Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ingenium

  • 1 ingenium

    ingĕnĭum, ĭi, n. [in + geno → gigno] [st1]1 [-] qualité naturelle (d'une chose), nature, propriété.    - arvorum ingenia Virg. G. 2, 177: nature des terrains.    - ingenium soli, Plin.: qualité du terroir.    - ingenium lactis, Col.: propriété du lait.    - crines ingenio suo flexi, Petr. 126: cheveux naturellement frisés.    - locorum hominumque ingeniis, Liv. 28, 12: du fait de la nature du pays et des hommes.    - cf. Sall. H. 1; 61; 3, 17 ; Cott. 9 [st1]2 [-] dispositions naturelles, naturel, humeur, penchant, caractère, tempérament.    - Plaut. Trin. 667 ; etc. ; Ter. Eun. 880, etc.    - suum quisque noscat ingenium, Cic. Off. 1, 114: que chacun apprenne à connaître sa nature propre. --- cf. Cic. Br. 204.    - ad ingenium redit, Ter. Ad. 71: il revient à son naturel.    - ingenio suo vivere, Ter. 3, 36, 1: vivre à sa guise.    - ita ingenium meumst, Plaut. Am. 3, 2, 18: c'est mon caractère.    - Volscis levatis metu suo ingenium suum rediit, Liv. 2,: les Volsques, rassurés, retournèrent à leur vraie nature. [st1]3 [-] [surtout] dispositions intellectuelles, intelligence.    - vis non ingeni solum, sed etiam animi, Cic. Br. 93: la force non seulement de l'intelligence, mais encore de la sensibilité. --- cf. Tac. D 21.    - in magnis animis ingeniisque, Cic. Off. 1, 74: dans les âmes et les intelligences élevées.    - ingenii acies, Cic. de Or. 3, 5, 20: vivacité d'esprit, pénétration. [st1]4 [-] dons naturels, talent naturel [condition de l'éloquence].    - Cic. de Or. 1, 113 ; 2, 147 ; Br. 237 ; Or. 143, etc. [st1]5 [-] talent, génie.    - ingenium ad fingendum, Cic. Font. 40: génie pour inventer.    - summis ingeniis exquisitaque doctrina philosophi, Cic. Fin. 1, 1: les philosophes d'un génie éminent et d'un rare savoir.    - ingenium facere alicui, Ov. Met. 7, 433: donner à qqn de l'esprit.    - ingenio abundare, Cic. Fam. 4, 8, 1: avoir du talent à revendre.    - ingenium: un talent, un génie, un homme de talent...    - atrox ingenium accenderat eo facto magis quam conterruerat, Liv. 3, 11: cet esprit inflexible fut plus irrité qu'abattu par cette démarche.    - cf. Cic. Br. 147 ; Arch. 31; Rep. 2, 2 ; Liv. 41, 4, 3.    - au plur. ingenia: des talents, des génies.    - cf. Cic. Fam. 4, 8, 2 ; Sen. Ep. 2, 1; Polyb 27, 1.    - ingenia fovere, Suet.: encourager les hommes de talent. [st1]6 [-] invention, inspiration.    - ingenium alicujus, Tac. H. 3, 28: idée imaginée par qqn.    - vino ingenium faciente, Ov. M. 7, 433: sous l'inspiration du vin.    - exquisita ingenia cenarum, Plin. Pan. 49, 7: le choix ingénieux des mets.    - plenius ingenio sit miser ille meo ! Ov. Ib. 92: que son malheur dépasse mon imagination !
    * * *
    ingĕnĭum, ĭi, n. [in + geno → gigno] [st1]1 [-] qualité naturelle (d'une chose), nature, propriété.    - arvorum ingenia Virg. G. 2, 177: nature des terrains.    - ingenium soli, Plin.: qualité du terroir.    - ingenium lactis, Col.: propriété du lait.    - crines ingenio suo flexi, Petr. 126: cheveux naturellement frisés.    - locorum hominumque ingeniis, Liv. 28, 12: du fait de la nature du pays et des hommes.    - cf. Sall. H. 1; 61; 3, 17 ; Cott. 9 [st1]2 [-] dispositions naturelles, naturel, humeur, penchant, caractère, tempérament.    - Plaut. Trin. 667 ; etc. ; Ter. Eun. 880, etc.    - suum quisque noscat ingenium, Cic. Off. 1, 114: que chacun apprenne à connaître sa nature propre. --- cf. Cic. Br. 204.    - ad ingenium redit, Ter. Ad. 71: il revient à son naturel.    - ingenio suo vivere, Ter. 3, 36, 1: vivre à sa guise.    - ita ingenium meumst, Plaut. Am. 3, 2, 18: c'est mon caractère.    - Volscis levatis metu suo ingenium suum rediit, Liv. 2,: les Volsques, rassurés, retournèrent à leur vraie nature. [st1]3 [-] [surtout] dispositions intellectuelles, intelligence.    - vis non ingeni solum, sed etiam animi, Cic. Br. 93: la force non seulement de l'intelligence, mais encore de la sensibilité. --- cf. Tac. D 21.    - in magnis animis ingeniisque, Cic. Off. 1, 74: dans les âmes et les intelligences élevées.    - ingenii acies, Cic. de Or. 3, 5, 20: vivacité d'esprit, pénétration. [st1]4 [-] dons naturels, talent naturel [condition de l'éloquence].    - Cic. de Or. 1, 113 ; 2, 147 ; Br. 237 ; Or. 143, etc. [st1]5 [-] talent, génie.    - ingenium ad fingendum, Cic. Font. 40: génie pour inventer.    - summis ingeniis exquisitaque doctrina philosophi, Cic. Fin. 1, 1: les philosophes d'un génie éminent et d'un rare savoir.    - ingenium facere alicui, Ov. Met. 7, 433: donner à qqn de l'esprit.    - ingenio abundare, Cic. Fam. 4, 8, 1: avoir du talent à revendre.    - ingenium: un talent, un génie, un homme de talent...    - atrox ingenium accenderat eo facto magis quam conterruerat, Liv. 3, 11: cet esprit inflexible fut plus irrité qu'abattu par cette démarche.    - cf. Cic. Br. 147 ; Arch. 31; Rep. 2, 2 ; Liv. 41, 4, 3.    - au plur. ingenia: des talents, des génies.    - cf. Cic. Fam. 4, 8, 2 ; Sen. Ep. 2, 1; Polyb 27, 1.    - ingenia fovere, Suet.: encourager les hommes de talent. [st1]6 [-] invention, inspiration.    - ingenium alicujus, Tac. H. 3, 28: idée imaginée par qqn.    - vino ingenium faciente, Ov. M. 7, 433: sous l'inspiration du vin.    - exquisita ingenia cenarum, Plin. Pan. 49, 7: le choix ingénieux des mets.    - plenius ingenio sit miser ille meo ! Ov. Ib. 92: que son malheur dépasse mon imagination !
    * * *
        Ingenium, ingenii. Plaut. La nature et maniere de faire que chascun ha de nature.
    \
        Ingenium patris habet quod sapit. Plaut. Il resemble à son pere de sagesse.
    \
        Ingenio suo viuere. Liu. A sa fantasie.
    \
        Ingenium. Cic. L'esprit et entendement que l'homme ha de nature, L'engin.
    \
        Feruidus ingenio. Ouid. Chauld et colere de nature.
    \
        Mobilissimus ingenio. Tacit. Legier d'esprit et volage, Inconstant, Muable.
    \
        Vena benigna ingenii. Horat. Grande richesse d'esprit.
    \
        Subactum. Cic. Exercité, Cultivé.
    \
        Claudicat ingenium. Lucret. Est debile, Vacile.
    \
        Ingenium substitit malis. Ouid. Mon esprit s'est arresté et tout assopi pour les maulx et ennuis que je porte.
    \
        Ita mihi ingenia sunt, quod lubet, non lubet iam id continuo. Plaut. Je suis d'esprit si legier.
    \
        Ingenio diuino esse. Cic. Avoir un esprit divin et excellent.
    \
        Ad ingenium redire, siue reuerti. Terent. Retourner à sa nature, ou à son naturel, A faire comme on avoit accoustumé.
    \
        Ingenium soli, siue terrae. Plin. La nature de la terre.
    \
        Ingenium coenae. Plin. iunior. L'artificiel et ingenieux appareil du banquet.

