-
41 insolenter
in-sŏlens, ntis, adj. [2. in-soleo].I.In gen., i. q. insuetus, contrary to custom, unaccustomed to a thing; unusual, not in use (class.); constr. absol., or with gen.:II.quid tu Athenas insolens?
Ter. And. 5, 4, 4:mutatos deos flebit et aspera aequora emirabitur insolens (= antea insuetus tam celeris immutationis),
Hor. C. 1, 5, 8:verbum, i. q. insuetum, insolitum,
Cic. Or. 8, 25; Quint. 4, 1, 58; Gell. 11, 7, 1; cf. in sup.: insolentissimum nomen, Quint. prooem. § 14.—With gen.:infamiae,
Cic. Att. 2, 21, 3; id. de Or. 1, 48, 207:belli,
Caes. B. C. 2, 36:bellorum,
Tac. H. 1, 87:audiendi,
id. A. 15, 67:vera accipiendi,
Sall. H. 4, 48 Dietsch:ruris colendi,
Gell. 19, 12, 7:malarum artium,
Sall. C. 3, 4 al. —In partic.A.Excessive, immoderate; haughty, arrogant, insolent:B. C. 1.insolenti alacritate gestire,
Cic. Tusc. 5, 14, 42:ostentatio,
id. Par. 6, 1, 42:victoria,
id. Marc. 3, 9:laetitia,
Hor. C. 2, 3, 3:exercitus,
id. ib. 1, 6, 21:nec erat ei verendum, ne vera de se praedicans, nimis videretur aut insolens, aut loquax,
Cic. de Sen. 10, 31:ne in re nota multus et insolens sim,
id. de Or. 2, 87, 358:non tam insolens sum, quam ineruditus,
id. Dom. 34, 92:nihil umquam neque insolens, neque gloriosum ex ore ejus exiit,
Nep. Tim. 4:Fortuna ludum insolentem ludere pertinax,
Hor. C. 3, 29, 50.— Comp.:secundis rebus insolentiores,
Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.: insolentissimi homines, Cael. ad Cic. Fam. 8, 12, 3.—Unusually, contrary to custom (class.):2.evenire insolenter et raro,
Cic. Inv. 1, 28, 43:verbum fingere,
Gell. 1, 21, 5.— Comp.:insolentius hac figura uti,
Gell. 10, 13, 4.—Immoderately; haughtily, insolently:Gorgias his festivitatibus insolentius abutitur,
Cic. Or. 52, 176:auctorem extinctum laete atque insolenter ferre,
with insolent exultation, id. Phil. 9, 3, 7:victoriā suā insolenter gloriari,
Caes. B. G. 1, 14:se efferre,
Cic. Tusc. 4, 17, 39:a sorore irrisa,
Flor. 1, 26:dictum,
Quint. 1, 5, 9:hostis insequens,
Caes. B. C. 1, 45.— Comp.:se insolentius jactare,
Cic. Cat. 2, 9, 20; Caes. B. C. 3, 46. — Sup.:insolentissime obequitare,
Val. Max. 3, 2, 21. -
42 insolesco
I.Lit., of the voice, to begin to change, to become manly:II.coepit Caelo vox insolescere,
Tert. ad Nat. 2, 12;of the womb: uterus insolescens,
i. e. swelling up, Hier. in Helv. 18.—Trop., to grow haughty or insolent, to become elated (mostly post-Aug.): ad superbiam, Cato ap. Gell. 7, 3, 15:per licentiam animus humanus insolescit,
Sall. C. 6, 7:rebus secundis,
Tac. H. 2, 7; Just. 31, 8, 7. -
43 spiritus
spīrĭtus, ūs (scanned spĭrĭtus, Sedul. Hymn. 1 fin.; dat. SPIRITO, Inscr. Orell. 3030; gen., dat., and abl. plur. only eccl. and late Lat., e. g. spirituum, Vulg. Marc. 6, 7:I.spiritibus,
Aug. Serm. 216, 11 fin.; Vulg. Luc. 8, 2), m. [spiro], a breathing or gentle blowing of air, a breath, breeze (syn.: aura, flatus).Lit.A.In gen.:B.spiritum a vento modus separat: vehementior enim spiritus ventus est, invicem spiritus leviter fluens aër,
Sen. Q. N. 5, 13, 4; cf. Plin. Ep. 5, 6, 5: spiritus Austri Imbricitor, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 423 Vahl.), Cic. poët. N. D. 2, 44, 114:Boreae,
Verg. A. 12, 365:quo spiritus non pervenit,
Varr. R. R. 1, 57, 2; cf.:silentis vel placidi spiritus dies,
Col. 3, 19 fin.:alvus cum multo spiritu redditur,
Cels. 2, 7 med. —In partic.1.The air: imber et ignis, spiritus et gravis terra, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 37 Müll. (Ann. v. 511 Vahl.):2.proximum (igni) spiritus, quem Graeci nostrique eodem vocabulo aëra appellant,
Plin. 2, 5, 4, § 10:quid tam est commune quam spiritus vivis?
Cic. Rosc. Am. 26, 72; cf. Quint. 12, 11, 13:potestne tibi haec lux, Catilina, aut hujus caeli spiritus esse jucundus?
