-
1 tumulus
tumulus ī, m [1 TV-], a heap of earth, mound, hill, hillock: terrenus, Cs.: ignis e speculā sublatus aut tumulo: silvestres: tumuli ex aggere, V. — A sepulchral mound, barrow, grave, tumulus: tumulus, qui corpus eius contexerat: statuent tumulum, V.: Corpora dant tumulo, O.: inanis, a cenotaph, V.* * *mound, hillock; mound, tomb -
2 tumulus
tŭmŭlus, i, m. (late Lat. in the neutr.: HOC TVMVLVM, Inscr. Rein. cl. 20, 197) [tumeo; cf. also tumor and tumidus], a raised heap of earth, a mound, hill, hillock (freq. and class.; cf.: agger, moles).I.In gen.:II.terrenus,
Caes. B. G. 1, 43:ignis e speculā sublatus aut tumulo,
Cic. Verr. 2, 5, 35, § 93:coacervatis cadaveribus, qui superessent ut ex tumulo tela in nostros conicerent,
Caes. B. G. 2, 27:quaeris, utrum magis tumulis prospectuque an ambulatione delecter,
Cic. Att. 14, 13, 1:cum tumulos Albano in monte nivalis Lustrasti, id. Div. poët. 1, 11, 18: vos enim, Albani tumuli atque luci,
id. Mil. 31, 85:silvestres,
id. Cat. 2, 11, 24: pecuda in tumulis deserunt, Att. ap. Non. p. 159, 10:tumuli ex aggere,
Verg. A. 5, 44: tumulus naturalis, Auct. B. Alex. 72, 1.—In partic., a sepulchral mound, barrow, tumulus (cf. sepulcrum):(Demetrius) super terrae tumulum noluit quid statui nisi columellam, etc.,
Cic. Leg. 2, 26, 66:(Alexander) cum in Sigaeo ad Achillis tumulum astitisset,
id. Arch. 10, 24; id. poët. Tusc. 3, 27, 65; Quint. 7, 3, 31:tumulum facere,
Verg. E. 5, 42:hostilem ad tumulum,
id. A. 3, 322:statuent tumulum,
id. ib. 6, 380:tumulo dare corpora,
Ov. M. 2, 326; 4, 157; id. F. 3, 547; id. Tr. 3, 3, 72:tumulum Varianis legionibus structum,
Tac. A. 2, 7:reliquiae tumulo Augusti inferebantur,
id. ib. 3, 3:honorarius,
i. e. a sepulchral monument, cenotaph, Suet. Claud. 1;called also inanis,
Verg. A. 6, 505. -
3 tumulus
mound, grave, heap of earth. -
4 tumulamen
tŭmŭlāmen, ĭnis, n. [tumulus], a sepulchral mound, tumulus, Inscr. Fabr. 634, 290. -
5 cōnspectus
cōnspectus adj. with comp. [P. of conspicio], visible, in full view: tumulus hosti, L.—Striking, distinguished, eminent, noteworthy, remarkable: Pallas in armis, V.: heros in auro, H.: supra modum hominis privati, L.: ne conspectior mors foret, Ta.: supplicium eo conspectius, quod, etc., signal, L.: crimen, glaring, Iu.* * *Iconspecta -um, conspectior -or -us, conspectissimus -a -um ADJvisible, open to view; remarkable/striking/eminent/distinguished; conspicuousIIview, (range of) sight; aspect/appearance/look; perception/contemplation/survey -
6 con-tegō
con-tegō tēxī, tēctus, ere, to cover, roof, bury: piscatorias (navīs), Cs.: locum linteis, L.: caput amictu, V.: se corbe: spoliis contectum corpus, L.: humo, O.: cum arma omnia contecta essent, Cs.: sedes ramis contecta, shadowed, Cu.: in aliquo ramorum nexu contegi, Ta.: qui (tumulus) corpus contexerat.—To conceal by covering, cover, hide, conceal: partīs corporis: iniuriam, T.: libidines fronte: Contegat lumina cortex, efface, O. -
7 ēditus
-
8 ēgredior
ēgredior gressus, ī, dep. [ex + gradior]. I. Intrans, to go out, come forth, march out, go away: ad proelium, Cs.: per medias hostium stationes, L.: extra finīs: ex suis finibus, Cs.: e portu, set sail: a nobis foras, T.: portis, Cs.: Romā: Est urbe egressis tumulus, just outside, V.: unde erant egressi, Cs.: cum senatum egressum vidi, adjourned. — To disembark, land: ex navi, Cs.: ratibus, O.: ad egrediendum locus, Cs.: in terram.— To go up, climb, mount, ascend: scalis, S.: ad summum montis, S.: in tumulum, L.: altius, O. — Fig., to digress, deviate: a proposito. — II. Trans, to go beyond, pass out of, leave: munitiones, Cs.: flumen, S.: urbem, L.—Fig.: modum, to transgress, Ta.: praeturam, to reach a higher honor than, Ta.* * *egredi, egressus sum V DEPgo/march/come out; set sail; land, disembark; surpass, go beyond -
9 grandis
grandis e, adj. with comp. [2 GAR-].—Of things, full-grown, large, great, full, abundant: tumulus, Cs.: vas: fetūs grandiores edere: ilex, S.: grandiores libri: litterae: cothurni, H.: pecunia, a large sum: faenus: aes alienum, S.: pondus argenti: elementa, massive, O.—Of persons, grown up, large, big, tall: virgo, T.: puer.— Advanced in years, aged, old: homo grandior, T.: grandiorem aetatem ad consulatum constituere: non admodum grandis natu: tam grandis natu: iam grandior aevo genitor, O.—Fig., large, great, strong, powerful, weighty, severe: dicam tibi inpin gam grandem, T.: de rebus grandioribus dicere: supercilium, lofty, Iu.: ingenium, O.: praemia meritorum, H.: carmen, Iu.: alumnus, noble, H.— Plur n. as subst: metit Orcus Grandia cum parvis, H.: nec Conamur tenues grandia, H.—Of style, great, lofty, dignified, noble: genus dicendi grandius: rerum gestarum pronuntiator: causidicus: oratores verbis.* * *grandis, grande ADJfull-grown, grown up; large, great, grand, tall, lofty; powerful; aged, old -
10 immineō (in-m-)
immineō (in-m-) —, —, ēre, to project over, lean towards, hang down over, overhang, overarch: Quos super silex Imminet, V.: imminente lunā, shining overhead, H.: in ore impuri hominis imminens, bending towards: gestu omni imminenti, bent towards him: collis urbi Imminet, commands, V.: moenibus tumulus, L.: caelumque quod imminet orbi, O.—To be near to, touch on, border upon, follow up: Imminet hic, sequiturque parem, O.: carcer imminens foro, adjoining, L.: imminentes domini, i. e. future, Ta.—To threaten, menace: instabat agmen atque universum imminebat, Cs.: Imbrium divina avis imminentūm, H.: cum Karthago huic imperio immineret: imminent reges Asiae: Parthi Latio, H.—Fig., to strive eagerly after, be eager for, long for, be intent upon: avaritiā imminenti esse: in exercitūs opprimendi occasionem, L.: ad caedem: ei potestati, L.: exitio coniugis, O.—To be at hand, impend: ea, quae cottidie imminent: mors, quae cottidie imminet: imminentium nescius, Ta. -
11 inānis
inānis e, adj. with comp. and sup, empty, void: vas: domum reddere inanem: naves (opp. onustae), Cs.: naves, dismantled: tumulus, cenotaph, V.: sepulchrum, O.—Void, stripped, deserted, abandoned, unoccupied: civitas: egentes inanesque discedere, empty-handed: equus, without a rider: Absint inani funere neniae, without a corpse, H.: venter, hungry, H.: quod inani sufficit alvo, Iu.: laeva, without rings, H.: litterae, empty: paleae, light, V.: corpus, lifeless: galea, i. e. harmless, V.: umbra, O.: verba, a semblance of speech, V.: Gaurus (an extinct volcano), Iu.: epistula inanis aliquā re utili: ager centum aratoribus inanior est, less populous by: Sanguinis pectus inane, O.: lymphae dolium, H.—Fig., empty, useless, worthless, vain, unprofitable: Laborem inanem capit, T.: honesti inane nomen esse: elocutio: damnatus inani iudicio, Iu.: minae: multae res, ut gloria, unsubstantial: causas nectis inanīs, pretexts, V.: simulatio, Cs.: fama, unfounded, V.: Tempus, leisure, V.: omnia plena consiliorum, inania verborum, poor in words: quae inanissima prudentiae reperta sunt.—Of persons, vain, puffed up, worthless, petty: homo, S.: inanīs Hoc iuvat, empty heads, H.: animus: inaniora ingenia, L.* * *inanis, inane ADJvoid, empty, hollow; vain; inane, foolish -
12 positus
positus adj. [P. of pono], placed, situated, set, planted, standing, lying: Roma in montibus: tumulus opportune ad id, L.: somno positus (i. e. sopitus), V.* * *situation, position; arrangement -
13 propior
propior ius, gen. ōris, adj. comp. (for sup., see proximus) [cf. prope].—In space, nearer, nigher: portus propior, V.: tumulus, L.: Ut propior patriae sit fuga, O.: propior montem suos conlocat, S.— Plur n. as subst: propiora tenens, i. e. pressing nearer, V.—In time, nearer: Septimus octavo propior iam fugerit annus, Ex quo, etc., nearly eight, H.: Maturo funeri, on the verge of, H.— Later, more recent: epistula.— Plur n. as subst, more recent events: ut ad haec propiora veniam.— Fig., closer, more nearly related: quibus propior Quinctio nemo est: gradu sanguinis, O.— More nearly resembling, more like: sceleri quam religioni: tauro, V.: propius vero est, more probable, L.: lingua Britannicae propior, Ta.: scribere Sermoni propiora, H.: propius est fidem, is more credible, L.: quod tamen vitium propius virtutem erat, S.— Nearer, more nearly related, of more concern, of greater import, closer, more intimate: propior societas eorum, qui eiusdem civitatis: sua sibi propiora pericula esse, quam mea: damnum propius medullis, H.: cura, O.— Inclined, attached: Oderat Aenean propior Saturniā Turno, O. -
14 silvestris
silvestris e, adj. [silva], of a wood, of forest, overgrown with woods, wooded, woody: montes: loca, Cs.: tumulus, L.: saltus, Cu.: antra, O.: ager, H.: belua, i. e. a she-wolf: homines, woodmen, H.: umbra, O.: Virgulta, i. e. forest-trees (opp. prolem olivae), V.— Plur n. as subst: culta ex silvestribus facere, woodlands, L.— Growing wild, wild, uncultivated: arbor, V.: corna, H.: baculum, rough, O.— Sylvan, rural, pastoral: Musa, V.* * *silvestris, silvestre ADJwooded, covered with woods; found/situated/living in woodlands; wild, untamed -
15 terrēnus
terrēnus adj. [terra], of the globe, on the earth, earthly, terrestrial, terrene: corpora: umores: bestiarum terrenae sunt aliae, land-animals.—Earthly, sublunary, mortal: eques Bellerophon, H.: numina, O.— Consisting of earth, earthy, earthen: tumulus, Cs.: agger, V.: campus, L.: fornax, O. —As subst n., land, ground, L.* * *terrena, terrenum ADJof earth, earthly; earthy; terrestrial -
16 tumulō