    Dictionarium latinogallicum > ingenium

  • 2 ingenium

    ingĕnĭum, ii, n. [in-geno, from gigno], innate or natural quality, nature.
    I.
    In gen. (so mostly poet.; in Sall. and in postAug. prose;

    not in Cic. or Cæs.): pro ingenio ego me liberum esse ratus sum, pro imperio tuo tibi servire aequom censeo,

    Plaut. Trin. 2, 2, 22: ite in frundiferos locos Ingenio arbusta ubi nata sunt, non obsita, by their own nature, Naev. ap. Non. 323, 1 (Trag. Rel. v. 28 Rib.); so,

    loci,

    Sall. H. 3, 18 Dietsch:

    locorum hominumque ingenia,

    Liv. 28, 12, 11; Tac. A. 6, 41; id. H. 1, 51; Flor. 2, 6, 16 al.:

    terrae,

    Liv. 37, 54, 21:

    montis,

    Tac. H. 2, 4; cf.:

    campi suopte ingenio humentes,

    id. ib. 5, 14:

    arvorum,

    Verg. G. 2, 177;

    and, portūs,

    Sil. 14, 283:

    arbores sui cujusque ingenii poma ferunt,

    Col. 3, 1, 2:

    lactis ingenia et proprietates,

    Gell. 12, 1, 14:

    ingenium velox igni, Sev. Aetn. 214: crines ingenio suo flexi,

    naturally, Petr. 126:

    ut magistratus imperio suo vehemens mansueto permitteretur ingenio,

    Liv. 2, 30, 4; cf.:

    cum honesta suopte ingenio peterentur,

    in consequence of its own nature, Tac. A. 3, 26:

    mitis ingenio,

    id. ib. 6, 15:

    cunctator ingenio,

    id. ib. 15, 1:

    ingenio trux,

    id. H. 1, 21.—

    Rarely of beasts: mitior ad feras bestias, praecipitia ingenia sortitas,

    Curt. 8, 1, 35.—
    II.
    In partic., of persons.
    A.
    Natural disposition, temper, mode of thinking, character, bent, inclination:

    feci ego ingenium meum,

    have acted out, Plaut. Merc. 4, 1, 2:

    ita ingenium meumst,

    id. Am. 3, 2, 18:

    ut ingenium est omnium hominum ab labore proclive ad lubidinem,

    Ter. And. 1, 1, 50:

    liberale,

    id. ib. 4, 5, 59:

    pium ac pudicum,

    id. Hec. 1, 2, 77:

    durum atque inexorabile,

    id. Phorm. 3, 2, 12:

    inhumanum,

    id. Eun. 5, 2, 41:

    lene in liberos,

    id. Heaut. 1, 1, 99:

    utinam nunc matrescam ingenio,

    Pac. Con. Rel. v. 139 Rib. (1 Rib., maturescam):

    mobile,

    Plin. Ep. 2, 11, 22:

    cicur et mansuetum,

    Varr. L. L. 7, § 91 Müll.:

    inverecundum animi,

    Cic. Inv. 1, 45, 83: vera loqui etsi meum ingenium non moneret. Liv. 3, 68, 9:

    ingenio suo vivere,

    id. 3, 36, 1: redire ad ingenium, to return to one ' s natural bent, to one ' s old courses, Ter. Ad. 1, 1, 46:

    Volscis levatis metu suum rediit ingenium,

    Liv. 2, 22, 3: quae maxime ad muliebre ingenium efficaces preces sunt, id. 1, 9, 16:

    vanum dictatoris,

    id. 1, 27, 1:

    mitis ingenii juvenem,

    id. 1, 46, 4:

    Turni ferox,

    id. 1, 51, 7:

    temperare suum,

    to control his temper, id. 8, 36, 5:

    horrida,

    Curt. 4, 6, 3:

    molliora,

    id. 5, 6, 18:

    humana,

    id. 5, 10, 13:

    felix,

    Sen. Ep. 95, 36:

    rapax,

    id. ad Helv. 17, 4:

    atrox,

    Tac. A. 4, 50:

    procax,

    id. H. 3, 32: ingenium ingeni, in Plautus, signifies peculiarity of disposition, Stich. 1, 2, 69.—
    2.
    Concr. collect.:

    tanto corruptius iter immixtis histrionibus et spadonum gregibus et cetero Neronianae aulae ingenio,

    the people who gave character to the court, Tac. H. 2, 71.—
    B.
    With respect to intelligence.
    1.
    Natural capacity, talents, parts, abilities, genius:

    docilitas, memoria, quae fere appellantur uno ingenii nomine,

    Cic. Fin. 5, 13, 36:

    ingenium ad fingendum,

    id. Font. 14, 30:

    excellens ac singulare,

    id. de Or. 2, 74, 298:

    vir acerrimo ingenio,

    id. Or. 5, 18:

    cujus tanta vis ingenii est, ut, etc.,

    id. de Or. 2, 74, 299:

    tardum,

    id. ib. 2, 27, 117:

    acutum aut retusum,

    id. de Div. 1, 36, 72:

    eximium,

    id. Tusc. 5, 24, 68:

    praestantissimum,

    id. Fin. 2, 16, 51:

    magnum,

    id. Ac. 2, 1, 1:

    illustre,

    id. Cael. 1, 1:

    oratorium,

    Tac. Dial. 10:

    pulcherrimum et maximum,

    Plin. Ep. 8, 12, 4:

    hebetatum, fractum, contusum,

    id. ib. 8, 14, 9:

    celeres ingenii motus,

    Cic. de Or. 1, 25, 113:

    ingenii acies,

    id. ib. 3, 5, 20:

    ingenii lumen,

    id. Brut. 15, 59:

    ingenii vis,

    id. Phil. 5, 18, 49:

    ingenii vena,

    Hor. C. 2, 18, 9:

    ingenii vigor,

    Ov. M. 8, 254:

    ingenii celeritas,

    Nep. Eum. 1:

    ingenii docilitas,

    id. Att. 1:

    ingenio abundare,

    Cic. Fam. 4, 8, 1:

    ingenio valere,

    Quint. 1, 8, 8:

    ingenio divino esse,

    Cic. Ac. 2, 36, 117:

    ingenio hebeti esse,

    id. Phil. 10, 8, 17:

    in eo ingenium ejus elucere videbatis,

    id. Cael. 19, 45:

    colere et imbuere ingenium artibus,

    Plaut. Trin. 2, 2, 16:

    acuere,

    Quint. 1, 4, 7:

    alere,

    id. 1, 8, 8:

    exercere multiplici variāque materiā,

    id. 2, 4, 20:

    versabatur in hoc nostro studio cum ingenio,

    with cleverness, Cic. Fam. 13, 10, 2; so,

    cum ingenio,

    Dig. 1, 16, 9:

    ingenii memoria immortalis est,

    Sen. Polyb. 18, 2.— Plur.:

    acutiora ingenia et ad intellegendum aptiora eorum, qui, etc.,

    Cic. N. D. 2, 16, 42:

    aliae (partes agrorum) quae acuta ingenia gignant, aliae quae retusa,

    intellects, id. Div. 1, 36, 79 fin.
    2.
    Transf.
    a.
    A genius, i. e. a man of genius, a clever, ingenious person:

    excepi voluntatem tam excellens ingenium fuisse in civitate,

    Cic. Brut. 40, 147; id. Rep. 2, 1, 2; Liv. 41, 4, 3:

    nullum magnum ingenium sine mixtura dementiae fuit,

    Sen. Tranq. An. 17, 10. — Plur.:

    ut saepe summa ingenia in occulto latent,

    Plaut. Capt. 1, 2, 62:

    decora,

    Tac. A. 1, 1:

    magna,

    id. H. 1, 1:

    nostra (i. e. oratores,

    id. Dial. 1; id. Agr. 2; Sen. Ep. 2, 1; id. ad Polyb. 27, 1:

    candidissimus omnium magnorum ingeniorum aestimator Livius,

    id. Suas. 6, 22:

    ingenia et artes vel maxime fovit,

    Suet. Vesp. 18; id. Aug. 89:

    id in magnis animis ingeniisque plerumque contingit,

    Cic. Off. 1, 22, 74.—
    b.
    Of things, an invention, a clever thought:

    exquisita ingenia cenarum,

    Plin. Pan. 49, 7; cf. Tac. H. 3, 28:

    noctium suarum ingenia (= flagitiosae libidinis inventiones),

    voluptuous inventions, id. A. 16, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > ingenium

  • 3 ingenium

    ingenium, iī, n. (in u. gigno), die angeborene, natürliche Art u. Beschaffenheit, Natur, I) einer Sache (vgl. Fabri Sall. or. Cottae § 9), arvorum, Verg.: campi, Tac.: loci caelique, Tac.: lactis, Gell.: caeli mores solique ingenia, Plin.: loci, Sall.: oris et vultus, natürliche Gesichtsbildung, Plin.: ingenio (= sponte suā) arbusta ubi nata sunt, Naev. tr. fr.: constabat (insulas) suopte ingenio alimenta mortalibus gignere, Sall. fr. – II) eines Menschen, A) in bezug auf das Gemüt, 1) im allg., die Naturanlage, das Temperament, die Sinnes- u. Gemütsart, das Herz, der Charakter, novi ingenium mulierum, Ter.: ingenium bonum, liberale, durum, inhumanum, Ter.: mobile, Plin. ep.: ingeniorum ferocia, Vell.: antiquum ingenium obtines, alte Art, Ter.: ingenio suo vivere, Liv.: suo ingenio uti, Tac.: redire ad ingenium, auf die alten Sprünge kommen, Ter.: fretus ingenio eius, auf sein gutes Herz, Plaut. – 2) insbes., der angeborene Mut, ing. forte, Enn. ann. 414: firmum, Enn. fr. scen. 25: nullum est ingenium tantum neque cor tam ferum, quod non labascat linguā, mitescat malo, Acc. tr. 684: quinque elegit, quorum ingenia validissima erant, Sall. Iug. 103, 2: augete ingenium viris fortibus, Sall. hist. fr. 1, 48 (51), 20. – B) in bezug auf Intelligenz: 1) im allg., die angeborene Fähigkeit, natürliche Anlage, der natürliche Verstand, Kopf, tardum, acerrimum, acutum, magnum, Cic.: pulcherrimum, Plin. ep.: ingenii acies, Nep., ingenii acumen, scharfer, durchdringender V., Cic.: promptus ingenio, ein fähiger Kopf, Liv.: cum ingenio (mit Verstand) versari in alqa re, Cic.: extremi ingenii esse, ein gar arger Schwachkopf, ganz unfähig sein, Liv.: ingenio (Anlage) egregio ad miserias natus sum, Ter. – 2) insbes., Begabung, Scharfsinn, Erfindungsgeist, Phantasie u. geistiges Talent, Geist, Witz, a) eig.: accusatoris, Cic.: ad fingendum, Cic.: aemulandi, Solin.: nam et animi et ingenii celeres quidam motus esse debent, Gemüt u. Phantasie müssen eine gewisse Beweglichkeit besitzen, Cic.: Plur., cum ipsi doctrinā et ingeniis abundarent, Cic.: certis ingeniis inmorari et innutriri oportet, Sen. – b) meton.: α) v. der Pers. selbst, Begabung, Geist, Talent, Cic. Brut. 147; de rep. 2, 2. Liv. 21, 4, 3: Plur., Vell. 1, 16, 2 u. 17, 5 u.a. Sen. ad Polyb. 27, 1. Suet. Aug. 89, 3 u. Vesp. 18. – β) eine sinnreiche Erfindung, ein sinnreicher, kluger Einfall, exquisita ingenia cenarum, sinnreich ausgewählte Gerichte, Plin. pan. 49, 7. – / Mask. Nbf. Akk. ingenium mitem, Ven. Fort. carm. 4, 26, 15.

