-
1 πάσασθαι
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πάσασθαι
-
2 πάσασθαι
-
3 πασασθαι
III -
4 πάσασθαι
Grammatical information: v.Meaning: `to acquire'Other forms: πάσομαι (aor. a. fut.).See also: s. πέπαμαι.Page in Frisk: 2,477Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πάσασθαι
-
5 πάσασθαι
πά̱σασθαι, πάομαιget: aor inf mid (doric)πάσσωsprinkle: aor inf midπατέομαιeat: aor inf mid -
6 προς-αναγκάζω
προς-αναγκάζω, noch dazu zwingen, nöthigen; c. inf., βίῃ με προςηνάγκασσε πάσασϑαι, H. h. Cer. 413; Thuc. 6, 72; Ar. Vesp. 611; τὸν Σωκράτη ὁμολογεῖν, Plat. Conv. 223 d, u. öfter; auch τοῖς λόγοις τινά, überzeugen, Phil. 13 b; u. mit acc. c. inf., προςηναγκάσαμεν εἶναι τὸ μὴ ὄν, wir haben dargethan, daß etc., Polit. 284 b; Sp.
-
7 παστάς
παστάς, άδος, ἡ, die Vorhalle vor dem Hause, Her. 2, 148. 169, wofür bei Hom. αἴϑο υσα steht; späterhin, wie στοά, Säulenhalle, Säulengang, bes. vor Tempeln, porticus, Xen. Hier. 11, 2 Mem. 3, 8, 9; Plut. Galb. 25 u. öfter; D. Hal. 4, 44 u. a. Sp.; auch die basilica der Römer, D. Hal. 3, 21. – Der zunächst an die Vorhalle stoßende Theil des Hauses, Vorsaal, bei Hom. πρόδομος, Agath. 31 (VI, 172); Ep. ad. 11 (XII, 91). – Uebh. wie ϑάλαμος, ein inneres Gemach, bes. Braut-, Schlafgemach, Eur. Or. 1371; Theocr. 24, 46; ἀκτέριστος, vom Grabmal, Soph. Ant. 1207. – Die Alten leiteten es ab von πάσασϑαι, πατέομαι, also eigtl. Speisehalle, oder von πάσσω = ποικίλλω (vgl. παστός), noch Andere erklären es als zsgz. aus παραστάς, παρστάς.
-
8 φάτνη
φάτνη, ἡ, 1) die Krippe, ein ausgehöhlter, hölzerner Trog mit Fächern, worin den Pferden und dem Rindvieh das Futter vorgesetzt wird; ἵππους ἀτίταλλ' ἐπὶ φάτνῃ Il. 5, 271; ἵππους μὲν κατέδησαν φάτνῃ ἐφ' ἱππείῃ 10, 568, u. öfter; φάτναι Ζηνὸς ἀρχαῖαι Pind. Ol. 13, 92; Eur. Hipp. 1240 u. öfter; Ar. Nubb. 13; πρὸς τὴν φάτνην τοὺς ἵππους στήσας Plat. Phaedr. 247 e. – Eine andere Form war πάϑνη, die auf πατέομαι, πάσασϑαι führt. – 2) wegen der Aehnlichkeit die Fächer u. Vertiefungen einer getäfelten Decke, lacunaria, D. Sic. 1, 66.
-
9 μελί-ζωρος
μελί-ζωρος, von lauterem Honig, ποτόν, Phaedim. Ath. XI, 498 e; τὸ μ., = μελίκρατον, Nic. Al. 205; auch = süß wie Honig, ῥίζα μελίζωρος πάσασϑαι Ther. 663.
