-
1 zaburzenie
n.Gen. pl. -ń (np. psychiczne) disturbance; (np. żołądkowe, mowy) disorder; astron. perturbation; geol. dislocation; zaburzenia emocjonalne psych. affective disorders; zaburzenia łaknienia pat. (np. bulimia, anoreksja) eating disorders; zaburzenia mowy pat. speech impediments l. disorders; zaburzenia procesu myślowego pat. thought disorder; zaburzenia psychiczne/emocjonalne/snu pat. mental/emotional/sleep disorder; zaburzenie czynności dysfunction; zaburzenie osobowości pat. personality disorder; zaburzenie pola geomagnetycznego meteor. magnetic disturbance.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaburzenie
-
2 zaburzenie
n mech.pl. возмущение, нарушениеKrótki rosyjsko-polski i polsko-rosyjski Słownik Polytechnic > zaburzenie
-
3 zaburzenie
сущ.• беспокойство• беспорядки• беспорядок• беспорядочность• бестолковщина• возбуждение• волнение• забота• кавардак• нарушение• непорядок• неприятность• неурядица• проблема• треволнение -
4 zaburzenie
1. désordre2. perturbation3. trouble -
5 zaburzenie
-
6 zaburzenie
1 mairg 2 trioblóid -
7 zaburzenie
karışıklık -
8 zaburzenie
[забуженє]nрозлад med. -
9 zaburzenie
netvarka -
10 zaburzenie
1 gambalá2 gulo3 guluhin4 kaguluhan5 lumitó6 pangguguló7 pangliligalig -
11 zaburzenie
azar; bozgaklyk; hasrat; hyllalla; pasgel; ünji -
12 zaburzenie
1) ακαταστασία2) αταξία -
13 zaburzenie metabolizmu gamma-globulin
• gammopathySłownik polsko-angielski dla inżynierów > zaburzenie metabolizmu gamma-globulin
-
14 zaburzenie sieci
• discordering -
15 zaburzenie uskokowe
• faultingSłownik polsko-angielski dla inżynierów > zaburzenie uskokowe
-
16 zaburzenie warstw
• displacement of strata -
17 geomagnetyczny
a.geomagnetic; pole geomagnetyczne geomagnetic field; zaburzenie pola geomagnetycznego meteor. magnetic disturbance.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > geomagnetyczny
-
18 mowa
1) ( język) language, tongue; ( zdolność mówienia) speech ( przemówienie) nom pl -wy, gen pl mów2) speechczłowiek, o którym mowa — the man in question
część mowy — JĘZ part of speech
mowa zależna/niezależna — JĘZ indirect/direct speech
* * *f.1. (= język) language, tongue; (zwł. obca) pot. lingo; ( język określonego środowiska) parlance, idiom; ( język określonego regionu) dialect; mowa ojczysta mother tongue; mowa potoczna colloquial speech; w mowie prawniczej in legal parlance.2. (= to, co się mówi) talk, speech; skoro o tym mowa in connection with this; skoro mowa o wakacjach... speaking of holidays...; artykuł, o którym mowa... the article in question...; nie było mowy o czymś there was no mention of sth; nie ma mowy o tym, żeby się mylił there is no possibility of his being wrong; mowa była o przyszłej współpracy the subject (of the discussion) was future cooperation; o wilku mowa speak of the devil; mowy nie ma! l. nie ma mowy! pot. that's out of the question!, no way!, forget it!, no dice!3. (= zdolność mówienia) speech; narządy mowy l. aparat mowy speech organs, organs of speech; zaburzenie mowy speech disorder; rozpoznawanie mowy speech recognition; synteza mowy speech synthesis; system rozpoznawania mowy voice recognition system; mowa ciała (psych.) body language; odbierać komuś mowę dumbfound sb; odebrało mu mowę he was left speechless; odzyskać mowę find one's tongue; mowa jest srebrem, milczenie złotem speech is silver, silence is gold.4. gram. speech; część mowy part of speech; mowa zależna indirect l. reported speech; mowa niezależna direct speech.5. (= wymowa) pronunciation.6. Gen.pl. mów (= przemówienie) speech, address; mowa inauguracyjna inaugural speech; mowa pochwalna eulogy; mowa pogrzebowa funeral oration; mowa pożegnalna valediction; mowa obrończa defence; wygłosić mowę (zwł. polityczną) make l. give l. deliver a speech.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > mowa
-
19 rozkojarzenie
