Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

vēscor

  • 1 vēscor

        vēscor —, ī, dep.,    to use as food, take for food, take food, feed upon, eat: pecus ad vescendum hominibus apta: vescendi causā omnia exquirere, i. e. for varieties of food, S.: vescere, sodes, H.: in eā (mensā), to take his meals, Cu.: escis aut potionibus: nasturtio: singulas (columbas), Ph.: infirmissimos sorte ductos, Ta.—To enjoy, make use of, use, have: aurā Aetheriā, V.: paratissimis voluptatibus.
    * * *
    vesci, - V DEP
    feed on, eat, enjoy (with ABL)

    Latin-English dictionary > vēscor

  • 2 vescor

    vescor, vesci, v. dep. n. and a. [ve- and root ed- of edo; cf. esca], to fill one's self with food, to take food, feed, eat.
    I.
    Lit. (class.; syn. pascor), constr. usu. with abl., rarely with acc. or absol.
    (α).
    With abl.:

    di nec escis aut potionibus vescuntur,

    Cic. N. D. 2, 23, 59:

    lacte, caseo, carne,

    id. Tusc. 5, 32, 90; Sall. J. 89, 7:

    nasturtio,

    Cic. Fin. 2, 28, 92:

    piris,

    Hor. Ep. 1, 7, 14:

    terrae munere,

    id. C. 2, 14, 10.—
    (β).
    With acc.: eandem vescatur dapem, Att. ap. Non. 415, 17:

    insolita,

    Sall. H. 3, 27 Dietsch:

    caprinum jecur,

    Plin. 8, 50, 76, § 203:

    lauros,

    Tib. 2, 5, 64:

    singulas (columbas),

    Phaedr. 1, 31, 11:

    infirmissimos sorte ductos,

    Tac. Agr. 28.— Pass.:

    dare caepas vescendas,

    Plin. 20, 5, 20, § 41. —
    (γ).
    Absol.:

    pecus (sus) ad vescendum hominibus apta,

    Cic. N. D. 2, 64, 160:

    vescendi causā terrā marique omnia exquirere,

    on account of food, to gratify the palate, Sall. C. 13, 3:

    vescendi gratiā,

    Dig. 28, 8, 7:

    vescebatur et ante cenam,

    Suet. Aug. 76:

    vescere, sodes,

    Hor. Ep. 1, 7, 15:

    delphinus ex hominum manu vescens,

    Plin. 9, 8, 8, § 26:

    vesci in eā (mensā),

    to take his meals, Curt. 5, 2, 14:

    vesci in villā,

    Tac. A. 4, 59:

    in Capitolio,

    Censor. 12, 2.—
    II.
    Transf., to enjoy, make use of, use, have, = frui, uti (mostly poet.): fugimus, qui arce hac vescimur, Pac. ap. Non. p. 416, 1:

    armis,

    id. ib. p. 416, 2:

    vitalibus auris,

    Lucr. 5, 857; cf.:

    aurā Aetheriā,

    Verg. A. 1, 546:

    variante loquelā,

    Lucr. 5, 71:

    praemiis patris, Att. ap. Non. p 416, 7: paratissimis voluptatibus,

    Cic. Fin. 5, 20, 57.

    Lewis & Short latin dictionary > vescor

  • 3 vesco

    to feed, to eat.

    Latin-English dictionary of medieval > vesco

  • 4 convescor

    con-vescor, vesci, v. dep., to eat with one (eccl. Lat.), Aug. Ep. 18 al.

    Lewis & Short latin dictionary > convescor

  • 5 devescor

    dē-vescor, vesci, v. dep. a., to eat up, devour, poet.:

    animas,

    Stat. Th. 1, 604.

