unieruchomić

См. также в других словарях:

• unieruchomić — dk VIa, unieruchomićmię, unieruchomićmisz, unieruchomićchom, unieruchomićmił, unieruchomićmiony unieruchamiać ndk I, unieruchomićam, unieruchomićasz, unieruchomićają, unieruchomićaj, unieruchomićał, unieruchomićany 1. «uczynić coś nieruchomym;… …   Słownik języka polskiego

• sparaliżować — dk IV, sparaliżowaćżuję, sparaliżowaćżujesz, sparaliżowaćżuj, sparaliżowaćował, sparaliżowaćowany 1. «dotknąć paraliżem; przenośnie: porazić, obezwładnić, unieruchomić» Mieć sparaliżowaną rękę. Być sparaliżowanym na skutek kontuzji. Strach… …   Słownik języka polskiego

• kapitał — m IV, D. u, Ms. kapitałale; lm M. y 1. ekon. «aktywa finansowe lub rzeczowe mające wartość pieniężną» Pomnażać kapitał. ∆ Kapitał bankowy, akcyjny, monopolistyczny «kapitał, którym rozporządzają banki, spółki akcyjne, monopole» ∆ Kapitał obrotowy …   Słownik języka polskiego

• motor — m IV, D. u, Ms. motororze; lm M. y 1. «mechanizm przetwarzający określony rodzaj energii (np. energię elektryczną, cieplną) na energię mechaniczną; silnik» Motor elektryczny, parowy, spalinowy. Praca, siła, moc motoru. Huk, ryk motorów. Motor… …   Słownik języka polskiego

• przygwoździć — dk VIa, przygwoździćgwożdżę, przygwoździćdzisz, przygwoździćgwoźdź, przygwoździćdził, przygwoździćgwożdżony przygważdżać ndk I, przygwoździćam, przygwoździćasz, przygwoździćają, przygwoździćaj, przygwoździćał, przygwoździćany, przestarz. «przybić …   Słownik języka polskiego

• przykuć — dk Xa, przykućkuję, przykućkujesz, przykućkuj, przykućkuł, przykućkuty przykuwać ndk I, przykućam, przykućasz, przykućają, przykućaj, przykućał, przykućany «przymocować coś (lub kogoś) do czegoś za pomocą łańcucha, ograniczając swobodę poruszania …   Słownik języka polskiego

• silnik — m III, D. a, N. silnikkiem; lm M. i techn. «urządzenie przetwarzające na energię mechaniczną inny rodzaj energii; motor» Silnik atomowy, cieplny, elektryczny, jądrowy, parowy, pneumatyczny, wodny. Silnik okrętowy, samochodowy, samolotowy. Silnik… …   Słownik języka polskiego

• uwięzić — dk VIa, uwiężę, uwięzićzisz, uwięź, uwięzićził, uwięzićziony 1. «pozbawić kogoś wolności, wtrącić do więzienia» Uwięzić kogoś pod zarzutem morderstwa. 2. «zatrzymać kogoś gdzieś na pewien czas, uniemożliwić komuś wydobycie się skądś, pozbawić… …   Słownik języka polskiego

• wykręcić — dk VIa, wykręcićcę, wykręcićcisz, wykręcićkręć, wykręcićcił, wykręcićcony wykręcać ndk I, wykręcićam, wykręcićasz, wykręcićają, wykręcićaj, wykręcićał, wykręcićany 1. «kręcąc odłączyć coś od czegoś, wyjąć, wyciągnąć coś skądś ruchem obrotowym»… …   Słownik języka polskiego

• wyłączyć — dk VIb, wyłączyćczę, wyłączyćczysz, wyłączyćłącz, wyłączyćczył, wyłączyćczony wyłączać ndk I, wyłączyćam, wyłączyćasz, wyłączyćają, wyłączyćaj, wyłączyćał, wyłączyćany 1. «unieruchomić, wstrzymać maszynę, mechanizm przerywając dopływ poruszającej …   Słownik języka polskiego

• zagwoździć — dk VIa, zagwoździćgwożdżę, zagwoździćdzisz, zagwoździćdził, zagwoździćgwożdżony zagważdżać, rzad. zagwożdżać ndk I, zagwoździćam, zagwoździćasz, zagwoździćają, zagwoździćaj, zagwoździćał, zagwoździćany «zatknąć, zabić, zaklinować czymś otwór;… …   Słownik języka polskiego