-
1 incestus
incestus adj. [2 in+castus], not religiously pure, unclean, impure, polluted, defiled, sinful, criminal: virum incesto ore lacerare: incesto addidit integrum, punished the good with the bad, H.: an triste bidental Moverit incestus, impiously, H. —Unchaste, lewd, lustful, incestuous: iudex, i. e. Paris, H.: medicamen, O.: sermo, L.: corruptor et idem Incestus, Iu.* * *incesta, incestum ADJunchaste; unholy, unclean, religiously impure, polluted, defiled, sinful, lewd -
2 peccāns
-
3 scelerātus
scelerātus adj. with comp. and sup. [P. of scelero], polluted, profaned, defiled: terra, V.: limina Thracum, O.: Vicus, on the Esquiline, where Tullia drove over the corpse of her father, L.: campus, at the Colline gate, where an unchaste vestal was entombed alive, L.: sedes, the abode of the wicked in the underworld, O.— Impious, wicked, accursed, infamous, vicious, flagitious: Davos, T.: vir: stirps hominum sceleratorum, Cs.: hostis: coniunx, L.: iste multo sceleratior quam ille: ego sum sceleratior illo, O.: refertam esse Graeciam sceleratissimorum hominum.—As subst m.: tu unus, scelerate, inventus es, qui, etc., scoundrel: sceleratorum manu.— Accursed, shameful, outrageous, impious: eius preces: coniuratio, L.: insania belli, V.: amor habendi, O.: ignes, O.: a sceleratiore hastā: subit ira sceleratas sumere poenas, i. e. satisfaction for her crimes, V.: frigus, destructive, V.* * *Iscelerata -um, sceleratior -or -us, sceleratissimus -a -um ADJcriminal, wicked; accursed; lying under a ban; sinful, atrocious, heinousII -
4 peccabilis
peccabilis, peccabile ADJ -
5 peccabundus
peccabunda, peccabundum ADJ -
6 peccatorius
peccatoria, peccatorium ADJ -
7 peccatrix
-
8 impio
impĭo ( inp-), āvi, ātum, 1, v. a. [impius], to render impious or sinful, to stain or defile with sin, to pollute (ante- and postclass.): si erga parentem aut deos me impiavi, [p. 904] Plaut. Rud. 1, 3, 8:impias, ere, te! oratorem verberas,
id. Poen. 1, 2, 173:cor coinquinatum vitiis,
Prud. Hymn. Ant. Somn. 53:cruore humano aspersus atque impiatus,
App. M. 1, p. 110; cf.:reus tot caedibus impiatus,
id. ib. 3, p. 131:thalamos tanto facinore,
Sen. Hippol. 1185:oculos,
Pacat. Pan. Th. 43.— Pass. impers.: toties Romanis impiatum est, quoties triumphatum, Minuc. Fel. Oct. 25. -
9 incesta
1.incestus, a, um, adj. [2. in-castus], unclean (in a moral and religious sense), impure, polluted, defiled, sinful, criminal (as an adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).I.In gen.:II. A.cum verborum contumeliis optimum virum incesto ore lacerasset,
Cic. Phil. 11, 2, 5:saepe Diespiter Neglectus incesto addidit integrum,
punished the good with the bad, Hor. C. 3, 2, 30:catervae Incestarum avium,
that feed on corpses, Stat. Th. 9, 27:profana illic omnia, quae apud nos sacra: rursum concessa apud illos, quae apud nos incesta,
Tac. H. 5, 4:an triste bidental Moverit incestus,
impious, Hor. A. P. 472. —Adj.:B.Ilion Fatalis incestusque judex... vertit In pulverem,
i. e. Paris, Hor. C. 3, 3, 19;called also: praedo,
Stat. Ach. 1, 45:princeps,
Plin. Pan. 52, 3:amores,
Hor. C. 3, 6, 23; Tac. A. 12, 4:nuptiae,
id. ib. 11, 25 fin.; cf.conjugia,
Suet. Claud. 26:noctes,
Plin. Pan. 63, 7:voces,
Ov. Tr. 2, 503:pellicere aliquem incesto sermone,
Liv. 8, 28, 3:incestus manus intra terminos sacratos inferre,
id. 45, 5, 7:corruptor et idem incestus,
Juv. 4, 9. — Hence,Substt.1.incestum, i, n., unchastity, lewdness; esp. as a violation of religious laws, incest (class.):2.incestum pontifices supremo supplicio sanciunto,
Cic. Leg. 2, 9, 22:concubuit cum viro... fecit igitur incestum,
id. Inv. 1, 40, 73. committere, Quint. 4, 2, 88; Dig. 23, 2, 39:ex incesto, quod Augustus cum Julia filia admisisset,
Suet. Calig. 23; cf.:incesti cum sorore reus,
id. Ner. 5:cum filia commissum,
Quint. 5, 10, 19:incesto liberatus,
Cic. Pis. 39, 95:incesti damnata,
Quint. 7, 8, 3:ab incesto id ei loco nomen factum,
Liv. 8, 15, 8:incesti poena... in viro in insulam deportatio est,
Paul. Sent. 2, 26, 15. — In plur.:stupra... et adulteria, incesta denique,
Cic. Tusc. 4, 35, 75:super sororum incesta,
Suet. Calig. 36:Vestalium virginum,
id. Dom. 8.—incesta, ae, f., an incestuous woman, paramour:A. B.hunc (adamanta) dedit olim barbarus incestae,
Juv. 6, 158.— Adv.: incestē ( incastē, Sen. Contr. 2, 13).In partic., unchastely:2.ideo aquam adduxi, ut ea tu inceste uterere?
Cic. Cael. 14, 34:libidinatum,
Suet. Ner. 28:agit incestius res suas,
Arn. 5, 170.incestus, ūs, m. [1. incestus, II.], unchastity, incest (mostly Ciceron.):quaestio de incestu,
Cic. Mil. 22, 59; id. Brut. 32, 122; 124; id. N. D. 3, 30, 74 Klotz; Liv. 4, 44 Weissenb.; Val. Max. 6, 3, 7. -
10 incestus
1.incestus, a, um, adj. [2. in-castus], unclean (in a moral and religious sense), impure, polluted, defiled, sinful, criminal (as an adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).I.In gen.:II. A.cum verborum contumeliis optimum virum incesto ore lacerasset,
Cic. Phil. 11, 2, 5:saepe Diespiter Neglectus incesto addidit integrum,
punished the good with the bad, Hor. C. 3, 2, 30:catervae Incestarum avium,
that feed on corpses, Stat. Th. 9, 27:profana illic omnia, quae apud nos sacra: rursum concessa apud illos, quae apud nos incesta,
Tac. H. 5, 4:an triste bidental Moverit incestus,
impious, Hor. A. P. 472. —Adj.:B.Ilion Fatalis incestusque judex... vertit In pulverem,
i. e. Paris, Hor. C. 3, 3, 19;called also: praedo,
Stat. Ach. 1, 45:princeps,
Plin. Pan. 52, 3:amores,
Hor. C. 3, 6, 23; Tac. A. 12, 4:nuptiae,
id. ib. 11, 25 fin.; cf.conjugia,
Suet. Claud. 26:noctes,
Plin. Pan. 63, 7:voces,
Ov. Tr. 2, 503:pellicere aliquem incesto sermone,
Liv. 8, 28, 3:incestus manus intra terminos sacratos inferre,
id. 45, 5, 7:corruptor et idem incestus,
Juv. 4, 9. — Hence,Substt.1.incestum, i, n., unchastity, lewdness; esp. as a violation of religious laws, incest (class.):2.incestum pontifices supremo supplicio sanciunto,
Cic. Leg. 2, 9, 22:concubuit cum viro... fecit igitur incestum,
id. Inv. 1, 40, 73. committere, Quint. 4, 2, 88; Dig. 23, 2, 39:ex incesto, quod Augustus cum Julia filia admisisset,
Suet. Calig. 23; cf.:incesti cum sorore reus,
id. Ner. 5:cum filia commissum,
Quint. 5, 10, 19:incesto liberatus,
Cic. Pis. 39, 95:incesti damnata,
Quint. 7, 8, 3:ab incesto id ei loco nomen factum,
Liv. 8, 15, 8:incesti poena... in viro in insulam deportatio est,
Paul. Sent. 2, 26, 15. — In plur.:stupra... et adulteria, incesta denique,
Cic. Tusc. 4, 35, 75:super sororum incesta,
Suet. Calig. 36:Vestalium virginum,
id. Dom. 8.—incesta, ae, f., an incestuous woman, paramour:A. B.hunc (adamanta) dedit olim barbarus incestae,
Juv. 6, 158.— Adv.: incestē ( incastē, Sen. Contr. 2, 13).In partic., unchastely:2.ideo aquam adduxi, ut ea tu inceste uterere?
Cic. Cael. 14, 34:libidinatum,
Suet. Ner. 28:agit incestius res suas,
Arn. 5, 170.incestus, ūs, m. [1. incestus, II.], unchastity, incest (mostly Ciceron.):quaestio de incestu,
Cic. Mil. 22, 59; id. Brut. 32, 122; 124; id. N. D. 3, 30, 74 Klotz; Liv. 4, 44 Weissenb.; Val. Max. 6, 3, 7. -
11 inpio
impĭo ( inp-), āvi, ātum, 1, v. a. [impius], to render impious or sinful, to stain or defile with sin, to pollute (ante- and postclass.): si erga parentem aut deos me impiavi, [p. 904] Plaut. Rud. 1, 3, 8:impias, ere, te! oratorem verberas,
id. Poen. 1, 2, 173:cor coinquinatum vitiis,
Prud. Hymn. Ant. Somn. 53:cruore humano aspersus atque impiatus,
App. M. 1, p. 110; cf.:reus tot caedibus impiatus,
id. ib. 3, p. 131:thalamos tanto facinore,
Sen. Hippol. 1185:oculos,
Pacat. Pan. Th. 43.— Pass. impers.: toties Romanis impiatum est, quoties triumphatum, Minuc. Fel. Oct. 25. -
12 nefas
nĕ-fas, n. indecl., something contrary to divine law, sinful, unlawful, execrable, abominable, criminal; an impious or wicked deed, a sin, a crime (cf.: scelus, flagitium, peccatum).I.Lit.:II.quicquid non licet, nefas putare debemus,
Cic. Par. 3, 2. 25; cf.:officia tua mihi nefas est oblivisci,
id. Fam. 15, 21, 5:Mercurius, quem Aegyptii nefas habent nominare,
id. N. D. 3, 22, 56: nefas est dictu, miseram fuisse talem senectutem, id. Sen. 5, 13:eum, cui nihil umquam nefas fuit,
id. Mil. 27, 73:quibus nefas est... deserere patronos,
Caes. B. G. 7, 40:corpora viva nefas Stygiā vectare carinā,
Verg. A. 6, 391:fas atque nefas,
right and wrong, id. G. 1, 505; Hor. Epod. 5, 87; cf. id. C. 1, 18, 10; Ov. M. 6, 585:per omne fas ac nefas,
in every way, Liv. 6, 14, 10:nefas triste piare,
Verg. A. 2, 184:illa dolos dirumque nefas in pectore versat, Certa mori,
id. ib. 4, 563:lex maculosum edomuit nefas,
i. e. adultery, Hor. C. 4, 5, 22:in omne nefas se parare,
Ov. M. 6, 613:summum crede nefas animam praeferre pudori,
Juv. 8, 83:belli,
civil war, Luc. 2, 507; cf.:fugiens civile nefas,
id. 7, 432:magnum nefas contrahere,
Just. 24, 3:facere nefas,
Vulg. Deut. 22, 21:operari,
ib. Lev. 20, 13.— Poet., of a wicked person, a wretch, monster:exstinxisse nefas tamen... Laudabor (i. e. Helen, as the destroyer of Troy),
Verg. A. 2, 585.—Also inserted as an interjection, O horrid! shocking! dreadful! quātenus, heu nefas! virtutem incolumem odimus, Hor. C. 3, 24, 30; cf.:heu nefas, heu!
id. ib. 4, 6, 17:quosne, nefas! omnes infandā in morte reliqui?
