-
1 pudēns
pudēns entis, adj. with comp. and sup. [P. of pudeo], shamefast, bashful, modest, shy, chaste, sensitive, honorable: filius: pudens prave, H.: animus, T.— Plur m. as subst: neque pudentes suspicari oportet sibi parum credi, men of honor, Cs.: te videri pudentiorem fuisse quam soles: pudentissimae feminae.* * *pudentis (gen.), pudentior -or -us, pudentissimus -a -um ADJshameful; bashful, modest, shy, chaste, honorable -
2 pudens
-
3 pudenda
pŭdĕo, ŭi, or pŭdĭtum est, ēre ( dep. form pudeatur, Petr. 47, 4), 2, v. a. and n. [root pu-, pav-, to strike; Sanscr. paviram, weapon; cf. pavire (puvire), tripudium, etc.], to make or be ashamed, to feel shame; to be influenced or restrained by shame or by respect for a person or thing.—In the verb. finit. extremely rare:A.ita nunc pudeo,
Plaut. Cas. 5, 2, 3:siquidem te quicquam, quod facis, pudet,
id. Mil. 3, 1, 30; Ter. Ad. 1, 2, 4:idne pudet te, quia, etc.,
Plaut. Ep. 1, 2, 4:pudet, quod prius non puditum umquam est,
id. Cas. 5, 2, 4.—In plur.:non te haec pudent?
Ter. Ad. 4, 7, 36:semper metuet, quem Saeva pudebunt,
Luc. 8, 495.—Chiefly used as a verb. impers., pudet, ŭit, or pudĭtum est, one is or feels ashamed, it causes a feeling of shame, etc; constr. aliquem alicujus rei, or with a subj.-clause:quos, cum nihil refert, pudet: ubi pudendum est, ibi eos deserit pudor, cum usus est, ut pudeat,
Plaut. Ep. 2, 1, 1 sq.:fratris me Pudet,
Ter. Ad. 3, 3, 38; id. Heaut. 2, 3, 19:sunt homines, quos infamiae suae neque pudeat neque taedeat,
Cic. Verr. 1, 12, 35:pudet me non tui quidem, sed Chrysippi, etc.,
id. Div. 2, 15, 35:cujus eos non pudere demiror,
id. Phil. 10, 10, 22:ceteros pudeat, si qui, etc.... me autem quid pudeat?
id. Arch. 6, 12; Ov. M. 7, 617:cicatricum et sceleris pudet,
Hor. C. 1, 35, 33:nam pudet tanti mali,
id. Epod. 11, 7; Plaut. Bacch. 3, 1, 12:tum puderet vivos, tamquam puditurum esset exstinctos,
Plin. 36, 15, 24, § 108:deūm me hercle atque hominum pudet,
before gods and men, Plaut. Trin. 4, 2, 67; Liv. 3, 19, 7.—With subj.-clause:pudet Dicere hac praesente verbum turpe: at te id nullo modo Facere puduit,
Ter. Heaut. 5, 4, 20:puderet me dicere non intellegere, si, etc.,
Cic. N. D. 1, 39, 109:servire aeternos non puduisse deos?
Tib. 2, 3, 30: nec lusisse pudet sed non incidere [p. 1486] ludum, Hor. Ep. 1, 14, 36:scripta pudet recitare,
id. ib. 1, 19, 42:nonne esset puditum, legatum dici Maeandrium?
Cic. Fl. 22, 52.—With supine:pudet dictu,
Tac. Agr. 32.—In the gerund:non enim pudendo, sed non faciendo id, quod non decet, impudentiae nomen effugere debemus,
Cic. de Or. 1, 26, 120:inducitur ad pudendum,
id. Brut. 50, 188.—Hence,pŭdens, entis, P. a., shamefaced, bashful, modest (class.):B.muta pudens est,
Lucr. 4, 1164:pudens et probus filius,
Cic. Verr. 2, 3, 69, § 161:cur nescire, pudens prave, quam discere malo?
