-
1 κόπτειν
κόπτωcut: pres inf act (attic epic) -
2 Cut
v. trans.P. and V. τέμνειν, κόπτειν.Hew: P. and V. τέμνειν, κόπτειν, ἐκτέμνειν, V. κείρειν.Cut a road or canal: P. τέμνειν.met., affect deeply: P. and V. δάκνειν.met., curtail: P. and V. συντέμνειν, συστέλλειν, κολούειν.Cut clean off.: P. and V. ἀποκαυλίζειν (Thuc. 2, 76).Intercept: P. ἀπολαμβάνειν, διαλαμβάνειν.Cut off by a wall: P. ἀποικοδομεῖν (acc.).Shut out: P. and V. ἀποκλῄειν.Cut open: P. διακόπτειν (used of cutting open a lip, Dem. 1259).Cut out: P. and V. ἐκτέμνειν.Interrupt a person speaking: P. ὑπολαμβάνειν, Ar. ὑποκρούειν; see Interrupt.Cut through enemy's ranks, etc.: P. διακόπτειν (acc.) (Xen.).Carve: V. κρεοκοπεῖν, ἀρταμεῖν.Cut up small: P. κερματίζειν.——————adj.Cut off: V. τομαῖος.——————subs.Slice: Ar. τόμος, ὁ, P. τμῆμα, τό (Plat.), περίτμημα, τό (Plat.).Blow: P. and V. πληγή, ἡ, V. τομή, ἡ.Wound: P. and V. τραῦμα, τό.If the cut be deep: P. εἰ βαθὺ τὸ τμῆμά (ἐστι) (Plat., Gorg. 476C).Short cut: Ar. ἀτραπὸς σύντομος, ἡ.By the shortest cut: P. τὰ συντομώτατα (Thuc. 2, 97).Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Cut
-
3 κόπτω
Grammatical information: v.Meaning: `strike, smite, hew, hammer, disable, tire out'Other forms: Aor. κόψαι (Il.), pass. κοπῆναι (Att.), perf. κέκοφα (Att.), ep. ptc. κεκοπώς (Ν 60 with v. l. - φώς and - πών; Aeol.? Schwyzer 772; after Chantraine Gramm. hom. 1, 397 rather themat. aor.), midd. κέκομμαι (A.), fut. κόψω (Alc., Hippon.),Derivatives: (Classif. not always clear): 1. κόπος prop. *`stroke' (so in E. Tr. 794 for trad. κτύπος?; cf. also A. Ch. 23), `pain, trouble, labour' (IA.); with κοπώδης `tiring' (Hp., Arist., hell.), κοπηρός `id.' (Hdn.); κοπόομαι, - όω `get tired, tire' (J., Plu. usw.) with κόπωσις (LXX), κοπάζω `get tired, leave off' (Ion. hell.) with κόπασμα (Tz.), κοπιάω ( ἐγ-, συγ-, προ-) `get tired' (IA.) with κοπιαρός `tiring' (Arist., Thphr.), κοπιάτης `land-labourer, digger' (Cod. Theod., Just.), κοπιώδης = κοπώδης (Hp., Arist.), κοπίαι ἡσυχίαι H. - 2. ( ἀπο-, ἐκ-, παρα-, προ- etc.) κοπή `hewing etc.' (IA.) with κόπαιον (Alciphr.), κοπάδιον (Gloss.) `piece', κοπάριον `sort of probe' (medic.), ( ἐγ-, ἐκ-)κοπεύς `oilstamper, chisel ' (hell.; Boßhardt Die Nom. auf - ευς 73). - 3. κόμμα ( διά-, ἀπό-, περί-) `cut in, stamp, part' (IA.) with κομμάτιον `small part' (Eup.), κομματίας `who speaks in short sentences' (Philostr.), - ατικός `consisting of short sentences' (Luc.); 4. κομμός `beat the breast, dirge' (A., Arist.). - 5. κόπις, - ιδος m. `prater' (Heraklit. 81 [?], E. Hec. 132 [lyr.], Lyc.), cf. ὠτοκοπεῖ κεφαλαλγει, ἐνοχλεῖ λαλῶν H., κόπτειν την ἀκρόασιν, δημο-κόπος = δημηγόρος (H.) etc. (Persson Beitr. 1, 162f.; s. also Fraenkel Nom. ag. 2, 48, v. Wilamowitz Herm. 62, 277f.; diff. on κόπις Pisani Acme 1, 324); here (or to κόπος?) κοπίζειν ψεύδεσθαι H.; 6. κοπίς, - ίδος f. `slaughtering knife, curved sabre' (Att.), also name of the meal on the first dayof the Hyacinthies in Sparta (Com.; cf. Nilsson Gr. Rel. 1, 531) with κοπίζω `celebrate the K.' (Ath.); 7. κοπάς, - άδος f. `pruned, lopped' (Thphr.), `bush' (hell. pap.), ἐπι-κοπ-άς `land cleared of wood' (pap.). - 8. κοπετός = κομμός (Eup., LXX, Act. Ap.; from κόπος?; cf. Schwyzer 501 and Chantraine Formation 300). - 9. πρό-, ἀπό-, πρόσ-κοψις etc. from προ-κόπτειν etc. (Sapph., Hp., Arist.). - 10. κόπανον `slaughtering knife, axe' (A. Ch. 890), `pestle' (Eust.), from where κοπανίζω `pound' (LXX, Alex. Trall.) with κοπανισμός, κοπανιστήριον H.; ἐπικόπανον `chopping block' (hell.). - 11. κοπτός `pounded' (Cratin., Antiph.; cf. Ammann Μνήμης χάριν 1, 18); κοπτή ( σησαμίς) `cake from pounded sesame' (hell. ep.), `Meerzwiebel, θαλάσσιον πράσον' (Ath.; which Fur. 318 A 5 considers as Pre-Greek), `pastille' (Dsc.); 12. ἐπι-, περι-κόπτης `satirist' resp. `stonecutter' (Timo resp. pap.), Προκόπτας = Προκρούστης (B. 18, 28); 13. ( ἀπο-, παρα-, προσ- usw.) κοπτικός (medic.) - 14. κόπτρα pl. `wages of a hewer' (Pap.); 15. κοπτήριον `threshing place' (hell. pap.). - 16. Two plant-names: κοπίσκος = λίβανος σμιλιωτός (Dsc. 1, 68, 1), κόπηθρον φυτὸν λαχανῶδες ἄγριον H. - Further verbal nouns like ἀπό-, ἐπί-, παρά-, ὑπέρ-κοπος etc. and compounds like δημο-κόπος (cf. 5. above); s. Sturtevant ClassPhil. 3, 435ff.; on - κόπος, - κοπῶ in NGr. Hatzidakis Glotta 2, 292f.Etymology: The present κόπτω can agree with Lith. kapiù (inf. kàpti) `hew, fell'; nasal present kampù (pret. kapaũ, inf. kàpti) `be cut down, get tired' (cf. κόπος `labour') and uncharacterized Alb. kep `hew', IE. * kopō (not * kapō); (acc. to Mann Lang. 26, 386 from *kopi̯ō, identical with κόπτω?). Further the secondary formation Lith. kapóju, -óti `hew, split, cut down' = Latv. kapãju, -ât `id.', also in Slav., e. g. Russ. kopájo, -átь `hew, dig'. The relation of these forms to the many words with initial sk-, e. g. σκάπτω, σκέπαρνος (s. vv.), is an unsolved question; cf. Pok. 930ff., and W.-Hofmann s. cāpō. - If to σκάπτω etc. the word might be Pre-Greek.Page in Frisk: 1,915-916Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κόπτω
-
4 Fell
Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Fell
-
5 Knock
subs.Blow: P. and V. πληγή, ἡ, V. πλῆγμα, τό.——————v. trans.P. and V. κρούειν, τύπτειν, κόπτειν, πατάξαι ( 1st aor. of πατάσσειν). Ar. and V. παίειν (rare P.), θείνειν, ἀράσσειν; see also Beat.Knock at ( a door): Ar. and P. κρούειν (acc.), κόπτειν (acc.), πατάξαι, (acc.) ( 1st aor. of πατάσσειν), Ar and V. ἀράσσειν.Knock off, break off: P. ἀνακλᾶν, P. and V. ἀποκαυλίζειν; see break off.Dislodge: P. ἐκκρούειν.Knock out: Ar. and P. ἐκκόπτειν.Have one's eyes knocked out: Ar. and P. ἐκκοπῆναι τοὺς ὀφθαλμούς.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Knock
-
6 Tap
v. trans.Touch: P. and V. ἅπτεσθαι (gen.).Broach: use P. and V. τετραίνειν.Tap at ( a door): Ar. and P. κρούειν (acc.), κόπτειν (acc.), πατάξαι (acc.) ( 1st aor. of πατάσσειν).——————subs.Blow: P. and V. πληγή, ἡ.Pipe: P. αὐλός, ὁ, αὐλών, ὁ, ὀχετός, ὁ.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Tap
-
7 caedo
caedo, cecīdī, caesum, ere (vgl. altind. khidáti, stößt, drückt, reißt), auf etw. auftreffen, I) etw. od. auf (an) etw. hauen, schlagen, klopfen, jmd. od. auf jmd. hauen, schlagen, jmd. stoßen, prügeln, aushauen, a) übh.: lapidem ferro, Lucr.: silicem rostro, Liv.: ianuam saxis, Cic.: pectus, frontem, Quint.: sacrum lapidem rostro, hacken, Liv. – alqm, zB. uxorem, Augustin.: alqm calcibus, pugnis, Plaut.: alqm lapidibus, Cic. fr.: hastili tergum alcis, Liv.: discentes, Quint.: alqm verberibus, Komik.: alqm ferulā, Hor.: alqm virgis od. loris, Cic.: alqm flagris, Quint.: alqm flagellis, Sen.: alqm virgis ad necem, Cic.: alqm flagellis ad mortem, Hor.: alqm valide, Sen. rhet.: loris bene caesus, Gell. – Sprichw., stimulos pugnis caedere (= durch törichten Widerstand das Übel verschlimmern), Plaut. truc. 768. – übtr., testibus caedi, durch Z. gedrängt werden, Cic. ad Q. fr. 3, 3, 3. – b) obszön, v. Beischlaf, beschlafen, schänden, Catull. u.a. – II) prägn.: A) fällen = niederhauen, 1) Lebl., hauen = um-, abhauen, trabem abiegneam, Enn. fr.: lignum, Plaut.: ligna, Vulg.: ligna (in silvis), Salvian.: caedentes ligna, Holzhauer, Vulg.: silvam, Caes.: et maiores et magis ramosas arbores, Liv.: montanorum Ligurum vineas, Liv.: fenum, Col.: ruta (et) caesa, s. ruo. – Sprichw., s. vīnētum. – 2) lebende Wesen: a) Menschen, einen einzelnen erschla gen = töten, morden, od. eine Masse niederhauen, niedermachen, zusammenhauen, in die Pfanne hauen, gänzlich schlagen, Ti. Gracchum, Cic.: cives, Auct. b. Afr.: milites dispersos, Auct. b. Alex.: consulem exercitumque, Liv.: Antiochum, den A. (u. sein Heer), Hor.: ante oculos suorum caesi, Iustin.: caesa corpora, Auct. b. Afr.: reliqui caesorum, die Reste der Zusammengehauenen, Tac.: poet., caesi acervi, Haufen Erschlagener, Catull.: caesus sanguis, das Blut der Erschlagenen, Verg. – b) Tiere, α) erlegen, dentes aprorum, quos cecidit, Corp. inscr. Lat. 2, 2660. – β) schlachten, greges armentorum reliquique pecoris, Cic.: boves, Ov.: bes. Opfertiere schlachten, opfern, sues, Varr.: hostias, victimas, Cic.: inter caesa et porrecta, s. porricio. – B) zerschlagen, zerhauen, zerhacken, vasa dolabris, Curt.: thynnos membratim, Plin.: cucurbitam minutim, Gell. – C) an-, auf- oder ausschneiden od. -hauen, ventrem, den Kaiserschnitt machen, Spart.: securibus umida vina, zerhauen, Verg.: latius (murus) quam caederetur (angebrochen wurde) ruebat, Liv.: montes in marmora, aushöhlen, Plin.: übtr., oratio caesa, die ungebundene Rede (v. Asyndeton), Cornif. rhet. 4, 26. Aquil. Rom. 18 u. 19. Mart. Cap. 5. § 528. – D) prägn.: a) hauend, schneidend zurechtmachen: palos, zurechthauen, Col. 11, 2, 12: volutas, ausmeißeln, Vitr. 3, 3 (4), 7 Schn. (Rose succidantur): toga rotunda et apte caesa (zugeschnitten), Quint. 11, 3, 139: übtr., caedere sermones = κόπτειν τὰ ῥήματα, schwatzen, plaudern, Ter. heaut. 242 (vgl. Prisc. 18, 232). – b) heraushauen, -brechen, lapides ex lapidicinis, Ulp. dig. 8, 4, 13. § 1: lapidem, lapides, Cic. II. Verr. 1, 147. Ulp. dig. 8, 4, 13. § 1: marmor, ibid. 24, 3, 7. § 13. – / vulg. Perf. caederunt, Itala Matth. 21, 35 u. 26, 67. Augustin. spec. 112. p. 99 M.
-
8 στυφο-κόμπος
στυφο-κόμπος, = στυφοκόπος, Ar. Av. 1299, Schol. erkl. ὁ μάχιμος ὄρτυξ κατὰ τὸ στερεῶς κόπτειν.
-
9 φείδομαι
φείδομαι, fut. φείσομαι, später auch φειδήσομαι, ep. πεφιδήσομαι, aor. ep. πεφιδόμην, πεφιδέσϑαι, πεφιδοίμην, aber Il. 24, 236 auch aor. I. φείσατο, – schonen, verschonen; mit dem gen., ἵππων, λαῶν, u. vgl., Il. 5, 202. 15, 215. 21, 101. 24, 158 Od. 9, 277. 22, 54; οὐ φείσατο χερσὶν νευρᾶς Pind. I. 5, 33; κελεύϑου N. 9, 20; ἐφείσατό τινος Aesch. Spt. 394; μὴ φείσῃ βίου Soph. Phil. 739, u. öfter, wie Eur. u. Ar.; φείδεο τῶν νεῶν, μηδὲ ναυμαχίην ποιέο Her. 8, 68, 1; – bes. vom Vermögen, sparen, sparsam sein; spärlich, selten reichen; Il. 24, 236; σίτου Hes. O. 606, vgl. 371; οἱ γεωργοῦντες καὶ φειδόμενοι Dem. 24, 172; vgl. noch φειδομένῳ βλέμματι ἰδεῖν Agath. 4 (V, 210); φειδομένοις ὄμμασι νεύειν Strat. 16 (XII, 71); φειδομένῳ χείλει φιλεῖν Agath. 11 (V, 269); φειδομένῃ ὁρμῇ Ep. ad. 301 ( Plan. 140). – Dah. sich enthalten, vermeiden, sich entziehen, τοῦ κινδύνου, τοῦ λέγειν, Xen. Cyr. 4, 6,19. 5, 5,18; – auch c. inf., ablassen, unterlassen, Eur. Or. 393; ἆρ' εὐλαβηϑείη ἂν καὶ φείσαιτο μή τι δρᾶσαι τῶν τυραννικῶν Plat. Rep. IX, 574 b; μὴ φείδου διδάσκειν Xen. Cyr. 1, 6,35; u. öfter in der Anth., φείδεο κόπτειν, αἰτῆσαι, Zonas 5 Philodem. 10 (IX, 312. V, 121); αἱμάξαι Strat. 63 (XII, 221).
