Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

very+well

  • 121 paro

    1.
    păro, āvi, ātum, 1, v. a. [cf. Sanscr. par, piparmi, to lead, to further; Gr. poros; Lat. porta, peritus; also -per in pauper], to make or get ready, to prepare, furnish, provide; to order, contrive, design, etc. (freq. and class.; syn.: apparo, comparo, acquiro); with personal, non-personal, and abstract objects; constr. usually with acc. or inf., rarely with ut, ne, or absol.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    With acc.:

    omne paratum est, Ut jussisti... prandium,

    Plaut. Men. 2, 3, 14; cf. Cic. Verr. 2, 4, 27, § 62:

    turres, falces, testudinesque,

    Caes. B. G. 5, 42 fin.:

    incendia,

    Sall. C. 27, [p. 1305] 2:

    ad integrum bellum cuncta parat,

    id. J. 73, 1; Ter. And. 4, 4, 2:

    quod parato opus est, para,

    id. ib. 3, 2, 43:

    quam hic fugam aut furtum parat?

    id. Phorm. 1, 4, 14; so with acc. of the act purposed:

    fugam,

    i. e. to prepare one's self for flight, Verg. A. 1, 360; Cic. Att. 7, 26, 1:

    filio luctum,

    Ter. Hec. 2, 1, 13:

    cupiditates in animo,

    id. Phorm. 5, 4, 2:

    bellum,

    Caes. B. G. 3, 9:

    insidias alicui,

    Sall. C. 43, 2:

    defensionem,

    id. ib. 35, 2:

    leges,

    to introduce, id. ib. 51, 40:

    verba a vetustate repetita gratiam novitati similem parant,

    furnish, Quint. 1, 6, 39.—More rarely with reflex. pron. and final clause, or ad and acc., or (mostly post-Aug.) with dat.:

    hisce ego non paro me, ut rideant,

    Ter. Eun. 2, 2, 18; cf.:

    quin ita paret se, ut, etc.,

    id. Hec. 1, 1, 11:

    se ad discendum,

    Cic. Or. 35, 122:

    ad iter parare,

    Liv. 42, 53, 2; cf.:

    huc te pares, haec cogites,

    Cic. Fam. 1, 7, 9:

    alterutri se fortunae parans,

    Vell. 2, 43, 2:

    se ad similem casum,

    Caes. B. G. 7, 41; Prop. 2, 24, 48 (3, 19, 32):

    multitudo, quam ad capiunda arma paraverat,

    Sall. C. 27, 4:

    parantibus utrisque se ad proelium,

    Liv. 9, 14, 1; 21, 31, 1:

    ad proelium vos parate,

    Curt. 4, 13, 10: foro se parant, Sen. Contr. praef. § 4.— Pass.:

    si ita naturā paratum esset, ut, etc.,

    so ordered, ordained, Cic. Div. 2, 59, 122:

    ut simul in omnia paremur,

    may habituate ourselves, Quint. 11, 3, 25.—
    (β).
    With inf., to prepare, intend, resolve, purpose, delermine, be on the point of, be about to do any thing: signa sonitum dare voce parabant, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 46 Müll. (Ann. v. 447 Vahl.):

    maledictis deterrere (poëtam), ne scribat, parat,

    Ter. Phorm. prol. 3:

    munitiones institutas parat perficere,

    Caes. B. C. 1, 83:

    omni Numidiae imperare parat,

    Sall. J. 13, 2:

    proficisci parabat,

    id. C. 46, 3 Kritz:

    in nemus ire parant,

    Verg. A. 4, 118:

    multa parantem Dicere,

    id. ib. 4, 390.—
    (γ).
    With ut or ne (very rare):

    aequom fuit deos paravisse, uno exemplo ne omnes vitam viverent,

    have so ordered it, Plaut. Mil. 3, 1, 130; cf. Cic. Div. 2, 59, 122 supra:

    age jam, uxorem ut arcessat, paret,

    Ter. Heaut. 5, 1, 75:

    animo virili praesentique ut sis, para,

    id. Phorm. 5, 7, 64.—
    (δ).
    With rel.-clause:

    quom accepisti, haud multo post aliquid quod poscas paras,

    Plaut. As. 1, 3, 16:

