Перевод: с польского на русский

с русского на польский

ustalać

  • 1 ustalać

    глаг.
    • возложить
    • вставлять
    • доказать
    • закрепить
    • закреплять
    • заложить
    • заявить
    • исправить
    • констатировать
    • крепить
    • назначать
    • назначить
    • обусловливать
    • определить
    • определять
    • основать
    • основывать
    • открывать
    • положить
    • приводить
    • приделывать
    • прикрепить
    • прикреплять
    • прилаживать
    • решать
    • создавать
    • укреплять
    • улаживать
    • уплотнять
    • упрочивать
    • упрочить
    • уставить
    • устанавливать
    • установить
    • учредить
    • учреждать
    * * *
    ustala|ć
    \ustalaćny несов. 1. устанавливать, определять;
    2. закреплять, фиксировать; opatrunek \ustalaćjacy мед. фиксирующая повязка; ср. ustalić
    * * *
    ustalany несов.
    1) устана́вливать, определя́ть
    2) закрепля́ть, фикси́ровать

    opatrunek ustalajacyмед. фикси́рующая повя́зка; ср. ustalić

    Słownik polsko-rosyjski > ustalać

  • 2 ustalać

    фиксировать, закреплять

    Krótki rosyjsko-polski i polsko-rosyjski Słownik Polytechnic > ustalać

  • 3 ustalać się

    несов.
    устана́вливаться
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > ustalać się

  • 4 ustalać\ się

    несов. устанавливаться

    Słownik polsko-rosyjski > ustalać\ się

  • 5 ustalać kierunek

    устанавливать руководство

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > ustalać kierunek

  • 6 ustalać kurs

    устанавливать курс

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > ustalać kurs

  • 7 ustalać punkt

    устанавливать точку

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > ustalać punkt

  • 8 konstatować

    глаг.
    • констатировать
    * * *
    несов. констатировать
    +

    stwierdzać, ustalać

    * * *
    несов.
    констати́ровать
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > konstatować

  • 9 ucierać się

    несов.
    станови́ться обы́чным, входи́ть в обихо́д; ср. utrzeć się
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > ucierać się

  • 10 zawodzić

    глаг.
    • выдавать
    • заводить
    • изменять
    • обманывать
    • предавать
    • разочаровать
    • разочаровывать
    * * *
    1) (być niesprawnym) отказывать (быть неисправным)
    2) zawodzić (lamentować) голосить, причитать
    3) zawodzić (nie spełniać oczekiwań) подводить, разочаровывать
    4) zawodzić (szwankować) изменять (напр. о памяти)
    nawiązywać, rozpoczynać, wszczynać заводить (начинать)
    zakładać (np. rodzinę) заводить (обзаводиться)
    zaprowadzać (odprowadzać) заводить (отводить)
    nakręcać, uruchamiać, zapuszczać, pot. odpalać заводить (приводить в действие)
    nabywać, sprawiać sobie заводить (приобретать, обзаводиться)
    mieć (dziecko) заводить (ребёнка)
    zaprowadzać (ustalać) заводить (устанавливать)
    pot. nakręcać, podniecać разг. заводить (побуждать)
    * * *
    zawodz|ić
    \zawodzićę, \zawodzićony несов. 1. обманывать; подводить; ср. zawieść 2;
    2. выть, гудеть;

    wiatr \zawodzići ветер гудит (воет, стонет);

    3. (lamentować) голосить, причитать
    * * *
    zawodzę, zawodzony несов.
    1) обма́нывать; подводи́ть; ср. zawieść 2)
    2) выть, гуде́ть

    wiatr zawodzi — ве́тер гуди́т (во́ет, сто́нет)

    3) ( lamentować) голоси́ть, причита́ть

    Słownik polsko-rosyjski > zawodzić

  • 11 ucierać\ się

    несов. становиться обычным, входить в обиход; ср. utrzeć się
    +

    ustalać się, upowszechniać się

    Słownik polsko-rosyjski > ucierać\ się

См. также в других словарях:

  • ustalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ustalaćam, ustalaća, ustalaćają, ustalaćany {{/stl 8}}– ustalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, ustalaćlę, ustalaćli, ustalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} podejmować decyzje …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ustalać się – ustalić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wykształcać się, przyjmować stałą postać, stabilizować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ustalają się procedury demokratyczne. Ustalił się zwyczaj wpisywania do księgi pamiątkowej. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ustalać — → ustalić …   Słownik języka polskiego

  • układać — ndk I, układaćam, układaćasz, układaćają, układaćaj, układaćał, układaćany ułożyć dk VIb, układaćżę, układaćżysz, ułóż, układaćył, układaćżony 1. «kłaść, umieszczać coś w określonym porządku, w pewnej kolejności, według jakiejś zasady;… …   Słownik języka polskiego

  • stabilizować — ndk IV, stabilizowaćzuję, stabilizowaćzujesz, stabilizowaćzuj, stabilizowaćował, stabilizowaćowany 1. «doprowadzać do stanu trwałości, równowagi; utrwalać, ustalać, normować» Stabilizować poziom czegoś. 2. techn. «ogrzewać przedmioty metalowe do… …   Słownik języka polskiego

  • ustalić — dk VIa, ustalićlę, ustalićlisz, ustal, ustalićlił, ustalićlony ustalać ndk I, ustalićam, ustalićasz, ustalićają, ustalićaj, ustalićał, ustalićany 1. «rozstrzygnąć, zdecydować o czymś, wyznaczyć coś» Ustalić harmonogram robót. Ustalić warunki… …   Słownik języka polskiego

  • chronologizować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, chronologizowaćzuję, chronologizowaćzuje, chronologizowaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} lokalizować w czasie, ustalać chronologię wydarzeń, faktów, zjawisk, procesów itp.; także: ustalać ich następstwo w czasie. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • namierzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, namierzaćam, namierzaća, namierzaćają, namierzaćany {{/stl 8}}– namierzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, namierzaćrzę, namierzaćrzy, namierzaćrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • umawiać się – umówić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wspólnie, po porozumieniu się z kimś podejmować jakąś decyzję; ustalać, uzgadniać, postanawiać coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Długo umawiali się co do formy zapłaty. Umówili się, że… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bukować — I ndk IV, bukowaćkuje, bukowaćował łow. «o łosiach, jeleniach i owcach: zaspokajać popęd płciowy, odbywać okres godów, rui» ‹z niem.› II ndk IV, bukowaćkuję, bukowaćkujesz, bukowaćkuj, bukowaćował, bukowaćowany «ustalać termin wykorzystania… …   Słownik języka polskiego

  • cena — ż IV, CMs. cenie; lm D. cen 1. «wartość przedmiotu wyrażona w pieniądzach jako środku zamiennym» Cena detaliczna, hurtowa, rynkowa, giełdowa. Cena okazyjna, wysoka, wygórowana, wyśrubowana. Cena kupna, sprzedaży. Cena chleba. Cena za kilogram.… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»