-
1 Πέλειαν
Πελείηςmasc acc sg (doric) -
2 πέλειαν
πέλειαdove: fem acc sg -
3 τίλλω
τίλλω, rupfen, raufen, zupfen, ausraufen; πολιὰς δ' ἄρ' ἀνὰ τρίχας ἕλκετο χερσίν, τίλλων ἐκ κεφαλῆς, Il. 22, 78; μήτηρ τίλλε κόμην, 406; vom Habicht, ἐν δὲ πόδεσσιν τίλλε πέλειαν ἔχων, Od. 15, 527; κίρκον εἰςορῶ χηλαῖς κάρα τίλλοντα, Aesch. Pers. 205; ἑαυτόν, Ar. Pax 538; Λυδιστὶ τιλλουσῶν μέλη, Cratin. bei Ath. XIV, 638 f, die Haare am Leibe ausrupfen; öfter im med., γόων τίλ- λοντό τε χαίτας, Od. 10, 567; auch mit dem accus. der Person, um derentwillen man sich das Haar rauft, sie betrauernd, Einen durch Haare ausraufen betrauern, πρῶται τόν γ' ἄλοχός τε φίλη καὶ πότνια μήτηρ τιλλέσϑην, Il. 24, 711; vgl. κόπτεσϑαι u. τύπτεσϑαι; einzeln bei Folgdn. – Uebh. pflücken, abpflücken, abreißen; zerreißen, Theocr. 3, 21; u. übertr., zerren, necken, plagen, τίλλεσϑαι ὑπὸ τῶν συκοφαντῶν, Ar. Av. 285; τίλματα, zerzausen, von Hunden, Plut. de audit. g. E.
-
4 ΔΕ'ω
ΔΕ'ω, binden; Wurzel Δε-; ältere Nebenform δίδημι, welches vgl.; Sanskrit ved. dâ »binden«, dâman »Strick«, dâmâ »Fessel«, s. Curtius Grundz. d. Griech. Etymol. 1, 57. 199. A verbo der Attischen Prosa δέω, δήσω, ἔδησα, δέδεκα, δέδεμαι, ἐδέϑην; futur. exact. δεδήσομαι, z. B. Plat. Rep. II, 361 e; futur. pass. δεϑήσομαι Demosth. 24, 126. 131. 190. 191; auch in ου wird oft contrahirt, z. B. δοῦσαν Dinarch. ap. Poll. 8, 72. Bei Hippocrat. perfect. δέδεσμαι. Bei Homer oft Formen vom aorist. act. ἔδησα; außerdem: δέοιμι, Odyss. 8, 352; imperat. δεόντων, Odyss. 12, 54, Scholl. Didym δεόντων: Ἀρίσταρχος γράφει διδέντων, ὡς τιϑέντων, s. δίδημι; δέον 3 plur., Odyss. 12, 196; δήσειν, Iliad. 21, 454; medium δέοντο, Iliad, 18, 553; ἐδήσατο, öfters; δησάσκετο, Iliad. 24, 15; δησαίμην, Iliad. 8, 26; δησάμενος, Iliad. 17, 290; δησάμενοι, Odyss. 2, 430; δέδετο, Odyss. 24, 229; passiv. δέδετο, Iliad. 5, 387; δέδεντο, Odyss. 10, 92. Vgl. die Homerischen composita ἐκδέω, ἐνδέω, ἐπιδέω, καταδέω, περιδέω, συνδέω, ὑποδέω. Oefters ist es schwer, zu entscheiden, ob eines dieser compos. in tmesi vorliegt. oder das simplex: Odyss. 12, 196 πλείοσί μ' ἐν δεσμοῖσι δέον; Odyss. 12, 161 ἀλλά με δεσμῷ δήσατ' ἐν ἀργαλέῳ; Iliad. 5, 386. 387 ὅτε μιν Ὦτος κρατερός τ' 'Εφιάλτης δῆσαν κρατερῷ ἐνὶ δεσμῷ· χαλκέῳ δ' ἐν κεράμῳ δέδετο; vgl. Iliad. 2, 111 Ζεύς με μέγα ἄτῃ ἐνέδησε βαρείῃ; Iliad. 22, 398 ἐκ δίφροιο δ' ἔδησε; 23, 854 ἱστὸν δ' ἔστησεν νηός, ἐκ δὲ πέλειαν μηρίνϑῳ δῆσεν ποδός; Iliad. 10, 475 παρ' αὐτῷ δ' ὠκέες ἵπποι ἐξ ἐπιδιφριάδος πυμάτης ἱμᾶσι δέδεντο; vgl. Iliad. 23, 121 τὰς μὲν ἔπειτα Ἀχαιοὶ ἔκδεον ἡμιόνων; zweifelhaft ist auch die öfters wiederkehrende Wendung ποσσὶ δ' ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα, Odyss. 2, 4, αὐτίκ' ἔπειϑ' ὑπὸ ποσσὶν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα, 5, 44. Das composit. ὑποδέω kommt überhaupt nur in solchen Stellen mit zweifelhafter Tmesis vor. Wirklich mediale Bdtg ist wohl in der Redensart ποσσὶν ὑπὸ ἐδήσατο πέδιλα; zweifelhaft in dieser Hinsicht ist z. B. Odyss. 2, 430 δησάμενοι ὅπλα ἀνὰ νῆα, wo recht gut das medium Homerisch in der Bdtg des activi stehn kann; sicher ist so, medium Homerisch = activ., wohl Iliad. 18, 553 zu nehmen, ἄλλα (δράγματα) δ' ἀμαλλοδετῆρες ἐν ἐλλεδανοῖσι δέοντο. Meistens ist δέω bei Homer im eigentlichen physischen Sinne gebraucht, wie z. B. auch Iliad. 1, 406 von einer wirklichen Fesselung des Zeus zu verstehn. Zweifelhaft ist Odyss. 8, 852, wo dem Hephästus Poseidon sich zum Bürgen für Ares anbietet, Hephästus jedoch antwortet πῶς ἂν ἐγώ σε δέοιμι μετ' ἀϑανάτοισι ϑεοῖσιν, εἴ κεν Ἄρης οἴχοιτο χρέος καὶ δεσμὸν ἀλύξας; hier kann δέοιμι bildlich sowohl wie eigentlich genommen werden, vgl. Apollon. Lex. Hom. p. 57, 30 δέοιμι· δεσμεύοιμι und die Scholl., in denen berichtet wird, daß Aristarch πῶς ἂν εὐϑύνοιμι geschrieben habe. Sicher bildlich ist Iliad. 14, 73 ἡμέτερον δὲ μένος καὶ χεῖρας ἔδησεν; und, mit einem genitiv., Odyss. 4, 380. 469 ὅς τίς μ' ἀϑανάτων πεδάᾳ καὶ ἔδησε κελεύϑου, wer mich an der Fahrt hindert. Mit doppeltem accusat., in eigentl. Bdtg, Odyss. 12, 50 δησάντων σ' ἐν νηὶ ϑοῇ χεῖράς τε πόδας τε ὀρϑὸν ἐν ἱστοπέδῃ, vgl. Apoll. Lex. Hom. p. 58, 13. Das Bindemittel im dativ., Iliad. 21, 50 δῆσε δ' ὀπίσσω χεῖρας ἐυτμήτοισιν ἱμᾶσιν. – In der Bdtg verbinden, eine Wunde, Odyss. 19, 457 ὠτειλὴν Ὀδυσῆος δῆσαν ἐπισταμένως; vgl. Iliad. 13, 599 αὐτὴν (eine verwundete Hand) ξυνέδησεν ἐυστρεφεῖ οἰὸς ἀώτῳ, σφενδόνῃ. – Folgende: Plat. Cratyl. 404 a; Her. 4, 72; Ar. Ach. 1137; πρός τι, an etwas, Thuc. 3, 103; δεδεμένοι πρὸς ἀλλήλους 4, 47; πρὸς κίονα Soph. Ai. 108; κίονι 240; πρός τινι, Aesch. Prom. 15; ἐς πέδας δήσαντες, ἐν πέδαις ἐδεδέατο, Her. 5, 77. 1, 66, u. öfter; ἐν μακαρίᾳ ἀνάγκῃ Plat. Rep. VIII, 567 c; bes. = ins Gefängniß werfen, ἐν δημοσίῳ δεσμῷ δεϑείς Legg. IX, 864 e, u. öfter, wie bei den Rednern; vgl. Lys. 6, 23; ἐν τῷ ξύλῳ, Dem. 24, 146; δεδέσϑαι ποδοκάκῃ τὸν πόδα 24, 105; Ggstz ἀναλύειν, Teleclid. Plut. Pericl. 16; – übertr., κέρδει καὶ σοφίᾳ δέδεται Pind. P. 3, 54; λύπῃ, Eur. Hipp. 160; τὸ στόμα μου δέδεται Lucill. 48 (XI, 138), wie behext, durch Zauber.
-
5 οἰμάω
οἰμάω, poet. = ὁρμάω (οἶμος), darauf losstürmen, zum Angriff; von Raubvögeln, κίρκος ῥηϊδίως οἴμησε μετὰ τρήρωνα πέλειαν, Il. 22, 140, auf die Taube losstürzen; οἴμησεν δὲ ἀλεὶς ὥςτ' αἰετός, ibd. 308, wie Od. 24, 538; ϑῦνοι δ' οἰμήσουσι, im Orak. Her. 1, 62; Hesych. erkl. δύεσϑαι καὶ ὁρμᾶν. – Einzeln bei sp. D.
-
6 μήρινθος
μήρινθος, ἡ (vgl. μῆριγξ, σμήρινϑος, μέρμις), Faden, Schnur; πέλειαν λεπτῇ μηρίνϑῳ δῆσεν ποδός, Il. 23, 854; sprichwörtlich ἡ μήρινϑος οὐδὲν ἔσπασε, der Faden zog nicht, Ar. Th. 935, d. i. es half Nichts, von der Angel hergenommen; Luc. Herm. 28. Ein acc. sing. μήρινϑα wie von μῆρινς, Orph. Arg. 599. 1095, wo Herm. μέρμιϑα lies't.
-
7 εναριθμιος
21) относящийся к числу (кого или чего-л.)ζῳοῖς ἐ. Theocr. — находящийся в числе живых
2) восполняющий недостающее число, замещающий3) имеющий значение, играющий заметную роль(οὔτ΄ ἐν πολέμῳ οὔτ΄ ἐνὴ βουλῇ Hom.)
-
8 ενιημι
(fut. ἐνήσω, aor. ἐνῆκα - эп. ἐνέηκα) (куда-л.)1) посылать(ἄλλην πέλειαν Hom.; ἄλλους ῥητορας Thuc.)
ἄλλους ὀτρύνοντες ἐνήσομεν Her. — мы убедим других идти (в бой)2) вводить, вгонять(τὰ ὑποζύγια εἰς τὸν ποταμόν Polyb.)
3) спускать(πόντῳ, sc. νῆα Hom.)
4) опускать(τέν κλεψύδραν εἰς τὸ ὕδωρ Arst.)
5) впускатьἐνίησί τι τὰ φαλάγγια κατὰ τὸ δῆγμα Xen. — жаля, пауки впускают что-то;
ἐνιέντες ἀργύριον τιτρώσκοντες Plat. — (о ростовщиках) причиняя раны своими денежными ссудами6) вливать (sc. φάρμακον οἴνῳ Hom.; τάμισον δριμεῖαν Theocr.)7) обрушивать, бросать(πῦρ νηυσίν Hom., ἐς τὰ ἱρά Her., τῇ πόλει Plut.)
ἐ. τὰς διαβολάς Polyb. — распространять клевету8) насылать, внушать(μένος τινί Hom.; λύσσαν Eur.)
9) трубить10) ввергать, погружать(τινὰ πόνοις Hom.)
ἀγηνορίῃσιν ἐ. τινά Hom. — заставить кого-л. возгордиться11) (sc. ἑαυτόν) устремляться, бросатьсяἐνίει οὐδὲν φειδόμενος τῶν ἵππων Xen. — он помчался вперед, не жалея лошадей
12) ослаблять, убавлять(τὰ μὲν ἐ., τὰ δὲ ἐντείνειν Plut.)
-
9 πους
ποδός ὅ (acc. у Aesop. ποῦν; gen. dual. ποδοῖν - эп. ποδοῖϊν; dat. pl. ποσί - эп. ποσσί и πόδεσσι)1) нога, тж. ступняπόδα τιθέναι Arph. — шагать, идти;
ἐς πόδας ἐκ κεφαλῆς, ἐκ κεφαλῆς ἐς πόδας ἄκρους Hom., ἀπὸ τᾶς κεφαλᾶς ποτὴ τὼ πόδε Theocr., ἐκ τῶν ποδῶν ἐς τέν κεφαλήν Arph. и ἐς κορυφέν ἐκ ποδός Anth. — с головы до ног, перен. с начала до конца;πόδεσσι νικᾶν Hom. и ποσσὴ, κρατεῖν Pind. — выйти победителем из состязания в беге;ὡς ποδῶν εἶχον τάχιστα Her., ὡς ἔχει ποδῶν Plat. и ὅπως ποδῶν Aesch., тж. ἀμφοῖν ποδοῖν Arph. — со всех ног, во всю прыть;μολὼν ποδί Eur. — прийдя;οἱ ἀφ΄ ἡσύχου ποδός Eur. — ведущие спокойную жизнь;τὰ πρὸ τῶν ποδῶν Xen., πρὸ ποδῶν Plat., τὰ πρὸς ποσίν Soph. и τὰ πρὸ τοῖν ποδοῖν Luc. — непосредственно данное;ὅ ἐν ποσί Her. — первый встречный;τὰ ἐν ποσί и τὰ παρὰ πόδα(ς) Soph., Plat., Luc. — обыденные (вещи) или настоящее, непосредственно наличное;παρὰ πόδα Plat. — внезапно, сразу;παρὰ πόδας Polyb. — тотчас же, тут же или в тот же момент;πὰρ ποδί Pind. — тотчас же;τῇ κατὰ πόδας ἡμέρᾳ Polyb. — на следующий день;ἐκ ποδῶν ( чаще ἐκποδὼν) εἶναι Her. — быть вдали;ἐπὴ πόδα ἀνάγειν или ἀναχωρεῖν Xen. — отступать лицом к противнику;ὑπὲρ τὸν πόδα εἶναι Luc. — быть не по ноге, перен. быть чрезмерным;περὴ πόδα Luc. — по ноге, впору, перен. подстать;καὴ χειρὴ καὴ ποδί Aeschin. — и рукой, и ногой, т.е. всеми средствами2) лапа, когтиἐν πόδεσσιν πέλειαν ἔχων Hom. — (ястреб), держащий в когтях голубя
3) щупальце (полипа) Hes.4) подножие, подошва(Ἴδης Hom.)
5) ножка, подставка(οἱ πόδες τῶν κλινῶν Xen.)
6) конец, край(ἀσκοῦ Eur., Plut.)
7) парусный канат, шкот Hom.χαλᾶν πόδα Eur. и ἐνδοῦναι τοῦ ποδός Luc. — ослабить канат
8) предполож. кормило, руль(νηός Hom.)
10) стих. стопа Arph. etc. -
10 τιλλω
(aor. pass. ἐτίλθην)1) щипать, вырывать(τρίχας Arst.; στάχυας NT.)
τ. κόμην и τίλλεσθαι χαίτας Hom. — рвать на себе волосы;τῖλαι τὸν στέφανον Theocr. — разорвать венок на части2) ( о хищных птицах) щипать, терзать(πέλειαν Hom.; αἰγυπιόν Her.)
ὑπό τινος τίλλεσθαι Arph. — быть жертвою чьих-л. преследований3) ощипывать(ἀηδόνα Plut.; λαγών Arph.)
τ. ἑαυτόν Arph. — щипать себя (за волосы), шутл. предаваться своим мыслям;4) ощипывать, обрывать(τὸ τᾶς χλαίνας κράσπεδον Theocr.; πλάτανον Plut.)
5) med. рвать на себе волосы, т.е. исступленно оплакивать(τινα Hom.)
-
11 μήρινθος
μήρινθος, ἡ, gen. ου; metapl. acc. sg. μήρινθα, as if from μήρινς (cf. ἕλμινς, πείρινς), Orph.A. 597:—A cord, line, string, , cf. 869;μήρινθον ἐπισπασάμενοι Arist.Mu. 398b17
;γραμματεῖον μηρίνθῳ δεδεμένον Ach.Tat.8.12
: metaph.,εἰ μὴ μηρίνθους ἡ φιλοσοφία περιτέθεικεν Plu.2.333c
; fishing-line, Theoc.21.12: hence prov., αὕτη μὲν ἡ μ. οὐδὲν ἔσπασε this line caught nothing, i. e. it was of no avail, Ar.Th. 928, cf. Luc. Herm.28; cf. σμήρινθος. (Hsch. has μηρινθίᾳ· σπάρτῳ (post μήρυγμα).)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μήρινθος
-
12 οἰμάω
A swoop or pounce upon,οἴμησεν δὲ ἀλεὶς ὥς τ' αἰετός Il.22.308
, cf. 311 ; κίρκος.. οἴμησε μετὰ τρήρωνα πέλειαν swooped after a dove, ib. 140.2 abs., dart along, θύννοι δ' οἰμήσουσι Orac. ap. Hdt.1.62. -
13 τίλλω
τίλλω, Il.22.78, etc.: [tense] fut. τῐλῶ ([etym.] ἀπο-) Cratin.123, ([etym.] παρα-) Ar.Eq. 373: [tense] aor.Aἔτῑλα Theoc.3.21
, ([etym.] ἀπ-) Ar.Lys. 578. Fr. 686: [tense] pf. (b.). 121 (iii B.C.):—[voice] Med., [dialect] Ep. [tense] impf.τιλλέσθην Il.24.711
: [tense] fut. τῐλοῦμαι ([etym.] παρα-) Men.363.5:—[voice] Pass., [tense] aor. : 2 [tense] aor. ἐτίλην [ῐ] LXX Da.7.4; [ per.] 3sg. imper.τιλήτωι PFay.131.18
(iii/iv A.D.); part. τειλείς (i.e. τιλ-) PFlor.322.36 (iii A.D.): [tense] pf. , ([etym.] ἐκ-) Anacr.21.10, ([etym.] ἀπο-) Anaxil.22.20, ([etym.] παρα-) Ar.Ra. 516:— pluck or pull outhair, etc.,πολιὰς δ' ἄρ' ἀνὰ τρίχας ἕλκετο χερσί, τίλλων ἐκ κεφαλῆς Il.22.78
; τίλλε κόμην ib. 406; , Her.5;ἐρέβινθον PCair.Zen.719.6
(iii B.C.);τ. στάχυας καὶ ἐσθίειν Ev.Matt.12.1
;τ. χόρτον τοῖς κτῆσι PFlor.321.47
(iii A.D.):— [voice] Med., Χαίτας τίλλεσθαι pluck out one's hair, Od.10.567.2 with acc. of that from which the hair or feathers are plucked, τίλλειν πέλειαν, of birds of prey, 15.527, cf. Hdt.3.76;κίρκον εἰσορῶ.. χηλαῖς κάρα τίλλοντα A.Pers. 209
; τίλλουσι τὴν γλαῦκα, of small birds attacking the owl, Arist.HA 609a15; so of the cuckoo, ib. 618a29 ([voice] Pass.); as a description of an idle fellow,τίλλων ἑαυτόν Ar. Pax 546
, cf. Ra. 428; of a cook, pluck a fowl, Eub.150.5, cf. Plu.2.233a; alsoτ. λαγών Ar.Fr. 212
; τ. πλάτανον pluck its leaves off, Plu.Them. 18; l.c.; κῴδια τ. PPetr.2p.108 = 3p.78 (iii B.C.); also, pluck live sheep, instead of shearing, τοῖς τίλλουσιν τὰ ὑποδίφθερα (sc. πρόβατα) PCair.Zen.430.3 (iii B.C.), cf. Suid. s.v. πεκτῆρες:—[voice] Pass., have one's hair plucked out, Ar.Th. 593; τέφρᾳ τιλθῆναι, as a punishment of adulterers, Id.Nu. 1083; v. παρατίλλω, τέφρα.3 c. acc. cogn., τίλματα τ. Plu.2.48b, cf. Herod.2.70.4 τ. μέλη pluck the harp-strings, play harp-tunes, Cratin.256 (lyr.).6 νεφέλιον παρατεταμένον καὶ τιλλόμενον cirrous, Thphr.Sign.43.II since tearing the hair was a usual expression of sorrow, τίλλεσθαί τινα tear one's hair in sorrow for any one, : without acc.,τιλλόμενοι καὶ κλαίοντες Phld.Ir. p.36
W.III metaph., pluck, vex, annoy, Anacr.13B; στέφανον τ., = τοὺς νόμους λυμαίνεσθαι, Pythag. ap. Porph.VP42:—[voice] Pass., ὑπὸ συκοφαντῶν τίλλεσθαι, with allusion to a bird's feathers, Ar.Av. 285. (Not found in [dialect] Att. Prose.) -
14 τρήρων
A timorous, shy, in Hom. always epith. of doves (i. e. of περιστεραί, the genus of which πέλειαι are a species, acc. to Eust.1262.61),τρήρωσι πελειάσιν Il.5.778
, h.Ap. 114, cf. Ar. Av. 575;πέλειαι τρήρωνες Od.12.63
;τρήρωνα πέλειαν Il.22.140
, 23.853, cf. A.R.3.541; .II fem. Subst. trembler, = περιστερά (metaph. of women), Lyc.87,423. (Since the Subst. is implied for Hom. in πολυτρήρων, τ. is perh. always a Subst., name of the genus, and τ. πελειάδες is to be compared with ἴρηξ κίρκος, σῦς κάπρος, etc.) -
15 ἰμέσος
-
16 οἰμάω
οἰμάω, darauf losstürmen, zum Angriff; von Raubvögeln, κίρκος ῥηϊδίως οἴμησε μετὰ τρήρωνα πέλειαν, auf die Taube losstürzen
См. также в других словарях:
Πέλειαν — Πελείης masc acc sg (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πέλειαν — πέλεια dove fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μήρινθος — μήρινθος, και σμήρινθος ἡ (Α) 1. σχοινί, σπόγγος («οὐ δὲ τρήρωνα πέλειαν λεπτῷ μηρίνθῳ δῆσεν ποδός», Ομ. Ιλ.) 2. ορμιά αλιευτική, πετονιά. [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Οι λ. μήρινθος και μηρύομαι εμφανίζουν πιθ. την εκτεταμένη βαθμίδα *mēr τής ΙΕ… … Dictionary of Greek
οιμάω — οἰμάω (Α) (ποιητ., μόνο στον μέλλ. και αόρ.) 1. (συν. για αρπακτικά πτηνά) ορμώ, εφορμώ, χυμώ («κίρκος... ῥηιδίως οἴμησε μετὰ τρήρωνα πέλειαν», Ομ. Ιλ.) 2. τρέχω, σπεύδω («θύννοι δ οἰμήσουσι σεληναίης διὰ νυκτός», Ηρόδ.). [ΕΤΥΜΟΛ. βλ. λ. οίμα] … Dictionary of Greek