Cic. Cat. 1, 6, 15.—An exhalation, smell, odor:3.spiritus unguenti suavis,
Lucr. 3, 222:foedi odoris,
Cels. 5, 26, 31 fin.:florum,
Gell. 9, 4, 10:sulfuris,
Pall. Aug. 9, 1; cf. Hor. C. 3, 11, 19.—Breathed air, a breath:C.quojus tu legiones difflavisti spiritu,
Plaut. Mil. 1, 1, 17.— Absol.: (equus) saepe jubam quassit simul altam: Spiritus ex animā calida spumas agit albas, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 507 Vahl.):creber spiritus,
Lucr. 6, 1186:ardentes oculi atque attractus ab alto Spiritus,
Verg. G. 3, 505:petitus imo spiritus,
Hor. Epod. 11, 10:in pulmonibus inest raritas... ad hauriendum spiritum aptissima,
Cic. N. D. 2, 55, 136:diffunditur spiritus per arterias,
id. ib. 2, 55, 138:animantium vita tenetur, cibo, potione, spiritu,
id. ib. 2, 54, 134:si spiritum ducit, vivit,
id. Inv. 1, 46, 86:tranquillum atque otiosum spiritum ducere,
id. Arch. 12, 30:longissima est complexio verborum, quae volvi uno spiritu potest,
id. de Or. 3, 47, 182:versus multos uno spiritu pronuntiare,
id. ib. 1, 61, 261:spiritus nec crebro receptus concidat sententiam, nec eo usque trahatur, donec deficiat,
Quint. 11, 3, 53:lusit vir egregius (Socrates) extremo spiritu,
Cic. Tusc. 1, 40, 96; cf. id. Sest. 37, 79: quorum usque ad extremum spiritum est provecta prudentia, id. Sen. 9, 27:quos idem Deus de suis spiritibus figuravit,
Lact. Epit. 42, 3.—With gen.:ut filiorum suorum postremum spiritum ore excipere liceret,
Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118; Cels. 4, 4; 3, 27; Col. 6, 9, 3; Quint. 9, 4, 68; 11, 3, 32; 11, 3, 53 sq.—Transf.1.In abstr., a breathing:2.aspera arteria excipiat animam eam, quae ducta sit spiritu,
Cic. N. D. 2, 54, 136; cf. id. ib. 2, 55, 138:aër spiritu ductus alit et sustentat animantes,
id. ib. 2, 39, 101:crevit onus neque habet quas ducat spiritus auras,
Ov. M. 12, 517.—Esp.: spiritum intercludere (includere), to stop the breath, suffocate, choke, etc.:lacrimae spiritum et vocem intercluserunt,
Liv. 40, 16, 1; 40, 24, 7; so,includere,
id. 21, 58, 4.—The breath of a god, inspiration:3.haec fieri non possent, nisi ea uno divino et continuato spiritu continerentur,
by a divine inspiration, Cic. N. D. 2, 7, 19; 3, 11, 28; cf.:poëtam quasi divino quodam spiritu inflari,
id. Arch. 8, 18.—The breath of life, life:4.eum spiritum, quem naturae debeat, patriae reddere,
Cic. Phil. 10, 10, 20:vos vero qui extremum spiritum in victoriā effudistis,
id. ib. 14, 12, 32:dum spiritus hos regit artus,
Verg. A. 4, 336; cf. Hor. C. 4, 8, 14:ne cum sensu doloris aliquo spiritus auferatur,
Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118:aliquem spiritu privare,
Vell. 2, 87, 2:merula spiritum reddidit,
to expire, die, id. 2, 22, 2:spiritus tenues vanescat in auras,
Ov. H. 12, 85:non effundere mihi spiritum videbar, sed tradere,
Sen. Ep. 78, 4:novissimum spiritum per ludibrium effundere,
Tac. H. 3, 66 fin.; cf. supra, I. B.—Poet.,= suspirium, a sigh, Prop. 1, 16, 32; 2, 29 (3, 27), 38.—5.In gram., a breathing or aspiration (asper and lenis), Prisc. p. 572 P.; Aus. Idyll. 12 de Monos. Graec. et Lat. 19. —6.The hiss of a snake, Verg. Cul. 180.—II.Trop.A.(Class.) A haughty spirit, haughtiness, pride, arrogance; also, spirit, high spirit, energy, courage (esp. freq. in the plur.; syn. animi).(α).Sing. (in the best prose only in gen. and abl., which are wanting in plur.):(β).regio spiritu,
Cic. Agr. 2, 34, 93:quem hominem! quā irā! quo spiritu!
id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 6:illos ejus spiritus Siciliensis,
id. Verr. 2, 3, 9, § 22:tantum fiduciae ac spiritūs,
Caes. B. C. 3, 72:filia Hieronis, inflata adhuc regiis animis ac muliebri spiritu,
Liv. 24, 22:patricii spiritūs animus,
id. 4, 42, 5:ex magnitudine rerum spiritum ducat,
Quint. 1, 8, 5:corpore majorem rides Turbonis in armis Spiritum et incessum,
Hor. S. 2, 3, 311:cecidit spiritus ille tuus,
Prop. 2, 3, 2:spiritu divino tactus,
Liv. 5, 22, 5:non negaverim fuisse alti spiritūs viros,
Sen. Ep. 90, 14.—Plur.:B. (α).res gestae, credo, meae me nimis extulerunt ac mihi nescio quos spiritus attulerunt,
Cic. Sull. 9, 27:noratis animos ejus ac spiritus tribunicios, etc.,
id. Clu. 39, 109; cf.:unius tribuni militum animos ac spiritus,
id. Imp. Pomp. 22, 66:tantos sibi spiritus, sumpserat, ut ferendus non videretur,
Caes. B. G. 1, 33 fin. in re militari sumere, id. ib. 2, 4:nam Dion regios spiritus repressit,
Nep. Dion, 5, 5:cum spiritus plebes sumpsisset,
Liv. 4, 54:si cui honores subdere spiritus potuerunt,
id. 7, 40:remittant spiritus, comprimant animos suos, sedent arrogantiam, etc.,
Cic. Fl. 22, 53:spiritus feroces,
Liv. 1, 31:quorum se vim ac spiritus fregisse,
id. 26, 24:cohibuit spiritus ejus Thrasea,
Tac. A. 16, 26:Antipater, qui probe nosset spiritus ejus,
Curt. 6, 1, 19.—Sing.:(β).quoslibet occupat artus Spiritus,
Ov. M. 15, 167; Tac. A. 16, 34: spiritum Phoebus mihi, Phoebus artem Carminis dedit, poetic spirit or inspiration, Hor. C. 4, 6, 29; cf.:mihi Spiritum Graiae tenuem Camenae Parca non mendax dedit,
id. ib. 2, 16, 38:qualis Pindarico spiritus ore tonat,
Prop. 3, 17 (4, 16), 40:imperator generosi spiritŭs,
Plin. 8, 40, 61, § 149: avidus (i. e. to epithumêtikon, the desiring, coveting soul), Hor. C. 2, 2, 10:quidam comoedia necne poëma Esset, quaesivere: quod acer spiritus ac vis Nec verbis nec rebus inest,
Hor. S. 1, 4, 46:majoris operis ac spiritūs,
Quint. 1, 9, 15:alti spiritūs plena,
id. 10, 1, 44:virtus magni spiritus est et recti,
