Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

erschla

  • 1 erschlaffen

    erschláffen vi (s) высок.
    1. ослабева́ть; изнемога́ть

    die M skeln erschl ffen — му́скулы слабе́ют

    der W derstand des F indes erschl ffte — сопротивле́ние проти́вника бы́ло уже́ не столь упо́рным

    erschl fft im S ssel s tzen* — сиде́ть в по́лном изнеможе́нии в кре́сле
    2. дря́бнуть, станови́ться вя́лым ( о коже)

    Большой немецко-русский словарь > erschlaffen

  • 2 erschlagen

    erschlágen* vt
    убива́ть

    er w rde vom Blitz erschl gen — его́ уби́ло мо́лнией

    ich fǘ hle mich wie erschl gen разг. — я чу́вствую себя́ соверше́нно разби́тым

    ich bin (wie) erschl gen разг. — я ошеломлё́н, я сбит с то́лку

    Большой немецко-русский словарь > erschlagen

  • 3 erschlaffen

    erschláffen sw.V. sn itr.V. 1. отмалявам, отпадам; 2. отпускам се, повяхвам (кожа).
    * * *
    itr s отпускам сe, отмалявам;

    Deutsch-Bulgarisch Wörterbuch > erschlaffen

  • 4 erschlagen

    erschlágen I. unr.V. hb tr.V. убивам. II. adj пребит (от умора), изтощен; sich erschlagen fühlen чувствам се като пребит.
    * * *
    * tr убивам; sich wie erschlagen fьhlen като пребит съм.

    Deutsch-Bulgarisch Wörterbuch > erschlagen

  • 5 labaviti

    erschla'ffen, schlaff (kippelig) werden (b) (196)

    Hrvatski-Njemački rječnik > labaviti

  • 6 malaksalost

    Erschla'ffung f (-, -en), Mattigkeit f (-), Schlaffheit f (-), Müdigkeit f (-), Erschö'pfung f (-), Ermü'dung f (-), Abspannung f (-)

    Hrvatski-Njemački rječnik > malaksalost

  • 7 malaksati

    erschla'ffen, erma'tten, matt (schwach, erschö'pft, kraftlos) werden (b) (196); (popustiti) nach|-lassen (84), ab|lauen

    Hrvatski-Njemački rječnik > malaksati

  • 8 olabaviti

    erschla'ffen, locker (lose) werden (b) (196); lockern

    Hrvatski-Njemački rječnik > olabaviti

  • 9 umlatiti

    erschla'gen, töten, morden; u. voće hera'b|schlagen

    Hrvatski-Njemački rječnik > umlatiti

  • 10 Erschlaffung

    Erschláffung f =
    сла́бость; изнеможе́ние; мед. тж. расслабле́ние, атони́я

    Большой немецко-русский словарь > Erschlaffung

  • 11 erschlagen


    I *

    Sie wúrde mit éínem Gewéhr erschlágen. — Она была убита выстрелом из ружья.

    Er wúrde vom Blitz erschlágen. — Его убило молнией.

    Ich bin erschlágen! разг — Я поражён! / Я в шоке!


    II *
    1.
    part II от erschlagen I
    2.
    part adj разг:

    Ich fühle mich totál erschlágen. — Я очень устал. / Я без сил.

    Универсальный немецко-русский словарь > erschlagen

  • 12 omlitaviti

    (omlohaviti) erschla'ffen, erma'tten, träge (unbeweglich) werden (b) (196), schlaff (matt) werden; o-jeli erma'ttet, erschla'fft, schlaff gewo'rden

    Hrvatski-Njemački rječnik > omlitaviti

  • 13 убитый

    1) прил. getötet, ermórdet, erschlágen; gefállen ( на войне)
    2) прил. перен. geschlágen; verníchtet ( уничтоженный)

    уби́тый го́рем — vom Gram [vom Kúmmer] gebróchen, grámgebeugt

    с уби́тым ви́дом — níedergeschlagen

    3) в знач. сущ. м Ermórdete sub m, Erschlágene sub m; Tóte sub m (в отчётах, статистике); Gefállene sub m ( на войне)

    Новый русско-немецкий словарь > убитый

  • 14 убить

    1) töten vt, tótschlagen (непр.) отд. vt (тж. о насекомых и т.п.); (er)mórden vt ( совершить убийство); erschlágen (непр.) vt ( ударом); úmbringen (непр.) vt (с применением насилия; тж. разг.); erschíeßen (непр.) vt ( застрелить)

    уби́ть кого́-либо из-за угла́ — j-m (A) méuchlings ermórden

    2) перен. erschlágen (непр.) vt; verníchten vt ( уничтожить); in Verzwéiflung stürzen vt ( повергнуть в отчаяние)
    3) разг. (потратить, израсходовать) verschwénden vt, vergéuden vt
    ••

    уби́ть вре́мя разг. — die Zeit tótschlagen (непр.)

    Новый русско-немецкий словарь > убить

  • 15 caedo

    caedo, cecīdī, caesum, ere (vgl. altind. khidáti, stößt, drückt, reißt), auf etw. auftreffen, I) etw. od. auf (an) etw. hauen, schlagen, klopfen, jmd. od. auf jmd. hauen, schlagen, jmd. stoßen, prügeln, aushauen, a) übh.: lapidem ferro, Lucr.: silicem rostro, Liv.: ianuam saxis, Cic.: pectus, frontem, Quint.: sacrum lapidem rostro, hacken, Liv. – alqm, zB. uxorem, Augustin.: alqm calcibus, pugnis, Plaut.: alqm lapidibus, Cic. fr.: hastili tergum alcis, Liv.: discentes, Quint.: alqm verberibus, Komik.: alqm ferulā, Hor.: alqm virgis od. loris, Cic.: alqm flagris, Quint.: alqm flagellis, Sen.: alqm virgis ad necem, Cic.: alqm flagellis ad mortem, Hor.: alqm valide, Sen. rhet.: loris bene caesus, Gell. – Sprichw., stimulos pugnis caedere (= durch törichten Widerstand das Übel verschlimmern), Plaut. truc. 768. – übtr., testibus caedi, durch Z. gedrängt werden, Cic. ad Q. fr. 3, 3, 3. – b) obszön, v. Beischlaf, beschlafen, schänden, Catull. u.a. – II) prägn.: A) fällen = niederhauen, 1) Lebl., hauen = um-, abhauen, trabem abiegneam, Enn. fr.: lignum, Plaut.: ligna, Vulg.: ligna (in silvis), Salvian.: caedentes ligna, Holzhauer, Vulg.: silvam, Caes.: et maiores et magis ramosas arbores, Liv.: montanorum Ligurum vineas, Liv.: fenum, Col.: ruta (et) caesa, s. ruo. – Sprichw., s. vīnētum. – 2) lebende Wesen: a) Menschen, einen einzelnen erschla gen = töten, morden, od. eine Masse niederhauen, niedermachen, zusammenhauen, in die Pfanne hauen, gänzlich schlagen, Ti. Gracchum, Cic.: cives, Auct. b. Afr.: milites dispersos, Auct. b. Alex.: consulem exercitumque, Liv.: Antiochum, den A. (u. sein Heer), Hor.: ante oculos suorum caesi, Iustin.: caesa corpora, Auct. b. Afr.: reliqui caesorum, die Reste der Zusammengehauenen, Tac.: poet., caesi acervi, Haufen Erschlagener, Catull.: caesus sanguis, das Blut der Erschlagenen, Verg. – b) Tiere, α) erlegen, dentes aprorum, quos cecidit, Corp. inscr. Lat. 2, 2660. – β) schlachten, greges armentorum reliquique pecoris, Cic.: boves, Ov.: bes. Opfertiere schlachten, opfern, sues, Varr.: hostias, victimas, Cic.: inter caesa et porrecta, s. porricio. – B) zerschlagen, zerhauen, zerhacken, vasa dolabris, Curt.: thynnos membratim, Plin.: cucurbitam minutim, Gell. – C) an-, auf- oder ausschneiden od. -hauen, ventrem, den Kaiserschnitt machen, Spart.: securibus umida vina, zerhauen, Verg.: latius (murus) quam caederetur (angebrochen wurde) ruebat, Liv.: montes in marmora, aushöhlen, Plin.: übtr., oratio caesa, die ungebundene Rede (v. Asyndeton), Cornif. rhet. 4, 26. Aquil. Rom. 18 u. 19. Mart. Cap. 5. § 528. – D) prägn.: a) hauend, schneidend zurechtmachen: palos, zurechthauen, Col. 11, 2, 12: volutas, ausmeißeln, Vitr. 3, 3 (4), 7 Schn. (Rose succidantur): toga rotunda et apte caesa (zugeschnitten), Quint. 11, 3, 139: übtr., caedere sermones = κόπτειν τὰ ῥήματα, schwatzen, plaudern, Ter. heaut. 242 (vgl. Prisc. 18, 232). – b) heraushauen, -brechen, lapides ex lapidicinis, Ulp. dig. 8, 4, 13. § 1: lapidem, lapides, Cic. II. Verr. 1, 147. Ulp. dig. 8, 4, 13. § 1: marmor, ibid. 24, 3, 7. § 13. – / vulg. Perf. caederunt, Itala Matth. 21, 35 u. 26, 67. Augustin. spec. 112. p. 99 M.

