-
1 walczyć
walczyć [valʧ̑ɨʨ̑]vi\walczyć z kimś/czymś mit jdm/etw kämpfen, gegen jdn/etw [an]kämpfen\walczyć o kogoś/coś um jdn/etw kämpfen\walczyć za kogoś/coś für jdn/etw kämpfen2) ( brać udział w zawodach) kämpfen, am Wettbewerb teilnehmen3) ( zmagać się) kämpfen, ringen\walczyć z przeciwnościami losu mit den Widrigkeiten des Schicksals kämpfen\walczyć ze snem mit der Müdigkeit kämpfen\walczyć ze śmiercią mit dem Tod ringen -
2 zwalczać
\zwalczać coś etw bekämpfen, gegen etw angehenII. vr nur imperf ( występować przeciwko komuś) sich +akk [gegenseitig] bekämpfen [ lub bekriegen ( geh)] -
3 bronić
bronić [brɔɲiʨ̑]I. vt1) ( walczyć w obronie)\bronić kogoś/czegoś [przed kimś/czymś] jdn/etw [vor jdm/etw] schützen, jdn/etw [gegen jdn/etw] verteidigen\bronić tytułu sport den Titel verteidigen2) ( strzec) [be]schützen, [be]hüten\bronić kogoś przed krytyką/niebezpieczeństwem jdn vor Kritik/einer Gefahr schützen\bronić czegoś przed zniszczeniem etw vor Zerstörung schützen\bronić swoich interesów seine Interessen verteidigenbroń Boże! Gott behüte! [ lub bewahre]3) ( zabraniać) verbieten, verwehren\bronić komuś wstępu jdn den Zutritt verbietennikt ci tego nie broni niemand verbietet dir das, das bleibt dir unverwehrt4) ( odpierać zarzuty)\bronić swego zdania/stanowiska seine Meinung/seinen Standpunkt verteidigen [ lub behaupten]\bronić pracy magisterskiej/doktorskiej eine Magister-/Doktorarbeit verteidigen; ( w sądzie) verteidigen5) ( usprawiedliwiać) rechtfertigenII. vr1) ( walczyć w swojej obronie) sich +akk verteidigen, sich +akk wehren2) ( strzec się)\bronić się przed kimś/czymś sich +akk vor jdm/etw hüten, sich +akk gegen jdn/etw wehren3) ( odpierać zarzuty)\bronić się przed zarzutami sich +akk gegen Vorwürfe verteidigen, Vorwürfe zurückweisen4) ( usprawiedliwiać się) sich +akk rechtfertigen -
4 bić
I. vt1) ( zadawać ciosy) schlagen, prügeln\bić kogoś czymś jdn mit etw schlagen\bić kogoś po rękach/plecach jdm auf die Hände/auf den Rücken schlagen2) ( przewyższać)\bić kogoś doświadczeniem jdn an +dat Erfahrung übertreffen\bić rekordy Rekorde schlagen [ lub brechen]zegar bije ósmą die Uhr schlägt achtII. vi1) ( zadawać ciosy) schlagen, prügeln2) ( uderzać) schlagen; serce: schlagen, klopfen\bić w coś auf +akk gegen etw schlagen\bić czymś [o coś] mit etw gegen etw schlagen\bić brawo Beifall klatschen\bić na alarm Alarm schlagen\bić w dzwony Glocken läutenz bijącym sercem mit klopfendem Herzen, mit Herzklopfen3) ( rozchodzić się) źródło: sprudeln, schießen; zapach: ausströmenz jej twarzy bije radość ihr Gesicht strahlt Freude aus4) ( dzwonić) dzwon: läuten5) ( licznik) zählen\bić głową o mur mit dem Kopf gegen die Wand schlagenIII. vr1) ( siebie samego)\bić się w piersi sich +akk an die Brust schlagen, sich +dat seiner Schuld bewusst sein2) ( jeden drugiego)oni wciąż się biją sie prügeln sich +akk die ganze Zeit3) ( walczyć)\bić się o coś um etw kämpfen\bić się z kimś gegen jdn kämpfen\bić się z myślami hin und her überlegen, sich +dat den Kopf zerbrechen ( fig) -
5 mierzyć
mierzyć [mjɛʒɨʨ̑]( brać na cel)\mierzyć z czegoś do kogoś/czegoś [ lub w kogoś/coś] mit etw auf jdn/etw zielen( dokonywać pomiaru) seine Größe messen( dorównywać)\mierzyć się z kimś/czymś mit jdm/etw konkurrieren, es mit jdm/etw aufnehmennie móc się z kimś \mierzyć sich +akk mit jdm nicht messen können ( fig geh), jdm nicht das Wasser reichen können ( fig fam)( walczyć)\mierzyć się z kimś sich +akk mit jdm messen ( geh) -
6 mocować
mocować [mɔʦ̑ɔvaʨ̑]I. vtII. vr1) ( walczyć)\mocować się ze sobą [samym] mit sich +dat selbst ringen2) ( trudzić się)\mocować się z czymś sich +akk mit etw abmühen -
7 ankämpfen
an|kämpfenvigegen jdn/etw \ankämpfen walczyć z kimś/czymś
См. также в других словарях:
walczyć — z wiatrakami a) «zmagać się z urojonymi przeciwnikami»: (...) ciągle walczysz z wiatrakami, wszędzie węszysz jakiś spisek... Roz bezp 1997. b) «próbować bezskutecznie zahamować jakiś nieodwracalny lub żywiołowy proces»: Nie byłem partyjny,… … Słownik frazeologiczny
walczyć — ndk VIb, walczyćczę, walczyćczysz, walcz, walczyćczył 1. «toczyć walkę, brać udział w walce, w bitwie, w wojnie; bić się» Walczyć dzielnie, mężnie, bohatersko, zaciekle, zażarcie. Walczyć jak lew. Walczyć do końca, do upadłego, do ostatniego tchu … Słownik języka polskiego
wiatrak — m III, D. a, N. wiatrakkiem; lm M. i 1. «drewniany młyn dawnego typu, mający czteroramienne skrzydła napędzane siłą wiatru, poruszające urządzenia do przemiału ziarna» Drewniany wiatrak. Skrzydła wiatraka. ◊ Walczyć z wiatrakami «walczyć z czymś… … Słownik języka polskiego
łamać się — I – złamać się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pękać, rozpadać się na dwie lub więcej części pod wpływem nacisku, uderzenia itp.; być łamanym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lód łamie się pod ciężarem sań. Gałąź złamała… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zmagać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zmagać sięam się, zmagać sięa się, zmagać sięają się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} walczyć wręcz z kimś; mocować się, bić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zapaśnicy zmagający się ze… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bezkompromisowo — przysłów. od bezkompromisowy Walczyć z czymś bezkompromisowo … Słownik języka polskiego
zwalczać — ndk I, zwalczaćam, zwalczaćasz, zwalczaćają, zwalczaćaj, zwalczaćał, zwalczaćany zwalczyć dk VIb, zwalczaćczę, zwalczaćczysz, zwalcz, zwalczaćczył, zwalczaćczony «walcząc występować przeciw komuś, czemuś; dążyć do pokonania, przezwyciężenia,… … Słownik języka polskiego
strona — ż IV, CMs. stronanie; lm D. stronaon 1. «każda z powierzchni ograniczających jakąś bryłę; prawy albo lewy bok czegoś, brzeg, ściana, krawędź czegoś; przestrzeń, miejsce na krawędzi czegoś, np. drogi, rzeki» Południowa, północna, wschodnia,… … Słownik języka polskiego
ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma … Słownik frazeologiczny
głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… … Słownik frazeologiczny
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego