-
1 scelestus
wicked, accurse, infamous, criminal. -
2 cōnscelerātus
cōnscelerātus adj. with sup. [P. of conscelero], wicked, depraved <*> pirata: mens: mentes, L.: impetus: exsectio linguae: consceleratissimi filii. — Plur m. as subst, wretches, villains: in consceleratos poenae: consceleratorum manus.* * *Iconscelerata -um, consceleratior -or -us, consceleratissimus -a -u ADJwicked, depraved; criminal; (person/actions)IIwicked/depraved person; criminal; villain (L+S) -
3 scelerātus
scelerātus adj. with comp. and sup. [P. of scelero], polluted, profaned, defiled: terra, V.: limina Thracum, O.: Vicus, on the Esquiline, where Tullia drove over the corpse of her father, L.: campus, at the Colline gate, where an unchaste vestal was entombed alive, L.: sedes, the abode of the wicked in the underworld, O.— Impious, wicked, accursed, infamous, vicious, flagitious: Davos, T.: vir: stirps hominum sceleratorum, Cs.: hostis: coniunx, L.: iste multo sceleratior quam ille: ego sum sceleratior illo, O.: refertam esse Graeciam sceleratissimorum hominum.—As subst m.: tu unus, scelerate, inventus es, qui, etc., scoundrel: sceleratorum manu.— Accursed, shameful, outrageous, impious: eius preces: coniuratio, L.: insania belli, V.: amor habendi, O.: ignes, O.: a sceleratiore hastā: subit ira sceleratas sumere poenas, i. e. satisfaction for her crimes, V.: frigus, destructive, V.* * *Iscelerata -um, sceleratior -or -us, sceleratissimus -a -um ADJcriminal, wicked; accursed; lying under a ban; sinful, atrocious, heinousII -
4 malignans
I(gen.), malignantis ADJwicked; maliciousIIwicked/bad/malicious person; the wicked (pl.) -
5 conscelero
con-scĕlĕro, āvi, ātum, 1, v. a., to stain or pollute with guilt, to dishonor, disgrace by wicked conduct; as verb finit. (rare;not in Cic.): domum,
Cat. 67, 24:oculos videndo,
Ov. M. 7, 35:aures paternas,
Liv. 40, 8, 19:conscelerati contaminatique ab ludis,
id. 2, 37, 9.—Hence, conscĕlĕrātus, a, um, P. a., wicked, depraved (very freq., esp. in Cicero's orations):pirata,
Cic. Verr. 2, 1, 35, § 90:vultus,
id. Clu. 10, 29:mens,
id. Cat. 2, 9, 19:ea res... captisque magis mentibus quam consceleratis similis visa,
Liv. 8, 18, 11 Weissenb. ad loc.:furor,
Cic. Sull. 10, 29:impetus,
id. Cael. 6, 14:voluntates,
id. Sull. 9, 28:exsectio linguae,
id. Clu. 67, 191. — Sup.:filii,
Cic. Rosc. Am. 24, 67:bellum,
id. Cat. 3, 7, 16.— Subst.: conscĕlĕrātus, i, m., a wicked person, a villain:in inpios et consceleratos poenae certissimae,
Cic. Pis. 20, 46:cum tuā consceleratorum ac perditorum manu,
id. Dom. 3, 6.— Comp. and adv. not in use. -
6 impius (in-p-)
impius (in-p-) adj., of persons, irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic, abandoned, wicked, impious: impium se esse fateri: Danaides, H.: miles, V.—As subst: has esse in impios poenas: numero impiorum haberi, Cs.—Of things, wicked, shameless, impious: bellum: coniuratio: facinus, S.: cervix, H.: caedes, H.: furor, V.: verba in deos, Tb.: venenum, deadly, O.: Tartara, V. -
7 improbus (in-pr-)
improbus (in-pr-) adj. with comp. and sup, not good, bad, wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, bold, shameless, wanton: nequam et improbus: longe post natos homines improbissimus: fugit improbus, the rogue, H.: fit ubi neglegas malus inprobior, S.: anguis, voracious, V.: annis, by his youth, Iu.: Fortuna adridens infantibus, mischievous, Iu.—Of things, wicked, shameless, outrageous, base: verba improbissima: ora (leonis), V.: divitiae, H.: oratio, Cs.: dicta, licentious, O.: lex improbissima: testamentum, illegal. —Restless, indomitable, persistent: labor, V.: improbo Iracundior Hadriā, untamable, H.: ventris rabies, insatiate, V. -
8 maleficus