    lateinisch-deutsches > caedo

  • 16 erschlaffen

    v/i
    1. Glieder, Penis etc.: go limp; Muskel: grow tired, slacken; Haut: (begin to) sag, become ( oder get, go) flabby
    2. Person: tire, get ( oder grow) tired
    3. fig. Kraft, Interesse etc.: (begin to) flag
    * * *
    to wilt; to abate; to droop
    * * *
    er|schlạf|fen [ɛɐ'ʃlafn] ptp erschla\#fft
    1. vi aux sein
    (= ermüden) to tire, to grow weary; (= schlaff werden) to go limp; (Seil) to slacken, to go slack; (Interesse, Eifer) to wane, to flag
    2. vt
    to tire; (Medikament) to relax
    * * *
    er·schlaf·fen *
    [ɛɐ̯ˈʃlafn̩]
    vi Hilfsverb: sein
    1. (schlaff werden) to become limp
    etw \erschlaffen lassen to let sth go limp [or relax
    2. (die Straffheit verlieren) to become loose
    3. (welk werden) to wither, to become withered
    * * *
    intransitives Verb; mit sein
    1) <muscle, limb> become limp; (fig.) <resistance, will> weaken
    2) < skin> grow slack
    * * *
    1. Glieder, Penis etc: go limp; Muskel: grow tired, slacken; Haut: (begin to) sag, become ( oder get, go) flabby
    2. Person: tire, get ( oder grow) tired
    3. fig Kraft, Interesse etc: (begin to) flag
    * * *
    intransitives Verb; mit sein
    1) <muscle, limb> become limp; (fig.) <resistance, will> weaken
    2) < skin> grow slack