Sen. Ep. 74, 29:qui spiritus illi, Quis vultus vocisque sonus,
Verg. A. 5, 648.—Plur.: Coriolanus hostiles jam tum spiritus gerens, Liv. 2, 35; Curt. 5, 8, 17.—* b. 2.Spiritus, personified, a spirit (late Lat.); so,esp., Spiritus Sanctus or simply Spiritus,
the Holy Ghost, Holy Spirit, Cod. Just. 1, 1, 1; Aus. Ephem. 2, 18:jurare per Deum et per Christum et per Spiritum Sanctum,
Veg. 2, 5:nocens ille Spiritus,
an evil spirit, Lact. 4, 27, 12:Spiritus nigri,
evil spirits, Sedul. Carm. 3, 41. -
44 superbiloquentia
sŭperbĭlŏquentĭa, ae, f. [superbusloquor], haughty or proud speaking, Poët. ap. Cic. Tusc. 4, 16, 35. -
45 superbio
sŭperbĭo, īre, 4, v. n. [superbus], to be haughty or proud, to take pride in a thing (mostly poet. and in post-Aug. prose).I.Lit.: si habes quod liqueat, neque respondes, superbis, * Cic. Ac. 2, 29, 94 Orell. (dub.;II.B. and K. and Halm, superbe): ut nostris tumefacta superbiat Umbria libris,
Prop. 4 (5), 1, 63:avi nomine,
Ov. M. 11, 218:patriis actis,
id. H. 8, 43:formā multa superbit avis,
id. Med. Fac. 34:formā,
id. A. A. 3, 103:nimis triumviratu suo,
Plin. 9, 35, 59, § 122:honore,
Phaedr. 5, 7, 38:superbire miles, quod, etc.,
Tac. A. 1, 19 fin. — Poet. with inf.:spoliare superbit Oenides,
disdains, Stat. Th. 8, 588.— Absol., Vulg. Deut. 17, 12 al.—Transf., of things and in a good sense, to be superb, splendid, magnificent:et quae sub Tyriā concha superbit aquā,
Prop. 4 (5), 5, 22:torus radiis auri,
Claud. Laud. Stil. 1, 79:silva Phlegraeis exuviis,
id. Rapt. Pros. 3, 337:hac (gemma) apud Menandrum et Philemonem fabulae superbiunt,
Plin. 37, 7, 33, § 106. -
46 Superbus
sŭperbus, a, um, adj. [super; cf. Gr. huperbios].I.In a bad sense, that thinks himself above others, haughty, proud, arrogant, insolent, discourteous, uncivil, rude, supercilious, domineering (cf.: arrogans, insolens, fastidiosus, vanus, elatus): reges odisse superbos, Poët. ap. Cic. Att. 6, 3, 7:b.reges,
Lucr. 5, 1222:domini,
id. 2, 1091; Verg. A. 12, 236:juvenis,
id. ib. 3, 326; 10, [p. 1805] 514:victor,
id. G. 3, 226:non decet superbum esse hominem servom,
Plaut. As. 2, 4, 64:freti virtute et viribus superbi,
id. Am. 1, 1, 58:superbum se praebuit in fortunā,
Cic. Att. 8, 4, 1:vide ne superbi (animi) sit aspernari ejusdem liberalitatem,
id. Fam. 4, 9, 4:atque meo nunc Superbus incedis malo,
Hor. Epod. 15, 18:licet superbus ambules pecuniā,
id. ib. 4, 5:opibus superbi,
Verg. A. 5, 268:utrum superbiorem te pecunia facit, an quod te imperator consulit,
Cic. Fam. 7, 13, 1:laudato pavone superbior,
Ov. M. 13, 802:homines superbissimi,
Sall. J. 31, 12;Auct. B. Afr. 57, 6: eum, qui de suā unius sententiā omnia gerat, superbum judico magis quam sapientem,
Liv. 44, 22, 11:non respondere vereor, ne superbum sit,
id. 42, 40, 2.—In a pun on the literal meaning of super: Merc. Faciam ego te superbum, nisi hinc abis. So. Quonam modo? Merc. Auferere, non abibis, si ego fustem sumpsero, I will make you, i. e. one who rides or is carried, rather than walks, Plaut. Am. 1, 1, 201.—Transf., of things concr. or abstr.:B.aures,
Liv. 34, 5, 13:oculi,
Ov. M. 6, 169:arces,
Hor. Epod. 7, 5:postisque superbos Unguit amaracino,
Lucr. 4, 1179:sceptra,
id. 5, 1137:voces,
id. 5, 1173:dens,
delicate, fastidious, squeamish, Hor. S. 2, 6, 87:corpus,
id. ib. 2, 2, 109:inguen,
id. Epod. 8, 19:manus,
Sen. Med. 205:vultus,
id. Herc. Fur. 721:non est inhumana virtus neque immanis neque superba,
Cic. Lael. 14, 50:victoria, quae naturā insolens et superba est,
id. Marcell. 3, 9:pax,
Liv. 9, 12, 1:jura,
id. 31, 29, 9; cf.:superbissima lex,
id. 4, 4, 10:mutatio vestis,
id. 9, 18, 4:vita,
Prop. 3, 11 (4, 10), 48:aures quarum est judicium superbissimum,
i. e. very severe, utterly impartial, Cic. Or. 44, 150:scilicet aspera mea natura, difficilis aditus, superba responsa,
uncivil, arrogant, id. Vatin. 3, 8:cujus tu superbissima decreta et preces repudiasti,
id. Pis. 27, 64:ipsum dicendi genus nihil superbum, nihil elatum saltem ac sublime desideret,
Quint. 6, 2, 19; cf. id. 11, 1, 37.—With foll. inf., Sil. 3, 374; 12, 433; 14, 646.— Neutr. absol.:reliqua multo major multitudo neque excluderetur suffragiis, ne superbum esset, nec valeret nimis, ne esset periculosum,
Cic. Rep. 2, 22, 39:superba loqui,
Prop. 1, 10, 22.—Superbum est, with a subject-clause, Cic. Verr. 2, 4, 20, § 45; Ov. M. 13, 17.—Sŭperbus, i, m., surname of the younger Tarquin, the last king of Rome, Cic. Rep. 2, 15, 28; id. Tusc. 1, 16, 38; Liv. 1, 49, 1; Ov. F. 2, 718 al.; cf. Cic. Rep. 1, 37, 58.—II.In a good sense, proud, superior, excellent, distinguished; splendid, magnificent, superb ( poet. and in post-Aug. prose):B.quae (virtus) inter hanc fortunam et illam superba incedit cum magno utriusque contemptu,
Sen. Ep. 76, 21:populum late regem belloque superbum,
Verg. A. 1, 21:animae virtute et factis,
Sil. 10, 573:triumphus,
Hor. C. 1, 35, 3; 1, 37, 31:merum,
id. ib. 2, 14, 27; cf.:limina civium potentiorum,
id. Epod. 2, 7:postes,
id. C. 4, 15, 7:Tibur,
Verg. A. 7, 630:Phoebe superbe lyrā,
Tib. 4, 2, 22:sedes Dolopum,
Verg. A. 2, 785; Cat. 64, 85:domus,
Sen. Herc. Oet. 509:dapes,
Mart. 3, 45, 3.—In partic.1.Superba pira, an excellent kind of pear, perh. the muscatel, Col. 5, 10, 18; Plin. 15, 15, 16, § 54; cf. superbia, II. B.—2.Olivae, of a very large and plump kind, Plin. 15, 3, 4, § 17.—3. (α).Form sŭ-perbē, Plaut. Merc. 5, 4, 38; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 22; Lucr. 5, 1224:(β).imperare,