maleficus adj. [male+2 FAC-], nefarious, vicious, wicked, criminal: homines.— Hurtful, injurious, noxious: malefici generis animalia, S.: natura, unpropitious, N.* * *Imalefica -um, maleficior -or -us, maleficentissimus -a -um ADJwicked, criminal, nefarious, evil; harmful, noxious, injurious; of black magicIIcriminal, wrongdoer; magician, enchanter, sorcerer (L+S) -
9 malus
malus adj. [MAL-]; it adopts as comp. and sup. pēior, us, gen. ōris, and pessimus PED]; bad, not good: philosophi: leges: mores, S.: consuetudo, improper, H.: opinio de vobis, unfavorable: pugna, unsuccessful, S.: pudor, false, H.: crus, deformed, H.: Laurens (aper), unsavory, H.: via peior, H.: pessima munerum Ferre, H.— Morally bad, wicked, criminal, depraved, mischievous, malicious: mater, Quod nil praeter pretium dulcest, T.: auctor: fures, H.: repudiatus malis suasoribus: libido, L.: malā vitīs incidere falce, V. — Plur m. as subst: regibus boni quam mali suspectiores sunt, S.— Bad, unfortunate, injurious, destructive, pernicious: Peiore rex loco non potis est esse, T.: pestis: mala copia sollicitat stomachum, overloading, H.: virus, V.: cicuta, H.: Iuppiter, i. e. unwholesome, H.: avis, ill-boding, H.—In imprecations: Abin hinc in malam rem? to the mischief, T.: in malam crucem, T.: malarum quas amor curas habet oblivisci (i. e. curarum, quas, etc.), H.—As subst n.: peius victoribus quam victis accidisse, greater evil, Cs.; see also 1 malum. — Neut. sing. As adv.: malum responsare, unacceptably, H.* * *Imala -um, pejor -or -us, - ADJbad, evil, wicked; ugly; unluckyII IIImast; beam; tall pole, upright pole; standard, prop, staff -
10 scelestus
scelestus adj. with comp. [scelus], impious, wicked, villanous, infamous, accursed, knavish, roguish: homo, T.: homines scelestos necare, S.: sorores, H.—As subst m. and f an infamous person, wretch, miscreant, scoundrel: ne me attigas, Sceleste, T.: Quo scelesti ruitis? H.: mali atque scelesti, S.: scelesta, T.—Of things, accursed, abominable, infamous, shameful: facinus: scelestior sermo, L.: nuptiae, S.: malitia, Ph.* * *scelesta, scelestum ADJinfamous, wicked; accursed -
11 impia
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
12 impii
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
13 impius
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
14 inpius
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
15 nefas
nĕ-fas, n. indecl., something contrary to divine law, sinful, unlawful, execrable, abominable, criminal; an impious or wicked deed, a sin, a crime (cf.: scelus, flagitium, peccatum).I.Lit.:II.quicquid non licet, nefas putare debemus,
Cic. Par. 3, 2. 25; cf.:officia tua mihi nefas est oblivisci,
id. Fam. 15, 21, 5:Mercurius, quem Aegyptii nefas habent nominare,
id. N. D. 3, 22, 56: nefas est dictu, miseram fuisse talem senectutem, id. Sen. 5, 13:eum, cui nihil umquam nefas fuit,
id. Mil. 27, 73:quibus nefas est... deserere patronos,
Caes. B. G. 7, 40:corpora viva nefas Stygiā vectare carinā,
Verg. A. 6, 391:fas atque nefas,
right and wrong, id. G. 1, 505; Hor. Epod. 5, 87; cf. id. C. 1, 18, 10; Ov. M. 6, 585:per omne fas ac nefas,
in every way, Liv. 6, 14, 10:nefas triste piare,
Verg. A. 2, 184:illa dolos dirumque nefas in pectore versat, Certa mori,
id. ib. 4, 563:lex maculosum edomuit nefas,
i. e. adultery, Hor. C. 4, 5, 22:in omne nefas se parare,
Ov. M. 6, 613:summum crede nefas animam praeferre pudori,
Juv. 8, 83:belli,
civil war, Luc. 2, 507; cf.:fugiens civile nefas,
id. 7, 432:magnum nefas contrahere,
Just. 24, 3:facere nefas,
Vulg. Deut. 22, 21:operari,
ib. Lev. 20, 13.— Poet., of a wicked person, a wretch, monster:exstinxisse nefas tamen... Laudabor (i. e. Helen, as the destroyer of Troy),
Verg. A. 2, 585.—Also inserted as an interjection, O horrid! shocking! dreadful! quātenus, heu nefas! virtutem incolumem odimus, Hor. C. 3, 24, 30; cf.:heu nefas, heu!
id. ib. 4, 6, 17:quosne, nefas! omnes infandā in morte reliqui?