-
10 δαιτός
δαιτός, ἡ (entstanden aus ΔΑΊΤΣ, von δαίω, δαίνυμι), Gastmahl, Schmaus, Mahlzeit; sowohl die Handlung, als die Speise, wie z. B. Odyss. 10, 124 ἰχϑῠς δ' ἃς πείροντες ἀτερπέα δαῖτα φέροντο, 18, 279 ἀπάγουσι βόας καὶ ἴφια μῆλα, κούρης δαῖτα φίλοισι; Eur. Cycl. 247; beide Bedeutungen lassen sich nicht scharf sondern. Gegensatz das zu Hause Essen Iliad. 9, 487 ἐπεὶ οὐκ ἐϑέλεσκες ἅμ' ἄλλῳ οὔτ' ἐς δαῖτ' ἰέναι οὔτ' ἐν μεγάροισι πάσασϑαι. Plural δαῖτες Odyss. 20, 182, δαιτῶν 17, 220. 377, δαῖτας 1, 374. 2, 139. 11, 185. 22, 352. Unter den Epithetis, δαῖτ' ἐρατεινήν Odyss. 8, 61, δαιτὸς ἐπηράτου ἔργα Iliad. 9, 228, δαῖτα ϑάλειαν Iliad. 7, 475, δαιτὶ πιείρῃ Iliad. 19, 179, δαῖτ' ἀγαϑήν Odyss. 15, 507, δαιτὸς ἐσϑλῆς ἦδος Odyss. 18, 403, ἐρικυδέα δαῖτα Odyss. 3, 66, μενοεικέα δαῖτα Iliad. 9, 90, verdient besonders hervorgehoben zu werden ἐίση, δαὶς ἐίση, das gleichvertheilte Mahl, bei dem alle Theilnehmer eine gleiche Menge Fleisch und Wein erhalten, s. z. B. Iliad. 9, 225 Odyss. 8, 98. Zenodot erklärte, ohne Zweifel in seinem Glossarium (s. Sengebusch Homer. dissert. 1 p. 23), δαῖτα ἐίσην = τὴν ἀγαϑήν, Athen. 1, 21 Suid. s. v. δαιτὸς ἐίσης. Das Wort δαίς bezeichnet gleicher Weise die Mahlzeiten der Götter wie die der Menschen; vom Mahle der Götter im Hause des Zeus δαιτὸς ἐσϑλῆς Iliad. 1, 575; von demselben δαιτὸς ἐίσης Iliad. 15, 95. 1, 602. Oefters wird das Wort von den Opfermahlzeiten der Menschen gebraucht, bei denen die Götter als Gäste und Theilnehmer gedacht werden: Iliad. 1, 424 Ζεὺς γὰρ ἐς Ὠκεανὸν μετ' ἀμύμονας Αἰϑιοπῆας χϑιζὸς ἔβη κατὰ δαῖτα; Iliad. 4, 48 sagt Zeus in Bezug auf Ilios und Priamos οὐ γάρ μοί ποτε βωμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐίσης, λοιβῆς τε κνίσης τε· τὸ γὰρ λάχομεν γέρας ἡμεῖς, vgl. 24, 69; daher heißt das Opfermahl ϑεοῠ δαίς oder ϑεῶν δαίς: Odyss. 3, 336 οὐδὲ ἔοικεν δηϑὰ ϑεῶν ἐν δαιτὶ ϑαασσέμεν; 8, 76 ὥς ποτε δηρίσαντο ϑεῶν ἐν δαιτὶ ϑαλείῃ; 3, 420 Ἀϑήνην, ἥ μοι ἐναργὴς ἦλϑε ϑεοῦ ἐς δαῖτα ϑάλειαν. Vom Fraße der Thiere wird das Wort nach der herrschenden Annahme bei Hom. nicht gebraucht. S. z. B. Cramer. Anecd. Paris. 4 p. 247. Dagegen hat man geltend gemacht Iliad. 24, 43 λέων δ' ἃς ἄγρια οἶδεν, ὅς τ' ἐπεὶ ἂρ μεγάλῃ τε βίῃ καὶ ἀγήνορι ϑυμῷ εἴξας εἶσ' ἐπὶ μῆλα βροτῶν, ἵνα δαῖτα λάβῃσιν. Aber Lehrs will Aristarch. p. 96 lesen εἶσ' ἐπὶ μῆλα, βροτῶν ἵνα δαῖτα λάβῃσιν. Sodann gehört hierher Zenodots Lesart Iliad. 1, 5 αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν οἰωνοῖσί τε δαῖτα, statt οἰωνοῖσί τε πᾶσι, Athen. 