    Lewis & Short latin dictionary > devescor

  • 6 devoro

    dē-vŏro, āvi, ātum, 1, v. a., to swallow, swallow down, gulp down, devour (class.; esp. freq. in transf. signif.—for syn. cf.: edo, comedo, vescor, pascor, mando).
    I.
    Lit., of the physical act:

    id quod devoratur,

    Cic. N. D. 2, 54, 135:

    ovum gallinaceum integrum,

    Cato R. R. 71: laseris paululum, [p. 567] Cels. 4, 4, 4:

    salivam suam,

    id. 2, 6, 98;

    lapides,

    Plin. 8, 10, 10, § 29:

    succum,

    id. 20, 23, 98, § 260:

    fumum,

    id. 26, 6, 16, § 30 et saep.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of inanimate subjects, to swallow up, ingulf, absorb:

    devorer telluris hiatu,

    Ov. H. 3, 63:

    terra devoravit montem,

    Plin. 2, 91, 93, § 205:

    vel me Charybdis devoret,

    Ov. Tr. 5, 2, 74:

    terras devorant aquae,

    Plin. 31, 1, 1, § 2:

    sol aquas devorans,

    id. 20 prooem. §

    1: ne rotae devorarentur (viarum mollitudine),

    Vitr. 10, 6.—
    B.
    To seize upon greedily or hastily, to swallow eagerly, to devour: meretricem ego item esse reor, mare ut est;

    quod des, devorat,

    Plaut. Truc. 2, 7, 16:

    spe et opinione praedam,

    Cic. Verr. 2, 1, 51; cf.:

    spe devoratum lucrum,

    id. Fl. 24; and:

    regis hereditatem spe,

    id. Att. 1, 16, 10:

    aliquid oculis,

    Just. 21, 5, 6; cf.:

    spectat oculis devorantibus draucos,

    Mart. 1, 97; cf. infra III. B.—
    C.
    To swallow down, repress, suppress, check: verborum pars devorari solet, to be swallowed, i. e. only half pronounced, Quint. 11, 3, 33; so, verba, Sen. de Ira, 3, 14 fin.; cf.

    lacrimas,

    i. e. to repress, Ov. F. 4, 845; id. M. 13, 540:

    gemitus,

    Sen. Ep. 66 med.
    D.
    Of property, to consume, to waste, = exhaurire:

    omnem pecuniam publicam,

    Cic. Verr. 2, 3, 76; id. Phil. 13, 2, 3; id. Pis. 21.—And with a pers. object: Si. Jamne illum comesurus es? Ba. Dum recens est, Dum datur, dum calet, devorari decet, Plaut. Ps. 4, 7, 26; id. As. 2, 2, 71; cf.: ut hominem devorari, cujus patrimonium consumitur, Quint. 8, 6, 25.—
    2.
    Trop., to consume, destroy:

    devorent vos arma vestra,

    Just. 14, 4, 14; cf.:

    aquilarum pinnae reliquarum alitum pinnas devorant,

    Plin. 10, 3, 4, § 15:

    vox devoratur,

    i. e. is swallowed up, lost, id. 11, 51, 112, § 270: devoravi nomen imprudens, swallowed, i. e. I have lost, utterly forgotten, Plaut. Trin. 4, 2, 63: devorato pudore, Ap. M. 9, p. 225.—
    III.
    Trop.
    A.
    To swallow any thing unpleasant, i. e to bear patiently, to endure:

    hominum ineptias ac stultitias,

    Cic. Brut. 67, 236; so,

    molestiam paucorum dierum,

    id. Phil. 6, 6, 17:

    taedium illud,

    Quint. 11, 2, 41: bilem et dolorem, Tert. Res. carn. 54.—
    B.
    To accept eagerly, enjoy:

    quid tibi faciam qui illos libros devorasti,

    Cic. Att. 7, 3, 2:

    os impiorum devorat iniquitatem,

    Vulg. Prov. 19, 28:

    auscultate et mea dicta devorate,

    Plaut. As. 3, 3, 59; cf.:

    orationem dulcem (aures),

    id. Poen. 5, 2, 9:

    verbum ipsum (voluptatis),

    id. Sest. 10, 23.—
    C.
    ejus oratio, nimia religione attenuata, a multitudine et a foro devorabatur, qs. swallowed but not digested (i. e. heard without being understood), Cic. Brut. 82, 283.

