-
1 incestus
incestus adj. [2 in+castus], not religiously pure, unclean, impure, polluted, defiled, sinful, criminal: virum incesto ore lacerare: incesto addidit integrum, punished the good with the bad, H.: an triste bidental Moverit incestus, impiously, H. —Unchaste, lewd, lustful, incestuous: iudex, i. e. Paris, H.: medicamen, O.: sermo, L.: corruptor et idem Incestus, Iu.* * *incesta, incestum ADJunchaste; unholy, unclean, religiously impure, polluted, defiled, sinful, lewd -
2 inreligiōsē (irr-)
inreligiōsē (irr-) adv. [inreligiosus], impiously: discere, Ta. -
3 nefāriē
nefāriē adv. [nefarius], impiously, execrably, abominably: multa facere: pater occisus. -
4 scelerātē
scelerātē adv. with comp. and sup. [sceleratus], impiously, wickedly, scandalously, nefariously: feci: domus sceleratius aedificata quam Eversa: insidias sceleratissime machinatus. -
5 scelestē
-
6 inreligiose
impiously, irreligiously -
7 indevotus
in-dēvōtus, a, um, adj., irreligious, impious, unconscientious:donator,
Cod. Just. 8, 55, 35.— Adv.: indēvōtē, impiously, unconscientiously: eas (hereditates) percipere, Justin. Novell. 1, 3. -
8 inreligiosus
irrĕlĭgĭōsus ( inr-), a, um, adj. [2. inreligiosus], irreligious, impious (not anteAug.):irreligiosum ratus, sacerdotes pedibus ire, etc.,
Liv. 5, 40 fin.:cujus (templi) dedicationem differre longius irreligiosum est,
Plin. Ep. 4, 1, 5; 9, 35, 1:in Caesares,
Tert. ad Nat. 1, 17.— Comp.:potest irreligiosius quidpiam existimari?
Arn. 5, 185. — Sup.:factum irreligiosissimum,
Tert. Or. 12. — Adv.: irrĕlĭgĭōsē, impiously:si qua irreligiose dixisset,
Tac. A. 2, 50. — Comp., Arn. 1, 13; Tert. ad Nat. 1, 10. -
9 irreligiosus
irrĕlĭgĭōsus ( inr-), a, um, adj. [2. inreligiosus], irreligious, impious (not anteAug.):irreligiosum ratus, sacerdotes pedibus ire, etc.,
Liv. 5, 40 fin.:cujus (templi) dedicationem differre longius irreligiosum est,
Plin. Ep. 4, 1, 5; 9, 35, 1:in Caesares,
Tert. ad Nat. 1, 17.— Comp.:potest irreligiosius quidpiam existimari?
Arn. 5, 185. — Sup.:factum irreligiosissimum,
Tert. Or. 12. — Adv.: irrĕlĭgĭōsē, impiously:si qua irreligiose dixisset,
Tac. A. 2, 50. — Comp., Arn. 1, 13; Tert. ad Nat. 1, 10. -
10 nefandus
nĕfandus, a, um, adj. [ne-fari, lit. not to be mentioned, unmentionable; hence], impious, heinous, execrable, abominable (mostly post-Aug.;syn. infandus): sperate deos memores fandi atque nefandi,
i. e. wrong, impiety, Verg. A. 1, 543: nefandum adulterium, Cic. Fragm. ap. Quint. 5, 11, 12 (al. nefarium):nefandum vehiculum,
Liv. 1, 59:nefandissima quaeque tyrannicae crudelitatis exercuit,
Just. 16, 4, 11:fraus,
Juv. 13, 174:sacri,
id. 15, 116.—Of persons:homo nefandus,
Plin. 28, 1, 2, § 9:nefandi homines,
Quint. 1, 3, 17.— Sup.:aususne es, nefandissimum caput? etc.,
Just. 18, 7, 10.—Hence, adv.: nĕfandē, impiously: multa nefande ausi, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 993 P. (dub: Dietsch. H. 1, 62, nefanda).— Sup.:nefandissime,
Cassiod. Hist. Eccl. 10, 28. -
11 nefarium
nĕfārĭus, a, um, adj. [nefas], impious, execrable, abominable, nefarious (class.;II.syn.: impius, sacrilegus): homo nefarius et impius,
Cic. Off. 2, 14, 51:nefarius Atreus,
Hor. A. P. 186:voluntates consceleratae ac nefariae,
Cic. Sull. 9, 28:scelestum ac nefarium facinus,
id. Rosc. Am. 13, 37:singularis et nefaria crudelitas,
Caes. B. G. 7, 77; Cic. Rep. 3, 9, 14:multa commemorare nefaria in socios,
id. Off. 2, 8, 28:nefario scelere se obstringere,
Caes. B. C. 2, 32: nuptiae. Gai. Inst. 1, 64.—Subst.: nĕfārĭum, ii, n., a heinous act, a crime: rem publicam nefario obstringere. Liv 9, 34.—Hence, adv.: nĕfārĭē, impiously, execrably, heinously, abominably:aliquid nefarie flagitioseque facere,
Cic. Verr. 1, 13, 37; id. Div. in Caecil. 12, 38:nefarie moliri pestem patriae,
id. Cat. 2, 1, 1:nefarie occisus pater,
id. Rosc. Am. 11, 30. -
12 nefarius
nĕfārĭus, a, um, adj. [nefas], impious, execrable, abominable, nefarious (class.;II.syn.: impius, sacrilegus): homo nefarius et impius,
Cic. Off. 2, 14, 51:nefarius Atreus,
Hor. A. P. 186:voluntates consceleratae ac nefariae,
Cic. Sull. 9, 28:scelestum ac nefarium facinus,
id. Rosc. Am. 13, 37:singularis et nefaria crudelitas,
Caes. B. G. 7, 77; Cic. Rep. 3, 9, 14:multa commemorare nefaria in socios,
id. Off. 2, 8, 28:nefario scelere se obstringere,
Caes. B. C. 2, 32: nuptiae. Gai. Inst. 1, 64.—Subst.: nĕfārĭum, ii, n., a heinous act, a crime: rem publicam nefario obstringere. Liv 9, 34.—Hence, adv.: nĕfārĭē, impiously, execrably, heinously, abominably:aliquid nefarie flagitioseque facere,
Cic. Verr. 1, 13, 37; id. Div. in Caecil. 12, 38:nefarie moliri pestem patriae,
id. Cat. 2, 1, 1:nefarie occisus pater,
id. Rosc. Am. 11, 30. -
13 sacrilega
sā̆crĭlĕgus, a, um, adj. [sacer-lego], that steals sacred things, that robs a temple, sacrilegious:II.sacrilegas admovere manus,
Liv. 29, 18:altare sacrilegum,
Vulg. Jos. 22, 16; cf.:quorum templis et religionibus iste bellum sacrilegum habuit indictum,
Cic. Verr. 2, 5, 72, § 188.—As subst. (so usually): sā̆crĭlĕgus, i, m., one who robs or steals from a temple, one who commits sacrilege:sacrilego poena est, neque ei soli, qui sacrum abstulerit, sed etiam ei, qui sacro commendatum,
Cic. Leg. 2, 16, 40:non sacrilegum, sed hostem sacrorum religionumque,
id. Verr. 2, 1, 3, § 9: an sacrilegus, qui, ut hostes urbe expelleret, arma [p. 1613] templo affixa detraxit? Quint. 5, 10, 36; cf. id. 3, 6, 38; 3, 6, 41; 4, 2, 68 (v. sacrilegium init.):cavendum ne fortiori subjungatur aliquid infirmius, ut sacrilego fur,
Quint. 9, 4, 23:punit furta sacrilegus,
Sen. Ira, 2, 28, 8; Vulg. Act. 19, 37.—Transf., in gen., that violates or profanes sacred things, sacrilegious, impious, profane (freq. since the Aug. per.).a.Adj.:b.hominem perditum Miserumque, et illum sacrilegum,
Ter. Eun. 3, 1, 29; Ov. M. 4, 23; cf.:o genera sacrilega!
Ter. Ad. 3, 2, 6:quorum civis Romanus nemo erat sed Graeci sacrilegi,
Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69:sacrilegos ignes admovere templis,
Tib. 3, 5, 11:manus,
id. 2, 4, 26; Hor. C. 2, 13, 2; Ov. F. 3, 700; id. Am. 1, 7, 28:dextra,
id. M. 14, 539:meretricum artes,
id. A. A. 1, 435:nefas (Catilinae),
Mart. 9, 70, 2:hami (on account of the preceding sacris piscibus),
id. 4, 30, 12.— Sup.:exi e fano, sacrilegissime,
Plaut. Rud. 3, 4, 1.—Subst., an impious, wicked, or profane person:parricida, sacrilege, perjure, etc.,
Plaut. Ps. 1, 3, 129; Ter. Ad. 2, 4, 1; id. Eun. 5, 3, 2; 5, 3, 13; Sall. C. 14, 3; Ov. M. 8, 792; 8, 817.—With gen.:nuptiarum,
i. e. a violator of marriage vows, an adulterer, Cod. Just. 9, 9, 29 fin. —In fem.: sā̆crĭlĕga, ae, Ter. Eun. 5, 1, 13; Ov. M. 11, 41.— Adv.: sā̆crĭlĕgē, sacrilegiously, impiously (late Lat.), Tert. Apol. 12. -
14 sacrilegus
sā̆crĭlĕgus, a, um, adj. [sacer-lego], that steals sacred things, that robs a temple, sacrilegious:II.sacrilegas admovere manus,
Liv. 29, 18:altare sacrilegum,
Vulg. Jos. 22, 16; cf.:quorum templis et religionibus iste bellum sacrilegum habuit indictum,
Cic. Verr. 2, 5, 72, § 188.—As subst. (so usually): sā̆crĭlĕgus, i, m., one who robs or steals from a temple, one who commits sacrilege:sacrilego poena est, neque ei soli, qui sacrum abstulerit, sed etiam ei, qui sacro commendatum,
Cic. Leg. 2, 16, 40:non sacrilegum, sed hostem sacrorum religionumque,
id. Verr. 2, 1, 3, § 9: an sacrilegus, qui, ut hostes urbe expelleret, arma [p. 1613] templo affixa detraxit? Quint. 5, 10, 36; cf. id. 3, 6, 38; 3, 6, 41; 4, 2, 68 (v. sacrilegium init.):cavendum ne fortiori subjungatur aliquid infirmius, ut sacrilego fur,
Quint. 9, 4, 23:punit furta sacrilegus,
Sen. Ira, 2, 28, 8; Vulg. Act. 19, 37.—Transf., in gen., that violates or profanes sacred things, sacrilegious, impious, profane (freq. since the Aug. per.).a.Adj.:b.hominem perditum Miserumque, et illum sacrilegum,
Ter. Eun. 3, 1, 29; Ov. M. 4, 23; cf.:o genera sacrilega!
Ter. Ad. 3, 2, 6:quorum civis Romanus nemo erat sed Graeci sacrilegi,
Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69:sacrilegos ignes admovere templis,
Tib. 3, 5, 11:manus,
id. 2, 4, 26; Hor. C. 2, 13, 2; Ov. F. 3, 700; id. Am. 1, 7, 28:dextra,
id. M. 14, 539:meretricum artes,
id. A. A. 1, 435:nefas (Catilinae),
Mart. 9, 70, 2:hami (on account of the preceding sacris piscibus),
id. 4, 30, 12.— Sup.:exi e fano, sacrilegissime,
Plaut. Rud. 3, 4, 1.—Subst., an impious, wicked, or profane person:parricida, sacrilege, perjure, etc.,
Plaut. Ps. 1, 3, 129; Ter. Ad. 2, 4, 1; id. Eun. 5, 3, 2; 5, 3, 13; Sall. C. 14, 3; Ov. M. 8, 792; 8, 817.—With gen.:nuptiarum,
i. e. a violator of marriage vows, an adulterer, Cod. Just. 9, 9, 29 fin. —In fem.: sā̆crĭlĕga, ae, Ter. Eun. 5, 1, 13; Ov. M. 11, 41.— Adv.: sā̆crĭlĕgē, sacrilegiously, impiously (late Lat.), Tert. Apol. 12. -
15 scelero
scĕlĕro, no perf., ātum, 1, v. a. [id.], to pollute, defile, contaminate, desecrate (in the verb. finit. rare, and only poet.;A.syn.: temero, polluo): impia non verita est divos scelerare parentes,
Cat. 64, 405; cf. Stat. Th. 2, 663:sanguine fauces,
id. ib. 8, 761:parce pias scelerare manus,
Verg. A. 3, 42:Cererem,
Juv. 9, 25:animum,
Sil. 16, 122; cf.:dextram sanguine,
Stat. Th. 9, 666. —Hence, scĕlĕrātus, a, um, P. a., polluted, profaned by crime.Lit. (appellatively;2.only in the poets): terra,
Verg. A. 3, 60:terrae,
Ov. P. 1, 6, 29:limina Thracum,
id. M. 13, 628.—In partic., as an adj. prop., denoting places where crimes had been committed or criminals punished. So,a.Sceleratus Vicus, that part of the Vicus Cyprius, on the Esquiline, in which Tullia, daughter of Servius Tullius, drove over her father ' s corpse, Liv. 1, 48; Varr. L. L. 5, § 159 Müll.; Ov. F. 6, 609; Fest. pp. 332 and 333 Müll.—b.Sceleratus Campus, under the city will hard by the porta Collina, where unchaste Vestals were buried alive, Liv. 8, 15; Fest. l. l.; Serv. Verg. A. 11, 206.—c.Scelerata sedes, the place of punishment for the wicked in Tartarus, Tib. 1, 3, 67; Ov. M. 4, 455;B.also called Sceleratum limen,
Verg. A. 6, 563.—For Scelerata Porta and Castra, v. infra, B. 2. b.—Transf.1.Subjectively, bad, impious, wicked, ac-cursed, infamous, vicious, flagitious; in the masc. subst., a bad, impious, or vicious person; a wretch, miscreant (the predom. signif.; freq. with nefarius, impious, etc.; cf. consceleratus);2.of persons: virum sceleratum, facinorosum, nefarium,
Cic. Rep. 3, 17, 27:deliberantium genus totum sceleratum et impium,
id. Off. 3, 8, 37; id. Mur. 30, 62 (with nefarius); id. Att. 9, 15, 5 (with impurus); Caes. B. G. 6, 13 (with impius); Plaut. Pers. 2, 4, 4; Ter. And. 1, 1, 132; id. Ad. 4, 2, 14; Cic. Cat. 1, 9, 23; Caes. B. G. 6, 34; Sall. C. 52, 36:facto plus et sceleratus eodem,
Ov. M. 3, 5:puella,
id. R. Am. 299; Liv. 1, 59; 31, 31; Suet. Ner. 46; Hor. S. 2, 3, 71; 2, 3, 221 al.— Comp.:homo sceleratior,
Ov. M. 11, 781.— Sup.:refertam esse Graeciam sceleratissimorum hominum,
Cic. Planc. 41, 98; Sall. J. 14, 2; 31, 12; Liv. 4, 32 et saep.—Of things:sceleratas ejus preces et nefaria vota cognovimus,