1, 21 Suid. s. v. δαιτὸς ἐίσης Eustath. Iliad. 1, 5 p. 19, 45. Wenn es in diesen Berichten heißt, Zenodot habe nicht gewußt, daß δαίς von Thieren bei Homer nicht gebraucht werde, so ist zu erinnern, daß Zenodot nach dem Zeugnisse des Aristonicus Scholl. Iliad. 1, 4 die beiden Verse Iliad. 1, 4 und 5 αὐτοὺς δέ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν οἰωνοῖσί τε δαῖτα (πᾶσι) – Διὸς δ' ἐτελείετο βουλή als unächt verwarf, ohne Zweifel entweder allein oder unter Anderm des δαῖτα wegen: ein Umstand, den auch Lehrs Aristarch. p. 95. 164 nicht erwähnt. Man kann aber annehmen, daß die beiden Verse ächt seien und daß Nichts desto weniger δαῖτα die ursprüngliche Lesart sei; denn Homer gebraucht sehr viele Wörter katachrestisch, und so kann hier auch δαῖτα einmal katachrestisch vom Fraße der Thiere gebraucht sein. Die Lesart πᾶσι scheint jedenfalls matter zu sein als die Lesart δαῖτα, Ueber Aristarchs Ansicht steht aus den bis jetzt beigebrachten Zeugnissen nur so viel fest, daß er die beiden Verse für acht hielt, aber nicht δαῖτα las. Aeschylus las δαῖτα; denn er schrieb Suppl. 801 κυσὶν δ' ἔπειϑ' ἕλωρα κἀπιχωρίοις ὄρνισι δεῖπνον οὐκ ἀναίνομαι πέλειν. – In der anderen Stelle, Iliad. 24, 43 lies't Bekker εἶσ' ἐπὶ μῆλα βροτῶν, ἵνα δαῖτα λάβῃσιν in der Ausgabe von 1843, dagegen in der von 1858 εἶσ' ἐπὶ μῆλα, βροτῶν ἵνα δαῖτα λάβῃσιν, – Die Folgenden gebrauchen zweifellos δαίς auch vom Fraße der Thiere: Sophocl. Phil. 957 Eurip. Hecub. 1077 Ion. 505 Theocr. 13, 63 u. s. w., s. Lehrs. Aristarch. p. 164. – Att. Prosa: Plat. Conv. 174 b Phaedr. 247 b Xen. Cyr. 4, 2, 37. – Her. 1, 133. 207. 211.
-
11 ἈΛΚή
ἈΛΚή, ἡ, Hom. dat. ἀλκί, Aeolisch, immer ἀλκὶ πεποιϑώς Versende, Iliad. 5, 299. 13, 471. 17, 61. 728. 18, 158 Od. 6, 130, ἀλκῖ Od. 24, 509; – a) Stärke, Körperkraft, Od. 9, 214. 514 μεγάλην ἐπιειμένον ἀλκήν, 17, 315 ταχυτῆτα καὶ ἀλκήν, Iliad. 19, 161 πάσασϑαι σίτου καὶ οἴνοιο· τὸ γὰρ μένος ἐστὶ καὶ ἀλκή, 17, 212 πλῆσϑεν δ' ἄρα οἱ μέλε' ἐντὸς ἀλκῆς καὶ σϑένεος, 13. 330 φλογὶ εἴκελον ἀλκήν. 17, 281 συῒ εἴκελος ἀλκήν, 13, 786 ἀλκῆς δευήσεσϑαι, 6, 265 μή μ' ἀπογυιώσῃς, μένεος δ' ἀλκῆς τε λάϑωμαι, Od. 22, 237 σϑένεός τε καὶ ἀλκῆς πειρήτιζεν; – Pind. χερός Ol. 11, 105, γεύεται ἀλκᾶς ἀπειράντου P. 9, 36; Tragg., ἀλκῇ πεποιϑώς Aesch. Ch. 234; τρισώματος ἀλκή Eur. Ion 204 ch., von der Chimära. – b) geistige Stärke. Müth, Herzhaftigkeit, Iliad. 20, 381 φρεσὶν εἱμένος ἀλκήν, 17. 