(zastawić)

См. также в других словарях:

• zastawić — dk VIa, zastawićwię, zastawićwisz, zastawićstaw, zastawićwił, zastawićwiony zastawiać ndk I, zastawićam, zastawićasz, zastawićają, zastawićaj, zastawićał, zastawićany 1. «stawiając gdzieś wiele czegoś, zapełnić czymś» Zastawić półkę naczyniami.… …   Słownik języka polskiego

• zastawiać się – zastawić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zasłaniać się, osłaniać się, umieszczając coś przed sobą; kryć się za czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zastawić się ręką, stołkiem przed ciosem. Zastawić się workami z piaskiem. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zastawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zastawiaćam, zastawiaća, zastawiaćają, zastawiaćany {{/stl 8}}– zastawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zastawiaćwię, zastawiaćwi, zastawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• cios — m IV, D. u, Ms. ciossie; lm M. y 1. «uderzenie, raz» Silny, śmiertelny cios. Cios włóczni. Cios w brzuch, w głowę, w szczękę. Grad ciosów spadł na kogoś. Zadać, wymierzyć komuś cios pięścią, nożem, siekierą. Odparować cios …   Słownik języka polskiego

• dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… …   Słownik języka polskiego

• łapka — ż III, CMs. łapkapce; lm D. łapkapek 1. zdr. od łapa a) w zn. 1: Łapki wiewiórki. Pies służy na dwóch łapkach. ∆ Łapki karakułowe «skórki z dolnej części nóg owiec karakułowych; futro zszywane z tych skórek» ◊ Kurze łapki «zmarszczki wokół oczu»… …   Słownik języka polskiego

• nakryć — dk Xa, nakryćkryję, nakryćkryjesz, nakryćkryj, nakryćkrył, nakryćkryty nakrywać ndk I, nakryćam, nakryćasz, nakryćają, nakryćaj, nakryćał, nakryćany 1. «położyć coś na czymś (na kimś); przykryć, osłonić, otulić» Nakryć dziecko kołderką. Nakryć… …   Słownik języka polskiego

• parawan — m IV, D. u, Ms. parawannie; lm M. y «rodzaj przenośnej ścianki o kilku ruchomych skrzydłach łączonych zawiasami, o ramach drewnianych, metalowych, bambusowych itp. wypełnionych najczęściej tkaniną, często malowaną; służy do zasłonięcia czegoś lub …   Słownik języka polskiego

• wnyk — m III, D. a, N. wnykkiem; lm M. i zwykle w lm «sidła na zwierzynę w postaci pętli ze sznura lub z drutu» Wnyki na zające. Zastawić wnyki. Zwierzę wpadło, dostało się we wnyki …   Słownik języka polskiego

• za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… …   Słownik języka polskiego

• zablokować — dk IV, zablokowaćkuję, zablokowaćkujesz, zablokowaćkuj, zablokowaćował, zablokowaćowany rzad. zablokowywać ndk VIIIa, zablokowaćowuję, zablokowaćowujesz, zablokowaćowuj, zablokowaćywał, zablokowaćywany 1. «utrudnić przejście, zastawić, zagrodzić …   Słownik języka polskiego