-
1 przegonić
глаг.• перегнать* * *przegoni|ć\przegonićony сов. 1. прогнать, выгнать;2. (wyprzedzić) перегнать, обогнать; 3. (przemknąć) пронестись, промчаться+* * *przegoniony сов.1) прогна́ть, вы́гнать2) ( wyprzedzić) перегна́ть, обогна́ть3) ( przemknąć) пронести́сь, промча́тьсяSyn: -
2 przegonić się
сов.перегна́ть, обогна́ть друг дру́гаnie dał się przegonić się — он не позво́лил себя́ обогна́ть
Syn: -
3 przegonić\ się
сов. перегнать, обогнать друг друга;nie dał się \przegonić\ się он не позволил себя обогнать
+ ppeścignąć się -
4 przepędzić
глаг.• прогнать* * *przepędz|ić\przepędzićę, \przepędzićony сов. 1. перегнать;2. прогнать; выгнать; \przepędzić kogoś z domu выгнать кого-л. из дому;\przepędzić psa kijem отогнать собаку палкой;
3. книжн. провести (время);\przepędzić całe lato na wsi провести всё лето в деревне+1. przegnać, przegonić 2. wypędzić, wygnać, wygonić 3. spę-d/ić
* * *przepędzę, przepędzony сов.1) перегна́ть2) прогна́ть; вы́гнатьprzepędzić kogoś z domu — вы́гнать кого́-л. из до́му
przepędzić psa kijem — отогна́ть соба́ку па́лкой
3) книжн. провести́ (вре́мя)przepędzić całe lato na wsi — провести́ всё ле́то в дере́вне
Syn: -
5 prześcignąć
глаг.• обогнать• опередить• опережать• перегнать• превзойти* * *prześcign|ąć\prześcignąćięty сов. обогнать, перегнать* * *prześcignięty сов.обогна́ть, перегна́тьSyn: -
6 wyprzedzić
глаг.• обогнать• опередить• опережать• предварить• предвидеть• предвосхитить• предвосхищать• предупредить• предупреждать• упредить* * *wyprzedz|ić\wyprzedzićę, \wyprzedzićony сов. обогнать, опередить;\wyprzedzić samochód обогнать автомобиль; \wyprzedzić w rozwoju ekonomicznym опередить в экономическом развитии
+ prześcignąć, przegonić* * *wyprzedzę, wyprzedzony сов.обогна́ть, опереди́тьwyprzedzić samochód — обогна́ть автомоби́ль
wyprzedzić w rozwoju ekonomicznym — опереди́ть в экономи́ческом разви́тии
Syn:
См. также в других словарях:
przegonić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}przeganiać I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przegonić — dk VIa, przegonićnię, przegonićnisz, przegonićgoń, przegonićnił, przegonićniony przegnać dk I, przegonićam, przegonićasz, przegonićają, przegonićaj, przegonićał, przegonićany przeganiać ndk I, przegonićam, przegonićasz, przegonićają, przegonićaj … Słownik języka polskiego
przegnać — → przegonić … Słownik języka polskiego
przeganiać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przeganiaćam, przeganiaća, przeganiaćają, przeganiaćany {{/stl 8}}– przegonić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, przeganiaćnię, przeganiaćni, przeganiaćgoń, przeganiaćniony, {{/stl 8}}przegnać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przeganiać — ndk I, przeganiaćam, przeganiaćasz, przeganiaćają, przeganiaćaj, przeganiaćał, przeganiaćany forma ndk czas. przegonić (p.) przeganiać się «biegnąc, jadąc, szybko idąc wyprzedzać jeden drugiego» Biegnąc przeganiali się wzajemnie … Słownik języka polskiego
wyprzedzić — dk VIa, wyprzedzićdzę, wyprzedzićdzisz, wyprzedzićprzedź, wyprzedzićdził, wyprzedzićdzony wyprzedzać ndk I, wyprzedzićam, wyprzedzićasz, wyprzedzićają, wyprzedzićaj, wyprzedzićał, wyprzedzićany «pozostawić w tyle za sobą kogoś, z kim się szło,… … Słownik języka polskiego
prze- — 1. {{/stl 13}}{{stl 7}} przedrostek nadający następujące (m.in.) odcienie znaczeniowe czasownikom, z których tematami się łączy : {{/stl 7}}a) {{/stl 13}}{{stl 7}} przebycie jakiejś przestrzeni, np. {{/stl 7}}{{stl 8}}przebiegać, przepływać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