499 ἀλκῆς καὶ σϑένεος πλῆτο φρένας, 16, 157 τοῖσίν τε περὶ φρεσὶν ἄσπετος ἀλκή, 3, 45 οὐκ ἔστι βίη φρεσίν, οὐδέ τις ἀλκή, 4, 245 οὐδ' ἄρα τίς σφι μετὰ φρεσὶ γίγνεται ἀλκή, 16, 753 ἑή τέ μιν ὤλεσεν ἀλκή, Od. 24, 509 ἀλκῇ τ' ἠνορέῃ τε κεκάσμεϑα; übrigens ist Muth u. Körperkraft bei Hom. nicht strenge geschieden, so daß man bei φρεσὶν εἱμένος ἀλκήν auch an den Körper, bei πλῆσϑεν μέλεα ἀλκῆς auch an den Geist denken muß, ἐκ τοῦ παρεπομένου; – Pind. φρενῶν ἀλκή N. 3, 39, wo Böckh ἀκμή lies't; Tyrt. 3, 9; αἰδεσϑέντες ἀλκάν, Muth ehrend, muthig, Pind. P. 4, 173; τίς ἀλκὴτὸνϑανόντ'ἐπικτανεῖν, was gehört dazu für Muth, Soph. Ant. 1017; u. in Prosa, Thuc. 6, 34; Xen. Hell. 4, 8, 18, Sp. – c) Abwehr, Schutzwehr, Beistand, Vertheidigung; Angriff, insofern er zur Vertheidigung dient; Iliad. 4, 234 μή πώ τι μεϑίετε ϑούριδος άλκῆς, 418 καὶ νῶι μεδώμεϑα ϑούριδος ἀλκῆς, 8, 174 μνήσασϑε δὲ ϑούριδος ἀλκῆς, 11, 313 λελάσμεϑα ϑούριδος ἀλκῆς, 15, 527 εὖ εἰδότα ϑούριδος ἀλκῆς, Od. 2, 61 λευγαλέοι τ' ἐσόμεσϑα καὶ οὐ δεδαηκότες ἀλκήν, Iliad. 7, 164 ϑοῦριν ἐπιειμένοι ἀλκήν, 9, 231 εἰ μὴ σύ γε δύσεαι ἀλκήν, 15, 250 ἔπαυσε δὲ ϑούριδος ἀλκῆς, 17, 181 ἦ τινὰ καὶ Δαναῶν ἀλκῆς, μάλα περ μεμαῶτα, σχήσω ἀμυνέμεναι περὶ Πατρόκλοιο ϑανόντος, 21, 578 καὶ περὶ δουρὶ πεπαρμένη οὐκ ἀπολήγει ἀλκῆς, 15, 490 ῥεῖα δ' ἀρίγνωτος Διὸς ἀνδράσι γίγνεται ἀλκή, 8, 140 ἦ οὐ γιγνώσκεις ὅ τοι ἐκ Διὸς οὐχ ἕπετ' ἀλκή, 13, 48 ἀλκῆς μνησαμένω, μηδὲ κρυεροῖο φόβοιο, 21, 528 κλονέοντο πεφυζότες, οὐδέ τις ἀλκὴ γίγνετο, Od. 22, 305 οὐδέ τις ἀλκὴ γίγνεται οὐδὲ φυγή, 12, 120 οὐδέ τις ἔστ' ἀλκή· φυγέειν κάρτιστον ἀπ' αὐτῆς, Iliad. 17, 42 ἀλλ' οὐ μὰν ἔτι δηρὸν ἀπείρητος πόνος ἔσται οὐδέ τ' ἀδήριτος, ἤτ' ἀλκῆς ἤτε φόβοιο, 5, 532 φευγόντων δ' οὔτ' ἂρ κλέος ὄρνυται οὔτε τις ἀλκή; – κακοῦ, gegen das Uebel, Hes. O-199; Theogn. 876; ἀμαχανιᾶν Pind. N. 7, 96; öfter bei Tragg., πόλεως ὑπερέχ ειν ἀλκάν Aesch. Spt. 197, die Stadt schirmen; βελέων ἀλκή, der Pfeile Schutz, Soph. Phil. 1136; ἀλκὴ κἀνακούφισις κακῶν O-R. 218 vgl. 42. 189; ὥς σοι γειτόνων ἀλκὴν τιϑῇ, dich gegen die Nachbarn schütze, O. C. 1521; aber 460 ἀλκὴν ποιεῖσϑαί τινος Jemand vertheidigen; ἀλκήν τιν' εὑρεῖν κακῶν Eur. Andr. 28. – d) Schlacht, Kampf, Tragg., Aesch. Spt. 480. 551. 859; ἀλκὴν συνῆψαν EUR. SUPPL. 705; εἰς ἀλκὴν ἔστρεφον, ἐλϑεῖν, ibd. 700 Phoen. 435; πρὸς ἀλκὴν τρέπεσϑαι, steh zur Wehr setzen, Her. 3, 78. 9, 102; Plut. Arist. 18 Arat. 32 u. öfter; εἰς ἀλκὴν τρέπεσϑαι Thuc. 2, 84; Arr. 3, 24, 2. – In Prosa brauchen es bes. die Sp.; sehr häufig Plut., auch geradezu für Truppenmacht, Heer, ἡ κατὰ ϑάλασσανἀλκή = ἡ ἀπὸ τῶν νεῶνἀλκή Them. 7 u. 4, ἀλκὴ καὶ δύναμις Alex. 5 Flamin. 7. – Plur. Pind N. 7, 12 Eur. Rhes. 930 u. Sp.