Verg. A. 10, 673:sequiturque, nefas! Aegyptia conjux,
id. ib. 8, 688:Lavinia virgo Visa, nefas! longis comprendere crinibus ignem,
O horrible! id. ib. 7, 73.—Esp.:est nefas,
it is forbidden, contrary to law, Varr. L. L. 6, 4. —Poet., transf.A.A horrible or monstrous thing:B.Eumenides Stygiumque nefas,
Luc. 6, 695; 1, 626:infernum,
id. 7, 170; Stat. Th. 6, 942.—Impossible: levius fit patientiā Quicquid corrigere est nefas, an impossibility (= athemiton, adunaton), Hor. C. 1, 24, 20. -
16 nefastum
nĕfastus, a, um, adj. [nefas].I.Lit. (opp. to fastus): dies nefasti, days on which judgment could not be pronounced or assemblies of the people be held: fastis diebus jura fari licebat, nefastis quaedam non licebat fari, Paul. ex Fest. p. 93 Müll.: nefasti dies notantur N littera, quod iis nefas est praetori, apud quem lege agitur, fari tria verba: do, dico, addico, Paul. ex Fest. p. 165 Müll.;II.v. 1. fastus: ille (Numa) nefastos dies fastosque fecit, quia aliquando nihil cum populo agi, utile futurum erat,
Liv. 1, 19, 7; Varr. L. L. 6, 4, 30; Ov. F. 1, 47; Gai. Inst. 4, 29.—Transf.A.For nefas, contrary to the sacred rites or to religion; irreligious, impious: QVAE AVGVR INIVSTA, NEFASTA, DEFIXERIT, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 8 fin.:2.prolibare dis nefastum habetur, etc.,
Plin. 14, 19, 23, § 119.—In gen., wicked, profane, abandoned: homines ad hanc rem idonei;B.nam istorum nullus nefastust,
Plaut. Poen. 3, 2, 7.—Esp., subst.: nĕfastum, i, n. (sc. crimen), a wicked deed, abomination, profanity ( poet. and in post - Aug. prose):quid intactum nefasti Liquimus?
profane, criminal, Hor. C. 1, 35, 35; Plin. 4, 11, 18, § 47.—Unlucky, inauspicious = funestus, ater (not anteAug.):C.ille et nefasto te posuit die, etc.,
Hor. C. 2, 13, 1:cum diem natalem ejus (Agrippinae) inter nefastos referendum suasisset,
Suet. Tib. 53; Tac. A. 14, 12 init.:ne qua terra sit nefasta victoriae suae,
Liv. 6, 28, 8:Acheron,
Stat. Th. 4, 456:loca,
id. ib. 1, 273:religiosi dies dicuntur tristi omine infames... quos multitudo imperitorum prave et perperam nefastos appellat,
Gell. 4, 9, 5.—Hurtful, injurious: innocentiorem tamen esse marem (fruticem);eaque causa est ne inter nefastos frutex damnetur,
Plin. 20, 11, 44, § 114. -
17 nefastus
nĕfastus, a, um, adj. [nefas].I.Lit. (opp. to fastus): dies nefasti, days on which judgment could not be pronounced or assemblies of the people be held: fastis diebus jura fari licebat, nefastis quaedam non licebat fari, Paul. ex Fest. p. 93 Müll.: nefasti dies notantur N littera, quod iis nefas est praetori, apud quem lege agitur, fari tria verba: do, dico, addico, Paul. ex Fest. p. 165 Müll.;II.v. 1. fastus: ille (Numa) nefastos dies fastosque fecit, quia aliquando nihil cum populo agi, utile futurum erat,
Liv. 1, 19, 7; Varr. L. L. 6, 4, 30; Ov. F. 1, 47; Gai. Inst. 4, 29.—Transf.A.For nefas, contrary to the sacred rites or to religion; irreligious, impious: QVAE AVGVR INIVSTA, NEFASTA, DEFIXERIT, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 8 fin.:2.prolibare dis nefastum habetur, etc.,
Plin. 14, 19, 23, § 119.—In gen., wicked, profane, abandoned: homines ad hanc rem idonei;B.nam istorum nullus nefastust,
Plaut. Poen. 3, 2, 7.—Esp., subst.: nĕfastum, i, n. (sc. crimen), a wicked deed, abomination, profanity ( poet. and in post - Aug. prose):quid intactum nefasti Liquimus?
profane, criminal, Hor. C. 1, 35, 35; Plin. 4, 11, 18, § 47.—Unlucky, inauspicious = funestus, ater (not anteAug.):C.ille et nefasto te posuit die, etc.,
Hor. C. 2, 13, 1:cum diem natalem ejus (Agrippinae) inter nefastos referendum suasisset,
Suet. Tib. 53; Tac. A. 14, 12 init.:ne qua terra sit nefasta victoriae suae,
Liv. 6, 28, 8:Acheron,
Stat. Th. 4, 456:loca,
id. ib. 1, 273:religiosi dies dicuntur tristi omine infames... quos multitudo imperitorum prave et perperam nefastos appellat,
Gell. 4, 9, 5.—Hurtful, injurious: innocentiorem tamen esse marem (fruticem);eaque causa est ne inter nefastos frutex damnetur,
Plin. 20, 11, 44, § 114. -
18 noceo
nŏcĕo, cŭi, cĭtum, 2 ( inf. pres. pass. nocerier, Plaut. Curc. 2, 3, 73; gen. plur. nocentūm, Ov. P. 1, 8, 19; perf. subj. noxit: ne boa noxit, Lucil. ap. Paul. ex Fest. s. v. Fama, p. 360 Müll.; Fronto ad M. Caesarem, 3, 13 Mai.), v. n. (and a.; v. infra e) [Sanscr. root nac, disappear; Gr. nekus; cf.: neco, nex, noxa, pernic-ies], to do harm, inflict injury, do hurt to (cf.: obsum, obficio, laedo).—Constr.(α).Absol. or with dat.:(β).declinare ea, quae nocitura videantur,
Cic. Off. 1, 4, 11:arma alia ad tegendum, alia ad nocendum,
id. Caecin. 21, 60:nihil nocet,
it does no harm, id. Att. 12, 47, 1:nocere alteri,
id. Off. 3, 5, 23:jurejurando accepto, nihil iis nocituros hostes,
Caes. B. C. 3, 28:jura te nociturum non esse homini de hac re nemini,
Plaut. Mil. 5, 18.—With a homogeneous or a general (pronominal) object: OB EAM REM NOXAM NOCVERVNT, have been guilty of a crime, from an old fetial formula, Liv. 9, 10, 9:(γ).si uredo aut grando quippiam nocuit,
Cic. N. D. 3, 35, 86:quid nocet haec?
Juv. 14, 153.—In pass. (very rare), to be harmed, injured:(δ).larix ab carie aut a tineā non nocetur,
Vitr. 2, 9 med.:noceri eas (ciconias) omnibus quidem locis nefas ducunt, sed, etc.,
Sol. 40 fin. —Impers. pass. (class.), an injury is done or inflicted:(ε).ut ne cui noceatur,
Cic. Off. 1, 10, 31:mihi nihil ab istis noceri potest,
id. Cat. 3, 12, 37: ut in agris vastandis [p. 1212] hostibus noceretur, Caes. B. G. 5, 19:ipsi nihil nocitum iri,
id. ib. 5, 36:neque diem decet me morari, neque nocti nocerier,
that injury be done to the night, Plaut. Curc. 2, 3, 73.—Act. (late Lat.):II.nihil illum nocuit,
Vulg. Luc. 4, 35; id. Act. 7, 26; 18, 10.—Hence, nŏcens, entis, P. a., that commits a wicked action, bad, wicked, culpable, criminal (cf.:sons, reus): nocens et nefarius,
Cic. Off. 2, 14, 51:homines nocentissimi,
id. Div. in Caecil. 3, 9:nocentissima victoria,
id. Verr. 1, 14, 41:nocentissimi mores,
Quint. 2, 15, 32: meritā caede nocentūm ( poet. for nocentium; cf. Auct. Her. 4, 35, 45), Ov. P. 1, 8, 19.—In gen., hurtful, harmful, pernicious, baneful, injurious:a pestiferis et nocentibus refugere,