    Lewis & Short latin dictionary > devoro

  • 7 edo

    1.
    ĕdo, ēdi, ēsum, 3 ( sup.:

    esum,

    Plaut. Curc. 2, 1, 13; id. Men. 3, 1, 11; id. Stich. 1, 3, 28:

    esu,

    id. Ps. 3, 2, 35.—The contr. forms es, est, estis, etc., are very freq. in prose and poetry:

    est,

    Verg. A. 4, 66; 5, 683; Hor. S. 2, 2, 57:

    esset,

    id. ib. 2, 6, 89; Verg. G. 1, 151:

    esse,

    Quint. 11, 3, 136; Juv. 15, 102:

    esto,

    Cato R. R. 156, 1.—Hence, also in the pass.:

    estur,

    Plaut. Most. 1, 3, 78; id. Poen. 4, 2, 13; Cels. 27, 3; Ov. Pont. 1, 1, 69; and:

    essetur,

    Varr. L. L. 5, § 106 Müll.—Archaic forms of the subj. praes.:

    edim,

    Plaut. Aul. 3, 2, 16; id. Trin. 2, 4, 73; 74; Caecil. and Pompon. ap. Non. 507, 7:

    edis,

    Plaut. Poen. 4, 2, 45; id. Trin. 2, 4, 72:

    edit,

    Cato R. R. 1, 56, 6; 1, 57, 9 sq.; Plaut. Capt. 3, 1, 1; 3; id. Aul. 4, 6, 6; id. Poen. prol. 9; Hor. Epod. 3, 3; id. S. 2, 8, 90:

    edimus,

    Plaut. Poen. 3, 1, 34:

    editis, Nov. ap. Non. l. l.: edint,

    Cic. Fin. 2, 7, 22), v. a. [Sanscr. ad-mi, eat; Gr. ed-ô, esthiô; Lat. edax, esca, esurio, etc.; cf. also Gr. odous, odont- Aeol. plur. edontes, dens], to eat (for syn. cf.: comedo, vescor, pascor, devoro, haurio, mando, ceno, epulor).
    I.
    Lit.: ille ipse astat, quando edit, Naev. ap. Prisc. p. 893; cf.

    so uncontr.,

    Cic. Att. 13, 52:

    miserrimus est, qui cum esse cupit, quod edit non habet,

    Plaut. Capt. 3, 1, 3:

    ut de symbolis essemus,

    Ter. Eun. 3, 4, 2:

    mergi eos (sc. pullos) in aquam jussit, ut biberent, quoniam esse nollent,

    Cic. N. D. 2, 3, 7 et saep.—
    2.
    Prov.
    a.
    Multos modios salis simul edisse, to have eaten bushels of salt with another, i. e. to be old friends, Cic. Lael. 19.—
    b.
    De patella, i. e. to show contempt for religion (v. patella), Cic. Fin. 2, 7 fin.
    c.
    Pugnos, to taste one's fists, i. e. to get a good drubbing, Plaut. Am. 1, 1, 153.—
    B.
    Transf.
    1.
    Bona, to squander, dissipate, Plaut. Truc. 4, 2, 29.—
    2.
    Of inanimate subjects, qs. to eat up, i. e. to consume, destroy ( poet.):

    ut mala culmos Esset robigo,

    Verg. G. 1, 151:

    carinas lentus vapor (i. e. flamma),

    id. A. 5, 683:

    corpora virus,

    Ov. Ib. 608 al. —
    II.
    Trop., to corrode, consume, devour (almost exclusively poet.):

    si quid est animum,

    Hor. Ep. 1, 2, 39; cf.:

    nimium libenter edi sermonem tuum,

    have devoured, Plaut. Aul. 3, 6, 1:

    nec te tantus edat tacitam dolor,

    Verg. A. 12, 801:

    nec edunt oblivia laudem,

    Sil. 13, 665 et saep.
    2.
    ē-do, dĭdi, dĭtum, 3, v. a., to give out, put forth, bring forth (freq. and class.).
    I.
    In gen.:

    foras per os est editus aër,

    Lucr. 3, 122; cf.:

    sputa per fauces tussi,

    id. 6, 1189:

    urinam,

    Plin. 28, 4, 7, § 38; cf.