-
12 πατεομαι
I(fut. πάσομαι, aor. ἐπᾰσάμην - эп. ἐπασσάμην и πασ(σ)άμην, pf. πέπασμαι, ppf. ἐπεπάσμην - эп. πεπάσμην; part. aor. πασσάμενος) вкушать, есть или пить, насыщаться(Δημήτερος ἀκτήν, δείπνου Hom.; νέκταρ καὴ ἀμβροσίην Hes.; πότον τι Aesch.; τῶν κρεῶν Her.)
αἵματός τινος πάσασθαι Soph. — упиться чьей-л. кровьюIIpass. к πατέω См. πατεω -
13 μελίζωρος
μελίζωρος, ον,A of pure honey, sweet as honey,ποτόν Phaedim.
ap. Ath.11.498e, Nic. Al. 351;ῥίζα μ. πάσασθαι Id.Th. 663
; τὸ μ., = μελίκρατον, Id.Al. 205.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μελίζωρος
-
14 ξουθός
A rapidly moving to and fro, nimble, φεύγετε τῆς ξουθῆς δειλότεροι κεμάδος Herodic. ap. Ath.5.222a ; κόμαι.. ξουθοῖσιν ἀνέμοις ἐνετρύφων φορούμεναι in the rustling breezes, Chaerem.1.7 ;ξ. ἀλκυόνες AP9.333
(Mnasalc.) ; ξ. πτέρυγες rustling, whirring wings of the Dioscuri, h.Hom.33.13 ; whirring or steadily-beating wings of the eagle, B.5.17 ; ξουθᾶν ἐκ πτερύγων ἁδὺ κρέκουσα μέλος, of the cricket, AP7.192 (Mnasalc.).2 chirruping or trilling larynx of the nightingale,ἐλθὲ διὰ ξουθᾶν γενύων ἐλελιζομένα θρήνοις ἐμοῖς ξυνεργός E.Hel.
IIII (lyr.) ; (anap.) ; δι' ἐμῆς γένυος ξουθῆς μελέων Πανὶ νόμους ἱεροὺς ἀναφαίνω ib. 744 (lyr.) ; of the nightingale itself, trilling,οἷά τις ξουθὰ.. Ἴτυν Ἴτυν στένουσ'.. ἀηδών A.Ag. 1142
(lyr.) ;ὦ φίλη, ὦ ξουθή, ὦ φίλτατον ὀρνέων πάντων Ar.Av. 676
(lyr.), cf. Theoc.Ep.4.11 ; of song-birds in general,ξ. λιγύφωνα ὄρνεα Lyr.Alex.Adesp.7.1
; ξ. χελιδών twittering swallow, Babr.118.1.3 of the bee, either nimble, or humming (cf. ξουθόπτερος), S.Fr.398.5, E.IT 165 (anap.), 635, Pl.Epigr.32.6, Antiph.52.7, Theoc.7.142, AP9.226.1 (Zon.), v.l. in APl.4.305.3 (Antip.).4 of the sound produced by a trilling larynx or vibrating wing, ξουθὸν μέλος (of a song-bird) chirruping note, Opp.H.4.123 ; οὔρεσι καὶ σκιεραῖς ξουθὰ λαλεῦντα νάπαις, of the τέττιξ, AP9.373.4.II golden yellow,ξουθῶν τε σπονδὰς μελιτῶν Emp.128.7
(ap.Porph.Abst.2.21 ; ξανθῶν ap.Ath.12.510d) ; ξουθὸς μὲν πρόπαν εἶδος, of a species of wolf, Opp.C.3.297 ( ξανθὸς one cod.) ; but ξουθὸν ἀπ' ἀνέρος αἷμα πάσασθαι red blood, Opp.H.2.452 (v.l. ξανθὸν ὑπ'). -
15 πατέομαι
πᾰτέομαι, Hdt.2.47, Call.Fr. 437, Agathocl.Fr.Hist.6, etc.: [tense] fut. πάσομαι [ᾰ] A.Th. 1041: [tense] aor. ἐπᾰσάμην, [dialect] Ep. also ἐπασσάμην (v. infr.): [tense] plpf.Aπεπάσμην Il.24.642
, elsewh. in Hom. only [tense] aor. :— eat, c. acc.,σπλάγχν' ἐπάσαντο Il.1.464
, etc. ;πασάμην Δημήτερος ἀκτήν 21.76
; also, of drink,νέκταρ ἐπάσαντο Hes. Th. 642
;ταύρου νέον αἷμα πάσηται Nic.Al. 312
: more freq. c. gen. partit., eat of, partake of,σίτοιό τ' ἐπασσάμεθ' ἠδὲ ποτῆτος Od.9.87
