-
21 κατά-σπεισις
κατά-σπεισις, ἡ, das Besprengen, Begießen mit Weihwasser, Plut. defect. orac. 50. – Die Weihung, Plut. Sert. 14, von Soldaten, die sich ihrem Feldherrn zum Dienst auf Leben und Tod weiheten.
-
22 καιρός
καιρός, ὁ, das rech te Maaß, μέτρα φυλάσσεσϑαι· καιρὸς δ' ἐπὶ πᾶσιν ἄριστος Hes. O. 692, vgl. Hierax. bei Stob. Fl. 10, 78; καιροῦ πέρα, über das rechte Maaß hinaus, Aesch. Prom. 506; ὑποκάμψας καιρὸν χάριτος Ag. 761, vgl. Suppl. 1046; Theogn. 401; μείζω τοῦ καιροῦ τὴν γαστέρα ἔχων, μετριωτέραν ποιῆσαι αὐτήν Xen. Conv. 2, 19; ὑπερβάλλειν τῇ φιλοτιμίᾳ τὸν καιρόν, das rechte Maaß überschreiten, Plut. Ages. 8; – übh. das rechte Verhältniß, bes. der rechte Zeitpunkt zu Etwas, die passende, günstige Zeit, gute Gelegenheit; καιρὸς ἔχει παντὸς κορυφάν Pind. P. 9, 81 (vgl. Soph. El. 75); νοῆσαι κ. ἄριστος Ol. 13, 46; κατὰ καιρόν I. 2, 22; παρὰ καιρόν Ol. 8, 24 P. 10, 4; ἐν καιρῷ Aesch. Prom. 879, zur rechten Zeit; τὸν δ' οὐδαμῶς καιρὸς γεγωνεῖν Prom. 521; καὶ τῶνδε καιρὸν ὅςτις ὤκιστος λαβέ, nütze so schnell wie möglich die rechte Zeit, Spt. 65; καιρὸς καὶ πλοῦς Soph. Phil. 1436; ὑμῖν δ' ἂν εἴη τήνδε καιρὸς ἐξάγειν O. C. 830; ἵν' οὐκέτ' ὀκνεῖν καιρός El. 22; öfter πρὸς καιρόν, λέγειν, ἐννέπειν, wie oben καίρια, Phil. 1263 Tr. 59; auch ἐν καιρῷ u. ἐς καιρόν, O. C. 813 Ai. 1147; auch mit dem bloßen acc., καιρὸν δ' ἐφήκεις Ai. 34. 1295; ἀφῖξαι εἰς καιρὸν κακῶν Eur. Or. 384; εἰς καιρὸν ἦλϑες Troad. 739 u. öfter; καιρὸν εὐλαβούμενος, den rechten Zeitpunkt wahrnehmend, 698; παρὰ καιρόν I. A. 800; ὡς ὁ καιρὸς οὐχὶ μέλλειν, ἀλλ' ἔστ' ἐπ' αὐτῆς τῆς ἀκμῆς Ar. Plut. 255; ἡμέας ἐστὶ καιρὸς προςβωϑῆσαι Her. 8, 144; καιρὸς ἤδη διαλύειν τὴν στρατιάν Xen. Cyr. 5, 5, 43; καιρὸν παριέναι, den rechten Zeitpunkt vorbeilassen, Thuc. 4, 27; οὐ παρεὶς τοὺς καιρούς Plat. Rep. II, 374 c; καϑυφιέναι Dem. 19, 6; τηρεῖν, ihn wahrnehmen, Arist. rhet. 2, 6; καιρὸν εἰληφέναι ἐνόμισαν Lys. 13, 6, sie glaubten einen günstigen Zeitpunkt getroffen zu haben; καιροῦ λαβέσϑαι Luc. Tim. 13; – dem σχολή entsprechend, Muße, Strab. V, 3, 5; καιρῷ χρῆσϑαι Plut. Pyrrh. 