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozkojarzenie
-
20 równowaga
balance; ( opanowanie) balance, poise; TENIS deucetracić (stracić perf) równowagę — to lose one's balance
wyprowadzić lub wytrącić ( perf) kogoś z równowagi — to throw sb off balance
* * *f.1. (= stała postawa) balance; równowaga umysłu balance of mind, equanimity; zaburzenie równowagi balance disturbance; zmysł równowagi balance; stracić równowagę lose one's balance; zachwiać równowagę upset the balance; przywrócić równowagę redress l. restore the balance; odzyskać równowagę regain one's balance; stworzyć równowagę strike a balance.2. (= opanowanie, spokój) poise, composure, balance; wyprowadzić l. wytrącić kogoś z równowagi throw sb off balance; wytrącony z równowagi off balance.3. (= zrównoważenie) composure, poise.4. (= równy układ sił) balance, equilibrium; równowaga gospodarcza economic balance; równowaga budżetowa budget balance; równowaga biologiczna biological balance; równowaga cenowa price equilibrium.5. fiz. equilibrium; równowaga chwiejna l. niestała unstable l. labile equilibrium; równowaga stała stable equilibrium.6. tenis deuce.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > równowaga
- 1
- 2
См. также в других словарях:
zaburzenie — n I 1. rzecz. od zaburzyć. 2. lm D. zaburzenieeń zwykle w lm «zakłócenia, nieprawidłowości w działaniu, funkcjonowaniu czegoś; stan odbiegający od normy, zwłaszcza w czynnościach fizjologicznych organizmu» Zaburzenia hormonalne, psychiczne,… … Słownik języka polskiego
amuzja — ż I, DCMs. amuzjazji, blm med. «niezdolność do rozpoznawania melodii lub zaburzenie umiejętności śpiewu, gry na instrumencie muzycznym wskutek uszkodzenia kory mózgowej, występujące zwykle z objawami afazji» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
arytmia — ż I, DCMs. arytmiamii, blm 1. «brak rytmu; nierytmiczność» Arytmia silnika. Arytmia w pracy maszyny. 2. med. «zaburzenie rytmu pracy serca wskutek chorób mięśnia sercowego lub zmian w układzie przewodzącym serca; niemiarowość tętna» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
asfiksja — ż I, DCMs. asfiksjasji, blm med. «zaburzenie procesu oddychania wywołane wadliwym funkcjonowaniem narządów oddechowych; powoduje niedobór tlenu w tkankach przy jednoczesnym nadmiarze dwutlenku węgla we krwi; zamartwica» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
asynergia — ż I, DCMs. asynergiagii, blm med. «zaburzenie koordynacji ruchów wskutek uszkodzenia móżdżku, polegające na braku współdziałania grup mięśniowych» … Słownik języka polskiego
biseksualizm — m IV, D. u, Ms. biseksualizmzmie, blm med. «zaburzenie popędu płciowego polegające na tym, że jest on skierowany zarówno ku osobnikom płci przeciwnej, jak i własnej» ‹łac. + seksualizm› … Słownik języka polskiego
degradacja — ż I, DCMs. degradacjacji; lm D. degradacjacji (degradacjacyj) 1. «przeniesienie ze stanowiska wyższego na niższe, obniżenie stopnia służbowego, pozbawienie stanowiska, stopnia służbowego, godności; w wojskowości także: karne przeniesienie do… … Słownik języka polskiego
depersonalizacja — ż I, DCMs. depersonalizacjacji 1. książk. «utrata poczucia odrębności, indywidualności, tożsamości; zanikanie wartości humanistycznych i humanitarnych w sferze stosunków międzyludzkich» 2. psych. «zaburzenie psychiki dotyczące pojmowania własnej… … Słownik języka polskiego
dysfazja — ż I, DCMs. dysfazjazji, blm med. psych. «lekkie, chwilowe zaburzenie mowy» ‹n. łac.› … Słownik języka polskiego
dysfunkcja — ż I, DCMs. dysfunkcjacji; lm D. dysfunkcjacji (dysfunkcjacyj) med. «zaburzenie czynności, nieprawidłowa czynność komórki, tkanki, narządu lub całego ustroju» … Słownik języka polskiego
dyskordancja — ż I, DCMs. dyskordancjacji, blm geol. «zaburzenie we wzajemnym układzie warstw skalnych spowodowane ruchami tektonicznymi lub erozją» ‹z fr.› … Słownik języka polskiego