;δείπνου πασσάμενος 1.124
; , etc. ; so always in Hdt., 1.73, al.: rarely abs., eat, taste food,πάρος γε μὲν οὔ τι πεπάσμην Il.24.642
. — [dialect] Ep. and [dialect] Ion. word, twice in A.,τούτου σάρκας.. λύκοι πάσονται Th. 1041
; τί κακὸν.. ἐδανὸν ἢ ποτὸν πασαμένα .. ; Ag. 1408 (lyr.) ; once in S., ; twice in Ar., in mock heroic lines, Pax 1092, 1281. —[voice] Act. form [full] πατέω only in Orion 162.20. (Cf. Skt. pitús 'food', Lat. pasco, Goth. fōdjan 'feed', etc.)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πατέομαι
-
16 προσαναγκάζω
A force or constrain besides, Th.7.18; compress too tightly, of a bandage, Hp.Off.8 ([voice] Pass.); force bones together, opp. ἀπαναγκάζω, Id.Art.14.II increase the severity of exercises, ἀπὸ κούφων π. Id.Vict.3.68; of military training,τῇ ἄλλῃ μελέτῃ Th. 6.72
.III c. acc. et inf., force one to do a thing,βίῃ με προσηνάγκασσε πάσασθαι h.Cer. 413
; π. τινὰ παρεῖναι, μένειν, ὁμολογεῖν, φιλεῖν, X.Cyr.8.1.17, Pl.Smp. 217d, 223d, Prt. 346b: the inf. is freq. omitted, τοὺς μὴ δεχομένους τὰς σπονδὰς π. (sc. δέχεσθαι) Th.5.42; π. τινά τι force him also (to do) something, Pl.Smp. 181e.2 π. τι εἶναι prove that a thing necessarily is, Pl.Lg. 710a, Plt. 284b.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > προσαναγκάζω
-
17 παστάς
παστάς, άδος, ἡ, die Vorhalle vor dem Hause; wie στοά, Säulenhalle, Säulengang, bes. vor Tempeln, porticus; auch die basilica der Römer. Der zunächst an die Vorhalle stoßende Teil des Hauses, Vorsaal. Übh. wie ϑάλαμος, ein inneres Gemach, bes. Braut-, Schlafgemach; ἀκτέριστος, vom Grabmal. Die Alten leiteten es ab von πάσασϑαι, πατέομαι, also eigtl. Speisehalle -
18 κτάομαι
Grammatical information: v.Meaning: `acquire, win', perf. `possess'.Other forms: Ion. ipf. ἐκτέετο (as v. l. Hdt. 8, 112), aor. κτήσασθαι (Il.), pass. κτηθῆναι (Th., E.), fut. κτήσομαι (posthom.), perf. ἔκτημαι, κέκτημαι (Hes., Att.),Derivatives: Also from the prefixcompp. (here not specif. noted): 1. Dat.pl. κτεάτεσσι (Hom., Pi., E.), sg. κτέαρ (hell.) `(acquired) goods, possessions, property' with κτεατίζω `acquire' (Il.), κτεατισμός (Man.; cod. κτεαν-). - 2. κτέανα n. pl., sec. a. rare - ον sg. `id.' (Hes., also Hp.), φιλο-κτεανώτατε voc. (A 122; Sommer Nominalkomp. 