-
10 ψοφέω
ψοφέω, ein Geräusch machen, einen Laut von sich geben, schallen, knarren, klatschen, lärmen, rauschen, von unartikulirtem Geräusche jeder Art; ἅπαντα γὰρ τῷ φοβουμένῳ ψοφεῖ Soph. frg. 58; ψοφεῖ ἀρβύλη δόμων ἔσω Eur. Bacch. 638; Ar. Ach. 906 Pax 595; ποταμοὺς ψοφοῦντας Plat. Rep, III, 396 d; – ψοφεῖν τὴν ϑύραν, wie κόπτειν, an die Thür klopfen, wenn man aus dem Hause treten und die Thür von innen nach außen öffnen will, ἐψόφηκε τὴν ϑύραν τις ἐξιών Men. bei Schol. Ar. Nubb. 133 u. Suid.; aber auch τί αἱ ϑύραι ψοφοῖεν, Lys. 1, 14, wie ὅταν πύλαι ψοφῶσιν Eur. Herc. fur. 78, vgl. Mel. 3, 16.
-
11 κρούω
κρούω (verwandt mit κρότος), 1) schlagen, anschlagen, klopfen, stoßen; nach B. A. 101 eigtl. von leiser Berührung, aber im gew. Gebrauche für κόπτειν; bes. τὰς ϑύρας, was die Atticisten tadeln, obgleich es sich auch bei Attikern findet; Ar. Eccl. 317; Plat. Prot. 310 a u. öfter; Xen. Conv. 1, 11; Posidipp. bei Poll. 10, 22; auch A., wie Hatth. 7, 7, vgl. Lob. zu Phryn. 177; auch im obscönen Sinne sagt eine Frau ὅταν γε κρούσῃς τὴν ἐμὴν ϑύραν Ar. Eccl. 990; so auch bei Sp.; nach B. A. a. a. O. κατὰ τοῦ κακεμφάτου ἐν τῇ συνηϑείᾳ τὸ κροῦσαι κεῖται ἀντὶ τοῦ συγγενέσϑαι. – Bes. ein Saiteninstrument mit dem Plektron schlagen, κρούειν τῷ πλήκτρῳ, Plat. Lys. 209 b; πλῆκτρον ἔχει φόρμιγγος, ἔχει καὶ πλῆκτρον ἔρωτος, κρούει δ' ἀμφοτέροις καὶ φρένα καὶ κιϑάρην, von einer Citherspielerinn gesagt, Paul. Sil. 55 ( Plan. 278); so auch A.; auch κρεμβάλοις κρούειν, = κρεμβαλίζω, Ath. XIV, 636 d; u. αὐλὸν κρούειν, s. Jacobs A. P. p. 664. – Vom Tanze, κρούειν τοῖς ποσὶ τὴν γῆν Arr. An. 7, 1, 7; ähnl. Πιερίδες ἐν δαιτὶ ϑεῶν χρυσεοσάνδαλον ἴχνος ἐν γᾷ κρούουσαι Eur. I. A. 1043; χο-ρευέτω κρούουσα πόδα Herc. Fur. 1304; – auch χεῖρας, die Hände zusammenschlagen, klatschen, Suppl. 742; – ähnl. ὅπως τὰ ὅπλα μὴ κρουόμενα πρὸς ἄλληλα αἴσϑησιν παρέχοι, die aneinanderschlagenden Waffen, Thuc. 3, 22; τὰς ἀσπίδας πρὸς τὰ δόρατα ἔκρουσαν Xen. An. 4, 5, 18, vgl. 6, 1, 10; – übh. stoßen, drängen, λόγους λόγοις Plat. Theaet. 154 e; πέπλον Eur. Cycl. 328, mit schmutziger Nebenbdtg; – κέραμον κρούειν, an ein irdenes Gefäß klopfen, um zu untersuchen, ob es einen Sprung hat, dah. übh. untersuchen, τὸ καλόν Plat. Hipp. mai. 301 b, u. Plut. – Uebh. treffen, κνῖσα κρούει ῥινὸς ἄκρας Ephipp. bei Ath. IX, 370 c. – 2) wie κρουσιμετρέω, betrügen, vom Messen des Getreides hergenommen oder vom Wägen, Harpocr.; Phocylid. 5, 13 sagt κρούειν σταϑμὸν ἑτερόζυγον. – Med., πρύμναν κρούεσϑαι, sich langsam mit dem Schiffe zurückziehen, ohne es umzuwenden, vgl. Schol. Ar. Vesp. 397; Thuc. 1, 50. 3, 78 u. Sp., die auch das activum so brauchen, wie Pol. 16, 3, 8; κρούεσϑαι ἐπὶ πρύμναν, App. B. C. 5, 119; κρούεσϑαι τὸ πτερόν, zurückfliegen, Ael. N. A. 3, 13.
-
12 κόπτω
κόπτω, perf. bei Hom. κεκοπώς, vgl. διακέκοφα, aor. ἐκόπην, s. κατακ., – 1) schlagen, hauen; ὅστις σ' ἀμφὶ κάρη κεκοπὼς χερσὶ στιβαρῇσιν δώματος ἐκπέμψῃσι Od. 18, 334; κόψε δὲ παπτήναντα παρήϊον, er schlug ihn auf die Wange, Il. 23, 690; ποτὶ γαίῃ Od. 9, 289; δούρεσσι μετάφρενον ἠδὲ καὶ ὤμους 8, 528, treffen. verwunden; auch übertr., ῥήμασι κόπτειν, mit Schmähreden verwunden; ῥήμασι καὶ κοπίσιν Ep. ad. 89 (XI, 335); erschlagen, schlachten, von Ochsen, ll. 17, 521, von Schweinen, Od. 14, 425, die auf den Kopf geschlagen werden; so κόπτοντες βοῦς καὶ ὄνους ἐπορίζοντο σῖτον Xen. An. 2, 1, 5; vgl. auch ἱκτῆρας ἐκϑύει ξένους κόπτων Eur. Cycl. 371; ἐν δ' ἀτέρμονι κόπτει πεδήσασ' ἄνδρα δαιδάλῳ πέπλῳ Aesch. Eum. 605, vgl. Ag. 1251; – abhauen, χεῖρας καὶ πόδας, κεφαλὴν ἀπὸ δειρῆς, Il. 13, 203 Od. 22, 477; κύπερος κεκομμένος Her. 4, 71; bes. Bäume umhauen, δένδρα Xen. Hell. 5, 2, 43, und daher ἐπορεύετο κόπτων καὶ κάων τὴν χώραν, 3, 2, 26, das Land verheerend, durch Umhauen der Bäume u. Anzünden des Getreides u. des Strauchwerks, wie der Häuser, und allein, τὴν χώραν κόπτων, 4, 6, 5; häufiger τέμνειν. – Aber σῖτος κόπτεται ist = das Getreide verdirbt, eigtl. wird von Würmern beschädigt, Theophr.; – schlagen, verwunden; κόψε γὰρ αὐτὸν κατὰ στῆϑος, von einer Schlange, beißen, Il. 12, 204; τὰ μέτωπα κόπτονται μαχαίραις Her. 2, 61; von Vögeln, hacken, Arist. H. A. 9, 1; Arat. 448; von Fischen, anbeißen, Arist. H. A. 9, 37; – auch von Schiffen, die einen Stoß der feindlichen erhalten, κοπεῖσαι ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν Thuc. 8, 13, wie Plut. Alc. 27 sagt προςκείμενος ἔκοπτε τὰς ναῦς καὶ συνετί. τρωσκε ἄνδρας. – Uebertr., Aesch. Ag. 479 φρενῶν κεκομμένος, wie sonst βεβλαμμένος, vom Wahnsinn. – Auch schlagen, um zum Laufen anzutreiben, wie Odysseus die Rosse mit dem Bogen schlägt, Il. 10, 513, u. Poseidon die beiden Aias ermuthigt, ἀμφοτέρω κεκοπὼς πλῆσεν μένεος 13, 60; – hämmern, schmieden, κόπτε δὲ δεσμούς, vom Hephästus, Il. 18, 379 Od. 8, 274 (vgl. ἐλαύνω). – Bes. auch = Geld schlagen, prägen, νόμισμα μολίβδου, Münze aus Blei, Her. 3, 56; καλλίστοις νομισμάτων καὶ μόνοις ὀρϑῶς κοπεῖσιν Ar. Ran. 721; Arist. Oec. 2, 20 und Sp.; auch med., = schlagen lassen, Her. 4, 166; und = act., Αἰγινῆται πρῶτον νόμισμα ἐκόψαντο, eigtl. für sich, Ael. V. H. 10, 12; – ϑύραν, an die Thür klopfen, pochen, wie der thut, der in das Haus hineingehen will, nach den Atticisten die eigtl. att, Form, hellenistisch κρούειν (w. m. s.); τίς ἔσϑ' ὁ κόπτων τὴν ϑύραν; Ar. Plut. 1097; Xen. Hell. 5, 4, 7 u. A.; auch Sp., wie Plut. Alc. 8; auch πρὸς τὴν ϑύραν, Luc. Nigrin. 2; – zerstoßen, im Mörser, Her. 4, 71; κόνις κοπτομένη ὑφ' ἅρμασι Hes. sc. 62. – 2) im mildern Sinne, Einem lästig fallen, ihn bedrängen, quälen; οἱ κοπτόμενοι wird Dem. 2, 16 ταλαιπωρούμενοι erkl.; vgl. Hegesipp. bei Ath. VII, 290 b u. Sosipat. ib. IX, 378 b (v. 20); ermüden, obtundere, ἐρωτήμασιν ἀκαίροις Plut. Phoc. 7. – Aehnl. von Pferden, stoßen, durch Stoßen den Reiter ermüden, τὸν ἀναβάτην κόπτει ὁ ἵππος Xen. de re equ. 1, 4, vgl. 8, 7. – 3) Med. sich schlagen, κεφαλήν Il. 22, 33, wie Her. 2, 161, 4; bes. = sich die Brust schlagen, zum Zeichen der Trauer, dah. trauern, wehklagen, wie plangere; πόλις στένει, κέκοπται Aesch. Pers. 683, der auch ἔκοψε κομμὸν Ἄρειον verbindet in dieser Bdtg, Ch. 417; κόπτεσϑ' Ἄδωνιν Ar. Lys. 397; κόπτεσϑαι καὶ ὀδύρεσϑαι τὴν αἵρεσιν Plat. Rep. X, 619 c; βοῶσάν τε καὶ κοπτομένην Phaed. 60 a; neben πενϑεῖν, Luc. Sacrif. 15; a. Sp.