Hor. A. P. 88:nihil pudens, nihil pudicum in eo apparet,
Cic. Phil. 3, 11, 28; id. Verr. 2, 1, 1, § 2:animus,
Ter. Heaut. 1, 1, 68:pudens et liberalis risus,
Auct. Her. 3, 13, 23.— Comp., Cic. Pis. 17.— Sup.:homo,
Cic. Caecin. 35, 102:vir,
id. Fl. 20:femina,
id. Verr. 2, 1, 37, § 94.— Adv.: pŭdenter, modestly, bashfully, Afran. ap. Charis. p. 190 P.; Cic. Quint. 11, 39; id. Vatin. 2, 6:sumere,
Hor. Ep. 1, 17, 44; id. A. P. 51.— Comp.:pudentius accedere,
Cic. de Or. 2, 89, 364; Gell. 12, 11, 5. — Sup.:pudentissime aliquid petere,
Cic. Att. 16, 15, 5.—pŭdendus, a, um, P. a., of which one ought to be ashamed, shameful, scandalous, disgraceful, abominable (mostly poet. and in post-Aug. prose):2.ut jam pudendum sit honestiora decreta esse legionum quam senatus,
Cic. Phil. 5, 2, 4:vita,
Ov. P. 2, 2, 108:vulnera,
Verg. A. 11, 55:causa,
Ov. H. 5, 98:parentes,
Suet. Vit. 2:negotiationes vel privato pudendas exercere,
id. Vesp. 16:pudenda miserandaque oratio,
id. Tib. 65:pudenda dictu spectantur,
Quint. 1, 2, 8; cf.:pudendumque dictu, si, etc.,
id. 6, 4, 7:luxus,
Tac. A. 3, 53:hoc quoque animal (sc. blatta) inter pudenda est,
Plin. 29, 6, 39, § 140:proh cuncta pudendi!
wholly shameful! Sil. 11, 90:membra,
the parts of shame, the privy parts, Ser. Samm. 36, 681.—Subst.: pŭdenda, ōrum, n. (sc. membra).a.The private parts (post-class.), Aus. Per. Odyss. 6; id. Idyll. 6, 85; Aug. Civ. Dei, 14, 17; Sen. ad Marc. 22, 1; Vulg. Nah. 3, 5.—b. -
4 pudeo
pŭdĕo, ŭi, or pŭdĭtum est, ēre ( dep. form pudeatur, Petr. 47, 4), 2, v. a. and n. [root pu-, pav-, to strike; Sanscr. paviram, weapon; cf. pavire (puvire), tripudium, etc.], to make or be ashamed, to feel shame; to be influenced or restrained by shame or by respect for a person or thing.—In the verb. finit. extremely rare:A.ita nunc pudeo,
Plaut. Cas. 5, 2, 3:siquidem te quicquam, quod facis, pudet,
id. Mil. 3, 1, 30; Ter. Ad. 1, 2, 4:idne pudet te, quia, etc.,
Plaut. Ep. 1, 2, 4:pudet, quod prius non puditum umquam est,
id. Cas. 5, 2, 4.—In plur.:non te haec pudent?
Ter. Ad. 4, 7, 36:semper metuet, quem Saeva pudebunt,
Luc. 8, 495.—Chiefly used as a verb. impers., pudet, ŭit, or pudĭtum est, one is or feels ashamed, it causes a feeling of shame, etc; constr. aliquem alicujus rei, or with a subj.-clause:quos, cum nihil refert, pudet: ubi pudendum est, ibi eos deserit pudor, cum usus est, ut pudeat,
Plaut. Ep. 2, 1, 1 sq.:fratris me Pudet,
Ter. Ad. 3, 3, 38; id. Heaut. 2, 3, 19:sunt homines, quos infamiae suae neque pudeat neque taedeat,
Cic. Verr. 1, 12, 35:pudet me non tui quidem, sed Chrysippi, etc.,
id. Div. 2, 15, 35:cujus eos non pudere demiror,
id. Phil. 10, 10, 22:ceteros pudeat, si qui, etc.... me autem quid pudeat?
id. Arch. 6, 12; Ov. M. 7, 617:cicatricum et sceleris pudet,
Hor. C. 1, 35, 33:nam pudet tanti mali,
id. Epod. 11, 7; Plaut. Bacch. 3, 1, 12:tum puderet vivos, tamquam puditurum esset exstinctos,
Plin. 36, 15, 24, § 108:deūm me hercle atque hominum pudet,
before gods and men, Plaut. Trin. 4, 2, 67; Liv. 3, 19, 7.—With subj.-clause:pudet Dicere hac praesente verbum turpe: at te id nullo modo Facere puduit,
Ter. Heaut. 5, 4, 20:puderet me dicere non intellegere, si, etc.,
Cic. N. D. 1, 39, 109:servire aeternos non puduisse deos?