69), πολυ-κτέανος (Pi.). On κτεάτεσσι and κτέανα s. below. - 3. κτήματα n. pl. (Il.), also sg. (ο 19), `goods, landed property', also `domestic animals' (Chantraine Rev. de phil. 72, 5ff.), with κτημάτ-ιον (Alkiphr., pap.), - ίδιον (pap. VIp), - ικός `rich' (hell.), - ίτης `id.' (Lycurg.; Redard Les noms grecs en - της 28); as 2. member a. o. in πολυ-κτήμων `rich in possessions' (Il.) with - μοσύνη (Poll.). - 4. κτήνεα, - νη n. pl., rarely - νος sg. `domestic animals' (esp. Ion., hell.), prob. directly from κτάομαι with νος-suffix (Chantraine Formation 420; very complicated hypothesis in Egli Heteroklisie 48 f.); from it κτηνηδόν `after the kind of animals' (Hdt.), κτηνύδριον (pap.); often as 1. member, e.g. κτηνο-τρόφος `cattle-keeper' (hell.). - 5. κτῆσις `acquisition, possession' (Il.; Holt Les noms d'action en - σις 82 ff.) with κτήσιος `regarding the possessions', Ζεὑς Κτήσιος as protector of possessions (IA.; Nilsson Gr. Rel. 1, 403 ff.); dimin. κτησ(ε) ίδιον (Arr.). - 6. κτεάτειρα f. `who possesses (fem.)' (A. Ag. 356), archaising after κτεάτεσσι a. o. for - κτήτειρα, - τρια (in προ-κτήτρια `former possessor', pap.) to κτήτωρ m. `possessor' (D. S., pap., Act. Ap.) with κτητορικός (pap.); details in Fraenkel Nom. ag. 2, 29f., 1, 183 n. 1, Schwyzer 474 n. 3. - 7. Φιλο-κτή-της PN (Il.), compound from φίλος and κτάομαι with τη-suffix; Att. Φιλοσκήτης (Kretschmer Glotta 4, 351). -8. Verbal adjectives: κτητός `to acquire, acquired' (I 408; Ammann Μνήμης χάριν 1,14); usu. ἐπίκτη-τος `also acquired, newly acquired' (IA.); κτητικός `of what was acquired' (Att.), cf. Chantraine Ét. sur le vocab. grec 137. - 9. Unclear is ἀκτῆνες πένητες, ἠργηκότες (EM55, 11); after Solmsen Wortforsch. 143 prob. from *ἀ-κτη-ῆνες. Except the rare and relatively late attested present κτάομαι all forms have κτη-(ἔγκτασις hyperdoric after ἔμπᾱσις; s. πάσασθαι). Also κτεάτεσσι, κτέαρ go back to a heteroklitic *κτῆ-Ϝαρ, - Ϝατος; besides κτέανα as rest of the old oblique n-stem *κτη-Ϝαν-α, which gave sg. κτέανον, s. Schwyzer 519 n. 6, Egli Heteroklisie 32.Etymology: The oldcomparison with Indo-Iran. present Skt. kṣáyati = Av. xšayeiti, -te `rule, order, have power' is semantically unproblemtic, but formally already less convincing, as κτάομαι makes the inpression of being an innovation and the well established non-present forms of Greek have no Indo-Iran. agreements. A further problem was Skt. kṣáy-ati; this form does not continue *ksǝi̯eti; the solution is * ksH-ei-, which was unknown until recently; this solution can also be used to explain Skt. kṣa-trám - Av. xša-θ rǝm `rule'. The equation of κτάομαι `acquire' and Skt. kṣáyati is therefore less evident. Cf. LIV 334, 562; EWAia 426 -- Pok. 626.Page in Frisk: 2,31-33Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κτάομαι
См. также в других словарях:
πάσασθαι — πά̱σασθαι , πάομαι get aor inf mid (doric) πάσσω sprinkle aor inf mid πατέομαι eat aor inf mid … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)