Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

vāpŭlo

  • 1 vapulo

    văpŭlo, āre, āvi, ātum - intr. - recevoir des coups, être étrillé, être battu (ce verbe de forme active a un sens passif).    - fustibus vapulare, Quint. 9, 2, 12, recevoir une volée de coups de bâton.    - vapula (jubeo te vapulare), Plaut.: va te faire pendre.    - omnium sermonibus vapulare, Cic. Att. 2, 14, 1: être décrié par tout le monde.    - ne a tyranno quidem impune vapulavi Sen. Contr. 9, 4, 2: le tyran même ne m'a pas donné de coups impunément.    - multa vapulaverunt, Sen. Nat. 6, 7, 6: beaucoup de régions ont subi des atteintes, ont souffert [par la tempête].    - cf. 4, 7, 2; Plaut. St. 751.    - vapulat peculium, Plaut. Stich. 5, 5, 10: le pécule décroît.    - vapulat luna, Mart.: la lune décroît.
    * * *
    văpŭlo, āre, āvi, ātum - intr. - recevoir des coups, être étrillé, être battu (ce verbe de forme active a un sens passif).    - fustibus vapulare, Quint. 9, 2, 12, recevoir une volée de coups de bâton.    - vapula (jubeo te vapulare), Plaut.: va te faire pendre.    - omnium sermonibus vapulare, Cic. Att. 2, 14, 1: être décrié par tout le monde.    - ne a tyranno quidem impune vapulavi Sen. Contr. 9, 4, 2: le tyran même ne m'a pas donné de coups impunément.    - multa vapulaverunt, Sen. Nat. 6, 7, 6: beaucoup de régions ont subi des atteintes, ont souffert [par la tempête].    - cf. 4, 7, 2; Plaut. St. 751.    - vapulat peculium, Plaut. Stich. 5, 5, 10: le pécule décroît.    - vapulat luna, Mart.: la lune décroît.
    * * *
        Vapulo, vapulas, pen. cor. vapulare, Verbum neutrum passiuum. Propertius. Estre batu.
    \
        Quum se omnium sermonibus sentiet vapulare. Cic. Que chascun mesdisoit de luy.

    Dictionarium latinogallicum > vapulo

  • 2 vapulo

    vāpŭlo, āvi, 1, v. neutral pass. [perh. root vap-; cf. vappo; prop. to wriggle, flutter; hence], to get a cudgelling or flogging, to be flogged.
    I.
    Lit.:

    ego vapulando, ille verberando usque ambo defessi sumus,

    Ter. Ad. 2, 2, 5;

    so (opp. verberare),

    Plaut. Am. 1, 1, 178:

    vapulo ego invitus,

    id. Cas. 5, 3, 15: ergo istoc magis, Quia vaniloquus, vapulabis, [p. 1958] id. Am. 1, 1, 223:

    cum corpus vapulet,

    Lucr. 4, 936:

    non ego, sed tenuis vapulat umbra mea,

    Prop. 3, 3 (2, 12), 20:

    qui illum viderant ab illo flagris vapulantem,

    Sen. Lud. Mort. Claud. 15, 2:

    testis in reum rogatus, an ab reo fustibus vapulasset,

    Quint. 9, 2, 12; 1, 3, 16:

    saepe territus quasi vapulaturus,

    Dig. 47, 10, 15:

    coctum ego, non vapulatum dudum conductus fui,

    Plaut. Aul. 3, 3, 9.—
    2.
    Vapula, vapulet, as an opprobrious expression, you be flogged! he be flogged! like the vulg. Engl., you be hanged! he be hanged! nunc profecto vapula ob mendacium, Plaut. Am. 1, 1, 214; id. As. 2, 4, 72; id. Truc. 5, 53:

    vapulet! Ne sibi me credat supplicem fore!

    id. Pers. 2, 3, 17:

    vapulare te vehementer jubeo,

    id. Curc. 4, 4, 12.—Hence, prov.: vapula Papiria, of doubtful signif.; v. Fest. p. 372 Müll. —
    B.
    Transf.
    1.
    Of troops, like our to be beaten, i. e. to be conquered: septimam legionem vapulasse, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4.—
    2.
    Of property, to be dissipated, squandered:

    vapulat peculium,

    Plaut. Stich. 5, 5, 10:

    multa,

    Sen. Q. N. 6, 7, 6.—
    3.
    In gen., of inanim. things, to be struck, beaten:

    (olea) quae vapulavit macescit,

    Varr. R. R. 1, 55, 1:

    turris pluvio,

    Sen. Agam. 93.—
    II.
    Trop., to be lashed, attacked:

    omnium sermonibus vapulare,

    Cic. Att. 2, 14, 1.—
    B.
    To be in trouble, to be afflicted:

