ;

    οἱ περὶ τῆς εἰρήνης λ. Aeschin.2.74

    ; τοῖς ἔξωθεν λ. πεπλήρωκε τὸν λ. [Plato] has filled his dialogue with extraneous discussions, Arist.Pol. 1264b39;

    τὸ μῆκος τῶν λ. D.Chr.7.131

    ; μεταβαίνων ὁ λ. εἰς ταὐτὸν ἀφῖκται our debate, Arist.EN 1097a24; ὁ παρὼν λ. ib. 1104a11; θεῶν ὧν νῦν ὁ λ. ἐστί discussion, Pl.Ap. 26b, cf. Tht. 184a, M.Ant.8.32; τῷ λ. διελθεῖν, διϊέναι, Pl.Prt. 329c, Grg. 506a, etc.; τὸν λ. διεξελθεῖν conduct the debate, Id.Lg. 893a; ξυνελθεῖν ἐς λόγον confer, Ar.Eq. 1300: freq. in pl., ἐς λόγους συνελθόντες parley, Hdt. 1.82; ἐς λ. ἐλθεῖν τινι have speech with, ib.86;

    ἐς λ. ἀπικέσθαι τινί Id.2.32

    ;

    διὰ λόγων ἰέναι E.Tr. 916

    ;

    ἐμαυτῇ διὰ λ. ἀφικόμην Id.Med. 872

    ;

    ἐς λ. ἄγειν τινά X.HG4.1.2

    ;

    κοινωνεῖν λόγων καὶ διανοίας Arist.EN 1170b12

    .
    b right of discussion or speech, ἢ 'πὶ τῷ πλήθει λ.; S.OC 66; λ. αἰτήσασθαι ask leave to speak, Th.3.53;

    λ. διδόναι X.HG5.2.20

    ; οὐ προυτέθη σφίσιν λ. κατὰ τὸν νόμον ib.1.7.5;

    λόγου τυχεῖν D.18.13

    , cf. Arist.EN 1095b21, Plb.18.52.1;

    οἱ λόγου τοὺς δούλους ἀποστεροῦντες Arist.Pol. 1260b5

    ;

    δοῦλος πέφυκας, οὐ μέτεστί σοι λόγου Trag.Adesp.304

    ;

    διδόντας λ. καὶ δεχομένους ἐν τῷ μέρει Luc.Pisc.8

    : hence, time allowed for a speech,

    ἐν τῷ ἐμῷ λ. And.1.26

    ,al.;

    ἐν τῷ ἑαυτοῦ λ. Pl.Ap. 34a

    ;

    οὐκ ἐλάττω λ. ἀνήλωκε D.18.9

    .
    c dialogue, as a form of philosophical debate,

    ἵνα μὴ μαχώμεθα ἐν τοῖς λ. ἐγώ τε καὶ σύ Pl. Cra. 430d

    ;

    πρὸς ἀλλήλους τοὺς λ. ποιεῖσθαι Id.Prt. 348a

    : hence, dialogue as a form of literature,

    οἱ Σωκρατικοὶ λ. Arist.Po. 1447b11

    , Rh. 1417a20; cf. διάλογος.
    d section, division of a dialogue or treatise (cf. v. 3),

    ὁ πρῶτος λ. Pl.Prm. 127d

    ; ὁ πρόσθεν, ὁ παρελθὼν λ., Id.Phlb. 18e, 19b;

    ἐν τοῖς πρώτοις λ. Arist.PA 682a3

    ; ἐν τοῖς περὶ κινήσεως λ. in the discussion of motion (i. e. Ph.bk.8), Id.GC 318a4;

    ἐν τῷ περὶ ἐπαίνου λ. Phld.Rh.1.219

    ; branch, department, division of a system of philosophy,

    τὴν φρόνησιν ἐκ τριῶν συνεστηκέναι λ., τῶν φυσικῶν καὶ τῶν ἠθικῶν καὶ τῶν λογικῶν Chrysipp.Stoic.2.258

    .
    e in pl., literature, letters, Pl.Ax. 365b, Epin. 975d, D.H.Comp.1,21 (but, also in pl., treatises, Plu.2.16c);

    οἱ ἐπὶ λόγοις εὐδοκιμώτατοι Hdn.6.1.4

    ; Λόγοι, personified, AP9.171 (Pall.).
    VII a particular utterance, saying:
    1 divine utterance, oracle, Pi.P.4.59;

    λ. μαντικοί Pl. Phdr. 275b

    ;

    οὐ γὰρ ἐμὸν ἐρῶ τὸν λ. Pl.Ap. 20e

    ;

    ὁ λ. τοῦ θεοῦ Apoc.1.2

    ,9.
    2 proverb, maxim, saying, Pi.N.9.6, A.Th. 218; ὧδ' ἔχει λ. ib. 225; τόνδ' ἐκαίνισεν λ. ὡς .. Critias 21, cf. Pl.R. 330a, Ev.Jo.4.37;

    ὁ παλαιὸς λ. Pl.Phdr. 240c

    , cf. Smp. 195b, Grg. 499c, Lg. 757a, 1 Ep.Ti.1.15, Plu.2.1082e, Luc.Alex.9, etc.;

    τὸ τοῦ λόγου δὴ τοῦτο Herod.2.45

    , cf. D.Chr.66.24, Luc.JTr.3, Alciphr.3.56, etc.: pl., Arist.EN 1147a21.
    3 assertion, opp. oath, S.OC 651; ψιλῷ λ. bare word, opp. μαρτυρία, D.27.54.
    4 express resolution, κοινῷ λ. by common consent, Hdt.1.141,al.; ἐπὶ λ. τοιῷδε, ἐπ' ᾧ τε .. on the following terms, Id.7.158, cf. 9.26;

    ἐνδέξασθαι τὸν λ. Id.1.60

    , cf. 9.5; λ. ἔχοντες πλεονέκτην a greedy proposal, Id.7.158: freq. in pl., terms, conditions, Id.9.33, etc.
    5 word of command, behest, A.Pr.17,40 (both pl.), Pers. 363;

    ἀνθρώπους πιθανωτέρους ποιεῖν λόγῳ X.Oec.13.9

    ;

    ἐξέβαλε τὰ πνεύματα λόγῳ Ev.Matt.8.16

    ; οἱ δέκα λ. the ten Commandments, LXX Ex.34.28, Ph.1.496.
    VIII thing spoken of, subject-matter (cf. 111.1 b and 2),

    λ. τοῦτον ἐάσομεν Thgn.1055

    ; προπεπυσμένος πάντα λ. the whole matter, Hdt.1.21, cf. 111; τὸν ἐόντα λ. the truth of the matter, ib.95, 116; μετασχεῖν τοῦ λ. to be in the secret, ib. 127;

    μηδενὶ ἄλλῳ τὸν λ. τοῦτον εῐπῃς Id.8.65

    ; τίς ἦν λ.; S.OT 684 ( = πρᾶγμα, 699); περί τινος λ. διελεγόμεθα subject, question, Pl.Prt. 314c; [τὸ προοίμιον] δεῖγμα τοῦ λ. case, Arist.Rh. 1415a12, cf. 111.1b; τέλος δὲ παντὸς τοῦ λ. ψηφίζονται the end of the matter was that.., Aeschin.3.124;

    οὐκ ἔστεξε τὸν λ. Plb.8.12.5

    ;

    οὐκ ἔστι σοι μερὶς οὐδὲ κλῆρος ἐν τῷ λ. τούτῳ Act.Ap.8.21

    ;

    ἱκανὸς αὐτῷ ὁ λ. Pl.Grg. 512c

    ; οὐχ ὑπολείπει [Γοργίαν] ὁ λ. matter for talk, Arist.Rh. 1418a35;

    μηδένα λ. ὑπολιπεῖν Isoc.4.146

    ; πρὸς λόγον to the point, apposite,

    οὐδὲν πρὸς λ. Pl.Phlb. 42e

    , cf. Prt. 344a;

    ἐὰν πρὸς λ. τι ᾖ Id.Phlb. 33c

    ; also

    πρὸς λόγου Id.Grg. 459c

     (s. v.l.).
    2 plot of a narrative or dramatic poem, = μῦθος, Arist.Po. 1455b17, al.
    b in Art, subject of a painting,

    ζωγραφίας λόγοι Philostr.VA 6.10

    ;

    λ. τῆς γραφῆς Id.Im.1.25

    .
    3 thing talked of, event,

    μετὰ τοὺς λ. τούτους LXX 1 Ma.7.33

    , cf. Act.Ap.15.6.
    IX expression, utterance, speech regarded formally, τὸ ἀπὸ [ψυχῆς] ῥεῦμα διὰ τοῦ στόματος ἰὸν μετὰ φθόγγου λ., opp. διάνοια, Pl.Sph. 263e; intelligent utterance, opp. φωνή, Arist.Pol. 1253a14;

    λ. ἐστὶ φωνὴ σημαντικὴ κατὰ συνθήκην Id.Int. 16b26

    , cf. Diog.Bab.Stoic.3.213; ὅθεν (from the heart)

    ὁ λ. ἀναπέμπεται Stoic.2.228

    , cf. 244; Protagoras was nicknamed λόγος, Hsch. ap. Sch.Pl.R. 600c, Suid.;

    λόγου πειθοῖ Democr.181

    : in pl., eloquence, Isoc.3.3,9.11;

    τὴν ἐν λόγοις εὐρυθμίαν Epicur.Sent.Pal.5p.69

     v. d. M.; λ. ἀκριβής precise language, Ar.Nu. 130 (pl.), cf. Arist.Rh. 1418b1;

    τοῦ μὴ ᾀδομένου λ. Pl.R. 398d

    ; ἡδυσμένος λ., of rhythmical language set to music, Arist.Po. 1449b25; ἐν παντὶ λ. in all manner of utterance, 1 Ep.Cor.1.5; ἐν λόγοις in orations, Arist.Po. 1459a13; λ. γελοῖοι, ἀσχήμονες, ludicrous, improper speech, Id.SE 182b15, Pol. 1336b14.
    2 of various modes of expression, esp. artistic and literary,

    ἔν τε ᾠδαῖς καὶ μύθοις καὶ λόγοις Pl.Lg. 664a

    ;

    ἐν λόγῳ καὶ ἐν ᾠδαῖς X.Cyr.1.4.25

    , cf. Pl.Lg. 835b; prose, opp. ποίησις, Id.R. 390a; opp. ψιλομετρία, Arist.Po. 1448a11; opp. ἔμμετρα, ib. 1450b15 (pl.); τῷ λ. τοῦτο τῶν μέτρων (sc. τὸ ἰαμβεῖον)

    ὁμοιότατον εἶναι Id.Rh. 1404a31

    ; in full, ψιλοὶ λ. prose, ib. b33 (but ψιλοὶ λ., = arguments without diagrams, Pl.Tht. 165a); λ. πεζοί, opp. ποιητική, D.H.Comp.6; opp. ποιήματα, ib.15;

    κοινὰ καὶ ποιημάτων καὶ λόγων Phld.Po.5.7

    ; πεζὸς λ. ib.27, al.
    b of the constituents of lyric or dramatic poetry, words,

    τὸ μέλος ἐκ τριῶν.. λόγου τε καὶ ἁρμονίας καὶ ῥυθμοῦ Pl.R. 398d

    ; opp. πρᾶξις, Arist.Po. 1454a18; dramatic dialogue, opp. τὰ τοῦ χοροῦ, ib. 1449a17.
    3 Gramm., phrase, complex term, opp. ὄνομα, Id.SE 165a13; λ. ὀνοματώδης noun- phrase, Id.APo. 93b30, cf. Rh. 1407b27; expression, D.H.Th.2, Demetr.Eloc.92.
    b sentence, complete statement, "

    ἄνθρωπος μανθάνει λόγον εἶναί φῃς.. ἐλάχιστόν τε καὶ πρῶτον Pl.Sph. 262c

    ;

    λ. αὐτοτελής A.D.Synt.3.6

    , D.T.634.1; ῥηθῆναι λόγῳ to be expressed in a sentence, Pl.Tht. 202b; λ. ἔχειν to be capable of being so expressed, ib. 201e, cf. Arist.Rh. 1404b26.
    c language, τὰ τοῦ λ. μέρη parts of speech, Chrysipp.Stoic.2.31, S.E.M.9.350, etc.;

    τὰ μόρια τοῦ λ. D.H.Comp.6

    ;

    μέρος λ. D.T.633.26

    , A.D.Pron.4.6, al. (but ἓν μέρος <τοῦ cod.> λόγου one word, Id.Synt.340.10, cf. 334.22); περὶ τῶν στοιχείων τοῦ λ., title of work by Chrysippus.
    X the Word or Wisdom of God, personified as his agent in creation and world-government,

    ὁ παντοδύναμός σου λ. LXX Wi.18.15

    ;

    ὁ ἐκ νοὸς φωτεινὸς λ. υἱὸς θεοῦ Corp.Herm.1.6

    , cf. Plu.2.376c; λ. θεοῦ δι' οὗ κατεσκευάσθη [ὁ κόσμος] Ph.1.162; τῆς τοῦ θεοῦ σοφίας· ἡ δέ ἐστιν ὁ θεοῦ λ. ib.56; λ. θεῖος.. εἰκὼν θεοῦ ib. 561, cf. 501; τὸν τομέα τῶν συμπάντων [θεοῦ] λ. ib. 492; τὸν ἄγγελον ὅς ἐστι λ. ib. 122: in NT identified with the person of Christ,

    ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λ. Ev.Jo.1.1

    , cf. 14, 1 Ep.Jo.2.7, Apoc.19.13;

    ὁ λ. τῆς ζωῆς 1 Ep.Jo.1.1

    .

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > λόγος

  • 49 οὐ

    οὐ, the negative of
    A fact and statement, as μή of will and thought; οὐ denies, μή rejects; οὐ is absolute, μή relative; οὐ objective, μή subjective. —The same differences hold for all compds. of οὐ and μή, and some examples of οὐδέ and οὐδείς are included below.—As to the Form, v. infr. G.
    A USAGE.
    I as the negative of single words,
    II as the negative of the sentence.
    I οὐ adhering to single words so as to form a quasi-compd. with them:—with Verbs: οὐ δίδωμι withhold, Il.24.296; οὐκ εἰῶ prevent, 2.132, 4.55, al.; οὐκ ἐθέλω refuse, 1.112, 3.289, al.; οὔ φημι deny, 7.393, 23.668, al. (In most of these uses μή can replace οὐ when the constr. requires it, e.g.

