-
21 anrichten
v/t (trennb., hat -ge-)1. (Salat etc.) prepare; (zusammenstellen) arrange; (servieren) serve; es ist angerichtet! dinner etc. is served!2. (Unheil etc.) cause; Schaden anrichten do damage; Verwüstungen anrichten wreak havoc; da hast du was Schönes angerichtet (angestellt) umg. iro. now you’ve (gone and) done it, now you’ve put your foot in it, you’ve really made a mess there ( oder of it); Blutbad* * *(Lebensmittel) to prepare;(Schaden) to bring about* * *ạn|rich|tenvt sepes ist angerichtet (form) — dinner etc is served (form)
2) (fig = verursachen) Schaden, Unheil to cause, to bring about* * *an|rich·tenvt▪ etw \anrichten1. (zubereiten) to prepare stheinen Salat mit Majonäse \anrichten to dress a salad with mayonnaiseSchaden \anrichten to cause damagewas hast du da wieder angerichtet! what have you [ fam gone and] done now!4. (verursachen) Schaden, Unheil to cause sth* * *transitives Verbes ist angerichtet — (geh.) dinner is served
2) cause <disaster, confusion, devastation, etc.>* * *anrichten v/t (trennb, hat -ge-)es ist angerichtet! dinner etc is served!2. (Unheil etc) cause;Schaden anrichten do damage;Verwüstungen anrichten wreak havoc;da hast du was Schönes angerichtet (angestellt) umg iron now you’ve (gone and) done it, now you’ve put your foot in it, you’ve really made a mess there ( oder of it); → Blutbad* * *transitives Verbes ist angerichtet — (geh.) dinner is served
2) cause <disaster, confusion, devastation, etc.> -
22 anrichten
an|rich·tenvtetw \anrichten1) ( zubereiten) to prepare sth;einen Salat mit Majonäse \anrichten to dress a salad with mayonnaiseSchaden \anrichten to cause damage;was hast du da wieder angerichtet! what have you [ ( fam) gone and] done now! -
23 anrichten
1) zubereiten: Essen für eine Mahlzeit гото́вить при-. zum Servieren vorbereiten: Speisen, Gerichte подгота́вливать /-гото́вить к сервиро́вке. garnieren: Salatplatte украша́ть /-кра́сить, оформля́ть офо́рмить. würzen: Soße приправля́ть /-пра́вить. Speisen auftragen: Mahlzeit, kaltes Büfet накрыва́ть /-кры́ть <подава́ть/-да́ть> на стол. es ist angerichtet на стол по́дано, стол накры́т | anrichten приготовле́ние [оформле́ние <украше́ние>/пода́ча на стол]2) verursachen: Schaden наноси́ть /-нести́, причиня́ть /-чини́ть. Blutbad устра́ивать /-стро́ить. Unheil натвори́ть pf. Verwüstungen, Verheerungen производи́ть /-вести́. etw. (bei < unter> jdm.) anrichten Verwirrung: v. Pers приводи́ть /-вести́ кого́-н. во что-н. v. Umstand, Ereignis, Frage вызыва́ть вы́звать что-н. (у кого́-н.). Blutbad устра́ивать /-стро́ить что-н. над кем-н. | etwas (Schönes) anrichten iron наде́лать pf < натвори́ть pf> дел. was hast du angerichtet? что ты наде́лал <натвори́л>? da habt ihr ja was Schönes < eine tolle Sache> angerichtet! ну и наде́лали <натвори́ли> же вы дел !, ну и проверну́ли же вы шту́ку ! -
24 anrichten
'anrɪçtənv1) ( Schaden) causer, occasionner2) ( Essen) servir, préparer3) (fam: anstellen) en faire de bellesanrichtenạn|richten2 (verursachen) causer Schaden, Unheil; Beispiel: was hast du da wieder angerichtet! qu'est-ce que t'as encore fabriqué! umgangssprachlich -
25 anrichten
-
26 anrichten
-
27 anrichten
-
28 das Unheil
- {damage} mối hại, điều hại, điều bất lợi, sự thiệt hại, tiền bồi thường thiệt hại, tiền bồi thường tai nạn, giá tiền - {disaster} tai hoạ, thảm hoạ, tai ách, điều bất hạnh - {evil} cái xấu, điều ác, tội lỗi, cái hại, điều tai hại, bệnh tràng nhạc - {havoc} sự tàn phá - {mischief} việc ác, mối nguy hại, sự tổn hại, mối phiền luỵ, trò tinh nghịch, trò tinh quái, trò láu cá, sự ranh mãnh, sự láu lỉnh, sự hóm hỉnh, mối bất hoà, trò quỷ, đồ quỷ quái = Unheil anrichten {to cause havoc}+ -
29 noceo
noceo, cuī, citum, ēre (verwandt mit neco), I) intr. schaden, Schaden (Abbruch) tun, ein Leid zufügen, Unheil anrichten od. stiften, v. Lebl. auch schädlich-, nachteilig-, hinderlich sein (Ggstz. prodesse), a) v. leb. Wesen: α) absol., prodesse enim eos (daemonas) putant, cum nocere desinunt, qui nihil aliud possunt quam nocere, Lact. 2, 15, 1: tempus nocendi (Unheil zu stiften), Verg. Aen. 7, 511: nocendi acerbitate conflagrans, bis zur Leidenschaft schadenfroh, Amm. 26, 10, 2: nocendi artes, Künste des Unheils, Verg. Aen. 7, 338: ne sit vis magna nocendi, Ov. met. 5, 457: nocendo prosum, Ov. met. 2, 519: providebatur, ut potius in nocendo aliquid praetermitteretur (dem Feinde weniger Abbruch zu tun), quam cum aliquo militum detrimento noceretur, Caes. b. G. 6, 34, 7. – mit Abl. (durch), feminas omnes ubique visu nocere, quae duplices pupillas habeant, Cic. fr. b. Plin. 7, 18: interdum persona ut exemplo nocet, ita invidiam auget aut levat, Vell. 2, 31, 4. – β) m. Dat.: nemini, Plaut. mil. 1414 (vgl. 1411 iura te non nociturum esse homini de hac re nemini). Caes. b. c. 1, 85, 12: ut non liceat sui commodi causā nocere alteri, Cic. de off. 3, 23: is, qui eorum cuiquam nocuerit, Liv. 3, 55, 8. – m. allg. Acc., nihil iis, Caes. b. c. 3, 28, 4: ne quid sibi ac rei publicae nocere posset, Caes. b. G. 5, 7, 2: quantum illi nocuere greges durique venenum dentis, Verg. georg. 2, 378. – b) v. Lebl., absol., ne boa noxit, Lucil. 1195: ne fluctus, ne vadus, ne piscis aliquā noxit, Trag. vet. fr. bei Fronto ad M. Caes. 3, 13. p. 51, 15 N.: quae nocuere sequar, fugiam quae profore credam, Hor. ep. 1, 8, 11: hic (homo) prodesse vult, illa (ira) nocere, Sen. de ira 1, 5, 2: et desinunt prodesse, cum opus est, quae cotidie in usu fuere, aeque quam nocere, Plin. 27, 144: prohibet nocere venenum quod tibi datur, Sall. hist. fr. inc. 30 (fr. 5, 3 Kr.): qui (venti) si umidi sunt nocent, Vitr. 1, 6, 1: sicut in corporibus aegris nihil quod nociturum est medici relinquunt, Curt. 6, 3 (8), 11: ferox impatiensque natura irritamenta nociturae libertatis evitet, Sen. de tranqu. anim. 6, 3. – mit Dat. od. (einmal) m. adversus u. Akk., nocent et frugibus umbrae, Verg. ecl. 10, 76: maior sum quam cui possit fortuna nocere, Ov. met. 6, 195: haec nocuere mihi, Ov. met. 9, 613: ei materiae nec caries nec tempestas nec vetustas potest nocere, Vitr. 1, 5, 3: si modo sic faciat, ut lumini noceat (hinderlich sei), Ulp. dig. 10, 2, 15: ne conspectae opes vitae nocerent, sein L. gefährdeten, Iustin. 32, 4, 5. – m. Abl. (mit, durch), neque enim his (navibus) nostrae (naves) rostro nocere poterant, Caes. b. G. 3, 13, 8. – m. Abl. u. Dat., nec alio loco (durch den Aufenthalt an einem anderen Orte) disciplinae militari magis nocuit, Curt. 5, 1 (6), 36. – m. adversus u. Akk., quod adversus eum non nocuit, Ulp. dig. 43, 19, 3. § 2 (s. unten no. II die ganze Stelle). – m. allg. Acc., quam metui, ne quid Libyae tibi regna nocerent! Verg. Aen. 6, 694: diurnae nocturnaeque vicissitudines nulli naturae umquam mutatae quicquam nocuerunt, Cic. de inv. 1, 59 Friedr.: si uredo aut grando quippiam nocuit, Cic, de nat. deor. 3, 86: de quo nihil nocuerit si aliquid cum Balbo eris locutus, und es wird nichts schaden, wenn du darüber ein paar Worte mit Balbus sprichst, Cic. ad Att. 12, 47, 1: cui plus suspicio concupitae dominationis nocuit, quam tres magnifici consulatus ac duo speciosissimi triumphi profuerunt, Val. Max. 6, 3, 1. p. 287, 2 H. – sed corpus tetigisse nocet, Tibull. 1, 8, 25: quid temptare nocebit? was kann ein Versuch noch schaden? Ov. met. 1, 397: nocet esse deum, zu meinem Nachteil bin ich ein Gott, Ov. met. 1, 662: nocet esse sororem, es ist mir hinderlich, daß ich Schw. bin, Ov. met. 9, 478. – Passiv unpers., neque diem decet remorari neque nocti nocerier, Plaut. Curc. 352 G.: ut ne cui noceatur, Cic. de off. 1, 31: nocere ei quem odit, non noceri vult, daß ihm (von anderen) geschadet werde, Sen. de ira 3, 5, 5: noceri enim ei, cui hāc lege non liceat, Liv. 3, 55, 9: noceri eis (ciconiis) omnibus locis nefas ducunt (hält man aller Orten für Frevel), Solin. 40, 27. – m. ab u. Abl., nec ea (materies) patitur ab eo (igni) sibi cito noceri, Vitr. 2, 9, 14. – m. bl. Abl., (mit, durch), rostro noceri non posse cognoverant, Caes. b. G. 3, 14, 4: quibus haut multo secus quam ferro noceri poterat, Sall. hist. fr. 3, 67, 1 (3, 77, 1): quatenus exemplo non nocebatur, Vell. 2, 114, 3. – m. in u. Abl. Gerund., ut tantum in agris vastandis incendiisque faciendis hostibus noceretur, im Sengen und Brennen, Caes. b. G. 5, 19, 3. – m. allg. Acc., ne quid eis noceatur, Caes. b. c. 1, 86, 3: quamquam mihi quidem ipsi nihil ab istis noceri potest, Cic. Cat. 3, 27: ipsi nihil nocitum iri, werde kein Leid geschehen, Caes. b. G. 5, 36, 2: si vivet nocitumque ei esse dicatur, Edict. praet. b. Ulp. dig. 9, 3, 1.
II) tr. (vgl. Prisc. 18, 236): 1) schädigen, beschädigen, quem nocuit serpens, Ser. Samm. 834 codd. optt. (Vulg. cum): rogo te, viator, ni nocias (= ne noceas) meos, Corp. inscr. Lat. 10, 4053: nec ullus atrox (eum) insequentem dente aper albicanti ausus fuit nocere, Carm. epigr. 1522: iudica (richte), domine, nocentes me, Vulg. psalm. 34, 1: si quid voluerit eos nocere, Itala (Fuld.) apoc. 11, 5 (vgl. Rönsch Itala 441 mehr dergl.): v. lebl. Subjj., ut quod tibi prodest adversarium noceat, Veget. mil. 3, 26 in.: boves morbus ne noceat, Gargil. cura boum § 2. – im Passiv, aequum non est nos noceri hoc, quod adversus eum non nocuit, in cuius locum successimus, Ulp. dig. 43, 19, 3. § 2: eapropter capitale, si pars altera noceatur, Solin. 1, 62 (doch nach Mommsen unecht): itaque cum non solum non noceretur (ihm kein Leid zugefügt wurde), verum etiam quarundam (suum) uberibus aleretur, ad ultimum in oceanum abici iussit, Iustin. 44, 4, 6. – m. ab u. Abl., larix ab suci vehementi amaritudine (wegen der heftigen Bitterkeit seines Saftes) ab carie aut tinea non nocetur, Vitr. 2, 9, 14: neque a tempestatibus neque ab ignis vehementia nocentur, Vitr. 2, 7, 2. – 2) prägn., schädigend begehen od. zufügen, m. homogen, od. allg. Acc., noxam, eine Schuld auf sich laden, Formul. vet. b. Liv. 9, 10, 9: noxiam, Iulian. bei Gaius dig. 9, 4, 2. § 1: non sancto Cypriano aliquid nocitum, Augustin, serm. 309, 2. – / Parag. Infin. nocerier, Plaut. Curc. 352. – Archaist. noxit = nocuerit, Tragic. vet. fr. b. Fronto ad M. Caes. 3, 13. p. 51, 15 N. Lucil. 1195 (s. oben no. I die Stellen vollst.) – Nbf. nocio, s. oben no. II, 1 aus Corp. inscr. Lat. 10, 4053.
-
30 noceo
noceo, cuī, citum, ēre (verwandt mit neco), I) intr. schaden, Schaden (Abbruch) tun, ein Leid zufügen, Unheil anrichten od. stiften, v. Lebl. auch schädlich-, nachteilig-, hinderlich sein (Ggstz. prodesse), a) v. leb. Wesen: α) absol., prodesse enim eos (daemonas) putant, cum nocere desinunt, qui nihil aliud possunt quam nocere, Lact. 2, 15, 1: tempus nocendi (Unheil zu stiften), Verg. Aen. 7, 511: nocendi acerbitate conflagrans, bis zur Leidenschaft schadenfroh, Amm. 26, 10, 2: nocendi artes, Künste des Unheils, Verg. Aen. 7, 338: ne sit vis magna nocendi, Ov. met. 5, 457: nocendo prosum, Ov. met. 2, 519: providebatur, ut potius in nocendo aliquid praetermitteretur (dem Feinde weniger Abbruch zu tun), quam cum aliquo militum detrimento noceretur, Caes. b. G. 6, 34, 7. – mit Abl. (durch), feminas omnes ubique visu nocere, quae duplices pupillas habeant, Cic. fr. b. Plin. 7, 18: interdum persona ut exemplo nocet, ita invidiam auget aut levat, Vell. 2, 31, 4. – β) m. Dat.: nemini, Plaut. mil. 1414 (vgl. 1411 iura te non nociturum esse homini de hac re nemini). Caes. b. c. 1, 85, 12: ut non liceat sui commodi causā nocere alteri, Cic. de off. 3, 23: is, qui eorum cuiquam nocuerit, Liv. 3, 55, 8. – m. allg. Acc., nihil iis, Caes. b. c. 3, 28, 4: ne quid sibi ac rei publicae nocere posset, Caes. b. G. 5, 7, 2: quantum illi nocuere greges duri-————que venenum dentis, Verg. georg. 2, 378. – b) v. Lebl., absol., ne boa noxit, Lucil. 1195: ne fluctus, ne vadus, ne piscis aliquā noxit, Trag. vet. fr. bei Fronto ad M. Caes. 3, 13. p. 51, 15 N.: quae nocuere sequar, fugiam quae profore credam, Hor. ep. 1, 8, 11: hic (homo) prodesse vult, illa (ira) nocere, Sen. de ira 1, 5, 2: et desinunt prodesse, cum opus est, quae cotidie in usu fuere, aeque quam nocere, Plin. 27, 144: prohibet nocere venenum quod tibi datur, Sall. hist. fr. inc. 30 (fr. 5, 3 Kr.): qui (venti) si umidi sunt nocent, Vitr. 1, 6, 1: sicut in corporibus aegris nihil quod nociturum est medici relinquunt, Curt. 6, 3 (8), 11: ferox impatiensque natura irritamenta nociturae libertatis evitet, Sen. de tranqu. anim. 6, 3. – mit Dat. od. (einmal) m. adversus u. Akk., nocent et frugibus umbrae, Verg. ecl. 10, 76: maior sum quam cui possit fortuna nocere, Ov. met. 6, 195: haec nocuere mihi, Ov. met. 9, 613: ei materiae nec caries nec tempestas nec vetustas potest nocere, Vitr. 1, 5, 3: si modo sic faciat, ut lumini noceat (hinderlich sei), Ulp. dig. 10, 2, 15: ne conspectae opes vitae nocerent, sein L. gefährdeten, Iustin. 32, 4, 5. – m. Abl. (mit, durch), neque enim his (navibus) nostrae (naves) rostro nocere poterant, Caes. b. G. 3, 13, 8. – m. Abl. u. Dat., nec alio loco (durch den Aufenthalt an einem anderen Orte) disciplinae militari magis nocuit, Curt. 5, 1 (6), 36. – m. adversus u. Akk., quod adversus eum non nocuit, Ulp.————dig. 43, 19, 3. § 2 (s. unten no. II die ganze Stelle). – m. allg. Acc., quam metui, ne quid Libyae tibi regna nocerent! Verg. Aen. 6, 694: diurnae nocturnaeque vicissitudines nulli naturae umquam mutatae quicquam nocuerunt, Cic. de inv. 1, 59 Friedr.: si uredo aut grando quippiam nocuit, Cic, de nat. deor. 3, 86: de quo nihil nocuerit si aliquid cum Balbo eris locutus, und es wird nichts schaden, wenn du darüber ein paar Worte mit Balbus sprichst, Cic. ad Att. 12, 47, 1: cui plus suspicio concupitae dominationis nocuit, quam tres magnifici consulatus ac duo speciosissimi triumphi profuerunt, Val. Max. 6, 3, 1. p. 287, 2 H. – sed corpus tetigisse nocet, Tibull. 1, 8, 25: quid temptare nocebit? was kann ein Versuch noch schaden? Ov. met. 1, 397: nocet esse deum, zu meinem Nachteil bin ich ein Gott, Ov. met. 1, 662: nocet esse sororem, es ist mir hinderlich, daß ich Schw. bin, Ov. met. 9, 478. – Passiv unpers., neque diem decet remorari neque nocti nocerier, Plaut. Curc. 352 G.: ut ne cui noceatur, Cic. de off. 1, 31: nocere ei quem odit, non noceri vult, daß ihm (von anderen) geschadet werde, Sen. de ira 3, 5, 5: noceri enim ei, cui hāc lege non liceat, Liv. 3, 55, 9: noceri eis (ciconiis) omnibus locis nefas ducunt (hält man aller Orten für Frevel), Solin. 