Caes. B. G. 1, 31 (with crudeliter); Liv. 2, 45, 6 (with insolenter); 37, 10, 2 (with contemptim); 24, 25, 8 (opp. humiliter); 9, 14;10, 10: Rhodii, superbe commemoratis meritis suis, etc.,
id. 44, 14, 8.—Form sŭperbĭter (anteclass.), Naev. and Afran. ap. Non. 515, 10 sq.; 516, 1; Enn. ap. Prisc. p. 1010 P. (Enn. p. 180, 40 Vahl.).—b.Comp.:c.superbius,
Cic. Imp. Pomp. 5, 11:preces alicujus superbius accipere,
Tac. A. 2, 37.—Sup.:superbissime,
Cic. Pis. 27, 64. -
47 superbus
sŭperbus, a, um, adj. [super; cf. Gr. huperbios].I.In a bad sense, that thinks himself above others, haughty, proud, arrogant, insolent, discourteous, uncivil, rude, supercilious, domineering (cf.: arrogans, insolens, fastidiosus, vanus, elatus): reges odisse superbos, Poët. ap. Cic. Att. 6, 3, 7:b.reges,
Lucr. 5, 1222:domini,
id. 2, 1091; Verg. A. 12, 236:juvenis,
id. ib. 3, 326; 10, [p. 1805] 514:victor,
id. G. 3, 226:non decet superbum esse hominem servom,
Plaut. As. 2, 4, 64:freti virtute et viribus superbi,
id. Am. 1, 1, 58:superbum se praebuit in fortunā,
Cic. Att. 8, 4, 1:vide ne superbi (animi) sit aspernari ejusdem liberalitatem,
id. Fam. 4, 9, 4:atque meo nunc Superbus incedis malo,
Hor. Epod. 15, 18:licet superbus ambules pecuniā,
id. ib. 4, 5:opibus superbi,
Verg. A. 5, 268:utrum superbiorem te pecunia facit, an quod te imperator consulit,
Cic. Fam. 7, 13, 1:laudato pavone superbior,
Ov. M. 13, 802:homines superbissimi,
Sall. J. 31, 12;Auct. B. Afr. 57, 6: eum, qui de suā unius sententiā omnia gerat, superbum judico magis quam sapientem,
Liv. 44, 22, 11:non respondere vereor, ne superbum sit,
id. 42, 40, 2.—In a pun on the literal meaning of super: Merc. Faciam ego te superbum, nisi hinc abis. So. Quonam modo? Merc. Auferere, non abibis, si ego fustem sumpsero, I will make you, i. e. one who rides or is carried, rather than walks, Plaut. Am. 1, 1, 201.—Transf., of things concr. or abstr.:B.aures,
Liv. 34, 5, 13:oculi,
Ov. M. 6, 169:arces,
Hor. Epod. 7, 5:postisque superbos Unguit amaracino,
Lucr. 4, 1179:sceptra,
id. 5, 1137:voces,
id. 5, 1173:dens,
delicate, fastidious, squeamish, Hor. S. 2, 6, 87:corpus,
id. ib. 2, 2, 109:inguen,
id. Epod. 8, 19:manus,
Sen. Med. 205:vultus,
id. Herc. Fur. 721:non est inhumana virtus neque immanis neque superba,
Cic. Lael. 14, 50:victoria, quae naturā insolens et superba est,
id. Marcell. 3, 9:pax,
Liv. 9, 12, 1:jura,
id. 31, 29, 9; cf.:superbissima lex,
id. 4, 4, 10:mutatio vestis,
id. 9, 18, 4:vita,
Prop. 3, 11 (4, 10), 48:aures quarum est judicium superbissimum,
i. e. very severe, utterly impartial, Cic. Or. 44, 150:scilicet aspera mea natura, difficilis aditus, superba responsa,
uncivil, arrogant, id. Vatin. 3, 8:cujus tu superbissima decreta et preces repudiasti,
id. Pis. 27, 64:ipsum dicendi genus nihil superbum, nihil elatum saltem ac sublime desideret,
Quint. 6, 2, 19; cf. id. 11, 1, 37.—With foll. inf., Sil. 3, 374; 12, 433; 14, 646.— Neutr. absol.:reliqua multo major multitudo neque excluderetur suffragiis, ne superbum esset, nec valeret nimis, ne esset periculosum,
Cic. Rep. 2, 22, 39:superba loqui,
Prop. 1, 10, 22.—Superbum est, with a subject-clause, Cic. Verr. 2, 4, 20, § 45; Ov. M. 13, 17.—Sŭperbus, i, m., surname of the younger Tarquin, the last king of Rome, Cic. Rep. 2, 15, 28; id. Tusc. 1, 16, 38; Liv. 1, 49, 1; Ov. F. 2, 718 al.; cf. Cic. Rep. 1, 37, 58.—II.In a good sense, proud, superior, excellent, distinguished; splendid, magnificent, superb ( poet. and in post-Aug. prose):B.quae (virtus) inter hanc fortunam et illam superba incedit cum magno utriusque contemptu,
Sen. Ep. 76, 21:populum late regem belloque superbum,
Verg. A. 1, 21:animae virtute et factis,
Sil. 10, 573:triumphus,
Hor. C. 1, 35, 3; 1, 37, 31:merum,
id. ib. 2, 14, 27; cf.:limina civium potentiorum,
id. Epod. 2, 7:postes,
id. C. 4, 15, 7:Tibur,
Verg. A. 7, 630:Phoebe superbe lyrā,
Tib. 4, 2, 22:sedes Dolopum,
Verg. A. 2, 785; Cat. 64, 85:domus,
Sen. Herc. Oet. 509:dapes,
Mart. 3, 45, 3.—In partic.1.Superba pira, an excellent kind of pear, perh. the muscatel, Col. 5, 10, 18; Plin. 15, 15, 16, § 54; cf. superbia, II. B.—2.Olivae, of a very large and plump kind, Plin. 15, 3, 4, § 17.—3. (α).Form sŭ-perbē, Plaut. Merc. 5, 4, 38; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 22; Lucr. 5, 1224:(β).imperare,
Caes. B. G. 1, 31 (with crudeliter); Liv. 2, 45, 6 (with insolenter); 37, 10, 2 (with contemptim); 24, 25, 8 (opp. humiliter); 9, 14;10, 10: Rhodii, superbe commemoratis meritis suis, etc.,
id. 44, 14, 8.—Form sŭperbĭter (anteclass.), Naev. and Afran. ap. Non. 515, 10 sq.; 516, 1; Enn. ap. Prisc. p. 1010 P. (Enn. p. 180, 40 Vahl.).—b.Comp.:c.superbius,
Cic. Imp. Pomp. 5, 11:preces alicujus superbius accipere,
Tac. A. 2, 37.—Sup.:superbissime,
Cic. Pis. 27, 64. -
48 superciliosus
sŭpercĭlĭōsus, a, um, adj. [supercilium], haughty, disdainful, supercilious; censorious, severe (post-Aug. and very rare), Sen. Ep. 123, 11; Arn. 1, 8; Mart. Cap. 8, § 809. -
49 supinum
sŭpīnus, a, um, adj. [from sub; cf. huptios, from hupo, hupai], backwards, bent backwards, thrown backwards, lying on the back, supine (opp. pronus, cernuus).I.Lit.A.In gen. (freq. and class.), of persons:B.stertitque supinus,
Hor. S. 1, 5, 19; Suet. Aug. 16; id. Claud. 33: pater excitat supinum juvenem, i. e in bed, Juv. 14, 190.—Of animals, parts of the body, etc.:animal omne, ut vult, ita utitur motu sui corporis, prono, obliquo, supino,
Cic. Div. 1, 53, 120:refracta videntur omnia converti sursumque supina reverti,
Lucr. 4, 441:quid nunc supina sursum in caelum conspicis?
