zarobki

См. также в других словарях:

• oberwać — dk IX, oberwaćrwę, oberwaćrwiesz, oberwaćrwij, oberwaćrwał, oberwaćrwany obrywać ndk I, oberwaćam, oberwaćasz, oberwaćają, oberwaćaj, oberwaćał, oberwaćany 1. «szarpiąc obedrzeć, urwać coś, odłączyć coś od czegoś» Oberwać falbankę od sukienki,… …   Słownik języka polskiego

• chleb — 1. Chleb powszedni a) «codzienne jedzenie konieczne, by utrzymać się przy życiu»: (...) nigdy nie musiał pracować ciężko na chleb powszedni. C. Miłosz, Legendy. b) «rzecz codzienna, zwykła, nic nadzwyczajnego»: Teraz wszystko wydawało się… …   Słownik frazeologiczny

• hańbić się — Nie hańbić się pracą «żyć na koszt innych, nie wykazując ochoty do podjęcia pracy»: Zarobki wszelkie ustały, pracą nikt się nie hańbił (...). S. Żeromski, Przedwiośnie …   Słownik frazeologiczny

• jeden — I. 1. Za jednym zachodem «przy okazji załatwienia jakiejś innej sprawy, jednocześnie z czymś»: – Chciałbym napisać grubą książkę, więc musiałbym po Węgrzech podróżować ze trzy miesiące. (...) Przelot Air India do Pragi byłby najprostszy. Jeżeli… …   Słownik frazeologiczny

• bok — m III, D. u, N. bokkiem; lm M. i 1. «prawa albo lewa strona tułowia człowieka lub zwierzęcia» Położyć się na prawym boku. Przewracać się z boku na bok. Wziąć się pod boki. Zawiesić miecz u boku. ◊ Coś jest pod bokiem «coś jest bardzo blisko, do… …   Słownik języka polskiego

• bruk — m III, D. u, N. brukkiem; lm M. i 1. «nawierzchnia drogowa twarda, nie ulepszona, ułożona z kamienia polnego lub łamanego na podłożu z podsypki piaskowej» Gładki, nierówny, wyboisty, wyślizgany bruk. Naprawiać, układać bruk. ◊ Na miejskim,… …   Słownik języka polskiego

• chleb — m IV, D. a, Ms. chlebbie; lm M. y «pieczywo z mąki i wody na drożdżach lub na zakwasie, wyrobione w bochenki; bochenek takiego pieczywa» Chleb biały, czarny, pszenny, żytni, pytlowy. Chleb świeży, czerstwy, wypieczony. Chleb z marmoladą. Kromka,… …   Słownik języka polskiego

• dodatkowy — dodatkowywi «taki, który został dodany do czegoś; nadprogramowy, uzupełniający» Dodatkowa praca. Dodatkowe wynagrodzenie, zarobki. Dodatkowi robotnicy. ∆ ekon. Wartość dodatkowa «część wartości towarów wytworzonych przez robotników najemnych… …   Słownik języka polskiego

• dorywczy — «odbywający się, zdarzający się od czasu do czasu; doraźny, przygodny, okolicznościowy; przypadkowy» Dorywcza pomoc. Dorywcze zarobki. Praca dorywcza. Dorywcze wyjazdy, znajomości …   Słownik języka polskiego

• drobny — drobnyni, drobnyniejszy 1. «mały, niewielki» a) «pod względem objętości, rozmiarów» Drobne muszki, komary, owady, rybki. Drobna zwierzyna. Drobny druk. Drobne pismo. Talerz rozbił się w drobne kawałki. Chodzić drobnymi kroczkami. ∆ Drobny inwenta …   Słownik języka polskiego

• godziwy — godziwywszy książk. «odpowiedni, właściwy, słuszny, dozwolony, rzetelny, uczciwy» Godziwe zarobki. Godziwa zapłata. Godziwy dochód. Uważać coś za rzecz godziwą. Szukać godziwszych zysków …   Słownik języka polskiego