    εἰ μή φησι ταῦτα ἀληθῆ εἶναι Lycurg.34

    ; but sts. οὐ is retained,

    εἰ δ' ἂν.. οὐκ ἐθέλωσιν Il.3.289

    ;

    εἰ δέ κ'.. ου'κ εἰῶσι 20.139

    ;

    ἐὰν οὐ φάσκῃ Lys.13.76

    ; ἐάντε.. οὐ (v.l. μή)

    φῆτε ἐάντε φῆτε Pl. Ap. 25b

    ):—with Participles:

    οὐκ ἐθέλων Il.4.224

    , 300, 6.165, etc.:— with Adjectives:

    οὐκ ἀέκοντε 5.366

    , 768, al.;

    οὐ πολλήν Th.6.7

    , etc.:— with Adverbs:

    οὐχ ἥκιστα Id.1.68

    , etc.: rarely with Verbal Nouns (v. infr. 11.10).—On the use of οὐ in contrasts, v. infr. B.
    II as negativing the whole sentence,
    1 οὐ is freq. used alone, sts. with the ellipsis of a definite Verb, οὔκ (sc. ἀποκερῇ)

    , ἄν γε ἐμοὶ πείθῃ Pl.Phd. 89b

    : sts. as negativing the preceding sentence, Ar. Pax 850, X.HG1.7.19: as a Particle of solemn denial freq. with μά (q. v.) and the acc.; sts. without

    μά, οὐ τὸν πάντων θεῶν θεὸν πρόμον Ἅλιον S. OT 660

     (lyr.), cf. 1088 (lyr.), El. 1063 (lyr.), Ant. 758.
    4 with opt. in potential sense (without ἄν or κεν), also [dialect] Ep.,

    ὃ οὐ δύο γ' ἄνδρε φέροιεν 5.303

    , 20.286.
    5 with opt. and

    ἄν, κείνοισι δ' ἂν οὔ τις.. μαχέοιτο 1.271

    , cf. 301, 2.250, Hdt. 6.63, A.Pr. 979, S.Aj. 155 (anap.), E.IA 310, Ar.Ach. 403, etc.
    6 in dependent clauses οὐ is used,
    a with ὅτι or ὡς, after Verbs of saying, knowing, and showing,

    ἐκ μέν τοι ἐρέω.. ὡς ἐγὼ οὔ τι ἑκὼν κατερύκομαι Od.4.377

    , cf. S.El. 561, D.2.8, etc.: so with ind. or opt. and

    ἄν, ἀπελογοῦντο ὡς οὐκ ἄν ποτε οὕτω μωροὶ ἦσαν X.HG5.4.22

    , cf. Pl.R. 330a;

    ὡς δὲ οὐκ ἂν δικαίως αὐτοὺς δέχοισθε μαθεῖν χρή Th.1.40

    , cf. X.Cyr.1.1.3, etc.: with opt. representing ind. in orat. obliq.,

    ἔλεξε παιδὶ σῷ.. ὡς.. Ἕλληνες οὐ μενοῖεν A.Pers. 358

    , cf. S.Ph. 346, Th.1.38, X.HG6.1.1, Pl.Ap. 22b, etc.: for μή in such sentences, v. μή B. 3.
    b in all causal sentences, and in temporal and Relat. sentences unless there is conditional or final meaning,

    χωσαμένη, ὅ οἱ οὔ τι θαλύσια.. ῥέξε Il.9.534

    ;

    ἄχθεται ὅτι οὐ κάρτα θεραπεύεται Hdt.3.80

    ;

    διότι οὐκ ἦσαν δίκαι, οὐ δυνατοὶ ἦμεν παρ' αὐτῶν ἃ ὤφειλον πράξασθαι Lys.17.3

    ;

    μή με κτεῖν', ἐπεὶ οὐχ ὁμογάστριος Ἕκτορός εἰμι Il.21.95

    , etc.;

    νῦν δὲ ἐπειδὴ οὐκ ἐθέλεις.., εἶμι Pl.Prt. 335c

    ;

    ἐπειδὴ τὸ χωρίον οὐχ ἡλίσκετο Th.1.102

    ;

    νηπιάχοις οἷς οὔ τι μέλει πολεμήϊα ἔργα Il.2.338

    , etc.: in causal relative sentences,

    οἵτινές σε οὐχὶ ἐσώσαμεν Pl.Cri. 46a

    ; esp. in the combinations, οὐκ ἔστιν ὅστις οὐ .., as

    οὐκ ἔστ' ἐραστὴς ὅστις οὐκ ἀεὶ φιλεῖ E.Tr. 1051

    , cf. Hec. 298;

    οὔτις ἔσθ' ὃς οὔ S.Aj. 725

    ; οὐδείς ἐστιν ὅστις οὐ .. Isoc. 15.180.
    c after ὥστε with ind. or opt. with

    ἄν, ὥστ' οὐ δυνατόν σ' εἵργειν ἔσται Ar.V. 384

    , cf. S.Aj.98, OT 411;

    οὕτως αὐτοὺς ἀγαπῶμεν.. ὥστε.. οὐκ ἂν ἐθελήσαιμεν Isoc.8.45

    ;

    οὐκ ἂν ὡρκίζομεν αὐτὸν ὥστε τῆς εἰρήνης ἂν διημαρτήκει καὶ οὐκ ἂν ἀμφότερ' εἶχε D.18.30

    : ὥστε οὐ with inf. is almost invariably due to orat. obliq., ὥστ' οὐκ αἰσχύνεσθαι (for οὐκ αἰσχύνονται) Id.19.308, cf. Th.5.40, 8.76, Lys.18.6, Is.11.27 (cj. Reiske).—Rarely not in orat. obliq., S.El. 780, E. Ph. 1358, Hel. 108, D.53.2,9.48.
    7 in a conditional clause μή is necessary, except,
    a in Hom., when the εἰ clause precedes the apodosis and the verb is indic.,

    εἰ δέ μοι οὐκ ἐπέεσσ' ἐπιπείσεται Il. 15.162

    , cf. 178, 20.129, 24.296, Od.2.274, Il.4.160, Od.12.382, 13.144 (9.410 is an exception).
    b when the εἰ clause is really causal, as after Verbs expressing surprise or emotion,

    μὴ θαυμάσῃς, εἰ πολλὰ τῶν εἰρημένων οὐ πρέπει σοι Isoc.1.44

    ;

    κατοικτῖραι.., εἰ.. οὐδεὶς ἐς ἑκατοστὸν ἔτος περιέσται Hdt.7.46

    , cf. S.Aj. 1242; so also

    δεινὸν γὰρ ἂν εἴη πρῆγμα, εἰ Σάκας μὲν καταστρεψάμενοι δούλους ἔχομεν, Ἕλληνας δὲ οὐ τιμωρησόμεθα Hdt.7.9

    , cf. And.1.102, Lys.20.8 (prob.), D.8.55;

    οὐκ αἰσχρόν, εἰ τὸ μὲν Ἀργείων πλῆθος οὐκ ἐφοβήθη τὴν Λακεδαιμονίων ἀρχήν, ὑμεῖς δ' ὄντες Ἀθηναῖοι βάρβαρον ἄνθρωπον.. φοβήσεσθε

     ;

    Id.15.23

    , cf. Hdt.5.97, Lys.22.13.
    c when οὐ belongs closely to the next word (v. A. I), or is quoted unchanged,

    εἰ, ὡς νῦν φήσει, οὐ παρεσκευάσατο D.54.29

     codd.; εἰ δ' οὐκέτ' ἐστί (sc. ὥσπερ λέγεις)

    , τίνι τρόπῳ διεφθάρη

     ;

    E. Ion 347

    .
    8 οὐ is used with inf. in orat. obliq., when it represents the ind. of orat. recta,

    φαμὲν δέ οἱ οὐ τελέεσθαι Od.4.664

    , cf. Il.17.174, 21.316, S.Ph. 1389, etc.;

    λέγοντες οὐκ εἶναι αὐτόνομοι Th.1.67

    , cf. Pl.R. 348c, X.Cyr.1.6.18;

    οἶμαι.. οὐκ ὀλίγον ἔργον αὐτὸ εἶναι Pl.R. 369b

    , cf. S.OT 1051, Th.1.71, etc.; ἡγήσαντο ἡμᾶς οὐ περιόψεσθαι ib.39. (For the occasional use of μή, v. μή B. 5c; sts. we have οὐ and μή in consecutive clauses,

    οἶμαι σοῦ κάκιον οὐδὲν ἂν τούτων κρατύνειν μηδ' ἐπιθύνειν χερί S.Ph. 1058s

    q.;

    αὐτὸ ἡγοῦμαι οὐ διδακτὸν εἶναι μηδὲ.. παρασκευαστόν Pl.Prt. 319b

    .)
    9 οὐ is used with the part., when it can be resolved into a finite sentence with οὐ, as after Verbs of knowing and showing,

    τὸν κατθανόνθ' ὁρῶντες οὐ τιμώμενον E.Hec. 316

    ;

    κατενόησαν οὐ πολλοὺς τοὺς Θηβαίους ὄντας Th.2

    . 3;

    ἔργῳ δηλώσω οὐ παραγενόμενος Antipho2.4.8

    , etc.; or into a causal sentence,

    τῶν βαρβάρων οἱ πολλοὶ ἐν τῇ θαλάσσῃ διεφθάρησαν νέειν οὐκ ἐπιστάμενοι Hdt.8.89

    ;

    τὴν Μένδην πόλιν ἅτε οὐκ ἀπὸ ξυμβάσεως ἀνοιχθεῖσαν διήρπασαν Th.4.130

    ; or into a concessive sentence,

    δόξω γυναῖκα καίπερ οὐκ ἔχων ἔχειν E.Alc. 352

    , cf. S.Ph. 377, etc.: regularly with ὡς and part.,

    ὡς οὐχὶ συνδράσουσα νουθετεῖς τάδε Id.El. 1025

    , etc.;

    ἐθορυβεῖτε ὡς οὐ ποιήσοντες ταῦτα Lys.12.73

    , cf. S.Ph. 884, Aj. 682, Hdt.7.99, Th.1.2,5,28,68,90;

    ὥσπερ οὐ πάντας τούτῳ τῷ τεκμηρίῳ χρωμένους Lycurg.90

    , cf. Th.8.1, Isoc.4.11:—for exceptions, v. μή B. 6.
    b when the part. is used with the Art., μή is generally used, unless there is a distinct reference to a fact, when οὐ is occasionally found,

    ἡμεῖς δὲ ἀπὸ τῆς οὐκ οὔσης ἔτι [πόλεως] ὁρμώμενοι Th.1.74

    ;

    τοὺς ἐν τῇ πόλει οὐδὲν εἰδότας Id.4.111

    ;

    οἱ οὐκ ἐθέλοντες Antipho 6.26

    ;

    τῶν οὐ βουλομένων And.1.9

    ;

    τοὺς οὐδὲν ἀδικοῦντας ἀκρίτους ἀπέκτειναν Lys.12.82

    , cf. τὸν οὐδὲ συμπενθῆσαι τὰς τῆς πατρίδος συμφορὰς τολμήσαντα (preceded by τὸν.. μήτε ὅπλα θέμενον ὑπὲρ τῆς πατρίδος μήτε τὸ σῶμα παρασχόντα κτλ.) Lycurg.43;

    τὸ οὐχ εὑρημένον Pl.R. 427e

    .
    10 Adjectives and abstract Substantives with the article commonly take μή (v.

    μή B. 7

     ) but οὐ is occasionally used,

    τὰς οὐκ ἀναγκαίας πόσεις X.Lac.5.4

    ;

    τοὺς οὐδένας E.IA 371

    ;

    τὸν οὐδέν Id.Ph. 598

     (whereas ὁ μηδείς, τὸ μηδέν is the rule); τὴν τῶν γεφυρῶν οὐ διάλυσιν the non- dissolution of the bridges, the fact of their notbeing broken up, Th.1.137;

    ἡ οὐ περιτείχισις Id.3.95

    ;

    ἡ τῶν χωρίων οὐκ ἀπόδοσις Id.5.35

    , cf.E. Hipp. 196 (anap.); so without the article,

    ἐν οὐ καιπῷ Id.Ba. 1287

    ; οὐ πάλης ὕπο ib. 455.
    11 for οὐ μή, v. sub voc.
    12 in questions οὐ ordinarily expects a positive answer, οὔ νυ καὶ ἄλλοι ἔασι ..; Il.10.165; οὐχ ὁράᾳς ..; dost thou not see? Od.17.545;

    οὐκ.. ᾐσθόμην

     ;

    A.Pr. 956

    : so as a strong form of imper.,

    οὐκ ἀπαλλάξει

     ;

    E. Ion 524

    ;

    οὐκ ἀποκτενεῖτε τὸν μιαρὸν τοῦτον ἄνθρωπον

     ;

    Din.1.18

    ;

    οὐκ εἶ καταπιὼν Εὐριπίδην

     ;

    Ar.Ach. 484

    ; βάλλε, βάλλε folld. by οὐ βαλεῖς; οὐ βαλεῖς; ib. 281 and 283, cf. S.Ant. 885: also with opt. and ἄν, οὐκ ἂν δὴ τόνδ' ἄνδρα μάχης ἐρύσαιο ( = ἔρυσαι) ; Il.5.456; οὐκ ἂν φράσειας ( = φράσον) ; S.Ph. 1222; but in questions introduced by οὐ δή, οὐ δή του, οὔ που, οὔ τί που, a doubt is implied of the statement involved, and an appeal is made to the hearers, οὐ δή ποθ' ἡμῖν ξυγγενὴς ἥκεις ποθέν; surely you are not..? Id.El. 1202, cf. Ph. 900; οὔ τί που οὗτος Ἀπόλλων ..; Pi.P.4.87, cf. S.Ph. 1233, E.IA 670, Hel. 135, Ion 1113, Ar.Ra. 522, 526.
    B POSITION. οὐ is generally put immediately before the word which it negatives,

    οὐκ ἐκεῖνον ἐθεώμην.—ἀλλὰ τίνα μήν ; ἔφη ὁ Τιγράνης X.Cyr.3.1.41

    ;

    οὐχ αἱ τρίχες ποιοῦσιν αἱ λευκαὶ φρονεῖν Men.639

    ;

    οὐ διὰ τὸ μὴ ἀκοντίζειν οὐκ ἔβαλον αὐτὸν ἀλλὰ διὰ τὸ μηδενὶ ὑπὸ τὸ ἀκόντιον ὑπελθεῖν Antipho 3.4.6

    : in Poetry the position is freq. more free,

    κίνδυνος ἄναλκιν οὐ φῶτα λαμβάνει Pi.O.1.81

    ; οὐ ψεύδεϊ τέγξω λόγον ib. 4.19; κατακρύπτει δ' οὐ κόνις ib.8.79;

    χρὴ πρὸς θεὸν οὐκ ἐρίζειν Id.P. 2.88

    : sts. emphatically at the end of the clause,

    καὶ τοὶ γὰρ αἰθοίσας ἔχοντες σπέρμ' ἀνέβαν φλογὸς οὔ Id.O.7.48

    ;

    ταρβήσει γὰρ οὔ S.Aj. 545

    : in clauses opposed by μέν and δέ the οὐ (or μή) is freq. placed at the end,

    βούλονται μέν, δύνανται δ' οὔ Th.6.38

    ;

    οὗτος δ' ἦν καλὸς μέν, μέγας δ' οὔ X.An.4.4.3

    ;

    ἔδοξέ μοι ὁ ἀνὴρ δοκεῖν μὲν εἶναι σοφὸς.., εἶναι δ' οὔ Pl.Ap. 21c

    ; so

    τὸ Πέρσας μὲν λέληθε, ἡμέας μέντοι οὔ Hdt.1.139

    : freq. with

    ὁ μὲν.. ὁ δέ, οὐ πάσας χρὴ τὰς δόξας τιμᾶν, ἀλλὰ τὰς μέν, τὰς δ' οὔ Pl.Cri. 47a

    , cf. Ap. 24e, R. 475b, etc.;

    Λέριοι κακοί, οὐχ ὁ μέν, ὃς δ' οὔ Phoc.1

    : sts. in the first clause after

    μέν, οἱ δὲ στρατηγοὶ ἐξῆγον μὲν οὔ, συνεκάλεσαν δέ X.An.6.4.20

    , cf. 4.8.2, Cyr.1.4.10, Pl.Phd. 73b;

    κατώρα πᾶν μὲν οὒ τὸ στρατόπεδον Hdt.7.208

    .
    C ACCUMULATION. A simple neg. (οὐ or μή) is freq. repeated in composition with Prons., Advbs., or Conjs., as οὐδείς or μηδείς, οὐδέ or μηδέ, οὐδαμῶς or μηδαμῶς, first in Hom.,

    οὔ μιν ὁΐομαιοὐδὲ πεπύσθαι λυγρῆς ἀγγελίης Il.17.641

    ;

    ἀλλ' οὔ μοι Τρώων τόσσον μέλει ἄλγος ὀπίσσω οὔτ' αὐτῆς Ἑκάβης οὔτε Πριάμοιο ἄνακτος 6.450

    ;