    sub Veneris regno vapulo, non sub Jovis,

    Plaut. Ps. 1, 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > vapulo

  • 3 vapulo

    vāpulo, āvī, ātūrus, āre, identifiziert mit vagulo, s. vāgulātio, eig., »wehschreien« wie einer, der geschlagen wird; meton. = geschlagen (gezüchtigt) werden, Schläge-, Prügel bekommen, I) eig., von Pers., Komik., Lucr., Sen. rhet. u.a.: ferulis, Sen.: manibus, Schol. Iuven.: ab alqo fustibus, Quint.: ab alqo flagris, ferulis, colaphis, Sen. – v. Lebl., quod ea (olea), quae vapulavit, macescit, Varro r.r. 1, 55, 1: turris pluvio vapulat austro, wird vom Südwind gepeitscht, Sen. Agam. 93. – dah. in der niederen Sprache als scheltender Ausdruck, vapula, iubeo te vapulare, und gegen Abwesende, vapulet, vapulare eum iubeo, als Ausdruck des Zornes, der Drohung, Prügel sollst du (soll er) haben, Komik. (vgl. Lorenz Plaut. Pseud. 13). – II) übtr., a) eine Schlappe erleiden, zugrunde gerichtet werden, v. Pers., durch eine Buhldirne, Plaut. truc. 357; vgl. sub Veneris regno vapulo, non sub Iovis, leid' ich Pein, Plaut. Pseud. 15: durch den Feind im Kriege, Cael. in Cic. ep. 8, 1, 4. – v. Lebl., vapulat peculium, Plaut. Stich. 751: multa, quae procul a mari fuerant, subito eius accessu vapulaverunt, Sen. nat. qu. 6, 7, 6: quod neglegentiā eorum vineae vapulassent, ibid. 4, 7, 2. – b) mit Worten gestriegelt-, gezüchtigt werden, omnium sermonibus, Cic. ad Att. 2, 14, 1.

    lateinisch-deutsches > vapulo

  • 4 vapulo

    vāpulo, āvī, ātūrus, āre, identifiziert mit vagulo, s. vagulatio, eig., »wehschreien« wie einer, der geschlagen wird; meton. = geschlagen (gezüchtigt) werden, Schläge-, Prügel bekommen, I) eig., von Pers., Komik., Lucr., Sen. rhet. u.a.: ferulis, Sen.: manibus, Schol. Iuven.: ab alqo fustibus, Quint.: ab alqo flagris, ferulis, colaphis, Sen. – v. Lebl., quod ea (olea), quae vapulavit, macescit, Varro r.r. 1, 55, 1: turris pluvio vapulat austro, wird vom Südwind gepeitscht, Sen. Agam. 93. – dah. in der niederen Sprache als scheltender Ausdruck, vapula, iubeo te vapulare, und gegen Abwesende, vapulet, vapulare eum iubeo, als Ausdruck des Zornes, der Drohung, Prügel sollst du (soll er) haben, Komik. (vgl. Lorenz Plaut. Pseud. 13). – II) übtr., a) eine Schlappe erleiden, zugrunde gerichtet werden, v. Pers., durch eine Buhldirne, Plaut. truc. 357; vgl. sub Veneris regno vapulo, non sub Iovis, leid' ich Pein, Plaut. Pseud. 15: durch den Feind im Kriege, Cael. in Cic. ep. 8, 1, 4. – v. Lebl., vapulat peculium, Plaut. Stich. 751: multa, quae procul a mari fuerant, subito eius accessu vapulaverunt, Sen. nat. qu. 6, 7, 6: quod neglegentiā eorum vineae vapulassent, ibid. 4, 7, 2. – b) mit Worten gestriegelt-, gezüchtigt werden, omnium sermonibus, Cic. ad Att. 2, 14, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vapulo

  • 5 vapulo

    vāpulo, āvī, (ātūrus), āre
    1) получать побои, быть избиваемым (v. ab aliquo fustibus Q)
    2) потерпеть крах, понести поражение (legio vapulavit Caelius ap. C); жестоко пострадать, быть опустошённым ( accessu tempestatis Sen)
    3) быть предметом нападок, быть порицаемым (v. omnium sermonibus C)

    Латинско-русский словарь > vapulo

  • 6 vāpulō

        vāpulō āvī, —, āre,    to get a cudgelling, be flogged: vapulando defessi, T.—Of troops, to be beaten: septimam legionem vapulasse.—Fig., to be lashed, be reviled: omnium sermonibus.
    * * *
    vapulare, vapulavi, vapulatus V

    Latin-English dictionary > vāpulō

  • 7 vápulo

    m

    БИРС > vápulo

  • 8 vápulo

    m вж. vapulación.