    stercus,

    Col. 2, 14: animam, to breathe out, i. e. to die, expire, Cic. Sest. 38, 83; Ov. H. 9, 62; cf.:

    extremum vitae spiritum,

    Cic. Phil. 12, 9:

    vitam,

    id. Fin. 5, 2, 4; id. Planc. 37, 90:

    clamorem,

    to send forth, utter, id. Div. 2, 23; cf.:

    miros risus,

    id. Q. Fr. 2, 10, 2:

    fremitum patulis sub naribus (equus),

    Lucr. 5, 1076:

    voces,

    Cic. Tusc. 2, 8:

    dulces modos,

    Ov. F. 1, 444:

    questus,

    id. M. 4, 588:

    hinnitus,

    id. ib. 2, 669:

    latratus,

    id. ib. 4, 451 et saep.:

    Maeander in sinum maris editur,

    discharges itself, Liv. 38, 13; 39, 53 fin.:

    clanculum ex aedibus me edidi foras,

    have slipped out, Plaut. Most. 3, 2, 9.
    II.
    In partic., to bring forth any thing new, to produce, beget, form, etc.
    A.
    Of what is born, begotten (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    progeniem in oras luminis,

    Lucr. 2, 617:

    crocodilos dicunt, cum in terra partum ediderint, obruere ova, deinde discedere,

    Cic. N. D. 2, 52; so,

    partum,

    Liv. 1, 39; cf.:

    aliquem partu,

    Verg. A. 7, 660; Ov. M. 4, 210; 13, 487:

    aliquem maturis nisibus,

    id. F. 5, 172:

    geminos Latona,

    id. M. 6, 336:

    nepotem Atlantis (Pleïas),

    id. F. 5, 664 al.: (draconem) Qui luci ediderat genitor Saturnius, idem Abdidit, Cic. Poëta Div. 2, 30, 64; cf.:

    Electram maximus Atlas Edidit,

    Verg. A. 8, 137.—In the pass.:

    hebetes eduntur,

    Quint. 1, 1, 2. —More freq. in the part.: in lucem editus, Poëta ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115 (a transl. of the Euripid. ton phunta); cf. Ov. M. 15, 221:

    editus partu,

    id. ib. 5, 517; 9, 678; id. F. 5, 26:

    Venus aquis,

    id. H. 7, 60; cf.:

    Limnate flumine Gange,

    id. M. 5, 48;

    for which: de flumine,

    id. H. 5, 10 (cf. Zumpt, Gramm. §

    451): ille hac,

    Ov. M. 10, 298; cf.:

    Maecenas atavis regibus,

    Hor. C. 1, 1, 1:

    infans ex nepte Julia,

    Suet. Aug. 65 et saep.—
    2.
    Transf.:

    (tellus) Edidit innumeras species,

    Ov. M. 1, 436; cf. Liv. 21, 41:

    frondem ulmus,

    puts forth, Col. 5, 6, 2:

    ea (sc. academia) praestantissimos in eloquentia viros edidit,

    Quint. 12, 2, 25.—
    B.
    Of literary productions, to put forth, to publish (class.):

    de republica libros,

    Cic. Brut. 5, 19; so,

    librum contra suum doctorem,

    id. Ac. 2, 4, 12:

    annales suos,

    id. Att. 2, 16, 4:

    orationem scriptam,

    Sall. C. 31, 6:

    aliquid,

    Cic. Leg. 1, 2, 7; Quint. 5, 10, 120; 3, 1, 18; 2, 1, 11; Hor. A. P. 390 et saep.—
    C.
    Transf., to set forth, publish, relate, tell, utter, announce, declare = exponere;

    esp. of the responses of priests and oracles, the decrees of authorities, etc.: apud eosdem (sc. censores) qui magistratu abierint edant et exponant, quid in magistratu gesserint,

    Cic. Leg. 3, 20, 47; cf. Hor. S. 2, 5, 61:

    ede illa, quae coeperas, et Bruto et mihi,

    Cic. Brut. 5, 20:

    nomen parentum,

    Ov. M. 3, 580; 9, 531; Hor. S. 2, 4, 10:

    veros ortus,

    Ov. M. 2, 43; cf.:

    auctor necis editus,

    id. ib. 8, 449:

    mea fata tibi,

    id. 11, 668 et saep. —With acc. and inf.:

    Apollo Pythius oraculum edidit, Spartam nulla re alia esse perituram, etc.,

    Cic. Off. 2, 22, 77; cf. Liv. 40, 45; 22, 10; 42, 2.—With dupl. acc.:

    auctorem doctrinae ejus falso Pythagoran edunt,

    id. 1, 18; cf. id. 1, 46; 27, 27 fin.:

    haec mihi, quae canerem Titio, deus edidit ore,

    Tib. 1, 4, 73:

    iis editis imperiis,

    id. 29, 25; cf.:

    edito alio tempore ac loco (with constitutum tempus et locus),

    Quint. 4, 2, 98:

    opinio in vulgus edita,

    spread abroad, Caes. B. C. 3, 29, 3; cf. Nep. Dat. 6, 4:

    consilia hostium,

    i. e. to divulge, betray, Liv. 10, 27 et saep.— Poet.:

    arma violentaque bella,

    i. e. to sing, celebrate in song, Ov. Am. 1, 1, 1.—Hence,
    2.
    Jurid. and polit. t. t., to give out, promulgate, proclaim, ordain:

    qua quisque actione agere volet, eam prius edere debet. Nam aequissimum videtur, eum, qui acturus est, edere actionem, etc.,

    Dig. 2, 13 (tit. De edendo), 1 sq.:

    verba,

    Cic. Quint. 20, 63; cf.

    judicium,

    id. ib. 21: tribus, said of the plaintiff in a causa sodaliciorum, to name the tribus (since he had the right, in order to choose the judges, to propose to the defendant four tribus, from which the latter could reject only one, and then to choose the judges according to his own pleasure out of the remaining three, Cic. Planc. 15, 36 sqq.:

    judices editi (= editicii),

    id. ib. 17, 41; cf.

    Wund. Cic. Planc. p. LXXVI. sq., and see editicius: socium tibi in hujus bonis edidisti Quintium,

    hast mentioned, Cic. Quint. 24 fin.:

    quantum Apronius edidisset deberi, tantum ex edicto dandum erat,

    id. Verr. 2, 3, 29; 2, 2, 42: mandata edita, Liv. 31, 19; cf. id. 34, 35:

    ederet (consul) quid fieri velit,

    to command, id. 40, 40; cf. id. 45, 34.—
    (β).
    Transf. beyond the jurid. sphere:

    postquam hanc rationem cordi ventrique edidi, etc.,

    Plaut. Aul. 2, 8, 12.—
    D.
    Of other objects, to produce, perform, bring about, cause (freq. and class.):

    oves nullum fructum edere ex se sine cultu hominum et curatione possent,

    Cic. N. D. 2, 63, 158:

    vitales motus,

    Lucr. 3, 560:

    proelia pugnasque,

    id. 2, 119; 4, 1010; Liv. 8, 9; 21, 43 al.; cf.

    caedem,

    id. 5, 13; 10, 45 al.:

    strages,

    Verg. A. 9, 785 and 527:

    aliquantum trepidationis,

    Liv. 21, 28; cf.

    tumultum,

    id. 36, 19:

    ruinas,

    Cic. Leg. 1, 13 fin.:

    scelus, facinus,

    to perpetrate, id. Phil. 13, 9 fin.:

    annuam operam,

    i. e. to perform, Liv. 5, 4; cf. id. 3, 63; Suet. Tib. 35:

    munus gladiatorium (with parare),

    to exhibit, Liv. 28, 21; Suet. Calig. 18; cf.

    ludos,

    Tac. A. 1, 15; 3, 64; Suet. Caes. 10 al.:

    spectaculum,

    Tac. A. 14, 17; id. H. 2, 67; Suet. Caes. 44 et saep.:

    gladiatores,

    Suet. Aug. 45 et saep.:

    exemplum severitatis,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 5;

    so more freq.: exempla in aliquem,

    Ter. Eun. 5, 6, 21; Caes. B. G. 1, 31, 12; Liv. 29, 9 fin. and 27; cf.:

    scelus in aliquem,

    Cic. Sest. 27.
    III.
    To raise up, lift, elevate:

    corpus celerem super equum,

    Tib. 4, 1, 114.—Hence,
    1.
    ēdĭtus, a, um, P. a. (set forth, heightened; hence, like excelsus).
    A.
    Prop., of places, elevated, high, lofty (cf.:

    altus, celsus, excelsus, sublimis, procerus, arduus, praeceps, profundus), opp. to flat, level (cf.: collis paululum ex planitie editus,

    Caes. B. G. 2, 8, 3; id. B. C. 1, 43, 2; Sall. J. 92, 5; Tac. A. 15, 27—very freq. and class.):

    Henna est loco perexcelso atque edito,

    Cic. Verr. 2, 4, 48; Caes. B. G. 3, 19, 1 (with acclivis); 7, 18, 3; id. B. C. 3, 37, 4; Sall. J. 92, 5; 98, 3; Liv. 2, 50 et saep.— Comp., Caes. B. C. 1, 7, 5; 1, 43, 2; Sen. N. Q. 7, 5. — Sup., Auct. B. Alex. 28; 31; 72; Just. 2, 1, 17 al.—
    * B.
    Trop.:

    viribus editior,

    stronger, Hor. S. 1, 3, 110.— Adv. does not occur.—
    2.
    ēdĭtum, i, n.
    A.
    A height:

    in edito,

    Suet. Aug. 72:

    ex edito,

    Plin. 31, 3, 27.— Plur.:

    edita montium,

    Tac. A. 4, 46; 12, 56: in editis, Treb. Trig. Tyr. 26.—
    B.
    Transf., a command, order, Ov. M. 11, 647; cf. Liv. 25, 12, 4.
    3.
    ĕdo, ōnis, m. [1. edo], a glutton, Varr. ap. Non. 48, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > edo

  • 8 vesco

    vesco, ĕre, v. a. [vescor], to feed with any thing:

    quis nos vescet carne,

    Tert. Jejun. 5.— Pass., Isid. Orig. 20, 2, 27:

    vescendi pupilli causā,

    Dig. 42, 5, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > vesco

  • 9 ἰσχνός

    Grammatical information: adj.
    Meaning: `dry, arid, languishing, lean' (IA).
    Compounds: Compp., e. g. ἰσχνό-φωνος `with dry (thin) voice' (Hdt., Hp., Arist.), often connected with ἴσχω (v. l. ἰσχό-φωνος; cf. below on ἰσχναίνω) and understood as `with halting voice'; ἔν-ισχνος `a little dry' (Nic. Al. 147; cf. Strömberg Prefix Studies 128).
    Derivatives: ἰσχνότης `dryness etc.' (Hp., Arist.); denomin. verbs: 1. ἰσχναίνω, also with prefix as κατ-, ἀπ-, `dry up, make lean' (IA) with ἰσχνασία, - ίη `dried up position, leanness' (Hp., Arist.; on the formation Schwyzer 469), ἰσχνασμός (Hp.), ἴσχνανσις (Paul. Aeg.) `drying up', ἰσχναντικός `drying up, becoming lean' (Arist.); 2. ἰσχνόομαι, - όω, also with ἀπ-, ἐξ- a. o., `get, make dry' (Hp., Arist.) with ἴσχνωσις, - ωτικός (medic. a. o.). - Beside it ἰσχαλέος `dry, barren' (τ 233, Man.) and ἰσχάς, - άδος f. `dried fig' (Com., Arist.) with ἰσχαδο-πώλης, ἰσχάδιον a. o. (Com.).
    Origin: XX [etym. unknown]
    Etymology: ἰσχ-ν-ός, ἰσχ-αλ-έος does not show old variation ν: λ, which is no IE category ( σμερδνός: σμερδαλέος does exist, of course, Schwyzer 484, Chantraine Formation 253). One might have expected a verb ἰσχαίνω ( κερδαλέος: κερδαίνω), which is often found as v. l., but it may also be a mix with ἰσχάνω `hold back'. A related u-stem has been assumed in Av. hišku-, Celt., e. g. MIr. sesc `dry', IE * si-sk-u(-o)-. (One uspposed for ἰσχνός an ad hoc basis * si-sk-sno- (Brugmann Grundr.2 2: 1, 475); from an s-stem? - Unclear is the basis of ἰσχάς; after οἰνάς, κοτινάς, φυτάς, μυρτάς etc. one would suppose a noun. Further suggestions (IE sek- `dry up') in Bq, Pok. 894f., W.-Hofmann s. siccus. - Not with Osthoff IF 27, 181ff. to Lat. vēscus `emaciated, lean' (to vēscor, s. W.-Hofmann s. v.).
    Page in Frisk: 1,741-742

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἰσχνός

См. также в других словарях:

  • Historia Apollonii — Die Historia Apollonii regis Tyri („Geschichte von Apollonius, dem König von Tyros“) ist ein antiker Roman in lateinischer Sprache, der auf griechische oder lateinische Quellen zurückgeht. Sein Autor ist nicht bekannt, die Datierung fällt in das… …   Deutsch Wikipedia

  • Historia Apollonii regis Tyri — Die Historia Apollonii regis Tyri („Geschichte von Apollonius, dem König von Tyros“) ist ein antiker Roman in lateinischer Sprache, der auf griechische oder lateinische Quellen zurückgeht. Sein Autor ist nicht bekannt, die Datierung fällt in das… …   Deutsch Wikipedia

  • Gramática del latín — Prisciano, o el Gramático, panel de mármol que data del 1437 1439 desde el campanario de Florencia, Italia, por Luca della Robbia. La escena es una alegoría del gramático. La lengua latina, al igual que otras lenguas indoeuropeas antiguas, es muy …   Wikipedia Español

  • Список праиндоевропейских корней — Для улучшения этой статьи желательно?: Найти и оформить в виде сносок ссылки на авторитетные источники, подтверждающие написанное …   Википедия

  • Wiese — Sf std. (8. Jh.), mhd. wise, ahd. wisa Stammwort. Hierzu wohl als Erweiterung mndd. wisch, wisk(e), ae. wisc Wiese (o.ä.). Da eine Wiese ursprünglich Weideland war (im Gegensatz zu der Matte2, die gemäht wurde), ist wohl anzuknüpfen an heth. weši …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • ԿԵՐԱԿՐԻՄ — (եցայ.) NBH 1 1090 Chronological Sequence: Unknown date, 10c, 11c, 12c, 13c կ. եւ հ. ἑσθίω vescor. Ուտել. ճաշակել. սնանիլ. ... *Որ ողորմի անանկի, ինքնկերակրեսցի: Կերակրեսցին նովաւ ազինք: Ի նմանէ կերակրէր ամենայն մարմին: Վասն կերակրելոյ երկրին… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՃԱՇԵՄ — (եցի.) NBH 2 0171 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c ն. ἁριστάω prandeo, vescor. Ճաշ կամ հաց ուտել. ճաշակել. ... *Ամենայն երկիրն ճաշէր: Մուտ ընդ իս ʼի տուն, եւ ճաշեա՛: Ճաշէին ընդ նմա: Եկա՛յք ճաշեցէ՛ք. եւ այլն: *Լուան՝ թէ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՃԱՐԱԿԵՄ — (եցի.) NBH 2 0174 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 11c, 12c ն. ՃԱՐԱԿԵՄ ՃԱՐԱԿԻՄ. νέμω, νέμομαι, βόσκω , βόσκομαι, ποιμαίνω pasco, pascor ἑσθίω edo, vescor. Դարմանել ճարակօք, եւ ճարակիլ. արածել. եւ արածիլ. ուտել. ռմկ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՈՒՏԵՄ — (կերայ կամ կերի, կե՛ր. ն. եւ կր. ուտի, ուտիցի, կերիցի. կերաւ, իբր կերեալ եղեւ.) NBH 2 0557 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 12c, 13c, 14c (լծ. յն. լտ. էտօ, կամ է՛տօմե ). ἕδω , մանաւանդ ἕδομαι, φάγω, φάγομαι edo, comedo τρώγω …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՉՈՐԱԿԵՐ — ( ) NBH 2 0577 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 12c ՉՈՐԱԿԵՐ ԼԻՆԵԼ. χηροφαγέω arida comedo, cibis siccioribus vescor. Չոր ուտելեօք կամ հացիւ եւեթ ապրիլ. հրաժարել ի պարարտ կերակրոց. չոր ուտել, չոր պաք բռնել. *Ոչ է պարտ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • repeu — Repeu, particip. m. acut. Celuy qui a mangé et beu à suffisance, Pastus, Je suis bien repeu, Egregie pastus sum. Mais quand le François dit, J ay bien repeu, il est la premiere personne du temps preterit parfait, Ego bene paui, Verbe neutre, dont …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»