    οὐκ ἔστιν οὐδὲν κρεῖσσον οἰκείου φίλου E.Andr. 986

    : the first neg. may be a compd.,

    καθεύδων οὐδεὶς οὐδενὸς ἄξιος οὐδὲν μᾶλλον τοῦ μὴ ζῶντος Pl. Lg. 808b

    ;

    οὐδενὶ οὐδαμῇ οὐδαμῶς οὐδεμίαν κοινωνίαν ἔχει Id.Prm. 166a

     (similarly with μή, Phdr. 236e): or a neg. Adj.,

    ἀδύνατος οὐδὲν ἄλλο πλὴν λέγειν μάτην E.Andr. 746

    ; οὐ follows the compd. neg.,

    οὐδ' εἰ πάντες ἔλθοιεν Πέρσαι, πλήθει γε οὐχ ὑπερβαλοίμεθ' ἂν τοὺς πολεμίους X. Cyr.2.1.8

    ; οὐδ' ἂν ἡ πόλις ἄρα ([etym.] ὅπερ ἄρτι ἐλέγομεν )

    ὅλη τοιοῦτον ποιῇ, οὐκ ἐπαινέσῃ Pl.R. 426b

    , cf. Smp. 204a: sts. a confirmative Particle accompanies the first οὐ or οὐδέ, and the neg. is repeated with emphasis,

    οὐδὲ μὲν οὐδέ μ' ἔασκες Il.19.295

    ;

    οὐδὲ γὰρ οὐδὲ Δρύαντος υἱὸς.. δὴν ἧν 6.130

    , v. οὐδέ C. 11;

    οὐ μέντοι οὐδὲ αὖ ὡς σύ μοι δοκεῖς οἴεσθαι Pl.Prt. 332a

    : so also in Trag. and [dialect] Att. without any such Particle, οὐ σμικρός, οὔχ, ἁγὼν ὅδε not small, no, is this struggle, S.OC 587;

    θεοῖς τέθνηκεν οὗτος, οὐ κείνοισιν, οὔ Id.Aj. 970

    , cf.Ar.Ra.28, 1308, X.Smp. 2.4, Pl.R. 390c.
    2 when the compd. neg. precedes and the simple neg. follows with the Verb, the opposing negs. produce an emphatic positive, οὐδεὶς ἀνθρώπων ἀδικῶν τίσιν οὐκ ἀποτείσει Orac. ap. Hdt.5.56;

    γλώσσης κρυφαῖον οὐδὲν οὐ διέρχεται S.Fr. 935

     (but prob. f.l.);

    οὐδεὶς οὐκ ἔπασχέ τι X.Smp.1.9

    .
    3 similarly each of two simple negs. may retain its negating force,

    ὥσπερ οὐ διὰ πρᾳότητα καὶ ἀσχολίαν τὴν ὑμετέραν οὐ δεδωκὼς ὑμῖν δίκην Lys.6.34

    ;

    ἐγὼ δ' οὐκ οἶμαι.. οὐ δεῖν ὑμᾶς ἀμύνεσθαι Id.13.52

     (similarly with μή, D.19.77): sts. a combination of a μέν- clause with a δέ- clause containing οὐ is negatived as a whole by a preceding οὐ, e.g.

    οὐ γὰρ δήπου Κτησιφῶντα μὲν δύναται διώκειν δι' ἐμέ, ἐμὲ δέ, εἴπερ ἐξελέγξειν ἐνόμιζεν, αὐτὸν οὐκ ἂν ἐγράψατο Id.18.13

    .
    D PLEONASM OF οὐ: after Verbs of denying, doubting, and disputing, folld. by ὡς or ὅτι with a finite Verb, οὐ is inserted to show the neg. character of the statement, where in Engl. the neg. is not required,

    ὡς μὲν οὐκ ἀληθῆ ταῦτ' ἐστὶν οὐκ ἔχετ' ἀντιλέγειν D.8.31

    , cf. Th.1.77, X.HG2.3.16, Smp.2.12, Isoc.5.57, etc.;

    οὐδεὶς ἂν τολμήσειεν ἀντειπεῖν ὡς οὐ τὴν μὲν ἐμπειρίαν μᾶλλον τῶν ἄλλων ἔχομεν Id.6.48

    , cf. And.4.34, D.16.4, etc.;

    οὐκ ἂν ἀρνηθεῖεν ἔνιοι ὡς οὐκ εἰσὶ τοιοῦτοι Id.9.54

    ;

    ἀρνεῖσθαι ὅτι οὐ παρῆν X.Ath.2.17

    ; οὐδ' αὐτὸς ὁ Λάμπις ἔξαρνος ἐγένετο ὡς οὐκ εἴη εἰρηκὼς κτλ. D.34.49;

    ἀμφισβητεῖν ὡς οὐχὶ.. δοτέον δίκην Pl.Euthphr.8c

    , cf. R. 476d, Prm. 135a; ἀπιστεῖν ὅτι οὐ .. Id.Men. 89d;

    ἀνέλπιστον καταστῆσαί τισιν ὡς οὐκ ἔσται μεταγνῶναι Th. 3.46

    : οὐ is sts. thus used in the second member of a negative comparative sentence,

    ἥκει ὁ Πέρσης οὐδέν τι μᾶλλον ἐπ' ἡμέας ἢ οὐ καὶ ἐπ' ὑμέας Hdt.4.118

    , cf. 5.94, 7.16.γ, Th.2.62,3.36: after πλήν, X.Lac. 15.6, D.18.45.
    E OMISSION OF οὐ: οὐ is sts. omitted, esp. by Poets, when it may be supplied from the next clause,

    γῆ δ' οὐδ' ἀὴρ οὐδ' οὐρανὸς ἦν Ar.Av. 694

    ;

    σιδήρῳ οὐδ' ἀργύρῳ χρέωνται οὐδέν Hdt.1.215

    ;

    ῥοδιακὴ οὖς οὐδὲ πυθμένα οὐκ ἔχουσα Inscr.Délos 313a84

     (iii B. C.).
    F in Poetry, if ἤ stands before οὐ, the two sounds coalesce into one syllable, as in

    ἦ οὐχ Il.5.349

    , cf. Od.1.298; so, in [dialect] Att.,

    μὴ οὐ S. OT 283

    , etc., and ἐγὼ οὔτε ib. 332,

    ἐγὼ οὐ Ar.Eq. 340

    .—This synizesis is general in [dialect] Ep., universal in [dialect] Att.
    G FORM. οὐ is used before consonants (including the digamma, e.g. before ἕθεν, οἱ, e(, Il.1.114, 2.392, 24.214, but not before ὅς Possess.,

    οὐχ ᾧ πατρί Od.13.265

    , cf.

    οὐκ ἐπέεσσι Il.15.162

    , etc.); οὐκ before vowels with spir. lenis, οὐχ before vowels with spir. asper; in our text of Hdt. οὐκ is used before all vowels (prob. because Hdt. had no spir. asper): the [dialect] Ep. form οὐκί [ῐ] is used by Hom. mostly at the end of a clause and at the close of the verse,

    ὅς τ' αἴτιος ὅς τε καὶ οὐκί Il.15.137

    ;

    ἠὲ καὶ οὐκί 2.238

    , 300,al.; but in the middle of a verse, 20.255; οὐχί [ῐ] is found twice in Hom., Il.15.716, 16.762, and is common in Trag., where it is freq. employed like οὔ emphatic (supr. B),

    τί δ' οὐχί

     ;

    A.Ag. 273

    ,Fr. 310;

    πῶς δ' οὐχί

     ;

    Id.Supp. 918

    , Ar. Pax 1027;

    ἐμὸς μὲν οὐχί E.IA 859

    : also in Prose, Th.1.120,al., 1 Ep.Cor. 5.12, etc.: the diphthong is genuine and always written ου ( ουκ, ουδε, etc.) in early Inscrr., IG12.10.22, etc.; in iv B.C. rarely written οκ, ib. 22.1635.112,116,121; οὐ abbreviated ο, Suid.s.v. Φιλοξένου γραμμάτιον.
    H ACCENTUATION. οὐ is oxytone acc. to Hdn.Gr.1.494 (text doubtfulin 504): Arist.SE 166b6, referring to Il.23.328 τὸ μὲν ου (i.e. οὐ = οὒ) καταπύθεται ὄμβρῳ, says λύουσι.. τῇ προσῳδίᾳ λέγοντες τὸ ου ὀξύτερον (i.e. οὗ), cf. 178b3. In codd. the word is written oxytone when folld. by a pause (v. supr. B), and is usu. written without any accent in other cases.
    I οὐ in connexion with other Particles will be found in alphabetical order, οὐ γάρ, οὐ μή, etc.—The corresponding forms of μή should be compared.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > οὐ

  • 50 συνείδησις

    2 communication, information, εὑρήσεις ς. PPar. p.422 (ii A.D.);

    σ. εἰσήνεγκαν τοῖς κολλήγαις αὐτῶν POxy. 123.13

     (iii/iv A.D.).
    4 consciousness, awareness, [ τῆς αὑτοῦ συστάσεως] Chrysipp.Stoic.3.43, cf. Phld.Rh.2.140 S., 2 Ep.Cor.4.2, 5.11, 1 Ep.Pet.2.19;

    τῆς κακοπραγμοσύνης Democr.297

    , cf. D.S.4.65, Ep.Hebr.10.2;

    κατὰ συνείδησιν ἀτάραχοι διαμενοῦσι Hero Bel.73

    ; inner consciousness,

    ἐν σ. σου βασιλέα μὴ καταράσῃ LXX Ec. 10.20

    ; in 1 Ep.Cor.8.7 συνειδήσει is f.l. for συνηθείᾳ.
    5 consciousness of right or wrong doing, conscience, Periander and Bias ap. Stob.3.24.11,12, Luc.Am.49; ἐὰν ἐγκλήματός τινος ἔχῃ ς. Anon. Oxy. 218 (a) ii 19;

    βροτοῖς ἅπασιν ἡ σ. θεός Men.Mon. 654

    , cf. LXX Wi.17.11, D.H.Th.8 (but perh. interpol.);

    σ. ἀγαθή Act.Ap.23.1

    ; ἀπρόσκοπος πρὸς τὸν θεόν ib.24.16;

    καθαρά 1 Ep.Ti.3.9

    , POsl.17.10 (ii A.D.);

    κολαζομένους κατὰ συνείδησιν Vett.Val.210.1

    ;

    θλειβομένη τῇ σ. περὶ ὧν ἐνοσφίσατο PRyl.116.9

     (ii A.D.); τὸν.. θεὸν κεχολωμένον ἔχοιτο καὶ τὴν ἰδίαν ς. Ath.Mitt.24.237 ([place name] Thyatira); conscientiousness, Arch.Pap.3.418.13 (vi A.D.).--Senses 4 and 5 sts. run one into the other, v. 1 Ep.Cor.8.7, 10.27 sq.
    6 complicity, guilt, crime,

    περὶ τοῦ πεφημίσθαι αὐτὴν ἐν σ. τοιαύτῃ Supp.Epigr.4.648.13

     (Lydia, ii A.D.).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συνείδησις

  • 51 τιμάω

    τῑμάω, Il.23.788, etc.: [tense] fut.
    A

    τιμήσω 9.155

    , etc., [dialect] Dor. [ per.] 3pl.

    τιμᾱσεῦντι Theoc.Ep.7.4

    : [tense] aor.

    ἐτίμησα Hdt.8.124

    , etc., [dialect] Ep.

    τίμησα Hes.Th. 399

    , Lyr.

    τίμᾱσα Pi.N.6.41

    , B.12.194: [tense] pf.

    τετίμηκα Lys.26.17

    , etc., [dialect] Dor.

    τετίμᾱκα Pi.I.4(3).37(55)

    :—[voice] Med., [tense] fut. τιμήσομαι always in pass. sense, h.Ap. 485, A.Ag. 581, S.Ant. 210, E.Fr.360.49, Th.2.87, X.Cyr.8.7.15 (reading δι' ἄνδρα with codd. DF), Hier.9.9, exc. in Pl.Ap. 37b, where it is used in a technical sense (v. infr. 111.2): [tense] aor. ἐτιμησάμην in senses shared by [voice] Act., Od.19.280, 20.129, Il.22.235, Th.3.40; in sense 111.2, Pl.Cri. 52c:—[voice] Pass., [tense] fut.

    τιμηθήσομαι Th.6.80

    , D.19.223, IG22.1182.9, etc.;

    τετιμήσομαι Lys.31.24

     codd. ( τιμήσεται Cobet): [tense] aor.

    ἐτιμήθην Hdt.5.5

    , etc.; Lyr. [ per.] 3pl.

    τίμᾱθεν Pi.Parth.2.41

    : [tense] pf.

    τετίμημαι Il.12.310

    , etc.; also [voice] Med. in technical sense, v. 111.2:—honour, revere, reverence (in this sense the [voice] Med. is used only by Hom.); of the honour rendered to superiors, as by men to gods, by men to their elders, rulers, or guests,

    περὶ κῆρι θεὸν ὣς τιμήσαντο Od.19.280

    , etc.;

    τίμα τὸν πατέρα σου LXX Ex.20.12

    , al.; conversely of the honour bestowed by gods upon a man, μερμήριζε (sc. Ζεὺς)

    .., ὡς Ἀχιλῆα τιμήσῃ Il.2.4

    , cf. 15.612, Od. 3.379; by a father on his son, 14.203, Hes.Th. 532; by an elder brother, Il.22.235 ([voice] Med.): also in Pi., Hdt., and [dialect] Att.,

    ἐξόχως τίμας εν Pi.O.9.69

    ;

    δαιμόνων τιμᾶν γένος A.Th. 236

    ;

    θεοὺς τιμῶντες S.OC 277

    , cf. 1071 (lyr.), Hdt.2.29;

    σέβεσθαι καὶ τ. τοὺς θεούς X.Mem.4.3.13

    ;

    ἱλασκομένοις καὶ τιμῶσιν.. Δία Πατρώϊον SIG1044.6

     (Halic., iv/iii B.C.);

    τὸν φίλον τιμῶσιν ἐξ ἴσου πατρί S.Ant. 644

    , cf. 516, E.Med. 660 (lyr.), Hdt.7.107, etc.;

    θεοὶ δ' ὅταν τιμῶσιν, οὐδὲν δεῖ φίλων E.HF 1338

    : abs., οἱ τύραννοι μάλιστα δύνανται τιμᾶν bestow honours, D.20.15 ( τιμᾶν secl. Bake), cf. Pl.Lg. 631e: hence simply, reward, X.Cyr. 3.3.6, Isoc.9.42 (so in [voice] Pass., Hdt.7.213, Lys.12.64, 19.18); ἐπαινεῖν καὶ τ., τ. καὶ δωρεῖσθαι, δωρεῖσθαί τε καὶ τ., τ. καὶ χαρίζεσθαι, X.Cyr.1.2.12, 3.2.28, 8.2.10, 2.4.9: c. dat. modi, δωτίνῃσι θεὸν ὣς τιμήσουσι will honour him with gifts, Il.9.155;

    ξεῖνον ἐτιμήσασθ' ἐνὶ οἴκῳ εὐνῇ καὶ σίτῳ Od.20.129

    ; τιμᾶν τινα τάφῳ, γόοις, A.Th. 1051, Supp. 116 (lyr.);

    πόλιν τ. συμμάχῳ δορί Id.Eu. 773

    ;

    ἐσθήμασι Th.3.58

    ;

    χοροῖς E.Ba. 220

    ;

    δώροις X.An.1.9.14

    , HG6.1.6;

    στρεπτοῖς καὶ ψελίοις τ. καὶ κοσμεῖν τινα Id.Cyr.1.3.3

    :—[voice] Pass., mostly in [tense] pf. τετίμημαι, which alone is pass. in Hom., to be honoured, held in honour, Il.9.608, Od. 7.69;

    ἐτιμήθη παρὰ Ξέρξῃ Hdt.8.105

    ;