    Diccionario español-búlgaro > vápulo

  • 9 vápulo

    m

    Universal diccionario español-ruso > vápulo

  • 10 vapularis

    vāpulāris, e [ vapulo ]
    получающий побои, избиваемый

    Латинско-русский словарь > vapularis

  • 11 doleo

    doleo, doluī, dolitūrus, ēre, Schmerzen haben, I) körperlich, v. Gliedern = schmerzen, weh tun, mihi malae dolent, Plaut.: pes, oculi, caput, latera, pulmones dolent, Cic.: dolet caput a sole, Plin.: vulnus mihi dolet, Mart.: lumbi sedendo oculique spectando dolent, Auson. – v. Pers. = Schmerz empfinden, -leiden, nequeo caput tollere, ita dolui, itaque ego nunc doleo, Plaut. – impers., dolet, es schmerzt, es tut weh, mihi dolet, cum ego vapulo, Plaut.: si stimulos pugnis caedis, manibus plus dolet, Plaut. – m. Acc., α) alqd, an etw. Schmerz empfinden, -haben, graviter oculos dolui, Fronto ad amic. 1, 13 (16) in.: cum oculum graviter dolere coepisset, Sulp. Sev. vit. S. Mart. 19, 3: doluisse te inguina cognosco, Fronto ad M. Caes. 5, 19 (34) in.: caput meum doleo, Vulg. 4. regg. 4, 19: ventrem meum doleo, Vulg. Ierem. 4, 10. – β) alqm, jmdm. Schmerz verursachen, jmd. empfindlich treffen, frigida Eoo me dolet aura gelu, Prop. 1, 16, 24. – II) geistig, a) v. Pers. = Schmerzen-, Betrübnis empfinden, sich betrüben über usw., jmd. od. etw. bedauern, doleo ab animo, doleo ab oculis, doleo ab aegritudine, Plaut.: lande alienā, Cic.: delicto, schmerzlich bereuen, Cic.: dolore alcis, wegen jmds. Betrübnis, Verg.: Crassi nepotem, Cic. ad Att. 14, 8, 1: alcis mortem, Cic.: casum luctumque alcis, Cic. (u. so laetandum magis quam dolendum puto casum tuum, Sall.): hoc factum, sich aufhalten über usw., Lampr.: tuam vicem doleo, du tust mir in der Seele weh, Cic.: se vicem eorum dolere, quod etc., er bezeige ihnen sein Beileid darüber, daß sie usw., Suet.: quod Alcibiades dolebat, Cic.: quod ceteri dolere solent, ego laetor, Sall.: quicquid dolet, Ov.: id doleo, quod (daß) etc., Catull.: si id dolemus, quod (daß) etc., Cic.: de Hortensio, Cic.: de Atticae febricula valde dolui, Cic.: ex commutatione rerum, Caes.: ex alqo, Cic. u. Vell.: id, propter quod dolet, Cic. – in amore, Prop.: in tam gravi vulnere, Cic.: in propria orbitate, Eutr. – pro alqo, Sen. ad Helv. 19, 2. Lact. 4, 16, 16: pro gloria imperii, Sall. Iug. 39, 1. – m. Genet., doleo vestri, Commodian. instr. 2, 19, 2. – m. Acc. resp. (vgl. no. I), animum, Anton. Aug. bei Fronto de nep. am. 1. – m. folg. Infin., vinci, Hor. carm. 4, 4, 62 (u. so Claud. rapt. Pros. 3, 112): m. folg. Acc. u. Infin., iacentem se lacerari, Lucr.: suos ab se liberos abstractos obsidum nomine dolebant, Caes.: nos dolent vivere, Cic. – m. folg. quod (weil, daß), Caes. b.c. 1, 9, 2. Ov. met. 5, 24: m. folg. quia, Luccei. in Cic. ep. 5, 14, 2: m. folg. si u. Konj., Hor. sat. 1, 10, 89. – absol., Ter., Sall. u.a.: aeque dolendo, aus Mitleid, Cic.: delenire dolentem (den Bekümmerten, den Kummer), Hor. – Partiz. Fut. doliturus = Schmerz (Gram) zu empfinden geneigt, si quis forte deo doliturus erit, follte jmd. ihn (Herkules) als Gott sehen mit Verdruß, Ov.: numquam dolituri, die sich niemals grämen, unempfindliche, Verg. – Partiz. subst., dolenda (neutr. pl.), schmerzliche Ereignisse, Vell. 2, 130, 4. – b) v. Lebl., α) (personif.) Schmerz empfinden, leiden, sich betrüben, iniecta monstris terra dolet suis, Hor.: constitit ad ramos mitis Lucina dolentes, Ov. – β) schmerzen, weh tun, leid tun, mihi duae ancillae dolent, Plaut.: animus mihi dolet, Plaut.: illum (iocum) scio quam doluerit cordi meo, Plaut.: meus casus tibi dolet, M. Aurel. bei Fronto: dolet dictum alci, Ter.: nihil cuiquam doluit, Cic. de or. 1, 230: dolet huic illud, quia etc., Plaut.: me hoc delictum admisisse in me, id mihi vehementer dolet, Ter. – Partiz. subst., alia... illis dolentia, ihnen weh tuende Äußerungen, Sall. Iug. 84, 1 (vgl. Kritz u. Dietsch z. St.). – impers., cui dolet, meminit, Cic. Mur. 42: mihi dolebit, si etc., Plaut.: dolet mihi, quod tu nunc stomacharis, es tut mir leid, daß du jetzt böse bist, Brut. in Cic. ep. 1, 17, 6. – / Nbf. doleunt, Corp. inscr. Lat. 3, 3362 u. 5, 1706.

    lateinisch-deutsches > doleo

  • 12 vapularis

    vāpulāris, e (vapulo), der Schläge bekommt, scherzhaft, tribunus, der Oberste der Prügelempfänger, v. einem Sklaven, Plaut. Pers. 22.

    lateinisch-deutsches > vapularis

  • 13 abbekommen

    abbekommen, etwas, vapulo (ich bekomme Schläge). – castigor (ich werde mit Worten zurechtgewiesen).

    deutsch-lateinisches > abbekommen

  • 14 losziehen

    losziehen, auf jmd. oder etw. (mit Worten), invehi in alqm od. in alqd; insectari, increpare alqm oder alqd. – heftig, tüchtig, derb, vehementer, graviter, acerbe in alqm invehi; vehementer insectari alqm (vgl. »ausschelten«): überall zieht man auf mich los, omnibus sermonibus vapulo.

    deutsch-lateinisches > losziehen

  • 15 regnum

    regnum, i, n. [st2]1 [-] pouvoir royal. [st2]2 [-] pouvoir absolu. [st2]3 [-] despotisme, tyrannie. [st2]4 [-] royaume.
    * * *
    regnum, i, n. [st2]1 [-] pouvoir royal. [st2]2 [-] pouvoir absolu. [st2]3 [-] despotisme, tyrannie. [st2]4 [-] royaume.
    * * *
        Regnum, regni. Cic. Royaume.
    \
        Regnum. Cic. Ce qu'un chascun possede.
    \
        Sub Veneris regno vapulo. Plaut. Soubs le regne et seigneurie ou domination de Venus.
    \
        Alterna regna. Stat. Quand deux regnent par annees l'un apres l'autre.
    \
        Dissona. Valer. Flac. Où on use de divers langages.
    \
        Humida. Virgil. Marins.
    \
        Pallida. Lucan. Enfer.
    \
        Piceum regnum. Claud. Enfer.
    \
        Inferna. Seneca. Enfer.
    \
        Tristia regna. Horat. Enfer.
    \
        Inuia viuis regna. Virgil. Enfer.
    \
        Viduata regna lumine. Sil. Enfer.
    \
        Vndosa regna. Sil. La mer.
    \
        Exercere regnum in aliquo loco. Plinius. Regner, Dominer, Seigneurier.
    \
        Habere regna. Virgil. Regner.
    \
        Impendere regnum. Ouid. Employer tout son royaume.
    \
        Regnum. Cic. Où quelcun est plus excellent que les autres.

    Dictionarium latinogallicum > regnum

  • 16 doleo

    doleo, doluī, dolitūrus, ēre, Schmerzen haben, I) körperlich, v. Gliedern = schmerzen, weh tun, mihi malae dolent, Plaut.: pes, oculi, caput, latera, pulmones dolent, Cic.: dolet caput a sole, Plin.: vulnus mihi dolet, Mart.: lumbi sedendo oculique spectando dolent, Auson. – v. Pers. = Schmerz empfinden, -leiden, nequeo caput tollere, ita dolui, itaque ego nunc doleo, Plaut. – impers., dolet, es schmerzt, es tut weh, mihi dolet, cum ego vapulo, Plaut.: si stimulos pugnis caedis, manibus plus dolet, Plaut. – m. Acc., α) alqd, an etw. Schmerz empfinden, -haben, graviter oculos dolui, Fronto ad amic. 1, 13 (16) in.: cum oculum graviter dolere coepisset, Sulp. Sev. vit. S. Mart. 19, 3: doluisse te inguina cognosco, Fronto ad M. Caes. 5, 19 (34) in.: caput meum doleo, Vulg. 4. regg. 4, 19: ventrem meum doleo, Vulg. Ierem. 4, 10. – β) alqm, jmdm. Schmerz verursachen, jmd. empfindlich treffen, frigida Eoo me dolet aura gelu, Prop. 1, 16, 24. – II) geistig, a) v. Pers. = Schmerzen-, Betrübnis empfinden, sich betrüben über usw., jmd. od. etw. bedauern, doleo ab animo, doleo ab oculis, doleo ab aegritudine, Plaut.: lande alienā, Cic.: delicto, schmerzlich bereuen, Cic.: dolore alcis, wegen jmds. Betrübnis, Verg.: Crassi nepotem, Cic. ad Att. 14, 8, 1: alcis mortem, Cic.: casum luctumque alcis, Cic. (u. so laetandum magis quam dolendum
    ————
    puto casum tuum, Sall.): hoc factum, sich aufhalten über usw., Lampr.: tuam vicem doleo, du tust mir in der Seele weh, Cic.: se vicem eorum dolere, quod etc., er bezeige ihnen sein Beileid darüber, daß sie usw., Suet.: quod Alcibiades dolebat, Cic.: quod ceteri dolere solent, ego laetor, Sall.: quicquid dolet, Ov.: id doleo, quod (daß) etc., Catull.: si id dolemus, quod (daß) etc., Cic.: de Hortensio, Cic.: de Atticae febricula valde dolui, Cic.: ex commutatione rerum, Caes.: ex alqo, Cic. u. Vell.: id, propter quod dolet, Cic. – in amore, Prop.: in tam gravi vulnere, Cic.: in propria orbitate, Eutr. – pro alqo, Sen. ad Helv. 19, 2. Lact. 4, 16, 16: pro gloria imperii, Sall. Iug. 39, 1. – m. Genet., doleo vestri, Commodian. instr. 2, 19, 2. – m. Acc. resp. (vgl. no. I), animum, Anton. Aug. bei Fronto de nep. am. 1. – m. folg. Infin., vinci, Hor. carm. 4, 4, 62 (u. so Claud. rapt. Pros. 3, 112): m. folg. Acc. u. Infin., iacentem se lacerari, Lucr.: suos ab se liberos abstractos obsidum nomine dolebant, Caes.: nos dolent vivere, Cic. – m. folg. quod (weil, daß), Caes. b.c. 1, 9, 2. Ov. met. 5, 24: m. folg. quia, Luccei. in Cic. ep. 5, 14, 2: m. folg. si u. Konj., Hor. sat. 1, 10, 89. – absol., Ter., Sall. u.a.: aeque dolendo, aus Mitleid, Cic.: delenire dolentem (den Bekümmerten, den Kummer), Hor. – Partiz. Fut. doliturus = Schmerz (Gram) zu empfinden geneigt, si quis forte deo doliturus erit, follte jmd. ihn (Herkules) als Gott
    ————
    sehen mit Verdruß, Ov.: numquam dolituri, die sich niemals grämen, unempfindliche, Verg. – Partiz. subst., dolenda (neutr. pl.), schmerzliche Ereignisse, Vell. 2, 130, 4. – b) v. Lebl., α) (personif.) Schmerz empfinden, leiden, sich betrüben, iniecta monstris terra dolet suis, Hor.: constitit ad ramos mitis Lucina dolentes, Ov. – β) schmerzen, weh tun, leid tun, mihi duae ancillae dolent, Plaut.: animus mihi dolet, Plaut.: illum (iocum) scio quam doluerit cordi meo, Plaut.: meus casus tibi dolet, M. Aurel. bei Fronto: dolet dictum alci, Ter.: nihil cuiquam doluit, Cic. de or. 1, 230: dolet huic illud, quia etc., Plaut.: me hoc delictum admisisse in me, id mihi vehementer dolet, Ter. – Partiz. subst., alia... illis dolentia, ihnen weh tuende Äußerungen, Sall. Iug. 84, 1 (vgl. Kritz u. Dietsch z. St.). – impers., cui dolet, meminit, Cic. Mur. 42: mihi dolebit, si etc., Plaut.: dolet mihi, quod tu nunc stomacharis, es tut mir leid, daß du jetzt böse bist, Brut. in Cic. ep. 1, 17, 6. – Nbf. doleunt, Corp. inscr. Lat. 3, 3362 u. 5, 1706.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > doleo