    priusquam unum dederis, centum quae poscat parat,

    id. Truc. 1, 1, 31.— Absol., to make preparations, to prepare one's self (very rare):

    at Romani domi militiaeque intenti festinare, parare, alius alium hortari, etc.,

    Sall. C. 6, 5:

    contra haec oppidani festinare, parare,

    id. J. 76, 4; 60, 1:

    jussis (militibus) ad iter parare,

    Liv. 42, 53.—
    B.
    In partic., of fate, to prepare, destine any thing ( poet.): cui fata parent, quem poscat Apollo, for whom the Fates prepare (death), Verg. A. 2, 121:

    quid fata parent,

    Luc. 1, 631; 6, 783:

    motus fata parabant,

    id. 2, 68; cf.:

    sed quibus paratum est a Patre meo,

    Vulg. Matt. 20, 23. —
    II.
    Transf., to procure, acquire, get, obtain (freq. and class.).
    A.
    In gen.:

    jam ego parabo Aliquam dolosam fidicinam,

    Plaut. Ep. 3, 2, 37:

    at dabit, parabit,

    id. Ps. 1, 3, 49:

    ille bonus vir nobis psaltriam Paravit,

    Ter. Ad. 3, 4, 31; id. Eun. 4, 6, 32:

    eum mihi precatorem paro,

    id. Heaut. 5, 2, 49:

    cetera parare, quae parantur pecuniā... amicos non parare,

    Cic. Lael. 15, 55:

    sibi regnum,

    Sall. C. 5, 6:

    exercitum,

    id. ib. 29, 3:

    commeatus,

    id. J. 28, 7:

    locum et sedes,

    Caes. B. G. 1, 31; 6, 22:

    quin ei velut opes sint quaedam parandae,

    Quint. 10, 1, 15:

    de lodice parandā,

    Juv. 7, 66.—
    B.
    In partic., to procure with money, to buy, purchase:

    in Piraeum ire volo, parare piscatum mihi,

    Plaut. Most. 1, 1, 64:

    trans Tiberim hortos,

    Cic. Att. 12, 19, 1; id. Fl. 29, 71 fin.:

    jumenta,

    Caes. B. G. 4, 2:

    servi aere parati,

    Sall. J. 31, 11:

    argento parata mancipia,

    Liv. 41, 6 fin. —Hence, părātus, a, um, P. a., prepared.
    A.
    In gen., ready (class.):

    ex paratā re imparatam omnem facis,

    Plaut. Capt. 3, 4, 6; so (opp. imparata) id. Cas. 4, 4, 8:

    tibi erunt parata verba, huic homini verbera,

    Ter. Heaut. 2, 3, 114:

    quos locos multā commentatione atque meditatione paratos atque expeditos habere debetis,

    Cic. de Or. 2, 27, 118:

    propositum ac paratum auxilium,

    Q. Cic. Petit. Cons. 6, 22:

    omnia ad bellum apta ac parata,

    Caes. B. C. 1, 30; Plin. Pan. 88:

    obvius et paratus umor,

    id. Ep. 2, 17, 25: parata victoria, an easy victory, Liv. 5, 6.—
    (β).
    With inf.:

    id quod parati sunt facere,

    Cic. Quint. 2, 8:

    audire,

    id. Inv. 1, 16, 23:

    paratos esse et obsides dare et imperata facere,

    Caes. B. G. 2, 3:

    omnia perpeti parati,

    id. ib. 3, 9:

    se paratum esse decertare,

    id. ib. 1, 44.—
    (γ).
    With dat. (not in Cic. or Cæs.):

    vel bello vel paci paratus,

    Liv. 1, 1, 8:

    nec praedae magis quam pugnae paratos esse,

    id. 7, 16, 4:

    imperio,

    id. 9, 36, 8:

    ferri acies... parata neci,

    Verg. A. 2, 334:

    veniae,

    Ov. P. 2, 2, 117:

    animus sceleribus,

    Tac. A. 12, 47:

    provincia peccantibus,

    id. Agr. 6:

    athleta certamini paratior,

    Quint. 8, 3, 10:

    castris ponendis,

    Liv. 33, 6:

    omnibus audendis paratissimus,

    Vell. 2, 56, 4.—
    B.
    In partic.
    1.
    Prepared, provided, furnished, fitted, equipped with any thing:

    intellegit me ita paratum atque instructum ad judicium venire, ut, etc.,

    Cic. Verr. 1, 3, 7; cf.:

    ad permovendos animos instructi et parati,

    id. Or. 5, 20:

    scutis telisque parati ornatique,

    id. Caecin. 21, 60; id. Tusc. 4, 23, 52; id. Fam. 2, 4, 2:

    quo paratior ad usum forensem promptiorque esse possim,

    id. Div. in Caecil. 13, 41:

    paratus ad navigandum,

    id. Att. 9, 6, 2:

    ad omnem eventum paratus sum,

    id. Fam. 6, 21, 1; cf.:

    in omnīs causas paratus,

    Quint. 10, 5, 12; Sen. Contr. 3, 18, 3; Suet. Galb. 19:

    ad mentiendum paratus,

    Cic. Lael. 26, 98:

    animo simus ad dimicandum parati,

    Caes. B. C. 3, 85 fin.:

    paratiores ad omnia pericula subeunda,

    id. B. G. 1, 5:

    ad dicendum parati,

    Cic. de Or. 1, 9, 38.—
    (β).
    With ab: ab omni re sumus paratiores, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 6: si paratior ab exercitu esses, Cael. ib. 8, 10.—
    (γ).
    With in and abl., well versed, skilled, experienced in any thing:

    Q. Scaevola in jure paratissimus,

    Cic. Brut. 39, 145:

    prompta et parata in agendo celeritas,

    id. ib. 42, 154:

    in rebus maritimis,

    id. Imp. Pomp. 18, 55.—
    (δ).
    With contra:

    te contra fortunam paratum armatumque cognovi,

    Cic. Fam. 5, 13, 1.—
    2.
    Of mental preparation, prepared, ready, in a good or bad sense:

    ut ad partes paratus veniat,

    Varr. R. R. 2, 5, 1:

    fabulam compositam Volsci belli, Hernicos ad partes paratos,

    Liv. 3, 10, 10:

    ad quam (causarum operam) ego numquam, nisi paratus et meditatus accedo,

    Cic. Leg. 1, 4, 12:

    homo ad omne facinus paratissimus,

    id. Mil. 9, 25; id. Verr. 2, 2, 6, § 17; 2, 2, 15, § 37; id. Quint. 11, 39:

    itane huc paratus advenis?

    Ter. And. 5, 4, 6; cf.:

    philosophi habent paratum quid de quāque re dicant,

    Cic. de Or. 2, 36, 152.—Hence, adv.: părātē.
    1.
    Preparedly, with preparation:

    ad dicendum parate venire,

    Cic. Brut. 68, 241:

    paratius atque accuratius dicere,

    id. de Or. 1, 33, 150.—
    2.
    Transf.
    a.
    Carefully, vigilantly:

    id parate curavi ut caverem,

    Plaut. Rud. 1, 3, 9.—
    b.
    Readily, promptly:

    paratius venire,

    Cic. Rosc. Am. 26, 72:

    paratissime respondere,

    Plin. Ep. 3, 9, 16.
    2.
    păro, āre, v. a. [par], to make equal, esteem equal. *
    I.
    In gen.:

    eodem hercle vos pono et paro: parissumi estis iibus,

    Plaut. Curc. 4, 2, 20.—
    II.
    In partic., to bring to an agreement, arrange with any one:

    se paraturum cum collegā,

    Cic. Fam. 1, 9, 25; cf. Fest. p. 234 Müll.
    3.
    păro, ōnis, m., = parôn, a small, light ship, Cic. poët. ap. Isid. Orig. 19, 1, 20 (ed. Orell. IV. 2, p. 572); Gell. 10, 25, 5; cf.:

    parones navium genus, ad cujus similitudinem myoparo vocatur,

    Fest. p. 222 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > paro

  • 122 pergnarus

    per-gnārus, a, um, adj., that has a thorough knowledge of, that is very experienced, well versed in any thing (very rare): locorum pergnari, Sall. Fragm. ap. Non. 554, 21:

    colendi,

    App. Mag. p. 290, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > pergnarus

  • 123 persciens

    per-scĭens, entis, Part. [scio], knowing well. —With acc.:

    animum persciens,

    Lampr. Commod. 5, 2.—Hence, adv.: per-scĭenter, very knowingly, very discreetly, Cic. Brut. 55, 202.

