-
1 upokorzyć
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > upokorzyć
-
2 upokorzyć
-
3 upokorzyć
-
4 upokorzyć
глаг.• понижать• принижать• принизить• унижать• унизить* * *upok|orzyć\upokorzyćórz, \upokorzyćorzony сов. унизить* * *upokórz, upokorzony сов.уни́зить -
5 upokorzyć
1. abaisser2. humilier3. mater -
6 upokorzyć
náirigh -
7 upokorzyć
alçaltmak -
8 upokorzyć
принизити -
9 upokorzyć
1 humamak2 papagpakumbabain -
10 upokorzyć
kemsitmek -
11 upokorzyć
ταπεινώνω -
12 upokorzyć się
сов.уни́зиться -
13 upokorzyć\ się
сов. унизиться -
14 upokorzyć się
принизитися -
15 upok|orzyć
pf — upok|arzać impf Ⅰ vt książk. to humiliate- upokorzyć kogoś przed całą klasą a. wobec całej klasy to humiliate sb in front of the entire class- nigdy nie byłem a. nie czułem się tak upokorzony I’ve never been a. felt so humiliatedⅡ upokorzyć się — upokarzać się książk. (okazać pokorę) to humble oneself (przed kimś a. wobec kogoś before a. in front of sb)- upokorzyć się przed Bogiem to humble oneself before GodThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > upok|orzyć
-
16 upokarzać
impf ⇒ upokorzyć* * ** * *ipf.humiliate (sb) ( przed kimś in front of sb l. before sb).ipf.humiliate o.s., abase o.s. ( przed kimś in front of sb l. before sb).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > upokarzać
-
17 poniżyć
глаг.• понижать• принижать• принизить• унижать• унизить* * *унизить, разг. опуститьściszyć, zniżyć (o głosie) понизить (о голосе)zdegradować (obniżyć stopień) понизить (по службе)obniżyć, zredukować, zmniejszyć понизить (уменьшить)* * *poniż|yć\poniżyćony сов. унизить* * *poniżony сов.уни́зитьSyn: -
18 ukorzyć
глаг.• унизить* * *ukorz|yć\ukorzyćony сов. книжн. заставить смириться; унизить+upokorzyć, poniżyć
* * *ukorzony сов. книжн.заста́вить смири́ться; уни́зитьSyn: -
19 rzucać
impf ⇒ rzucić* * *1. (-cam, -casz); perf - cić; vt(piłkę, kamień) to throw; (cień, kostkę, spojrzenie) to throw, to cast; (rodzinę, dom) to abandon, to desert; (chłopaka, dziewczynę) to drop, to jilt; (palenie, wódkę, pracę) to quit; (uwagę, słówko) to throw in2. vi(o autobusie, o samochodzie) to tossrzucać czar lub urok — to cast a spell
* * *ipf.1. + Acc. l. Ins. (= ciskać) throw, cast; ( z dużą siłą) fling, hurl; ( jak najdalej w danym kierunku) project; (piłkę baseballową, kamień) pitch; (= podrzucać) toss; (= zrzucać) dash, dump, chuck ( sth somewhere); rzucać piłkę do kogoś throw a ball to sb; rzucać piłką w kogoś throw a ball at sb; rzucać karty na stół ( kończąc grę) chuck in one's hand; rzucać kośćmi cast l. roll dice; rzucać monetą toss l. flip a coin ( o coś for sth); rzucać kotwicę żegl. cast l. drop anchor; rzucać młotem sport put the shot.2. przen. rzucać cień na kogoś/coś cast a shadow on sb/sth; rzucać coś w kąt (= przestać się zajmować czymś) cast sth aside; rzucać gromy na kogoś/coś thunder against sb/sth; rzucać komuś kłody pod nogi put a spoke in sb's wheel; rzucać komuś rękawicę fling l. throw down the gauntlet to sb; rzucać (w kogoś) mięsem pot. hurl abuse at sb; rzucać obelgi hurl insults; rzucać światło na coś cast l. throw l. shed light on sth; rzucać snop światła na coś project l. throw a beam of light on l. onto sth; ten fakt rzuca (nowe) światło na sprawę this fact sheds a new light on the issue; rzucać przezrocze na ekran project a slide on a screen; rzucać komuś ukradkowe spojrzenie cast a furtive glance at sb; rzucać słowa na wiatr speak idly; rzucać myśl l. pomysł come up with an idea.3. (= wywoływać jakiś stan) rzucać na kogoś oskarżenia throw accusations at sb; rzucać na kogoś podejrzenie throw suspicion on sb; rzucać na kogoś oszczerstwa cast aspersions on sb; rzucać na kogoś czary cast a spell on sb; rzucać klątwę na kogoś put a curse on l. upon sb; rel. pronounce an anathema upon sb; rzucać pierwszy kamień Bibl. (= rozpoczynać oskarżenia) cast the first stone.4. (= potrząsać, poruszać gwałtownie) jerk, throw about, fling about, toss (about); ( o pojeździe) (= szarpać, trząść się) jerk, jolt, bump; rzucać głową toss l. jerk one's head; rzucać rękami trash about with one's arms; samochód rzucał na wyboistej drodze the car jolted on the bumpy road.5. (= przewracać, szarpać) rzucać kogoś na ziemię fling l. hurl sb to the ground; rzucać kimś o coś fling l. hurl sb against sth; rzucać kogoś na kolana (przen. (= upokorzyć, podporządkować sobie)) bring sb to his l. her knees; rzucać kogoś na głęboką wodę (przen. (= postawić przed kimś trudne zadanie)) throw l. pitch sb in at the deep end; fale rzucały statkiem na wszystkie strony the waves tossed the ship to and fro.6. (= wysyłać, wyprawiać) rzucać oddziały do walki send troops into battle; rzucać coś na rynek launch sth on the market; rzucać swój kraj w wir wojny precipitate one's country into war.7. (= porzucać) abandon, forsake, desert; pot. drop, chuck (in), jack (in); rzucić żonę/męża abandon one's wife/husband; rzucić rodzinę/przyjaciół forsake one's friends/family; rzuciła swojego chłopaka she chucked her boyfriend; rzuciłem robotę I chucked in my job; rzucę to wszystko w diabły pot. I'm going to jack it all in.8. (= zrywać z nałogiem) give ( sth) up; pot. kick ( sth); rzucać palenie/picie give up smoking/drinking.10. (= przerzucać) throw; rzucać most przez rzekę throw a bridge across the river.11. pot. (= podawać) chuck; rzuć mi gazetę chuck me the paper.ipf.1. (= skakać w dół) plunge, jump, throw o.s.; rzucać się z urwiska do morza plunge over a cliff into the sea.2. (= kierować się gdzieś pędem) dart, dash, rush, start, lunge, fling o.s., hurl o.s.; rzucić się do ucieczki bolt; dart away; make a bolt l. dash l. run for it; rzucać się do walki fling o.s. into battle; rzucać się naprzód leap forward, lunge forward; rzucać się komuś na pomoc rush to sb's rescue.3. rzucać się w oczy stand out; be conspicuous; pot. stick out (like a sore thumb); stick out a mile.4. (= miotać się) toss about l. around, jerk about l. around.5. (= atakować) throw o.s. l. one's weight (na kogoś/coś at sb/sth); go (na kogoś/coś at l. for sb/sth); ( o drapieżniku) pounce (na kogoś/coś on l. upon sb/sth); rzucać się komuś do gardła go at sb's throat; rzucił się na nią z nożem he went for her with a knife; rzucać się na wroga go at the enemy; rzucać się z motyką na słońce przen. bite off more than one can chew.6. (= padać, przypadać ciałem) rzucać się komuś w ramiona fling o.s. into sb's arms; rzucać się na kolana go down on one's knees; rzucać się do czyichś stóp throw o.s. to sb's feet.7. pot. (= sprzeciwiać się, awanturować się) kick up a fuss l. row l. stink; nie rzucaj się! take it easy!8. pot. rzucać się na coś (= oddawać się czemuś z zapałem) pitch into sth; rzuciliśmy się na jedzenie we pitched into the food.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rzucać
