Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

(ex)+libidĭne+(ad+libidĭnem)

  • 1 libido

    libīdo, inis f. [ libet ]
    1)
    а) желание, влечение, стремление
    (ex) libidĭne (ad libidĭnem) C, Sl etc. — по желанию (как захочется, по усмотрению)
    libidinem in aliquā re habere Sl — находить удовольствие в чём-л.
    l. alicujus rei C etc. — влечение к чему-л. (жажда чего-л.)
    l. sanguinis Tкровожадность
    l. ulciscendi Cмстительность
    l. lucri Capit — любостяжание, корыстолюбие
    l. dominandi Slвластолюбие
    б) позыв (l. urinae AG)
    l. est Pl — хочется, угодно
    2)
    а) страсть, сладострастие, жажда наслаждений, похоть (libidĭne incensus C)
    б) распутство, разврат ( vinolentia ac libidines T)
    3) каприз, прихоть ( libidinem alicujus comprimĕre C)
    4) произвол (l. in jure dicundo C; libertatem in libidinem vertere Sl)
    hoc positum est in libidine alicujus C — это зависит от чьего-л. произвола (усмотрения)
    5) pl. эротические сценки ( in pocŭlis libidines celare PM)

    Латинско-русский словарь > libido

  • 2 Eigensinn

    Eigensinn, I) störriges u. mürrisches Wesen: animus obstinatus. mens obstinata. obstinatio, bei etwas, alcis rei (das eigensinnige Beharren). – animus praefractus (Starrköpfigkeit). – contumacia (Widerspenstigkeit). – morositas (mürrisches Wesen). – jmdm. den Ei. austreiben, obstinatam mentem alci excutere. – II) willkürlicher Sinn: libīdo (bloßes Gelüste). – animi impetus (bloße Aufwallung, Aufregung des Gemüts, z.B. impetu quodam animi potius quam cogitatione facere alqd). – aus Ei., ex libidine; ad libidinem (z.B. vexare alqm). eigensinnig, I) störrig od. mürrisch: obstinatus (fest auf seinem Sinn beharrend). – praefractus (starrköpfig). – contumax (widerspenstig). – difficilis (dem man nichts recht machen kann). – morosus (mürrisch); gew. verb. difficilis et morosus (bes. vonalten Leuten). – Adv.obstinate; obstinato animo; praefracte; morose. – II) ganz nach bloßem Gelüste verfahrend: libidinosus. Adv.libidinose.

    deutsch-lateinisches > Eigensinn

  • 3 libido

    lĭbīdo or lŭbīdo, ĭnis, f. [libet], pleasure, desire, eagerness, longing, fancy, inclination (cf.: appetitio, optatio, cupiditas, cupido, studium).
    I.
    In gen.:

    ubilubido veniet nauseae,

    Cato, R. R. 156, 4; Plaut. Pers. 5, 2, 26; Lucr. 4, 779:

    ex bonis (perturbationibus) libidinem et laetitiam, ut sit laetitia praesentium bonorum, libido futurorum,

    Cic. Tusc. 4, 6, 11:

    ipsa iracundia libidinis est pars: sic enim definitur iracundia, ulciscendi libido,

    id. ib. 3, 5, 11; id. Fin. 3, 9, 32:

    non omnibus delendi urbem libido erat,

    Liv. 5, 42:

    juventus magis in decoris armis et militaribus equis quam in scortis atque conviviis libidinem habebat,

    delighted in, Sall. C. 7:

    tanta libido cum Mario eundi plerosque invaserat,

    id. J. 84; id. ib. 86:

    tanta libidine vulgi auditur,

    Juv. 7, 85:

    rarus sermo illis, et magna libido tacendi,

    id. 2, 14:

    urinae lacessit,

    Gell. 19, 4: est lubido with inf. ( = libet, ante-class.):

    est lubido orationem audire,

    Plaut. Trin. 3, 1, 25; 4, 2, 23:

    est lubido homini suo animo opsequi,

    id. Bacch. 3, 3, 11; id. Men. 1, 1, 7; id. Ep. 2, 2, 56 al.—
    II.
    In partic.
    A.
    Unlawful or inordinate desire, passion, caprice, wilfulness, wantonness:

    ingenium est omnium hominum ab labore proclive ad libidinem,

    Ter. And. 1, 1, 51:

    ad libidinem suam vexare aliquem,

    Cic. Rosc. Am. 49, 141: fortuna res cunctas ex lubidine magis, quam ex vero celebrat obscuratque, arbitrarily, according to pleasure or caprice, Sall. C. 8:

    quod positum est in alterius voluntate, ne dicam libidine,

    Cic. Fam. 9, 16, 3:

    ad libidinem aliorum judicare,

    id. Font. 12, 26; id. Fin. 1, 6, 19:

    instruitur acies ad libidinem militum,

    Liv. 25, 21.—
    B.
    Sensual desire, lust (the usual meaning in plur.):

    procreandi,

    Cic. Off. 1, 17, 53:

    libidinis ministri,

    id. Lael. 10, 35:

    commiscendorum corporum mirae libidines,

    id. N. D. 2, 51, 128:

    qui voluptatum libidine feruntur,

    id. Tusc. 3, 2, 4:

    qui feruntur libidine,

    id. ib. 3, 5, 11:

    libidine accendi,

    Sall. C. 28:

    mala libido Lucretiae per vim stuprandae,

    Liv. 1, 57; Suet. Aug. 69; id. Galb. 22; Col. 8, 11, 6:

    eadem summis pariter minimisque libido,

    Juv. 6, 349:

    saltante libidine,

    i. e. passion goading on, id. 6, 318.—Esp., of unnatural lust, Suet. Aug. 71; Paul. Sent. 5, 23, 13. —Of unbridled indulgence:

    vinulentiam ac libidines, grata barbaris, usurpans,

    Tac. A. 11, 16.—Hence,
    2.
    Transf. (abstr. pro concreto): libidines, voluptuous or obscene representations in painting and sculpture, Cic. Leg. 3, 13, 31:

    in poculis libidines caelare juvit,

    Plin. 33 praef. §

    4: pinxit et libidines,

    id. 35, 10, 36, § 72.