Tib. 2, 3, 30: nec lusisse pudet sed non incidere [p. 1486] ludum, Hor. Ep. 1, 14, 36:scripta pudet recitare,
id. ib. 1, 19, 42:nonne esset puditum, legatum dici Maeandrium?
Cic. Fl. 22, 52.—With supine:pudet dictu,
Tac. Agr. 32.—In the gerund:non enim pudendo, sed non faciendo id, quod non decet, impudentiae nomen effugere debemus,
Cic. de Or. 1, 26, 120:inducitur ad pudendum,
id. Brut. 50, 188.—Hence,pŭdens, entis, P. a., shamefaced, bashful, modest (class.):B.muta pudens est,
Lucr. 4, 1164:pudens et probus filius,
Cic. Verr. 2, 3, 69, § 161:cur nescire, pudens prave, quam discere malo?
Hor. A. P. 88:nihil pudens, nihil pudicum in eo apparet,
Cic. Phil. 3, 11, 28; id. Verr. 2, 1, 1, § 2:animus,
Ter. Heaut. 1, 1, 68:pudens et liberalis risus,
Auct. Her. 3, 13, 23.— Comp., Cic. Pis. 17.— Sup.:homo,
Cic. Caecin. 35, 102:vir,
id. Fl. 20:femina,
id. Verr. 2, 1, 37, § 94.— Adv.: pŭdenter, modestly, bashfully, Afran. ap. Charis. p. 190 P.; Cic. Quint. 11, 39; id. Vatin. 2, 6:sumere,
Hor. Ep. 1, 17, 44; id. A. P. 51.— Comp.:pudentius accedere,
Cic. de Or. 2, 89, 364; Gell. 12, 11, 5. — Sup.:pudentissime aliquid petere,
Cic. Att. 16, 15, 5.—pŭdendus, a, um, P. a., of which one ought to be ashamed, shameful, scandalous, disgraceful, abominable (mostly poet. and in post-Aug. prose):2.ut jam pudendum sit honestiora decreta esse legionum quam senatus,
Cic. Phil. 5, 2, 4:vita,
Ov. P. 2, 2, 108:vulnera,
Verg. A. 11, 55:causa,
Ov. H. 5, 98:parentes,
Suet. Vit. 2:negotiationes vel privato pudendas exercere,
id. Vesp. 16:pudenda miserandaque oratio,
id. Tib. 65:pudenda dictu spectantur,
Quint. 1, 2, 8; cf.:pudendumque dictu, si, etc.,
id. 6, 4, 7:luxus,
Tac. A. 3, 53:hoc quoque animal (sc. blatta) inter pudenda est,
Plin. 29, 6, 39, § 140:proh cuncta pudendi!
wholly shameful! Sil. 11, 90:membra,
the parts of shame, the privy parts, Ser. Samm. 36, 681.—Subst.: pŭdenda, ōrum, n. (sc. membra).a.The private parts (post-class.), Aus. Per. Odyss. 6; id. Idyll. 6, 85; Aug. Civ. Dei, 14, 17; Sen. ad Marc. 22, 1; Vulg. Nah. 3, 5.—b. -
5 impudens
impŭdens ( inp-), entis, adj. [2. in-pudens], without shame, shameless, impudent (freq. and class.; cf.:impudicus, inverecundus): probus improbum (fraudasse dicatur), pudens impudentem, etc.,
Cic. Rosc. Com. 7, 21: arioli, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 356 Vahl.):statuite exemplum impudenti, date pudori praemium,
Plaut. Rud. 3, 2, 6; id. Men. 5, 1, 10:quid illac impudente audacius?
id. Am. 2, 2, 186:ut cum impudens fuisset in facto, tum impudentior videretur, si negaret,
Cic. Verr. 2, 2, 78, § 191; id. Fam. 5, 12, 3:impudens liqui patrios Penates, Impudens Qrcum moror,
Hor. C. 3, 27, 49 sq. — Transf., of things:o hominis impudentem audaciam!