  • 17 vapularis

    vāpulāris, e (vapulo), der Schläge bekommt, scherzhaft, tribunus, der Oberste der Prügelempfänger, v. einem Sklaven, Plaut. Pers. 22.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vapularis

  • 18 doleo

    dŏlĕo, ŭi, ĭtum (doliturus, Liv. 39, 43 fin.; Prop. 1, 15, 27; Verg. A. 11, 732; Hor. Epod. 15, 11; id. S. 1, 2, 112; 1, 10, 89; Ov. M. 9, 257 al.; cf. also under
    ), 2, v.
    n. and a. [perh. root in Sansc. dar-, dal-, to tear apart; cf. Gr. derô, to flay; Ger. zehren, to consume; Eng. tear].
    I.
    Corporeally, to feel pain, suffer pain, be in pain, to ache:

    nequeo caput Tollere, ita dolui, itaque ego nunc doleo, etc.,

    Plaut. Truc. 2, 6, 45; id. Aul. 3, 1, 5:

    doleo ab animo, doleo ab oculis, doleo ab aegritudine,

    id. Cist. 1, 1, 62:

    si cor dolet, et si jecur, aut pulmones, aut praecordia,

    Cato R. R. 157, 7; cf.:

    pes, oculi, caput, latera, pulmones,

    Cic. Tusc. 2, 19, 44:

    caput,

    Plaut. Am. 5, 1, 7; cf.:

    caput a sole,

    Plin. 24, 5, 10, § 15:

    renes,

    Plaut. Curc. 2, 1, 21:

    hirae omnes,

    id. ib. 23:

    oculi,

    id. Most. 4, 2, 10:

    pes aegri,

    Lucr. 3, 111:

    dens,

    Plin. 20, 21, 84, § 224:

    uterum,

    Plaut. Aul. 4, 7, 10 et saep.:

    misero nunc malae dolent,

    id. Am. 1, 1, 252; cf. Ter. Phorm. 5, 8, 64:

    non metuo, ne quid mihi doleat, quod ferias,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 54.—Esp., of the pangs of childbirth:

    Lucina dolentibus Juno dicta puerperis,

    Cat. 34, 13.—With acc. of part affected (late Lat.):

    graviter oculos dolui,

    Front. ad Amic. 16: doluisse te inguina cognosco, Marc. Aur. Ep. ad M. Caes. 5, 19, 34.— Impers.: mihi dolet, quom ego vapulo, Plaut. Ep. 1, 2, 44; cf. id. Poen. 1, 1, 22:

    si stimulos pugnis caedis, manibus plus dolet,

    id. Truc. 4, 2, 55.
    II.
    Mentally.
    A.
    Of personal subjects, to grieve for, deplore, lament, be sorry for, be afflicted at or on account of any thing (so most freq. and class.).
    (α).
    With acc.:

    meum casum luctumque doluerunt,

    Cic. Sest. 69, 145; so,

    casum,

    id. Vatin. 13, 31; Sall. C. 40, 2:

    Dionis mortem,

    Cic. Cael. 10, 24:

    vicem alicujus,

    id. Verr. 2, 1, 44; id. Att. 6, 3, 4; 8, 2, 2; 8, 15 fin.; Tac. H. 1, 29 al.: injurias alicujus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12 fin.:

    aliquid,

    Cic. Tusc. 3, 32 fin.; id. Fl. 24; Verg. A. 1, 9; Hor. S. 1, 2, 112 et saep. —
    (β).
    With acc. and inf.:

    inferiores non dolere (debent), se a suis superari,

    Cic. Lael. 20; id. Att. 6, 3, 4; Caes. B. G. 3, 2, 5; id. B. C. 1, 64, 2; Suet. Aug. 16 al.; Lucr. 3, 900; Verg. A. 4, 434; Ov. M. 2, 352 et saep. —With simple inf.:

    vinci,

    Hor. C. 4, 4, 62. —
    (γ).
    With abl.:

    laetari bonis rebus et dolere contrariis,

    Cic. Lael. 13, 47:

    qua (epistola) lecta de Atticae febricula valde dolui,

    id. Att. 12, 1, 2:

    delicto (opp. gaudere correctione),

    id. Lael. 24 fin.:

    laude aliena,

    id. Fam. 5, 8, 2:

    clade accepta,

    Liv. 5, 11:

    injuriis civitatis suae,

    id. 29, 21:

    dolore alicujus,

    Verg. A. 1, 669:

    mea virtute,

    Hor. Epod. 15, 11:

    laeso Metello,

    id. S. 2, 1, 67:

    quibus negatis,

    id. ib. 1, 1, 75:

    successu,

    Ov. M. 6, 130:

    Hercule deo,

    id. ib. 9, 257:

    rapto Ganymede,

    id. F. 6, 43 et saep.—
    (δ).
    With de or ex:

    de Hortensio te certo scio dolere,

    Cic. Att. 6, 6, 2; Hor. Ep. 1, 14, 7; Ov. M. 7, 831; id. Tr. 4, 10, 84 al.:

    quo gravius homines ex commutatione rerum doleant,

    Caes. B. G. 1, 14, 5; cf.:

    tum ex me doluisti,

    Cic. Fam. 16, 21, 3; and:

    EX QVO (sc. filio) NIHIL VNQVAM DOLVIT NISE CVM IS NON FVIT,

    Inscr. Orell. 4609.—
    (ε).
    With quod, quia, or si:

    doluisse se, quod populi Romani beneficium sibi extorqueretur,

    Caes. B. C. 1, 9, 2; Ov. M. 5, 24; cf. Cic. Brut. 1, 5: doleo, quia doles et angere, Luccei. ap. Cic. Fam. 5, 14, 2:

    doliturus, si placeant spe deterius nostra,

    Hor. S. 1, 10, 89; cf. Cic. Planc. 1.—
    (ζ).
    Absol.:

    ah! nescis quam doleam,

    Ter. Heaut. 5, 1, 61:

    et desperant et dolent et novissime oderunt,

    Quint. 2, 4, 10; 9, 1, 23; 9, 2, 26; Verg. A. 6, 733; Hor. Ep. 1, 6, 12 et saep.:

    pars dolere pro gloria imperi,

    Sall. J. 39, 1 Kritz.; cf. Sen. Cons. ad Helv. 17.—So, dolentes, the mourners, Ov. M. 10, 142.—
    B.
    Of subjects not personal, to pain one (rare and mostly ante-class.).
    (α).
    With dat.:

    animus mihi dolet,

    Plaut. Merc. 2, 3, 54; Phr. Caput mihi condoluit. Str. Quid mihi futurum'st, quoi duae ancillae dolent, i. e. are a painful subject, id. Truc. 2, 8, 3:

    dolet illud huic quod, etc.,

    id. Capt. 1, 2, 49; id. Mil. 4, 8, 15; Ter. Eun. 1, 2, 13; id. Ad. 2, 4, 8; Cic. de Or. 1, 53 fin.; Sall. J. 84, 1.— Impers., it pains me, I am grieved, I grieve.
    (α).
    With dat.: CONDISCES (i. e. condiscens = condiscipulus) CVI DOLET PRO AFRICANO, Corp. Inscr. L. 1, 2258 a:

    mihi dolebit, non tibi, si quid ego stulte fecero,

    Plaut. Men. 2, 3, 84; Ter. Phorm. 1, 3, 10; Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37; cf.

    prov.: cui dolet meminit, Anglice,

    the burnt child dreads the fire, Cic. Mur. 20, 42.—
    (β).
    With acc. personae:

    frigida Eoo me dolet aura gelu,

    Prop. 1, 16, 24.—
    (γ).
    Absol.:

    dolet (sc. mihi) dictum,

    Ter. Eun. 3, 1, 40:

    nec dolent prava,

    Sen. Tranq. An. 2.—
    Pass. as deponent:

    DE QVA NIHIL ALIVD DOLITVS EST (vir) NISI MORTEM,

    Inscr. Grut. 793, 4, and 794, 2:

    DOLEATVR,

    ib. 676, 11.—Hence, dŏlens, entis, P. a., causing pain, painful:

    nil dolentius,

    Ov. M. 4, 246.—More freq., adv.: dŏlen-ter, painfully, with pain, with sorrow:

    dolenter hoc dicam potius quam contumeliose,

    Cic. Phil. 8, 7, 22; id. de Or. 2, 52, 211; id. Or. 38; id. Vatin. 4 fin.; Planc. ap. Cic. Fam. 8, 24, 6; Plin. Ep. 1, 5, 4 al.— Comp., Cic. Sest. 6, 14.— Sup. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > doleo

  • 19 etsi

    et-si, conj. [et, II. H.], like etiamsi, a concessive conditional particle, though, although, albeit.
    I.
    Prop.
    (α).
    With indic.:

    gaudeo, etsi nihil scio, quod gaudeam,

    Plaut. Capt. 4, 2, 62:

    etsi scio ego, Philumena, meum jus esse... ego tamen, etc.,

    Ter. Hec. 2, 2, 1:

    etsi abest maturitas aetatis, jam tamen personare aures ejus, etc.,

    Cic. Fam. 6, 18, 3: ergo, etsi conferre manum pudor iraque monstrat, Obiciunt portas tamen, Verg. A. 9, 44 et saep.:

    vapulo hercle ego invitus tamen, Etsi malum merui,

    Plaut. Cas. 5, 3, 16; cf. id. Rud. 5, 2, 63;

    so often followed by certe, saltem, verumtamen, etc.: etsi aliqua culpa tenemur, a scelere certe liberati sumus,

    Cic. Marcell. 5, 13; Ter. Phorm. 2, 3, 60 al.—
    (β).
    With subj.:

    etsi taceas, palam id quidem est,

    Plaut. Aul. 3, 2, 7; cf. id. Truc. 4, 3, 41:

    etsi cupidissime expetitum a me sit, tamen, etc.,

    Cic. Att. 7, 3:

    etsi nihil aliud Sullae nisi consulatum abstulissetis, tamen eo vos contentos esse oportebat,

    id. Sull. 32, 90; Liv. 3, 8 fin. et saep.—
    (γ).
    Ellipt., without a verb:

    ei, etsi nequaquam parem illius ingenio, ut meritam gratiam referamus,

    Cic. de Or. 3, 4, 14:

    superbiae crudelitatique etsi seras, non leves tamen venire poenas,

    Liv. 3, 56; cf. id. 38, 41 (twice):

    etsi non iniquum certe triste senatus consultum factum est,

    id. 26, 6, 2; cf. Suet. Calig. 12; Tac. Or. 19.—
    II.
    Transf., sometimes like quamquam, to restrict or correct a preceding proposition, although, and yet, but, kaiper, kaitoi:

    vale atque salve: etsi aliter ut dicam meres,

    Plaut. Capt. 3, 5, 86:

    utram (conditionem) malis vide: etsi hoc consilium rectum esse scio,

    Ter. Heaut. 2, 3, 85:

    habet enim res deliberationem: etsi ex parte magna tibi assentior,

    Cic. Att. 7, 3, 3; ib. 13, 41:

    do, do poenas temeritatis meae. Etsi quae fuit illa temeritas?

    id. ib. 9, 10, 2; cf. id. ib. 16, 7, 3:

    lectis tuis litteris admiratus equidem sum, te, etc.: etsi, quamvis non fueris suasor et impulsor profectionis meae, approbator certe fuisti,

    id. ib. § 2; cf.:

    quamquam, etsi,

    Liv. 21, 19, 4. Vid. Hand, Turs. II. pp. 600-609.