40, 27. – m. ab u. Abl., nec ea (materies) patitur ab eo (igni) sibi cito noceri, Vitr. 2, 9, 14. – m. bl. Abl., (mit, durch), rostro noceri non————posse cognoverant, Caes. b. G. 3, 14, 4: quibus haut multo secus quam ferro noceri poterat, Sall. hist. fr. 3, 67, 1 (3, 77, 1): quatenus exemplo non nocebatur, Vell. 2, 114, 3. – m. in u. Abl. Gerund., ut tantum in agris vastandis incendiisque faciendis hostibus noceretur, im Sengen und Brennen, Caes. b. G. 5, 19, 3. – m. allg. Acc., ne quid eis noceatur, Caes. b. c. 1, 86, 3: quamquam mihi quidem ipsi nihil ab istis noceri potest, Cic. Cat. 3, 27: ipsi nihil nocitum iri, werde kein Leid geschehen, Caes. b. G. 5, 36, 2: si vivet nocitumque ei esse dicatur, Edict. praet. b. Ulp. dig. 9, 3, 1.II) tr. (vgl. Prisc. 18, 236): 1) schädigen, beschädigen, quem nocuit serpens, Ser. Samm. 834 codd. optt. (Vulg. cum): rogo te, viator, ni nocias (= ne noceas) meos, Corp. inscr. Lat. 10, 4053: nec ullus atrox (eum) insequentem dente aper albicanti ausus fuit nocere, Carm. epigr. 1522: iudica (richte), domine, nocentes me, Vulg. psalm. 34, 1: si quid voluerit eos nocere, Itala (Fuld.) apoc. 11, 5 (vgl. Rönsch Itala 441 mehr dergl.): v. lebl. Subjj., ut quod tibi prodest adversarium noceat, Veget. mil. 3, 26 in.: boves morbus ne noceat, Gargil. cura boum § 2. – im Passiv, aequum non est nos noceri hoc, quod adversus eum non nocuit, in cuius locum successimus, Ulp. dig. 43, 19, 3. § 2: eapropter capitale, si pars altera noceatur, Solin. 1, 62 (doch nach Mommsen unecht):————itaque cum non solum non noceretur (ihm kein Leid zugefügt wurde), verum etiam quarundam (suum) uberibus aleretur, ad ultimum in oceanum abici iussit, Iustin. 44, 4, 6. – m. ab u. Abl., larix ab suci vehementi amaritudine (wegen der heftigen Bitterkeit seines Saftes) ab carie aut tinea non nocetur, Vitr. 2, 9, 14: neque a tempestatibus neque ab ignis vehementia nocentur, Vitr. 2, 7, 2. – 2) prägn., schädigend begehen od. zufügen, m. homogen, od. allg. Acc., noxam, eine Schuld auf sich laden, Formul. vet. b. Liv. 9, 10, 9: noxiam, Iulian. bei Gaius dig. 9, 4, 2. § 1: non sancto Cypriano aliquid nocitum, Augustin, serm. 309, 2. – ⇒ Parag. Infin. nocerier, Plaut. Curc. 352. – Archaist. noxit = nocuerit, Tragic. vet. fr. b. Fronto ad M. Caes. 3, 13. p. 51, 15 N. Lucil. 1195 (s. oben no. I die Stellen vollst.) – Nbf. nocio, s. oben no. II, 1 aus Corp. inscr. Lat. 10, 4053. -
31 ulykke
lave ulykker Unheil anrichten;så for en ulykke! fam verflixt! -
32 φοβερός
φοβερός, mit Furcht verknüpft, dah. – 1) Furcht erregend, furchtbar, schrecklich; πᾶν μοι φοβερὸν τὸ προςέρπον Aesch. Prom. 127; φοβεροὶ μὲν ἰδεῖν Pers. 27. 48 u. oft; φοβερὸς εἰςιδεῖν Eur. Phoen. 182; ὄψις Hec. 77; χρηστήρια Her. 7, 139; πλήϑει φοβερός Thuc. 2, 98; Plat. Rep. V, 450 e u. öfter, u. Folgde; φοβερόν ἐστι, μή, es ist zu fürchten, daß – ; auch auf das subj. bezogen, ἵππ ος φοβερὸς μὴ ἀνήκεστόν τι ποιήσῃ, ein Pferd, von dem zu fürchten ist, es möge Unheil anrichten, Xen. Hier. 6, 15; φοβεροὶ ἦσαν, μὴ ποιήσειαν An. 5, 7,2; φοβερὸς προςπολεμῆσαι Dem. 2, 22, 16 unterscheidet es von καταπληκτικός, μᾶλλον τοῖς ὑπηκόοις. – 2) sich fürchtend, furchtsam; Plat. Phil. 32 c Rep. III, 413 d u. öfter; ἀναχώρησις Thuc. 4, 128; Xen. Cyr. 3, 3,19 Oec. 7, 25, wie auch Soph., ἐκτέταμαι φοβερὰν φρένα O. R. 153.