7; ἐς καιρόν, wie ἐν καιρῷ, zur rechten Zeit, Tragg. (s. oben); Her. 7, 144; ὥς οἱ κατὰ καιρὸν ἦν, wie es ihm bequem war, 1, 30; Thuc. 4, 59; Plat. Crit. 44 a; ἐπὶ καιροῦ Dem. 19, 258; Plut. Sert. 3; σὺν καιρῷ Pol. 2, 38, 7; – ἀπὸ καιροῦ, außer der Zeit, zur Unzeit, Plat. Theaet. 187 e; ἄνευ καιροῦ Ep. VII, 339 c; eben so παρὰ καιρόν, Plat. Polit. 277 a u. sonst; ἐκ καιροῦ, plötzlich, Pol. 6, 32, 3; ἐπὶ καιροῠ, ex tempore, Plut. Dem. 8. – Uebh. Zeitpunkt, Zeit, χειμῶνος Plat. Legg. IV, 709 c, u. so bes. Sp., dah. Moeris dies als hellenistischen Sprachgebrauch, statt ὥρα, bezeichnet; – οἱ καιροί, Zeitumstände, bes. schlimme, Xen. Hell. 6, 5, 33; – ὁ ἔσχατος καιρός, Pol. 29, 11, 12 Plut. Syll. 12. – Auch vom Orte, ἐναυλισάμενοι τῶν χωρίων, οὗ καιρὸς εἴη, wo es passend war, Thuc. 4, 54; ἐς καιρὸν τυπείς = καιρίαν, Eur. Andr. 1120; προσωτέρω τοῦ καιροῦ, weiter als recht, gut ist, διώκειν, προιέναι, Xen. Hell. 7, 5, 13 An. 4, 3, 34 u. Sp., wie D. Cass. 36, 30. – W. Einem zu Statten kommt, Vortheil, Nutzen, τὸ νὸν φρουρεῖν ὄμμ' ἐπὶ σῷ μάλιστα καιρῷ Soph. Phil. 151; τὰ δ' ὑπερβάλλοντα οὐδένα καιρὸ δύναται ϑνατοῖς Eur. Med. 128; ἐς καιρὸν ἔσται, es wird nützlich sein, Her. 7, 144; ἐν καιρῷ γίγνεσϑαί τινι Xen. Cyr. 5, 1, 17; vgl. Dem. μάλιστα δ' ἐπὶ καιροῦ τοῦτο γένοιτ' ἂν καὶ πάντας ὠφελήσειεν ἀνϑρώπους 19, 258; – μέγιστον ἔχετε καιρόν, ihr habt den meisten Einfluß, das größte Gewicht, Xen. An. 3, 1, 36. – Wahrscheinlich hängt es mit κάρα zusammen, was die Sache auf den Kopf trifft, den rechten Fleck trifft. Vgl. καίριος.