    ὑπό τινος Pl.R. 426c

    , etc.;

    τετίμαται πρὸς ἀθανάτων Pi.I.4(3).59(77)

    ;

    σκήπτρῳ.. δῶκε τετιμῆσθαι περὶ πάντων Il.9.38

    , cf. 12.310;

    τιμᾶσθαι προεδρίαις X.Vect.3.4

    , cf. Cyr.8.4.2;

    ἐκ τοῦ πολεμεῖν Th.5.16

    : c. acc. cogn. attracted to gen.,

    ὥς μευ ἀεὶ μέμνησαι ἐνηέος, οὐδέ σε λήθω, τιμῆς ἧς τέ μ' ἔοικε τετιμῆσθαι Il.23.649

     (but c. gen., τετειμημένος ὑπὸ τῶν αὐτοκρατόρων τετάρτης στρατείας ( = Lat. quattuor militiis) Supp.Epigr.7.145 (Palmyra, ii A.D.)); οἱ τετιμηυένοι men of rank, men in office, X.Cyr.8.3.9; οἱ τιμώμενοι ib. 8.8.4, cf. E.Or.[913]; τῆς πόλεως τὸ τιμώμενον ἀπὸ τοῦ ἄρχειν the honour enjoyed by the city, Th.2.63.
    II of things, hold in honour or esteem, value, prize, h.Hom.25.6, Pi.O.6.72, etc.; τί τὴν τυραννίδα τιμᾷς ὑπέρφευ; E.Ph. 550; νόμους τ. Id.Tr. 1211; τὴν εὐσέβειαν, ἀγνωμοσύναν, Id. Ion 1046, Ba. 885 (lyr.);

    ἰσότητα Id.Ph. 536

    , cf. Pl.Tht. 149c;

    τὸ σωφρονεῖν τ. τοῦ βίου πλέον A.Supp. 1013

    .
    2 c. gen. pretii, estimate or value at a certain price, Pl.Lg. 917c, 921b, PCair.Zen.269.13,15 (iii B.C.), UPZ67.3 (ii B.C.), etc.;

    πλοῖα τετιμημένα χρημάτων Th.4.26

    : abs., τετιμῆσθαι ἕκαστον τὴν οὐσίαν χρεών that each man should have his property valued (for assessment), Pl.Lg. 955d, etc.;

    οἱ ὑπὲρ τὰς μυρίας τιμώμενοι δραχμάς Plb.6.23.15

    ; τὸ τιμηθέν the estimate, Pl. Lg. 954b:—freq. in [voice] Med., διακοσίων ταλάντων ἐτιμήσατο <τὰ> αὑτοῦ estimated his property at.., Lys.19.48, cf. PPetr.2 intr.p.33(iii B.C.); πρὸ παντὸς τιμᾶσθαί τι, like περὶ παντὸς ποιεῖσθαι (v.

    περί A.

     IV), Th. 3.40, cf. 1.33; πλείονος, μείζονος τιμᾶσθαι, X.Mem.3.10.10, Cyr.2.1.13;

    τοσούτου τ. τὴν πολιτείαν D.22.45

    ; μίαν ἡδονὴν θανάτου τ. Plu. 2.5b: also with Preps.,

    ἀντὶ παντὸς ἂν τιμησαίμην εἰπεῖν τοῦ βίου D.18.214

    : without a gen.,

    ἐτιμήσαντο τήν τε χώραν καὶ τὰς οἰκίας Plb.2.62.7

    : simply, value, estimate,

    ἐν προικί Is.3.35

    , cf. D.47.57 ([voice] Pass.), 53.1; τινα LXX Le.27.8, Ev.Matt.27.9.
    III as [dialect] Att. lawterm (cf.

    τίμημα 4

    ):
    1 in [voice] Act. (later in [voice] Med., PHal.1.201 (iii B.C.), D.L.2.41, etc.), of the court, estimate the amount of punishment due to the criminal, award the penalty,

    τιμάτω τὸ δικαστήριον, ὅ τι ἂν δέῃ πάσχειν.. τὸν ἡττηθέντα Pl.Lg. 843b

    ; τὴν ἀξίαν τῆς βλάβης ib. 879b; τ. τὰς βλάβας ib. 843d; τ. τὴν δίκην ib. 880d (cf. infr. 2c); ἅπασι τ. τὴν μακράν (sc. γραμμήν) award them the long line, i.e. sentence of death, Ar.V. 106, ubi v. Sch.: abs., ὡς ἐγὼ τιμᾶν βλέπω I carry penalty in my eyes, am itching for pains and penalties, ib. 847: the sentence or judgement awarded is added in the gen., τ. τινὶ θανάτου (sc. δίκην) give sentence of death against a man, condemn him to death, Lys.27.7 (cf. 8), Pl.Grg. 516a, D.24.103 ([voice] Pass.), 32.15; τ. τινὶ δέκα ταλάντων mulct him in ten talents, Id.58.31; τίνος τιμήσειν αὐτῷ προσδοκᾷς τὸ δικαστήριον; at what do you expect the court to fix his penalty? Id.21.151, cf. Pl.Ap. 37c; ἡ ἡλιαία τιμάτω περὶ αὐτοῦ ὅτου ἂν δόξῃ ἄξιος εἶναι παθεῖν Lexap.D.21.47: c. acc. pers.,

    τιμάτωσαν αὐτὸν καθ' ὅτι ἂν δοκῇ τῷ κοινῷ IG22.1275.16

    :—[voice] Pass., τιμᾶσθαι ἀργυρίου to be condemned to a fine, τινος for a thing, Lys.6.22, Lex ap.D.21.47; ἐὰν.. ᾖ τῳ θανάτου τετιμημένον if sentence of death has been passed upon one, Pl.Lg. 946e, cf. Antipho 6.38.
    2 in [voice] Med., of the parties before the court,
    a of the accuser, τιμᾶταί μοι ὁ ἀνὴρ θανάτου (sc. τὴν δίκην ) he estimates the penalty at death (gen. pretii) for me, Pl.Ap. 36b;

    εἰ βούλοιτο θανάτου σοι τιμᾶσθαι Id.Grg. 486b

    , cf. D. 25.74,83, etc.
    b of the person accused (cf. ἀντιτιμάω, ὑποτιμάω) , τιμήσεσθαι τοιούτου τινὸς ἐμαυτῷ estimate the penalty for myself at so high a rate, Pl.Ap. 37b, cf. 38b;

    ἐξῆν σοι φυγῆς τιμήσασθαι Id.Cri. 52c

    ;

    ἔδησεν ἑαυτὸν τιμησάμενος δεσμοῦ Lys.6.21

    : [tense] pf. [voice] Pass.,

    θανάτου τετιμημένος ἑαυτῷ Din.1.1

    :—Arist.Rh. 1375a1 uses the [voice] Act. in this sense.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τιμάω

  • 52 τίω

    τίω, Il.9.238, etc.; [dialect] Ep. inf.
    A

    τιέμεν Od.15.543

    : [tense] impf.

    ἔτιον Il.5.467

    , etc.; [dialect] Ep. τῖον ib. 536, 18.81; Trag.

    τίον A.Th. 775

     (lyr.); [dialect] Ion.

    τίεσκον Il.13.461

    : [tense] fut.

    τίσω 9.142

    , τείσω Philic. in Stud.Ital.9.46 (iii B.C.): [tense] aor.

    ἔτισα Il.1.244

    , 9.118, al.; poet.

    τῖσα Supp.Epigr.3.553

     (Thrace, v. A.D.):—[voice] Med., Hes.Th. 428:—[voice] Pass., [dialect] Ion. [tense] impf.

    τιέσκετο Il.4.46

    ; part.

    τῑεσκόμενοι IGRom.4.360.12

     (Pergam.): [tense] pf. τέτιμαι, part. τετιμένος (v. infr.). [In [tense] pres. and [tense] impf. Hom. uses both [pron. full] ῑ (sts. even in thesi before a long syll., Od.14.84, 22.414 ) and [pron. full] ῐ, e.g.

    τῐέσκετο Il.4.46

    , τῐω ib. 257, 9.378 (but τῑω ib. 238, al.); τειόμενοι is written in Keil-Premerstein Erster Bericht p.9 ([place name] Troketta); always short in Trag.: in [tense] fut., [tense] aor., and [tense] pf. [voice] Pass. [pron. full] ῑ always, v. fin.]:— poet. Verb, used like τιμάω, honour, revere, of the bearing of men towards gods, οὐδέ τι τίει ἀνέρας οὔδε θεούς (sc. Ἕκτωρ) Il.9.238; ὅτε με βροτοὶ οὔ τι τίουσιν, says Poseidon, Od.13.129, etc.; also of the gods towards men, ὃν ἀθάνατοί περ ἔτισαν (sc. Ἀχιλλέα) Il.9.110, cf. 1.508;

    ὁ πόντιος Ὀρσοτρίαινά νιν περίαλλα βροτῶν τίεν Pi.Pae.9.48

     (so in [voice] Med.,

    Ζεὺς τίεται αὐτήν Hes.

     l.c.); but more freq. of the respect paid by men to other men, kings, friends, guests, etc.,

    ὅν τ' ἶσον ἐτίομεν Ἕκτορι δίῳ Il.5.467

    , cf. 9.142; οἵ σε θεὸν ὣς τίσους' ib. 303; ἶσον γάρ σε θεῷ τίσουσιν Ἀχαιοί ib. 603;

    ὁ δέ μιν τίεν ἶσα τέκεσσι 13.176

    , cf. 15.439;

    ὃν Τρῶες ὁμῶς Πριάμοιο τέκεσσι τῖον 5.536

    ;

    ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισας 1.244

    ; οὐδέ με τυτθὸν ἔτισεν ib. 354;

    τ. ξεῖνον Od.15.543

    ;

    τ. τινὰ φιλότητι Il.9.631

    ; opp. ἀτιμάω, ib. 110, Od. 16.306, 20.132; also of things, θεοὶ δίκην τίουσι they honour right, 14.84:—[voice] Pass.,

    θεὸς δ' ὣς τίετο δήμῳ Il.5.78

    , etc.;

    τιοίμην δ' ὡς τίετ' Ἀθηναίη 8.540

    , 13.827;

    τάων μοι περὶ κῆρι τιέσκετο Ἴλιος ἱρή 4.46

    : esp. [tense] pf. part. [voice] Pass. τετιμένος honoured, of persons,

    οὔτε θεοῖσι τετιμένος οὔτε βροτοῖσιν 24.533

    , cf. Hes.Th. 415; λαοῖσι τ. Od.13.28, etc.:—also in Trag. (never in S.), but only [tense] pres. and [tense] impf. in this sense, the other tenses being supplied from

    τιμάω, πόλις.. δαίμονας τίει A.Th.77

    ;

    θεοὺς αἰεὶ τίοιεν.. βουθύτοισι τιμαῖς Id.Supp. 705

     (lyr.);

    Ἑρμᾶν.. τίομεν Id.Fr. 273

     (hex.);

    τὸν θεὸν μεῖζον τίουσα τῆς ἐμῆς ἔχθρας E.Heracl. 1013

    ; of persons,

    ὅσον τότ' Οἰδίπουν τίον A.Th. 775

     (lyr.);

    τίειν γυναῖκα Id.Ag. 259

    ; of things, τ. νίκην, βρότεα, ib. 942, Eu. 171 (lyr.); μέλος τ. honour (i.e. sing) the strain, Id.Ag. 706 (lyr.):— [voice] Pass., τίεσθαι δ' ἀξιώτατος βροτῶν ib. 531.
    II = τιμάω 11, value, rate, τὸν δὲ [τρίποδα] δυωδεκάβοιον.. τῖον Ἀχαιοί they valued it at twelve steers' worth, Il.23.703; τίον δέ ἑ τεσσαράβοιον valued her at four steers' worth, ib. 705; τίω δέ μιν ἐν καρὸς αἴσῃ (v. κάρ) 9.378; λόγων τείσομεν ἔργα κρείσσω Philic. l.c. (Root τῑ-, cf. τῑ-μή, πολύ-τῑ-τος: I.-E. q[uglide]ī- (full grade q[uglide]ēy-) 'revere, honour', cf. Skt. cāyati 'respect', cāyús 'showing respect': not cogn. with τίνω or τίνυμαι ([etym.] τείνυμαι): the [tense] fut. and [tense] aor. τίσω ἔτισα are so written in codd. whether they belong to τίω or to τίνω; this spelling is wrong for the [tense] fut. and [tense] aor. of τίνω (q.v.), but may be right for the [tense] fut. and [tense] aor. of τίω, if τείσομεν in Philic. l.c. is an error; the pr. names beginning with Τεις- may all be derived fr. τίνω.)
    ------------------------------------
    τίω, [full] τίως, [dialect] Dor. forms for σοῦ,
    A v. σύ. [full] τλάθυμος, v. τλήθυμος. [full] τλαιπᾰθής, ές, = τληπαθής, Hsch. [full] τλάμων, v. τλήμων. [full] τλᾱσίφρων, v. τλησίφρων.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τίω

  • 53 ψαύω

    ψαύω, [dialect] Ep. [tense] impf.
    A

    ψαῦον Il.13.132

    ; ψαύεσκον ([etym.] ἐπι-) Orph.L. 126: [tense] fut.

    ψαύσω A.Ch. 182

    , etc.: [tense] aor.

    ἔψαυσα Pi.N.5.42

    , etc.: [tense] pf. ἔψαυκα ([etym.] παρ-) S.E.M.7.116:—[voice] Pass., [tense] aor.

    ἐψαύσθην Dsc.2.14

    : [tense] pf. ἔψαυσμαι ([etym.] παρ-) Hp.Morb.4.44:—touch, τινος Il.23.519, 806, Hdt.2.47. etc.;

    ἁπτόμενοι καὶ ψ. ἀλλήλων

     in close contact,

    Plu.Pyrrh.12

    : metaph.,

    μὴ ψαύειν ἀδικίας ὃν τρόπον οὐδὲ πυρός Phld.Rh.2.155S.

    : c. dat. instr., ψαῦον.. κόρυθες.. φάλοισι the helmets touched with their φάλοι, Il.13.132, 16.216;

    τῇ κεφαλῇ τοῦ οὐρανοῦ ψ. Hdt.3.30

    ;

    χεροῖν.. ἔψαυσα πηγῆς A.Pers. 202

    ;

    εἰ τῆσδε χώρας μήποτε ψαύσει ποδί Id.Ch. 182

    : but the dat. is used for the gen. in Pi.P.9.120, Herod.4.75, Q.S.8.349 (cf.

