(niespokojny)

См. также в других словарях:

• niespokojny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, niespokojnyni, niespokojnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} cechujący się brakiem spokoju, stałości, stabilności; pełen zaskakujących zmian, nadmiernie ruchliwy, zakłócający… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• niespokojny — niespokojnyni, niespokojnyniejszy 1. «odznaczający się brakiem spokoju, będący w ciągłym ruchu, zmieniający ciągle pozycję, miejsce pobytu; ruchliwy, niezrównoważony» Niespokojny duch. Niespokojny charakter. To niespokojny człowiek. Po narkozie… …   Słownik języka polskiego

• słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… …   Słownik frazeologiczny

• burzliwy — burzliwywi, burzliwywszy 1. «odznaczający się burzami; pełen burz» Burzliwe lata. Burzliwy rok. Burzliwa pogoda. przen. «obfitujący w niezwykłe wydarzenia, wstrząsy dziejowe, pełen niepokoju, zamętu; niespokojny» Burzliwe czasy. Burzliwe dzieje.… …   Słownik języka polskiego

• nerwowy — nerwowywi 1. «będący nerwem, dotyczący nerwów, wchodzący w skład nerwu albo złożony z nerwów» Zwoje, centra, włókna nerwowe. Substancja nerwowa mózgu. ∆ anat. Komórka nerwowa → neuron ∆ Tkanka nerwowa «zespół komórek, z których zbudowane są… …   Słownik języka polskiego

• awanturniczy — «właściwy awanturnikom; gwałtowny, kłótliwy, niespokojny, nieopanowany; pełen awantur; nacechowany awanturniczością, awanturnictwem; ryzykowny, niezwykły» Awanturnicze usposobienie. Film awanturniczy. Powieść awanturnicza. Wyczyny awanturnicze.… …   Słownik języka polskiego

• duch — m III, DB. a 1. blm «energia psychiczna, właściwości psychiczne człowieka; umysł, świadomość, myślenie, dusza» Siła, hart, moc ducha. Spokój ducha. Muzyka, poezja to pokarm dla ducha. ◊ W szczerości, w skrytości, w pokorze, w prostocie lub w… …   Słownik języka polskiego

• gorączkowy — 1. «występujący podczas gorączki, będący objawem gorączki» Gorączkowe rumieńce, wypieki. Gorączkowy sen. Gorączkowe majaczenia. 2. «nacechowany pośpiechem, pełen podniecenia, zniecierpliwienia, niepokoju; pośpieszny, niespokojny; wzmożony»… …   Słownik języka polskiego

• niepewny — niepewnyni a. niepewien (tylko w funkcji orzecznika w zn. 3) 1. «niezupełnie bezpieczny, zawierający ryzyko; trudny do przewidzenia» Niepewny los. Niepewne drogi. ◊ Niepewne jutro «nie zapewniona przyszłość» 2. «taki, na którym nie można polegać …   Słownik języka polskiego

• niespokojnie — przysłów. od niespokojny a) w zn. 1: Spać niespokojnie. b) w zn. 2: Rozglądać się niespokojnie. Oczy biegały mu niespokojnie …   Słownik języka polskiego

• rozbiegany — 1. «chodzący szybkimi krokami; śpieszący się; zapędzony» Rozbiegani ludzie. 2. «szybko biegnący, pędzący, toczący się z dużą szybkością; o koniach: ponoszący» Rozbiegana dzieciarnia. Powstrzymać rozbiegane konie. ◊ (do zn. 1 i 2) Rozbiegane oczy… …   Słownik języka polskiego