-
33 набедокурить
-
34 наделать бед
vgener. Unheil anrichten -
35 принести несчастье
vgener. Unheil anrichten -
36 sévir
seviʀv2) ( faire rage) grassierensévirsévir [seviʀ] <8>2 (exercer ses ravages) malfaiteur sein Unwesen treiben; fléau wüten; grippe grassieren; professeur, doctrine Unheil anrichten -
37 escabechina
eskabe'tʃinaf( estrago) Verheerung f, Verwüstung f, Zerstörung fsustantivo femenino[en examen] reihenweises Durchfallenescabechinaescabechina [eskaβe'6B36F75Cʧ6B36F75Cina]num1num (familiar: en un examen) en el examen hubo gran escabechina bei der Prüfung fielen reihenweise Leute durch; hacer una escabechina viele Prüflinge durchfallen lassennum2num (destrozo) Zerstörung femenino; (carnicería) Massaker neutro; hacer una escabechina Unheil anrichten -
38 hacer una escabechina
hacer una escabechinaUnheil anrichten————————hacer una escabechinaviele Prüflinge durchfallen lassen -
39 ocasionar
okasǐo'narv1) verursachen, veranlassen2) ( donar) stiften3) ( dejar) lassenverbo transitivoocasionarocasionar [okasjo'nar]verursachen; ocasionar dolores de cabeza a alguien jdm Kopfschmerzen bereiten -
40 Porzellan zerschlagen
(durch ungeschicktes, unbedachtes Reden oder Handeln Unheil anrichten)"наломать дров"; совершить множество ошибокIch hoffe nur, Sie zerschlagen nicht noch das wenige Porzellan, das übrig geblieben ist. (Max v. der Grün. Die Lawine)
Während der Zwei-plus-Vier-Verhandlungen der beiden deutschen Staaten mit den Alliierten des Zweiten Weltkrieges zögerte Bundeskanzler Kohl, die polnische Westgrenze anzuerkennen. Er verunsicherte unsere Nachbarn und Partner im Westen und im Osten. Erst als sehr viel Porzellan zerschlagen war, lenkte Kohl ein. (Der Spiegel. 1995)
Noch hoffen die meisten CSU-Politiker, dass sich Stoiber und Merkel einvernemlich auf einen Vorschlag einigen. "Das war so versprochen, darauf vertraue ich", sagt Horst Seehofer. "Eine Kampfabstimmung sollte nur das letztmögliche Instrument sein", sagt Ramsauer. "Es muss so entschieden werden, dass kein Porzellan zerschlagen wird", betont CSU-Landtagsfraktionschef Alois Glück. (BZ. 2002)
Das Deutsch-Russische Wörterbuch Zeitgenössischer Idiome > Porzellan zerschlagen
См. также в других словарях:
anrichten — auftischen; kredenzen; servieren * * * an|rich|ten [ anrɪçtn̩], richtete an, angerichtet <tr.; hat: 1. zum Essen fertig machen: das Mittagessen [hübsch] anrichten. Syn.: ↑ zubereiten. 2. (etwas Übles) [ohne Absicht] verursachen: Unheil… … Universal-Lexikon
Unheil — Unglücksfall; Desaster; Unglück * * * Un|heil [ ʊnhai̮l], das; [e]s: verhängnisvolles, schreckliches Geschehen, das einem oder vielen Menschen großes Leid, großen Schaden zufügt: das Unheil des Krieges; ich sah das Unheil [schon] kommen. Syn.: ↑… … Universal-Lexikon
