-
1 zarzucić
zarzucać k-u jemandem vorwerfen, jemandem vorhalten; an jemandem aussetzen; (zrezygnować) aufgeben, verwerfen;zarzucać na ramiona über die Schulter werfen;zarzucać ręce na szyję die Arme um den Hals schlingen;zarzucać pytaniami mit Fragen überschütten;zarzucać rynek (I) den Markt überschwemmen (mit D); v/i pojazd schleudern;samochód zarzucał das Auto kam ins Schleudern -
2 zarzucić
vt pf→ zarzucać -
3 zarzucać
zarzucić worek na ramię den Sack über die Schulter werfen2) ( ubierać się w coś) umhängen, überwerfen3) ( wypełniać czymś) überhäufen, bedecken\zarzucać coś papierami/kwiatami etw mit Papieren/Blumen bedecken5) ( oskarżać)\zarzucać komuś coś jdm etw vorwerfen [ lub zum Vorwurf machen]nic mu nie można zarzucić man kann ihm keinen Vorwurf machen [ lub nichts vorwerfen]6) ( naddawać na zakręcie) pojazd: schleudern, ins Schleudern geraten7) ( rzucać coś na odległość)zarzucić wędkę die Angel auswerfenzarzucić komuś ręce na szyję jdm um den Hals fallen -
4 Vorwurf
Vorwurf <-[e]s, Vorwürfe> mzarzut mjdm [wegen etw] Vorwürfe machen czynić komuś wyrzuty [z powodu czegoś]jdm den \Vorwurf der Bestechlichkeit machen zarzucać [ perf zarzucić] komuś przekupstwodas kann mir niemand zum \Vorwurf machen tego mi nikt nie może zarzucićich habe mir keine Vorwürfe zu machen nie mam sobie nic do zarzucenia -
5 kotwica
fAnker m -
6 płaszcz
mMantel m -
7 ramię
ramię n (- enia; - ona) Arm m; (bark) Schulter f; cyrkla Schenkel m; dźwigu Ausleger m; świecznika, rzeki, krzyża Arm m;ramiona pl ośmiornicy (Fang)Arme pl;rzucić się pf k-u w ramiona sich jemandem in die Arme werfen;chwycić pf za ramię k-o jemanden am Arm packen;nieść na ramionach auf den Schultern tragen;przewiesić pf torbę przez ramię eine Tasche über der Schulter tragen;zarzucić pf chustę na ramiona ein Tuch über die Schulter legen;szerokie ramiona pl breite Schultern pl;poklepać pf po ramieniu k-o jemandem auf die Schulter klopfen;objął ją ramieniem er legte den Arm um ihre Schultern;sięgać do ramion k-u jemandem bis zur Schulter reichen;zarzuciła mu ramiona na szyję sie schlang ihre Arme um seinen Hals;zaglądać przez ramię über die Schulter gucken;z otwartymi ramionami mit offenen Armen;ramię w ramię Schulter an Schulter;z ramienia (G) im Namen, im Auftrag (von D); -
8 zarzucać
zarzucać k-u jemandem vorwerfen, jemandem vorhalten; an jemandem aussetzen; (zrezygnować) aufgeben, verwerfen;zarzucać na ramiona über die Schulter werfen;zarzucać ręce na szyję die Arme um den Hals schlingen;zarzucać pytaniami mit Fragen überschütten;zarzucać rynek (I) den Markt überschwemmen (mit D); v/i pojazd schleudern;samochód zarzucał das Auto kam ins Schleudern -
9 anhängen
-
10 Anker
Anker ['aŋkɐ] <-s, -> mkotwica f -
11 ankern
vi -
12 anklagen
an|klagenI. vt -
13 auswerfen
aus|werfenvt irr -
14 bemängeln
bemängeln * [bə'mɛŋəln]vtetw [an jdm] \bemängeln zarzucić [komuś] coś, wytknąć [komuś] cośetw [an einer S.] \bemängeln skrytykować coś [w czymś]\bemängeln, dass... mieć pretensje, że... -
15 einwenden
ein|wendenvt irretw gegen jdn \einwenden zarzucać [ perf zarzucić] coś komuśetw gegen etw einzuwenden haben mieć coś czemuś do zarzucenia -