-
20 zniżać
impf ⇒ zniżyć* * *(-am, -asz); perf; -yć; vt* * *ipf.2. (= zmniejszać wartość) reduce, lower.ipf.1. (= opadać) (= mieć coraz mniejszą wysokość) descend.2. (= dostosowywać się) condescend ( do czegoś to sth).3. (= poniżać się, upokorzyć się) stoop ( do czegoś to sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zniżać
- 1
- 2
См. также в других словарях:
upokorzyć — dk VIb, upokorzyćrzę, upokorzyćrzysz, upokorzyćkórz, upokorzyćrzył, upokorzyćrzony upokarzać ndk I, upokorzyćam, upokorzyćasz, upokorzyćają, upokorzyćaj, upokorzyćał, upokorzyćany «poniżyć kogoś, obrazić czyjąś godność, dumę, ambicję» Upokorzyć… … Słownik języka polskiego
upokorzyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}upokarzać (się) . {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
upokarzać się – upokorzyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} poniżać się, okazując pokorę, uległość, skruchę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Prosząc o jego względy, upokorzył się przed nim. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
upokarzać — → upokorzyć … Słownik języka polskiego
ukorzyć — dk VIb, ukorzyćrzę, ukorzyćrzysz, ukórz, ukorzyćrzył, ukorzyćrzony książk. «zmusić kogoś do pokory, do uległości; upokorzyć, poniżyć kogoś» Ukorzyć wroga. ukorzyć się «okazać pokorę, uległość wobec kogoś, czegoś; uznać swoją niższość, upokorzyć… … Słownik języka polskiego
dać — 1. Da Bóg; jak Bóg da «jeżeli wszystko dobrze się ułoży»: Za tydzień, jak Bóg da, będziemy już w kraju... Z. Kossak, Pożoga. 2. Dać coś poznać komuś; dać coś komuś do poznania, do zrozumienia «uzewnętrznić coś, uświadomić coś komuś, pozwolić się… … Słownik frazeologiczny
dawać — 1. Da Bóg; jak Bóg da «jeżeli wszystko dobrze się ułoży»: Za tydzień, jak Bóg da, będziemy już w kraju... Z. Kossak, Pożoga. 2. Dać coś poznać komuś; dać coś komuś do poznania, do zrozumienia «uzewnętrznić coś, uświadomić coś komuś, pozwolić się… … Słownik frazeologiczny
ugiąć — przed kimś, przed czymś karku «ulec komuś, poddać się czyjejś woli, upokorzyć się, uznać czyjąś wyższość»: Czyżby czuła zbliżającą się śmierć? A przecież nieraz chorowała i nawet z Bogiem pojednać się nie chciała, cóż dopiero z ludźmi... Może Bóg … Słownik frazeologiczny
uginać — Ugiąć przed kimś, przed czymś karku «ulec komuś, poddać się czyjejś woli, upokorzyć się, uznać czyjąś wyższość»: Czyżby czuła zbliżającą się śmierć? A przecież nieraz chorowała i nawet z Bogiem pojednać się nie chciała, cóż dopiero z ludźmi...… … Słownik frazeologiczny
kark — m III, D. u, N. karkkiem; lm M. i «tylna część szyi granicząca z grzbietem» Gruby, szeroki, tłusty kark. ◊ Iść, jechać, lecieć, pędzić itp. na złamanie karku «iść, jechać, pędzić itp. bardzo szybko, na oślep, nie zwracając uwagi na… … Słownik języka polskiego
pokora — ż IV, CMs. pokoraorze, blm «stan psychiczny polegający na odczuwaniu własnej małości, niższości; uniżona postawa wobec kogoś, czegoś; brak buntu wobec przeciwności; potulność, uległość, uniżoność» Uczyć się (lub kogoś) pokory. Pochylić głowę na… … Słownik języka polskiego