Plaut. Cist. 2, 3, 78:cubitus,
a lying on the back, Plin. 28, 4, 14, § 54:caput,
thrown back, Quint. 11, 3, 69:cervix,
id. 11, 3, 82:vultus,
id. 1, 11, 9:ora,
Cic. Univ. 14:venter,
Hor. S. 1, 5, 85:testudines,
Plin. 32, 4, 14, § 41:apes,
id. 11, 8, 8, § 19:pugnans falce supinā,
Juv. 8, 201: tendoque supinas Ad caelum cum voce manus, i. e. with the open palms turned upwards (a gesture of one praying), Verg. A. 3, 176; so,manus,
Ov. M. 8, 681; Liv. 3, 50; 26, 9; Curt. 6, 6, 34; Suet. Vit. 7; Hor. C. 3, 23, 1; Quint. 11, 3, 99:cornua aliis adunca, aliis redunca, supina, convexa,
Plin. 11, 37, 45, § 125:cathedra,
an easy chair with an inclined back, id. 16, 37, 68, § 174: jactus, a [p. 1813] throwing up, Liv. 30, 10, 13: signis supinis, lowered (opp. erectis), Spart. Sev. 7.— Comp.:in arborum tonsurā supiniore,
Plin. 17, 23, 35, § 214. —In partic.1.Of motion, backwards, going back, retrograde ( poet.):2.nec redit in fontes unda supina suos,
Ov. Med. Fac. 40:cursus fluminum,
id. P. 4, 5, 43:carmen,
i. e. that can be read backwards in the same metre, Mart. 2, 86, 1.—Of localities.a.Sloping, inclined (not in Cic.;b.syn. declivis): tabulae scheda,
Plin. 13, 12, 23, § 77:scandenti circa ima labor est... si haec jam lenius supina evaseris,
Quint. 12, 10, 79:per supinam vallem fusi,
Liv. 4, 46, 5; 6, 24, 3; 7, 24, 5:sin tumulis adclive solum collisque supinos (metabere),
Verg. G. 2, 276:per supina camporum,
undulating, Amm. 22, 15, 7. —Stretched out, extended:II.Tibur,
Hor. C. 3, 4, 23:solum,
Plin. Pan. 30, 4:mare,
Plin. 9, 2, 1, § 2:vindemia,
id. 17, 22, 35, § 185. —Trop. ( poet. and in post-Aug. prose).A.Of the mind.1.Careless, thoughtless, heedless, negligent, indolent, supine:2.otiosi et supini (oratores),
Quint. 10, 2, 17 Spald.:supini securique,
id. 11, 3, 3; Dig. 18, 1, 15:animus,
Cat. 17, 25:Maecenas,
Juv. 1, 66:auris,
Mart. 6, 42, 22:compositio (with tarda),
Quint. 9, 4, 137:ignorantia,
Dig. 22, 6, 6; Quint. 12, 10, 79. — Comp.:deliciae supiniores,
Mart. 2, 6, 13. —With head thrown back, haughty, proud:B.haec et talia dum refert supinus,
Mart. 5, 8, 10; Pers. 1, 129.—In later gram. lang. sŭpīnum (sc. verbum).1.The verbal form in um and u, the supine (perh. because, although furnished with substantive case-endings, it rests or falls back on the verb), Charis. p. 153 P.; Prisc. p. 811 ib. (called in Quint. 1, 4, 29, verba participialia).—2.The verbal form in andum and endum, the gerund, Charis. p. 153 P.; Prisc. p. 823 ib. — Hence, * adv.: sŭpīnē (acc. to II. A. 1.), carelessly, negligently:beneficium accipere,
Sen. Ben. 2, 24, 3. -
50 supinus
sŭpīnus, a, um, adj. [from sub; cf. huptios, from hupo, hupai], backwards, bent backwards, thrown backwards, lying on the back, supine (opp. pronus, cernuus).I.Lit.A.In gen. (freq. and class.), of persons:B.stertitque supinus,
Hor. S. 1, 5, 19; Suet. Aug. 16; id. Claud. 33: pater excitat supinum juvenem, i. e in bed, Juv. 14, 190.—Of animals, parts of the body, etc.:animal omne, ut vult, ita utitur motu sui corporis, prono, obliquo, supino,
Cic. Div. 1, 53, 120:refracta videntur omnia converti sursumque supina reverti,
Lucr. 4, 441:quid nunc supina sursum in caelum conspicis?