    θιγγάνω 11.3

    , προσψαύω):— ψαύω never takes acc. exc. in

    αἵματι ψαῦσαι θύρας Ezek.Exag. 158

    : in S.Ant. 857, ἔψαυσας ἀλγεινοτάτας ἐμοὶ μερίμνας, πατρὸς τριπόλιστον οἶκτον (v.l. οἶτον) , μερίμνας is gen. sg. and οἶκτον or οἶτον is acc. depending on ἔψαυσας.. μερίμνας, = ἐποίησάς με μεριμνᾶν; and ib. 961, κεῖνος ἐπέγνω μανίαις ψαύων τὸν θεὸν ἐν κερτομίοις γλώσσαις, the construction is ἐπέγνω τὸν θεόν, ψαύων (sc. αὐτοῦ) he learned to know the god, assailing (him): later writers used the [voice] Pass. as if the [voice] Act. had a trans. sense, Dsc. l. c., Plu.2.951d.
    2 touch lightly. a way of feeling the pulse, opp. θλίβω, Gal.8.808: metaph., touch upon a subject, notice it slightly, Plb.1.13.8:—[voice] Med., c. acc. rei, touch lightly upon a subject, Gal.18(1).331.
    3 touch as an enemy, lay hands upon, τινος E.IA 1559: abs.,

    κλάοις ἄν, εἰ ψαύσειας A.Supp. 925

    , cf. S.OC 856.
    5 reach, gain,

    ὕμνων Pi.N.5.42

    ;

    ψ. Ἀφροδίτας Id.O. 6.35

    : abs., hit the mark, AP7.428.11 (Mel.).
    6 Math., ἐπίπεδα ψαύοντα tangent planes, Archim.Con.Sph.17.
    II rarely in [voice] Pass., to be touched, of the star-fish,

    ἐνδίδωσι τὸ σῶμα καὶ περιορᾷ ψαυόμενον ὑπὸ τῶν παρατρεχόντων Plu.2.978b

    , cf. 951d (if the comma be placed before, not after, οὐσίας) ; ὅσοι ὑπὸ τῶν Ἀμινναίων (sc. οἴνων) ψαύονται κεφαλῆς those who are affected in the head.., Dsc. 5.19.—The word is very rare in early Prose, Antipho 3.3.5, X. Mem.1.4.12: freq. later, Plb.1.13.8, al., Plu.2.589f, al.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ψαύω

  • 54 βλασφημέω

    βλασφημέω impf. ἐβλασφήμουν; 1 aor. ἐβλασφήμησα. Pass.: 1 fut. βλασφημηθήσομαι; 1 aor. ἐβλασφημήθην (s. next two entries; Pla. et al.; PSI 298, 14; LXX; Alex., Ep. XVI 2f; TestJob 16:7; AssMos Fgm. j p. 67 Denis; Philo, Joseph., Just.) prim. ‘to demean through speech’, an esp. sensitive matter in an honor-shame oriented society. to speak in a disrespectful way that demeans, denigrates, maligns
    ⓐ in relation to humans slander, revile, defame (Isocr. 10, 45 w. λοιδορεῖν) τινά someone (Socrat., Ep. 22, 2; Chion, Ep. 7, 1 ἡμᾶς) μηδένα (Philo, Spec. Leg. 4, 197; Jos., Vi. 232; Hippol., Ref. 7, 32, 6) speak evil of Tit 3:2. Pass. Ro 3:8; 1 Cor 4:13 v.l.; 10:30 (ὑπὲρ οὗ = ὑπ. τούτου ὑπ. οὗ); Dg 5:14. Abs. Ac 13:45; 18:6.
    ⓑ in relation to transcendent or associated entities slander, revile, defame, speak irreverently/impiously/disrespectfully of or about
    α. a Gr-Rom. deity (for Gr-Rom. attitudes respecting deities Ps.-Pla., Alc. II 149c; Diod S 2, 21, 7; Philo, Spec. Leg. 1, 53; Jos., Ant. 4, 207, C. Apion 2, 237 [s. βλασφημία bγ]; Orig., C. Cels. 8, 43, 27; s. bε below and at the very end of the entry) τὴν θεὸν ἡμῶν Ac 19:37.
    β. God in Israelite/Christian tradition (4 Km 19:4) τὸν θεόν (cp. Philo, Fuga 84b; Jos., Ant. 4, 202; 6, 183; Hippol., Ref. 7, 11) Rv 16:11, 21. Abs. (2 Macc 10:34; 12:14; Orig., C. Cels. 8, 43, 31; Hippol., Ref. 1, Pr. 2) Mt 9:3; 26:65 (JKennard, Jr., ZNW 53, ’62, 25–51); Mk 2:7; J 10:36; Ac 26:11; 1 Ti 1:20; 1 Pt 4:4 (the last 3 passages may be interpr. as not referring exclusively to God). βλασφημίαι, ὅσα ἐὰν βλασφημήσωσιν whatever impious slanders they utter Mk 3:28 (cp. Pla., Leg. 7, 800c βλ. βλασφημίαν; Tob 1:18 S).
    γ. God’s name Ro 2:24 (contrast the approval expressed OGI 339, 30); 2 Cl 13:2a; ITr 8:2b (all three Is 52:5); 1 Ti 6:1; Rv 13:6; 16:9; 2 Cl 13:1, 2b (quot. of unknown orig.), 4; Hs 6, 2, 3 v.l.
    δ. God’s Spirit εἰς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον Mk 3:29; Lk 12:10. On impious slander of the Holy Spirit s. WWeber, ZWT 52, 1910, 320–41; HWindisch, in Porter-Bacon Festschr. 1928, 218–21; EBuonaiuti, Ricerche Religiose 6, 1930, 481–91; OEvans, ET 68, ’57, 240–44; GFitzer, TZ 13, ’57, 161–82; JWilliams, NTS 12, ’65, 75–77; CColpe, JJeremias Festschr., ’70, 63–79.
    ε. Christ Mt 27:39; Mk 15:29; Lk 23:39; ἕτερα πολλὰ β. 22:65 (cp. Vett. Val. 67, 20 πολλὰ βλασφημήσει θεούς). τὸν κύριον Hs 8, 6, 4; 8, 8, 2; 9, 19, 3; ISm 5:2; εἰς τ. κύριον Hv 2, 2, 2; Hs 6, 2, 4; τὸν βασιλέα μου MPol 9:3.—The name of Christ Js 2:7.
    ζ. angels δόξας β. 2 Pt 2:10; Jd 8. Angels are also meant in ὅσα οὐκ οἴδασιν β. Jd 10 and ἐν οἷς ἀγνοοῦσιν β. defaming where they have no knowledge 2 Pt 2:12 (B-D-F §152, 1; Rob. 473). S. δόξα 4.
    η. things that constitute the significant possessions of Christians τὴν ὁδὸν τ. δικαιοσύνης ApcPt 7:22; cp. 2 Pt 2:2. Here and elsewh. pass. ὁ λόγος τ. θεοῦ Tit 2:5; ὑμῶν τὸ ἀγαθόν Ro 14:16; τὸ ἐν θεῷ πλῆθος ITr 8:2a; τὸ ὄνομα ὑμῶν μεγάλως β. 1 Cl 1:1; τὸν νόμον τοῦ κυρίου Hs 8, 6, 2.—In our lit. β. is used w. the acc. of the pers. or thing (Plut.; Appian [Nägeli 44]; Vett. Val. [s. bε above]; Philo [s. bα and bβ above]; Joseph. [s. bα and bβ above]; 4 Km 19:22) or w. εἰς and acc. (Demosth. 51, 3; Philo, Mos. 2, 206; Jos., Bell. 2, 406. Specif. εἰς θεούς and the like, Pla., Rep. 2 p. 381e; Vett. Val. 44, 4; 58, 12; Philo, Fuga 84a; Jos., Ant. 8, 392; Da 3:96; Bel 8 Theod.).—S. βλασφημία end. DELG. M-M. s.v.-ος. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > βλασφημέω

  • 55 βοάω

    βοάω impf. ἐβόων Ac 21:34 v.l.; fut. βοήσω and βοήσομαι LXX; 1 aor. ἐβόησα, impv. βόησον (s. βοή; Hom.+)
    ① to use one’s voice at high volume, call, shout, cry out, oft. w. φωνῇ μεγάλῃ (Phlegon: 257 Fgm. 36, 1, 1 Jac.; Plut., Coriol. 225 [25, 3]; Gen 39:14; 1 Macc 3:54; 13:45 al. LXX; Sus 46 and Bel 18 Theod.).
    ⓐ of emotionally charged cries: of joy abs. ῥῆξον κ. βόησον break forth and shout Gal 4:27; 2 Cl 2:1f (both Is 54:1; interpreted as prayer to God 2 Cl 2:2).—Of the shouts of excited crowds (Jos., Ant. 13, 376; cp. X., An. 4, 3, 22) Ac 17:6; 25:24; AcPl Ha 4, 35; 5, 11; 9, 21; 10, 30; MPol 12:2 v.l.
    ⓑ of pleading petitions or anguished outcries (Ael. Aristid. 48, 54 K.=24 p. 479 D.; β. τὸν θεόν) abs. B 3:5 (Is 58:9). W. dat. foll. (Sus 60 Theod. v.l. ἐβόησαν τ. θεῷ) Lk 18:7. W. πρός and acc. (Num 12:13; PsSol 1:1) ἐξ ἑνὸς στόματος β. πρὸς αὐτόν 1 Cl 34:7; πρὸς τὸν θεόν AcPl Ha 3, 8.—Of cry of anguish or for help: Jesus on the cross Mt 27:46 v.l.; Mk 15:34; evil spirits when leaving a person Ac 8:7 (in these three pass. β. φωνῇ μεγάλῃ; s. above); sick people Lk 9:38; 18:38 (s. ἀναβοάω; ἐβόησεν λέγων as Diog. L. 6, 44 ἐβόα λέγων; Ps.-Callisth. 1, 25, 1; 1 Km 5:10; Jdth 6:18; for pap relating to requests for healing s. New Docs 4, 245–50).
    ⓒ of solemn proclamation (Menand. Com. Fgm. 215, 5 Kö., in Diog. L. 6, 83 τὰ βοώμενα; Aelian, VH 3, 42 ἡ τραγῳδία βοᾷ; SibOr 3, 212) φωνὴ βοῶντος (φωνή 2e) Mt 3:3; Mk 1:3; Lk 3:4; J 1:23; B 9:3 (all Is 40:3).
    ② to roar, of a lion ἐβόησεν μεγάλως AcPl Ha 2, 6.—B. 1250. Schmidt, Syn. I 125–35. DELG s.v. βοή. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > βοάω