Verg. A. 10, 673:sequiturque, nefas! Aegyptia conjux,
id. ib. 8, 688:Lavinia virgo Visa, nefas! longis comprendere crinibus ignem,
O horrible! id. ib. 7, 73.—Esp.:est nefas,
it is forbidden, contrary to law, Varr. L. L. 6, 4. —Poet., transf.A.A horrible or monstrous thing:B.Eumenides Stygiumque nefas,
Luc. 6, 695; 1, 626:infernum,
id. 7, 170; Stat. Th. 6, 942.—Impossible: levius fit patientiā Quicquid corrigere est nefas, an impossibility (= athemiton, adunaton), Hor. C. 1, 24, 20. -
13 noxiosus
noxĭōsus, a, um, adj. [noxia] (postAug.).I.Very hurtful, injurious, or noxious:II.res,
Sen. Ben. 7, 10, 1:noxiosissimo animali (al. noxissimo s. noxiissimo),
id. Clem. 1, 26, 3.—Full of guilt, vicious, sinful: animi perditi noxiosique, v. l. Sen. Ep. 70, 23:noxiosissimum corpus,
Petr. 130, 7. -
14 peccatorius
peccātōrĭus, a, um, adj. [peccator], sinful (post-class.), Tert. adv. Marc. 2, 14; id. Carn. Chr. 8. -
15 peccatrix
peccātrix, īcis, f. [id.], a female sinner (post-class.), Paul. Nol. Carm. 28, 127; Hier. adv. Joann. Jerosol. n. 4; Vulg. Luc. 7, 39.—(β). -
16 pecco
pecco, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [often referred to Sanscr. pāpa, pāpaka, wicked; but better to root pik-, to be angry; cf.: piget, pigeo, and Fick, Vergl. Wört. 632], to miss or mistake any thing; to do amiss, to transgress, to commit a fault, to offend, sin:B.peccare est tamquam transilire lineas,
Cic. Par. 3, 1, 20:alius magis alio vel peccat vel recte facit,
id. Fin. 3, 14, 48; id. Or. 47, 157:peccare largiter,
to make a great mistake, Plaut. Most. 2, 2, 8; id. Ep. 3, 4, 53.—With acc.:si unam peccavisses syllabam,
Plaut. Bacch. 3, 3, 29: aliquid, to offend in any respect:plura in aliquā re,
Ter. Ad. 1, 2, 44:Empedocles multa alia peccat,
Cic. N. D. 1, 12, 29:eadem fere,
id. ib. 1, 12, 31:talia peccandi jam mihi finis erit,
Ov. P. 3, 7, 10.—With in and acc.:si quid in te peccavi... in me ipsum peccavi vehementius,
Cic. Att. 3, 15, 4:in rem publicam,
id. ib. 7, 1, 3 (al. in re publicā).—With erga aliquem, Plaut. Aul. 4, 10, 62.— In aliquo or in aliquā re:quod in eo (Valerio) peccandi Germanis causa non esset,
Caes. B. G. 1, 47:in servo necando semel peccatur,
Cic. Par. 3, 2, 25:in hoc eodem peccat Hieronymus,
id. Fin. 2, 10, 32:non modo in vitā sed saepissime et in poëmatis et in oratione peccatur,
id. Or. 21, 70.—With abl. alone:et pecuniā et mollibus consultis,
Tac. A. 1, 40:libidine,
Juv. 6, 135.—With dat. of person (late Lat.):Domino,
Vulg. Deut. 1, 41; id. 2 Reg. 12, 13.— De aliquă re, Caecil. ap. Gell. 2, 23, 13.—In partic., of sexual sin:II.quid inter-Est in matronā, ancillā, peccesve togatā?
Hor. S. 1, 2, 63; Ov. H. 16, 295; Mart. 1, 35, 2.—Transf., of animals and inanim. things, to fail, miscarry:B.ne Peccet (equus) ad extremum ridendus,
Hor. Ep. 1, 1, 9:unus de toto peccaverat orbe comarum Anulus,
Mart. 2, 66, 1:si senseris vina peccatura,
Pall. 11, 14.—Hence, peccans, antis, P. a., sinful, full of sin:unus dies bene actus peccanti immortalitati anteponendus,
Cic. Tusc. 5, 2, 5.— Comp.:peccantius,
more faulty, worse, Cael. Aur. Acut. 3, 8, 88.—As subst.: peccans, antis, comm., an offender, sinner: non prodest latere peccantibus. Sen. Ep. 97, 13:peccantium poena,
id. ib. 97, 14:ad officium peccantes redire cogeret,
Nep. Ages. 5, 3.— Adv.: peccanter, wrongly, incorrectly, falsely, Cael. Aur. Acut. 2, 9, 40:definire aliquid,
id. ib. 3, 1, 5. -
17 polluo
pollŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [cf.: adluo, diluo; Gr. louô, to wash; luma, lumê, lumainô, to cleanse, ruin], to soil, defile, pollute.I.Lit. (very rare):II.ore dapes,
Verg. A. 3, 234:ora cruore,
Ov. M. 15, 98:pollui cuncta sanie, odore, contactu,
Tac. A. 4, 49:usu tegmina,
id. ib. 13, 57:vina deciduo immundiore lapsu,
Plin. 14, 19, 23, § 119:polluta mensa cruore,
Sil. 7, 183.—Trop.A.In gen., to defile morally, to pollute, contaminate, violate, dishonor, desecrate, etc. (class.;B.syn.: inquino, contamino): polluta et violata sacra,
Cic. Verr. 2, 5, 72, § 187; cf. id. Rosc. Am. 26, 71:deorum hominumque jura inexpiabili scelere,
id. Phil. 11, 12, 29:fratris filiam incesto,
Plin. Ep. 4, 11, 6:tragico pollutus concubitu,
Juv. 2, 29:famam domūs stupro turpi,
Phaedr. 3, 10, 17:nec Electrae jugulo se polluit,
Juv. 8, 218:mentem suam et aures hominum nefariā voce,
Tac. A. 3, 50: incestis se matrimoniis, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 3: jejunia, to violate, break, Nigid. ap. Isid. Orig. 20, 2:Jovem,
to insult, Prop. 4 (5), 9, 8: ferias, to desecrate (by labor), Gell. 2, 28, 3:avaritia invadit, polluit, vastat omnia,
Sall. J. 41, 9; Ov. M. 2, 794:polluta pax,
Verg. A. 7, 467:polluendam perdendamque rempublicam relinquere,
Tac. H. 2, 76:ferias,
Macr. S. 1, 16, 11.—Esp., in eccl. Lat., to render unclean, in a ceremonial sense, Vulg. Lev. 7, 21; pass., to be unclean, id. ib. 11, 27;15, 32: pollutum et mundum,
id. ib. 10, 10: pollutum comedit, id. Osee, 9, 3.—In partic., to violate, dishonor a woman (post-Aug.), Tac. A. 12, 46; id. Agr. 31; Vulg. Ezech. 18, 11.—Hence, pollū-tus, a, um, P. a., polluted, i. e. no longer virgin, then vicious, unchaste, Cat. 60, 46:femina,
Liv. 10, 23, 10:princeps,
Tac. H. 2, 37 fin.:scelesta pollutaque femina,
App. M. 10, 34.— Comp.:senectus,
more vicious, more sinful, Sil. 11, 47.— Sup.:dives,
App. M. 9, p. 234, 31. -
18 pollutus
pollŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [cf.: adluo, diluo; Gr. louô, to wash; luma, lumê, lumainô, to cleanse, ruin], to soil, defile, pollute.I.Lit. (very rare):II.ore dapes,
Verg. A. 3, 234:ora cruore,
Ov. M. 15, 98:pollui cuncta sanie, odore, contactu,
Tac. A. 4, 49:usu tegmina,
id. ib. 13, 57:vina deciduo immundiore lapsu,
Plin. 14, 19, 23, § 119:polluta mensa cruore,
Sil. 7, 183.—Trop.A.In gen., to defile morally, to pollute, contaminate, violate, dishonor, desecrate, etc. (class.;B.syn.: inquino, contamino): polluta et violata sacra,
Cic. Verr. 2, 5, 72, § 187; cf. id. Rosc. Am. 26, 71:deorum hominumque jura inexpiabili scelere,
id. Phil. 11, 12, 29:fratris filiam incesto,
Plin. Ep. 4, 11, 6:tragico pollutus concubitu,
Juv. 2, 29:famam domūs stupro turpi,
