-
1 αιτία
αἰτίᾱ, αἴτιοςculpable: fem nom /voc /acc dualαἰτίᾱ, αἴτιοςculpable: fem nom /voc sg (attic doric aeolic)αἰτίᾱ, αἰτίαresponsibility: fem nom /voc /acc dualαἰτίᾱ, αἰτίαresponsibility: fem nom /voc sg (attic doric aeolic)——————αἰτίᾱͅ, αἴτιοςculpable: fem dat sg (attic doric aeolic)αἰτίαι, αἰτίαresponsibility: fem nom /voc plαἰτίᾱͅ, αἰτίαresponsibility: fem dat sg (attic doric aeolic) -
2 αἰτία
αἰτία, ἡ, 1) Grund, Ursache, Veranlassung, Stoff zum Gedicht, Pind. N. 7, 11; vgl. O. 1, 35; τίν' αἰτίαν ἔχων, aus welchem Grunde, Eur. Hec. 1179; neben λογισμός Plat. Tim. 33 a, u. öfter; ἑκάστῳ ἀποδοῦναι αἰτίαν, für jegliches einen Grund anführen, Phaed. 98 b; mit folgd. διότι, Legg. VIII, 831 b (vgl. Thuc. 1, 23); ἡ περὶ τῶν ὄντων αἰτία Phaed. 97 d. Bes. bei den Philosophen, αἰτίαι πρῶται, αἱ αἰτίαι ἐξ ἀνάγκης, die nach festen Gesetzen wirkenden Naturkräfte, Arist. Metaph. 1, 3, 4. Neben πρόφασις Dem. 11, 1; αἰτίᾳ τοιαύτῃ ἐτεϑνήκει Thuc. 7, 86; κοινοῦ ἀγαϑοῦ αἰτίᾳ, wegen des öffentlichen Besten, 4, 87; Plut. – Häufiger 2) Beschuldigung, Vorwurf; ἐκτὸς αἰτίας εἶναι, außer Schuld sein, Aesch. Prom. 330; καϑαρὸς τῆς αἰτίας, frei von Schuld, Plut.; αἰτίαν ἔχειν, angellagt sein, Her. 5, 70. 73; Soph. Ant. 1296; αἰτίαν ἔχει πονηρὸς εἶναι Phryn. com. Prisc. 18, 26; häufig in Prosa, auch ὑπό τινος Thuc. 6, 46; Aesch. Eum. 99; Plat. Lach. 186 b; ὑπέχειν Xen. Cyr. 6, 3, 16; bei Aesch. Eum. 549 Schuld haben woran, im guten Sinne; auch übh. = κατηγορεῖσϑαι, dici; ἐτύγχανε δὲ αἰτίαν ἔχουσα λιϑιᾶν, man sagte, daß sie, Ath. XIII, 584 c; ὥςπερ αἱ παροψίδες την αἰτίαν ἔχουσ' ἀπὸ τῶν ἡδυσμάτων, benannt, beurtheilt werden nach, Pherecr. Ath. IX, 368 a; αἰτία ἔχει αὐτόν Her. 5, 70. 71; αἰ-τίαν φεύγειν, sich einer Beschuldigung entziehen, Aesch. Suppl. 226; Soph. Phil. 1390; Eur. Hipp. 961; αἰτίαν νέμειν τινί, die Schuld Jemand zuschreiben, Soph. Ai. 28; ἐν αἰτίᾳ βάλλειν O. R. 657; ohne ἐν, Trach. 936; εἴς τινα βάλλειν Eur. Troad. 305; προςτιϑέναι τινί Ion 1525; εἰς αὑτὸν φέρειν, auf sich nehmen, El. 1266; ἀναδέχεσϑαι Plat. Hipp. min. 365 d; περιάπτει τῇ τύχῃ τὴν αἰτίαν, Mein. Comp. Man. et Phil. p. 357; ἐναἰτίᾳτιϑέναι τινά, Jemand beschuldigen, Her. 8, 99; ἐν αἰτίᾳ ἔχειν τινά 5, 106; Thuc. 1, 35; mit folgendem ὡς, 2, 59; ἐν αἰτίᾳ εἶναι Xen. Cyr. 5, 3, 50 u. öfter; αἰτίαις ἐνέχεσϑαι Plat. Crit. 52 a; αἰτίαν ἐπιφέρειν τινί Thuc. 5, 75; εἰς αἰτίαν ἐμπίπτειν, sich Beschuldigungen zuziehen, Plat. Theaet. 