    Lewis & Short latin dictionary > libido

  • 4 libido

    lĭbīdo (lŭbīdo), ĭnis, f. [libet] [st1]1 [-] envie, désir.    - libido voluptatis, Cic. CM. 40: le désir de la volupté.    - libido bonorum futurorum, Cic. Tusc. 4, 11: envie des biens à venir.    - libido ulciscendi, Cic. Tusc. 4, 44: désir de la vengeance. --- cf. Cic. Off. 1, 54.    - tanta lubido cum Mario eundi plerosque invaserat, Sall. J. 84, 3: tant le désir de marcher avec Marius avait pénétré la plupart des esprits.    - arch. est libido + inf. = libet: il plaît de. --- Plaut. Pers. 808; Trin. 626, etc.    - est lubido orationem audire, Plaut. Trin. 3, 1, 25: j'ai envie d'écouter la conversation. [st1]2 [-] [en part.] désir déréglé, envie effrénée, fantaisie, caprice.    - quod positum est in alterius voluntate, ne dicam, libidine, Cic. Fam. 9, 16, 3: ce qui dépend de la volonté, pour ne pas dire de la fantaisie d'autrui.    - ad libidinem, Cic. Fin. 1, 19: arbitrairement, suivant le bon plaisir.    - ad libidinem suam vexare bona alicujus, Cic. Amer. 141: bouleverser à sa guise, à sa fantaisie les biens de qqn.    - quaestoris libidinem coercere, Cic. Caecil. 57: réprimer les fantaisies (abus de pouvoir) d'un questeur.    - libidines: les passions, les excès de tout genre.    - libidines comprimere, Cic. Marc. 23 ; Leg. 3, 31: réprimer les excès [luxe].    - istorum audacias ac libidines resecare, Cic. Verr. 3, 208: couper court aux audaces et aux excès [pouvoir] de ces gens-là.    - eorum divitias in profundissimum libidinum suarum gurgitem profundit, Cic. Sest. 93: il jette leurs richesses dans le gouffre sans fond de ses passions. [st1]3 [-] sensualité, désir amoureux, débauche, dérèglement.    - vacat (is amor) omni libidine, Cic. Tusc. 4, 72: (cet amour) est dépourvu de toute sensualité.    - cf. Cic. Verr. 1, 68 ; Prov. 24, etc. ; Tac. An. 11, 16.    - in poculis libidines caelare, Plin. 33, pr. 4: ciseler des scènes de débauche sur des coupes. --- cf. Plin. 35, 72. [st1]4 [-] besoin (naturel).    - lubido nauseae, Cato, R. R. 156, 4: envie de vomir, nausée.
    * * *
    lĭbīdo (lŭbīdo), ĭnis, f. [libet] [st1]1 [-] envie, désir.    - libido voluptatis, Cic. CM. 40: le désir de la volupté.    - libido bonorum futurorum, Cic. Tusc. 4, 11: envie des biens à venir.    - libido ulciscendi, Cic. Tusc. 4, 44: désir de la vengeance. --- cf. Cic. Off. 1, 54.    - tanta lubido cum Mario eundi plerosque invaserat, Sall. J. 84, 3: tant le désir de marcher avec Marius avait pénétré la plupart des esprits.    - arch. est libido + inf. = libet: il plaît de. --- Plaut. Pers. 808; Trin. 626, etc.    - est lubido orationem audire, Plaut. Trin. 3, 1, 25: j'ai envie d'écouter la conversation. [st1]2 [-] [en part.] désir déréglé, envie effrénée, fantaisie, caprice.    - quod positum est in alterius voluntate, ne dicam, libidine, Cic. Fam. 9, 16, 3: ce qui dépend de la volonté, pour ne pas dire de la fantaisie d'autrui.    - ad libidinem, Cic. Fin. 1, 19: arbitrairement, suivant le bon plaisir.    - ad libidinem suam vexare bona alicujus, Cic. Amer. 141: bouleverser à sa guise, à sa fantaisie les biens de qqn.    - quaestoris libidinem coercere, Cic. Caecil. 57: réprimer les fantaisies (abus de pouvoir) d'un questeur.    - libidines: les passions, les excès de tout genre.    - libidines comprimere, Cic. Marc. 23 ; Leg. 3, 31: réprimer les excès [luxe].    - istorum audacias ac libidines resecare, Cic. Verr. 3, 208: couper court aux audaces et aux excès [pouvoir] de ces gens-là.    - eorum divitias in profundissimum libidinum suarum gurgitem profundit, Cic. Sest. 93: il jette leurs richesses dans le gouffre sans fond de ses passions. [st1]3 [-] sensualité, désir amoureux, débauche, dérèglement.    - vacat (is amor) omni libidine, Cic. Tusc. 4, 72: (cet amour) est dépourvu de toute sensualité.    - cf. Cic. Verr. 1, 68 ; Prov. 24, etc. ; Tac. An. 11, 16.    - in poculis libidines caelare, Plin. 33, pr. 4: ciseler des scènes de débauche sur des coupes. --- cf. Plin. 35, 72. [st1]4 [-] besoin (naturel).    - lubido nauseae, Cato, R. R. 156, 4: envie de vomir, nausée.
    * * *
        Libido, pen. prod. libidinis, f. g. Cic. Plaisir et volunté desordonnee, Appetit desordonné, Affection desordonnee, Temeraire volunté.
    \
        Vbi libido veniet nauseae, eumque apprehendet, decumbat, purgetque sese. Cic. Quand il luy viendra faim de vomir.
    \
        Libido. Tacit. Paillardise, Luxure.
    \
        Libido. Terent. Une volunté legiere.
    \
        Ad libidinem fingere aliquid. Cic. A son plaisir.
    \
        Libido, in bonam partem. Sallust. Magisque in decoris armis, et militaribus equis, quam in scortis et conuiuiis libidinem habebant. Prenoyent plustost leur plaisir en, etc.