-
23 κλισία
κλισία, ἡ, ion. κλισίη, ein Ort, wo man sich hinlegen oder worauf man sich anlehnen kann; – 1) die Hütte, Lagerhütte, von leichterer Bauart als die Wohnhäuser, nicht um darin zu wohnen, sondern darin zu übernachten u. zu schlafen erbau't; also – a) im Kriege, Hütten, wie sie bei langwierigen Belagerungen von den Belagerern erbaut werden, zum Obdach für die Feldherren u. Krieger, zur Bewahrung der Gefangenen u. der Beute, von der σκηνή, die gew. aus Leinwand gemacht ist, unterschieden, mit Thüren, die verschlossen werden können; oft in der Il., vgl. über die Bauart bes. Il. 24, 450 ff., wo sie aus Balken gezimmert ist; dah. κλισίη εὔπηκτος, εὔτυκτος, Il. 9, 663. 10, 586; nach Od. 8, 501 werden sie beim Abziehen nicht abgebrochen, sondern verbrannt. – So auch Tragg.; Aesch. frg. 115; Soph. Ai. 190. 1385; κλισίαι ὁπλοφόροι Eur. I. A. 189. – b) im Frieden, die Hütten der Hirten, in welchen diese die Nacht auf dem Felde zubringen u. ihre Vorräthe u. Geräthschaften aufbewahren; auch das Haus des Eumäus, Od. 16, 159 u. öfter; auch = Laube, Luc. amor. 12. – 2) Lehnsessel, Lehnstuhl; τῇ δ' ἄρ' ἅμ' Ἀδρήστη κλισίην εὔτυκτον ἔϑηκεν Od. 4, 123, ein Stuhl, der nachher κλισμός heißt; vgl. 19, 55. – Auch Tischlager, gepolsterter Sitz, auf dem man liegend die Mahlzeit einnahm; ἀπὸ κλισιάων ὦρτο Pind. P. 4, 133; Ath. XI, 474 d; auch die Sitzreihen, Ev. Luc. 9, 14; der Platz bei Tische, ἐλϑόντι νέμων κλισίαν ἄτιμον Plut. sept. sap. conv. 3 M., wie Ant. 59; κλ. ἄδοξος Ath. XII, 544 c. – Das Bett, Ehebett, ἐζεύξω κλισίαις ἄκοιτιν Eur. Alc. 997; κλισίαν λέκτρων δολίαν I. T. 857. – Das Liegen selbst, μετέβαλε τὸ σχῆμα τῆς κλισίας, ὕπτιον ἀνεὶς ἑαυτόν Plut. Sert. 26. – Nach Eust. wurde auch κλεισία geschrieben.
-
24 εὐ-σταλία
εὐ-σταλία, ἡ, ion. = εὐστάλεια, Leichtigkeit, Gewandtheit, Hippocr.; leichte Rüstung, καὶ κουφότης τῆς στρατιᾶς Plut. Sert. 13, wo εὐστάλεια zu ändern ist.
-
25 εὐ-αγγέλιον
εὐ-αγγέλιον, τό, Lohn für eine gute Botschaft. εὐαγγ. δέ μοι ἔστω, ich hoffe ein gutes Geschenk für meine Botschaft zu bekommen, Od. 14, 152, wie εὐαγγ. τόδε τίσω, 166, ich werde dir die gute Botschaft bezahlen; bes. Sp., wie plut. Demetr. 17 Ages. 33; Cic. ad Attic. 2, 12. So auch ἐστεφάνουν μ' εὐαγγ. Ar. Equ. 647, sie bekränzten mich für die gute Botschaft, u. ä. κἄγωγ' ἀναδῆσαι βούλομαι εὐαγγ. σέ Plut. 764; vgl. στεφανοῠν ἐπ' εὐαγγελίοις Plut. Sert. 11. – Dah. εὐαγγέλια ϑύειν, ein Opfer für die empfangene gute Botschaft darbringen, Xen. Hell. 1, 6, 37; Isocr. 7, 10; ἐπὶ συμφοραῖς ἀγαϑαῖσιν εἰςηγγελμέναις εὐαγγ. ϑύειν Ar. Equ. 654; καὶ ἑορτάζειν Plut. Phoc. 16, ein Dankfest dafür feiern; ἐβουϑύτει ὡς εὐαγγ., er opferte, um den Schein zu haben, daß er glückliche Botschaft erhalten habe, Xen. Hell. 4, 3, 14. – Uebh. die gute Botschaft, Luc. asin. 26; App. B. C. 4, 20 u. a. Sp. – Dah. das Evangelium, N. T. u. K. S.
-
26 εὐθυ-μαχία
εὐθυ-μαχία, ἡ, die offene Schlacht, Plut. Sert. 10.
-
27 εὐ-άλωτος
εὐ-άλωτος, leicht zu fangen, zu erobern, von einem geliebten Knaben, Plat. Phaedr. 240 a; ἔλαφοι Xen. Cyn. 9, 9; Sp., ὑφ' ἡδονῆς, ὑπὸ δέους, Plut. Sert. 10; εὐάλωτον εἰς δεισιδαιμονίαν φύσει τὸ βαρβαρικόν 11; compar. εὐαλωτότερος, Luc. abdie. 28 (vgl. εὐαλούστερος); superl. εὐαλωτότατος, Themist.