    Lewis & Short latin dictionary > etsi

  • 20 ferio

    fĕrĭo, īre (archaic FERINVNT for feriunt; acc. to Fest. s. v. nequinunt, p. 162, 24 Müll.; part. fut. feriturus, Serv. Verg. A. 7, 498. The perf. forms are supplied by percutio, v. Varr. L. L. 9, 55, § 98 Müll.), 4, v. a. [perh. Sanscr. dhūr-, injure, destroy; Lat. ferus, ferox; Gr. thêr; Aeol. phêr; cf. Gr. thourios, impetuous, thorein, to leap; and Lat. furere, furia, etc.], to strike, smite, beat, knock, cut, thrust, hit (class.; syn.: icio, percutio, verbero, vapulo, pulso, tundo, pavio).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    fores,

    to knock, Plaut. Men. 1, 2, 63; cf.

    parietem,

    Cic. Cael. 24, 59:

    murum arietibus,

    to batter, shake, Sall. J. 76, 6:

    pugiles adversarium,

    Cic. Tusc. 2, 23 fin.: jacere telum, voluntatis est;

    ferire quem nolueris, fortunae,

    to strike, id. Top. 17, 64:

    partem corporis sibi,

    Lucr. 2, 441:

    frontem,

    Cic. Att. 1, 1, 1:

    femur,

    Quint. 11, 3, 123:

    pectora solito plangore,

    Ov. M. 4, 554; cf.:

    calce feritur aselli,

    id. F. 3, 755: uvas pede (rusticus), to stamp or tread, Tib. 2, 5, 85:

    feriri a serpente,

    to be stung, Plin. 29, 4, 22, § 71; cf. Ov. Ib. 481:

    cetera (venenata animalia) singulos feriunt,

    id. ib. 23:

    tabulam malleo,

    Cels. 6, 7 fin.: stricto ferit retinacula ferro, cuts to pieces (shortly before:

    incidere funes),

    Verg. A. 4, 580: certatim socii feriunt mare et aequora verrunt, strike, lash (in rowing), id. ib. 3, 290: ut frontem ferias, that you may beat your brow, i. e. be provoked, Cic. Att. 1, 1, 1.— Poet.:

    sublimi feriam sidera vertice,

    hit, touch, Hor. C. 1, 1, 36; cf. in the foll. 2.— Absol.:

    pugno ferire vel calce,

    Quint. 2, 8, 13; cf. Hor. S. 2, 7, 99:

    occursare capro, cornu ferit ille, caveto,

    pushes, butts, Verg. E. 9, 25.—
    2.
    Of inanim. and abstr. subjects:

    principio omnibus a rebus, quascumque videmus, Perpetuo fluere ac mitti spargique necesse est Corpora, quae feriant oculos visumque lacessant,

    strike, touch, Lucr. 6, 923:

    oculos (corpora, simulacra),

    id. 4, 217; 257:

    oculorum acies (res),

    id. 4, 691:

    speciem colore (res),

    id. 4, 243; cf.:

    his spectris etiam si oculi possent feriri, etc.,

    Cic. Fam. 15, 16, 2:

    feriuntque summos fulmina montes,

    Hor. C. 2, 10, 11:

    nec semper feriet, quodcumque minabitur, arous,

    id. A. P. 350; cf.:

    si fractus illabatur orbis, Impavidum ferient ruinae,

    id. C. 3, 3, 8:

    nec levius tabulae laterum feriuntur ab undis, Quam, etc.,

    Ov. Tr. 2, 47.— Poet.: ferientia terram corpora, smiting (in falling), Luc. 4, 786:

    sole fere radiis foriente cacumina primis,

    hitting, touching, Ov. M. 7, 804:

    palla imos ferit alba pedes,

    touches, reaches to, Val. Fl. 1, 385:

    ferit aethera clamor,

    Verg. A. 5, 140:

    feriat dum maesta remotas Fama procul terras,

    extends to, Luc. 5, 774.—
    B.
    In partic.
    1.
    To kill by striking, to give a deathblow, to slay, kill: hostem, Enn. ap. Cic. Balb. 22, 51 (Ann. v. 284 ed. Vahl.); Sall. C. 7, 6; 60, 4; id. J. 85, 33; cf.:

    aliquem securi feriri,

    to be beheaded, Cic. Verr. 2, 1, 30, § 75:

    aliquem telo trabali,

    Verg. A. 12, 295:

    retiarium (mirmillo),

    Quint. 6, 3, 61:

    te (maritum),

    Hor. C. 3, 11, 43:

    leonem atque alias feras primus aut in primis ferire,

    Sall. J. 6, 1:

    aprum,

    Ov. M. 3, 715.—
    b.
    Of the animals for sacrifice, to kill, slaughter; and hence, to offer, sacrifice:

    nos humilem feriemus agnam,

    Hor. C. 2, 17, 32:

    vaccam Proserpinae,

    Verg. A. 6, 251; cf. the form of oath in making a compact (when a swine was sacrificed): SI PRIOR DEFEXIT [p. 737] (populus Romanus) PVBLICO CONSILIO DOLO MALO, TV ILLO DIE IVPPITER, POPVLVM ROMANVM SIC FERITO, VT EGO HVNC PORCVM HIC HODIE FERIAM:

    TANTOQVE MAGIS FERITO, QVANTO MAGIS POTES POLLESQVE,

    Liv. 1, 24, 8:

    Quid aut sponsoribus in foedere opus esset aut obsidibus, ubi precatione res transigitur? per quem populum fiat, quo minus legibus dictis stetur, ut eum ita Juppiter feriat, quemadmodum a Fetialibus porcus feriatur,

    id. 9, 5, 3. (Cf. also:

    Jovis ante aram Stabant et caesā jungebant foedera porcă,

    Verg. A. 8, 641).— Hence,
    2.
    Transf., foedus ferire, to make a compact, covenant, or treaty (in Hebrew in precisely the same manner,): accipe daque fidem, foedusque feri bene firmum, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 33 ed. Vahl.):

    is, quicum foedus feriri in Capitolio viderat,

    Cic. Rab. Post. 3, 6:

    videret ut satis honestum foedus feriretur,

    id. Inv. 2, 30, 92:

    amorum turpissimorum foedera ferire,

    to form illicit connections, id. Cael. 14, 34:

    Tarchon jungit opes foedusque ferit,

    Verg. A. 10, 154 al. —
    3.
    Of money, to strike, stamp, coin:

    asses sextantario pondere,

    Plin. 33, 3, 13, § 44. Thus the designation of a triumvir monetalis is III. VIR. A. A. A. F. F., i. e. Triumvir auro argento aeri flando feriundo, Inscr. Orell. 569.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    quae faciliora sunt philosophis, quo minus multa patent in eorum vita, quae fortuna feriat,

    reaches, affects, Cic. Off. 1, 21, 73:

    accidit, ut ictu simili (i. e. morte propinqui) ferirer,

    was struck with a similar blow, Quint. 6 praef. §

    3: verba palato,

    to bring out, utter, speak, Hor. S. 2, 3, 274; cf.:

    sonat vox, ut feritur,

    Quint. 11, 3, 61:

    feriunt animum (sententiae),

    id. 12, 10, 48:

    ut omnis sensus in fine sermonis feriat aurem,

    id. 8, 5, 13; cf. id. 9, 3, 4.— Absol.:

    binis aut ternis ferire verbis,

    Cic. Or. 67, 226:

    videtur Chrysippus medium ferire voluisse,

    i. e. to avoid extremes, id. Fat. 17, 39.—
    B.
    In partic., to cozen, cheat, gull, trick (mostly in vulg. lang.;

    not in Cic.): ubi illa pendentem ferit, jam amplius orat,

    Plaut. Trin. 2, 1, 19; Ter. Ph. 1, 1, 13:

    cum ferit astutos comica moecha Getas,

    Prop. 4 (5), 5, 44:

    austeros arte ferire viros,

    id. 3, 3 (4, 2), 50.—
    C.
    To punish, inflict punishment: aliquem condemnatione centum librarum auri, Cod. 11, 11, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > ferio

См. также в других словарях:

  • vápulo — m. Vapuleo. * * * vápulo. m. Acción y efecto de vapular …   Enciclopedia Universal

  • vápulo — m. Acción y efecto de vapular …   Diccionario de la lengua española

  • vápulo — sustantivo masculino vapuleo, zurra, paliza, tunda …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • Verbum — (lat.), 1) überhaupt Wort; bes. 2) (Zeitwort, Sagewort, Meldewort), in der Grammatik diejenige Gattung der flexionsfähigen Merkmalswörter, welche einen zeitlichen Zustand, ein Thun od. Leiden ausdrücken, insofern dieselben einem Gegenstande… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • vapuleo — ► sustantivo masculino 1 Acción y resultado de vapulear o golpear algo o a alguien con fuerza e insistencia. SINÓNIMO paliza zurra 2 Reprimenda o crítica fuerte: ■ te han dado un buen vapuleo tu mujer y tus hijos. SINÓNIMO amonestación reproche 3 …   Enciclopedia Universal

  • VAPULA Papyria — subintell. lege, formula fuit apud Romanos comminandi poenam legis Papyriae, nonnullis. Sisinnius Capitolinus proverbiô dici solitum ait, si quando vellent significare, se alicuius minas negligere. Et quidem illud hinc ortum vult Festus, quod… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ηπύω — ἠπύω, δωρ. και αρκ. τ. ἀπύω (Α) 1. προσκαλώ κάποιον, φωνάζω κάποιον («ὅθι ποιμένα ποιμήν ἠπύει», Ομ. Οδ.) 2. επικαλούμαι κάποιον («ἄπυεν Εὐτρίαιναν», Πίνδ.) 3. (για άνεμο) πνέω ηχηρά («οὔτ ἄνεμος τόσσον περὶ δρυσὶν ὑψικόμοισι ἠπύει», Ομ. Ιλ.) 4.… …   Dictionary of Greek

  • paliza — sustantivo femenino 1) tunda (coloquial), felpa (coloquial), zurra (coloquial), vapuleo, tollina, solfa, soba, azotaina (coloquial), vápulo, leña (coloquial). Paliza es la forma más usual; esta, y todos sus sinónimos, des …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • solfeo — sustantivo masculino coloquial azotaina (coloquial), paliza, tunda (coloquial), vapuleo, manta, somanta, felpa (coloquial), solfa (coloquial), zurra, sotana (coloquial) …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • tunda — sustantivo femenino coloquial paliza, zurra (coloquial), vapuleo, azotaina (coloquial), leña (coloquial), meneo (coloquial), vápulo, manta, somanta …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • vapuleo — sustantivo masculino zurra, paliza, tunda, vápulo, meneo (coloquial). * * * Sinónimos: ■ apaleamiento, flagelación, paliza, tunda, somanta …   Diccionario de sinónimos y antónimos

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»