-
1 κότος
Grammatical information: m.Compounds: Often as 2. member, e. g. ἔγ-κοτος `grudging' (A.; bahuvrihicomp.) with the denomin. ἐγκοτ-έω `be full of grudging' (A.); and ἐγκότημα, - ησις (LXX) and, as backformation, ἔγκοτος (Hdt.) `id.' (diff. on ἔγκοτος Strömberg Prefix Studies 116); also ἐγκότιος adj. (Salamis on Cyprus).Derivatives: κοτήεις `grudging' (Ε 191); - ήεις analog. for κοτόεις (A. D., EM), Schwyzer 527; cf. also Thieme Studien 71 n. 3. - Beside it, prob. as denomin. (s. below) κοτέω, - έομαι, aor. κοτέσσασθαι, - έσαι, fut. κοτέσσομαι, perf. ptc. dat. κεκοτηότι `grudge' (Il.); also κοταίνω `id.' (A. Th. 485; after θυμαίνω a. o., s. Fraenkel Denom. 18 and on θυμός).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: No etymology. One compares since Fick 3, 69 (e. g. Brugmann Grundr.2 1, 630) a Celto-Germanic word for `struggle, fight', e. g. Welsh catu- in Catu-rīges, OHG hadu- in Hadu-brand and, with diff. suffix, MHG hader `id.', with further Slav., e. g. Russ.-CS. kotora `fight'; futher with palatal anlaut Skt. śátru- `enemy'. Rejecting this etymology WP. 1, 454 (cf. 1, 339), also after Fick (1, 45), adduce Lat. cōs `whettone' (s. κῶνος). But in both cases there is no morphological argumentation. If κότος were an old s-stem (Fraenkel KZ 43, 193ff.), it would fit better to the u- and r-stems in catu-, hader; but κοτέσσασθαι can be explained as analogical (Chantraine Gramm. hom. 1, 349). - Machek Stud. in hon. Acad. d. Dečev 49f. compares Czech. katiti se `annoy onself'.Page in Frisk: 1,931-932Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κότος
-
2 κότος
κότος, ὁ, dauernder Zorn, Groll, nach den alten Erkl. stärker u. dauernder als χόλος u. μῆνις; vgl. Il. 1, 81, εἴ περ γάρ τε χόλον γε καὶ αὐτῆμαρ καταπέψῃ, ἀλλά γε καὶ μετόπισϑεν ἔχει κότον, ὄφρα τελέσσῃ, wie 13, 516 δὴ γάρ οἱ ἔχεν κότον ἐμμενὲς αἰεί, Groll gegen ihn; ὅ τοι κότον ἔνϑετο ϑυμῷ Od. 11, 102, welcher Zorn gegen dich gefaßt hat; auch τοῖσιν κότον αἰνὸν ἔϑεσϑε, Il. 8, 449; ὁπόταν τις ἀμείλιχον καρδίᾳ κότον ἐνελάσῃ Pind. P. 8, 9; oft bei Aesch., δαιμόνων κότῳ Ag. 621, wie Διός u. ä. öfter; ὀλέϑριον πνέουσ' ἐν ἐχϑροῖς κότον, Zorn schnauben, Ch. 940, vgl. Eum. 804; Soph. hat das Wort gar nicht, Eur. nur Rhes. 827, μὴ κότον μοι ἐφῇς. – In Prosa erst bei Sp., wie D. Hal. 9, 51.
-
3 κοτος
ὅ гнев, злоба(κότον ἔχειν τινί Hom.; ὀλέθριος Aesch.)
κότον ἐντίθεσθαί τινι θυμῷ Hom. — затаить в душе злобу на кого-л.;μή μοι κότον θῇς (v. l. ἐφῇς) Eur. — не сердись на меня -
4 κότος
κότοςgrudge: masc nom sg -
5 κότος
-
6 κότος
κότος, ὁ,A grudge, rancour, ill-will, more inveterate than χόλος, Il.1.82 (cf. 81);τοῖσιν κ. αἰνὸν ἔθεσθε 8.449
;τοῖσιν κότον αἰνὸν ἐνήσεις 16.449
;κότον ἔνθετο θυμῷ Od.11.102
; : freq. in A., δαιμόνων κότῳ, Λοξίου κ., Ag. 635, 1211;βαρὺς.. Ζηνὸς ἱκεσίου κ. Supp. 347
; τοῦ θανόντος ἡ Δίκη πράσσει κότον exacts vengeance for him, Fr.266.5; never in S., once in E.(?), Rh. 828 (lyr.).—Poet. and late Prose, D.H.9.51. -
7 κότος
κότος: grudge, rancor, wrath.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > κότος
-
8 κότος
κότος, ὁ, dauernder Zorn, Groll, stärker u. dauernder als χόλος u. μῆνις; δὴ γάρ οἱ ἔχεν κότον ἐμμενὲς αἰεί, Groll gegen ihn; ὅ τοι κότον ἔνϑετο ϑυμῷ, welcher Zorn gegen dich gefaßt hat; ὀλέϑριον πνέουσ' ἐν ἐχϑροῖς κότον, Zorn schnauben -
9 ἀλλό-κοτος
ἀλλό-κοτος, ον (nach E. M. für ἀλλότοκος, anders entstanden, andere von κότος in allgemeiner Bdtg von ἦϑος, wie ὀργή, VLL. ἐναντίον, ξένον, ἐξηλλαγμένον), anders beschaffen, entgegengesetzt, Soph. Phil. 1176 ἀλλ. γνώμη τῶν πάρος, anders als gewöhnlich, ungewöhnlich; ὄνομα Plat. Theaet. 182 a; wie insolens, Rep. VI, 487 d, als milderer Ausdruck für πονηρός; ῥήματα χαλεπὰ καὶ ἀλλ. Hipp. mai. 292 c. Dah. unnatürlich, widerwärtig, πατήρ Prot. 346 a; τόποι ἀλλ. καὶ ἀναίσιοι Legg. V, 747 d; πρᾶγμα ἀλλ., ein schreckliches Geschäft, Thuc. 3, 49. So Plut. τῆς τιμωρίας τὸ ἀλλ. καὶ βαρύ Cor. 18; δαιμόνων φάσματα Num. 8 u. 15, wo noch φοβερά dabei steht; ἀνὴρ ἀλλ. καὶ ἀγροικός, wunderlicher Mensch, Sol. 27. Häufig bei Sp. Superl. aus Plat. com. B. A. 378. – Adv. - τως, ungewöhnlich, λέγειν Plat. Lys. 216 a.
-
10 παλίγ-κοτος
παλίγ-κοτος, vom wiederkehrenden Groll od. Zorn, wieder grollend, feindlich gesinnt; τραχὺς παλιγκότοις ἔφεδρος, Pind. N. 4, 96; πῆμα, Ol. 2, 22; τύχη, feindliches Geschick, Unglück, Aesch. Ag. 557; auch κλῃδών, gehässig, 837. 848; μὴ γένῃ παλίγκοτός τις ἀντιβολοῠσιν, Ar. Pax 390; sp. D., wie Theocr. 22, 58; Mosch. 4, 92; Agath. 19 (V, 280). – Von Krankheiten oder Wunden, wieder gefährlich werdend, wieder aufbrechend, Hippocr. u. folgde Medic.; auch παϑήματα παλ., Schmerzen, die sich erneuern oder wiederkehren. – Adv., παλιγκότως συνεφέρετο αὐτῷ, Her. 4, 156, es ging ihm von Neuem widerwärtig, das frühere Unglück brach aufs Neue hervor.
-
11 ζά-κοτος
ζά-κοτος, sehr zornig; Il. 3, 220; ἔγχος Pind. N. 6, 55; Theocr. 25, 83; VLL. erkl. ἄγαν ὀργίλος.
-
12 βαρύ-κοτος
βαρύ-κοτος, schwer, heftig grollend, Aesch. Eum. 750.
-
13 νεό-κοτος
νεό-κοτος, in frischem Zorne, durch seischen Zorn lästig, oder besser (nach ἀλλόκοτος) von neuer, ungewöhnlicher Beschaffenheit; κακά, Aesch. Pers. 252; τί δ' ἔστι πρᾶγος νεόκοτον πόλει παρόν, Spt. 785.
-
14 μεγαλό-κοτος
μεγαλό-κοτος, sehr zürnend, VLL.
-
15 ἐπί-κοτος
-
16 ὑπέρ-κοτος
ὑπέρ-κοτος, überaus zornig, erzürnt; Aesch. Ag. 796; adv., 455, wie Eur. Herc. fur. 1087.
-
17 ἔγ-κοτος
ἔγ-κοτος, ingrimmig, hassend; στύγος Aesch. Ch. 387; μητρὸς κύνες, Erinnyen, 911. 1050; φϑόνος Diod. 12 (VII, 40). Bei Her. subst., ἔγκοτον ἔχειν τινί, auf Jemand einen Haß, Groll haben, 3, 59 u. öfter; τινός, wegen einer Sache, 8, 29; κατὰ τὸ ἔγκοτόν τινος, aus Zorn über, Dion. Hal. 9, 7; οὐδὲν ἔγκοτον ἔχουσαι 3, 34. – Adv. ἐγκότως, ἔχειν, erzürnt sein, Philo.
-
18 ἰδιό-κοτος
ἰδιό-κοτος, Ggstz von ἀλλόκοτος, Hesych.
-
19 κότε
κότοςgrudge: masc voc sgπότεwhen? at what time?ionic (indeclform interrog)κοτε, ποτέionic (enclitic indeclform particle) -
20 κότον
κότοςgrudge: masc acc sg
См. также в других словарях:
κότος — κότος, ὁ (Α) διαρκής οργή, έχθρα, μίσος, μνησικακία («ὅ τοι κότον ἔνθετο θυμῷ», Ομ. Οδ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Η λ. ανάγεται πιθ. σε θέμα κοτεσ ουδ. ουσ. (*κότος, το), πρβλ. κοτέσ σασθαι (αόρ. τού κοτέω), οπότε συνδέεται με κελτικές και… … Dictionary of Greek
κότος — grudge masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κότε — κότος grudge masc voc sg πότε when? at what time? ionic (indeclform interrog) κοτε , ποτέ ionic (enclitic indeclform particle) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κότον — κότος grudge masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κότου — κότος grudge masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κότων — κότος grudge masc gen pl κοτάω imperf ind act 3rd pl (homeric ionic) κοτάω imperf ind act 1st sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κότῳ — κότος grudge masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μεγαλόκοτος — μεγαλόκοτος, ον (Α) πολύ οργισμένος. επίρρ... μεγαλοκότως (Α) με μεγάλη οργή. [ΕΤΥΜΟΛ. < μεγαλ(ο) * + κότος «οργή» (πρβλ. βαρύ κοτος, νεό κοτος)] … Dictionary of Greek
νεόκοτος — και νεοκότος, ον (Α) (ποιητ. τ.) αυτός που εμφανίζεται για πρώτη φορά, ο καινοφανής, ο πρωτάκουστος («κακὰ νεόκοτα», Αισχύλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < νε(ο) * + κότος «οργή, μίσος» (πρβλ. αλλό κοτος, βαρὐ κοτος)] … Dictionary of Greek
υπέρκοτος — ον, Α υπέρμετρα οργισμένος ή άγριος. επίρρ... ὑπερκότως Α με υπέρκοτο τρόπο. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ * + κότος «διαρκής οργή, έχθρα, μίσος» (πρβλ. ἔγ κοτος, ἐπί κοτος)] … Dictionary of Greek
γεγηρακότος — γεγηρᾱκότος , γηράσκω grow old perf part act masc/neut gen sg (attic) γεγηρᾱκότος , γηράω grow old perf part act masc/neut gen sg (attic) γεγηρᾱκότος , γηράω grow old perf part act masc/neut gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)