Plaut. Cist. 2, 3, 78:cubitus,
a lying on the back, Plin. 28, 4, 14, § 54:caput,
thrown back, Quint. 11, 3, 69:cervix,
id. 11, 3, 82:vultus,
id. 1, 11, 9:ora,
Cic. Univ. 14:venter,
Hor. S. 1, 5, 85:testudines,
Plin. 32, 4, 14, § 41:apes,
id. 11, 8, 8, § 19:pugnans falce supinā,
Juv. 8, 201: tendoque supinas Ad caelum cum voce manus, i. e. with the open palms turned upwards (a gesture of one praying), Verg. A. 3, 176; so,manus,
Ov. M. 8, 681; Liv. 3, 50; 26, 9; Curt. 6, 6, 34; Suet. Vit. 7; Hor. C. 3, 23, 1; Quint. 11, 3, 99:cornua aliis adunca, aliis redunca, supina, convexa,
Plin. 11, 37, 45, § 125:cathedra,
an easy chair with an inclined back, id. 16, 37, 68, § 174: jactus, a [p. 1813] throwing up, Liv. 30, 10, 13: signis supinis, lowered (opp. erectis), Spart. Sev. 7.— Comp.:in arborum tonsurā supiniore,
Plin. 17, 23, 35, § 214. —In partic.1.Of motion, backwards, going back, retrograde ( poet.):2.nec redit in fontes unda supina suos,
Ov. Med. Fac. 40:cursus fluminum,
id. P. 4, 5, 43:carmen,
i. e. that can be read backwards in the same metre, Mart. 2, 86, 1.—Of localities.a.Sloping, inclined (not in Cic.;b.syn. declivis): tabulae scheda,
Plin. 13, 12, 23, § 77:scandenti circa ima labor est... si haec jam lenius supina evaseris,
Quint. 12, 10, 79:per supinam vallem fusi,
Liv. 4, 46, 5; 6, 24, 3; 7, 24, 5:sin tumulis adclive solum collisque supinos (metabere),
Verg. G. 2, 276:per supina camporum,
undulating, Amm. 22, 15, 7. —Stretched out, extended:II.Tibur,
Hor. C. 3, 4, 23:solum,
Plin. Pan. 30, 4:mare,
Plin. 9, 2, 1, § 2:vindemia,
id. 17, 22, 35, § 185. —Trop. ( poet. and in post-Aug. prose).A.Of the mind.1.Careless, thoughtless, heedless, negligent, indolent, supine:2.otiosi et supini (oratores),
Quint. 10, 2, 17 Spald.:supini securique,
id. 11, 3, 3; Dig. 18, 1, 15:animus,
Cat. 17, 25:Maecenas,
Juv. 1, 66:auris,
Mart. 6, 42, 22:compositio (with tarda),
Quint. 9, 4, 137:ignorantia,
Dig. 22, 6, 6; Quint. 12, 10, 79. — Comp.:deliciae supiniores,
Mart. 2, 6, 13. —With head thrown back, haughty, proud:B.haec et talia dum refert supinus,
Mart. 5, 8, 10; Pers. 1, 129.—In later gram. lang. sŭpīnum (sc. verbum).1.The verbal form in um and u, the supine (perh. because, although furnished with substantive case-endings, it rests or falls back on the verb), Charis. p. 153 P.; Prisc. p. 811 ib. (called in Quint. 1, 4, 29, verba participialia).—2.The verbal form in andum and endum, the gerund, Charis. p. 153 P.; Prisc. p. 823 ib. — Hence, * adv.: sŭpīnē (acc. to II. A. 1.), carelessly, negligently:beneficium accipere,
Sen. Ben. 2, 24, 3. -
51 tollo
tollo, sustŭli, sublātum, 3, v. a. ( perf. tollit, Pers. 4, 2:I. A.tollisse,
Dig. 46, 4, 13) [root Sanscr. tul-, tulajāmi, lift up, weigh; Gr. tal-, tel, in tlênai, talanton; cf.: tuli, tlātus (latus), tolerare], to lift or take up, to raise, always with the predom. idea of motion upwards or of removal from a former situation.Lit.1.In gen.: unus erit quem tu tolles in caerula caeli templa, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 6 Müll. (Ann. v. 66 Vahl.): pileum ad caelum tollit, Plaut. Fragm. ap. Non. 220, 15:2.fulgor ibi ad caelum se tollit,
Lucr. 2, 325;for which also: aliquem tollere in caelum,
Cic. Phil. 11, 10, 24:quem (Herculem) in caelum ista ipsa sustulit fortitudo,
id. Tusc. 4, 22, 50; id. Rep. 1, 16, 25:tollam ego ted in collum,
Plaut. Bacch. 3, 6, 42:Phaëthon optavit, ut in currum patris tolleretur: sublatus est,
Cic. Off. 3, 25, 94; cf. id. N. D. 3, 31, 76:aliquem in equum,
id. Deiot. 10, 28:quos in crucem sustulit,
id. Verr. 2, 1, 3, § 7:aliquem in crucem,
id. ib. 2, 1, 5, §13: aquila in sublime sustulit testudinem,
Phaedr. 2, 6, 4:in arduos Tollor Sabinos,
Hor. C. 3, 4, 22 et saep.:ut me hic jacentem aliquis tollat,
Plaut. Ps. 5, 1, 2; so,jacentes,
id. Most. 1, 4, 17: mulum suum tollebat Fufius, lifted up, raised up, Varr. ap. Plin. 7, 20, 19, § 83:nequeo caput tollere,
Plaut. Truc. 2, 6, 45:sustulimus manus et ego et Balbus,
Cic. Fam. 7, 5, 2:manus,
id. Verr. 2, 4, 3, § 5:gradum,
Plaut. Bacch. 3, 6, 6: scorpius caudā sublatā, Lucil. ap. Non. 385, 31:lubrica convolvit sublato pectore terga (coluber),
Verg. A. 2, 474:terrā,
Ov. M. 15, 192:de terrā,
Cic. Caecin. 21, 60:se tollere a terrā,
id. Tusc. 5, 13, 37:ignis e speculā sublatus,
id. Verr. 2, 5, 35, § 93.—In partic.a.Tollere liberos, to take up, i. e. to accept, acknowledge; and so, to raise up, bring up, educate as one's own (from the custom of laying new-born children on the ground at the father's feet; cf.(β).suscipio): quod erit natum, tollito,
Plaut. Am. 1, 3, 3:puerum,
id. Men. prol. 33; Enn. ap. Cic. Div. 1, 21, 42 (Trag. v. 67 Vahl.):natum filium,
Quint. 4, 2, 42:nothum,
id. 3, 6, 97:puellam,
Ter. Heaut. 4, 1, 15; cf. id. And. 1, 3, 14.—Also of the mother:si quod peperissem, id educarem ac tollerem,
Plaut. Truc. 2, 4, 45.—Transf., in gen., to get, beget a child:b.qui ex Fadiā sustulerit liberos,
Cic. Phil. 13, 10, 23:decessit morbo aquae intercutis, sublato filio Nerone ex Agrippinā,
Suet. Ner. 5 fin. —Nautical t. t.: tollere ancoras, to lift the anchor, weigh anchor; esp. in part. pass.:(β).sublatis ancoris,
Caes. B. G. 4, 23; id. B. C. 1, 31; Liv. 22, 19, 6. —Transf. out of the nautical sphere, to break up, proceed:c.si vultis ancoras tollere,
Varr. R. R. 3, 17, 1.—To build, raise, erect:d.tollam altius tectum,
Cic. Har. Resp. 15, 33:si juxta habeas aedificia, eaque jure tuo altius tollas,