-
13 μηρυκίζω
-
14 θύρα
θύρα, ἡ, ion. ϑύρη, die Thür, s. Curtius Grundz. d. gr. Et. 2. Aufl. S. 233; bei Hom. von πύλαι unterschieden, s. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 124; ϑύραι nur in Häusern; sowohl Thüren einzelner Zimmer, als des ganzen Hauses; sing. Iliad. 24, 317. 453 Odyss. 1, 441. 22, 155. 157. 201. 258. 275. 394; meist plur., wobei vielleicht an Flügelthüren zu denken; πυκινὰς δὲ ϑύρας σταϑμοῖσιν ἐπῆρσεν Il. 14, 339; ϑαλάμοιο ϑύρας πυκινῶς ἀραρυίας ῥήξας ἐξῆλϑον 9, 475; οἰγνύναι, κλείω, ἐπιτιϑέναι, s.diese Verba; ϑύραι δ' εὐερκέες εἰσὶν δικλίδες Od. 17, 267; φαειναί, von polirtem Holz od. mit Metallverzierungen, wie Alkinous hat, 7, 88; ἐπὶ Πριάμοιο ϑύρῃσιν Iliad. 2, 788, παρὰ Πριάμοιο ϑύρῃσιν 7, 346, bei Priamus' Thüren, vor seiner Wohnung; Pind. braucht nur den plur.; Soph. πατρῴων πρὸ ϑυρῶν, Bl. 109, vor des Vaters Hause; gew. auch Eur. im plural., sing. Cycl. 500; ϑύρας ἄκουσον ἑρκείας κτύπον Aesch. Ch. 549; τὴν ϑύραν κόπτειν, πατάσσειν u. ä., f. diese Verba; προςϑεῖναι τὰς ϑύρας Her. 3, 78; ἐπἱ ϑύραις καὶ ἐν ὁδοῖς ὑπαίϑροις κοιμώμενος Plat. Conv. 203 d; ἐπὶ τὰς ϑύρας ἥξουσι Phaedr. 233, öfter; φοίνικος μὲν αἱ ϑύραι πεποιημέναι Xen. Cyr. 7, 5, 92. – Αἱ βασιλέως ϑύραι der Hof des Perserkönigs, wie noch heute "die ottomanische Pforte" gesagt wird, παῖδες ἐπὶ ταῖς βασιλέως ϑύραις παιδεύονται Xen. An. 1, 9, 3, sie werden am Hofe des Königs erzogen, öfter; auch ἦσαν ἐπὶ ταῖς ϑύραις Τισσαφέρνους, An. 2, 5, 31, ἐφοίτων ἐπὶ τὰς ϑύρας Κύρου Cyr. 8, 1, 8; αἱ ἐπὶ τὰς ϑύρας φοιτήσεις, das an den Hof Gehen und seine Aufwartung Machen, Hell. 1, 6, 7 u. Sp. – Vom Kutschenschlage, τὰς ϑύρας τοῦ ἁρματείου δίφρου Xen. Cyr. fl, 4, 9. – Uebh. Zugang, Eingang, zu einer Felsengrotte Od. 9, 243. 12, 256. 13, 109. 370; ἐπὶ ταῖς ϑύραις τῆς Ἑλλάδος εἶναι, ganz nahe bei Griechenland, Xen. An. 6, 3, 23; ὃς δ' ἂν ἄνευ μανίας Μουσῶν ἐπὶ ποιητικὰς ϑύρας ἀφί. κηται, zu den Musen kommen, Plat. Phaedr. 245 a. Sprichwörtlich παρὰ τὴν ϑύραν εἰςβιάζεσϑαι, Luc. Nigr. 31; Ggstz κατὰ ϑύραν εἰςιέναι, Antiph. Stob. fl. 6, 2. – Bei Her. 2, 96 ist ἐκ μυρίκης πεποιημένη ϑύρη eine aus Brettern in länglichem Viereck zusammengefügte Tafel; vgl. 8, 51.