Phaedr. 3, 10, 17:nec Electrae jugulo se polluit,
Juv. 8, 218:mentem suam et aures hominum nefariā voce,
Tac. A. 3, 50: incestis se matrimoniis, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 3: jejunia, to violate, break, Nigid. ap. Isid. Orig. 20, 2:Jovem,
to insult, Prop. 4 (5), 9, 8: ferias, to desecrate (by labor), Gell. 2, 28, 3:avaritia invadit, polluit, vastat omnia,
Sall. J. 41, 9; Ov. M. 2, 794:polluta pax,
Verg. A. 7, 467:polluendam perdendamque rempublicam relinquere,
Tac. H. 2, 76:ferias,
Macr. S. 1, 16, 11.—Esp., in eccl. Lat., to render unclean, in a ceremonial sense, Vulg. Lev. 7, 21; pass., to be unclean, id. ib. 11, 27;15, 32: pollutum et mundum,
id. ib. 10, 10: pollutum comedit, id. Osee, 9, 3.—In partic., to violate, dishonor a woman (post-Aug.), Tac. A. 12, 46; id. Agr. 31; Vulg. Ezech. 18, 11.—Hence, pollū-tus, a, um, P. a., polluted, i. e. no longer virgin, then vicious, unchaste, Cat. 60, 46:femina,
Liv. 10, 23, 10:princeps,
Tac. H. 2, 37 fin.:scelesta pollutaque femina,
App. M. 10, 34.— Comp.:senectus,
more vicious, more sinful, Sil. 11, 47.— Sup.:dives,
App. M. 9, p. 234, 31.
См. также в других словарях:
Sinful — Sin ful, a. [AAS. synfull.] Tainted with, or full of, sin; wicked; iniquitous; criminal; unholy; as, sinful men; sinful thoughts. Piers Plowman. [1913 Webster] Ah sinful nation, a people laden with iniquity. Isa. i. 4. [1913 Webster] {Sin ful*ly} … The Collaborative International Dictionary of English
sinful — ► ADJECTIVE 1) wicked and immoral. 2) highly reprehensible: a sinful waste. DERIVATIVES sinfully adverb sinfulness noun … English terms dictionary
sinful — index arrant (onerous), bad (offensive), delinquent (guilty of a misdeed), depraved, diabolic, disgraceful … Law dictionary
sinful — O.E. synnfull; see SIN (Cf. sin) + FUL (Cf. ful). Related: Sinfully; sinfulness … Etymology dictionary
sinful — [adj] immoral, criminal amiss, bad, base, blamable, blameful, blameworthy, censurable, corrupt, culpable, damnable, demeritorious, depraved, disgraceful, erring, evil, guilty, iniquitous, irreligious, low, morally wrong, reprehensible, reprobate … New thesaurus
sinful — [sin′fəl] adj. full of or characterized by sin; wicked; immoral sinfully adv. sinfulness n … English World dictionary
sinful — adj. sinful to + inf. (it is sinful to waste so much food) * * * [ sɪnf(ə)l] sinful to + inf. (it is sinful to waste so much food) … Combinatory dictionary
sinful — [[t]sɪ̱nfʊl[/t]] ADJ GRADED If you describe someone or something as sinful, you mean that they are wicked or immoral. I am a sinful man, Magda, he said quietly. ...this is a sinful world... He reminded us that smoking was sinful. Syn: wicked… … English dictionary
sinful — sin|ful [ˈsınfəl] adj 1.) against religious rules, or doing something that is against religious rules →↑wicked ▪ Dancing was believed to be sinful. ▪ a wicked, sinful man 2.) very wrong or bad ▪ a sinful waste of taxpayers money >sinfully adv … Dictionary of contemporary English
sinful — adjective 1 literary or biblical morally wrong or guilty of doing something morally wrong: a sinful man | Even within marriage they believed it was sinful to seek pleasure in sex. 2 very wrong or bad: a sinful waste of taxpayers money sinfully… … Longman dictionary of contemporary English
sinful — sin|ful [ sınfəl ] adjective morally wrong or bad: sinful behavior It s sinful how you waste money. ╾ sin|ful|ly adverb ╾ sin|ful|ness noun uncount … Usage of the words and phrases in modern English