Dig. 39, 2, 26.—To take on board, carry, of vessels or vehicles:B.navem, metretas quae trecentas tolleret, parasse,
Plaut. Merc. 1, 1, 75:naves, quae equites sustulerant,
Caes. B. G. 4, 28:altera navis ducentos ex legione tironum sustulerat,
id. B. C. 3, 28;Auct. B. Afr. 54: tollite me, Teucri,
Verg. A. 3, 601:ut se sublatum in lembum ad Cotym deveheret,
Liv. 45, 6, 2:Maecenas me tollere raedā vellet,
Hor. S. 2, 6, 42:Talem te Bacchus... sustulit in currus,
Ov. A. A. 3, 157. —Trop.1.To raise, lift, lift up, elevate, set up, etc.: tollitur in caelum clamor exortus utrimque, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 422 Vahl.):2.clamorem in caelum,
Verg. A. 11, 745:clamores ad sidera,
id. ib. 2, 222; cf.:clamor magnus se tollit ad auras,
rises, id. ib. 11, 455:clamor a vigilibus tollitur,
Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94:clamorem,
Flor. 3, 8, 6:cachinnum,
Cic. Fat. 5, 10:risum,
Hor. A. P. 381: litterulae meae tui desiderio oblanguerunt: hac tamen epistulā oculos paulum sustulerunt, have opened [p. 1877] their eyes again, have reanimated them, Cic. Fam. 16, 10, 2.—Esp. with animos: ne in secunda tollere animos et in mala demittere, to elevate, Lucil. ap. Non. 286, 6:animos,
Plaut. Truc. 2, 8, 10; Ter. Hec. 3, 5, 57:animos alicui,
to raise, excite, animate, Liv. 3, 67, 6:nec dubium est quin omnis Hispania sublatura animos fuerit,
id. 35, 1, 3;opp. abicere animos,
Sen. Ben. 3, 28, 7:aliquid dicendo augere et tollere altius (opp. extenuare et abicere),
Cic. de Or. 3, 26, 104:ad caelum te tollimus verissimis ac justissimis laudibus,
id. Fam. 15, 9, 1:monumentum illud, quod tu tollere laudibus solebas,
id. Att. 4, 16, 8 (14):nostras laudes in astra,
id. ib. 2, 25, 1:Daphnim tuum ad astra,
Verg. E. 5, 51:tergeminis tollere honoribus,
Hor. C. 1, 1, 8:vos Tempe tollite laudibus,
id. ib. 1, 21, 9 (cf. also Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1; v. infra, II. A. 2.):supra modum se tollens oratio,
Quint. 4, 2, 61; cf.:se eadem geometria tollit ad rationem usque mundi,
id. 1, 10, 46; 1, 2, 26:amicum Tollere (i. q. consolari),
to cheer up, console, Hor. S. 2, 8, 61.—To take on one, assume, bear, endure:II.providere non solum quid oneris in praesentia tollant,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 1:at Apollodorus poenas sustulit,
id. N. D. 3, 33, 82. —To take up a thing from its place, to take away, remove, to bear or carry away, make way with, take away with one (syn.: aufero, adimo).A.Lit.1.In gen.:2.frumentum de areā,
Cic. Verr. 2, 3, 14, § 36:solem e mundo tollere videntur, qui amicitiam e vitā tollunt,
id. Lael. 13, 47:ut aliquis nos deus ex hac hominum frequentiā tolleret,
id. ib. 23, 87:simulacra ex delubris,
id. Div. in Caecil. 1, 3; so,pecunias e fano,
Caes. B. C. 3, 105:sphaeram ex urbe (Syracusis),
Cic. Rep. 1, 14, 21:praedam,
Caes. B. G. 7, 14:posita,
id. ib. 6, 17:patinam,
Hor. S. 1, 3, 80; cf.:his sublatis,
id. ib. 2, 8, 10:mensam tolli jubet,
Cic. Pis. 27, 67:me per hostes Denso paventem sustulit aëre,
Hor. C. 2, 7, 14:jubet sublata reponi Pocula,
Verg. A. 8, 175:cuncta,
id. ib. 8, 439:tecum me tolle per undas,
id. ib. 6, 370:me quoque tolle simul,
Ov. M. 11, 441:tollite me, Libyes, comitem poenaeque necisque,
Sil. 6, 500.—In partic.a.Pregn., to take off, carry off, make away with, to kill, destroy, ruin, etc.:b.aliquem de medio,
Cic. Rosc. Am. 7, 20:aliquem e medio,
Liv. 24, 6, 1:aliquem ferro, veneno,
Cic. N. D. 3, 33, 81:Titanas fulmine (Juppiter),
Hor. C. 3, 4, 44: quem febris una potuit tollere, Lucil. ap. Non. 406, 25:me truncus illapsus cerebro Sustulerat, nisi, etc.,
Hor. C. 2, 17, 28:tollet anum vitiato melle cicuta,
id. S. 2, 1, 56:sorbitio tollit quem dira cicutae,
Pers. 4, 2:majores nostri Carthaginem et Numantiam funditus sustulerunt,
laid waste, Cic. Off. 1, 11, 35:ademptus Hector Tradidit fessis leviora tolli Pergama Graiis,
Hor. C. 2, 4, 11.—In a play with I. B. supra: te dixisse, laudandum adulescentem (Caesarem), ornandum, tollendum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1; cf.:se non esse commissurum, ut tolli posset,
id. ib. 11, 20, 1.—Milit. t. t.: tollere signa, to break up for marching, to decamp, Caes. B. C. 2, 20; Auct. B. Alex. 57, 1.—B.Trop., to do away with, remove; to abolish, annul, abrogate, cancel (very freq., esp. in Cic.;1.syn.: oblittero, aboleo): rei memoriam tollere ac delere,
Cic. Quint. 21, 70; cf.metum,
id. Rosc. Am. 2, 6:sublatā benevolentiā amicitiae nomen tollitur,
id. Lael. 5, 19; cf.:maximum ornamentum amicitiae tollit, qui ex eā tollit verecundiam,
id. ib. 22, 82:dubitationem,
id. Rep. 1, 7, 12:errorem,
id. ib. 1, 24, 38:librariorum menda,
id. Att. 13, 23, 2:ut id nomen ex omnibus libris tollatur,
id. ib. 13, 44, 3:legem,
id. Leg. 2, 12, 31:veteres leges novis legibus,
id. de Or. 1, 58, 247:dictaturam funditus ex re publicā,
id. Phil. 1, 1, 3:sublato Areopago,
id. Rep. 1, 27, 43:deos,
to deny the existence of, id. N. D. 1, 30, 85; id. Ac. 2, 11, 33:diem,
to consume in speechmaking, id. Leg. 3, 18, 40; id. Dom. 17, 45:morbus facile tollitur,
is removed, Cels. 2, 14; 4, 18; so,dolores et tumores,
Plin. 26, 12, 75, § 122:foeditates cicatricum maculasque,
id. 33, 6, 35, § 110:muliebrem luctum,
Hor. Epod. 16, 39:querelas,
id. Ep. 1, 12, 3.—Hence, , a, um, P. a. (acc. to I. B.), elated, proud, haughty (rare):quo proelio sublati Helvetii,
Caes. B. G. 1, 15:hac victoriā,
id. ib. 5, 38: quibus omnibus rebus, id. B. C. 2, 37:rebus secundis,
Verg. A. 10, 502:gloriā,
Tac. A. 13, 11 et saep.:fidens magis et sublatior ardet,
