zaniknąć

См. также в других словарях:

• zaniknąć — dk Va a. Vc, zaniknąćnie, zaniknąćnął a. zaniknąćnikł, zaniknąćnęła a. zaniknąćkła, zaniknąćkłszy zanikać ndk I, zaniknąćka, zaniknąćał 1. «stać się niewidocznym, zginąć z oczu; zniknąć» Coś zanika w mroku. Słońce zanikało za horyzontem. Ląd… …   Słownik języka polskiego

• zanikać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, zanikaća, zanikaćają {{/stl 8}}– zaniknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa a. IVb, zanikaćnie, zanikaćnął ||zanikaćnikł, zanikaćnęła || zanikaćkła {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obumrzeć — dk XI, obumrzećmrę, obumrzećmrzesz, obumrzećmrzyj, obumrzećmarł, obumrzećmarłszy obumierać ndk I, obumrzećam, obumrzećasz, obumrzećają, obumrzećaj, obumrzećał 1. «o żywych organizmach, tkankach: przestać funkcjonować, stać się martwym; zamrzeć» 2 …   Słownik języka polskiego

• pogasnąć — dk Vc, pogasnąćgaśnie, pogasnąćgasły, pogasnąćgasłszy «o wielu źródłach światła, ogniach itp.: przestać się palić, świecić; zgasnąć kolejno, jedno po drugim» Światła w oknach pogasły. Na ulicy pogasły latarnie. przen. a) «o wielu rzeczach:… …   Słownik języka polskiego

• pozanikać — dk I, pozanikaćka, pozanikaćają, pozanikaćał «zaniknąć (stopniowo) w większej liczbie, w wielu miejscach» Pozanikały niektóre gatunki roślin …   Słownik języka polskiego

• rozmydlić — dk VIa, rozmydlićlę, rozmydlićlisz, rozmydlićmydl, rozmydlićlił, rozmydlićlony rozmydlać ndk I, rozmydlićam, rozmydlićasz, rozmydlićają, rozmydlićaj, rozmydlićał, rozmydlićany «pozbawić ostrości, wyrazistości» Rozmydlone światło poranka.… …   Słownik języka polskiego

• rozpłynąć się — dk Vb, rozpłynąć sięnę się, rozpłynąć sięniesz się, rozpłynąć siępłyń się, rozpłynąć sięnął się, rozpłynąć sięnęła się, rozpłynąć sięnęli się, rozpłynąć sięnąwszy się rozpływać się ndk I, rozpłynąć sięam się, rozpłynąć sięasz się, rozpłynąć… …   Słownik języka polskiego

• urwać — dk IX, urwaćwę, urwaćwiesz, urwaćwij, urwaćał, urwaćany urywać ndk I, urwaćam, urwaćasz, urwaćają, urwaćaj, urwaćał, urwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od czegoś, oderwać część czegoś; oberwać, oderwać» Urwać guzik, klamkę, kawałek… …   Słownik języka polskiego

• wygasnąć — dk Vc, wygasnąćgaśnie, wygasnąćgasł, wygasnąćsłszy wygasać ndk I, wygasnąćsa, wygasnąćają, wygasnąćał 1. «przestać się palić, płonąć, świecić» Ogień wygasał na kominku. Wygasłe hałdy, zgliszcza. ∆ Wygasły wulkan, krater «wulkan, krater nieczynny …   Słownik języka polskiego

• zatracić — dk VIa, zatracićcę, zatracićcisz, zatracićtrać, zatracićcił, zatracićcony zatracać ndk I, zatracićam, zatracićasz, zatracićają, zatracićaj, zatracićał, zatracićany «stracić (pewne cechy); przestać się czymś odznaczać» Zatracić poczucie… …   Słownik języka polskiego

• zgasnąć — dk Vc, zgasnąćnę, zgaśniesz, zgaśnij, zgasł, zgasła, zgaśli «przestać się palić, płonąć, świecić» Zgasły światła w oknach. Zgasła świeca, lampa. Zgasło cygaro. ∆ Motor, silnik zgasł «motor, silnik przestał pracować» przen. a) «stracić blask,… …   Słownik języka polskiego