Plaut. Men. 5, 1, 13; Ter. Heaut. 2, 3, 72:cum aspicias, os inpudens videtur,
id. Eun. 5, 1, 22; 3, 5, 49:mendacium!
Cic. Clu. 60, 168:actio,
Quint. 11, 1, 29:te quidem edepol nihil est impudentius,
Plaut. As. 3, 1, 39:impudentissima oratio,
Ter. And. 4, 1, 10: impudentissimum nomen, Cic. Fragm. ap. Non. 327, 6:ante Bibuli impudentissimas litteras,
id. Att. 7, 2, 6.— Adv.: impŭdenter, shamelessly, impudently:nimio haec impudenter negas,
Plaut. Men. 5, 2, 69; id. Rud. 4, 3, 38; Ter. And. 4, 4, 16; Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134; id. Lael. 22, 82; id. Fam. 5, 12, 2 al.— Comp.: batuit, impudenter (dicitur);depsit, multo impudentius,
Cic. Fam. 9, 22, 4.— Sup.:ut homo impudentissime mentiretur,
Cic. Verr. 2, 4, 7, § 16. -
6 inpudens
impŭdens ( inp-), entis, adj. [2. in-pudens], without shame, shameless, impudent (freq. and class.; cf.:impudicus, inverecundus): probus improbum (fraudasse dicatur), pudens impudentem, etc.,
Cic. Rosc. Com. 7, 21: arioli, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 356 Vahl.):statuite exemplum impudenti, date pudori praemium,
Plaut. Rud. 3, 2, 6; id. Men. 5, 1, 10:quid illac impudente audacius?
id. Am. 2, 2, 186:ut cum impudens fuisset in facto, tum impudentior videretur, si negaret,
Cic. Verr. 2, 2, 78, § 191; id. Fam. 5, 12, 3:impudens liqui patrios Penates, Impudens Qrcum moror,
Hor. C. 3, 27, 49 sq. — Transf., of things:o hominis impudentem audaciam!
Plaut. Men. 5, 1, 13; Ter. Heaut. 2, 3, 72:cum aspicias, os inpudens videtur,
id. Eun. 5, 1, 22; 3, 5, 49:mendacium!
Cic. Clu. 60, 168:actio,
Quint. 11, 1, 29:te quidem edepol nihil est impudentius,
Plaut. As. 3, 1, 39:impudentissima oratio,
Ter. And. 4, 1, 10: impudentissimum nomen, Cic. Fragm. ap. Non. 327, 6:ante Bibuli impudentissimas litteras,
id. Att. 7, 2, 6.— Adv.: impŭdenter, shamelessly, impudently:nimio haec impudenter negas,
Plaut. Men. 5, 2, 69; id. Rud. 4, 3, 38; Ter. And. 4, 4, 16; Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134; id. Lael. 22, 82; id. Fam. 5, 12, 2 al.— Comp.: batuit, impudenter (dicitur);depsit, multo impudentius,
Cic. Fam. 9, 22, 4.— Sup.:ut homo impudentissime mentiretur,
Cic. Verr. 2, 4, 7, § 16. -
7 impudēns (in-p-)
impudēns (in-p-) entis, adj. with comp. and sup, without shame, shameless, impudent: pudens impudentem (fraudat): quis impudentior?: Impudens liqui patrios Penates, H.: audacia, T.: largitio, S.: furtum: impudentissimae litterae. -
8 prāvē
prāvē adv. with sup. [pravus], crookedly: sectus unguis, H.—Fig., improperly, wrongly, amiss, ill, badly: hoc factum, T.: cenare: prave facti versūs, H.: pudens, i. e. from false shame, H. -
9 pudenter
pudenter adv. with comp. and sup. [pudens], modestly, bashfully, shyly: respondere: vivendo: sumere, H.: pudentius accedere: pudentissime hoc petere.* * *pudentius, pudentissime ADVbashfully, modestly, shyly, chastely, honorably -
10 pravus
