-
1 δυσμεναίνω
A bear ill-will, τινί against another, E.Med. 874;δ. τοῖς κοινοῖς ἀγαθοῖς D.18.217
;δ. τῆς ποτὲ βίας App.Pun.60
: abs., Ph.1.145.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δυσμεναίνω
-
2 δυσμένεια
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δυσμένεια
-
3 δυσμενέων
δυσμεν-έων, participial form, only masc.,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δυσμενέων
-
4 δυσμενής
A hostile,ἄνδρες δ. Il.5.488
; δυσμενέες enemies, 16.521, cf. Schwyzer 84.12;δυσμενέων ὄχλος A.Th. 234
(lyr.), cf. 366 (lyr.), Hdt.3.82, S.Aj. 662 ([comp] Sup.), etc.;οἱ ὑμέτεροι δ. X.HG5.2.33
: c. dat.,τῷ πατοῦντι δυσμενεῖς A.Ag. 1193
, cf. S.Ph. 585;οὐδὲν τυράννου -έστερον πόλει E.Supp. 429
: less freq. c. gen., ἄνδρα δ. χθονός an enemy of the land, S.Ant. 187, cf. Ph.2.136. Adv. -;δ. ἔχειν τινί Isoc.3.5
;πρὸς τὴν πόλιν Id.14.6
:—poet. [full] δυσμενέως, Nonn.D.21.85 (v.l.).II rarely of things,δ. χοαί S.El. 440
;δυσμενὲς ὁ τοῦ πλεονεκτεῖν ἔρως X.Mem.2.6.21
, cf. E.Alc. 617 (v.l.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δυσμενής
-
5 δυσμενίδης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δυσμενίδης
-
6 δυσμενικός
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δυσμενικός
-
7 μένος
Grammatical information: n.Meaning: `mind, courage, anger, strength, impulse' (Il.).Compounds: Compp., e.g. δυσ-μενής `evilminded, hostile' (Il.) with δυσμέν-εια, - ίη, - αίνω a. o.; metr. enlarged δυσμενέων, - έοντες (Od.; Leumann Hom Wörter 116 n. 83); ἀ-μενής `forceless' (E.); here the PN Άμενέας, Άμενίσκος and (with unexplained - νν-) Άμεννάμενος? (Bechtel, Namenst. 6 f.); on ἀμενηνός s. v.; PN like Κλεο-μένης; as 1. member in μενο-εικής `suited to the desired, agreeable, richly' (Hom.).Derivatives: To μένος belong two verbs with remarkable formation: 1. μενεαίνω, - ῆναι `desire strongly, rage' (Il.); prob. with analog. - αίνω from uncontracted μένε-ος etc. (Fraenkel Nom. ag. 1, 54 n. 2 a. 2, 211, Schwyzer 440; cf. κτερε-ΐζω, μελε-ϊστί); diff. Solmsen Wortforsch. 51 n. 2, Chantraine Mél. Pedersen 205ff. (from *μενέ[σ]-ων; but δυσ-μενέων must be explained diff., s. above); cf. on βλεμεαίνω. --2. μενοινάω (- ώω), - ῆσαι `have in mind, aim at, wish, desire' (Il.) with μενοινή f. `intention, desire' (Call., A. R., AP; prob. backformation); origin unclear; quite uncertain hypothesis by Solmsen Wortforsch. 51 f. (from *μενώ f.; cf. Μενοίτης, - οίτιος, which however certainly belongs to οἶτος `fate'); not better Brugmann IF 29, 237f., 12, 152, Wiedemann BB 28, 51, Specht Ursprung 167.Etymology: As old verbal noun identical with Skt. mánas- n., Av. manah- n. `pirit, thought, will', IE *ménos n.; here OP Haxā-maniš m. PN prop. "who has the mind of a friend", `friendly minded' (Gr. Άχαιμένης; s. v.). Adj. δυσ-μενής = Av. duš-manah- `evilminded', Skt. dur-manas- `sorrowful'; εὑ-μενής: Skt. su-mánas- `wellminded'. But Lith. mẽnas m. `rememberance' is innovation to menù `remember' (cf. Fraenkel s. v.). -- A perfect of situation belonging here is μέμονα (s.v.), cf. γένος: γέγονα; with deviating meaning the present μαίνομαι (s. v.). On μένος: μαίνομαι cf. Z 100f. (of Achilleus): ἀλλ' ὅδε λίην | μαίνεται, οὑδέ τίς οἱ δύναται μένος ἰσοφαρίζειν (Porzig Satzinhalte 34). With diff. formation e.g. Lat. mēns, - tis f. `mind' = Skt. ma-tí- `id.' etc.; IE *mn̥-tí- f.; cf. gēns beside genus = γένος. Further s. μιμνήσκω; cf. also on μένω.Page in Frisk: 2,208Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μένος
См. также в других словарях:
υπερήφανος — η, ο / ὑπερήφανος, ον, ΝΜΑ, και δωρ. τ. ὑπεράφανος, ον, Α (με θετ. και αρνητική σημ.) 1. (για πρόσ.) περήφανος 2. (για ανθρώπινες εκδηλώσεις) αυτός που ενέχει και δηλώνει έπαρση, που φανερώνει αλαζονεία. επίρρ... υπερήφανα / ὑπερηφάνως ΝΜΑ με… … Dictionary of Greek
υπερηνορέων — οντος, ὁ, Α 1. πολύ αρρενωπός 2. (κυρίως με αρνητική σημ.) αλαζόνας, αυθάδης και βίαιος 3. (στην κωμωδία) αυτός που νομίζει ότι είναι ανώτερος από όλους, που θεωρεί τον εαυτό του υπεράνθρωπο. [ΕΤΥΜΟΛ. Επεκταμένος τ. τού επιθ. ὑπερήνωρ,… … Dictionary of Greek
υπερμενέων — οντος, ὁ, Α 1. εξαιρετικά ισχυρός, κραταιός 2. στον πληθ. οἱ ὑπερμενέοντες αλαζονικοί, υπεροπτικοί. [ΕΤΥΜΟΛ. Ποιητ. τ. τού ὑπερμενής σχηματισμένος, για μετρικούς λόγους, με την κατάλ. έων τών μτχ. (πρβλ. δυσμεν έων: δυσμενής, ὑπερηνορ έων:… … Dictionary of Greek