-
28 εὖ-θῡμία
εὖ-θῡμία, ἡ, guter Muth, Frohsinn, Freude, Pind. I. 1, 63, im plur. Ol. 2, 38; πάσης εὐϑυμίας ἐνεπίμπλαντο Xen. Cyr. 4, 5, 7, öfter, bes. von der Fröhlichkeit beim Mahle; εὐϑυμίας παρέχειν τινί, Einen ergötzen, 1, 3, 12; ἐν εὐϑυμίαις εἶναι, Wohlbehagen, Plut. Sert. 20.
-
29 νεβρός
νεβρός, ὁ, das Junge des Hirsches, das Hirschkalb; Il. 8, 248 u. öfter; ἔλαφος ἐν ξυλόχῳ κρατεροῖο λέοντος νεβροὺς κοιμήσασα, Od. 4, 336. 17, 127; als Sinnbild der Furcht u. Verzagtheit, πεφυζότες ἠΰτε νεβροί, Il. 22, 1, τεϑηπότες ἠΰτε νεβροί, 4, 243. 21, 29; ὡς κύων νεβρὸν ἐκμαστεύομεν, Aesch. Eum. 237; ποικιλόϑριξ, Eur. Alc. 888; öfter; auch in Prosa, Plat. Charm. 155 d; τοὺς νεογνοὺς τῶν νεβρῶν, Xen. Cyn. 9, 3, öfter; Folgde. Sprichwörtlich ὁ νεβρὸς τὸν λέοντα, Luc. D. Mort. 8, 1. – Ἡ νεβρός, Eur. Pol. 6, Theocr. 12, 6, Plut. Sert. 11.
-
30 δασμο-λογέω
δασμο-λογέω, Tribut einsammeln, eintreiben, παρά τινών τι Dem. 59, 31; τινά, von Jemandem, ihn besteuern, τοὺς νησιώτας Isocr. 4, 132; pass., 4, 123; Plut. Sert. 25.
-
31 δια-παιδ-αγωγέω
δια-παιδ-αγωγέω, (Kinder) durchführen, übh. leiten, lenken, Plat. Tim. 89 d; τὴν πολιτείαν, Plu. Num. 3; auch = unter-, hinhalten, τὴν πόλιν οὐκ ἀμούσοις ἡδοναῖς Pericl. 11; Pelop. 10; τὸν καιρόν, Zeit hinbringen, Sert. 16.
-
32 δι-εκ-παίω
δι-εκ-παίω (s. παίω), durch- u. hinausschlagen; intrans., sich durchschlagen, durchbrechen; Arr. An. 4, 14, 7; Luc. Tox. 61; τοὺς πολεμίους App. B. C. 5, 34; vgl. Dioxipp. Ath. III, 100 e. – Med. eben so; τὰς πύλας, durch das Thor, Dion. Hal. 11, 17; τοὺς πολεμίους, durch die Feinde, Plut. Sert. 21; vgl. Jacobs zu Philostr. 649 f.