-
15 ἀ-περι-μέριμνος
ἀ-περι-μέριμνος ( μέριμνα), unbekümmert, unüberlegt, ἀπεριμερίμνως κόπτειν τὴν ϑύραν Ar. Nub. 137, auf eine Weise, die sich für den Denker nicht paßt.
-
16 ὁλο-σχερής
ὁλο-σχερής, ές (σχερός), ganz vollständig, VLL. erkl. τέλειος, ὁλόκληρος; ἀνήρ, Soph. frg. 708; Theocr. 25, 110. Oft bei Pol. = das Ganze betreffend, hauptsächlich, wichtig, ἔγκλιμα 1, 19, 11, κρίσις 1, 57, 5, ἀγών 11, 16, 6, φόβοι 1, 73, 7, περιστάσεις 17, 15, 2, u. sonst; τὸ ὁλοσχερέστατον μέρος, der wichtigste, größte Theil, 5, 37, 8; adv., τοὺς βαρβάρους ὁλοσχερῶς ἐκβάλλειν, 1, 11, 7; ὁλοσχερέστερον ἐπιτρέπειν τινί, Einem das Ganze übergeben, 5, 68, 2; auch ὁλοσχερῶς διακεῖσϑαι πρός τι, ganz auf Etwas versessen sein, vulg. Isocr. 5, 135; ὁλοσχερῶς κόπτειν, ϑλάσαι, grob zerstoßen, Diosc.; ὡς ἂν ὁλοσχερέστερον εἴποι τις, S. Emp. pyrrh. 1, 31, der auch ὁ ὁλ. καὶ ἐν πλάτει χρόνος dem ὁ κατ' ἀκρίβειαν entgegstzt, adv. astrol. 64; das adv. wird aus Diphil. citirt B. A. 110, 18.
-
17 απεριμεριμνως
-
18 δεσμος
ὅ (pl. тж. δεσμά)1) привязь(δεσμὸν ἀπορρῆξαι Hom.)
2) причальный канат(ἄνευ δεσμοῖο νῆες Hom.)
3) дверной ремень(θύρας ἐπὴ δεσμὸν ἰῆλαι Hom.)
4) упряжной ремень, постромка5) скрепа, гвоздь(κόπτειν δεσμούς Hom.)
6) анат. связка(οἱ δεσμοὴ καὴ αἱ φλέβες Arst.)
7) преимущ. pl. узы, оковы(ἐν δεσμοῖς δεῖν Hom., Plat.; ἐκ δεσμῶν λυθῆναι Aesch., Arst.)
δεσμοῖς Thuc. — в оковах, связанный8) перен. узы, связи(δεσμοὴ φιλίας Plat.)
δεσμοὴ πάσης πολιτείας Plat. = οἱ νόμοι9) тж. pl. темница, тюрьма(δημόσιος δ. Plat.; δεσμοῦ τιμᾶσθαι Lys.)
ὅ ἐπὴ τῶν δεσμῶν Luc. — тюремщик10) пленение, плен(δ. καὴ δουλεία Xen.)
11) связанность, скованность(ὅ ὕπνος οἷον δ. καὴ ἀκινησία Arst.)
-
19 θυρα
1) дверь, калитка, pl. двустворчатая дверь или воротаαὔλειαι θύραι Hom., αὔλειος θ. Plat., αὐλεία θ. Arph., θΰραι αὐλῆς и θ. ἑρκεία Aesch. — ведущие во двор дверь, калитка или ворота;θ. καταπακτή Her. — опускная дверь;ἔντοσθε θυράων Hom. — в дверях, на пороге;ἐν δόμου πρώτῃσι θύρῃσι στῆναι Hom. — стоять в преддверии, у дверей, на самом пороге дома;ἐπὴ или παρὰ θύρῃσι Hom. — перед дверью, у ворот, перед домом;πρὸ πατρῴων θυρῶν Soph. — у ворот отчего дома;ἐπὴ ταῖς βασιλέως θύραις Xen. — у ворот царского дворца (см. тж. 2);τέν θύραν ἐπιτιθέναι Her., προστιθέναι и ἐγκλείειν Plat., Lys. — запирать дверь;τέν θύραν ἐπισπᾶν Xen. — держать дверь притворенной;τέν θύραν βαλανοῦν или μοχλοῦν Arph. — запирать дверь на засов;τέν θύραν μικρὸν ἐνδοῦναι Plut. — немного приоткрыть дверь;ἐπὴ ταῖς θύραις τινὸς ἰέναι Plat., φοιτέειν Her., φοιτᾶν, βαδίζειν Arph. — ходить (преимущ. как проситель) к чьим-л. дверям, постоянно посещать кого-л., часто бывать у кого-л.;ἐπὴ θύραις τινὸς καθῆσθαι Arph. — не отходить от чьих-л. дверей, обивать чьи-л. пороги;Μουσῶν ἐπὴ θύρας ἀφικνεῖσθαι Plat. — приближаться к вратам Муз, т.е. посвящать себя поэзии;παρὰ θύραν εἰοβιάζεσθαι погов. Luc. — врываться мимо двери, т.е. действовать противоестественным образом;παρὰ θύραν πλανᾶσθαι погов. Sext. — блуждать у дверей, т.е. бродить вокруг да около, быть в нерешительности;περὴ θύρας εἶναι Plat. — быть за дверью, стоять у порога, угрожать ( об опасности);ἐπὴ θύραις τέν ὑδρίαν погов. Arst. — (разбить) кувшин у (самых) дверей, т.е. споткнуться у самой цели;τίς ἂν θύρας ἁμάρτοι ; погов. Arst. — кто же не попадет в ворота (из лука)? ( об общедоступных вещах)2) ( в восточных странах) царский дворец, двор4) pl. дверца(τοῦ ἁρματείου δίφρου Xen.)