  • 56 γινώσκω

    γινώσκω (in the form γιγνώσκω [s. below] since Homer; γιν. in Attic ins in Meisterhans3-Schw. index, from 325 B.C.; in pap fr. 277 B.C. [Mayser 165]; likew. LXX, pseudepigr., Philo, Joseph., apolog.) impf. ἐγίνωσκον; fut. γνώσομαι; 2 aor. ἔγνων, impv. γνῶθι, γνώτω, subj. 1 sg. γνῶ and 3 sg. γνῶ (γνοῖ Mk 5:43; 9:30; Lk 19:15; Hm 4, 1, 5; B-D-F §95, 2; W-S. §13, 22; Mlt-H. 83; Rob. 1214); 2 sg. γνώσῃς (TestAbr A 8 p. 86, 5 [Stone p. 20]); opt. 1 sg. γνῴην; 3 sg. γνοίη Job 23:3, 5; inf. γνῶναι, ptc. γνούς; pf. ἔγνωκα, 3 pl. ἔγνωκαν J 17:7 (W-S. §13, 15 n. 15); plpf. ἐγνώκειν. Pass.: 1 fut. γνωσθήσομαι; 1 aor. ἐγνώσθην; pf. ἔγνωσμαι. (On the spellings γινώσκειν and γιγνώσκειν s. W-S. §5, 31; B-D-F §34, 4; Mlt-H. 108.) This verb is variously nuanced in contexts relating to familiarity acquired through experience or association with pers. or thing.
    ① to arrive at a knowledge of someone or someth., know, know about, make acquaintance of
    ⓐ w. acc. of thing: mysteries (Wsd 2:22; En 104:12) Mt 13:11; Mk 4:11 v.l.; Lk 8:10; will of the Master (Just., D. 123, 4) 12:47f; that which brings peace 19:42; truth (Jos., Ant. 13, 291) J 8:32; times Ac 1:7; sin Ro 7:7; affection 2 Cor 2:4; spirit of truth J 14:17; way of righteousness 2 Pt 2:21 P72; God’s glory 1 Cl 61:1.—Abs. γνόντες (Is 26:11) when they had ascertained it Mk 6:38; ἐκ μέρους γ. know fragmentarily, only in part 1 Cor 13:9, 12.—W. prep. γ. τι ἔκ τινος (X., Cyr. 1, 6, 45; Jos., Vi. 364) know a thing by someth. (Diod S 17, 101, 6): a tree by its fruit Mt 12:33; Lk 6:44; 1J 4:6; γ. τι ἔν τινι (Sir 4:24; 26:9) 1J 4:2. Also γ. τι κατά τι (Gen 15:8): κατὰ τί γνώσομαι τοῦτο; by what (= how) shall I know this? Lk 1:18.
    ⓑ w. personal obj. (Plut., Mor. 69c ἄνδρα τοιοῦτον οὐκ ἔγνωμεν; Did., Gen. 45, 24 evil powers): God (Ael. Aristid. 52, 2 K.=28 p. 551 D.: γ. τὸν θεόν; Herm. Wr. 1, 3; 10, 19a; Sallust. 18, 3 p. 34, 9 θεούς; 1 Km 2:10; 3:7; 1 Ch 28:9; 3 Macc 7:6; PsSol 2:31; Da 11:32 Theod.; Philo, Ebr. 45; Ar. 15, 3; Just., D. 14, 12; Orig., C. Cels. 6, 66, 26f) J 14:7ab; 17:3, 25; Ro 1:21; Gal 4:9; 1J 2:3, 13; 3:1, 6; 4:6ff; 5:20 (for 1J s. M-EBoismard, RB 56, ’49, 365–91); PtK 2. Jesus Christ J 14:7; 17:3; 2 Cor 5:16 ( even though we have known Christ [irrealis, ‘contrary to fact’, is also prob.=even if we had known; cp. Gal 5:11], we now no longer know him; on this pass. s. κατά B7a; σάρξ 5); 1J 2:3f (Just., D. 28, 3). τινὰ ἔν τινι someone by someth. (Ps 47:4; Sir 11:28; TestNapht 3:4) Lk 24:35.
    ⓒ w. ὅτι foll. (BGU 824, 8; Philo, Det. Pot. Ins. 22) Mt 25:24; J 6:69; 7:26; 8:52; 14:20, 31; 17:7f, 25; 19:4. W. ὅθεν preceding by this one knows (EpJer 22) 1J 2:18. ἐν τούτῳ (Gen 42:33; Ex 7:17; Josh 3:10 al.) J 13:35; 1J 2:3, 5; 4:13; 5:2. W. combination of two constr. ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι μένει ἐν ἡμῖν, ἐκ τοῦ πνεύματος by this we know that (Jesus Christ) remains in us, namely by the spirit 3:24; cp. 4:13. W. an indir. question foll. (1 Km 14:38: 25:17; 2 Km 18:29; Ps 38:5) Mt 12:7; J 7:51. W. combination of two questions (double interrogative) ἵνα γνοῖ τίς τί διεπραγματεύσατο that he might know what each one had gained in his dealings Lk 19:15.
    ② to acquire information through some means, learn (of), ascertain, find out
    ⓐ w. acc. as obj. (1 Km 21:3; 1 Ch 21:2; 4 Macc 4:4) τοῦτο (1 Km 20:3) Mk 5:43. τὰ γενόμενα what has happened Lk 24:18. τὸ ἀσφαλές Ac 21:34; 22:30. τὰ περὶ ἡμῶν our situation Col 4:8; your faith 1 Th 3:5. Pass. become known to someone w. or without dat. of the pers. who is informed: of secret things Mt 10:26; Lk 8:17; 12:2. Of plots Ac 9:24 (cp. 1 Macc 6:3; 7:3, 30 al.).
    ⓑ w. ὅτι foll. (PGiss 11, 4 [118 A.D.] γεινώσκειν σε θέλω ὅτι; 1 Esdr 2:17; Ruth 3:14) J 4:1; 5:6; 12:9; Ac 24:11 v.l.
    ⓒ abs. (1 Km 14:29; 3 Km 1:11; Tob 8:12 al.) μηδεὶς γινωσκέτω nobody is to know of this Mt 9:30. ἵνα τις γνοῖ that anyone should obtain knowledge of it Mk 9:30.
    ⓓ γ. ἀπό τινος ascertain fr. someone 15:45.
    ③ to grasp the significance or meaning of someth., understand, comprehend
    ⓐ w. acc. foll. (Sir 1:6; 18:28; Wsd 5:7 v.l.; 9:13; Bar 3:9 al.; Just., A I, 63, 5; D. 68, 1 σκληροκάρδιοι πρὸς τὸ γνῶναι νοῦν … τοῦ θεοῦ): parables Mk 4:13; what was said Lk 18:34; (w. ἀναγινώσκειν in wordplay) Ac 8:30. ταῦτα J 3:10; 12:16; what one says J 8:43; God’s wisdom 1 Cor 2:8; the nature of God vs. 11; the nature of the divine spirit vs. 14; the love of Christ Eph 3:19 (s. γνῶσις 1); God’s ways Hb 3:10 (Ps 94:10); τὸν νόμον know the law J 7:49; Ro 7:1 (here perh.=have the law at one’s fingertips, cp. Menand., Sicyonius 138f, τῶν τοὺς νόμους εἰδότων; Just., D. 123, 2). πῶς οὖν [ταῦτα γιγν]ώ̣σκομεν; how then shall we know these things? Ox 1081, 25f (=SJCh 90, 1f), as read by Till p. 220 app.
    ⓑ abs. Mt 24:39.
    ⓒ w. ὅτι foll. (Wsd 10:12; EpJer 64; 1 Macc 6:13; 7:42; 2 Macc 7:28 al.) Mt 21:45; 24:32; Mk 12:12; 13:28f; Lk 21:30f; J 4:53; 8:27f; 2 Cor 13:6; Js 2:20.
    ⓓ w. indir. question foll. (Job 19:29) J 10:6; 13:12, 28.
    ④ to be aware of someth., perceive, notice, realize
    ⓐ w. acc.: their wickedness Mt 22:18; γ. δύναμιν ἐξεληλυθυῖαν that power had gone out Lk 8:46 (on the constr. w. the ptc. cp. PHamb 27, 13 [III B.C.]; BGU 1078 [I A.D.] γίνωσκε ἡγεμόνα εἰσεληλυθότα; POxy 1118, 7; Jos., Ant. 17, 342; Just., D. 39, 2 al.).
    ⓑ abs. (Ex 22:9; 1 Km 26:12) Mt 16:8; 26:10; Mk 7:24; 8:17.
    ⓒ w. ὅτι foll. (Gen 3:7; 8:11; 1 Macc 1:5 al.): ἔγνω τῷ σώματι ὅτι ἴαται she felt in her body that she was healed Mk 5:29; cp. 15:10; J 6:15; 16:19; Ac 23:6.
    ⑤ to have sexual intercourse with, have sex/marital relations with, euphemistic ext. of 1 (Menand., Fgm. 558, 5 Kock; Heraclid. Lembus, Pol. 64 [Aristot., Fgm. ed. VRose 1886, 383]; oft. in Plut. and other later authors, and LXX [Anz 306]) w. acc., said of a man as agent (Gen 4:1, 17; 1 Km 1:19; Jdth 16:22; ApcMos 4; Did., Gen. 143, 9) Mt 1:25 (in connection w. the topic of 1:25f see Plut., Mor. 717e; Olympiodorus, Vi. Plat. 1 [Westermann, 1850]: φάσμα Ἀπολλωνιακὸν συνεγένετο τῇ μητρὶ αὐτοῦ τῇ Περικτιόνῃ καὶ ἐν νυκτὶ φανὲν τῷ Ἀρίστωνι ἐκέλευσεν αὐτῷ μὴ μιγνύναι τῇ Περικτιόνῃ μέχρι τ. χρόνου τῆς ἀποτέξεως. Ὁ δʼ οὕτω πεποίηκεν: ‘an apparition of Apollo had relations with [Plato’s] mother Perictione, and in a nocturnal appearance to Ariston [Plato’s father] ordered him not to have intercourse w. P. until the time of her parturition. So he acted accordingly.’—The legend of Plato’s birth is traceable to Plato’s nephew Speusippus [Diog. L. 3:2; Jerome, Adv. Iovin. 1, 42]); of a woman (Judg 11:39; 21:12; Theodor. Prodr. 9, 486 H.) Lk 1:34 (DHaugg, D. erste bibl. Marienwort ’38; FGrant, JBL 59, ’40, 19f; HSahlin, D. Messias u. d. Gottesvolk, ’45, 117–20).
    ⑥ to have come to the knowledge of, have come to know, know (Nägeli 40 w. exx.)
    ⓐ w. acc.
    α. of thing (Bar 3:20, 23; Jdth 8:29; Bel 35; Just., D. 110, 1 καὶ τοῦτο γ.): τὴν ποσότητα 1 Cl 35:3; hearts (Ps 43:22) Lk 16:15; will Ro 2:18; truth (Just., D. 139, 5; Tat. 13, 1) 2J 1; 2 Cor 5:21; grace 8:9; πάντα (2 Km 14:20; Just., D. 127, 2) 1J 3:20. τὶ 1 Cor 8:2a. W. object clause preceding: ὸ̔ κατεργάζομαι οὐ γ. what I am accomplishing I really do not know Ro 7:15 (here γ. almost=desire, want, decide [Polyb. 5, 82, 1; Plut., Lycurg. 41[3, 9] ἔγνω φυγεῖν; Appian, Syr. 5 §18; Arrian, Anab. 2, 21, 8; 2, 25, 8; Paradox. Vat. 46 Keller ὅ τι ἂν γνῶσιν αἱ γυναῖκες; Jos., Ant. 1, 195; 14, 352; 16, 331]; mngs. 3 understand and 7 recognize are also prob.). W. attraction of the relative ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γ. at an hour unknown to him Mt 24:50; Lk 12:46. W. acc. and ptc. (on the constr. s. 4a above) τὴν πόλιν νεωκόρον οὖσαν that the city is guardian of the temple Ac 19:35.
    β. of pers. know someone (Tob 5:2; 7:4; Is 1:3) J 1:48; 2:24; 10:14f, 27; Ac 19:15; 2 Ti 2:19 (Num 16:5); Ox 1 recto, 14 (GTh 31). W. acc. and ptc. (s. α above, end and e.g. Just., A I, 19, 6) Hb 13:23.
    ⓑ w. acc. and inf. (Da 4:17; Just., D. 130, 2 al.) Hb 10:34.
    ⓒ w. ὅτι foll. (Sir 23:19; Bar 2:30; Tob 3:14) J 21:17; Ac 20:34; Phil 1:12; Js 1:3; 2 Pt 1:20; 3:3; γ. τοὺς διαλογισμοὺς ὅτι εἰσὶν μάταιοι he knows that the thoughts are vain 1 Cor 3:20 (Ps 93:11).—Oft. γινώσκετε, ὅτι you may be quite sure that Mt 24:33, 43; Mk 13:28f; Lk 10:11; 12:39; 21:31; J 15:18; 1J 2:29 (cp. UPZ 62, 32 [161 B.C.] γίνωσκε σαφῶς ὅτι πρός σε οὐ μὴ ἐπέλθω; 70, 14; 3 Macc 7:9; Judg 4:9; Job 36:5; Pr 24:12). In τοῦτο ἴστε γινώσκοντες, ὅτι Eph 5:5 the question is whether the two verbs are to be separated or not. In the latter case, one could point to Sym. Jer 49:22 ἴστε γινώσκοντες and 1 Km 20:3.
    ⓓ w. indir. question (Gen 21:26; 1 Km 22:3; Eccl 11:5; 2 Macc 14:32; Just., A I, 63, 3 τί πατὴρ καὶ τί υἱός) Lk 7:39; 10:22; J 2:25; 11:57.
    ⓔ w. adv. modifier γ. Ἑλληνιστί understand Greek Ac 21:37 (cp. X., Cyr. 7, 5; 31 ἐπίστασθαι Συριστί).
    ⓕ abs. (Gen 4:9; 18:21; 4 Km 2:3; Sir 32:8) Lk 2:43. τί ἐγὼ γινώσκω; how should I know? Hs 9, 9, 1.
    ⑦ to indicate that one does know, acknowledge, recognize as that which one is or claims to be τινά (Plut., Ages. 597 [3, 1]; Jos., Ant. 5, 112) οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς I have never recognized you Mt 7:23; cp. J 1:10. ἐὰν γνωσθῇ πλέον τ. ἐπισκόπου if he receives more recognition than the supervisor (bishop) IPol 5:2. Of God as subject recognize someone as belonging to God, choose, almost= elect (Am 3:2; Hos 12:1; SibOr 5, 330) 1 Cor 8:3; Gal 4:9. In these pass. the γ. of God directed toward human beings is conceived of as the basis of and condition for their coming to know God; cp. the language of the Pythagoreans in HSchenkl, Wiener Studien 8, 1886 p. 265, no. 9 βούλει γνωσθῆναι θεοῖς• ἀγνοήθητι μάλιστα ἀνθρώποις; p. 277 no. 92 σοφὸς ἄνθρωπος κ. θεὸν σεβόμενος γινώσκεται ὑπὸ τ. θεοῦ; Porphyr., ad Marcellam 13 σοφὸς ἄνθρωπος γινώσκεται ὑπὸ θεοῦ; Herm. Wr. 1, 31 θεός, ὸ̔ς γνωσθῆναι βούλεται καὶ γινώσκεται τοῖς ἰδίοις; 10, 15 οὐ γὰρ ἀγνοεῖ τὸν ἄνθρωπον ὁ θεός, ἀλλὰ καὶ πάνυ γνωρίζει καὶ θέλει γνωρίζεσθαι. S. Rtzst., Mysterienrel.3 299f; Ltzm. on 1 Cor 8:3; RAC XI 446–659.—On the whole word: BSnell, D. Ausdrücke für die Begriffe des Wissens in d. vorplatonischen Philosophie 1924; EBaumann, ידע u. seine Derivate: ZAW 28, 1908, 22ff; 110ff; WBousset, Gnosis: Pauly-W. VII 1912, 1503ff; Rtzst., Mysterienrel.3 66–70; 284–308; PThomson, ‘Know’ in the NT: Exp. 9th ser. III, 1925, 379–82; AFridrichsen, Gnosis (Paul): ELehmann Festschr. 1927, 85–109; RPope, Faith and Knowledge in Pauline and Johannine Thought: ET 41, 1930, 421–27; RBultmann, TW I ’33, 688–715; HJonas, Gnosis u. spätantiker Geist I ’34; 2’55; EPrucker, Gnosis Theou ’37; JDupont, La Connaissance religieuse dans les Épîtres de Saint Paul, ’49; LBouyer, Gnosis: Le Sens orthodoxe de l’expression jusqu’aux pères Alexandrins: JTS n.s. 4, ’53, 188–203; WDavies, Knowledge in the Dead Sea Scrolls and Mt 11:25–30: HTR 46, ’53, 113–39; WSchmithals, D. Gnosis in Kor. ’55, 3’69; MMagnusson, Der Begriff ‘Verstehen’ (esp. in Paul), ’55; RCasey, Gnosis, Gnosticism and the NT: CDodd Festschr., ’56, 52–80; IdelaPotterie, οἶδα et γινώσκω (4th Gosp.), Biblica 40, ’59, 709–25; H-JSchoeps, Urgemeinde, Judenchristentum, Gnosis ’56; EKäsemann, Das Wandernde Gottesvolk (Hb)2, ’57; HJonas, The Gnostic Religion, ’58; JDupont, Gnosis, ’60; UWilckens, Weisheit u. Torheit ( 1 Cor 1 and 2) ’59; DGeorgi, Die Gegner des Pls im 2 Cor, ’64; DScholer, Nag Hammadi Bibliography, 1948–69, ’71.—B. 1209f. DELG s.v. γιγνώσκω. EDNT. M-M. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > γινώσκω

  • 57 εὐλαβέομαι

    εὐλαβέομαι pass. dep.; impf. 3 sg. εὐλαβεῖτο LXX, 2 pl. ηὐλαβεῖσθε (Just., D. 123, 3); 1 fut. εὐλαβηθήσομαι LXX; 1 aor. εὐλαβήθην LXX; ptc. εὐλαβηθείς (s. prec. entry; Trag., Pla.+; ins, pap, LXX, En, Philo, Joseph.; Just., D. 7, 1; 123, 3).
    ① to be concerned about a matter, be concerned, be anxious (Soph., Oed. R. 47 al.; Polyb. 18, 23, 5; Diod S 4, 73, 2; 16, 22, 2; UPZ 119, 5 [156 B.C.]; LXX; Jos., Ant. 1, 283) w. μή foll. lest, that (Polyb. 3, 111; Diod S 2, 13, 4; Epict. 4, 13, 4; 1 Macc 12:40; En 106:6; Jos., Ant. 6, 157; 8, 333) Ac 23:10 v.l.; 1 Cl 44:5. So perh. also Νῶε … εὐλαβηθεὶς κατεσκεύασεν κιβωτόν Noah … became apprehensive and built an ark Hb 11:7; or Noah took care (cp. Pla., Gorg. 519a ἐὰν μὴ εὐλαβῇ; Sb 4650, 13 εὐλαβήθητι μήπως μὴ καταλάβουσίν σε; Sir 18:27; EpJer 4). But many prefer the next mng.
    ② to show reverent regard for, reverence, respect (Pla., Leg. 9 p, 879e τ. ξενικὸν θεόν; Pr 2:8; 30:5; Na 1:7 al.; Philo, Rer. Div. Her. 29; Jos., Ant. 6, 259 τὸ θεῖον) εὐλαβηθείς (sc. θεόν) out of reverent regard (for God’s command).—KKerényi, Εὐλάβεια: Byz.-Neugr. Jahrb. 8, 1930, 306–16; WSchmid, PhilolWoch 51, ’31, 708f; JvanHerten, Θρησκεία, Εὐλάβεια, Ἱκέτης, diss. Utrecht ’34.—M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > εὐλαβέομαι