-
33 βηλός
βηλός, ὁ (βάω, βαίνω), Schwelle, Thürschwelle, Apollon. Lex. Homer. p. 51, 15 βηλός ὁ τῆς ϑύρας βαϑμός; Hom. dreimal, von Götterwohnungen, Iliad. 1, 591 ἤδη γάρ με καὶ ἄλλοτ' ἀλεξέμεναι μεμαῶτα ῥῖψε, ποδὸς τεταγών, ἀπὸ βηλοῦ ϑεσπεσίοιο, Woh nung des Zeus; 15, 23 ὃν δὲ λάβοιμι, ῥίπτασκον τεταγὼν ἀπὸ βηλοῠ, ὄφρ' ἂν ἵκηται γῆν ὀλιγηπελέων, Wohnung des Zeus; 23, 202 ϑέουσα δὲ Ἶρις ἐπέστη βηλῷ ἔπι λιϑέῳ, Wohnung des Zephyros. Der Grammatiker Krates hielt das Wort für chaldäisch, Scholl. Iliad. 1, 591 Κράτης δὲ περισπῶν τὴν πρώτην συλλαβὴν Χαλδαϊκὴν εἶναι τὴν λέξιν ἀποδίδωσιν. Vgl. Scholl. Iliad. 15, 23 und Sengebusch Homer. dis sert. 1 p. 60. Ueberhaupt gab das Wort zu vielen Erörterungen Anlaß: Scholl. Iliad. 1, 591 Παρμενίων δὲ ὁ γλωσσογράφος φησὶν Ἀχαιοὺς καὶ Δρύοπας καλεῖν τὸν οὐρανὸν βηλόν, und Ἀγαϑοκλῆς δὲ τὴν πάντων περιοχήν, καὶ βεβηκότας φέρειν τοὺς ἀπλανεῖς ἀστέρας. – Aeschyl. Choeph. 571 βαλὸν ἕρκειον πυλῶν, Königsburg des Aegisthos, vgl. Bekk. Anecd. 1 p. 224, 16 Βατήρ: – σημαίνει δὲ καὶ τὸν τῆς ϑύρας οὐδόν, ὃν Ὅμηρος βηλό ν, οἱ δὲ τραγικοὶ βαλόν. – Quint. Sm. 13, 483 βηλὸν ἀστερόεντα der Himmel.
-
34 λῃστρικός
λῃστρικός, = λῃστικός, ναῦς, Thuc. 4, 9; βίος, Arist. pol. 1, 5, wie D. Sic. 2, 48; δύναμις, Plut. Sert. 18, λῃστρικοί, οἱ, Räuber, Strab. VII, 293, τὸ λῃστρικόν, die Räuberbande, oft als v. l. für λῃστικόν. Auch übertr., τὰ λῃστρικὰ τῆς Ἀφροδίτης φεύγετε, Simonds 58 (V, 161). – Adv., = λῃστικῶς, Strab. II, 126 u. Sp.
-
35 αἰθρία
αἰθρία, ἡ, = αἴϑρη, heiterer Himmel (nach Arist. mund. 4 ἀὴρ ἀνέφελος καὶ ἀνόμιχλος), Her. 2, 68, der 7, 37 ὶπινεφέλων ὄντων entgegensetzt, und 8, 188 νηνεμίῃ damit verb.; ἐξ αἰϑρίας ἀστραπαί Xen. Hell. 7, l. 31 [vgl. αἰϑρίας ὕειν Ar. Nub. 371, wo ῑ, wie ἐξ αἰϑ ρίας αστράπτειν Cratin. bei Ael. H. A. 12, 10, vgl Sol. 4, 22]; ὑπὸ αἰϑρίας, unter freiem Himmel, Xcn. An. 4. 4, 14, mit dem Nebenbegriff der Kälte; den Plur. hat Plut. Sert. 8.
-
36 ἀπο-σκοτόω
ἀπο-σκοτόω, 1) den Schatten auf dem Gemälde vertheilen, schattiren, Ar. frg. 596 bei Suid. verdunkeln, ἀποσκοτούμενοι ὑπὸ τῆς λιγνύος Pol. 1, 48, 6; ἀποσκοτοῦμαι τὴν ὄψιν Plut. Sert. 17; ἀπεσκοτώϑης, du wurdest benebelt, Ath. X, 446 b.