    Dictionarium latinogallicum > libido

  • 5 lubido

    lĭbīdo (lŭbīdo), ĭnis, f. [libet] [st1]1 [-] envie, désir.    - libido voluptatis, Cic. CM. 40: le désir de la volupté.    - libido bonorum futurorum, Cic. Tusc. 4, 11: envie des biens à venir.    - libido ulciscendi, Cic. Tusc. 4, 44: désir de la vengeance. --- cf. Cic. Off. 1, 54.    - tanta lubido cum Mario eundi plerosque invaserat, Sall. J. 84, 3: tant le désir de marcher avec Marius avait pénétré la plupart des esprits.    - arch. est libido + inf. = libet: il plaît de. --- Plaut. Pers. 808; Trin. 626, etc.    - est lubido orationem audire, Plaut. Trin. 3, 1, 25: j'ai envie d'écouter la conversation. [st1]2 [-] [en part.] désir déréglé, envie effrénée, fantaisie, caprice.    - quod positum est in alterius voluntate, ne dicam, libidine, Cic. Fam. 9, 16, 3: ce qui dépend de la volonté, pour ne pas dire de la fantaisie d'autrui.    - ad libidinem, Cic. Fin. 1, 19: arbitrairement, suivant le bon plaisir.    - ad libidinem suam vexare bona alicujus, Cic. Amer. 141: bouleverser à sa guise, à sa fantaisie les biens de qqn.    - quaestoris libidinem coercere, Cic. Caecil. 57: réprimer les fantaisies (abus de pouvoir) d'un questeur.    - libidines: les passions, les excès de tout genre.    - libidines comprimere, Cic. Marc. 23 ; Leg. 3, 31: réprimer les excès [luxe].    - istorum audacias ac libidines resecare, Cic. Verr. 3, 208: couper court aux audaces et aux excès [pouvoir] de ces gens-là.    - eorum divitias in profundissimum libidinum suarum gurgitem profundit, Cic. Sest. 93: il jette leurs richesses dans le gouffre sans fond de ses passions. [st1]3 [-] sensualité, désir amoureux, débauche, dérèglement.    - vacat (is amor) omni libidine, Cic. Tusc. 4, 72: (cet amour) est dépourvu de toute sensualité.    - cf. Cic. Verr. 1, 68 ; Prov. 24, etc. ; Tac. An. 11, 16.    - in poculis libidines caelare, Plin. 33, pr. 4: ciseler des scènes de débauche sur des coupes. --- cf. Plin. 35, 72. [st1]4 [-] besoin (naturel).    - lubido nauseae, Cato, R. R. 156, 4: envie de vomir, nausée.
    * * *
    lĭbīdo (lŭbīdo), ĭnis, f. [libet] [st1]1 [-] envie, désir.    - libido voluptatis, Cic. CM. 40: le désir de la volupté.    - libido bonorum futurorum, Cic. Tusc. 4, 11: envie des biens à venir.    - libido ulciscendi, Cic. Tusc. 4, 44: désir de la vengeance. --- cf. Cic. Off. 1, 54.    - tanta lubido cum Mario eundi plerosque invaserat, Sall. J. 84, 3: tant le désir de marcher avec Marius avait pénétré la plupart des esprits.    - arch. est libido + inf. = libet: il plaît de. --- Plaut. Pers. 808; Trin. 626, etc.    - est lubido orationem audire, Plaut. Trin. 3, 1, 25: j'ai envie d'écouter la conversation. [st1]2 [-] [en part.] désir déréglé, envie effrénée, fantaisie, caprice.    - quod positum est in alterius voluntate, ne dicam, libidine, Cic. Fam. 9, 16, 3: ce qui dépend de la volonté, pour ne pas dire de la fantaisie d'autrui.    - ad libidinem, Cic. Fin. 1, 19: arbitrairement, suivant le bon plaisir.    - ad libidinem suam vexare bona alicujus, Cic. Amer. 141: bouleverser à sa guise, à sa fantaisie les biens de qqn.    - quaestoris libidinem coercere, Cic. Caecil. 57: réprimer les fantaisies (abus de pouvoir) d'un questeur.    - libidines: les passions, les excès de tout genre.    - libidines comprimere, Cic. Marc. 23 ; Leg. 3, 31: réprimer les excès [luxe].    - istorum audacias ac libidines resecare, Cic. Verr. 3, 208: couper court aux audaces et aux excès [pouvoir] de ces gens-là.    - eorum divitias in profundissimum libidinum suarum gurgitem profundit, Cic. Sest. 93: il jette leurs richesses dans le gouffre sans fond de ses passions. [st1]3 [-] sensualité, désir amoureux, débauche, dérèglement.    - vacat (is amor) omni libidine, Cic. Tusc. 4, 72: (cet amour) est dépourvu de toute sensualité.    - cf. Cic. Verr. 1, 68 ; Prov. 24, etc. ; Tac. An. 11, 16.    - in poculis libidines caelare, Plin. 33, pr. 4: ciseler des scènes de débauche sur des coupes. --- cf. Plin. 35, 72. [st1]4 [-] besoin (naturel).    - lubido nauseae, Cato, R. R. 156, 4: envie de vomir, nausée.
    * * *
        - lubido est Obseruare quid agat. Plaut. J'ay faim, envie, et volunté d'espier que c'est qu'il fait.