tumulō āvī, ātus, āre [tumulus], to cover with a mound, bury, inter, entomb: quam tumulavit alumnus, O.: neque iniectā tumulabor mortua terrā, Ct.— P. pass. as subst m.: nomen tumulati traxit in urbem, i. e. named the town for the burial (Sybaris), O.* * *tumulare, tumulavi, tumulatus V -
17 tumulōsus
-
18 cenotaphium
cenotaph, empty tomb/monument to one whose body is elsewhere; (tumulus inanis) -
19 Agchises
Anchīses (old orthog. Agchīses, Varr. L. L. Fragm. p. 264 Müll.; nom. Anchisa, Naev. B. Pun. Fragm. ap. Prob. Quint. 1, 5, 61; acc. Ancisem, Att. Trag. Rel. p. 220 Rib.; abl. Anchisā, Verg. A. 5, 244), ae, m., = Anchisês.I.Son of Capys, father of Æneas, who bore him forth from burning Troy upon his shoulders, Enn. Ann. 1, 30; Verg. A. 1, 617; 3, 710 sq.; Ov. M. 9, 425; 13, 640; 13, 680 al.—Hence,II.Derivv.A. B. -
20 Anchises
Anchīses (old orthog. Agchīses, Varr. L. L. Fragm. p. 264 Müll.; nom. Anchisa, Naev. B. Pun. Fragm. ap. Prob. Quint. 1, 5, 61; acc. Ancisem, Att. Trag. Rel. p. 220 Rib.; abl. Anchisā, Verg. A. 5, 244), ae, m., = Anchisês.I.Son of Capys, father of Æneas, who bore him forth from burning Troy upon his shoulders, Enn. Ann. 1, 30; Verg. A. 1, 617; 3, 710 sq.; Ov. M. 9, 425; 13, 640; 13, 680 al.—Hence,II.Derivv.A. B.
См. также в других словарях:
Tumulus — de Garrowby Tumulus d Evessen (Allemagne … Wikipédia en Français
tumulus — [ tymylys ] n. m. • 1811; mot lat. « tertre » ♦ Archéol. Tertre artificiel; amas de terre, de pierres, élevé au dessus d une tombe. ⇒ cairn, galgal, mound . Le tumulus de Gavrinis, en Morbihan. ● tumulus, tumulus ou tumuli nom masculin (latin… … Encyclopédie Universelle
Tumulus — Жанр art progressive folk metal Годы 1997 наши дни Страна … Википедия
TUMULUS — a tumore et mole terrae, Funger. pro Sepulchro, frequens. Antiquitus enim locum sepulturae quisque sibi, antequam moreretur, eligebat, quem nigrô signabat lapide. Cum dein homo defunctus esset, super cadaver terra aggerebatur, Tumulusque fiebat:… … Hofmann J. Lexicon universale
tumulus — TÚMULUS s.m. v. tumul. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 TÚMULUS s.n. v. tumul. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DN … Dicționar Român
tumulus — (n.) ancient burial mound, 1680s, from L. tumulus hillock, from tumere to swell (see THIGH (Cf. thigh)) … Etymology dictionary
Tumulus — Tu mu*lus, n.; pl. {Tumuli}. [L., a mound, a sepulchral mound, probably from tumere to swell. Cf. {Tumid}.] An artificial hillock, especially one raised over a grave, particularly over the graves of persons buried in ancient times; a barrow.… … The Collaborative International Dictionary of English
Tumŭlus — (lat.), Todtenhügel … Pierer's Universal-Lexikon
Tumŭlus — (lat.), Erdhügel; s. Gräber, vorgeschichtliche … Meyers Großes Konversations-Lexikon
tumulus — s. m. 1. [Arqueologia] Monte de terra, cúmulo. 2. Construção de pedra, em forma de cone, que os antigos levantavam sobre as sepulturas … Dicionário da Língua Portuguesa
tumulus — tȕmulus (tȕmul) m DEFINICIJA pov. veći ili manji humak od zemlje pod kojim se nalazi jedan ili više grobova; mogila, nekropola ETIMOLOGIJA lat … Hrvatski jezični portal