-
1 wniebogłosy
adv. [krzyczeć, lamentować] at the top of one’s voice* * *adv; pot* * *adv.pot. at the top of one's voice l. lungs; drzeć się wniebogłosy scream l. shout l. yell blue l. bloody murder; wydzierać się wniebogłosy shout l. scream one's head off.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wniebogłosy
-
2 wniebogłosy
wniebogłosy lauthals;drzeć się wniebogłosy fam. schreien wie am Spieß;krzyczeć wniebogłosy aus Leibeskräften schreien -
3 wniebogłosy
разг. во весь голос, благим матом;krzyczeć (wrzeszczeć) \wniebogłosy кричать благим матом
* * *разг.во весь го́лос, благи́м ма́томkrzyczeć (wrzeszczeć) wniebogłosy — крича́ть благи́м ма́том
-
4 wniebogłosy
wniebogłosy [vɲɛbɔgwɔsɨ] adv( pot) lauthals, aus Leibeskräften -
5 wniebogłosy
несамовито кричати -
6 wrzeszczeć
impf ⇒ wrzasnąć* * *(-ę, -ysz)* * *ipf.- ę -ysz scream, yell ( na kogoś at sb); wrzasnąć z bólu scream with pain; wrzeszczeć wniebogłosy l. na całe gardło scream bloody murder.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wrzeszczeć
-
7 zawodzić
1. (-odzę, -odzisz); imp; - ódź; vt( sprawiać zawód) perf; zawieść to let down, to disappoint, (książk: prowadzić) perf; zawieść to lead2. vi; perf zawieśćto fail; (o człowieku, wietrze: lamentować, wyć) to wail* * *ipf.- wodzę -wodzisz, - wódź1. (= sprawiać zawód) disappoint; let down; (o urządzeniu, pamięci) fail; przyjaciele go zawiedli friends let him down; nadzieje nas zawiodły we were disappointed in our hopes; pamięć mnie zawodzi my memory fails me; czułam, że zawodzą mnie nerwy I felt my temper fray; zawodzić oczekiwania fall short of expectations.2. lit. (= prowadzić gdzieś) lead; droga nas zawiodła do lasu the road lead us to the forest; dokąd cię zawiedzie nienawiść? where will hate lead you?3. tylko ipf. (= płacząc, ubolewać) wail; zawodzić wniebogłosy wail loudly.ipf.(= doznawać zawodu) be disappointed (na kimś/czymś with sb/sth); zawiodła się w miłości she was disappointed in love.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zawodzić
-
8 höllisch
См. также в других словарях:
wniebogłosy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} bardzo głośno, przeraźliwie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drzeć się, krzyczeć, lamentować wniebogłosy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wniebogłosy — pot. «bardzo głośno, przeraźliwie» Krzyczeć, lamentować, wydzierać się wniebogłosy … Słownik języka polskiego
Залеский, Иосиф Богдан — поэт так называемой "украинско польской школы", родился 2/14 февраля 1802 г. в деревне Богатырке, Киевской губернии, на первом году жизни лишился матери и был отдан отцом на воспитание одной из своих теток, жившей в Каневском уезде, в… … Большая биографическая энциклопедия
Новак, Тадеуш — Тадеуш Новак Tadeusz Nowak … Википедия
Новак Тадеуш — Тадеуш Новак Tadeusz Nowak Дата рождения: 11 ноября 1930(19301111) Место рождения: Сикожице близ Домбровы Тарновской Дата смерти: 11 августа 1991 … Википедия
drzeć — ndk XI, drę, drzesz, drzyj, darł, darty 1. «rwać na kawałki; rozrywać, rozdzierać, drapać» Drze list na strzępki. Kolce darły koszulę. ◊ pot. Drzeć gardło (wulg. mordę, gębę) «głośno mówić, krzyczeć, wrzeszczeć» 2. «obdzierać, zdzierać, ogołacać … Słownik języka polskiego
krzyczeć — ndk VIIb, krzyczećczę, krzyczećczysz, krzycz, krzyczećczał, krzyczećeli krzyknąć dk Va, krzyczećnę, krzyczećniesz, krzyczećnij, krzyczećnął, krzyczećnęła, krzyczećnęli, krzyczećnięty 1. «mówić, wołać głosem podniesionym, bardzo głośno» Krzyczeć… … Słownik języka polskiego
w- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne (a także inne wyrazy z nimi związane); nadaje im następujące odcienie znaczeniowe, uzupełniające znaczenie czasownika podstawowego» a) «wprowadzenie, włożenie, wniknięcie do wnętrza czegoś, np. wbić,… … Słownik języka polskiego
wrzeszczeć — ndk VIIb, wrzeszczećczę, wrzeszczećczysz, wrzeszcz, wrzeszczećczał, wrzeszczećczeli wrzasnąć dk Va, wrzeszczećnę, wrzaśniesz, wrzaśnij, wrzeszczećnął, wrzeszczećnęła, wrzeszczećnęli, wrzeszczećnąwszy «krzyczeć głośno; o ptakach: wydawać krzykliwy … Słownik języka polskiego
zawodzić — ndk VIa, zawodzićdzę, zawodzićdzisz, zawodzićwódź, zawodzićdził, zawodzićdzony 1. forma ndk czas. zawieść. 2. «biadać, ubolewać płacząc, lamentować; śpiewać żałośnie» Zawodzić na głos (w głos), płaczliwie, wniebogłosy. przen. Wiatr zawodzi.… … Słownik języka polskiego
drzeć się — I – podrzeć się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozpadać się na kawałki pod wpływem czegoś (o materiale, papierze itp.) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sukienka podarła się na strzępy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień