Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

to+kindle

  • 41 aduro

    ăd-ūro, ussi, ustum, 3, v. a., to set fire to, to kindle, to set in a flame, to burn, singe, scorch (cf. accendo), etc.
    I.
    A.. Lit., of food: hoc adustum est, * Ter. Ad. 3, 3, 71; so Hor. S. 2, 8, 68; 90: splendor quicunque est acer, adurit Saepe oculos, * Lucr. 4, 330:

    Dionysius candente carbone sibi adurebat capillum,

    Cic. Off. 2, 7, 23; cf. id. Tusc. 5, 20, 58.—So of the Indian sages:

    sine gemitu aduruntur,

    suffer themselves to be burned, Cic. Tusc. 5, 27, 77:

    ignes caelestes adussisse complurium vestimenta dicebantur,

    Liv. 39, 22.—So in Cels., of the burning or cauterizing of a diseased limb: os eodem ferramento adurendum, 8, 2; cf. id. 5, 26, 21; 33:

    flammis aduri Colchicis,

    Hor. Epod. 5, 24:

    in desertis adustisque sole,

    Plin. 19, 1, 4, § 19.—
    B.
    Transf., to hurt, damage, consume; of locusts:

    multa contactu adurentes,

    Plin. 11, 29, 35, § 104.— So of wind, to blast, from its effects:

    (arbores) aduri fervore aut flatu frigidiore,

    Plin. 17, 24, 37, § 216.—And also of cold and frost, to nip, to freeze:

    ne frigus adurat,

    Verg. G. 1, 92:

    nec vernum nascentia frigus adurat poma,

    Ov. M. 14, 763:

    adusta gelu,

    id. F. 4, 918:

    rigor nivis multorum adussit pedes,

    Curt. 7, 3:

    (leonis adipes) sanant adusta nivibus,

    Plin. 28, 8, 25, § 89.—
    II.
    Fig., poet. of the fire (flame) of love, to burn, inflame:

    Venus non erubescendis adurit Ignibus,

    Hor. C. 1, 27, 14; cf.:

    ardores vincet adusta meos,

    Ov. H. 12, 180.— Hence, ădustus, a, um, P. a.
    A.
    Burned by the sun; hence, scorched, made brown, and, in gen., brown, swarthy:

    si qui forte adustioris coloris ex recenti via essent,

    Liv. 27, 47:

    adustus corpora Maurus,

    Sil. 8, 269:

    lapis adusto colore,

    Plin. 2, 58, 59, § 149.—
    B.
    Subst.: ădusta, ōrum, n., burns upon the flesh, Cels. 5, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > aduro

  • 42 adusta

    ăd-ūro, ussi, ustum, 3, v. a., to set fire to, to kindle, to set in a flame, to burn, singe, scorch (cf. accendo), etc.
    I.
    A.. Lit., of food: hoc adustum est, * Ter. Ad. 3, 3, 71; so Hor. S. 2, 8, 68; 90: splendor quicunque est acer, adurit Saepe oculos, * Lucr. 4, 330:

    Dionysius candente carbone sibi adurebat capillum,

    Cic. Off. 2, 7, 23; cf. id. Tusc. 5, 20, 58.—So of the Indian sages:

    sine gemitu aduruntur,

    suffer themselves to be burned, Cic. Tusc. 5, 27, 77:

    ignes caelestes adussisse complurium vestimenta dicebantur,

    Liv. 39, 22.—So in Cels., of the burning or cauterizing of a diseased limb: os eodem ferramento adurendum, 8, 2; cf. id. 5, 26, 21; 33:

    flammis aduri Colchicis,

    Hor. Epod. 5, 24:

    in desertis adustisque sole,

    Plin. 19, 1, 4, § 19.—
    B.
    Transf., to hurt, damage, consume; of locusts:

    multa contactu adurentes,

    Plin. 11, 29, 35, § 104.— So of wind, to blast, from its effects:

    (arbores) aduri fervore aut flatu frigidiore,

    Plin. 17, 24, 37, § 216.—And also of cold and frost, to nip, to freeze:

    ne frigus adurat,

    Verg. G. 1, 92:

    nec vernum nascentia frigus adurat poma,

    Ov. M. 14, 763:

    adusta gelu,

    id. F. 4, 918:

    rigor nivis multorum adussit pedes,

    Curt. 7, 3:

    (leonis adipes) sanant adusta nivibus,

    Plin. 28, 8, 25, § 89.—
    II.
    Fig., poet. of the fire (flame) of love, to burn, inflame:

    Venus non erubescendis adurit Ignibus,

    Hor. C. 1, 27, 14; cf.:

    ardores vincet adusta meos,

    Ov. H. 12, 180.— Hence, ădustus, a, um, P. a.
    A.
    Burned by the sun; hence, scorched, made brown, and, in gen., brown, swarthy:

    si qui forte adustioris coloris ex recenti via essent,

    Liv. 27, 47:

    adustus corpora Maurus,

    Sil. 8, 269:

    lapis adusto colore,

    Plin. 2, 58, 59, § 149.—
    B.
    Subst.: ădusta, ōrum, n., burns upon the flesh, Cels. 5, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > adusta

  • 43 aestas

    aestas, ātis, f. [akin to aithô = to burn, Varr. L. L. 6, § 9; cf.: aestus, aether, aethra; Sanscr. indh = to kindle, iddhas = kindled; O. H. Germ. eiten = to heat; Germ. Hitze = heat], in an extended sense, the summer season, as one half of the year, from March twenty-second to September twenty-second (the other half was hiems, the winter season); cf. Dig. 43, 19:

    aestas et hiems, nox et dies,

    Vulg. Gen. 8, 22: in a restricted sense, the summer, the three months from the entrance of the sun into Cancer to the autumnal equinox (the entrance into Libra):

    Arabes campos et montes hieme et aestate peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42:

    (formica) parat in aestate cibum sibi,

    Vulg. Prov. 6, 8:

    aestate ineunte,

    at the beginning of summer, Cic. Att. 4, 2:

    nova,

    Verg. A. 1, 430:

    media,

    midsummer, Cic. Imp. Pomp. 12, 35:

    jam adulta,

    Tac. A. 2, 23; so Aur. Vict. Caes. 32, 3 Arntz.:

    summa,

    the height of summer, Cic. Verr. 2, 5, 31:

    exacta,

    Sall. J. 65:

    finita,

    Vulg. Jer. 8, 20: cum affecta jam prope aestate uvas a sole mitescere tempus est, Cic. Oecon. ap. Non. 161, 2.—

    With anni,

    summer-time, Gell. 2, 21:

    aestate anni flagrantissima,

    id. 19, 5.—Since war among the ancients was carried on only in summer, aestas is sometimes (like theros in Gr.) used by the histt. for,
    II.
    A year, Vell. 2, 47; 82:

    quae duabus aestatibus gesta,

    Tac. A. 6, 39;

    so. te jam septuma portat omnibus errantem terris aestas,

    Verg. A. 1, 756.—
    B.
    Summer air:

    per aestatem liquidam,

    Verg. G. 4, 59; id. A. 6, 707.—
    C.
    Summer heat:

    ignea,

    Hor. C. 1, 17, 3.—
    * D.
    Freckles as caused by heat:

    aestates,

    Plin. 28, 12, 50, § 185, where Jan. reads testas.

    Lewis & Short latin dictionary > aestas

  • 44 animo

    ănĭmo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [anima and animus].
    I.
    Act.
    A.
    To fill with breath or air (cf. anima, I. and II.):

    duas tibias uno spiritu,

    to blow upon, App. Flor. 3, p. 341, 25:

    bucinas,

    Arn. 6, p. 196.—More freq.,
    B.
    To quicken, animate (cf. anima, II. C.): quicquid est hoc, omnia animat, format, alit, auget, creat, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57; Lucr. 2, 717:

    vitaliter esse animata,

    id. 5, 145:

    formare, figurare, colorare, animare,

    Cic. N. D. 1, 39, 110. stellae divinis animatae mentibus, id. Rep. 6, 15; Plin. 7, 15, 13, § 66. —
    C.
    To endow with, to give, a particular temperament or disposition of mind (cf. animus, II. B. 1. b.):

    utcumque temperatus sit aër, ita pueros orientes animari atque formari, ex eoque ingenia, mores, animum fingi,

    Cic. Div. 2, 42, 89: Mattiaci ipso terrae suae solo ac caelo acrius animantur, i. e. ferociores redduntur, are rendered more spirited, * Tac. G. 29.—
    D.
    In Ovid in a pregnant signif.: aliquid in aliquid animare, to transform a lifeless object to a living being, to change into by giving life (cf. anima, II. C. 3.):

    guttas animavit in angues,

    Ov. M. 4, 619:

    in Nymphas animatā classe marinas,

    id. ib. 14, 566.—
    E.
    Trop., of colors, to enliven:

    si quid Apellei gaudent animāsse colores,

    Stat. S. 2, 2, 64.—Of torches, to light or kindle:

    animare ad crimina taxos,

    Claud. Rapt. 3, 386.—Sometimes = recreare, to refresh, revive:

    cibo potuque animavit,

    Hyg. Fab. 126:

    florem,

    Plin. 11, 23, 27, § 77; so Pall. 4, 10; or in gen., to encourage, help:

    ope animari, Cod. Th. 6, 4, 21, § 3: copiis,

    ib. 14, 4, 10, § 5.—And with inf. = incitare, to move, incite to:

    Ut hortatu vestro Eustathius, quae de scommate paulo ante dixerit, animetur aperire,

    Macr. S. 7, 3.—Hence, ănĭmātus, a, um, P. a.
    a.
    Animated (cf. anima, II. C.): virum virtute verā vivere animatum addecet, Enn. ap. Gell. 7, 17.—
    b.
    (Acc. to C.) Brought or put into a particular frame of mind, disposed, inclined, minded, in some way (freq. and class.):

    hoc animo decet animatos esse amatores probos,

    Plaut. Men. 1, 3, 20: avi et atavi nostri, quom allium ac caepe eorum verba olerent, tamen optime animati erant, Varr. ap. Non. p. 201, 7 (where the play upon olere and animati is to be noticed):

    animatus melius quam paratus,

    better disposed than prepared, Cic. Fam. 6, 6:

    socii infirme animati,

    id. ib. 15, 1:

    sic animati esse debetis, ut si ille adesset,

    id. Phil. 9, 5:

    ut quem ad modum in se quisque, sic in amicum sit animatus,

    id. Am. 16, 57:

    insulas non nullas bene animatas confirmavit,

    well affected, Nep. Cim. 2, 4; Liv. 29, 17:

    male animatus erga principem exercitus,

    Suet. Vit. 7:

    circa aliquem,

    Just. 14, 1:

    hostili animo adversus rem publicam animatus,

    Dig. 48, 4, 1: animatus in necem alicujus, Macr S. 1, 11.—In Plaut. with inf.: si quid animatus es facere, Truc. 5, 74.—
    c.
    Endowed with courage, courageous, stouthearted (cf. animus, II. 2. a. and animosus;

    only in ante-class. poetry): milites armati atque animati probe,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 18: cum animatus iero, satis armatus sum, Att. ap. Non. p. 233, 18:

    hostis animatus,

    id. ib. p. 233, 18.—
    * Sup. Auct. Itin. Alex. 13.— Adv. not used.—
    II.
    Neutr., to be animate, living (cf. anima, II. C.); so only ănĭ-mans, antis (abl. com. animante, but animanti in Cic. Tim. 6; gen. plur. animantium in Cic., animantum in Lucr., Manil. 4, 374, and App. Mag. 64, p. 536),
    a.
    P. a., animate, living:

    quos (deos) Vitellius ne animantes quidem esse concedat,

    Cic. N. D. 3, 4, 11:

    mundum ipsum animantem sapientemque esse,

    id. ib. 1, 10, 23:

    animans composque rationis mundus est,

    id. ib. 2, 8, 22. —Hence,
    b.
    Subst., any living, animate being; an animal (orig. in a wider sense than animal, since it included men, animals, and plants; but usu., like that word, for animals in opp. to men. The gender varies in the best class. writers between masc., fem., and neutr. When it designates man, it is masc.; brutes, com. fem.; in its widest sense, it is neutr.):

    sunt quaedam, quae animam habent, nec sunt animalia, etc.,

    Sen. Ep. 58, 10 sq.; Lucr. 2, 669; 2, 943:

    genus omne animantum,

    id. 1, 4; so id. 1, 194; 1, 350; 1, 1033; 1, 1038; 2, 78; 2, 880; 2, 921; 2, 943; 2, 1063; 2, 1071; 3, 266; 3, 417; 3, 720; 5, 431; 5, 855;

    5, 917: animantium genera quattuor,

    Cic. Tim. 10; 11 fin.:

    animantium aliae coriis tectae sunt, aliae villis vestitae, etc.,

    id. N. D. 2, 47, 121:

    cum ceteras animantes abjecisset ad pastum, solum hominem erexit,

    id. Leg. 1, 9, 26:

    animantia, quae sunt nobis nota,

    id. Tim. 4.—Of animals, living beings, as opp. to plants:

    Jam vero vites sic claviculis adminicula tamquam manibus adprehendunt atque ita se erigunt, ut animantes,

    Cic. N. D. 2, 47, 120.— Of man: hic stilus haud petet ultro Quemquam animantem, * Hor. S. 2, 1, 40.— Comp., sup., and adv. not used.

    Lewis & Short latin dictionary > animo

  • 45 ardeo

    ardĕo, rsi, rsum, 2, v.n. ( perf. subj. ARDVERINT, Inscr. Fratr. Arval., of the time of the emperor Alexander Severus, in Inscr. Orell. 961) [cf. Sanscr. ghar = to shine. Sonne foll. by Curt.], to take fire, to kindle; hence,
    I.
    Lit., to be on fire, to burn, blaze (syn.:

    ardesco, exardeo, flagro, incendor, uror): Nam multis succensa locis ardent sola terrae,

    for the soil is on fire in different places, Lucr. 2, 592:

    tecta ardentia,

    id. 3, 1064: Ultimus ardebit, quem etc., i. e. His home will burn last, whom etc., Juv. 3, 201:

    ardente domo,

    Tac. A. 15, 50 fin.:

    radii ardentes,

    Lucr. 6, 618: circumstant cum ardentibus taedis, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 28, 89 (Trag. v. 51 Vahl.):

    caput arsisse Servio Tullio dormienti,

    Cic. Div. 1, 53, 121:

    vis ardens fulminis,

    Lucr. 6, 145:

    Praeneste ardentes lapides caelo decidisse,

    Liv. 22, 1:

    rogum parari Vidit et arsuros supremis ignibus artus,

    Ov. M. 2, 620; 2, 245; 14, 747:

    arsurae comae,

    Verg. A. 11, 77:

    videbat quod rubus arderet,

    Vulg. Exod. 3, 2; ib. Deut. 5, 23; ib. Joan. 15, 6.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of the eyes, to flash, glow, sparkle, shine (syn.:

    fulgeo, inardesco, mico): ardent oculi,

    Plaut. Capt. 3, 4, 62; Cic. Verr. 2, 4, 66; 2, 5, 62; cf.:

    oculi ejus (erant) ut lampas ardens,

    Vulg. Dan. 10, 6.—
    B.
    Poet., transf. to color, to sparkle, glisten, glitter, dazzle:

    Tyrio ardebat murice laena,

    Verg. A. 4, 262:

    campi armis sublimibus ardent,

    id. ib. 11, 602. —
    C.
    In gen., of any passionate emotion [p. 156] or excitement, to burn, glow, be inflamed, usu. with abl. (dolore, irā, studio, invidiā, etc.), but often without an abl.; to be strongly affected, esp. with love; to be inflamed, burn, glow, to blaze, be on fire, be consumed, etc. (syn.: ardesco, exardeo, furo).
    (α).
    With abl.:

    quippe patentia cum totiens ardentia morbis Lumina versarent oculorum, expertia somno,

    they rolled around the open eyeballs glowing with heat, Lucr. 6, 1180:

    In fluvios partim gelidos ardentia morbo Membra dabant,

    their limbs burning with the heat of fever, id. 6, 1172:

    ardere flagitio,

    Plaut. Cas. 5, 3, 1:

    amore,

    Ter. Eun. 1. 1, 27; Cic. Verr. 2, 2, 47:

    iracundiā,

    Ter. Ad. 3, 2, 12:

    curā,

    Varr. R. R. 3, 17, 9:

    dolore et irā,

    Cic. Att. 2, 19:

    cupiditate,

    id. Pis. 24:

    studio et amore,

    id. ad Q. Fr. 1, 2:

    desiderio,

    id. Mil. 15; id. Tusc. 4, 17, 37:

    podagrae doloribus,

    to be tormented with, id. Fin. 5, 31, 94:

    furore,

    Liv. 2, 29 fin. et saep.:

    cum arderet Syria bello,

    Cic. Att. 5, 6; id. Fam. 4, 1; Liv. 28, 24 fin. al.—
    (β).
    Without an abl.:

    ipse ardere videris,

    Cic. de Or. 2, 45, 188 (incensus esse, B. and K.); cf. Quint. 11, 3, 145:

    omnium animi ad ulciscendum ardebant,

    were fired, eager, Caes. B. G. 6, 34:

    Ardet,

    Ov. M. 6, 609:

    ultro implacabilis ardet,

    Verg. A. 12, 3:

    ardet in arma,

    id. ib. 12, 71; so,

    in caedem,

    Tac. H. 1, 43.— Poet. with inf. as object (cf. infra), to desire ardently to do a thing:

    ruere ardet utroque,

    Ov. M. 5, 166:

    Ardet abire fugā dulcīsque relinquere terras,

    Verg. A. 4, 281; 11, 895; Val. Fl. 6, 45.—Esp., to burn with love (syn. uror):

    ex aequo captis ardebant mentibus ambo,

    Ov. M. 4, 62:

    deus arsit in illā,

    id. ib. 8, 50 (cf.:

    laborantes in uno Penelopen vitreamque Circen,

    Hor. C. 1, 17, 19):

    arsit Virgine raptā,

    Hor. C. 2, 4, 7; cf. id. ib. 3, 9, 6; and with acc. of the object loved (as supra, in constr. with the inf.): formosum pastor Corydon ardebat Alexin, Corydon had a burning passion for, etc., Verg. E. 2, 1:

    comptos arsit adulteri Crines,

    Hor. C. 4, 9, 13:

    delphini pueros miris et humanis modis arserunt,

    Gell. 6, 8; cf. Arusian. Mess. p. 209 Lind.
    * Pass.
    arsus, roasted, Plin. Val. 2, 9.— ardens, entis, P. a., prop. on fire, burning; hence, glowing, fiery, ardent, hot, etc., lit. and trop.
    A.
    Lit.: sol ardentissimus, Tubero ap. Gell. 6, 4, 3:

    ardentissimum tempus,

    Plin. 2, 47, 47, § 123:

    Austri ardentes,

    id. 12, 19, 42, § 93:

    quinta (zona) est ardentior illis,

    hotter, Ov. M. 1, 46:

    ardens Africa,

    Luc. 9, 729.—
    B.
    Trop.
    1.
    Of the eyes:

    oculi,

    glowing, Verg. G. 4, 451.—
    2.
    Of color:

    ardentissimus color,

    Plin. 21, 4, 10, § 16:

    apes ardentes auro,

    glowing, glittering as with gold, Verg. G. 4, 99; so id. A. 10, 262.—
    3.
    Of wounds, burning, smarting:

    ardenti morsu premere dolorem,

    with burning bite, Lucr. 3, 663.—
    4.
    Of wine, strong, fiery:

    ardentis Falerni Pocula,

    Hor. C. 2, 11, 19; cf. Mart. 9, 7, 45.—
    5.
    Of passion or strong feeling, burning, glowing, eager, impatient, ardent:

    avaritia ardens,

    Cic. Fin. 3, 11, 36:

    mortem ardentiore studio petere,

    id. ib. 2, 19, 61:

    ardentes in eum litteras ad me misit,

    id. Att. 14, 10 fin.:

    ardentissimus dux,

    Flor. 4, 2, 42; 1, 8, 2:

    ardentissimus amor,

    Vulg. 3, Reg. 11, 2:

    studia,

    Ov. M. 1, 199:

    Nonne cor nostrum ardens erat in nobis,

    Vulg. Luc. 24, 32:

    furor,

    ib. Isa. 30, 27:

    miserere ardentis (sc. amore),

    Ov. M. 14, 691.— Poet. with gen.:

    ardens caedis,

    Stat. Th. 1, 662.—In Cic. freq. of passionate, excited discourse:

    nec umquam is qui audiret, incenderetur, nisi ardens ad eum perveniret oratio,

    Cic. Or. 38, 132:

    verbum,

    id. ib. 8, 27 (cf. id. Brut. 24 fin.):

    nisi ipse (orator) inflammatus ad eam (mentem) et ardens accesserit,

    id. de Or. 2, 45, 190:

    orator gravis, acer, ardens,

    id. Or. 28, 99 al. — Adv. ardenter, only trop., in a burning, fiery, eager, passionate manner, ardently, eagerly, passionately:

    ardenter aliquid cupere,

    Cic. Tusc. 4, 17, 39; Plin. Ep. 2, 7, 6.— Comp.:

    ardentius sitire,

    to have a more burning thirst, Cic. Tusc. 5, 6, 16:

    ardentius diligere,

    Plin. Ep. 7, 20, 7, id. Pan. 85, 7:

    ardentius amare,

    Suet. Calig. 25.— Sup.:

    ardentissime diligere,

    Plin. Ep. 6, 4, 3; Suet. Dom. 22.

    Lewis & Short latin dictionary > ardeo

  • 46 ardesco

    ardesco, arsi, 3, v. inch. [ardeo], to take fire, to kindle, to be inflamed (mostly poet. or in post-Aug. prose; not in Cic.; while exardesco is very freq.), lit. and trop.
    I.
    Lit.:

    ut omnia motu Percalefacta vides ardescere,

    Lucr. 6, 178:

    ardescunt caelestia templa,

    id. 6, 670:

    ne longus ardesceret axis,

    Ov. M. 1, 255; Plin. 37, 3, 12, § 51.—
    II.
    Trop., to gleam, glitter.
    A.
    Of rays of light:

    fulmineis ardescunt ignibus undae,

    Ov. M. 11, 523.—
    B.
    Of the gleaming of a sword:

    pugionem in mucronem ardescere jussit,

    Tac. A. 15, 54.—
    C.
    Most freq. of the passions, to be inflamed, become more intense, increase in violence:

    ardescere dirā cuppedine,

    Lucr. 4, 1090; so id. 5, 897:

    in iras,

    Ov. M. 5, 41 (cf. Verg. A. 7, 445: exarsit in iras, and Luc. 3, 134:

    accensus in iram): in nuptias incestas,

    Tac. A. 11, 25:

    ardescit tuendo,

    Verg. A. 1, 713:

    stimulo ardescit,

    Plin. 8, 45, 70, § 181:

    quibus haec rabies auctoribus arsit,

    Luc. 5, 359.—So, absol.:

    fremitus ardescit equorum,

    Verg. A. 11, 607:

    ardescente pugnā,

    Tac. H. 5, 18: in labiis ejus ignis ardescit, * Vulg. Prov. 16, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > ardesco

  • 47 conflabello

    con-flābello, āre, v. a., to fan violently; trop.:

    scintillas libidinum,

    to kindle, Tert. Spect. 25.

    Lewis & Short latin dictionary > conflabello

  • 48 eidus

    Īdus (often eidus, v. Inscr. Orell. 42), ŭum, f. [acc. to Macr. S. 1, 15, from the Etrusc. ‡ iduo, to divide; hence, qs. the divided or half month; but prob. Sanscr. root, indh-, idh-, to kindle, lighten; indu, moon; prop. the days of light, of the moon], one of the three days in each month from which the other days were reckoned in the Roman calendar, the Ides; it fell upon the fifteenth day of March, May, July, and October; upon the thirteenth day in the remaining months (cf.:

    Kalendae, Nonae): res ante idus acta sic est: nam haec idibus mane scripsi,

    Cic. Fam. 1, 1, 3:

    duas epistulas accepi postridie idus, alteram eo die datam, alteram idibus,

    id. Att. 15, 17, 1: haec S. C. [p. 879] perscribuntur a. d. VIII. idus Januarias, Caes. B. C. 1, 5, 4:

    omnia licet concurrant: idus Martiae consolantur,

    Cic. Att. 14, 4, 2; cf.:

    stulta jam iduum Martiarum est consolatio,

    id. ib. 15, 4, 2:

    si quid vellent, a. d. idus Apr. reverterentur,

    Caes. B. G. 1, 7 fin.:

    iduum Septembrium dies,

    Tac. A. 2, 32:

    postero iduum dierum,

    id. H. 1, 26.—The ides were sacred to Jupiter, Varr. ap. Macr. S. 1, 14; cf.

    idulis.—Interest was paid on the ides: fenerator Alphius, Jam jam futurus rusticus, Omnem redegit idibus pecuniam, Quaerit Kalendis ponere,

    Hor. Epod. 2, 69:

    diem pecuniae Idus Novembres esse,

    Cic. Att. 10, 5, 3:

    jam vel sibi habeat nummos, modo numeret Idibus,

    id. ib. 14, 20, 2:

    praetermitto ruinas fortunarum tuarum, quas omnes impendere tibi proximis Idibus senties,

    id. Cat. 1, 6, 14.—The payment of school-money at the ides is referred to in:

    (pueri) Ibant octonis referentes idibus aera,

    Hor. S. 1, 6, 75; v. Orell. ed h. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > eidus

  • 49 exardesco

    ex-ardesco, arsi, arsum, 3, v. inch. n., qs. to blaze out, i. e. to kindle, take fire (class.; esp. freq. in the trop. sense and in Cic.; cf.: ardeo, ferveo, caleo, flagro, candeo, uro, etc., incendor, inflammor, etc.).
    I.
    Lit.:

    nulla materies tam facilis ad exardescendum est, quae, etc.,

    Cic. de Or. 2, 45 fin.:

    sulphur exardescens,

    Plin. 35, 15, 50, § 175.—
    B.
    Transf., of the sun's heat:

    exarsit dies,

    Mart. 3, 67, 6.—And of a fiery color:

    fulgor carbunculi exardescens,

    Plin. 37, 7, 25, § 94.—
    II.
    Trop., to be kindled, inflamed, to break out (in a good and bad sense).
    A.
    Of personal subjects:

    exarsit iracundia ac stomacho,

    Cic. Verr. 2, 2, 20; cf. id. de Or. 3, 1, 4: (Induciomarus) multo gravius hoc dolore exarsit, * Caes. B. G. 5, 4, 5:

    infestius Papirium exarsurum,

    Liv. 8, 33; cf.

    graviter,

    Cic. de Or. 3, 1, 4:

    haud secus exarsit quam Circo taurus aperto,

    Ov. M. 12, 102:

    adeo exarserant animis,

    Liv. 3, 30; so,

    animis,

    Tac. A. 1, 51 fin.:

    libidinibus indomitis,

    id. ib. 6, 1:

    in omni genere amplificationis,

    Cic. Or. 29, 102:

    hodierno die ad spem libertatis exarsimus,

    id. Phil. 4, 6 fin.:

    ad cupiditatem libertatis recuperandae,

    id. ib. 11, 2; id. Verr. 2, 1, 25:

    ad bellum,

    Liv. 41, 27, 3; Tac. A. 12, 38:

    plebes ad id maxime indignatione exarsit,

    Liv. 4, 6; cf.:

    ad quod exarsit adeo, ut, etc.,

    Tac. A. 1, 74:

    milites in perniciosam seditionem exarsuri,

    Liv. 40, 35, 7; cf.:

    in iras,

    Verg. A. 7, 445; Claud. Rapt. Pros. 1, 32:

    in proelium,

    Tac. H. 1, 64.—Of the passion of love: in C. Silium ita exarserat (Messalina), Tac. A. 11, 12.—
    2.
    Of impersonal and abstract subjects:

    immane quantum animi exarsere,

    Sall. H. Fragm. 2, 53 (p. 229 ed. Gerl.):

    ex quo exardescit sive amor, sive amicitia,

    Cic. Lael. 27, 100; cf.:

    novum atque atrox proelium,

    Liv. 27, 2:

    admirabilis quaedam benevolentiae magnitudo,

    Cic. Lael. 9, 29:

    ira,

    id. Tusc. 2, 24, 58; cf.:

    iracundia exercitus in eum,

    Tac. H. 1, 58:

    ambitio,

    Liv. 3, 35; 35, 10:

    violentia Turni,

    Verg. A. 11, 376:

    dolor Alcidae,

    id. ib. 8, 220 et saep.:

    injuria,

    Cic. Lael. 21, 76:

    bellum,

    id. Lig. 1, 3; Liv. 40, 58; 41, 25; cf.:

    certamina inter patres plebemque,

    Tac. H. 2, 38:

    seditio,

    id. ib. 2, 27:

    tanta ista importunitas inauditi sceleris,

    Cic. Sull. 27, 75:

    fames auri,

    Plin. 33, 3, 14, § 48 et saep.:

    tum propter multorum delicta etiam ad innocentium periculum tempus illud exarserat,

    Cic. Sull. 6:

    altercatio ex iracundia muliebri in contentionem animorum exarsit,

    Liv. 10, 23; cf.:

    studia in proelium,

    Tac. H. 1, 64:

    Corinthiorum vasorum pretia in immensum exarsisse,

    i. e. had risen, Suet. Tib. 34; cf.:

    quibus initiis in tantum admiratio haec exarserit,

    Plin. 37 prooem. §

    2: ira,

    Vulg. Psa. 88, 45 al. (See also excandefacio and incendo.)
    * Part.
    perf.: exarsus, a, um, burned up:

    res vestras incendio exarsas esse,

    Cod. Just. 9, 1, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > exardesco

  • 50 excandesco

    excandesco, dŭi, 3, v. inch. n., to grow hot, to take fire, kindle, to glow (class.).
    I.
    Lit.:

    cum bitumen et sulphur additum est, excandescet,

    Cato R. R. 95; Col. 7, 5, 16. —
    II.
    Trop., to glow, to burn, esp. with anger: haec nullam habent vim, nisi irā excanduit fortitudo, * Cic. Tusc. 4, 19, 43: id postquam resciit, excanduit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 2; cf. Petr. 53, 8; 57, 1; Suet. Claud. 40; id. Ner. 40:

    in aliquem,

    id. Vesp. 14; cf.:

    in exteros,

    Col. 7, 12, 5:

    in ultionem,

    Flor. 2, 18, 8:

    excandescet in illos aqua maris,

    Vulg. Sap. 5, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > excandesco

  • 51 exsuscito

    ex-suscĭto ( exusc-), āvi, ātum, 1, v. a., to rouse from sleep, to awaken (class.).
    I.
    Lit.:

    exsuscitate vostram huc custodem mihi,

    Plaut. Curc. 1, 1, 91:

    te gallorum cantus exsuscitat,

    Cic. Mur. 9, 22.—
    B.
    Transf., of fire, to kindle:

    flammas exsuscitat aurā,

    Ov. F. 5, 507:

    ne parvus ignis ingens incendium exsuscitet,

    Liv. 21, 3, 6. —
    II.
    Trop., to stir up, rouse up, excite:

    quae cura exsuscitat animos et majores ad rem gerendam facit,

    Cic. Off. 1, 4, 12; so,

    animum omnibus dictis,

    id. Inv. 2, 15, 49; and:

    animum clamore,

    Auct. Her. 3, 12, 22:

    naturalem memoriam hac notatione,

    id. ib. 3, 21, 34; cf. ib. 3, 22, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > exsuscito

  • 52 exuro

    ex-ūro, ussi, ustum, 3, v. a., to burn out, burn up, consume (class.; syn.: incendo, accendo, inflammo, cremo).
    I.
    Lit.:

    illic oculos exuram lampadibus ardentibus,

    Plaut. Men. 5, 2, 86; 88:

    fores,

    id. Pers. 4, 4, 20:

    domi suae vivus exustus est,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 70:

    vicos complures,

    id. de Imp. Pomp. 2, 5:

    classem Argivum,

    Verg. A. 1, 39.—
    B.
    Transf., to dry up:

    loca exusta solis ardoribus,

    Sall. J. 19, 6:

    paludem,

    Verg. G. 3, 432:

    lacus,

    Phaedr. 1, 6, 7:

    agrum,

    Verg. G. 1, 107:

    res exustae torrentibus auris,

    Lucr. 5, 410:

    caseum (sol),

    Col. 7, 8, 5:

    segetem,

    Plin. 17, 9, 7, § 56:

    aliquem (sitis),

    Lucr. 3, 917; Curt. 4, 16, 7:

    Pyrrhus Italiam bellis saevissimis exurens,

    laying waste, devastating, Amm. 21, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    To set on fire, kindle, inflame:

    (Venus) volt exurere divos,

    Tib. 4, 2, 5; cf. Sen. Agam. 665 sq.—
    B.
    To consume, destroy:

    aliis scelus exuritur igni,

    Verg. A. 6, 742:

    exustus flos veteris ubertatis,

    dried up, Cic. Brut. 4, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > exuro

  • 53 flammo

    flammo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [1. flamma].
    I.
    Neutr., to flame, blaze, burn ( poet. and perh. only in the part. pres.):

    super raros feni flammantis acervos Traicit immundos ebria turba pedes (in the purifications at the Palilia),

    Prop. 4 (5), 4, 77 (cf. Ov. F. 4, 727 and ib. 781):

    flammantia lumina torquens (anguis),

    Verg. G. 3, 433.—
    II.
    Act., to inflame, set on fire, burn; in pass. also to burn ( poet. and in postAug. prose).—
    A.
    Lit.:

    quaecumque igni flammata cremantur,

    Lucr. 2, 672:

    ut interirent aut crucibus affixi aut flammandi,

    Tac. A. 15, 54:

    fax nubila flammans,

    Val. Fl. 1, 568: principio aetherio flammatus Juppiter igni Vertitur, blazing, flaming, Cic. poët. Div. 1, 11, 17.—
    2.
    Transf., of color, to make flame-colored, to color red, to redden:

    illius roseo flammatur purpura vultu,

    Stat. Ach. 1, 297; cf.:

    flammata pudore juventus,

    Val. Fl. 4, 655:

    flammata toga,

    i. e. fiery red, Mart. 5, 19, 12.—
    B.
    Trop., to inflame, kindle, incite:

    sic donis vulgum laudumque cupidine flammat,

    Sil. 16, 303:

    juvenem facta ad Mavortia,

    id. 1, 55:

    flammantur in hostem cornipedes,

    Stat. Th. 8, 390:

    his inter se vocibus instinctos flammavere insuper adlatae litterae,

    Tac. H. 4, 24:

    omnes exercitus flammaverat arrogantia venientium a Vitellio militum,

    i. e. had inflamed with anger, incensed, id. ib. 2, 74; cf.:

    talia flammato secum dea corde volutans,

    inflamed, angry mind, Verg. A. 1, 50:

    sponsae flammatus amore,

    Val. Fl. 8, 300; Stat. Th. 1, 249.

    Lewis & Short latin dictionary > flammo

  • 54 idoneus

    ĭdōnĕus, a, um, adj. [Sanscr. root indh-, idh-, to kindle; prop. bright, conspicuous; cf. Idus], fit for something (esp. for an action), meet, proper, becoming, suitable, apt, capable, convenient, sufficient (of persons and things; class. and very freq. in prose and poetry; syn.: aptus, opportunus); constr. most commonly with ad, qui, the dat., or absol.; less freq. with in aliquid, the abl., or the inf.
    (α).
    With ad:

    tot quidem non potuisti adducere homines magis ad hanc rem idoneos, etc.,

    Plaut. Poen. 3, 2, 6:

    non essem ad ullam causam idoneus, judices, si hoc non viderem,

    Cic. Clu. 6, 17:

    ad amicitiam esse idoneus,

    id. Lael. 17, 62:

    loco pro castris ad aciem instruendam opportuno atque idoneo,

    Caes. B. G. 2, 8, 3:

    cum statim auditoris animum nobis idoneum reddimus ad audiendum,

    Auct. Her. 1, 4, 6:

    est enim (lex) ratio mensque sapientis, ad jubendum et ad deterrendum idonea,

    Cic. Leg. 2, 4, 8:

    scientia opportunitatis idoneorum ad agendum temporum,

    id. Off. 1, 40, 142:

    ad captandos lacertos tempestates non sunt idoneae,

    id. Att. 2, 6, 1:

    consilia idonea ad hoc nostrum negotium,

    id. ib. 5, 6, 1 al.—
    (β).
    With qui, or a rel. adverb:

    video hercle ego te me arbitrari, Euclio, hominem idoneum, Quem senecta aetate ludos facias,

    Plaut. Aul. 2, 2, 74; cf. Ter. And. 3, 2, 12; 4, 4, 18:

    utrum ille (Pompeius) idoneus non est, qui impetret, etc.,

    Cic. de Imp. Pomp. 19, 57:

    tibi fortasse idoneus fuit nemo, quem imitarere,

    id. Verr. 2, 3, 16, § 41:

    idonea mihi Laelii persona visa est, quae de amicitia dissereret,

    id. Lael. 1, 4:

    et rem idoneam, de qua quaeratur, et homines dignos, quibuscum disseratur, putant,

    id. Ac. 2, 6, 18:

    nequeo mearum rerum initium ullum invenire idoneum, Unde exordiar narrare, quae, etc.,

    Ter. Hec. 3, 3, 1.—
    (γ).
    With dat.:

    erit alius (discipulus) historiae magis idoneus,

    Quint. 2, 8, 7; 12, 10, 49:

    idoneus arti Cuilibet,

    Hor. Ep. 2, 2, 8:

    non sat idoneus Pugnae ferebaris,

    id. C. 2, 19, 26:

    vixi puellis nuper idoneus,

    id. ib. 3, 26, 1:

    cum idoneos rhetori pueros putaverunt,

    Quint. 2, 3, 1:

    Falernum mihi semper idoneum visum est deversorio,

    Cic. Fam. 6, 19, 1:

    castris idoneum locum deligit,

    Caes. B. G. 6, 10, 2; 7, 35, 4:

    ad cibos viribus conservandis idoneos redeunt,

    Quint. 2, 10, 6:

    (volunt poëtae) simul et jucunda et idonea dicere vitae,

    Hor. A. P. 334: metuensque futuri In pace, ut sapiens, aptarit idonea bello, id. S. 2, 2, 111:

    ut patriae sit idoneus,

    serviceable, Juv. 14, 71.—With dat. gerundi (post-Aug.):

    Julius, qui perferendis militum mandatis habebatur idoneus,

    Tac. A. 1, 23 fin.
    (δ).
    Absol.:

    cujus (Cethegi) eloquentiae est auctor, et idoneus quidem mea sententia, Q. Ennius, etc.,

    a proper, sufficient voucher, Cic. Brut. 15, 57:

    auctor,

    Quint. 1, 4, 20; 2, 4, 42:

    qui si adductus gratia minus idoneum hominem praemio affecisset, etc.,

    i. e. deserving, worthy, Cic. Balb. 3, 7; cf. id. Off. 2, 15, 54:

    idoneus suae rei quisque defensor,

    Quint. 4, 1, 46:

    imperator,

    id. 12, 3, 5:

    juvenis,

    id. 10, 5, 21: debitor, safe, able to pay (opp. inops), Dig. 4, 4, 27 fin.; so,

    tutor,

    ib. 26, 1, 9; 27, 8, 1:

    homines,

    ib. 35, 2, 88; cf. Sen. Ben. 4, 39:

    servi conscii, tempus idoneum, locus opportune captus ad eam rem,

    Cic. Rosc. Am. 24, 68:

    tempora,

    Quint. 12, 11, 18; cf.:

    lex promulgata idoneo die,

    id. 2, 4, 35:

    minus idoneis (verbis) uti,

    Cic. de Or. 1, 34, 154; cf.:

    aptum atque idoneum verbum,

    Quint. 9, 4, 144:

    vox actoris,

    id. 12, 7, 1:

    lectio,

    id. ib. 8 praef. §

    28: cautio,

    Dig. 40, 4, 50:

    paries,

    safe, sound, ib. 39, 2, 36:

    navis,

    ib. 19, 2, 13:

    pignora,

    sufficient, satisfactory, ib. 22, 1, 33.— Comp. (post-class.):

    si persona idoneior accedat ad emptionem,

    Dig. 18, 2, 4, § 6; cf. ib. 47, 23, 2; 43, 29, 3; 50, 6, 5 fin.; Tert. adv. Herm. 18; Anim. 18 (al. idonior or idoneor). — Subst.:

    in deligendis idoneis judicium et diligentiam adhibere,

    Cic. Off. 2, 18, 62:

    cum idoneis collocutus,

    Liv. 34, 25, 7:

    nullo idoneo respondente,

    Suet. Ner. 44; Quint. 7, 4, 39:

    novum illud exemplum a dignis et idoneis ad indignos et non idoneos transfertur,

    Sall. C. 51, 27:

    per idoneos et secreti ejus socios,

    Tac. A. 2, 39:

    apud idonea provinciarum,

    i. e. at proper stations, id. ib. 4, 5.—
    (ε).
    With in and acc.:

    infirmi et in nullam spem idonei,

    Sen. Contr. 5, 33:

    componere materias in hoc idoneas, ut, etc.,

    Quint. 6, 3, 15.—
    * (ζ).
    With abl. (like dignus):

    res idoneas dignitate suā judicare,

    Auct. Her. 3, 3, 5.—
    (η).
    With inf. ( poet. and postclass.):

    fons etiam rivo dare nomen idoneus,

    i. e. large enough, Hor. Ep. 1, 16, 12:

    si torrere jecur quaeris idoneum,

    id. C. 4, 1, 12:

    accendi idonea,

    Sen. N. Q. 1, 15, 1.— Comp.:

    idoneor (late Lat.),

    Dig. 18, 2, 4, § 6; 47, 23, 2; Tert. adv. Herm. 18; id. de Anim. 18.—Hence, adv.: ĭdōnĕē, fitly, suitably, properly, duly, sufficiently (very rare):

    exordium est oratio animum auditoris idonee comparans ad reliquam dictionem,

    Cic. Inv. 1, 15, 20:

    ergo cavendum est idonee. Quid est idonee? Satisdato utique aut pignoribus datis,

    enough, Dig. 40, 5, 4:

    cavere,

    ib. 5, 3, 41; 27, 8, 1:

    magis idonee reficere parietem,

    more safely, solidly, ib. 39, 2, 41.— Comp.:

    idonius,

    Tert. Pall. 3 med.

    Lewis & Short latin dictionary > idoneus

  • 55 Idus

    Īdus (often eidus, v. Inscr. Orell. 42), ŭum, f. [acc. to Macr. S. 1, 15, from the Etrusc. ‡ iduo, to divide; hence, qs. the divided or half month; but prob. Sanscr. root, indh-, idh-, to kindle, lighten; indu, moon; prop. the days of light, of the moon], one of the three days in each month from which the other days were reckoned in the Roman calendar, the Ides; it fell upon the fifteenth day of March, May, July, and October; upon the thirteenth day in the remaining months (cf.:

    Kalendae, Nonae): res ante idus acta sic est: nam haec idibus mane scripsi,

    Cic. Fam. 1, 1, 3:

    duas epistulas accepi postridie idus, alteram eo die datam, alteram idibus,

    id. Att. 15, 17, 1: haec S. C. [p. 879] perscribuntur a. d. VIII. idus Januarias, Caes. B. C. 1, 5, 4:

    omnia licet concurrant: idus Martiae consolantur,

    Cic. Att. 14, 4, 2; cf.:

    stulta jam iduum Martiarum est consolatio,

    id. ib. 15, 4, 2:

    si quid vellent, a. d. idus Apr. reverterentur,

    Caes. B. G. 1, 7 fin.:

    iduum Septembrium dies,

    Tac. A. 2, 32:

    postero iduum dierum,

    id. H. 1, 26.—The ides were sacred to Jupiter, Varr. ap. Macr. S. 1, 14; cf.

    idulis.—Interest was paid on the ides: fenerator Alphius, Jam jam futurus rusticus, Omnem redegit idibus pecuniam, Quaerit Kalendis ponere,

    Hor. Epod. 2, 69:

    diem pecuniae Idus Novembres esse,

    Cic. Att. 10, 5, 3:

    jam vel sibi habeat nummos, modo numeret Idibus,

    id. ib. 14, 20, 2:

    praetermitto ruinas fortunarum tuarum, quas omnes impendere tibi proximis Idibus senties,

    id. Cat. 1, 6, 14.—The payment of school-money at the ides is referred to in:

    (pueri) Ibant octonis referentes idibus aera,

    Hor. S. 1, 6, 75; v. Orell. ed h. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Idus

  • 56 ignesco

    ignesco, ĕre, v. inch. n. (in pass. ignescitur, Laber. ap. Non. 481, 7; Fragm. Com. v. 26 Rib.) [ignis], to take fire, to become inflamed, to burn, kindle (syn.: inardesco, exardesco).
    I.
    Lit.: ex quo eventurum nostri putant, ut ad extremum omnis mundus ignesceret, * Cic. N. D. 2, 46, 118:

    lumen capere atque ignescere,

    Ov. M. 15, 847.—
    B.
    Transf., of color:

    purpura et candor et tertium ex utroque ignescens,

    kindling, breaking into a flame, Plin. 37, 2, 8, § 21. —
    II.
    Trop., to burn with passion, to glow ( poet.):

    furiis ignescit opertis,

    Val. Fl. 5, 520:

    virgo (Pallas),

    Sil. 9, 460: pectora, Claud. ap. Eutr. 2, 45:

    Rutulo muros et castra tuenti Ignescunt irae,

    Verg. A. 9, 66:

    amor menti, Col. poët. 10, 211: odia,

    Stat. Th. 11, 525:

    vultus sanguine,

    id. ib. 3, 78.—
    * (β).
    With inf.:

    ardore pari nisuque incurrere muris Ignescunt animi,

    Sil. 13, 180.

    Lewis & Short latin dictionary > ignesco

  • 57 inardesco

    ĭn-ardesco, arsi, 3, v. inch.n., to kindle, take fire, burn, glow ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    nubes Solis inardescit radiis,

    Verg. A. 8, 623:

    arbusculae in igne ut ferrum inardescentes,

    Plin. 13, 25, 51, § 140:

    nec munus (i. e. vestis) umeris Herculis Inarsit aestuosius,

    Hor. Epod. 3, 18:

    inardescunt genae,

    Sen. Herc. Oet. 251. —
    II.
    Trop.:

    affectus omnis languescat necesse est, nisi voce, vultu, totius prope habitu corporis inardescat,

    Quint. 11, 3, 2:

    cupidine vindictae inardescere,

    Tac. A. 6, 32:

    ut vidit juvenem, specie praesentis inarsit,

    Ov. M. 7, 83.

    Lewis & Short latin dictionary > inardesco

  • 58 incalesco

    in-călesco, calŭi, 3, v. inch. n., to grow warm or hot, to glow (mostly poet.; not in Cic.).
    I.
    Lit.:

    incalescente sole,

    Liv. 22, 6, 9:

    anni tempore jam incalescente,

    Col. 2, 4, 1:

    cum videas ordinem rerum per constituta procedere... aestas suo tempore incaluit,

    Sen. Q. N. 3, 16, 3 Haase (al. incanduit):

    incaluerant vino,

    Liv. 1, 57, 8; cf.:

    incaluit vis illa mali (i. e. veneni),

    Ov. M. 9, 161:

    quis nostro curvum te funere vidit? Atram quis lacrimis incaluisse togam?

    to glow with burning tears, Prop. 4 (5), 7, 28.—
    II.
    Trop., to glow, kindle with passion (esp. love):

    ergo ubi vaticinos concepit mente furores Incaluitque deo,

    Ov. M. 2, 641:

    vidit et incaluit pelagi deus,

    id. ib. 2, 574; 3, 371; id. H. 11, 25:

    acres Incaluere animi (equorum),

    id. M. 2, 87; id. P. 3, 4, 30:

    C. Gracchus,

    Flor. 3, 15, 1:

    laetitiā incaluisse,

    Tac. H. 4, 14:

    virtus incaluit,

    Luc. 6, 240:

    ad magnas cogitationes,

    Tac. G. 22.

    Lewis & Short latin dictionary > incalesco

  • 59 incandesco

    in-candesco, dŭi, 3, v. inch. n., to become warm or hot, to glow, to kindle ( poet. and in post-Aug. prose):

    volat illud (plumbum) et incandescit eundo,

    Ov. M. 2, 728:

    vetus accensis incanduit ignibus ara,

    id. ib. 12, 12:

    spumis incanduit unda,

    Cat. 64, 13:

    tempestas totoque auctumni incanduit aestu,

    Verg. G. 3, 479:

    pars magna terrarum alto pulvere incanduit,

    Plin. Pan. 30, 3:

    aestas incanduit,

    Sen. Q. N. 3, 16, 3 (dub.; Haase, incaluit).— Trop.:

    studii mei ardor incanduit,

    was kindled, became strong, Symm. Ep. 1, 90.

    Lewis & Short latin dictionary > incandesco

  • 60 inflagro

    in-flāgro, āvi, ātum, 1, v. n., to kindle (late Lat.):

    nullo inflagrante halitu,

    Sol. 5 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inflagro

См. также в других словарях:

  • Kindle Fire HD — Разработчик Amazon.com Дата выхода [1][2][3][4] …   Википедия

  • Kindle — steht für: Amazon Kindle, Gerät zum Lesen elektronischer Bücher (E Books), Zeitschriften und Zeitungen (E Papers) Kindle ist der Familienname folgender Personen: Elmar Kindle (* 1968), liechtensteinischer Politiker Florian Kindle,… …   Deutsch Wikipedia

  • Kindle — Kin dle, v. t. [imp. & p. p. {Kindled}; p. pr. & vb. n. {Kindling}.] [Icel. kyndill candle, torch; prob. fr. L. candela; cf. also Icel. kynda to kindle. Cf. {Candle}.] 1. To set on fire; to cause to burn with flame; to ignite; to cause to begin… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Kindle County — is a fictional county located in the Midwestern United States. It is based strongly on Chicago and Cook County, Illinois. Kindle County was created by Scott Turow and is the setting for all of his novels. Additionally, films based on his works… …   Wikipedia

  • Kindle Fire — est une tablette PC vendue par Amazon.com. Elle se distingue des autres liseuses de type Kindle par son écran couleur et sa plus grande versatilité : elle est capable de lire des fichiers au format mp3, jpeg, de visionner des films en… …   Wikipédia en Français

  • kindle — (v.) c.1200, cundel, to set fire to, to start on fire, probably from a Scandinavian source akin to O.N. kynda to kindle, to light a fire, Swed. quindla kindle, of uncertain origin, + frequentative suffix le. Figurative use from c.1300.… …   Etymology dictionary

  • Kindle — Kin dle (k[i^]n d l), v. i. 1. To take fire; to begin to burn with flame; to start as a flame. [1913 Webster] When thou walkest through the fire, thou shalt not be burned; neither shall the flame kindle upon thee. Is. xliii. 2. [1913 Webster] 2.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • kindle — [v1] start a fire blaze, burn, fire, flame, flare, glow, ignite, inflame, light, set alight, set fire; concept 249 Ant. extinguish, put out kindle [v2] excite, incite agitate, animate, arouse, awaken, bestir, burn up*, challenge, egg on*,… …   New thesaurus

  • kindle — Ⅰ. kindle [1] ► VERB 1) light (a flame); set on fire. 2) arouse (an emotion). ORIGIN from Old Norse, candle, torch . Ⅱ. kindle [2] ► VERB ▪ …   English terms dictionary

  • Kindle — Kin dle, v. t. & i. [OE. kindlen, cundlen. See {Kind}.] To bring forth young. [Obs.] Shak. [1913 Webster] The poor beast had but lately kindled. Holland. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • kindle — index agitate (activate), burn, create, foment, generate, incite, induce, inspire …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»