    Dictionarium latinogallicum > lubido

  • 6 libido

    libīdo (lubīdo), inis, f. (libet), Lust, Gelüste, Trieb, Reiz, Verlangen, Begierde, Wille, Belieben (wo dieses ohne vernünftige Überlegung gedacht wird), I) im allg.: ad libidinem, nach Belieben, ganz willkürlich, Cic.: ex lubidine, Sall., od. bl. libidine, Cic., nach bloßem Belieben: in armis lubidinem habebat, hatte ihre Lust an den Waffen, Sall.: ratio, quae in libidinem venit, wozu man Belieben hat, Cic.: libido voluptatum (nach V.), Cic.: lubido lucri, Gewinnsucht, Capit.: assentandi, adulandi, blinder Hang, Tac.: ulciscendi, Cic.: tanta libido cum Mario eundi plerosque invaserat, Sall.: alqm libido urinae lacessit, jmdm. kommt die Lust zu harnen (zum Harnen) an, Gell.: lubido est m. Infin., es beliebt, Plaut. Pers. 808 u.a. (s. Brix Plaut. trin. 626). – II) insbes.: 1) die unrechtmäßige-, zügellose Begierde, schnöde Lust, Zügellosigkeit, Liederlichkeit, Ausschweifung, Sucht, Willkür, Laune, Plur. libidines, Willkürlichkeiten, Ausschweifungen, zügellose, böse Begierden, Gelüste, libido iudicum, Cic.: quaedam artis libido, Plin.: libido sanguinis, Blutdurst, Tac.: nimia libido (Willkür) suffragandi, Cic.: alcis libidini adversari, obsistere, Cic.: muliebrem libidinem comprimere, den Launen jenes Weibes Grenzen setzen, Cic.: libidinem muliebrem finire, die Ausschweifungen der Weiber beschränken, Liv.: libidinem resecare, Cic.: libidines refrenare, Cic.: eorum libidines (Übermut) frangere, Cic.: huius libidines non solum oculis, sed etiam auribus excitabantur, Cic.: ibi Sex. Tarquinium mala libido Lucretiae per vim stuprandae capit, Liv.: nisi forte quem inhonesta et perniciosa lubido tenet potentiae paucorum decus atque libertatem suam gratificari, Sall. – 2) die sinnliche Begierde, die Sinnlichkeit, Genußsucht, Lüsternheit, Geilheit, Wollust, bei Tieren die Brunst, lib. procreandi, Cic.: lib. in mares pronior, Suet.: equorum libido adhinniens, Hieron.: libidine accendi, Sall.: ut accendatur tua libido, Ter.: providendum diligenter, ne quod in vita vestigium libidinis appareat, Cic. – bes. unkeusche Knabenliebe (παιδεραστία), im Ggstz. zu impudicitia (unkeusche Frauenliebe), Suet. Aug. 71, 1 (Plur.) u.a. – meton., libidines, wollüstige, unzüchtige Darstellungen, Schlüpfrigkeiten, der Malerei und Skulptur, pingere minoribus tabellis libidines, Plin.: in poculis libidines caelare, Plin.

    lateinisch-deutsches > libido

  • 7 libido

    libīdo (lubīdo), inis, f. (libet), Lust, Gelüste, Trieb, Reiz, Verlangen, Begierde, Wille, Belieben (wo dieses ohne vernünftige Überlegung gedacht wird), I) im allg.: ad libidinem, nach Belieben, ganz willkürlich, Cic.: ex lubidine, Sall., od. bl. libidine, Cic., nach bloßem Belieben: in armis lubidinem habebat, hatte ihre Lust an den Waffen, Sall.: ratio, quae in libidinem venit, wozu man Belieben hat, Cic.: libido voluptatum (nach V.), Cic.: lubido lucri, Gewinnsucht, Capit.: assentandi, adulandi, blinder Hang, Tac.: ulciscendi, Cic.: tanta libido cum Mario eundi plerosque invaserat, Sall.: alqm libido urinae lacessit, jmdm. kommt die Lust zu harnen (zum Harnen) an, Gell.: lubido est m. Infin., es beliebt, Plaut. Pers. 808 u.a. (s. Brix Plaut. trin. 626). – II) insbes.: 1) die unrechtmäßige-, zügellose Begierde, schnöde Lust, Zügellosigkeit, Liederlichkeit, Ausschweifung, Sucht, Willkür, Laune, Plur. libidines, Willkürlichkeiten, Ausschweifungen, zügellose, böse Begierden, Gelüste, libido iudicum, Cic.: quaedam artis libido, Plin.: libido sanguinis, Blutdurst, Tac.: nimia libido (Willkür) suffragandi, Cic.: alcis libidini adversari, obsistere, Cic.: muliebrem libidinem comprimere, den Launen jenes Weibes Grenzen setzen, Cic.: libidinem muliebrem finire, die Ausschweifungen der Weiber beschränken, Liv.: libidinem resecare, Cic.:
    ————
    libidines refrenare, Cic.: eorum libidines (Übermut) frangere, Cic.: huius libidines non solum oculis, sed etiam auribus excitabantur, Cic.: ibi Sex. Tarquinium mala libido Lucretiae per vim stuprandae capit, Liv.: nisi forte quem inhonesta et perniciosa lubido tenet potentiae paucorum decus atque libertatem suam gratificari, Sall. – 2) die sinnliche Begierde, die Sinnlichkeit, Genußsucht, Lüsternheit, Geilheit, Wollust, bei Tieren die Brunst, lib. procreandi, Cic.: lib. in mares pronior, Suet.: equorum libido adhinniens, Hieron.: libidine accendi, Sall.: ut accendatur tua libido, Ter.: providendum diligenter, ne quod in vita vestigium libidinis appareat, Cic. – bes. unkeusche Knabenliebe (παιδεραστία), im Ggstz. zu impudicitia (unkeusche Frauenliebe), Suet. Aug. 71, 1 (Plur.) u.a. – meton., libidines, wollüstige, unzüchtige Darstellungen, Schlüpfrigkeiten, der Malerei und Skulptur, pingere minoribus tabellis libidines, Plin.: in poculis libidines caelare, Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > libido

