(wulgarny)

См. также в других словарях:

• wulgarny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, wulgarnyni, wulgarnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} prostacki, trywialny, ordynarny; nieakceptowany ze względu na niezgodność z zasadami kultury bycia; nieprzyzwoity :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wulgarny — wulgarnyni, wulgarnyniejszy 1. «ordynarny, nieprzyzwoity, prostacki, trywialny, grubiański» Wulgarna twarz. Wulgarne rysy. Wulgarne słownictwo. Wulgarne wyrażenia, dowcipy. Wulgarna piosenka. Wulgarny sposób ubierania się. 2. «rozumiany,… …   Słownik języka polskiego

• pewny — 1. Ktoś jest pewny siebie a) «ktoś jest przekonany o swojej wartości»: Sądziła, że będzie cyniczny, pewny siebie i w miarę wulgarny. J. Andrzejewski, Popiół. b) «ktoś jest przeświadczony o słuszności swoich racji» 2. Ktoś jest pewny swego «ktoś… …   Słownik frazeologiczny

• brukowy — 1. przym. od bruk (zwykle w zn. 1) Nawierzchnia brukowa. Kamień brukowy. 2. «wzięty z ulicy; uliczny, pospolity, wulgarny; niepoważny, niewiele wart, niewybredny» Brukowe plotki, wiadomości. Brukowe wyrazy, wyzwiska. Brukowa literatura. ∆ Brukowe …   Słownik języka polskiego

• gminny — gminnynni 1. «związany z gminą jednostką administracyjną, urzędem» Pisarz, urzędnik gminny. Samorząd gminny. Kasa gminna. 2. «związany z gminą związkiem, stowarzyszeniem» Duchowny gminny. 3. przestarz. «pospolity, prostacki, rubaszny, trywialny,… …   Słownik języka polskiego

• niewyparzony — tylko we fraz. posp. Niewyparzony język, niewyparzona gęba «ktoś mający ordynarny, wulgarny sposób mówienia» ◊ Mieć niewyparzony język, niewyparzoną gębę «używać ordynarnych, wulgarnych słów, wyrażeń; nie liczyć się ze słowami» …   Słownik języka polskiego

• ordynarny — ordynarnyni, ordynarnyniejszy 1. «wulgarny, trywialny, prostacki, nieokrzesany, grubiański, karczemny; płaski, niewybredny» Ordynarne słowa, wyrazy, piosenki, dowcipy, wyzwiska. Ordynarne zachowanie, kłamstwo, fałszerstwo. Być ordynarnym.… …   Słownik języka polskiego

• ordynus — m IV, DB. a, Ms. ordynussie; lm M. y, DB. ów pot. «człowiek ordynarny, nieokrzesany, wulgarny; cham, gbur, grubianin» …   Słownik języka polskiego

• prostacki — prostackiccy «właściwy prostakowi; nieokrzesany, ordynarny, grubiański, wulgarny» Prostacki sposób bycia. Prostacki język. Prostackie zachowanie. Prostackie maniery, obyczaje. po prostacku «w sposób właściwy prostakowi; ordynarnie, wulgarnie»… …   Słownik języka polskiego

• rynsztokowy — przym. od rynsztok Rowy rynsztokowe. Rynsztokowe zapachy. przen. «ordynarny, wulgarny» Rynsztokowe słownictwo, dowcipy, piosenki …   Słownik języka polskiego

• trywialny — «niewybredny, banalny, pospolity, prostacki, ordynarny, wulgarny» Trywialna rozmowa. Trywialne wyrażenie. Trywialny gust. ‹fr. z łac.› …   Słownik języka polskiego