  • 58 ζάω

    ζάω contr. ζῶ (Hom.+) impf. ἔζων (Ro 7:9 B ἔζην; on this form s. Schwyzer I 675; B-D-F §88; Mlt-H. 194, both w. ref.); fut. ζήσω (uniformly attested Ro 6:2; Hb 12:9); the later (since Hippocr. VII p. 536 L.; LXX; AscIs 3:9; Jos., Ant. 1, 193 al.) form ζήσομαι (B-D-F §77; Rob. 356) is more common (on the fut. forms s. JLee, NovT 22, ’80, 289–98; GKilpatrick, ibid. 25, ’83, 146–51); 1 aor. ἔζησα. On the LXX usage s. Thackeray 269; for forms in pap, Gignac II 370.
    ① to be alive physically, live
    ⓐ of physical life in contrast to death
    α. gener. Ac 22:22; Ro 7:1, 2, 3; 14:8ac; 1 Cor 7:39; 2 Cor 5:15a; 6:9; Hb 9:17. ψυχὴ ζῶσα a living soul (Gen 1:20 al.; Just., D. 6, 1 ζῇ ψυχῇ) 1 Cor 15:45 (Gen 2:7); Rv 16:3 v.l. ὅσα ἔτη ζῇ as many years as he lives B 10:6 (cp. SIG 663, 6; Sb 173, 6 Αὐρήλιος ζήσας ἔτη νε´; En 10:10). τὸ ζῆν life (Attic wr., ins, pap, LXX) ὥστε ἐξαπορηθῆναι ἡμᾶς καὶ τοῦ ζῆν so that we even despaired of life 2 Cor 1:8. διὰ παντὸς τοῦ ζῆν during the whole lifetime Hb 2:15 (cp. Diod S 1, 74, 3 διατελεῖν πάντα τὸν τοῦ ζῆν χρόνον; 4, 46, 4). ἔτι ζῶν while he was still living= before his death Mt 27:63 (CB I/2 660 no. 618 Ζώσιμος ἔτι ζῶν κατεσκεύασεν; 3 Km 12:6). ζῶντες ἐβλήθησαν … εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός they were thrown alive into the lake of fire Rv 19:20. ζῶσα τέθνηκεν though alive she is dead 1 Ti 5:6 (cp. Sextus 7). ἡμεῖς οἱ ζῶντες we during our (earthly) life 2 Cor 4:11; the same phrase= we who are still living 1 Th 4:15, 17. Here the opp. is νεκροί, as in Mt 22:32; Mk 12:27; Lk 20:38a. ζῶντες καὶ νεκροί the living and the dead Ac 10:42; Ro 14:9b; 2 Ti 4:1; 1 Pt 4:5; 2 Cl 1:1; B 7:2.—Occasionally the contrast betw. νεκρός and ζῆν is used fig. with ref. to the realm of religion and ethics Lk 15:24 v.l., 32.
    β. of dead persons who return to life become alive again: of humans in general (3 Km 17:23) Mt 9:18; Ac 9:41; 20:12; Rv 20:4, 5; AcPl Ha 11, 7. Of Jesus Mk 16:11; Lk 24:5, 23; Ac 1:3; 25:19; Ro 14:9a; 2 Cor 13:4a; Rv 1:18b; 2:8 (Just., D. 69, 6 νεκροὺς … ζῆν ποιήσας).
    γ. of sick persons, if their illness terminates not in death but in recovery be well, recover (Artem. 4, 4 ἔζησεν ὁ παῖς=became well; 5, 71; 72; PGM 1, 188; 4 Km 1:2; 8:8 εἰ ζήσομαι ἐκ τῆς ἀρρωστίας μου ταύτης; Jos., Vi. 421) Mk 5:23; J 4:50, 51, 53.—Of removal of anxiety 1 Th 3:8.
    δ. also of healthy persons live on, remain alive (X., An. 3, 2, 39 ὅστις δὲ ζῆν ἐπιθυμεῖ πειράσθω νικᾶν; Ep. 56 of Apollonius of Tyana [Philostrat. I 359, 14]; ApcMos 31 διὰ τί σὺ ἀποθνῄσκεις καγὼ ζῶ;) Ac 25:24; 28:4. ἐὰν ὁ κύριος θελήσῃ ζήσομεν Js 4:15. ὸ̓ς ἔχει τὴν πληγὴν τῆς μαχαίρης καὶ ἔζησεν Rv 13:14.
    ε. of beings that in reality, or as they are portrayed, are not subject to death: of Melchizedek Hb 7:8 (opp. ἀποθνῄσκοντες ἄνθρωποι). Jesus as everlasting high priest πάντοτε ζῶν 7:25.—In this sense it is most comprehensively applied to God (s. CBurchard, Untersuch. zu JosAs p. 103) (ὁ) θεὸς (ὁ) ζῶν (cp. 4 Km 19:4, 16; Is 37:4, 17; Hos 2:1; Da 6:21 Theod.; 3 Macc 6:28; TestAbr A 17 p. 99, 10 [Stone p. 46]; TestJob 37:2; JosAs 49:3 al.; SibOr 3, 763; POxy 924, 11 [IV A.D., Gnostic]; PGM 4, 1038 ὁ μέγας ζῶν θεός; 7, 823; 12, 79; Philo, Decal. 67 ὁ ζῶν ἀεὶ θεός; Orig., C. Cels. 8, 59, 18.—The phrase ‘the living God’ is not found in Joseph.) Mt 16:16; 26:63; J 6:69 v.l.; Ac 14:15; Ro 9:26 (Hos 2:1); 2 Cor 3:3; 6:16; 1 Th 1:9; 1 Ti 3:15; 4:10; 6:17 v.l.; Hb 3:12; 9:14; 10:31; 12:22; Rv 1:18a; 4:10; 7:2; 10:6; 2 Cl 20:2; GJs 20:1; AcPl Ha 2, 32; also ὁ ζῶν πατήρ J 6:57. W. the addition εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων Rv 15:7; cp. 4:9 (cp. Tob 13:2; Sir 18:1). God takes a sovereign oath in the words ζῶ ἐγώ as surely as I live (Num 14:28 al.) Ro 14:11 (Is 49:18; classical parallels GStählin, NovT 5, ’62, 142 n. 2). ζῇ κύριος ὁ θεός [μου] as surely as the Lord my God lives GJs 4:1; 6:1; 13:3; 15:3; 19:3 (Judg 8:19; 1 Km 25:34 al; GrBar 1:7; cp. ApcEsdr 2:7); in expanded form καὶ ζῇ ὁ Χριστὸς αὐτοῦ 15:4 (s. deStrycker ad loc.).—Christ lives διὰ τὸν πατέρα because of the Father J 6:57b (s. Bultmann, comm. ad loc.).
    ⓑ w. mention of that upon which life depends ἐπί τινι on the basis of someth. (Andoc. 1, 100; Isocr. 10, 18; Ael. Aristid. 28, 103 K.=49 p. 525 D.) ζ. ἐπʼ ἄρτῳ live on bread Mt 4:4; Lk 4:4 (both Dt 8:3). ζ. ἔκ τινος obtain one’s living fr. someth. (Aristoph., Eccl. 591; Demosth. 57, 36; POxy 1117, 19; 1557, 12; TestJob 47:1f) 1 Cor 9:14.
    ⓒ w. more precise mention of the sphere (Artem. 3, 62 ἐν ἀγορᾷ ζ.=spend his life in the marketplace) ζ. ἐν σαρκί live in the flesh in contrast to the heavenly life Phil 1:22; Gal 2:20c; ζ. ἐν κόσμῳ live in the world Col 2:20. ζ. ἐν θεῷ, live in God (as the Being who penetrates and embraces everything) Ac 17:28 (s. κινέω 3). For AcPl Ha 1, 15 s. 2a end.
    ② to live in a transcendent sense, live, of the sanctified life of a child of God (ζῆν in the sense of a higher type of life than the animal: X., Mem. 3, 3, 11; Cass. Dio 69, 19: after years of public service, Similis retires and prepares this epitaph: Σίμιλις ἐνταύθα κεῖται βιοὺς μὲν ἔτη τόσα, ζήσας δὲ ἔτη ἑπτά=Here lies Similis, existing for so many years, but alive for only seven.).
    ⓐ in the world ἐγὼ ἔζων χωρὶς νόμου ποτέ I was once (truly) alive without law (this has been interpr. to mean when no law existed; Paul is then regarded as speaking fr. the viewpoint of humanity in paradise before the command Gen 2:16 f; 3:3. Another interpr. thinks of Paul as referring to the period in his life when he was not conscious of the existence and significance of the law. In view of Paul’s climactic affirmation in Ro 7:25, Paul probably illustrates in the first person the perils of a Christian who succumbs to the illusion that moral action is connected with law rather than with the ‘spirit of life in Christ’ Ro 8:2) Ro 7:9. Even now those who listen to the voice of the Son of God enjoy this life J 5:25; cp. 11:26; likew. those who receive him into their being ὁ τρώγων τὸν ἄρτον 6:57c; cp. Ro 6:11, 13 (ἐκ νεκρῶν ζῶντας); Gal 2:19; Rv 3:1. This heavenly life on earth is a ζ. πνεύματι Gal 5:25 or a life not of mere human achievement, but of Christ who lives in Christians 2:20ab. Also of the superhuman power of the apostle ζήσομεν σὺν αὐτῷ ἐκ δυνάμεως θεοῦ εἰς ὑμᾶς we shall live with him (Christ) through God’s power in our dealings with you 2 Cor 13:4. ὁ κύριος βούλεται ζῆν ἡμᾶς ἐν θεῷ=the Lord wills that we live under God’s direction AcPl Ha 1, 15 (opp. ἀποθανεῖν ἐν ἁμαρτίαις; s. 1c end)
    ⓑ in the glory of the life to come (Sir 48:11; cp. Dt 4:1; 8:1; 30:16).
    α. abs. Lk 10:28; J 11:25; 14:19; Ro 8:13b; Hb 12:9. ἐμοὶ τ. ζῆν Χριστός= life is possible for me only where Christ is (hence death is gain) Phil 1:21 (s. OSchmitz, GHeinrici Festschr. 1914, 155–69). Another common interpr. is for me to live is Christ, i.e. while I am alive I experience real life in connection with Christ; w. death comes life in all fullness in the presence of Jesus.
    β. More specifically εἰς τὸν αἰῶνα have eternal life (Ps.-Lucian, Philopatr. 17 ζῆν εἰς τὸν αἰῶνα; PsSol 14:2) J 6:51, 58 (in J the blessed life which the follower of Jesus enjoys here and now in the body is simply continued in the heavenly life of the future. In other respects also the dividing line betw. the present and the future life is somet. nonexistent or at least not discernible); B 6:3; 8:5; 9:2; 11:10f; ἅμα σὺν αὐτῷ (i.e. Χριστῷ) ζ. live together with Christ 1 Th 5:10; ζ. διʼ αὐτοῦ (i.e. Chr.) 1J 4:9; ζ. κατὰ θεὸν πνεύματι live, as God (lives), in the Spirit 1 Pt 4:6. ὁ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται (cp. Hab 2:4) he that is just through faith will have life Ro 1:17 (AFeuillet, NTS 6, ’59, 52–80; but s. Fitzmyer, Ro [AB] ad loc.); Gal 3:11; Hb 10:38. This life is τὸ ἀληθινὸν ζῆν ITr 9:2; IEph 11:1. Christ is called τὸ ἀδιάκριτον ἡμῶν ζῆν our unshakable or inseparable life 3:2. τὸ διὰ παντὸς ἡμῶν ζῆν our total life 1 Mg 1:2—The law-directed pers. believes concerning legal performance: ὁ ποιήσας αὐτὰ ζήσεται ἐν αὐτοῖς (Lev 18:5) Gal 3:12; cp. Ro 10:5 (cp. Dio Chrys. 58 [75], 1 οἱ τοῦτον [= τ. νόμον] φυλάττοντες ἔχονται τῆς σωτηρίας=those who observe law have a firm grip on security).
    ③ to conduct oneself in a pattern of behavior, live (Hom. et al.)
    ⓐ used w. adverbs or other modifiers: adv. (Sallust. 19 p. 34, 25 κακῶς ζῆν [Just., A I, 4, 7]; SIG 889, 13ff; Wsd 14:28; Philo; Jos., Ant. 12, 198; Ath. 3, 1 δίκην θηρίων) ἀσώτως Lk 15:13. ἐθνικῶς and ἰουδαϊκῶς Gal 2:14. εὐσεβῶς 2 Ti 3:12. πανούργως Hm 3, 3. σωφρόνως κ. δικαίως κ. εὐσεβῶς Tit 2:12 (Plut., Mor. 1108c ζῆν σωφρόνως κ. δικαίως; cp. Diog. L. 10, 132; 140; Ar. 15, 10).—Φαρισαῖος live as a Pharisee Ac 26:5. ἐν πίστει Gal 2:20d. ἐν ἁμαρτίᾳ Ro 6:2; ζ. ἐν τούτοις live in these (sins) Col 3:7. κατὰ ἀλήθειαν in keeping w. the truth IEph 6:2 (cp. Philo, Post. Cai. 73 κατὰ βούλημα τὸ τοῦ θεοῦ ζ.; Jos., Ant. 4, 302 κατὰ τ. νόμους ζ.; Just., D. 47, 4 κατὰ τὸν νόμον; Orig., C. Cels. 7, 12, 7 κατὰ τὰς θείας γραφάς). κατὰ θεόν 8:1 (cp. SIG 910 A and B). κατὰ Ἰησοῦν Χριστόν IPhld 3:2. κατὰ Χριστιανισμόν live in accordance w. (our) commitment to Christ IMg 10:1. κατὰ σάρκα Ro 8:12f; Dg 5:8; κατὰ κυριακὴν ζ. (opp. σαββατίζειν) include the observance of the Lord’s day in one’s life IMg 9:1. Of a married woman ζ. μετὰ ἀνδρός live w. her husband Lk 2:36 (for the added acc. of extent of time cp. Ael. Aristid. 46 p. 332 D.; Pr 28:16; ἥτις ἔζησεν καλῶς μετʼ ἐμοῦ ἔτη 28, μῆνας 4, ἡμέρας 5: SEG II, 384, 6–8 [restored]; s. also FDanker, Jesus and the New Age ’88, 71).
    ⓑ τινί live for someone or someth., for the other’s benefit (Hom. et al.; Demosth. 7, 17 οἳ οὐκ αἰσχύνονται Φιλίππῳ ζῶντες καὶ οὐ τῇ ἑαυτῶν πατρίδι; Dionys. Hal. 3, 17 … παῖδες, τῷ πατρὶ ζῶντες) ζ. τῷ θεῷ (4 Macc 7:19; 16:25; Philo, Mut. Nom. 13, Rer. Div. Her. 111; s. SAalen, NTS 13, ’67, 10) Lk 20:38b (cp. Soph., Ajax 970); Ro 6:10, 11; Gal 2:19; Hm 3:5; AcPl Ha 10, 7; τῷ κυρίῳ Ro 14:8b (cp. Plut., Cleom. 819 [31, 5]). For Christ 2 Cor 5:15; τῷ ἐμῷ βασιλεῖ AcPl Ha 9, 26 (restored after Aa I 112, 14) τῇ δικαιοσύνῃ ζ. 1 Pt 2:24; ἑαυτῷ ζ. live for oneself (Menand., Fgm. 646 Kö. οὐχ ἑαυτῷ ζῆν μόνον; Diod S 10, 33, 2 ζ. ἑαυτοῖς=live for themselves) Ro 14:7.
    ④ to be full of vitality, be lively the ptc. is used fig. w. respect to things (cp. τῶν δένδρων τῶν ζῶντων ParJer 9:3), of spring water in contrast w. cistern water ὕδωρ ζῶν (Gen 26:19; Lev 14:5; Jer 2:13 v.l.; Zech 14:8.—Stagnant water is called ὕ. νεκρόν: Synes., Ep. 114, 254d) J 4:10f (Hdb. exc. on J 4:14); 7:38; D 7:1f (Wengst p. 77 n. 57). ζώσας πηγάς Rv 7:17 v.l.
    ⑤ to be life-productive, offer life ptc. used w. respect to things (SIG 1173 [138 A.D.], 5 ζῶσαι ἀρεταὶ ἐγένοντο=miracles full of divine life occurred) λόγια ζῶντα words that meant life Ac 7:38. λόγος ζῶν θεοῦ 1 Pt 1:23; cp. Hb 4:12. ὁδὸς ζῶσα a living way 10:20. ἐλπὶς ζῶσα a living hope 1 Pt 1:3.—ζ. is also used of things which serve as descriptions of pers. who communicate divine life: of Christ ὁ ἄρτος ὁ ζῶν J 6:51a. λίθος ζῶν 1 Pt 2:4. Of Christians: θυσία ζῶσα a living sacrifice Ro 12:1. λίθοι ζῶντες 1 Pt 2:5.—τὰ παρὰ ζώσης φωνῆς καὶ μενούσης the (words) of a living and abiding voice Papias (2:4) (opp. ἐκ τῶν βιβλίων).—Lit. s. ζωή end. DELG s.v. ζώω.M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ζάω