  • 8 libīdō or lubīdō

        libīdō or lubīdō inis, f    [LIB-], pleasure, desire, eagerness, longing, fancy, inclination: ulciscendi: delendi urbem, L.: in decōris armis libidinem habere, delight, S.: tantā libidine volgi Auditur, Iu.— Inordinate desire, passion, caprice, wilfulness, wantonness: ingenium proclive ad lubidinem, T.: ad libidinem suam nobilium bona vexare: fortuna res cunctas ex lubidine celebrat, by caprice, S.: vitiosa, H.: instruitur acies ad libidinem militum, L.— Sensuality, lust: vicit pudorem libido: libidine adcendi, S.: Lucretiae per vim stuprandae, L.: venas inflavit libido, H.: saltante libidine, i. e. passion goading on, Iu.— Plur, lavish display, voluptuous representations: frangere eorum libidines.

    Latin-English dictionary > libīdō or lubīdō

  • 9 accendo [1]

    1. ac-cendo, cendī, cēnsum, ere (ad u. candeo), von außen in Brand setzen, anzünden, anstecken (Ggstz. exstinguere), I) eig. u. meton.: 1) eig.: Pergama, Liv. Andr. fr.: lumina, Auct. b. Afr.: lumen de lumine (am Lichte), Enn. fr.: lucernam, Phaedr. u. Sen.: rogum, ignem, Verg.: faces, Cic.: taedas, Ov.: tus, Liv.: cornua, die Hörner der Stiere (= die Reisigbündel an den Hörnern), Liv.: ignem flatu, Curt.: scintillam levem ignis inditam plumae folle fabrili ad caput fistulae imposito flando, Liv.: Partiz. m. Acc. resp., accensa comas, Verg. Aen. 7, 75. – 2) meton.: a) etwas anzünden = auf etwas Feuer anmachen, foculum ad sacrificium, Liv.: focum, Ov.: aras, Ov. – b) an etwas Feuer bringen u. so α) glühend machen, erhitzen, kochend machen, ahenum, Sen. poët.: aurum, Plin.: vapor solis accendit arenas, Curt.: calor aestatis accendit oram, Curt. – β) (bes. v. Feuer selbst) leuchtend-, hell-, glänzend machen, erhellen, luna radiis solis accensa, Cic.: sol accendit Olympum, Sil.: clipeum auro, Sil. – II) übtr.: 1) im allg., anzünden, wie ein Licht usw., virtutum quasi scintillulae, e quibus accendi philosophi ratio debet, woran sich entzünden muß, Cic.: si haec accendi aut commoveri arte possint, durch die Kunst geweckt und entwickelt werden, Cic. – 2) insbes.: a) jmd. od. jmds. Gemüt usw. entzünden, anfeuern, entflam men, aufregen (vgl. Fabri zu Sall. Cat. 25, 3. Mützell zu Curt. p. 586 sq.), plebis animum, Sall.: Bocchi animum oratione, Sall.: clamore invicem suos, Curt.: animum ad virtutem, Sall., ad libidinem, Liv.: animos bello (zum Kr.), Verg.: nationes in arma, Vell.: oculos invidiā, mit Neid erfüllen, Sen.: in rabiem accendi, Liv.: libidine sic accensa (Sempronia), ut etc., Sall.: furiis accensae pectore (im H.) matres, Verg.: accendis (me), quare cupiam, Hor.: amore accensus, irā accensus, Liv.: u. so alqm contra alqm od. in alqm, aufbringen, aufreizen, Sall. u. Tac. – im Ggstz., qui nunc (eos) quasi stimularent et accenderent, nunc quasi reconciliarent ac componerent, Plin. ep.: ducibus plebis accendit magis certamine animos quam minuit, Liv. – bes. zur Liebe entflammen, dumque petit, petitur, pariterque accendit et ardet, Ov. met. 3, 426. – b) einen Zustand entzünden, anfachen, erregen (vgl. Fabri zu Sall. Cat. 25, 3), febrem, Cels.: sitim, Curt.: seditionem, proelium, Liv.: bes. Leidenschaften usw., spem, invidiam, Liv.: iram, Curt.: virtutem, Verg.: curam alci, Liv.: ex qua (tribunicia potestate) omnes discordiae accensae, Sall. fr.: studia Numidarum in Iugurtham accensa, die Begeisterung der N. für J., Sall. – c) vermehren, steigern, noch mehr nähren, vergrößern, verstärken, erhöhen, im Passiv auch = steigen, wachsen, sitim, Cels.: pretium, Sen.: cum eo magis vis venti accensa esset, Liv.: acetum accenditur pipere, wird brennender, d.i. stärker, Plin. – bes. Leidenschaften usw. (Ggstz. sedare, s. Drak. zu Liv. 2, 29, 8), discordiam, schüren, Liv.: fiduciam Tyriorum, die T. in ihrer Z. bestärken, Curt.: alacritatem militum, erhöhen, Curt.: dolorem, pertinaciam, Tac.: vitia, Ov.: intempestis remediis delicta, Tac. – / Paragog. Infinit. Praes. Pass. accendier, Lucr. 6, 901.

    lateinisch-deutsches > accendo [1]

  • 10 belieben

    belieben, I) v. impers., es beliebt (mir etc.); libet od. col libet, jmdm., alci (es beliebt, man hat Luft u. Neigung, als Folge der Laune u. sinnlicher Antriebe). – iuvat, jmdm., alqm (es macht Vergnügen, Freude, ebenf. als Folge der Laune u. äußerer Antriebe). – placet, jmdm., alci (es gefällt, man findet für gut, als Folge der Überlegung); alle, wenn im Deutschen »zu« mit Infin. folgt, auch mit Infin., placet auch mit folg. ut u. Konj. – vult mit Infin. (er, sie will). – es hat mir beliebt, mihi libitum od. collibitum od. placitum est: soviel es beliebt, quantum iuvat, libet, libuerit, collibuerit: wie es ihm beliebt, ut vult: wie es dir beliebt, utcumque tibi cordi est: wenn es dir beliebt (als Parenthese), si vis; si voles: tun, was einem beliebt, animo suo morem gerere. – II) v. tr. wollen: velle. – beliebst du etwas? num quid vis? num quid imperas?: beliebst du sonst noch etwas? num quid ceterum vis?: wie Sie belieben, ut placet: ut videtur; ut iubes. Belieben, das, libido (das Gelüste). – arbitrium (Gutbefinden). – voluntas (Wunsch, Wille). – nach B., ad libidinem; ex libidine; ut libido fert; ut libet: ganz nach B., utcumque libebit: nach meinem B., ad arbitrium [404] nostrum libidinemque; meo arbitratu: etwas in jmds. B. stellen, alci oder alcis arbitrio permittere alqd; faciat, ut velit permittere alci.

    deutsch-lateinisches > belieben

  • 11 Gefallen [2]

    Gefallen, der, I) Lust, Wille etc.: libīdo (die Luft). – arbitrium (Belieben, Gutdünken, Wille). – G. an etwas oder an jmd. finden, gaudere alqā re (seine Freude haben); delectari alqā re od. alqo (sich ergötzen): keinen G. an etw. finden, rem nolle, improbare; ab alqa re abhorrere: jmdm. zu G. sein, gratificari, morem gerere alci (zu Willen sein, willfahren); obsequi alci od. alcis voluntati (jmdm. od. jmds. Willen Folge leisten aus Zuneigung): jmdm. ganz, in allen Stücken zu G. leben, totum se fingere et accommodare ad alcis arbitrium et nutum: jmdm. zu G. reden, alcis auribus servire oder blandiri (jmds. Ohren schmeicheln = jmdm. nach dem Munde reden); alci assentari (zu allem, was jmd. spricht, ja sagen): jmdm. etw. zu G. tun, alci alqd gratificari (in etwas zu Willen sein). – jmdm. od. einer Sache zu G., alcis od. alcis rei causā od. gratiā, od. mir, dir, uns zu G., meā, tuā, nostrā causā od. gratiā (z.B. mentior tuā causā); in gratiam alcis (z.B. in gr. ducis se pugnaturos); alcis honoris causā (aus persönlicher, ehrender Rücksicht für jmd, z.B. honoris Divléiaci causā Bellovacos in fidem recipere); od. durch den bl. Dativ (z.B. einem jmdm. zu G. das Leben schenken, concedere alqm alci: ich tue es ihm zu G., ei hoc do, tribuo). – mir zu G. (d. i. meinetwegen) mag es geschehen, per me licet; nihil impedio; nihil moror. -mach G., suo commodo. per commodum (nach seiner Bequemlichkeit, z.B. suo comm. convenire alqm: u. per comm. omnia explorare); ad libidinem. ex libidine (nach Lust u. Belieben); arbitrio suo. ad arbitrium suum (nach Gutdünken); verb. ad arbitrium suum (nostrum) libidinemque. – II) das, was geschieht, um jmdm. zu gefallen: officium (Dienst). – beneficium (Dienst od. Gefälligkeit. zu der man nicht verpflichtet war). – jmdm. einen od. den Gefallen tun, erweisen, erzeigen, gratum alci facere; alci veniam dare (sich willfährig zeigen); alci morem gerere (jmdm. zu Willen sein): einen sehr großen, admodum gratum, gratissimum, pergratum, percommode alci facere: du kannst mir keinen größeren G. tun, nihil est, quod gratius mihi facere possis; [1011] hoc mihi gratius nihil facere potes: wenn du mir einen G. tun willst, si me amas (als Bittformel im gewöhnl. Leben): es geschieht mir damit ein G., hoc mihi gratum erit: tu mir den G., da veniam hanc mihi: man tat ihm den G., gestus est ei mos: tut uns den G., daß ihr etc., date nobis hanc veniam, ut etc. – du tust mir einen G. od. einen großen G., wenn du etc., gratum od. pergratum (gratissimum) mihi feceris, si etc.