Cic. N. D. 2, 47, 120:boletus,
Juv. 6, 620.— Comp.:edit cicutis allium nocentius,
Hor. Epod. 3, 3.—Hence, adv.: nŏcenter, hurtfully, injuriously (not ante-Aug.):nocenter armata,
Col. 8, 2, 10:abscessus nocenter adulescit,
Cels. 5, 28, 11; Tert. Apol. 14. -
19 scelero
scĕlĕro, no perf., ātum, 1, v. a. [id.], to pollute, defile, contaminate, desecrate (in the verb. finit. rare, and only poet.;A.syn.: temero, polluo): impia non verita est divos scelerare parentes,
Cat. 64, 405; cf. Stat. Th. 2, 663:sanguine fauces,
id. ib. 8, 761:parce pias scelerare manus,
Verg. A. 3, 42:Cererem,
Juv. 9, 25:animum,
Sil. 16, 122; cf.:dextram sanguine,
Stat. Th. 9, 666. —Hence, scĕlĕrātus, a, um, P. a., polluted, profaned by crime.Lit. (appellatively;2.only in the poets): terra,
Verg. A. 3, 60:terrae,
Ov. P. 1, 6, 29:limina Thracum,
id. M. 13, 628.—In partic., as an adj. prop., denoting places where crimes had been committed or criminals punished. So,a.Sceleratus Vicus, that part of the Vicus Cyprius, on the Esquiline, in which Tullia, daughter of Servius Tullius, drove over her father ' s corpse, Liv. 1, 48; Varr. L. L. 5, § 159 Müll.; Ov. F. 6, 609; Fest. pp. 332 and 333 Müll.—b.Sceleratus Campus, under the city will hard by the porta Collina, where unchaste Vestals were buried alive, Liv. 8, 15; Fest. l. l.; Serv. Verg. A. 11, 206.—c.Scelerata sedes, the place of punishment for the wicked in Tartarus, Tib. 1, 3, 67; Ov. M. 4, 455;B.also called Sceleratum limen,
Verg. A. 6, 563.—For Scelerata Porta and Castra, v. infra, B. 2. b.—Transf.1.Subjectively, bad, impious, wicked, ac-cursed, infamous, vicious, flagitious; in the masc. subst., a bad, impious, or vicious person; a wretch, miscreant (the predom. signif.; freq. with nefarius, impious, etc.; cf. consceleratus);2.of persons: virum sceleratum, facinorosum, nefarium,
Cic. Rep. 3, 17, 27:deliberantium genus totum sceleratum et impium,
id. Off. 3, 8, 37; id. Mur. 30, 62 (with nefarius); id. Att. 9, 15, 5 (with impurus); Caes. B. G. 6, 13 (with impius); Plaut. Pers. 2, 4, 4; Ter. And. 1, 1, 132; id. Ad. 4, 2, 14; Cic. Cat. 1, 9, 23; Caes. B. G. 6, 34; Sall. C. 52, 36:facto plus et sceleratus eodem,
Ov. M. 3, 5:puella,
id. R. Am. 299; Liv. 1, 59; 31, 31; Suet. Ner. 46; Hor. S. 2, 3, 71; 2, 3, 221 al.— Comp.:homo sceleratior,
Ov. M. 11, 781.— Sup.:refertam esse Graeciam sceleratissimorum hominum,
Cic. Planc. 41, 98; Sall. J. 14, 2; 31, 12; Liv. 4, 32 et saep.—Of things:sceleratas ejus preces et nefaria vota cognovimus,
Cic. Clu. 68, 194:contra patriam scelerata arma capere,
id. Phil. 11, 1, 1; Ov. M. 5, 102:conjuratio,
Liv. 2, 6:insania belli,
Verg. A. 7, 461:caput,
Plaut. Ep. 3, 2, 33:vox (with inhumana),
Cic. Fin. 3, 19, 64:consilia,
Vell. 2, 130, 3:amor habendi,
Ov. M. 1, 131:munera,