    lateinisch-deutsches > ingenium

  • 4 ingenium

    ingenium, iī, n. (in u. gigno), die angeborene, natürliche Art u. Beschaffenheit, Natur, I) einer Sache (vgl. Fabri Sall. or. Cottae § 9), arvorum, Verg.: campi, Tac.: loci caelique, Tac.: lactis, Gell.: caeli mores solique ingenia, Plin.: loci, Sall.: oris et vultus, natürliche Gesichtsbildung, Plin.: ingenio (= sponte suā) arbusta ubi nata sunt, Naev. tr. fr.: constabat (insulas) suopte ingenio alimenta mortalibus gignere, Sall. fr. – II) eines Menschen, A) in bezug auf das Gemüt, 1) im allg., die Naturanlage, das Temperament, die Sinnes- u. Gemütsart, das Herz, der Charakter, novi ingenium mulierum, Ter.: ingenium bonum, liberale, durum, inhumanum, Ter.: mobile, Plin. ep.: ingeniorum ferocia, Vell.: antiquum ingenium obtines, alte Art, Ter.: ingenio suo vivere, Liv.: suo ingenio uti, Tac.: redire ad ingenium, auf die alten Sprünge kommen, Ter.: fretus ingenio eius, auf sein gutes Herz, Plaut. – 2) insbes., der angeborene Mut, ing. forte, Enn. ann. 414: firmum, Enn. fr. scen. 25: nullum est ingenium tantum neque cor tam ferum, quod non labascat linguā, mitescat malo, Acc. tr. 684: quinque elegit, quorum ingenia validissima erant, Sall. Iug. 103, 2: augete ingenium viris fortibus, Sall. hist. fr. 1, 48 (51), 20. – B) in bezug auf Intelligenz: 1) im allg., die angeborene Fähigkeit, natürliche Anlage, der natürliche Verstand, Kopf,
    ————
    tardum, acerrimum, acutum, magnum, Cic.: pulcherrimum, Plin. ep.: ingenii acies, Nep., ingenii acumen, scharfer, durchdringender V., Cic.: promptus ingenio, ein fähiger Kopf, Liv.: cum ingenio (mit Verstand) versari in alqa re, Cic.: extremi ingenii esse, ein gar arger Schwachkopf, ganz unfähig sein, Liv.: ingenio (Anlage) egregio ad miserias natus sum, Ter. – 2) insbes., Begabung, Scharfsinn, Erfindungsgeist, Phantasie u. geistiges Talent, Geist, Witz, a) eig.: accusatoris, Cic.: ad fingendum, Cic.: aemulandi, Solin.: nam et animi et ingenii celeres quidam motus esse debent, Gemüt u. Phantasie müssen eine gewisse Beweglichkeit besitzen, Cic.: Plur., cum ipsi doctrinā et ingeniis abundarent, Cic.: certis ingeniis inmorari et innutriri oportet, Sen. – b) meton.: α) v. der Pers. selbst, Begabung, Geist, Talent, Cic. Brut. 147; de rep. 2, 2. Liv. 21, 4, 3: Plur., Vell. 1, 16, 2 u. 17, 5 u.a. Sen. ad Polyb. 27, 1. Suet. Aug. 89, 3 u. Vesp. 18. – β) eine sinnreiche Erfindung, ein sinnreicher, kluger Einfall, exquisita ingenia cenarum, sinnreich ausgewählte Gerichte, Plin. pan. 49, 7. – Mask. Nbf. Akk. ingenium mitem, Ven. Fort. carm. 4, 26, 15.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ingenium