150 a; αἰτίαν παρέχειν τινί, Gelegenheit zur Beschuldigung geben, Plut. Caes. 59; αἰτίαν λαμβάνειν, beschuldigt werden, Thuc. 6, 60; ἀπό τινος 2, 18; oft Plut.; αἰτίαν τοῦ ἀδικεῖν φέρομαι Thuc 2, 60; ἀπολύειν τὸν δῆμον τῶν αἰτιῶν, von Beschuldigungen befreien, Aesch. 3, 254; αἰτίαν ἀπολύσασϑαι, sich wegen einer Beschuldigung rechtfertigen, Lys. 13, 75; ἀφιέναι τινὰ τῆς αἰτίας, ihn freisprechen, 7, 8. Selten wird αἰτία im guten Sinne gebraucht, s. Heindorf zu Plat. Gorg. 503 b.
-
3 αιτια
ион. αἰτίη ἥ1) причинаδι΄ ἣν αἰτίην ; Her. — по какой причине?;
τοιαύτη ἢ ὅτι ἐγγύτατα τούτων αἰτιᾳ Thuc. — по этой или почти по этой причине;κοινοῦ ἀγαθοῦ αἰτίᾳ Thuc. — ради общего блага;τίν΄ αἰτίαν ἔχων ; Eur. — побуждаемый какой причиной …?, по какой причине …?;αἱ ἐξ ἀρχῆς αἰτίαι Arst. — первоначальные причины2) основание, поводαἰτίαν τινὸς ἐμβάλλειν Pind. или παρέχειν Luc. — давать повод к чему-л.;
ἥ αἰ. τίς ἀνθ΄ ὅτου ; Eur. — на каком основании?;αἰτίαν ἔχειν διαφέρειν περί τινος Plat. — иметь основание выделяться, т.е. заслуженно считаться знатоком в чем-л.3) обвинениеἐν αἰτίᾳ εἶναι или γίγνεσθαί τινος Xen. и αἰτίαν ἔχειν τινός Her., Aesch., Eur. — быть обвиняемым в чем-л.;
αἰ. ἔχει τινά Her. — обвинение падает на кого-л. -
4 αἰτία
-
5 αἰτία
αἰτία, ας, ἡ (s. αἴτιος; Pind.+; ins, pap, LXX; En 21:4; TestSol 11:2 ‘illness’; GrBar, Philo, Joseph., Just., Tat., Ath., Mel., P. 56, 411).① that which is responsible for a condition, cause, reason Dg 5:17; gov. by διά: διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν for this reason (Iambl., Vi. Pyth. 10, 52; 2 Macc 12:40; Jos., Ant. 3, 279; Just., D. 4, 6; Mel., P. 56, 411; SIG 700, 15; 826G, 21; Michel 456, 14 διὰ ταύτας τὰς αἰτίας; BGU 1243, 6 [III B.C.]) Ac 28:20; cp. 10:21; 1 Cl 44:2; 2 Cl 10:3; Hs 9, 8, 3. οὐ διʼ ἄλλην τινὰ αἰ. … ἀλλά for no other reason … than 1 Cl 51:5. διʼ ἣν αἰτίαν (SIG 630, 6f; PEnteux 84, 14 [III B.C.]; 1 Esdr 2:17; Wsd 18:18; oft. 2 Macc) in indir. quest. why Lk 8:47; Ac 22:24; at beg. of a sentence as causal conj. (B-D-F §456, 4) for this reason, therefore (Diod S 4, 80, 4; 13, 11, 2; 2 Macc 4:28; Philo, Op. M. 100; Jos., Ant. 17, 202) 2 Ti 1:6, 12; Tit 1:13; Hb 2:11. κατὰ πᾶσαν αἰτίαν for any and every cause (Appian, Bell. Civ. 3, 25 §94 κατὰ μηδεμίαν αἰτίαν; BGU 136, 26 [II A.D.] κατὰ ταύτην τ. αἰτίαν; Jos., Ant. 4, 249; 253) Mt 19:3.② the actual state of affairs, case, circumstance, relationship (Latinism=causa B-D-F §5, 3b; cp. PRyl 63, 2f τίς δὲ ἡ αἰ. τούτων τῶν εἰδώλων;) εἰ οὕτως ἐστὶν ἡ αἰ. τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τῆς γυναικός if the relationship of a man with his wife is like this Mt 19:10.