5) pl. вход (в пещеру)πέτρην ἐπέθηκε θύρῃσιν Hom. — (Полифем) поставил камень у входа (в пещеру)
6) плот, палуба, досчатый щитἐκ μυρίκης πεποιημένη θ. Her. — плот, сколоченный из тамарисковых досок;
θύρας ἐπιθέντες καὴ ἐπ΄ αὐτῶν διαβαδίσαντες Thuc. — проложив (через болото) деревянные щиты и перейдя по ним7) pl. досчатый забор -
20 κομμος
Arst. κόμμος [κόπτω] ὅ1) биение себя в грудь ( в знак скорби)κόπτειν κομμόν Aesch. — бить себя в грудь
2) ( в драме) коммос, скорбная песнь(κ. θρῆνος κοινὸς χοροῦ καὴ ἀπὸ σκηνῆς, sc. ἐστιν Arst.)
См. также в других словарях:
κόπτειν — κόπτω cut pres inf act (attic epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
CONCHA Purpuraria — Hebr. chilzon (quae vox alias in genere Cochleam denotat,) Deuteronom. c. 33. v 19. in Paraphrasi Ionathanis dicitur, quod cochlea concham hanc incolens simillilima fit cochleae terrestri. Uti testatir Bellonius, qui Cochleas purpurarisas adhuc… … Hofmann J. Lexicon universale
COPTOS vel COPTUS — COPTOS, vel COPTUS Cana, teste Rhamnusiô, oppidum Thebaidis, commune Aegyptiorum, et Arabum emporium, vergens ad mare Rubrum, ubi cantes sunt, ex quibus eruuntur smaragdi. Cum Ptolemaide, ab Aurelio Probo Imperatore barbaris ereptum, A. C. 279.… … Hofmann J. Lexicon universale
секу — сечь, др. русск. сѣку, сѣчи, ст. слав. сѣкѫ, сѣшти κόπτειν (Супр.), болг. сека секу , сербохорв. сиjѐче̑м, сиjе̏ħи, словен. sẹkati, sе̣̑kаm рубить, сечь , чеш. sekati, sici, слвц. sеkаt᾽, siесt᾽, польск. siес, siecę, в. луж. sykac, sус, н. луж … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Perikope — (von griech. κόπτειν, koptein ‚schneiden‘) bezeichnet: Perikope (Liturgie), für die Lesung im Gottesdienst bestimmte Abschnitte des Bibeltextes Perikope (Verslied), ein Verslied des Altertums mit größerer, nicht regelmäßiger Strophenform Perikope … Deutsch Wikipedia
ВАЛЯЛЬЩИК — • Fullo, также lavator или lotor, κναφεύς или γναφεύς, который занимался выделкой нового платья и стиркой и лощением ношеного, vestimenta lavare, polire, expolire, interpolire и т. д. Цветное платье мочили и в сыром виде с примесью… … Реальный словарь классических древностей
Заболевания, передающиеся половым путём — У этого термина существуют и другие значения, см. Инфекция (значения). Заболевания, передающиеся половым путём МКБ 10 A64.64. МКБ 9 099.9099.9 … Википедия
Чесотка — Чесоточный клещ … Википедия
Kappen (3) — 3. Kappen, verb. reg. act. eine altes Wort, welches schneiden oder hauen, bedeutet, und noch in vielen Fällen des gemeinen Lebens üblich ist. 1) Abschneiden, abhauen; besonders im Niedersächsischen. Das Ankertau kappen, in der Schifffahrt, es… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Isis — ISIS, ĭdis, Gr. Ἴσις, ιδος. 1 §. Namen. Dieser soll so viell als die alte bedeuten, und die Mey nung der Aegyptier von der Ewigkeits ihrer Göttinn ausdrücken. Diod. Sic. l. I. c. 11. p. 7. Einige machen ihn griechisches Ursprunges, und leiten ihn … Gründliches mythologisches Lexikon
APERIRI foris — ἔξω ἀνοίγεςθαι, dicebantur olim ianuae, quae aperturas habebant in exteriores partes, ut loquitur Vitruvius l. 4. c. 6. quô modô fores aperiebantur, apud Atticos antiquos. Nempe qui intus domô exibant, carum aperturam in exteriores partes et… … Hofmann J. Lexicon universale