id. ib. 8, 94:ignes,
id. F. 6, 439.— Comp.:a sceleratiore hastā,
Cic. Off. 2, 8, 29:causa parricidii,
Just. 10, 2, 1. — Sup.:res,
Quint. 3, 8, 45:fraus humani ingenii,
Plin. 34, 14, 39, § 138.— Poet.:subit ira sceleratas sumere poenas,
i.e. to take satisfaction for her crimes, Verg. A. 2, 576. —(As a result of viciousness or criminality; cf. scelus, II. C.) Hurtful, harmful, noxious, pernicious, unhappy, unfortunate, calamitous, etc. (only poet. and in postAug. prose):b. c.teritur sinapis scelerata: qui terunt, oculi ut exstillent, facit,
Plaut. Ps. 3, 2, 28:herba,
App. Herb. 8.— Sup.:sceleratissimis serpentium haemorrhoidi et presteri,
Plin. 24, 13, 73, § 117:frigus,
Verg. G. 2, 256:lues,
Mart. 1, 102, 6:poëmata,
id. 3, 50, 9 et saep.: MATER, Inscr. Rein. cl. 12, 122; so Inscr. Fabr. p. 237, 631:PARENTES,
Inscr. Murat. 1187, 2.—As an adj. prop.(α).Scelerata Porta, the gate (also called Porta Carmentalis) through which the three hundred Fabii marched on their fatal expedition, Fest. pp. 334 and 335 Müll.; Serv. Verg. A. 8, 337; Flor. 1, 12, 2.—(β).Scelerata Castra, the camp in which D. Drusus died, Suet. Claud. 1.—Hence, adv.: scĕlĕrātē (acc. to B. 1.), impiously, wickedly, nefariously (Ciceronian):peccavi scelerateque feci,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 2:facere (with audacter),
id. Sull. 24, 67:dicere (opp. pie),
id. Mil. 38, 103:susceptum bellum,
id. Cat. 1, 10, 27.— Comp.:sceleratius,
Vulg. Ezech. 16, 52. — Sup.:sceleratissime machinatus omnes insidias,
Cic. Sest. 64, 133. -
20 scelestus
scĕlestus, a, um, adj. [scelus; like funestus, from funus], wicked, villanous, infamous, accursed, abominable; knavish, roguish; and subst., a wicked person, a knave, rogue, scoundrel, miscreant (freq. ante-class. in Plaut. and Ter.; after the class. per. sceleratus is more freq.; by Cic. not used of persons).I.Lit., of persons:II.ego sum malus, Ego sum sacer, scelestus,
Plaut. Bacch. 4, 6, 14:eheu, scelestus galeam in navi perdidi,
id. Rud. 3, 5, 22:perjuravisti, sceleste,
id. Ps. 1, 3, 120 sq.:o scelestum atque audacem hominem!
Ter. Eun. 4, 4, 41; Plaut. Most. 3, 1, 36; id. Merc. 1, 90; id. Ps. 3, 2, 103 et saep.; Ter. Heaut. 5, 2, 17; id. Ad. 2, 1, 5; id. Eun. 1, 1, 26 al.; Sall. C. 51, 32; 52, 15; Quint. 2, 16, 2; Hor. C. 2, 4, 17; 3, 2, 31; 3, 11, 39; id. Epod. 7, 1.— Comp., Plaut. Aul. 3, 2, 5; id. Cist. 4, 1, 8; id. Bacch. 2, 3, 22 al.— Sup., Plaut. Am. 2, 1, 2.—As a term of reproach or abuse: sceleste, scelesta, etc., you knave! you wretch! sceleste. Plaut. Ps. 1, 3, 120; 1, 3. 126; Ter. And. 4, 4, 51; id Eun. 4, 4, 1; id. Heaut. 2, 3, 71:scelesta,
Plaut. As. 1, 2, 23; id. Most. 1, 3, 26; Ter. Eun. 5, 1, 1; 5, 1, 16:scelesti,
Plaut. Men. 5, 7, 28; cf. sup.:scelestissime, audes mihi praedicare id?