③ a basis for legal action, legal t.t.ⓐ charge, ground for complaint (PKroll I, 3 ἐγγενέσθαι αἰτίαις) Ac 23:28. αἰ. εὑρίσκειν (ἔν τινι) find a basis for a charge (in his case) J 18:38; 19:4, 6 (Pilate states that he has no ‘case’). αἰτία θανάτου=Lat. causa capitalis, reason/grounds for capital punishment Ac 13:28; 28:18. The charge specified Mt 27:37; Mk 15:26.ⓑ accusation (Ath. 2, 3; 31, 1; Diod S 20, 62, 5 ἐν αἰτίαις ἔχειν τινά=lay charges against someone; Athen. 12, 542e) αἰτίαν φέρειν (v.l. ἐπιφέρειν q.v. 5) bring an accusation Ac 25:18 (Jos., Ant. 20, 47). αἱ κατʼ αὐτοῦ αἰ. the (formal) charges against him vs. 27.—B. 1183; 1244. DELG s.v. αἴτιος. M-M. -
6 αίτια
-
7 αἴτια
-
8 αιτιά
-
9 αἰτιᾷ
-
10 αἰτία
-
11 αἰτία
αἰτί-α, ἡ,A responsibility, mostly in bad sense, guilt, blame, or the imputation thereof, i.e. accusation, first in Pi.O.1.35 and Hdt., v. infr. (Hom. uses αἴτιος):—Phrases: αἰτίαν ἔχειν bear responsibility for, , S.Ant. 1312; but usu. to be accused, τινός of a crime,φόνου Hdt.5.70
: c. inf., Ar.V. 506; foll. by ὡς.., Pl.Ap. 38c; by ὡς c. part., Id.Phdr. 249d; ὑπό τινος by some one, A.Eu.99, Pl. R. 565b: reversely,αἰτία ἔχει τινά Hdt.5.70
,71;αἰ. φεύγειν τινός S.Ph. 1404
; ἐν αἰτίᾳ εἶναι or γίγνεσθαι, Hp.Art.67, X.Mem.2.8.6; αἰτίαν ὑπέχειν lie under a charge, Pl.Ap. 33b, X.Cyr.6.3.16;ὑπομεῖναι Aeschin.3.139
;φέρεσθαι Th.2.60
; λαβεῖν ἀπό τινος ib.18;αἰτίαις ἐνέχεσθαι Pl.Cri. 52a
;αἰτίαις περιπίπτειν Lys.7.1
;εἰς αἰτίαν ἐμπίπτειν Pl.Tht. 150a
;αἰτίας τυγχάνειν D.Ep.2.2
;ἐκτὸς αἰτίας κυρεῖν A. Pr. 332
; ἐν αἰτίῃ ἔχειν hold one guilty, Hdt.5.106;δι' αἰτίας ἔχειν Th. 2.60
, etc.;ἐν αἰτίᾳ βάλλειν S.OT 656
; τὴν αἰτίαν ἐπιφέρειν τινί impute the fault to one, Hdt.1.26;αἰτίαν νέμειν τινί S.Aj.28
;ἐπάγειν D.18.283
;προσβάλλειν τινί Antipho 3.2.4
; ἀνατιθέναι, προστιθέναι, Hp.VM21, Ar. Pax 640, etc.; ἀπολύειν τινὰ τῆς αἰτίης to acquit of guilt, Hdt.9.88, etc.3 in good sense, εἰ.. εὖ πράξαιμεν, αἰτία θεοῦ the credit is his, A.Th.4; δι' ὅντινα αἰτίαν ἔχουσιν Ἀθηναῖοι βελτίους γεγονέναι are reputed to have become better, Pl.Grg. 503b, cf. Alc.1.119a, Arist.Metaph. 984b19; ὧν.. πέρι αἰτίαν ἔχεις διαφέρειν in which you are reputed to excel, Pl.Tht. 169a; οἳ.. ἔχουσι ταύτην τὴν αἰ. who have this reputation, Id.R. 435e, cf. And. 2.12;αἰτίαν λαμβάνειν Pl.Lg. 624a
.II cause,δι' ἣν αἰτίην ἐπολέμησαν Hdt.Prooem.
, cf. Democr.83, Pl.Ti. 68e, Phd. 97a sq., etc.; on the four causes of Arist. v. Ph. 194b16, Metaph. 983a26:—αἰ. τοῦ γενέσθαι or ; :—dat. αἰτίᾳ for the sake of,κοινοῦ τινος ἀγαθοῦ Th.4.87
, cf. D.H.8.29:— αἴτιον (cf.αἴτιος 11.2
) is used like αἰτία in the sense of cause, not in that of accusation.III occasion, motive, αἰτίαν ῥοαῖσι Μοισᾶν ἐνέβαλε gave them a the me for song, Pi.N.7.11;αἰτίαν παρέχειν Luc.Tyr.13
.IV head, category under which a thing comes, D.23.75. -
12 αιτία
-
13 αἰτία
{сущ., 20}1. причина, основание, повод;2. обвинение, вина.Синонимы: 1650 ( ἔλεγχος); 156 ( αἰτία) употребляется как о справедливом, так и несправедливом обвинении, а 1650 ( ἔλεγχος) обозначает правдивое обвинение с приведением неоспоримых доказательств.Ссылки: Мф. 19:3, 10; 27:37; Мк. 15:26; Лк. 8:47; Ин. 18:38; 19:4, 6; Деян. 10:21; 13:28; 22:24; 23:28; 25:18, 27; 28:18, 20; 2Тим. 1:6, 12; Тит. 1:13; Евр. 2:11. LXX: 5771 (ןוָֹע), 6231 ( קשׁע).*▲ ключ.сл.Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > αἰτία
-
14 αιτία
{сущ., 20}1. причина, основание, повод;2. обвинение, вина.Синонимы: 1650 ( ἔλεγχος); 156 ( αἰτία) употребляется как о справедливом, так и несправедливом обвинении, а 1650 ( ἔλεγχος) обозначает правдивое обвинение с приведением неоспоримых доказательств.Ссылки: Мф. 19:3, 10; 27:37; Мк. 15:26; Лк. 8:47; Ин. 18:38; 19:4, 6; Деян. 10:21; 13:28; 22:24; 23:28; 25:18, 27; 28:18, 20; 2Тим. 1:6, 12; Тит. 1:13; Евр. 2:11. LXX: 5771 (ןוָֹע), 6231 ( קשׁע).*▲ ключ.сл.Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > αιτία
-
15 αἰτία
1. причина, основание, повод; 2. обвинение, вина; син. ἔλεγχος; αἰτία употребляется как о справедливом, так и несправедливом обвинении, а ἔλεγχος обозначает правдивое обвинение с приведением неоспоримых доказательств; LXX: (עָוֹן), (עשׂק).Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > αἰτία
-
16 αἰτία
ἡ αἰτία 1. причина (ср. этиологический разъясняющий причину); 2. обвинение -
17 αἰτία
Βλ. λ. αιτία -
18 αἰτίᾳ
Βλ. λ. αιτία -
19 αἰτία
-ας + ἡ N 1 1-0-0-2-18=21 Gn 4,13; Jb 18,14; Prv 28,17; 1 Ezr 2,17; 1 Mc 9,10αἰτίᾳ βασιλικῇ by royal responsibility, by royal decision which cannot be disobeyed? Jb 18,14 Cf. BICKERMAN 1947=1980, 215-219; HARL 1986a, 63.115-116(Gn 4,13); RABINOWITZ 1958, 80;→NIDNTT; SCHLEUSNER(Jb 18,14) -
20 αιτία
ηGrund m [Ursache, Veranlassung, Ausrede, Beweggrund]
См. также в других словарях:
αἰτία — αἰτίᾱ , αἴτιος culpable fem nom/voc/acc dual αἰτίᾱ , αἴτιος culpable fem nom/voc sg (attic doric aeolic) αἰτίᾱ , αἰτία responsibility fem nom/voc/acc dual αἰτίᾱ , αἰτία responsibility fem nom/voc sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἰτίᾳ — αἰτίᾱͅ , αἴτιος culpable fem dat sg (attic doric aeolic) αἰτίαι , αἰτία responsibility fem nom/voc pl αἰτίᾱͅ , αἰτία responsibility fem dat sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αιτία — Το γεγονός, η αφορμή από την οποία προέρχεται κάποιο γεγονός ή μια μεταβολή. (Νομ.)Η κατηγορία, η καταγγελία για κάποιο αδίκημα και, σπάνια, το ίδιο το αδίκημα. Α. δικαιοπραξιών. Ο νομικός σκοπός που δικαιολογεί την κατάρτιση δικαιοπραξίας… … Dictionary of Greek
αιτία — η ο λόγος για τον οποίο γίνεται κάτι: Δεν υπάρχει αποτέλεσμα χωρίς αιτία. – Η αιτία της αποχώρησής μου ήταν άλλη … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
αἰτιᾷ — αἰτιάομαι accuse pres subj mp 2nd sg αἰτιάομαι accuse pres ind mp 2nd sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἴτια — αἴτιος culpable neut nom/voc/acc pl αἴτιος culpable neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Λύκος ἐν αἰτίᾳ γίνεται κἂν φέρῃ κἂν μὴ φέρῃ. — См. Ел ли, не ел, а за обед почтут … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
αἰτίας — αἰτίᾱς , αἴτιος culpable fem acc pl αἰτίᾱς , αἴτιος culpable fem gen sg (attic doric aeolic) αἰτίᾱς , αἰτία responsibility fem acc pl αἰτίᾱς , αἰτία responsibility fem gen sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἰτιαθείσας — αἰτιᾱθείσᾱς , αἰτιάομαι accuse aor part mp fem acc pl (attic) αἰτιᾱθείσᾱς , αἰτιάομαι accuse aor part mp fem gen sg (attic doric aeolic) αἰτιᾱθείσᾱς , αἰτιάομαι accuse aor part mp fem acc pl (doric aeolic) αἰτιᾱθείσᾱς , αἰτιάομαι accuse… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἰτιαθέντα — αἰτιᾱθέντα , αἰτιάομαι accuse aor part mp neut nom/voc/acc pl (attic) αἰτιᾱθέντα , αἰτιάομαι accuse aor part mp masc acc sg (attic) αἰτιᾱθέντα , αἰτιάομαι accuse aor part mp neut nom/voc/acc pl (doric aeolic) αἰτιᾱθέντα , αἰτιάομαι accuse aor … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἰτιασαμένων — αἰτιᾱσαμένων , αἰτιάομαι accuse aor part mp fem gen pl (attic) αἰτιᾱσαμένων , αἰτιάομαι accuse aor part mp masc/neut gen pl (attic) αἰτιᾱσαμένων , αἰτιάομαι accuse aor part mp fem gen pl (doric aeolic) αἰτιᾱσαμένων , αἰτιάομαι accuse aor part … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)