  • 5 ingenium

        ingenium ī, n    [1 in+GEN-], innate quality, nature, temperament, constitution: locorum hominumque ingenia, L.: arvorum, V.: ferae bestiae, praecipitia ingenia sortitae, Cu.—Natural disposition, temper, character, bent, inclination: est ingenio bono, T.: in liberos lene, T.: inverecundum animi: vera loqui etsi meum ingenium non moneret, L.: redire ad ingenium, natural bent, T.: Volscis levatis metu suum rediit ingenium, L.: virile, S.: mitis ingeni iuvenem, L.: temperare suum, temper, L.: eiusdem ingeni est, tradere, etc.—Natural capacity, talents, parts, abilities, genius: quid abest homini? an ingenium?: ingenio abundare: excellens ac singulare: praestantissimum: durum, H.: in promptu habere, S.: celeres ingeni motūs: vigor, O.: docilitas, N.: qui ingenio parum possum: ingeni acuendi causā: ea vestris ingeniis committo: ingenia ad intellegendum aptiora.—A nature, character: ut magistratus mansueto permitteretur ingenio, L.—A genius, man of genius, clever person: excellens: id in magnis ingeniis plerumque contingit: idem ad res diversissimas habilius, L.: Praemia ingeniis posuere, i. e. poets, V.
    * * *
    I
    nature, innate quality; natural disposition/capacity; character; talent
    II
    trick, clever device

    Latin-English dictionary > ingenium

  • 6 ingenium

    ingenium ingenium, i n характер

    Латинско-русский словарь > ingenium

  • 7 ingenium

    ingenium ingenium, i n талант, способности

    Латинско-русский словарь > ingenium

  • 8 ingenium

    ingenium ingenium, i n гений, талант

    Латинско-русский словарь > ingenium

  • 9 ingenium

    ingenium ingenium, i n талант

    Латинско-русский словарь > ingenium

  • 10 Ingenium

    Ingenium n -s, ..nia
    1. дарова́ние, тала́нт; ум; ге́ний;
    2. одарё́нный [тала́нтливый] челове́к; ге́ний

    Allgemeines Lexikon > Ingenium

  • 11 ingenium

    ingenium, ii, n., quality, nature, 2 C. 8:8.*

    English-Latin new dictionary > ingenium

  • 12 ingenium

    природное свойство (1. 38 § 9 D. 21, 1);

    ing. ruris (1. 7 C. 9. 49 1. 20. 11, 57); способности, дарования (1. 12 D. 32. 1. 31 D. 46, 3); ум, рассудок, auctoritatem dignitatis ingenio suo augere (1. 19 § 1 D. 1, 18. 1. 9 § 2 D. 1, 16); характер, образ мыслей, nequitia servilis ingenii (1. 3 C. 6, 7); мысль, si cuiquam tale exsistat ingenium, ut etc. (1. 6 C. 1, 40);

    subtili ingenio (хитрость) auferre (1. 2 C. 4, 63).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > ingenium

  • 13 Ingenium

    одарённость. das dichterische [musikalische] Ingenium поэти́ческий [музыка́льный] тала́нт

    Wörterbuch Deutsch-Russisch > Ingenium

  • 14 Ingenium

    БНРС > Ingenium

  • 15 ingenium

    in-genium, ī n. [ gigno ]
    1)
    а) врождённые особенности, природные свойства (loci Sl; campi T)
    redire ad i. Ter — вернуться к своим наклонностям, т. е. приняться за старое
    б) натура, нрав, характер (i. bonum, durum, inhumanum Ter; mobile PJ; castum J; iners O; i. mulierum Ter)
    2) способности, дарования, ум, изобретательность ( abundare ingenio C)
    ingenii acumen (acies) C — остроумие, проницательность ума
    celeres motus ingenii C или ingenii celeritas Nep — быстрый ум, сообразительность
    promptus ingenio L — сообразительный, способный
    non est nostri ingenii C (pl. = sg.) — это не в моих силах
    3) талант, гений, гениальный человек ( vir summo ingenio C)
    ingenio stat sine morte decus Prp — удел гения — бессмертная слава
    ingenio alicujus Pt — по чьему-л. замыслу
    5) образованность, знания ( amor ingenii neminem umquam divitem fecit Pt)

