-
1 déponent
-
2 deponent
-
3 deponent
adj.• deponente adj.n.• deponente s.m.[dɪ'pǝʊnǝnt]1. N1) (Ling) deponente m2) (Jur) declarante mf2.ADJ•
a deponent verb — un verbo deponente -
4 deponent
-
5 deponent
-
6 Deponent
Deponent
depositor, bailer, bailor. -
7 deponent
-
8 deponent
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > deponent
-
9 déponent
-
10 deponent
deponent /dɪˈpəʊnənt/A a.(gramm.) deponenteB n.1 (gramm.) verbo deponente2 (leg.) chi fa una deposizione; dichiarante (in un ► «affidavit»). -
11 deponent
deponent (hoiustaja, tunnistaja) -
12 Deponent
-
13 deponent
[dɪˈpəunənt]deponent лицо, дающее письменные показания deponent грам. отложительный (о греч. и лат. глаголе) deponent грам. отложительный глагол (в греч. и лат. языках) deponent юр. свидетель, дающий показание под присягой deponent свидетель, дающий показания под присягой -
14 deponent
de·po·nent[dɪˈpəʊnənt, AM -ˈpoʊ-]n LAW vereidigter Zeuge* * *[dɪ'pəʊnənt]1. n (LING)Deponens nt; (JUR) vereidigter Zeuge2. adjdeponent verb — Deponens nt
* * *deponent [dıˈpəʊnənt]deponent verb → B 1B s1. LING Deponens n2. JURa) unter Eid aussagender Zeuge oder aussagende Zeuginb) (in Urkunden) der oder die Erschienenedep. abk2. departs3. departure5. deposed6. deposit7. depot8. deputy -
15 deponent
dɪˈpəunənt
1. сущ.
1) грам. отложительный глагол( в греческом и латинском языках) Syn: deponent verb
2) юр. свидетель, дающий показание под присягой;
лицо, дающее аффидевит ( письменные показания под присягой)
2. прил.;
грам. отложительный (о греческом и латинском глаголе) deponent verb ≈ отложительный глагол (юридическое) свидетель, дающий показания под присягой;
лицо, дающее письменное показание (грамматика) отложительный глагол (в греческом и латинском языках) (грамматика) отложительный deponent лицо, дающее письменные показания ~ грам. отложительный (о греч. и лат. глаголе) ~ грам. отложительный глагол (в греч. и лат. языках) ~ юр. свидетель, дающий показание под присягой ~ свидетель, дающий показания под присягойБольшой англо-русский и русско-английский словарь > deponent
-
16 deponent
-
17 deponent
Isubst. \/dɪˈpəʊnənt\/1) (grammatikk, også deponent verb) deponens, deponert verb2) ( jus) (edsvorent) vitneIIadj. \/dɪˈpəʊnənt\/( grammatikk) deponent -
18 deponent
1. [dıʹpəʋnənt] n1. юр. свидетель, дающий показания под присягой; лицо, дающее письменное показание2. грам. отложительный глагол ( в греческом и латинском языках)2. [dıʹpəʋnənt] a грам.отложительный [см. deponent I 2] -
19 deponent
-
20 deponent
{di'pounənt}
I. a грам. депонентен, отлагателен
II. 1. юр. лице, което дава показания под клетва
2. грaм. депонентен/отлагателен глагол* * *{di'pounъnt} I. а грам. депонентен, отлагателен; II. п 1. юр* * *отлагателен; депонентен;* * *1. i. a грам. депонентен, отлагателен 2. ii. юр. лице, което дава показания под клетва 3. грaм. депонентен/отлагателен глагол* * *deponent[di´pounənt] I. adj ез. депонентен, отлагателен; II. n 1. юрид. лице, което дава показания под клетва; 2. ез. депонентен (отлагателен) глагол (глагол с пасивна форма и активно значение).
См. также в других словарях:
deponent — de·po·nent /di pō nənt/ n: a person who gives a deposition compare affiant, witness Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 … Law dictionary
déponent — déponent, ente [ depɔnɑ̃, ɑ̃t ] adj. et n. m. • 1520; lat. deponens ♦ Se dit d un verbe latin à forme passive et sens actif. Conjugaison déponente. N. m. Un déponent. ● déponent nom masculin Verbe déponent. ● déponent, déponente adjectif (bas… … Encyclopédie Universelle
deponent — de‧po‧nent [dɪˈpəʊnənt ǁ ˈpoʊ ] noun [countable] LAW someone who makes a statement in a court of law which they promise is true. A deponent can appear in court as a witness or make a written statement which is presented in court as evidence: • If … Financial and business terms
Deponent — De*po nent, n. [L. deponenes, entis, laying down. See {Depone}, v. t.] 1. (Law) One who deposes or testifies under oath; one who gives evidence; usually, one who testifies in writing. [1913 Webster] 2. (Gr. & Lat. Gram.) A deponent verb. Syn:… … The Collaborative International Dictionary of English
deponent — Deponent, ne se dit que de certains verbes latins qui ont la signification active & la terminaison passive, & qui ont un participe de moins que les autres verbes. Ce verbe est un verbe deponent. Il est quelquefois substantif. C est un deponent … Dictionnaire de l'Académie française
Deponent — may refer to: A person who makes a deposition Deponent verb, a verb active in meaning, but passive or middle in form This disambiguation page lists articles associated with the same title. If an internal link led … Wikipedia
déponent — DÉPONENT. adject. m. Terme de Grammaire, dont on se sert en parlant Des verbes Latins qui ont la signification active et la terminaison passive. Verbe déponent … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
deponent — depònent (deponȅnt) m <G mn nātā> DEFINICIJA bank. onaj koji nešto deponira (u sef, banku, imovinu i sl.); ulagač, pohranitelj ETIMOLOGIJA vidi depo … Hrvatski jezični portal
deponent — [dē pō′nənt, dipō′nənt] adj. [L deponens, prp. of deponere, to lay down, set down: see DEPOSE] Gram. designating any of those verbs in classical Latin and Greek having passive or middle voice forms and an active meaning n. 1. Gram. a deponent… … English World dictionary
Deponent — De*po nent, a. [L. deponens, entis, laying down (its proper passive meaning), p. pr. of deponere: cf. F. d[ e]ponent. See {Depone}.] (Gram.) Having a passive form with an active meaning, as certain latin and Greek verbs. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Deponént — (lat.), der etwas niederlegt, Zeuge; deponieren, ablegen, niederlegen; in Verwahrung geben; gerichtlich aussagen (s. Deposition) … Kleines Konversations-Lexikon