Ov. Hal. 54. — Adv.: , highly, loftily. *Lit.:2.Nilus diebus centum sublatius fluens, minuitur postea,
higher, Amm. 22, 15, 12. —Trop.:sublate ampleque dicere (opp. attenuate presseque),
loftily, with elevation, Cic. Brut. 55, 201:sublatius dicere,
more proudly, id. Dom. 36, 95:sublatius insolescentes,
Amm. 15, 12, 1. -
52 tumidus
I.Lit.:II.membrum tumidum ac turgidum,
Cic. Tusc. 3, 9, 19:serpens inflato collo, tumidis cervicibus,
id. Vatin. 2, 4:Python,
Ov. M. 1, 460:Echidnae,
id. ib. 10, 313:venter,
id. Am. 2, 14, 15:papillae,
id. R. Am. 338:virginitas,
i. e. with swelling breasts, Stat. Th. 2, 204:mare,
Verg. A. 8, 671:aequor,
id. ib. 3, 157; Ov. M. 14, 544:fluctus,
id. ib. 11, 480:Nilus,
Hor. C. 3, 3, 48:vela,
id. Ep. 2, 2, 201:montes,
Ov. Am. 2, 16, 51:terrae Germaniae,
Tac. A. 2, 23 Ritter; cf.Nipperd. ad loc. (Halm, umidis): crudi tumidique lavemur,
i. e. swollen, stuffed with food, Hor. Ep. 1, 6, 61.— Comp.:oculi,
Cels. 2, 6:humus,
Col. 4, 1, 3.—Trop.A.Swollen or swelling with passionate excitement; excited, incensed, enraged, exasperated; puffed up, elated, haughty, arrogant; restless, violent, ready to break out (mostly poet.; not in Cic.);B.with anger: tumida ex irā tum corda residunt,
Verg. A. 6, 407:ōs,
Hor. A. P. 94:es tumidus genitoris imagine falsi,
Ov. M. 1, 754.—With pride, Ov. M. 8, 396; 8, 495; Hor. S. 1, 7, 7:sermo,
id. ib. 2, 5, 98:minae,
id. C. 4, 3, 8:cum tumidum est cor,
i. e. swells with ambition, Hor. S. 2, 3, 213:tumidi minantur,
swelling with rage, Stat. Achill. 1, 155:ingenia genti tumida,
Just. 41, 3, 7:tumidae gentium inflataeque cervices,
Flor. 4, 12, 2:quem tumidum ac sui jactantem et ambitiosum institorem eloquentiae videat,
Quint. 11, 1, 50.— Sup.:(Alexander) tumidissimum animal,
most arrogant, Sen. Ben. 2, 16, 2:Eridani tumidissimus accola Celtae,
most seditious, Sil. 11, 25.—Of style, etc.1.Of the orator himself, bombastic, pompous:2.fiunt pro grandibus tumidi,
Quint. 10, 2, 16:quem (Ciceronem) et suorum homines temporum incessere audebant ut tumidiorem, ut Asianum et redundantem,
id. 12, 10, 12.—Of speech, inflated, turgid, tumid, bombastic:III.non negaverim et totam Asiae regionem inaniora parere ingenia et nostrorum tumidiorem sermonem esse,
Liv. 45, 23, 16:quod alibi magnificum, tumidum alibi,
Quint. 8, 3, 18:visus es mihi in scriptis meis annotasse quaedam ut tumida, quae ego sublimia arbitrabar,
Plin. Ep. 9, 26, 5; 7, 12, 4; Quint. 8, 3, 13; 8, 3, 56; 2, 5, 10:sufflati atque tumidi,
Gell. 7, 14, 5.— Comp.:tumidior sermo,
Liv. 45, 23, 16:ut tibi tumidius videretur, quod est sonantius et elatius,
Plin. Ep. 7, 12, 4:fuisset tumidius, si, etc.,
Quint. 11, 1, 28.—Act., puffing up, causing to swell:tumidoque inflatur carbasus Austro,
Verg. A. 3, 357 Forbig. ad loc.:nec tumidos causabitur Euros,
Ov. Am. 1, 9, 13.— Trop.:Qui nunc in tumidum jactando venit honorem,
Prop. 2, 24, 31 (3, 16, 15) Paley ad loc.—Hence, adv.: tŭmĭdē (acc. to II. A.), haughtily, pompously:tumidissime dixit Murrhedius,
Sen. Contr. 4, 25 fin.
См. также в других словарях:
Haughty — Haugh ty (h[add] t[y^]), a. [Compar. {Haughtier} (h[add] t[i^]*[ e]r); superl. {Haughtiest}.] [OE. hautein, F. hautain, fr. haut high, OF. also halt, fr. L. altus. See {Altitude}.] [1913 Webster] 1. High; lofty; bold. [Obs. or Archaic] [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
haughty — [hôt′ē] adj. haughtier, haughtiest [ME haut, high, haughty < OFr, high < altus (with h after Frank * hoh, high) + Y3: gh prob. inserted by analogy with NAUGHTY] 1. having or showing great pride in oneself and disdain, contempt, or scorn for … English World dictionary
haughty — index cynical, disdainful, impertinent (insolent), inflated (vain), insolent, orgulous, presumptuou … Law dictionary
haughty contempt — index disdain Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
haughty indifference — index disdain Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
haughty — (adj.) 1520s, an extension of HAUGHT (Cf. haught) (q.v.) high in one s own estimation by addition of Y (Cf. y) (2) on model of might/mighty, naught/naughty, etc. Middle English also had hautif in this sense (mid 15c., from O.Fr. hautif). Related … Etymology dictionary
haughty — *proud, arrogant, insolent, lordly, overbearing, supercilious, disdainful Analogous words: aloof, detached, *indifferent: vain, vainglorious, proud (see under PRIDE n): contemptuous, scornful (see corresponding nouns at DESPISE) Antonyms: lowly… … New Dictionary of Synonyms
haughty — [adj] arrogant assuming, cavalier*, conceited, contemptuous, detached, disdainful, distant, egotistic, egotistical, high, high and mighty*, hoity toity*, imperious, indifferent, lofty, on high horse*, overbearing, overweening, proud, reserved,… … New thesaurus
haughty — ► ADJECTIVE (haughtier, haughtiest) ▪ arrogantly superior and disdainful. DERIVATIVES haughtily adverb haughtiness noun. ORIGIN Old French hault high from Latin altus … English terms dictionary
Haughty Melodic — NOTOC Infobox Album | Name = Haughty Melodic Type = Album Artist = Mike Doughty Released = May 3, 2005 Recorded = 2002 – 2005 Genre = Rock Length = 43:09 Label = ATO Records Producer = Dan Wilson Reviews = *Allmusic Rating|4|5… … Wikipedia
haughty — UK [ˈhɔːtɪ] / US [ˈhɔtɪ] adjective Word forms haughty : adjective haughty comparative haughtier superlative haughtiest proud and unfriendly a haughty expression Derived words: haughtily adverb haughtiness noun uncountable … English dictionary