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > erschlaffen

  • 17 erschlagen

    I v/t (unreg.) kill; er wurde vom Blitz erschlagen he was struck (dead) by lightning; jemanden mit Argumenten etc. förmlich erschlagen umg., fig. overwhelm s.o. by the force of one’s arguments etc.
    II P.P. siehe I
    III Adj. umg.: ( vollkommen oder wie) erschlagen (verblüfft) flabbergasted; (erschöpft) whacked, bushed, out for the count
    * * *
    to butcher; to slay; to slaughter
    * * *
    er|schla|gen I [ɛɐ'ʃlaːgn] ptp erschlagen
    vt irreg
    to kill, to strike dead (liter)

    vom Blitz erschlágen werden — to be struck (dead) by lightning

    II [ɛɐ'ʃlaːgn]
    adj
    * * *
    (to kill: Cain slew his brother Abel.) slay
    * * *
    er·schla·gen *1
    vt
    jdn \erschlagen irreg
    1. (totschlagen) to beat sb to death
    2. (durch Darauffallen töten) to fall [down] and kill sb [in the process]
    die Säule fiel um und erschlug ihn the pillar fell down and killed him
    3. (überwältigen) to overwhelm sb
    4.
    du kannst mich \erschlagen, aber... (fam) you can do what you want to me but...
    er·schla·gen2
    adj (fam)
    \erschlagen sein to be dead beat sl, BRIT sl a. to be knackered
    * * *
    I
    unregelmäßiges transitives Verb strike dead; kill

    jemanden mit Argumenten erschlagen(fig.) defeat somebody with arguments

    II
    Adjektiv (ugs.)
    1) (erschöpft) worn out

    wie erschlagen seinbe flabbergasted (coll.) or thunderstruck

    * * *
    A. v/t (irr) kill;
    er wurde vom Blitz erschlagen he was struck (dead) by lightning;
    förmlich erschlagen umg, fig overwhelm sb by the force of one’s arguments etc
    B. pperf A
    C. adj umg: (
    wie)
    erschlagen (verblüfft) flabbergasted; (erschöpft) whacked, bushed, out for the count
    * * *
    I
    unregelmäßiges transitives Verb strike dead; kill

    jemanden mit Argumenten erschlagen(fig.) defeat somebody with arguments

    II
    Adjektiv (ugs.)
    1) (erschöpft) worn out

    wie erschlagen seinbe flabbergasted (coll.) or thunderstruck

    * * *
    v.
    to slay v.
    (§ p.,p.p.: slew, slain)
    to strike dead expr.

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > erschlagen

  • 18 caedo

    caedo, cecīdī, caesum, ere (vgl. altind. khidáti, stößt, drückt, reißt), auf etw. auftreffen, I) etw. od. auf (an) etw. hauen, schlagen, klopfen, jmd. od. auf jmd. hauen, schlagen, jmd. stoßen, prügeln, aushauen, a) übh.: lapidem ferro, Lucr.: silicem rostro, Liv.: ianuam saxis, Cic.: pectus, frontem, Quint.: sacrum lapidem rostro, hacken, Liv. – alqm, zB. uxorem, Augustin.: alqm calcibus, pugnis, Plaut.: alqm lapidibus, Cic. fr.: hastili tergum alcis, Liv.: discentes, Quint.: alqm verberibus, Komik.: alqm ferulā, Hor.: alqm virgis od. loris, Cic.: alqm flagris, Quint.: alqm flagellis, Sen.: alqm virgis ad necem, Cic.: alqm flagellis ad mortem, Hor.: alqm valide, Sen. rhet.: loris bene caesus, Gell. – Sprichw., stimulos pugnis caedere (= durch törichten Widerstand das Übel verschlimmern), Plaut. truc. 768. – übtr., testibus caedi, durch Z. gedrängt werden, Cic. ad Q. fr. 3, 3, 3. – b) obszön, v. Beischlaf, beschlafen, schänden, Catull. u.a. – II) prägn.: A) fällen = niederhauen, 1) Lebl., hauen = um-, abhauen, trabem abiegneam, Enn. fr.: lignum, Plaut.: ligna, Vulg.: ligna (in silvis), Salvian.: caedentes ligna, Holzhauer, Vulg.: silvam, Caes.: et maiores et magis ramosas arbores, Liv.: montanorum Ligurum vineas, Liv.: fenum, Col.: ruta (et) caesa, s. ruo. – Sprichw., s. vinetum. – 2) lebende Wesen: a) Menschen, einen einzelnen erschla-
    ————
    gen = töten, morden, od. eine Masse niederhauen, niedermachen, zusammenhauen, in die Pfanne hauen, gänzlich schlagen, Ti. Gracchum, Cic.: cives, Auct. b. Afr.: milites dispersos, Auct. b. Alex.: consulem exercitumque, Liv.: Antiochum, den A. (u. sein Heer), Hor.: ante oculos suorum caesi, Iustin.: caesa corpora, Auct. b. Afr.: reliqui caesorum, die Reste der Zusammengehauenen, Tac.: poet., caesi acervi, Haufen Erschlagener, Catull.: caesus sanguis, das Blut der Erschlagenen, Verg. – b) Tiere, α) erlegen, dentes aprorum, quos cecidit, Corp. inscr. Lat. 2, 2660. – β) schlachten, greges armentorum reliquique pecoris, Cic.: boves, Ov.: bes. Opfertiere schlachten, opfern, sues, Varr.: hostias, victimas, Cic.: inter caesa et porrecta, s. porricio. – B) zerschlagen, zerhauen, zerhacken, vasa dolabris, Curt.: thynnos membratim, Plin.: cucurbitam minutim, Gell. – C) an-, auf- oder ausschneiden od. -hauen, ventrem, den Kaiserschnitt machen, Spart.: securibus umida vina, zerhauen, Verg.: latius (murus) quam caederetur (angebrochen wurde) ruebat, Liv.: montes in marmora, aushöhlen, Plin.: übtr., oratio caesa, die ungebundene Rede (v. Asyndeton), Cornif. rhet. 4, 26. Aquil. Rom. 18 u. 19. Mart. Cap. 5. § 528. – D) prägn.: a) hauend, schneidend zurechtmachen: palos, zurechthauen, Col. 11, 2, 12: volutas, ausmeißeln, Vitr. 3, 3 (4), 7 Schn. (Rose succidantur): toga
    ————
    rotunda et apte caesa (zugeschnitten), Quint. 11, 3, 139: übtr., caedere sermones = κόπτειν τὰ ῥήματα, schwatzen, plaudern, Ter. heaut. 242 (vgl. Prisc. 18, 232). – b) heraushauen, -brechen, lapides ex lapidicinis, Ulp. dig. 8, 4, 13. § 1: lapidem, lapides, Cic. II. Verr. 1, 147. Ulp. dig. 8, 4, 13. § 1: marmor, ibid. 24, 3, 7. § 13. – vulg. Perf. caederunt, Itala Matth. 21, 35 u. 26, 67. Augustin. spec. 112. p. 99 M.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caedo

  • 19 erschlaffen

    ɛr'ʃlafən
    v
    1) se relâcher, perdre de sa vigueur
    2) ( Seil) se relâcher
    3) ( ermüden) se relâcher, se fatiguer
    4) ( Interesse) se relâcher
    erschlaffen
    erschlạffen * [ε495bc838ɐ̯/495bc838'∫lafən]
    Muskeln se relâcher; Arme, Penis mollir; Haut se ramollir; Beispiel: etwas erschlaffen lassen relâcher quelque chose

    Deutsch-Französisch Wörterbuch > erschlaffen

  • 20 iznemoći

    erma'tten (b), ermü'den (b), erschla'ffen (b), die Kräfte verlie'-ren (185); i-gao erma'ttet, er- schla'fft, entkrä'ftet, totmüde

    Hrvatski-Njemački rječnik > iznemoći

См. также в других словарях:

  • Schlafen — 1. Beter is dôt geslapen, denn dôt gelopen. Lat.: Stertendo praestat quam cursu fata subire. (Tunn., 192.) 2. Beyzeiten schlaffen gehen, früe auffstehen vnd jung freyen soll niemand gerewen. – Henisch, 1207, 32; Mathesy, 203b. 3. De da will… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»