-
1 wypędzić
глаг.• выбрасывать• выгнать• выгонять• выключить• изгнать• изгонять• исключать• исключить• прогнать• прогонять• удалять* * *wypędz|ić\wypędzićę, \wypędzićony сов. выгнать; прогнать;\wypędzić z domu прогнать (выгнать) из дому; \wypędzić krowy w pole выгнать коров в поле
+ wygonić, wygnać* * *wypędzę, wypędzony сов.вы́гнать; прогна́тьwypędzić z domu — прогна́ть (вы́гнать) и́з дому
wypędzić krowy w pole — вы́гнать коро́в в по́ле
Syn: -
2 wypędzić wilgoć
выгнать сыростьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wypędzić wilgoć
-
3 precz
прочь; долой;wypędzić \precz прогнать прочь; \precz z drogi! прочь с дороги!;
ręce \precz od... руки прочь от...;\precz z przemocą! долой насилие!
* * *прочь; доло́йwypędzić precz — прогна́ть прочь
precz z drogi! — прочь с доро́ги!
ręce precz od… — ру́ки прочь от...
precz z przemocą! — доло́й наси́лие!
-
4 przepędzić
глаг.• прогнать* * *przepędz|ić\przepędzićę, \przepędzićony сов. 1. перегнать;2. прогнать; выгнать; \przepędzić kogoś z domu выгнать кого-л. из дому;\przepędzić psa kijem отогнать собаку палкой;
3. книжн. провести (время);\przepędzić całe lato na wsi провести всё лето в деревне+1. przegnać, przegonić 2. wypędzić, wygnać, wygonić 3. spę-d/ić
* * *przepędzę, przepędzony сов.1) перегна́ть2) прогна́ть; вы́гнатьprzepędzić kogoś z domu — вы́гнать кого́-л. из до́му
przepędzić psa kijem — отогна́ть соба́ку па́лкой
3) книжн. провести́ (вре́мя)przepędzić całe lato na wsi — провести́ всё ле́то в дере́вне
Syn: -
5 wygonić
глаг.• выгнать* * *wygoni|ć\wygonićony сов. выгнать, прогнать;● \wygonić na cztery wiatry (na zbity łeb) разг. прогнать взашей
+ wypędzić, wygnać* * *wygoniony сов.вы́гнать, прогна́ть- wygonić na zbity łebSyn: -
6 wypędzać
См. также в других словарях:
wypędzić — dk VIa, wypędzićdzę, wypędzićdzisz, wypędzićpędź, wypędzićdził, wypędzićdzony wypędzać ndk I, wypędzićam, wypędzićasz, wypędzićają, wypędzićaj, wypędzićał, wypędzićany «zmusić do odejścia skądś, wyniesienia się gdzieś indziej; wygonić» Wypędzić… … Słownik języka polskiego
wypędzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wypędzaćam, wypędzaća, wypędzaćają, wypędzaćany {{/stl 8}}– wypędzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wypędzaćdzę, wypędzaćdzi, wypędzaćpędź, wypędzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pies — 1. pot. A to pies? «a to się nie liczy? nie ma znaczenia?» 2. pot. (Coś) goi się, zagoiło się na kimś jak na psie «czyjeś rany, zadrapania goją się szybko, łatwo»: Zerknęła raz jeszcze w moją stronę i dodała łagodniej: – do not worry... zagoi się … Słownik frazeologiczny
pies — m IV, DB. psa, C. psu, Ms. psie; lm M. psy 1. «Canis familiaris, zwierzę domowe z rodziny o tej samej nazwie, powszechnie hodowane na świecie w różnych rasach i odmianach (około 300), często tresowane dla specjalnych celów, np. dla tropienia… … Słownik języka polskiego
powypędzać — dk I, powypędzaćam, powypędzaćasz, powypędzaćają, powypędzaćaj, powypędzaćał, powypędzaćany «o wielu: wypędzić; wypędzić wielu (wiele), jednego po drugim» Powypędzał bydło na pastwisko … Słownik języka polskiego
wiatr — m IV, D. u, Ms. wietrze; lm M. y 1. «poziomy ruch powietrza powstający wskutek nierównomiernego rozkładu ciśnienia atmosferycznego na powierzchni Ziemi; prąd, strumień powietrza» Wiatr północny. Gwałtowny, porywisty, przejmujący, silny wiatr.… … Słownik języka polskiego
wiatr — 1. Chwycić, złapać wiatr w żagle «wykorzystać sprzyjające okoliczności»: Pochodził z rodziny, która umiała trafnie rozpoznawać sytuację, wiatr chwytać w żagle oraz chronić materialną podstawę rodu – folwarki, lasy (...). K. Moczarski, Rozmowy. 2 … Słownik frazeologiczny
bydlątko — n II, N. bydlątkokiem; lm D. bydlątkotek zdr. od bydlę Nie miał kto bydlątek wypędzić na pastwisko … Słownik języka polskiego
kot — m IV, DB. a, C. u, Ms. kocie; lm M. y 1. «Felis domestica, zwierzę domowe z rodziny o tej samej nazwie, powszechnie hodowane na świecie» Biały, bury, czarny kot. Puszysty, zwinny kot. Kot angorski, perski, syjamski. Kot mruczy, skrada się,… … Słownik języka polskiego
łeb — m IV, D. łba, C. łbu, Ms. łbie; lm M. łby 1. «głowa zwierzęcia, szczególnie dużego» Łeb konia, krowy. ∆ Kocie łby «bruk ułożony z okrągłych, nietłuczonych kamieni» □ Koń ma duży łeb, niech się martwi. 2. «pogardliwie, rubasznie lub potocznie o… … Słownik języka polskiego
pastewnik — m III, D. a, N. pastewnikkiem; lm M. i «miejsce, najczęściej ogrodzone, przeznaczone do wypasania bydła» Wypędzić krowy na pastewnik … Słownik języka polskiego