prāvus, a, um, adj. [cf. Sanscr. prahva, crooked], crooked, not straight, distorted, misshapen, deformed (opp. rectus; class.).I.Lit.:II. A.prava, cubantia, prona, supina atque absona tecta,
Lucr. 4, 517:si quae in membris prava, aut debilitata aut imminuta sunt,
Cic. Fin. 5, 17, 46:talus,
Hor. S. 1, 3, 48.— Absol.: in pravum, into crookedness (post-Aug.):elapsi in pravum artus,
Tac. H. 4, 81:quae in pravum induruerunt,
Quint. 1, 3, 12.—Of living beings:(β).pravus factus est,
Plaut. Bacch. 3, 3, 8:impulsores,
Tac. H. 4, 68:pravissimus homo,
Vell. 2, 80, 3:quae belua ruptis, Cum semel effugit, reddit se prava catenis? i. e. stulta, incauta,
Hor. S. 2, 7, 71.—With gen. ( poet.):B.pravus fidei,
faithless, Sil. 3, 253:pravus togae,
id. 8, 260:audendi pravus,
id. 12, 464.—Of things:nihil pravum, perversum,
Cic. Rosc. Com. 10, 30:affectio,
id. Tusc. 4, 13, 29:dociles imitandis Turpibus et pravis omnes sumus,
Juv. 14, 40:a rectis in vitia, a vitiis in prava, a pravis in praecipitia pervenitur,
Vell. 2, 10, 1:ad honesta, seu prava juxta levis,
Tac. A. 11, 33:aemulatio,
id. H. 4, 48:spes,
id. A. 3, 56.— Comp.: quo pravius nihil esse possit, Cic. Tusc. 3, 33, 80.— Sup.:pravissima consuetudinis regula,
Cic. Brut. 74, 258.— Absol.: in pravum, in perversity:frangas citius, quam corrigas, quae in pravum induruerunt,
Quint. 1, 3, 12.—Hence, adv.: prāvē, crookedly; trop., improperly, wrongly, amiss, ill, badly (opp. recte;class.): hoc mihi videtur factum prave,
Ter. Hec. 4, 4, 24:prave (facta), opp. recte facta,
Cic. Ac. 1, 10, 37:ille porro male, prave, nequiter, turpiter cenabat,
id. Fin. 2, 8, 25:prave sectus unguis,
Hor. Ep. 1, 1, 104:sive ego prave, Seu recte hoc volui,
id. S. 2, 3, 87:prave facti versus,
id. Ep. 2, 1, 266:pudens prave,
id. A. P. 88:prave aliquid intellegere,
Plin. 17, 9, 8, § 57:prave detorta verba,
Tac. A. 6, 5:facundus,
id. ib. 1, 53:prave et perperam appellare,
Gell. 4, 9, 4.— Sup.: pravissume, Sall. Or. Lepidi adv. Sull. -
11 pudicus
pŭdīcus, a, um (dat. and abl. plur. fem. pudicabus, Cn. Gell. ap. Charis. p. 39 P.), adj. [pudeo], shamefaced, bashful, modest, chaste, virtuous (class.;II.syn.: verecundus, castus): homo,
Plaut. Trin. 3, 2, 71; 4, 2, 104:tam a me pudica est, quasi soror mea sit,
id. Curc. 1, 1, 51:ingenium,
Ter. Hec. 1, 2, 77:erubescunt pudici etiam loqui de pudicitiā,
Cic. Leg. 1, 19, 50:nihil pudens, nihil pudicum,
id. Phil. 3, 11, 28:domus,
id. ib. 2, 3, 6:Hippolytus,
Hor. C. 4, 7, 25:conjux,
id. ib. 3, 5, 41;4, 9, 23: Penelope,
chaste, pure, id. S. 2, 5, 77:nupta, of Lucretia,
Ov. F. 2, 794:matres,
id. P. 4, 13, 29.—Transf., of things, chaste, pure, undefiled:lectum servare pudicum,
Prop. 2, 23, 111 (3, 30, 55):preces,
pure, Ov. H. 1, 85:mores,
id. Tr. 3, 7, 13:fides,
id. M. 7, 720:oratio,
Petr. 2.— Comp.:matrona pudicior,
Ov. Ib. 351.— Sup.:pudicissima femina,
Plin. 7, 35, 35, § 120:puellarum,
Mart. Cap. 2, § 174.— Hence, adv.: pŭdīcē, bashfully, modestly, chastely, virtuously, Plaut. Poen. 5, 4, 51; Ter. And. 1, 5, 39; Cat. 15, 5.— Comp.:pudicius,
Plaut. Merc. 4, 3, 15; Plin. Ep. 4, 13, 4.