Unheil, das — Das Unheil, plur. car. der Gegensatz von Heil, menschliche Glückseligkeit oder Wohlfahrt, da denn Unheil, dessen Gegensatz oder ein jedes Übel bedeuten würde. Daraus wird ein Unheil entstehen, ein Übel, ein Unglück. Einem Unheile abhelfen. Nichts … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Anrichten — Anrichten, verb. reg. act. 1) Zum Gebrauche in die gehörige Ordnung legen; am häufigsten von den Speisen. Die Speisen anrichten, in den Küchen, sie ordentlich in die Schüssel legen, und zum Auftragen geschickt machen. Die Suppe, die Fische… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
anrichten — ạn·rich·ten (hat) [Vt] 1 etwas anrichten die bereits zubereiteten Speisen (besonders auf einem großen Teller oder in einer Schüssel) zusammenstellen: Ihr könnt kommen, das Essen ist angerichtet! 2 etwas anrichten (meist ohne Absicht) etwas… … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Muḥāraba — Muharaba, arabisch محاربة muḥāraba, ist ein Rechtsbegriff in der islamischen Jurisprudenz. Ein weiterer Begriff mit demselben Inhalt ist ḥirāba.[1] Beide Begriffe sind nominale Ableitungen aus der Wurzel ḥ r b (ḥāraba) in der… … Deutsch Wikipedia
Mitleidenschaft — • Mitleidenschaft in Mitleidenschaft ziehen Abbruch tun, beeinträchtigen, beschädigen, eine Beeinträchtigung darstellen, einen Bärendienst erweisen, einen Nachteil darstellen, einen Verlust darstellen, Gift sein, keine guten Dienste leisten,… … Das Wörterbuch der Synonyme
Der Kreis der Dämmerung — ist eine vierteilige Romanserie (Tetralogie) des deutschen Autors Ralf Isau. Darin versucht der zwölfköpfige Kreis der Dämmerung während des 20. Jahrhunderts die Menschheit zu vernichten, um danach ein neues, reines Menschengeschlecht zu… … Deutsch Wikipedia
Hanlon's Razor — Hanlon’s Razor (Übersetzung aus dem Englischen: Hanlons Rasiermesser) ist ein satirischer Ausspruch, der eine Aussage über den wahrscheinlichsten Grund von menschlichem Fehlverhalten trifft. Man könnte Hanlon’s Razor auch als geflügeltes Wort… … Deutsch Wikipedia
Hanlons Rasiermesser — Hanlon’s Razor (Übersetzung aus dem Englischen: Hanlons Rasiermesser) ist ein satirischer Ausspruch, der eine Aussage über den wahrscheinlichsten Grund von menschlichem Fehlverhalten trifft. Man könnte Hanlon’s Razor auch als geflügeltes Wort… … Deutsch Wikipedia
Hanlon’s Razor — (Übersetzung aus dem Englischen: Hanlons Rasiermesser) ist eine eponyme Lebensweisheit, die eine Aussage über den wahrscheinlichsten Grund von menschlichem Fehlverhalten trifft. Man könnte Hanlon’s Razor auch als geflügeltes Wort bezeichnen, wenn … Deutsch Wikipedia