  • 59 λυπέω

    λυπέω 1 aor. ἐλύπησα; pf. λελύπηκα. Pass.: 1 fut. λυπηθήσομαι; 1 aor. ἐλυπήθην; pf. λελύπημαι (fr. λύπη ‘pain, grief ’; Hes.+) gener. ‘grieve, pain’.
    ① to cause severe mental or emotional distress, vex, irritate, offend, insult, act. τινά someone (Test Abr A 8 p. 86, 9 [Stone p. 20]; Dio Chrys. 28 [45], 3; BGU 531 II, 18 [I A.D.], freq. in the sense vex, irritate, offend TestSol 2:3 D; Herodas 5, 7, 3; Ar. 15:7) 2 Cor 2:2a; 7:8ab. The object of λυπεῖν can also be a deity (Diod S 1, 65, 7; 8 τὸν θεόν; schol. on Apollon. Rhod. 2, 313 λ. τὸν Δία; cp. τοὺ ἀγγέλους μου ApcSed 14:10) μὴ λυπεῖτε τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον τοῦ θεοῦ Eph 4:30; Hm 10, 2, 2; 10, 3, 2ab; cp. 10, 2, 4. χάριν Dg 11:7. In εἴ τις λελύπηκεν 2 Cor 2:5 λ. used abs. is certainly more than cause pain or vexation. In Polyaenus 8, 47 it is used of the severe humiliation or outrage experienced by a king who has been deposed by his subjects.
    ② to experience sadness or distress, pass.
    ⓐ aor. λυπηθῆναι become sad, sorrowful, distressed (BGU 1079, 9 [41 A.D.]; Esth 2:21; Ps 54:3; 2 Esdr 15:6; TestJob, Test12Patr, GrBar; Jos., Ant. 8, 356) Mt 14:9; AcPl Ha 7, 17; J 16:20; 2 Cor 2:4; 7:9a; 1 Pt 1:6; Dg 1. W. σφόδρα (Da 6:15 LXX; 1 Macc 10:68; JosAs 8:8 al.) Mt 17:23; 18:31; GJs 1:3; 2:4; AcPl Ha 7, 15; w. λίαν 1 Cl 4:3 (Gen 4:5 Cain took offense). W. ὅτι foll. become distressed because (cp. En 102:5) J 21:17. λυπηθῆναι εἰς μετάνοιαν become sorry enough to repent 2 Cor 7:9b. λ. κατὰ θεόν as God would have it vss. 9c, 11.
    ⓑ pres. λυπεῖσθαι be sad, be distressed, grieve (La 1:22) 1 Th 4:13. λυπῇ; are you grieved or hurt? Hv 3, 1, 9b. λυπούμενος (being) sad, sorrowful Mt 19:22; 26:22; Mk 10:22; Hv 1, 2, 2; 3, 13, 2 (TestAbr A 7 p. 84, 9 [Stone p. 16]; Jos., Vi. 208). (Opp. χαίρων as Dio Chrys. 50 [67], 5; Philo, Virt. 103) 2 Cor 6:10. λυπουμένου (μου) ὅτι because Hv 3, 1, 9a. ἤμην λυπούμενος 1, 2, 1. ὁ λυπούμενος the mournful man (Ael. Aristid. 46 p. 404 D.) m 10, 3, 3. ὁ λ. ἐξ ἐμοῦ 2 Cor 2:2b gives the source of the pain or sadness. ἤρξατο λυπεῖσθαι he began to be sorrowful Mt 26:37; cp. Mk 14:19. λ. διά τι because of someth. (schol. on Apollon. Rhod. 4, 1090; JosAs 24:19 διʼ Ἀσενέθ; ParJer 4:11 διὰ σέ): εἰ διὰ βρῶμα ὁ ἀδελφὸς λυπεῖται if a member’s feelings are hurt because of food Ro 14:15 (but λ. can also mean injure, damage: X., Mem. 1, 6, 6, Cyr. 6, 3, 13). μὴ λυπείσθω ὁ εὐσεβὴς ἐάν the godly man is not to grieve if 2 Cl 19:4. λ. ἐπί τινι at someth. (X., Mem. 3, 9, 8; Lucian, Dial. Mort. 13, 5, Tox. 24; Artem. 2, 60; PGrenf II, 36, 9 [95 B.C.]; Jon 4:9; ApcMos 39 p. 21, 1 Tdf.; Philo, Abr. 22; Just., D. 107, 3) Hm 10, 2, 3; cp. Hs 6, 3, 1. ἐλυπεῖτο περὶ τῆς γυναικὸς οὐ μικρῶς (Hieronymus) was quite upset with his wife, who had displayed interest in Paul’s message AcPl Ha 4, 16f (w. περί as Da 6:18 LXX; ApcMos 18 p. 9, 13 Tdf.).—Impf. ἐλυπούμην I was sad GPt 7:26; cp. 14:59 (TestSol 2:2 D; TestSim 4:3; ParJer 7:30); w. σφόδρα (JosAs 24:1) GJs 1:4 (aor. v.l.).—DELG s.v. λύπη. M-M. TW. Spicq.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > λυπέω

  • 60 μάρτυς

    μάρτυς, μάρτυρος, ὁ dat. pl. μάρτυσιν (Pind., Hdt.+; ins, pap, LXX; TestAbr A 13 p. 92, 22 [Stone p. 32]; TestLevi 19:3; Philo, Joseph.; apolog. exc. Ar.)
    ① one who testifies in legal matters, witness (Just., A I, 23, 3; Ath. 3, 2) Ac 7:58; Mt 18:16; 2 Cor 13:1; 1 Ti 5:19 (the last 3 after Dt 19:15; cp. Jos., Vi. 256 and Hipponax [VI B.C.] 47 D.3 ἐλθὼν σὺν τριοῖσι μάρτυσιν); Hb 10:28 (Dt 17:6.—ἐπὶ μάρτυσι also Appian, Bell. Civ. 3, 14 §49). τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων; what further need have we of witnesses? (Pla., Rep. 1, 340a τί δεῖται μάρτυρος; αὐτὸς γὰρ ὁ Θρασύμαχος ὁμολογεῖ) Mt 26:65; Mk 14:63. μάρτυρες ψευδεῖς false witnesses (Demosth. 29, 28) Ac 6:13 (Mel., P. 79, 572). There is a suggestion of bureaucratic protocol relating to the account of the prudent and blameless men whom the Roman church sent to Corinth and who μάρτυρες ἔσονται μεταξὺ ὑμῶν κ. ἡμῶν 1 Cl 63:3.
    ② one who affirms or attests, testifier, witness transf. sense of mng. 1, of anyone who can or should testify to anything.
    ⓐ of God (or the exalted Christ) as witness (deities as witnesses oft. Pind. et al.; Philo; Jos., Bell. 1, 595, Ant. 1, 209; TestLevi 19:3; SibOr, Fgm. 1, 4; Just., A II, 12, 4 θεὸν … μάρτυρα ἔχοντες. Orig., C. Cels. 1, 46, 26 θεὸς [sc. ἐστιν] μ. τοῦ ἡμετέρου συνειδότος); as a formula God is my witness (that I am telling the truth) Ro 1:9; Phil 1:8; shortened θεὸς μ. 1 Th 2:5; cp. vs. 10 (here also Jos., Ant. 15, 130 μ. ὑμᾶς ποιούμενος). μ. μοι ἐν ᾧ δέδεμαι IPhld 7:2. μάρτυρα τὸν θεὸν ἐπικαλεῖσθαι call upon God as witness 2 Cor 1:23 (cp. 1 Km 12:5f; 20:23; Polyb. 11, 6, 4 τ. θεοὺς ἐπικαλέσεσθε μάρτυρας; Heliod. 1, 25, 1; Galen VI 775 Kühn; likewise of calling upon deities, Hippol., Ref. 9, 15, 6: τοὺς ἑπτὰ μάρτυρας μαρτύρομαι).
    ⓑ of humans (cp. Pind. O. 4, 5): witnessing by eye and ear (X., Ages. 4, 5; Pla., Ep. 1 p. 309a; Aelian, VH 10, 6; Jos., Ant. 18, 299; Tat. 31, 1; 36, 1) 1 Th 2:10; 1 Ti 6:12; 2 Ti 2:2.—Also of those witnesses whose faith is tried and true τοσοῦτον νέφος μαρτύρων Hb 12:1.—Of witnesses of events which they know about, without having experienced them personally (acc. to Strabo 7, 3, 7 p. 300 Hesiod is μάρτυς with regard to the Scythians): the teachers of the law bear witness to the murder of the prophets by their ancestors, by erecting tombs for the prophets Lk 11:48 (μαρτυρεῖτε v.l.).
    ⓒ of witnesses who bear a divine message (Epict. 3, 26, 28 God uses the wise men as his μάρτυρες) Rv 11:3 (though the mng. approaches martyr [s. 3 below] here; cp. vs. 7. S. DHaugg, D. zwei Zeugen-Apk 11:1–13, ’36; JConsidine, CBQ 8, ’46. 377–92). In this sense, above all, of Jesus’ disciples as the witnesses of his life, death, and resurrection: ἔσεσθέ μου μάρτυρες you will be my witnesses Ac 1:8; cp. 13:31 (Ps.-Demetr. 222 μάρτυς σου γίνεται). W. obj. gen. of the thing witnessed: witness for/of (Jos., C. Ap. 1, 4 τῶν ὑπʼ ἐμοῦ λεγομένων μ., Ant. 4, 40; ἀληθείας μ. of Polycarp Iren. 3, 3, 4 [Harv. II 13, 4]; παραδόσεως of the Ephesian congregation 3, 3, 4 [Harv. II 15, 6]; Orig., C. Cels. 1, 47, 24) Lk 24:48; Ac 1:22; 3:15; 5:32; 10:39; 26:16. μ. τῶν τοῦ Χριστοῦ παθημάτων a witness of the sufferings of Christ 1 Pt 5:1. ἔσῃ μ. αὐτῷ πρὸς πάντας ἀνθρώπους you will be a witness for him to all people Ac 22:15 (Epict. 3, 24, 113 μ. πρὸς τοὺς ἄλλους).—10:41. Danker, Benefactor 442–47.
    ③ one who witnesses at cost of life, martyr, in the usage of the persecuted church τὸ αἷμα Στεφάνου τοῦ μάρτυρός σου Ac 22:20. Of Antipas ὁ μ. μου ὁ πιστός μου Rv 2:13 (cp. Pind., P. 1, 88 μάρτυρες πιστοί=dependable witnesses; on the textual problems of Rv 2:13 s. RBorger, TRu 52, ’87, 45–47). Onesimus μ. Χριστοῦ γεγένηται Phlm subscr. v.l. Gener. μάρτυρες Ἰησοῦ Rv 17:6; cp. MPol 2:2; 14:2; 15:2; 16:2 v.l.; 17:3; 19:1. Of Zacharias μ. εἰμι τοῦ θεοῦ GJs 25:3 (s. de Strycker ad loc.). Since Rv also calls Jesus (as well as Antipas) ὁ μάρτυς ὁ πιστός 1:5; 3:14, these pass. are prob. to be classed here (cp. Ps 88:38), but with awareness of strong focus in all the NT passages in this classification on the fact of witness. The death of Jesus was early regarded as the first martyrdom.—For an analysis of the question how μάρτυς=‘witness’ came to mean ‘martyr’, s. FKattenbusch, ZNW 4, 1903, 111ff; KHoll, variously, then Gesamm. Aufsätze II 1928, 103ff; ASchlatter, BFChTh 19, 3, 1915; PCorssen, NJklA 35, 1915, 481ff, 37, 1916, 424ff, ZNW 15, 1914, 221ff w. several continuations until 18, 1917, 249ff, Sokrates 6, 1918, 106ff; Rtzst., Hist. Mon. 1916, 85; 257, NGG 1916, 417ff, Her 52, 1917, 442ff; FDornseiff, ARW 22, 1923/24, 133ff; HDelehaye, Analecta Bollandiana 39, 1921, 20ff, Sanctus 1927 (2’33), 74ff (75, 1 lit.). ELohmeyer, D. Idee des Martyriums im Judent. u. Urchristent.: ZST 5, 1927/28, 232–49; GFitzer, D. Begriff des μ. im Judent. u. Urchristent., diss. Bresl. 1929; HLietzmann, Martys: Pauly-W. XIV 2, 1930, 2044–52; OMichel, Prophet u. Märt. ’32; RCasey, Μάρτυς: Beginn. I 5, ’33, 30–37; EStauffer, Märtyrertheologie u. Täuferbewegg.: ZKG 52, ’33, 545–98; DRiddle, The Martyr Motif in Mk: JR 4, 1924, 174–91, Hb, 1 Cl and the Persecution of Domitian: JBL 43, 1924, 329–48, From Apocalypse to Martyrology: ATR 9, 1927, 260–80, The Martyrs: A Study in Social Control ’31, Die Verfolgungslogien im formgesch. u. soziol. Bed.: ZNW 33, ’34, 271–89; HvCampenhausen, D. Idee des Martyriums in d. alten Kirche2 ’64; EPeterson, Zeuge d. Wahrh. ’37; EBurnier, Le notion de témoignage dans le NT ’37; HSurkau, Martyrien in jüd. u. frühchristl. Zt. ’38; HFischel, Martyr and Prophet (in Jewish lit.), JQR 37, ’46/47, 265–80; 363–86; EGünther, Μάρτυς, D. Gesch. eines Wortes ’41, Zeuge u. Märtyrer, ZNW 47, ’56, 145–61. ELohse, Märtyrer u. Gottesknecht ’55; HvanVliet, No Single Testimony (Dt 19:15) ’58; NBrox, Zeuge u. Märtyrer ’61.—B. 1436; ATrites, Μάρτυς and Martyrdom in the Apocalypse, A Semantic Study: NovT 15, ’73, 72–80, The NT Concept of Witness ’77; GDragas, Martyrdom and Orthodoxy in the NT Era: Greek Orthodox Theological Review 30, ’85, 287–96; PVassiliadis, The Translation of μαρτυρία Ιησοῦ in Rv: BT 36, ’85, 129–34; M-ERosenblatt, Paul the Accused ’95, 1–21; Kl. Pauly III 1059f; BHHW II 1156f.—DELG. M-M. EDNT. TW. Spicq. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > μάρτυς

Страницы

См. также в других словарях:

  • θέον — θέω dhávate pres part act masc voc sg (epic doric ionic aeolic) θέω dhávate pres part act neut nom/voc/acc sg (epic doric ionic aeolic) θέω dhávate imperf ind act 3rd pl (epic doric ionic aeolic) θέω dhávate imperf ind act 1st sg (epic doric… …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • θεόν — θεός God masc acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • Θέον — Θέων masc voc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • Θάλασσαν οὐκ ἐπείρασας, θεὸν οὐκ ἐφοβήθης. — См. Кто на море не бывал, тот до сыта Богу не маливался …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • θέῳ — θεον of twelve Gods neut dat sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ВАСИЛИЙ ВЕЛИКИЙ — [греч. Βασίλειος ὁ Μέγας] (329/30, г. Кесария Каппадокийская (совр. Кайсери, Турция) или г. Неокесария Понтийская (совр. Никсар, Турция) 1.01.379, г. Кесария Каппадокийская), свт. (пам. 1 янв., 30 янв. в Соборе 3 вселенских учителей и святителей; …   Православная энциклопедия

  • Nicene Creed — Icon depicting Emperor Constantine (center) and the Fathers of the First Council of Nicaea of 325 as holding the Niceno–Constantinopolitan Creed of 381 The Nicene Creed (Latin: Symbolum Nicaenum) is the creed or profession of faith (Greek:… …   Wikipedia

  • Prólogo del Evangelio de Juan — Saltar a navegación, búsqueda El prólogo del Evangelio de Juan, es el comienzo del último relato canónico de la vida, ministerio, muerte y resurrección de Jesús. Dentro de sus palabras encontramos un resumen del resto del Evangelio. Es corto y… …   Wikipedia Español

  • Comparison of Nicene Creeds of 325 and 381 — The Nicene Creed was originally composed at the First Council of Nicaea in 325, and subsequently revised at the Second Ecumenical Council (the First Council of Constantinople) in 381. The following table displays side by side both forms of this… …   Wikipedia

  • Fass ohne Boden — Pi Inhaltsverzeichnis 1 πάθει μάθος 2 Παθήματα μαθήματα …   Deutsch Wikipedia

  • THURRAS — Assyriorum Rex Nino successit, Boli filio. Hic quod egregius bellator esset, Deus habitus et Mars dictus est; quemadmodum ante ipsum Nimrodus ac Ninus idem post mortem nomen eundemque cultum sustinuerunt, Suid. in Θούῤῥας. Hinc Fasti Siculi seu… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»