16 schultern
-
17 überhäufen
überhäufen * [y:bɐ'hɔyfən]vt1) ( überschütten)jdn mit etw \überhäufen zasypać kogoś czymś2) ( bedecken)etw mit etw \überhäufen zarzucić coś czymś -
18 umhängen
-
19 Vernachlässigung
Vernachlässigung <-, -en> fzur \Vernachlässigung des Äußeren neigen mieć skłonności do zaniedbywania wyglądu zewnętrznegojdm die \Vernachlässigung seiner Pflichten vorwerfen zarzucać [ perf zarzucić] komuś zaniedbywanie obowiązków -
20 vorwerfen
См. также в других словарях:
zarzucić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zarzucać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zarzucić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zarzucićcę, zarzucićci, zarzucićrzuć, zarzucićcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zarzucić — dk VIa, zarzucićcę, zarzucićcisz, zarzucićrzuć, zarzucićcił, zarzucićcony zarzucać ndk I, zarzucićam, zarzucićasz, zarzucićają, zarzucićaj, zarzucićał, zarzucićany 1. «rzucając zawiesić, zaczepić coś na czymś; przerzucić przez coś» Zarzucić worek … Słownik języka polskiego
zarzucać — → zarzucić … Słownik języka polskiego
zarzucać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zarzucaćam, zarzucaća, zarzucaćają, zarzucaćany {{/stl 8}}– zarzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zarzucaćcę, zarzucaćci, zarzucaćrzuć, zarzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ramię — n V, D. ramięmienia; lm M. ramięmiona, D. ramięmion 1. «staw łączący łopatkę z barkiem wraz z otaczającym go mięśniem; bark» Szerokie, wąskie, spadziste, proste ramiona. Iść z czymś (np. ze strzelbą, z kosą) na ramieniu. Przewiesić, przerzucić… … Słownik języka polskiego
krowa — 1. Dojna krowa «źródło dużego i stałego dochodu»: (...) wojewoda wykorzystuje Skarb Państwa w charakterze dojnej krowy. TV rep 1994. 2. Święta krowa «o kimś, kogo nie wolno krytykować, komu nie wypada niczego zarzucić»: Wielu politykom wydaje się … Słownik frazeologiczny
kupa — 1. pot. Trzymać się kupy a) «o ludziach i zwierzętach: trzymać się razem, stanowić solidarną gromadę»: Za mną! – wołali konwojenci, w których wstąpił duch władzy. – Uważać, żeby się nie pogubić! Trzymać się kupy! J. Wittlin, Sól. b) «o… … Słownik frazeologiczny
słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… … Słownik frazeologiczny
boa — ndm 1. m «Boa constrictor, wąż z rodziny dusicieli, żyjący w krajach tropikalnych, głównie w lasach; poluje nocą na ssaki i ptaki» 2. n «rodzaj długiego kołnierza z futra, z piór, przypominającego kształtem węża» Puchowe boa. Boa z królików.… … Słownik języka polskiego
brzemię — n V, D. brzemięmienia; lm M. brzemięmiona, D. brzemięmion «ciężar, ładunek, zwłaszcza dźwigany na plecach lub oburącz przed sobą; wielka ilość czego» Ciężkie, wielkie brzemię czego (np. bielizny, chrustu, siana). Dźwigać (na barkach), włożyć na… … Słownik języka polskiego
cuma — ż IV, CMs. cumamie; lm D. cum mors. «lina do cumowania lub do holowania statków» Rzucić, zarzucić cumy. Statek stoi na cumach. Cuma puściła. ‹niem.› … Słownik języka polskiego