    deutsch-lateinisches > Gefallen [2]

  • 12 Herzenslust

    Herzenslust, libīdo. – es ist für jmd. eine H., zu etc., alci cordi est mit folg. Infin. – nach Herzensl., ad arbitrium suum (nach Gefallen, nach Willkür). – ad libidinem. ex libidine (nach Luft u. Laune); verb. ad arbitrium nostrum libidinemque. – utcumque mihi (tibi etc.) cordi est (wie es mir Sache des Herzens ist, am Herzen liegt, z.B. dico). – mehr nach H., libentius. – nach H. sich freuen, indulgere gaudio suo: nach H. spielen (im Freien), indulgere campo.

    deutsch-lateinisches > Herzenslust

  • 13 Laune

    Laune, ingenium (Naturell, auch im Plur. = Launen, z.B. dominorum ingenia). – animi affectio (Gemütsstimmung). – libīdo (die Laune, Launen, d.i. die ungeregelten Begierden u. Wünsche. mit denen jmd. verfährt, etw. verlangt etc.). – studia ōrum,n. pl. (die Neigungen jmds. übh.). – lepos (der gute Humor). – festivitas (die Gemütlichkeit = die gemütliche Laune, Jovialität). – natura difficilis. morositas (übellaunis ches Wes en, als Eigenschaft eines Menschen, s. »launisch« den Unterschied von diff. u. mor.). – asperitas (üble Laune, sofern sie in Härte gegen die Umgebung ausartet). – iniquitas (üble Laune, sofern sie sich in unbilliger. Verfahrungsweise gegen andere kundtut) – mobilis impetus (veränderlicher Trieb, z.B. sich von seiner L. fortreißen lassen, mobili impetu efferri). – varietas (die abwechselnde, wankelmütige Gesinnung, veränderliche Laune, z.B. var. atque infidelitas exercitus). – stomachus (die verdrießliche Stimmung, z.B. stomacho ridere). – schalkhafte L., cavillatio: finstere L., tristitia: heitere, gute L., hilaritas: heitere L. im Scherzen, lepos in iocando: in scherzhafter L., bei guter L., hilarus et ad iocandum promptus. – voll oder bei guter Laune, s. launig: voll übler Laune, s. launisch: in liebenswürdiger, sehr liebenswürdiger L. sein, iucunde, periucunde esse: in heiterer und liebenswürdiger L. sein, comiter et iucunde esse (z.B. in convivio): nach seiner L., suo ingenio (nach seinem Naturell); ad libidinem. ex libidine (nach Luft u. Belieben); ad arbitrium suum. arbitrio od. arbitratu suo (nach Gutdünken); verb. ad arbitrium suum (nostrum) [1553] libidinemque: sich in jmds. Launen fügen, ihnen nachgeben, alcis studiis obsequi (im allg.); alcis libidini non adversari (in einem einzelnen Falle): sich nach jmds. Launen richten, nach jmds. Launen leben, ad alcis arbitrium (od. ad alcis voluntatem) se fingere, se accommodare: ganz, totum se fingere et accommodare ad alcis arbitrium etnutum: seine (üble) L. an jmd. auslassen, stomachum in alqm erumpere. – die blinde L. des Geschicks, fortuīti casus: die Launen des Schicksals, fortunae licentia (die Willkür des Sch.): die Launen des Glücks, fortuna mutabilis; fortunae temeritas.

    deutsch-lateinisches > Laune

  • 14 Willkür

    Willkür, arbitratus. arbitrium (Willkür, freie Wahl). – libīdo (das eigenmächtige Belieben, z.B. iudicum: u. decretorum tuorum). – licentia (die Ungebundenheit, z.B. intercalandi). voluntas (Wille übh.). – nach W., ad arbitrium; ad libidinem; ex libidine; prout libet: nach seiner W. leben, suo arbitratu vivere; ad suum arbitrium vivere: es steht etwas in meiner W., est alqd in potestate mea; alqd penes me est.

    deutsch-lateinisches > Willkür

  • 15 willkürlich

    willkürlich, arbitrarius (von dem eigenen Willen abhängig, z.B. motus). – insolens (ungewöhnlich, übermütig). – Adv. ad arbitrium; ad libidinem; ad voluntatem; ex libidine; ex voluntate: insolenter (ungewöhnlich, übermütig). – Vgl. »eigenmächtig ( Adv.)«.

    deutsch-lateinisches > willkürlich

  • 16 Wollust

    Wollust, voluptas (als angenehme Empfindung). – libīdo oder im Plur. libidines (als Begierde). – res venereae (alles die sinnliche Liebe u. den Beischlaf Betreffende) – der W. ergeben sein, voluptatibus oder rebus venereis deditum esse; ad voluptates propensum esse; libidinibus indulgere: der W. frönen, libidinibus se dare oder se dedere; voluptatibus od. libidinibus servire od. se tradere: die W. befriedigen, libidinem ex plere: vor W., voluptatis du lcedine oder libidine.