    Латинско-русский словарь > ingenium

  • 16 Ingenium

    сущ.
    1) общ. талант, ум, дарование, одарённый человек, талантливый человек
    2) юр. одарённость, творческие способности
    4) высок. гениальность, гений, высокоодарённый человек, (тк.sg) одарённость

    Универсальный немецко-русский словарь > Ingenium

  • 17 ingenium

    • даровитость
    • одаренность
    * * *

    České-ruský slovník > ingenium

  • 18 ingenium

    innate character, talent, nature.

    Latin-English dictionary of medieval > ingenium

  • 19 Ingenium

    Ingénium n -s,..ni¦en высок.
    1. тк. sg одарё́нность; гениа́льность

    das musik lische Ing nium — музыка́льная одарё́нность

    2. высокоодарё́нный челове́к; ге́ний

    Большой немецко-русский словарь > Ingenium

  • 20 ingenium

    sukkeluus
    äly
    älyniekka

    Svensk-finska ordbok > ingenium

См. также в других словарях:

  • Ingenĭum — (lat.), 1) die Eigenthümlichkeiten des Gemüths u. des Geistes; 2) angeborene Geistesfähigkeit, natürlicher Verstand, Genie; daher Ingeniös, scharfsinnig, erfinderisch …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Ingenĭum — (lat.), Geist, Geistesanlage, Erfindungskraft; auch soviel wie Mann von Geist …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Ingenium — Ingenĭum (lat.), Geistesanlage, natürlicher Verstand, Mutterwitz; auch Mann von Geist …   Kleines Konversations-Lexikon

  • ingenium — index ability, character (personal quality), disposition (inclination), personality, spirit, understanding (comprehension) …   Law dictionary

  • Ingenium — Ingenium,das:⇨Erfindungsgabe(1) …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • Ingenium — In|ge|ni|um 〈n.; s, ni|en, geh.〉 1. Erfindungskraft, Geistesanlage, Begabung 2. Genie [lat., „Naturanlage, Begabung“] * * * In|ge|ni|um, das; s, …ien [lat. ingenium, zu: gignere, ↑ Genus] (bildungsspr.): 1. [schöpferische] Begabung; …   Universal-Lexikon

  • Ingenium — Styria Medien AG Unternehmensform Aktiengesellschaft Gründung 1869 …   Deutsch Wikipedia

  • Ingenium — A contrivance, an engine; used of poachers traps. Their construction is uncertain but withies were used, sometimes in conjunction with a *laqueus. Sharpened stakes were referred to as ingenium …   Dictionary of Medieval Terms and Phrases

  • Ingenium — In|ge|ni|um das; s, ...ien [...i̯ən] <aus gleichbed. lat. ingenium> natürliche Begabung, [schöpferische] Geistesanlage, Erfindungskraft, Genie …   Das große Fremdwörterbuch

  • ingenium —    (s.m.) Talento, abilità retoriche possedute naturalmente. L atten­zione a come si sviluppino le abilità retoriche ha caratterizzato la retori­ca sin dagli albori. Nel primo libro del De Oratore Lucio Licinio Crasso (sostanzialmente portavoce… …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • INGENIUM inachina bellica — ingenio et arte adinventa apud Tertullian. de Pallio c. 1. ubi de qriete. Hinc Ingeniosi, istiusmodi machinarum architecti, vel qui ipsis praesunt in bellis, apud lin. l. 10. Ep. 40. et Albertin. Mussat. l. 4. p. 41. Gallis Ingenieurs. Ceterum de …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»