you arrant rogue! id. Am. 2, 1, 11.—Of things:scelestum ac nefarium facinus,
Cic. Rosc. Am. 13, 37:res scelesta, atrox, nefaria,
id. ib. 22, 62:numquam quidquam facinus feci pejus neque scelestius,
Plaut. Men. 3, 1, 2:scelesto facinori scelestiorem sermonem addidit,
Liv. 5, 27:scelestae hae sunt aedes, impia est habitatio,
Plaut. Most. 2, 2, 73:scelestior cena,
id. Rud. 2, 6, 24:lingua,
id. Am. 2, 1, 7:facta,
id. Mil. 3, 1, 139:ser-vitus,
id. Curc. 1, 1, 40:vacuam domum scelestis nuptiis fecisse,
Sall. C. 15, 2:servitium,
id. H. Fragm. 3, 61, 9 Dietsch:malitia,
Phaedr. 2, 4, 5.—Transf., in Plaut. for sceleratus (B. 2.), baleful, calamitous, unlucky, unfortunate:scelestiorem ego annum argento faenori Numquam ullum vidi,
Plaut. Most. 3, 1, 1:me (vidisti) adeo scelestum, qui, etc.,
id. Rud. 4, 4, 123; id. Cas. 3, 5, 34:ne ego sum miser, Scelestus,
id. Most. 3, 1, 36; id. Capt. 3, 5, 104; id. As. 5, 2, 6; id. Rud. 3, 5, 22; id. Men. 3, 1, 2; id. Cist. 4, 2, 17; cf.scelesta, vae te!
Cat. 8, 15 Ellis ad loc.— Adv.: scĕlestē (acc. to. I.), wickedly, viciously, impiously, abominably, detestably:sceleste atque impie facere,
Liv. 24, 25:parta bona,
Plaut. Rud. 2, 6, 22:insimulare,
Vell. 2, 60, 3:exercere arma,
Val. Max. 5, 1, 3.— Comp.:interit pudor,
Aug. Ep. 202.—Humorously: tu sceleste suspi-caris, ego aphelôs scripsi, roguishly, Cic. Att. 6, 1, 8.
См. также в других словарях:
Wicked — may refer to:The arts* , a novel by Gregory Maguire based on L. Frank Baum s The Wonderful Wizard of Oz * Wicked (musical) , a Tony Award winning Broadway and West End musical, based on Maguire s novel ** Wicked (album) , the original cast… … Wikipedia
Wicked — Wick ed (w[i^]k [e^]d), a. [OE. wicked, fr. wicke wicked; probably originally the same word as wicche wizard, witch. See {Witch}.] [1913 Webster] 1. Evil in principle or practice; deviating from morality; contrary to the moral or divine law;… … The Collaborative International Dictionary of English
Wicked! — Альбом Дата выпуска 1996 Записан 1996 Жанр New Age, Транс, Рейв, Эмбиент Дл … Википедия
Wicked — ist der Name: eines Romans von Gregory Maguire, siehe Wicked – Die Hexen von Oz (Roman) eines Musicals von Stephen Schwartz, siehe Wicked – Die Hexen von Oz (Musical) eines Liedes, siehe Wicked Game einer US amerikanischen… … Deutsch Wikipedia
Wicked — Wicked, ou Wicked: The Life and Times of the Wicked Witch of the West, est le premier roman de Gregory Maguire sur l univers d Oz. Sommaire 1 Réappropriation de l univers d Oz 2 Suites 3 Adaptation … Wikipédia en Français
wicked — [wik′id] adj. [ME < wikke, evil, akin to OE wicce, WITCH] 1. a) morally bad or wrong; acting or done with evil intent; depraved b) vicious; cruel [the wicked king] 2. painful, unpleasant, etc. [a wicked blow on the head] … English World dictionary
Wicked — (w[i^]kt), a. Having a wick; used chiefly in composition; as, a two wicked lamp. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
wicked — [adj1] corrupt, bad abandoned, abominable, amoral, arch, atrocious, bad news*, base, contemptible, debased, degenerate, depraved, devilish, dissolute, egregious, evil, fiendish, flagitious, foul, gross, guilty, heartless, heinous, immoral,… … New thesaurus
wicked — index arrant (onerous), bad (offensive), base (bad), contemptible, delinquent (guilty of a misdeed) … Law dictionary
wicked — late 13c., earlier wick (12c.), apparently an adj. use of O.E. wicca wizard (see WICCA (Cf. wicca)). For evolution, Cf. WRETCHED (Cf. wretched) from WRETCH (Cf. wretch). Slang ironic sense of wonderful first attested 1920, in F. Scott Fitzgerald … Etymology dictionary
wicked — evil, *bad, ill, naughty Analogous words: *immoral, unmoral, amoral: iniquitous, *vicious, villainous: *abandoned, reprobate, profligate, dissolute Contrasted words: *moral, virtuous, righteous, ethical, noble … New Dictionary of Synonyms