Cic. Clu. 68, 194:contra patriam scelerata arma capere,
id. Phil. 11, 1, 1; Ov. M. 5, 102:conjuratio,
Liv. 2, 6:insania belli,
Verg. A. 7, 461:caput,
Plaut. Ep. 3, 2, 33:vox (with inhumana),
Cic. Fin. 3, 19, 64:consilia,
Vell. 2, 130, 3:amor habendi,
Ov. M. 1, 131:munera,
id. ib. 8, 94:ignes,
id. F. 6, 439.— Comp.:a sceleratiore hastā,
Cic. Off. 2, 8, 29:causa parricidii,
Just. 10, 2, 1. — Sup.:res,
Quint. 3, 8, 45:fraus humani ingenii,
Plin. 34, 14, 39, § 138.— Poet.:subit ira sceleratas sumere poenas,
i.e. to take satisfaction for her crimes, Verg. A. 2, 576. —(As a result of viciousness or criminality; cf. scelus, II. C.) Hurtful, harmful, noxious, pernicious, unhappy, unfortunate, calamitous, etc. (only poet. and in postAug. prose):b. c.teritur sinapis scelerata: qui terunt, oculi ut exstillent, facit,
Plaut. Ps. 3, 2, 28:herba,
App. Herb. 8.— Sup.:sceleratissimis serpentium haemorrhoidi et presteri,
Plin. 24, 13, 73, § 117:frigus,
Verg. G. 2, 256:lues,
Mart. 1, 102, 6:poëmata,
id. 3, 50, 9 et saep.: MATER, Inscr. Rein. cl. 12, 122; so Inscr. Fabr. p. 237, 631:PARENTES,
Inscr. Murat. 1187, 2.—As an adj. prop.(α).Scelerata Porta, the gate (also called Porta Carmentalis) through which the three hundred Fabii marched on their fatal expedition, Fest. pp. 334 and 335 Müll.; Serv. Verg. A. 8, 337; Flor. 1, 12, 2.—(β).Scelerata Castra, the camp in which D. Drusus died, Suet. Claud. 1.—Hence, adv.: scĕlĕrātē (acc. to B. 1.), impiously, wickedly, nefariously (Ciceronian):peccavi scelerateque feci,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 2:facere (with audacter),
id. Sull. 24, 67:dicere (opp. pie),
id. Mil. 38, 103:susceptum bellum,
id. Cat. 1, 10, 27.— Comp.:sceleratius,
Vulg. Ezech. 16, 52. — Sup.:sceleratissime machinatus omnes insidias,
Cic. Sest. 64, 133. -
16 scelestus
scĕlestus, a, um, adj. [scelus; like funestus, from funus], wicked, villanous, infamous, accursed, abominable; knavish, roguish; and subst., a wicked person, a knave, rogue, scoundrel, miscreant (freq. ante-class. in Plaut. and Ter.; after the class. per. sceleratus is more freq.; by Cic. not used of persons).I.Lit., of persons:II.ego sum malus, Ego sum sacer, scelestus,
Plaut. Bacch. 4, 6, 14:eheu, scelestus galeam in navi perdidi,
id. Rud. 3, 5, 22:perjuravisti, sceleste,
id. Ps. 1, 3, 120 sq.:o scelestum atque audacem hominem!
Ter. Eun. 4, 4, 41; Plaut. Most. 3, 1, 36; id. Merc. 1, 90; id. Ps. 3, 2, 103 et saep.; Ter. Heaut. 5, 2, 17; id. Ad. 2, 1, 5; id. Eun. 1, 1, 26 al.; Sall. C. 51, 32; 52, 15; Quint. 2, 16, 2; Hor. C. 2, 4, 17; 3, 2, 31; 3, 11, 39; id. Epod. 7, 1.— Comp., Plaut. Aul. 3, 2, 5; id. Cist. 4, 1, 8; id. Bacch. 2, 3, 22 al.— Sup., Plaut. Am. 2, 1, 2.—As a term of reproach or abuse: sceleste, scelesta, etc., you knave! you wretch! sceleste. Plaut. Ps. 1, 3, 120; 1, 3. 126; Ter. And. 4, 4, 51; id Eun. 4, 4, 1; id. Heaut. 2, 3, 71:scelesta,
Plaut. As. 1, 2, 23; id. Most. 1, 3, 26; Ter. Eun. 5, 1, 1; 5, 1, 16:scelesti,
Plaut. Men. 5, 7, 28; cf. sup.:scelestissime, audes mihi praedicare id?
you arrant rogue! id. Am. 2, 1, 11.—Of things:scelestum ac nefarium facinus,
Cic. Rosc. Am. 13, 37:res scelesta, atrox, nefaria,
id. ib. 22, 62:numquam quidquam facinus feci pejus neque scelestius,
Plaut. Men. 3, 1, 2:scelesto facinori scelestiorem sermonem addidit,
Liv. 5, 27:scelestae hae sunt aedes, impia est habitatio,
Plaut. Most. 2, 2, 73:scelestior cena,
id. Rud. 2, 6, 24:lingua,
id. Am. 2, 1, 7:facta,
id. Mil. 3, 1, 139:ser-vitus,
id. Curc. 1, 1, 40:vacuam domum scelestis nuptiis fecisse,
Sall. C. 15, 2:servitium,
id. H. Fragm. 3, 61, 9 Dietsch:malitia,
Phaedr. 2, 4, 5.—Transf., in Plaut. for sceleratus (B. 2.), baleful, calamitous, unlucky, unfortunate:scelestiorem ego annum argento faenori Numquam ullum vidi,
Plaut. Most. 3, 1, 1:me (vidisti) adeo scelestum, qui, etc.,
id. Rud. 4, 4, 123; id. Cas. 3, 5, 34:ne ego sum miser, Scelestus,
id. Most. 3, 1, 36; id. Capt. 3, 5, 104; id. As. 5, 2, 6; id. Rud. 3, 5, 22; id. Men. 3, 1, 2; id. Cist. 4, 2, 17; cf.scelesta, vae te!
Cat. 8, 15 Ellis ad loc.— Adv.: scĕlestē (acc. to. I.), wickedly, viciously, impiously, abominably, detestably:sceleste atque impie facere,
Liv. 24, 25:parta bona,
Plaut. Rud. 2, 6, 22:insimulare,
Vell. 2, 60, 3:exercere arma,
Val. Max. 5, 1, 3.— Comp.:interit pudor,
Aug. Ep. 202.—Humorously: tu sceleste suspi-caris, ego aphelôs scripsi, roguishly, Cic. Att. 6, 1, 8.
См. также в других словарях:
impiously — impious ► ADJECTIVE ▪ not showing respect or reverence. DERIVATIVES impiously adverb … English terms dictionary
impiously — adverb in an impious manner the young members challenged their leader impiously • Derived from adjective: ↑impious … Useful english dictionary
Impiously — Impious Im pi*ous, a. [L. impius; pref. im not + pius piou. See {Pious}.] Not pious; wanting piety; irreligious; irreverent; ungodly; profane; wanting in reverence for the Supreme Being; as, an impious deed; impious language. [1913 Webster] When… … The Collaborative International Dictionary of English
impiously — adverb see impious … New Collegiate Dictionary
impiously — See impious. * * * … Universalium
impiously — adverb In an impious manner; profanely; wickedly … Wiktionary
impiously — adv. without reverence for God or religious matters, in an ungodly manner; disrespectfully … English contemporary dictionary
impiously — im·pi·ous·ly … English syllables
impious — impiously, adv. impiousness, n. /im pee euhs, im puy /, adj. 1. not pious or religious; lacking reverence for God, religious practices, etc.; irreligious; ungodly. 2. disrespectful. [1565 75; < L impius. See IM 2, PIOUS] Syn. 1. sacrilegious,… … Universalium
ἀνοσιουργεῖτε — ἀ̱νοσιουργεῖτε , ἀνοσιουργέω act impiously imperf ind act 2nd pl (attic epic doric aeolic) ἀνοσιουργέω act impiously pres imperat act 2nd pl (attic epic) ἀνοσιουργέω act impiously pres opt act 2nd pl ἀνοσιουργέω act impiously pres ind act 2nd pl… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀνοσιουργοῦ — ἀ̱νοσιουργοῦ , ἀνοσιουργέω act impiously imperf ind mp 2nd sg (attic doric aeolic) ἀνοσιουργέω act impiously pres imperat mp 2nd sg (attic) ἀνοσιουργέω act impiously imperf ind mp 2nd sg (attic doric aeolic) ἀνοσιουργός acting impiously… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)