    deutsch-lateinisches > Wollust

  • 17 accendo

    1. ac-cendo, cendī, cēnsum, ere (ad u. candeo), von außen in Brand setzen, anzünden, anstecken (Ggstz. exstinguere), I) eig. u. meton.: 1) eig.: Pergama, Liv. Andr. fr.: lumina, Auct. b. Afr.: lumen de lumine (am Lichte), Enn. fr.: lucernam, Phaedr. u. Sen.: rogum, ignem, Verg.: faces, Cic.: taedas, Ov.: tus, Liv.: cornua, die Hörner der Stiere (= die Reisigbündel an den Hörnern), Liv.: ignem flatu, Curt.: scintillam levem ignis inditam plumae folle fabrili ad caput fistulae imposito flando, Liv.: Partiz. m. Acc. resp., accensa comas, Verg. Aen. 7, 75. – 2) meton.: a) etwas anzünden = auf etwas Feuer anmachen, foculum ad sacrificium, Liv.: focum, Ov.: aras, Ov. – b) an etwas Feuer bringen u. so α) glühend machen, erhitzen, kochend machen, ahenum, Sen. poët.: aurum, Plin.: vapor solis accendit arenas, Curt.: calor aestatis accendit oram, Curt. – β) (bes. v. Feuer selbst) leuchtend-, hell-, glänzend machen, erhellen, luna radiis solis accensa, Cic.: sol accendit Olympum, Sil.: clipeum auro, Sil. – II) übtr.: 1) im allg., anzünden, wie ein Licht usw., virtutum quasi scintillulae, e quibus accendi philosophi ratio debet, woran sich entzünden muß, Cic.: si haec accendi aut commoveri arte possint, durch die Kunst geweckt und entwickelt werden, Cic. – 2) insbes.: a) jmd. od. jmds. Gemüt usw. entzünden, anfeuern, entflam-
    ————
    men, aufregen (vgl. Fabri zu Sall. Cat. 25, 3. Mützell zu Curt. p. 586 sq.), plebis animum, Sall.: Bocchi animum oratione, Sall.: clamore invicem suos, Curt.: animum ad virtutem, Sall., ad libidinem, Liv.: animos bello (zum Kr.), Verg.: nationes in arma, Vell.: oculos invidiā, mit Neid erfüllen, Sen.: in rabiem accendi, Liv.: libidine sic accensa (Sempronia), ut etc., Sall.: furiis accensae pectore (im H.) matres, Verg.: accendis (me), quare cupiam, Hor.: amore accensus, irā accensus, Liv.: u. so alqm contra alqm od. in alqm, aufbringen, aufreizen, Sall. u. Tac. – im Ggstz., qui nunc (eos) quasi stimularent et accenderent, nunc quasi reconciliarent ac componerent, Plin. ep.: ducibus plebis accendit magis certamine animos quam minuit, Liv. – bes. zur Liebe entflammen, dumque petit, petitur, pariterque accendit et ardet, Ov. met. 3, 426. – b) einen Zustand entzünden, anfachen, erregen (vgl. Fabri zu Sall. Cat. 25, 3), febrem, Cels.: sitim, Curt.: seditionem, proelium, Liv.: bes. Leidenschaften usw., spem, invidiam, Liv.: iram, Curt.: virtutem, Verg.: curam alci, Liv.: ex qua (tribunicia potestate) omnes discordiae accensae, Sall. fr.: studia Numidarum in Iugurtham accensa, die Begeisterung der N. für J., Sall. – c) vermehren, steigern, noch mehr nähren, vergrößern, verstärken, erhöhen, im Passiv auch = steigen, wachsen, sitim, Cels.: pretium, Sen.: cum eo magis vis venti accensa
    ————
    esset, Liv.: acetum accenditur pipere, wird brennender, d.i. stärker, Plin. – bes. Leidenschaften usw. (Ggstz. sedare, s. Drak. zu Liv. 2, 29, 8), discordiam, schüren, Liv.: fiduciam Tyriorum, die T. in ihrer Z. bestärken, Curt.: alacritatem militum, erhöhen, Curt.: dolorem, pertinaciam, Tac.: vitia, Ov.: intempestis remediis delicta, Tac. – Paragog. Infinit. Praes. Pass. accendier, Lucr. 6, 901.
    ————————
    2. accendo, ōnis, m. (1. accendo), einer der (zum Kampf) anfeuert, Tert. de pall. 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > accendo

См. также в других словарях:

  • Original sin — For other uses, see Original Sin (disambiguation). Original sin[1] is, according to a theological doctrine, humanity s state of sin resulting from the Fall of Man.[2] This condition has been characterized in many ways, ranging from something as… …   Wikipedia

  • Christian theology — The Prophetess Anna, Rembrandt, 1631 See also: History of Christian theology and Outline of Christian theology Christian doctrine redirects here. For the United States Court case known by that name, see G.L. Christian and associates v. US.… …   Wikipedia

  • BAAL-PEOR sive BELPHEGOR — BAAL PEOR, sive BELPHEGOR cui initiatos Israelitas scribit Moses Numer. c. 25. v. 3. 5. Constat (inquit Seldenus de Dîs Syris Syntagm. l. c. 5.) Moabitarum et Medianitarum fuisse hoc numen, atque idem quod c. eôdem v. 18. etc. c. 31. v. 16. Peor… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VOLUPTAS — non Volupiae tantum alisque nomimbus sed et propriô, apud Romanos olim culta est. Cicer. de Nat. Deor. l. 2. c. 23. Cupidinis et Voluptatis et Lubentinae Veneris vocabula consecrata sunt, vitiosarum (ut idem ipse addit) rerum. Sed tamen (causa… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»