-
1 zarzucać
zarzucać k-u jemandem vorwerfen, jemandem vorhalten; an jemandem aussetzen; (zrezygnować) aufgeben, verwerfen;zarzucać na ramiona über die Schulter werfen;zarzucać ręce na szyję die Arme um den Hals schlingen;zarzucać pytaniami mit Fragen überschütten;zarzucać rynek (I) den Markt überschwemmen (mit D); v/i pojazd schleudern;samochód zarzucał das Auto kam ins Schleudern -
2 zarzucać
zarzucić worek na ramię den Sack über die Schulter werfen2) ( ubierać się w coś) umhängen, überwerfen3) ( wypełniać czymś) überhäufen, bedecken\zarzucać coś papierami/kwiatami etw mit Papieren/Blumen bedecken5) ( oskarżać)\zarzucać komuś coś jdm etw vorwerfen [ lub zum Vorwurf machen]nic mu nie można zarzucić man kann ihm keinen Vorwurf machen [ lub nichts vorwerfen]6) ( naddawać na zakręcie) pojazd: schleudern, ins Schleudern geraten7) ( rzucać coś na odległość)zarzucić wędkę die Angel auswerfenzarzucić komuś ręce na szyję jdm um den Hals fallen -
3 zarzucić
zarzucać k-u jemandem vorwerfen, jemandem vorhalten; an jemandem aussetzen; (zrezygnować) aufgeben, verwerfen;zarzucać na ramiona über die Schulter werfen;zarzucać ręce na szyję die Arme um den Hals schlingen;zarzucać pytaniami mit Fragen überschütten;zarzucać rynek (I) den Markt überschwemmen (mit D); v/i pojazd schleudern;samochód zarzucał das Auto kam ins Schleudern -
4 zarzucić
vt pf→ zarzucać -
5 bombardować
bombardować [bɔmbardɔvaʨ̑] < perf z->vt1) ( zrzucać bomby) bombardieren2) fiz\bombardować jądra atomowe neutronami Atomkerne mit Neutronen beschießen\bombardować kogoś pytaniami jdn mit Fragen bombardieren ( fam) -
6 wyrzucać
\wyrzucać śmieci den Müll wegbringenwyrzucić kogoś z pracy jdn entlassen, jdn feuern ( fam)3) ( ciskać) schmettern, schleudernfale wyrzuciły butelkę na brzeg die Wellen haben die Flasche ans Ufer geworfen\wyrzucać komuś coś jdm etw vorwerfen -
7 wytykać
vt1) ( wysuwać)\wytykać głowę spod koca den Kopf unter der Decke hervorstecken2) ( zarzucać)\wytykać coś komuś jdm etw vorhalten\wytykać kogoś palcami ( przen) mit den Fingern auf jdn zeigennie wytykając palcem ohne Namen zu nennen -
8 zawalać
-
9 anhängen
-
10 Anker
Anker ['aŋkɐ] <-s, -> mkotwica f -
11 ankern
vi -
12 anklagen
an|klagenI. vt -
13 ausscheren
aus|scheren[nach links/rechts] \ausscheren Fahrzeug: zarzucać [na lewo/prawo] -
14 ausschwenken
-
15 einwenden
ein|wendenvt irretw gegen jdn \einwenden zarzucać [ perf zarzucić] coś komuśetw gegen etw einzuwenden haben mieć coś czemuś do zarzucenia -
16 Vernachlässigung
Vernachlässigung <-, -en> fzur \Vernachlässigung des Äußeren neigen mieć skłonności do zaniedbywania wyglądu zewnętrznegojdm die \Vernachlässigung seiner Pflichten vorwerfen zarzucać [ perf zarzucić] komuś zaniedbywanie obowiązków -
17 vorwerfen
-
18 Vorwurf
Vorwurf <-[e]s, Vorwürfe> mzarzut mjdm [wegen etw] Vorwürfe machen czynić komuś wyrzuty [z powodu czegoś]jdm den \Vorwurf der Bestechlichkeit machen zarzucać [ perf zarzucić] komuś przekupstwodas kann mir niemand zum \Vorwurf machen tego mi nikt nie może zarzucićich habe mir keine Vorwürfe zu machen nie mam sobie nic do zarzucenia
См. также в других словарях:
zarzucać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zarzucaćam, zarzucaća, zarzucaćają, zarzucaćany {{/stl 8}}– zarzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zarzucaćcę, zarzucaćci, zarzucaćrzuć, zarzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zarzucać — → zarzucić … Słownik języka polskiego
zadać — 1. Zadać sobie, komuś gwałt «zmusić się lub zmusić kogoś do czegoś»: (...) cierpi ta dziewczyna, którą ledwie znam, która musi sobie zadawać widoczny gwałt, aby ze mną w ogóle o tych, jakże brudnych rzeczach, rozmawiać. L. Tyrmand, Dziennik. 2.… … Słownik frazeologiczny
zadawać — 1. Zadać sobie, komuś gwałt «zmusić się lub zmusić kogoś do czegoś»: (...) cierpi ta dziewczyna, którą ledwie znam, która musi sobie zadawać widoczny gwałt, aby ze mną w ogóle o tych, jakże brudnych rzeczach, rozmawiać. L. Tyrmand, Dziennik. 2.… … Słownik frazeologiczny
gruntówka — ż III, CMs. gruntówkawce; lm D. gruntówkawek 1. «wędka bez spławika, której sznurek jest obciążony w ten sposób, że haczyk z przynętą spoczywa na dnie» Łowić gruntówką. Zarzucać gruntówkę. 2. pot. «farba służąca do gruntowania» … Słownik języka polskiego
kłamstwo — n III, Ms. kłamstwowie; lm D. kłamstw «twierdzenie niezgodne z rzeczywistością, wypowiedziane z zamiarem wprowadzenia kogoś w błąd; fałsz, łgarstwo, nieprawda» Bezczelne, podłe, oczywiste, wierutne kłamstwo. Nie skalać się kłamstwem. Uciekać się… … Słownik języka polskiego
konsumpcjonizm — m IV, D. u, Ms. konsumpcjonizmzmie, blm «postawa życiowa charakteryzująca się nadmiernym przywiązywaniem wagi do zdobywania dóbr materialnych» Zarzucać komuś konsumpcjonizm … Słownik języka polskiego
najeżdżać — ndk I, najeżdżaćam, najeżdżaćasz, najeżdżaćają, najeżdżaćaj, najeżdżaćał, najeżdżaćany 1. forma ndk czas. najechać (p.) 2. posp. «ostro krytykować kogoś, powstawać przeciw komuś, zarzucać coś komuś» Najeżdżać na kogoś bez powodu … Słownik języka polskiego
nieprawomyślność — ż V, DCMs. nieprawomyślnośćści, blm rzecz. od nieprawomyślny Zarzucać komuś nieprawomyślność … Słownik języka polskiego
nieuctwo — n III, Ms. nieuctwowie, blm «brak wykształcenia spowodowany czyjąś niechęcią do nauki, niewykorzystaniem możności zdobywania wiedzy; ignorancja, ciemnota» Grzeszyć nieuctwem. Zarzucać komuś nieuctwo. Walczyć z nieuctwem … Słownik języka polskiego
niewierność — ż V, DCMs. niewiernośćści 1. lm MD. niewiernośćści «niedochowanie wierności małżeńskiej, zdrada małżeńska, wiarołomstwo» Zarzucać małżonkowi niewierność. 2. blm «sprzeniewierzenie się komuś, czemuś, brak lojalności wobec kogoś» Niewierność wobec… … Słownik języka polskiego