-
37 ἀπο-ξενόω
ἀπο-ξενόω, 1) aus der Heimath entfernen (zu einem Fremden machen), τινά Plut. Philop. 13; ἑαυτὸν τῆς πατρίδος Alex. 69. – Pass., (als Verbannter) außer Landes gehen, leben, φυγὰς ἀπεξενοῠτο Soph. El. 767, Schol. ἀπεδήμησεν; γῆς πατρῴας Eur. Hec. 1221; ἑτέρωσε Plat. Legg. IV, 708 b; ἔξω τῆς οἰκίας Arist. pol. 2, 9; Plut. Sert. 1. – 2) übh. entfremden, abalienare, ἑαυτὸν τῶν καλλίστων Luc. dom. 2; ἔπη τοῠ ποιητοῠ, für fremdartig erklären, verwerfen, Ath. II, 49 b.
-
38 ἀντι-στράτ-ηγος
ἀντι-στράτ-ηγος, ὁ, 1) Heerführer der Feinde, Thuc. 7, 86; Plut. Sert. 12. – 2) Proprätor, Pol. 15, 4; Plut. C. Graech. 6.
-
39 ἀντι-τεχνάομαι
ἀντι-τεχνάομαι, dasselbe, Her. 5, 70; Plut. Sert. 18.
-
40 ἀντι-φιλο-φρονέομαι
ἀντι-φιλο-φρονέομαι, dagegen liebevoll behandeln, Freundlichkeit erwidern, Plut. Sert. 20.
См. также в других словарях:
sert — sert … Dictionnaire des rimes
Sert — ist der Familienname folgender Personen: José Maria Sert (1876–1945), spanischer Maler des 20. Jahrhunderts Josep Lluís Sert (1902–1983), spanischer Architekt und Stadtplaner Misia Sert (1872–1950), französische Kunstförderin Mustafa Sert (*… … Deutsch Wikipedia
SERT (J. L.) — SERT JOSÉ LUIS (1902 1983) Architecte et urbaniste d’origine espagnole fixé aux États Unis depuis 1939. Sert fait ses études à l’école supérieure d’architecture de Barcelone, puis travaille (1929 1930) dans l’atelier de Le Corbusier, dont il… … Encyclopédie Universelle
Sert — may refer to: * Josep Lluís Sert a Spanish architect * Serotonin transporter a protein involved in serotonin reuptake * List of Special Response Units in the United States SERT teams … Wikipedia
Sert — [spanisch und katalanisch sɛrt, englisch seət], José Luis (Josep Lluís Sert i Lopez), amerikanischer Architekt und Stadtplaner katalanischer Herkunft, * Barcelona 1. 7. 1902, ✝ ebenda 16. 3. 1983; 1929 31 Mitarbeiter von Le Corbusier; 1939… … Universal-Lexikon
SERT — can refer to: * Special Emergency Response Team * Special Emergency Response Team (Queensland) * Seabee Engineer Reconnaissance Team * Serotonin transporter * Space Electric Rocket Test * List of Special Response Units in the United States … Wikipedia
Sert — Sert, Josep Maria … Enciclopedia Universal
sert- — see cert … Useful english dictionary
sert — sf., Far. serd 1) Çizilmesi, kırılması, buruşması, kesilmesi veya çiğnenmesi güç olan, pek, katı, yumuşak karşıtı Sert tahta. 2) Esnekliği az olan, kolayca eğilip bükülmeyen Tabakanın sert yaylı kapağını tak diye kapatıyor. T. Buğra 3) Kolay… … Çağatay Osmanlı Sözlük
sert — as·sert; as·sert·a·tive; as·sert·ed·ly; as·sert·i·ble; de·sert·er; de·sert·less; des·sert; des·sert·spoon·ful; dis·sert; dus·sert·ite; in·sert·able; in·sert·er; de·sert·i·fi·ca·tion; ex·sert; in·sert; out·sert; de·sert·ed·ly; de·sert·ed·ness;… … English syllables
Sert — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Sert peut se référer à : Toponyme Sêrt, le nom kurde de Siirt, une ville de Turquie. Sert, le nom arabe de Syrte, une ville de Libye. Patronyme Misia … Wikipédia en Français