    Lewis & Short latin dictionary > persciens

  • 124 perscienter

    per-scĭens, entis, Part. [scio], knowing well. —With acc.:

    animum persciens,

    Lampr. Commod. 5, 2.—Hence, adv.: per-scĭenter, very knowingly, very discreetly, Cic. Brut. 55, 202.

    Lewis & Short latin dictionary > perscienter

  • 125 pervolgatus

    pervulgo or - volgo, āvi, ātum, 1, v. a., to communicate to the people, to make publicly known, to publish, spread abroad (class.; cf. publico).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., Lucr. 5, 1162:

    de re illustri et facile etiam in vulgus pervulgatā,

    Cic. Fin. 2, 5, 15:

    in re tam clarā, tam testatā, tam abs te ipso pervulgatā,

    id. Verr. 2, 2, 42, § 104:

    illas tabulas pervulgari atque edi populo Romano imperavi,

    id. Sull. 15, 42:

    praemia virtutis in mediocribus hominibus pervulgari,

    id. Inv. 2, 39, 114; Q. Cic. Pet. Cons. 11, 44.—
    B.
    In partic., to make one's self common, to prostitute one's self:

    mulier, quae se omnibus pervulgaret,

    Cic. Cael. 16, 38.—
    II.
    Transf., to visit often, to frequent, haunt a place ( poet.): litus pervolgans feror, Pac. ap. Varr. L. L. 7, § 88 Müll. (Trag. Rel. p. 108 Rib.):

    solis pervolgant fulgura caelum,

    Lucr. 2, 164:

    quae pervolgant nemora avia pervolitantes,

    id. 2, 346; 4, 208. —Hence, pervulgātus ( pervolg-), a, um, P. a.
    A.
    Very usual, very common, Plaut. Bacch. 4, 9, 149:

    at hoc pervolgatum est nimis,

    id. Ps. 1, 2, 121:

    consolatio pervulgata,

    Cic. Fam. 5, 16, 2:

    notius pervulgatiusque,

    Gell. 7, 17, 8:

    pervulgatissima verborum dignitas,

    Auct. Her. 4, 8, 11.—
    B.
    Well known:

    maledicta pervulgata in omnes,

    Cic. Cael. 3, 6:

    humanitas,

    Vulg. 2 Macc. 14, 9.— Adv.: pervulgātē, after the manner of the people, as the vulgar do:

    pervulgate magis quam inscite locutus es,

    Gell. 18, 10, 6; 16, 7, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > pervolgatus

  • 126 pervulgo

    pervulgo or - volgo, āvi, ātum, 1, v. a., to communicate to the people, to make publicly known, to publish, spread abroad (class.; cf. publico).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., Lucr. 5, 1162:

    de re illustri et facile etiam in vulgus pervulgatā,

    Cic. Fin. 2, 5, 15:

    in re tam clarā, tam testatā, tam abs te ipso pervulgatā,

    id. Verr. 2, 2, 42, § 104:

    illas tabulas pervulgari atque edi populo Romano imperavi,

    id. Sull. 15, 42:

    praemia virtutis in mediocribus hominibus pervulgari,

    id. Inv. 2, 39, 114; Q. Cic. Pet. Cons. 11, 44.—
    B.
    In partic., to make one's self common, to prostitute one's self:

    mulier, quae se omnibus pervulgaret,

    Cic. Cael. 16, 38.—
    II.
    Transf., to visit often, to frequent, haunt a place ( poet.): litus pervolgans feror, Pac. ap. Varr. L. L. 7, § 88 Müll. (Trag. Rel. p. 108 Rib.):

    solis pervolgant fulgura caelum,

    Lucr. 2, 164:

    quae pervolgant nemora avia pervolitantes,

    id. 2, 346; 4, 208. —Hence, pervulgātus ( pervolg-), a, um, P. a.
    A.
    Very usual, very common, Plaut. Bacch. 4, 9, 149:

    at hoc pervolgatum est nimis,

    id. Ps. 1, 2, 121:

    consolatio pervulgata,

    Cic. Fam. 5, 16, 2:

    notius pervulgatiusque,

    Gell. 7, 17, 8:

    pervulgatissima verborum dignitas,

    Auct. Her. 4, 8, 11.—
    B.
    Well known:

    maledicta pervulgata in omnes,

    Cic. Cael. 3, 6:

    humanitas,

    Vulg. 2 Macc. 14, 9.— Adv.: pervulgātē, after the manner of the people, as the vulgar do:

    pervulgate magis quam inscite locutus es,

    Gell. 18, 10, 6; 16, 7, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > pervulgo

  • 127 salutare

    sălūtāris, e, adj. [salus], of or belonging to well-being, healthful, wholesome, salutary, serviceable, beneficial, advantageous (in the most general sense, while the predominant meaning of salubris, in class. lang., is healthy in a medical sense; very freq. and class.).
    I.
    In gen.
    (α).
    Absol.:

    ut quae mala perniciosaque sunt, habeantur pro bonis ac salutaribus,

    Cic. Leg. 1, 16, 44:

    pro salutaribus mortifera conscribere,

    id. ib. 2, 5, 13:

    res salutares (opp. pestiferae),

    id. N. D. 2, 12, 34:

    res utiles et salutares,

    id. ib. 1, 15, 38:

    salutaris et vitalis calor,

    id. ib. 2, 10, 27:

    sine quo nihil nec laudabile nec salutare est,

    Quint. 12, 10, 79:

    tuta et salutaria capessere (opp. praecipitia),

    Tac. A. 15, 29:

    salutares litterae,

    Cic. Att. 9, 7, 2; cf.:

    Apollonides orationem salutarem habuit,

    Liv. 24, 28:

    portus eloquentiae,

    Quint. 12, 7, 4; cf. Plin. Ep. 6, 31, 17:

    salutaris ars,

    of healing, Hor. C. S. 63:

    herbae,

    Ov. R. Am. 45:

    amurca,

    Col. 6, 4, 4.—

    Rarely of persons: civis,

    Cic. Mil. 8, 20: bonus et salutaris Princeps, Tiber. ap. Suet. Tib. 29.—
    (β).
    With dat., ad, contra aliquid, etc. (the first very freq. in Cic.):

    ratio quoniam pestifera sit multis, admodum paucis salutaris,

    Cic. N. D. 3, 27, 69; Plaut. Aul. 2, 1, 26:

    hominum generi universo cultura agrorum est salutaris,

    Cic. Sen. 16, 56; id. Fam. 6, 6, 4; id. Brut. 4, 15:

    corporibus tot res, animis nulla,

    id. Tusc. 4, 27, 58:

    vox petentibus,

    Quint. 10, 7, 2; cf.:

    radicem decoctam bibere, spasticis, etc.... salutare ost,

    Plin. 21, 19, 77, § 132.—Once also in the comp.:

    nihil est nobis salutarius,

    Cic. N. D. 3, 9, 23:

    stella Jovis aut Veneris conjuncta cum Lunā ad ortus puerorum salutaris sit,

    id. Div. 1, 39, 85:

    decoctum ad dentium dolorem,

    Plin. 24, 9, 42, § 71:

    herba Britannica non nervis modo salutaris sed contra anginas quoque et contra serpentes,

    id. 25, 3, 6, § 20:

    dicunt radicem et in pestilentiā salutarem esse in cibis,

    id. 24, 16, 92, § 148. —
    (γ).
    As subst.: sălūtāre, is, n., salvation, deliverance, health (late Lat.), Vulg. Gen. 49, 18; id. Psa. 41, 5 et saep.— Plur.: bibere salutaria alicui, to drink one ' s health, App. M. 2, p. 128, 25.—
    II.
    In partic.
    A.
    As an appellative: salutaris littera, i. e. the letter A, written on the voting tablets as an abbreviation for absolvo, Cic. Mil. 6, 15 (opp. littera tristis, i. e. C, for condemno): digitus, i. e. the index-finger (perh. as used in greeting), Suet. Aug. 80; Mart. Cap. 1, § 90.—
    2.
    Subst.: sălūtāre, is, n., i. q. salus, welfare, prosperity, Vulg. Psa. 115, 13 (4) (for the Heb.).— Adj. prop.: Collis Salutaris, one of the four summits of the Quirinal (so called from the temple of Salus, which stood on it), Varr. L. L. 5, § 52 Müll.; cf. Salus, II.;

    and v. Becker, Antiq. 1, pp. 568 and 578 sq.: Salutaris porta appellata est ab aede Salutis, quae ei proxima fuit,

    Fest. p. 326 Müll.: Jovem cum Optimum et Maximum dicimus, cumque eundem Salutarem Hospitalem. Statorem: hoc intellegi volumus, salutem hominum in ejus esse tutelā (corresp. to the Gr. Zeus Sôtêr), Cic. Fin. 3, 20, 66:

    qui (Jesus) Latine dicitur salutaris sive salvator,

    Lact. 4, 12, 6.—Hence, adv.: sălūtārĭter, profitably, beneficially, salutarily:

    uti armis,

    Cic. Brut. 2, 8: se recipere, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 23, 2:

    cogitare aliquid,

    id. ib. 10, 24, 2:

    quinque consulatus salutariter rei publicae administrati,

    Val. Max. 5, 2, 3:

    haec salutariter scripsi,

    Amm. 20, 8, 17.— Comp. and sup. of the adv., and sup. of the adj. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > salutare

  • 128 salutaris

    sălūtāris, e, adj. [salus], of or belonging to well-being, healthful, wholesome, salutary, serviceable, beneficial, advantageous (in the most general sense, while the predominant meaning of salubris, in class. lang., is healthy in a medical sense; very freq. and class.).
    I.
    In gen.
    (α).
    Absol.:

    ut quae mala perniciosaque sunt, habeantur pro bonis ac salutaribus,

    Cic. Leg. 1, 16, 44:

    pro salutaribus mortifera conscribere,

    id. ib. 2, 5, 13:

    res salutares (opp. pestiferae),

    id. N. D. 2, 12, 34:

    res utiles et salutares,

    id. ib. 1, 15, 38:

    salutaris et vitalis calor,

    id. ib. 2, 10, 27:

    sine quo nihil nec laudabile nec salutare est,

    Quint. 12, 10, 79:

    tuta et salutaria capessere (opp. praecipitia),

    Tac. A. 15, 29:

    salutares litterae,

    Cic. Att. 9, 7, 2; cf.:

    Apollonides orationem salutarem habuit,

    Liv. 24, 28:

    portus eloquentiae,

    Quint. 12, 7, 4; cf. Plin. Ep. 6, 31, 17:

    salutaris ars,

    of healing, Hor. C. S. 63:

    herbae,

    Ov. R. Am. 45:

    amurca,

    Col. 6, 4, 4.—

    Rarely of persons: civis,

    Cic. Mil. 8, 20: bonus et salutaris Princeps, Tiber. ap. Suet. Tib. 29.—
    (β).
    With dat., ad, contra aliquid, etc. (the first very freq. in Cic.):

    ratio quoniam pestifera sit multis, admodum paucis salutaris,

    Cic. N. D. 3, 27, 69; Plaut. Aul. 2, 1, 26:

    hominum generi universo cultura agrorum est salutaris,

    Cic. Sen. 16, 56; id. Fam. 6, 6, 4; id. Brut. 4, 15:

    corporibus tot res, animis nulla,

    id. Tusc. 4, 27, 58:

    vox petentibus,

    Quint. 10, 7, 2; cf.:

    radicem decoctam bibere, spasticis, etc.... salutare ost,

    Plin. 21, 19, 77, § 132.—Once also in the comp.:

    nihil est nobis salutarius,

    Cic. N. D. 3, 9, 23:

    stella Jovis aut Veneris conjuncta cum Lunā ad ortus puerorum salutaris sit,

    id. Div. 1, 39, 85:

    decoctum ad dentium dolorem,

    Plin. 24, 9, 42, § 71:

    herba Britannica non nervis modo salutaris sed contra anginas quoque et contra serpentes,

    id. 25, 3, 6, § 20:

    dicunt radicem et in pestilentiā salutarem esse in cibis,

    id. 24, 16, 92, § 148. —
    (γ).
    As subst.: sălūtāre, is, n., salvation, deliverance, health (late Lat.), Vulg. Gen. 49, 18; id. Psa. 41, 5 et saep.— Plur.: bibere salutaria alicui, to drink one ' s health, App. M. 2, p. 128, 25.—
    II.
    In partic.
    A.
    As an appellative: salutaris littera, i. e. the letter A, written on the voting tablets as an abbreviation for absolvo, Cic. Mil. 6, 15 (opp. littera tristis, i. e. C, for condemno): digitus, i. e. the index-finger (perh. as used in greeting), Suet. Aug. 80; Mart. Cap. 1, § 90.—
    2.
    Subst.: sălūtāre, is, n., i. q. salus, welfare, prosperity, Vulg. Psa. 115, 13 (4) (for the Heb.).— Adj. prop.: Collis Salutaris, one of the four summits of the Quirinal (so called from the temple of Salus, which stood on it), Varr. L. L. 5, § 52 Müll.; cf. Salus, II.;

    and v. Becker, Antiq. 1, pp. 568 and 578 sq.: Salutaris porta appellata est ab aede Salutis, quae ei proxima fuit,

    Fest. p. 326 Müll.: Jovem cum Optimum et Maximum dicimus, cumque eundem Salutarem Hospitalem. Statorem: hoc intellegi volumus, salutem hominum in ejus esse tutelā (corresp. to the Gr. Zeus Sôtêr), Cic. Fin. 3, 20, 66:

    qui (Jesus) Latine dicitur salutaris sive salvator,

    Lact. 4, 12, 6.—Hence, adv.: sălūtārĭter, profitably, beneficially, salutarily:

    uti armis,

    Cic. Brut. 2, 8: se recipere, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 23, 2:

    cogitare aliquid,

    id. ib. 10, 24, 2:

    quinque consulatus salutariter rei publicae administrati,

    Val. Max. 5, 2, 3:

    haec salutariter scripsi,

    Amm. 20, 8, 17.— Comp. and sup. of the adv., and sup. of the adj. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > salutaris

См. также в других словарях:

  • very well — adverb 1. quite well (Freq. 3) she doesn t feel first rate today • Syn: ↑first rate 2. an expression of agreement normally occurring at the beginning of a sentence (Freq. 2) • Syn: ↑fine, ↑alr …   Useful english dictionary

  • very well — 1. probably. Stress could very well have triggered her heart attack. The robber might very well have been in the house when the police arrived. 2. clearly. The little boy knew very well that the neighbors didn t like his father …   New idioms dictionary

  • very well — {interj.}, {formal} Agreed; all right. Used to show agreement or approval. * /Very well. You may go./ * /Very well, I will do as you say./ Compare: ALL RIGHT(2) …   Dictionary of American idioms

  • very well — {interj.}, {formal} Agreed; all right. Used to show agreement or approval. * /Very well. You may go./ * /Very well, I will do as you say./ Compare: ALL RIGHT(2) …   Dictionary of American idioms

  • very\ well — interj. formal Agreed; all right. Used to show agreement or approval. Very well. You may go. Very well, I will do as you say. Compare: all right(2) …   Словарь американских идиом

  • very well — spoken 1) used for saying that you agree with or accept what someone says, even when you might not really agree with them Very well, you can put my name on the list, if you really have to. 2) used for agreeing to something Very well, I ll come… …   English dictionary

  • very well — agreed, all right Very well, if you want to go I will go with you …   Idioms and examples

  • Very Well Company Hostel — (Севастополь,Крым) Категория отеля: Адрес: 36 N.Muzyky Street , 99007 Сева …   Каталог отелей

  • Very Well Company Hostel — (Севастополь,Крым) Категория отеля: Адрес: 36 N.Muzyky Street , 99007 Сева …   Каталог отелей

  • very well — excellently; great, fine, very good …   English contemporary dictionary

  • very well — used to express agreement or understanding. → well …   English new terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»