-
1 zgruchotać
глаг.• сокрушить* * *zgrucho|tać\zgruchotaćcze/\zgruchotaćce, \zgruchotaćcz, \zgruchotaćtany сов. разбить, раздробить;\zgruchotać kość размозжить кость; \zgruchotać samochód разбить вдребезги машину
+ zmiażdżyć, zdruzgotać* * *zgruchocze / zgruchoce, zgruchocz, zgruchotany сов.разби́ть, раздроби́тьzgruchotać kość — размозжи́ть кость
zgruchotać samochód — разби́ть вдре́безги маши́ну
Syn: -
2 zgruchotać
zgruchotać pf →LINK="gruchotać" gruchotaćgruchotać v/i rasseln, poltern -
3 zgruchotać
zgruchotać [zgruxɔtaʨ̑] -
4 miazga
сущ.• мякоть• пульпа* * *miazg|a♀ 1. размельчённая масса; мезга; месиво ň;skruszyć (zgruchotać) na \miazgaę размозжить; \miazga zębowa анат. пульпа;
2. бот. камбий ♂* * *ж1) размельчённая ма́сса; мезга́; ме́сиво nskruszyć (zgruchotać) na miazgę — размозжи́ть
miazga zębowa — анат. пу́льпа
2) бот. ка́мбий m -
5 strzaskać
глаг.• поколебать• разбивать• размозжить• сокрушить* * *strzaska|ć\strzaskaćny сов. разбить, раздробить* * *strzaskany сов.разби́ть, раздроби́тьSyn: -
6 zdruzgotać
глаг.• разить• размозжить• сокрушить* * *zdruzgo|tać\zdruzgotaćcze/\zdruzgotaćce, \zdruzgotaćtany сов. сокрушить+strzaskać, zmiażdżyć, zgruchotać
* * *zdruzgocze / zdruzgoce, zdruzgotany сов.сокруши́тьSyn: -
7 grucho|tać
impf (gruchoczę a. gruchocę) Ⅰ vt (miażdżyć) to smash, to crush- gruchotać komuś czaszkę to crush sb’s skull ⇒ zgruchotać, pogruchotaćⅡ vi (wydawać odgłos) to rattle- w szklance gruchotały kostki lodu ice cubes rattled in the glassThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > grucho|tać
-
8 gruchotać
gruchotać v/i rasseln, poltern -
9 zerschmettern
См. также в других словарях:
zgruchotać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}gruchotać I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zgruchotać — dk IX, zgruchotaćoczę (zgruchotaćocę), zgruchotaćoczesz (zgruchotaćocesz), zgruchotaćocz, zgruchotaćał, zgruchotaćany pot. «połamać, rozbić na drobne kawałki; zmiażdżyć, zdruzgotać» Zgruchotana kość przedramienia. Lody zgruchotały okręt.… … Słownik języka polskiego
gruchotać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, gruchotaćoczę || gruchotaćocę, gruchotaćocze || gruchotaćoce, gruchotaćany {{/stl 8}}– zgruchotać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa {{/stl 8}}{{stl 7}} rozbijać coś na drobne kawałki, powodując hałas; druzgotać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
miazga — ż III, CMs. miazgazdze, blm «bezkształtna, spoista masa powstała zwykle na skutek rozbicia, zgniecenia, stłuczenia czegoś» Miazga owocowa. Zbić, rozbić, zgnieść, zgruchotać coś na miazgę. ∆ anat. Miazga zęba a. miazga zębowa «miękka, silnie… … Słownik języka polskiego
strzaskać — dk I, strzaskaćam, strzaskaćasz, strzaskaćają, strzaskaćaj, strzaskaćał, strzaskaćany «rozbić w kawałki, zmiażdżyć, zgruchotać, roztłuc» Drzewo strzaskane piorunem. Noga strzaskana kulami. Strzaskane szyby, meble, obrazy. Nie dziękuj, wyznam ci… … Słownik języka polskiego
zdruzgotać — dk IX, zdruzgotaćoczę a. zdruzgotaćocę, zdruzgotaćoczesz a. zdruzgotaćocesz, zdruzgotaćocz, zdruzgotaćał, zdruzgotaćany «rozbić na drobne kawałki; skruszyć, strzaskać, zmiażdżyć, zgruchotać» Piorun zdruzgotał stare drzewo. Zdruzgotany pomnik.… … Słownik języka polskiego