См. также в других словарях:
Pudens — is a Roman cognomen meaning modest , borne by a number of individuals, including:* Aulus Pudens, a centurion and friend of the poet Martial * Saint Pudens, an early Roman Christian mentioned in 2 Timothy in the New Testament * Lucius Arrius… … Wikipedia
Pudens — Aquila Pudens Pudentius war ein römischer Senator und lebte im 1. Jahrhundert. Sein lateinischer Name bedeutet Der Sittsame. Mit seiner Frau Priscilla hatte er fünf Kinder. Es ist möglich, dass er der Pudens war, mit dem Dichter Martial… … Deutsch Wikipedia
Pudens, S.S. — S. S. Pudens, Pudentiana u. Praxedes (19. Mai). Der heil. Pudens war nach ältester Ueberlieferung Senator zu Rom, Sohn des Punicus und der Priscilla und Gastfreund der hhl. Apostel Petrus und Paulus. Seine Mutter Priscilla erbaute die erste… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
PUDENS — I. PUDENS Consul sub Commodo Imperatore, quo et Pollione Magistratum gerentibus, Commodus numeratur inter Caesares est, quarto Iduum Octobrium, quas ipse Herculeas postea nominavit. Ael. Lamprid. in Commodo Antonino, c. 11. II. PUDENS nomen viri … Hofmann J. Lexicon universale
Pudens (Begriffsklärung) — Pudens ist der Name von Pudens, legendärer christlicher Heiliger im 1. Jahrhundert n. Chr. Lucius Arrius Pudens, römischer Konsul 165 n. Chr. Quintus Servilius Pudens, römischer Konsul 166 n. Chr. Sextus Baius Pudens, römischer Statthalter in… … Deutsch Wikipedia
Pudens — Bashful, a Christian at Rome, who sent his greetings to Timothy (2 Tim. 4:21). (See Claudia.) … Easton's Bible Dictionary
Pudens — sénateur, baptisé par les apôtres avec sa fille sainte Pudentienne, transforma sa maison en église. Fête le 19 mai, avec Pudentienne … Dictionnaire des saints
Aulus Pudens — was a native of Umbria and a centurion in the Roman army in the late 1st century. He was a friend of the poet Martial, who addressed several of his Epigrams to him. He has been identified by some with Saint Pudens, an early Roman… … Wikipedia
Saint Pudens — was an early Christian saint and martyr.He is mentioned as a layman of the Roman Church in 2 Timothy 4:21. [ Do your best to come before winter. Eubulus sends greetings to you, as do Pudens and Linus and Claudia and all the brethren. (Revised… … Wikipedia
Sextus Baius Pudens — (* in Cures (?); † zwischen 180 und 192 in Cures) war ein römischer Ritter, der in der zweiten Hälfte des 2. Jahrhunderts n. Chr. als Staatsbeamter und Statthalter tätig war. Er wird auf einigen Inschriften, die an verschiedenen Orten des… … Deutsch Wikipedia
Gaius Valerius Pudens — war ein zu Ende des 2. und Beginn des 3. Jahrhunderts n. Chr. nachweisbarer römischer Senator und Suffektkonsul. Leben Gaius Valerius Pudens stammte aus Cuicul (heute Djémila in Algerien).[1] Wahrscheinlich bald nach der Thronbesteigung des… … Deutsch Wikipedia