-
1 tibia
I.Lit.:B.alterum (os) a priore parte positum, cui tibiae nomen est,
Cels. 8, 1 fin.:et in crure (recedit) tibia a surā,
id. 8, 11.—In gen., the shin-bone, shin, leg:II.posse fieri ut genu esset aut tibia aut talus,
Plin. Ep. 1, 20, 15:sinistram fregit tibiam,
Phaedr. 5, 7, 8. —Transf., a pipe, flute (orig. made of bone;syn. fistula): age tibicen, refer ad labias tibias,
Plaut. Stich. 5, 4, 41:si tibiae inflatae non referant sonum,
Cic. Brut. 51. 192:quemadmodum tibicen sine tibiis canere non possit,
id. de Or. 2, 83, 338:et fidibus et tibiis canere,
Quint. 1, 10, 14:cantus tibiarum,
id. 1, 11, 7:tibia digitis pulsata canentum,
Lucr. 4, 585:modulate canentes tibiae,
Cic. N. D. 2, 8, 22:septenarios ad tibiam fundere,
id. Tusc. 1, 44, 107:ubi curva choros indixit tibia Bacchi,
Verg. A. 11, 737:biforem dat tibia cantum,
id. ib. 9, 618:tibia non ut nunc orichalco vincta tubaeque Aemula, sed tenuis simplexque,
Hor. A. P. 202:Phrygio curva sono,
Tib. 2, 1, 86:sub cantu querulae tibiae,
Hor. C. 3, 7, 30:acris,
id. ib. 1, 12, 1:Berecyntia,
id. ib. 3, 19, 19;4, 1, 23: sonante mixtum tibiis carmen lyra,
id. Epod. 9, 5:adunco tibia cornu,
Ov. M. 3, 533:infracto Berecynthia tibia cornu,
id. ib. 11, 16:longa,
id. F. 6, 698: scienter tibiis cantasse, Nep. praef. 1; id. Epam. 2, 1: dextera tibia alia quam sinistra, perh. treble and bass pipes, Varr. R. R. 1, 2, 15; cf.: modos fecit Flaccus Claudii [p. 1871] filius; tibiis paribus dextris et sinistris, i. e. at first with a pair of treble and then with a pair of bass pipes, Didasc. Ter. And.; cf.: acta primum tibiis imparibus, deinde duabus dextris, id. Heaut.; v. Serv. ad Verg. A. 9, 618;and v. Dict. of Antiq. s. v.—Prov.: paene apertis, ut aiunt, tibiis,
from all the holes, with a loud voice, Quint. 11, 3, 50 Spald. -
2 tībia
tībia ae, f a large shin-bone, tibia, shin, leg: sinistram fregit tibiam, Ph.—(Because the first flutes were of bone), a pipe, flute: ut cantu tibiarum vicinitas personet: tibiae inflatae: septenarios fundat ad tibiam: curva, V.: Tibia non tubae Aemula, sed tenuis simplexque, H.: scienter tibiis cantasse, N.* * *flute, pipe; (tube with holes for stops); tibia, shin-bone -
3 flō
-
4 cantus
cantus, ūs, m. [id.], the production of melodious sound, a musical utterance or expression, either with voice or instrument; hence, song, singing, playing, music (while carmen is prop. the contents or substance of the song, etc.; cf.:I.qui enim cantus moderatā oratione dulcior invenire potest? Quod carmen artificiosā conclusione aptius?
Cic. de Or. 2, 8, 34).In gen.A.Of persons.1.With the voice, a singing, song; in full, cantus vocum, Cic. Rosc. Am. 46, 134:2.fit etiam saepe vocum gravitate et cantibus ut pellantur animi, etc.,
id. Div. 1, 36, 80:cantus vocis juvat sociatā nervorum concordiā,
Quint. 5, 10, 124:oris,
id. 11, 3, [p. 282] 23:Sirenum,
Cic. Fin. 5, 18, 49; Quint. 5, 8, 1; cf. Juv. 9, 150:comissationes, cantus, symphoniae,
Cic. Cael. 15, 35; id. Verr. 2, 5, 13, § 31; id. Fin. 5, 18, 49; Lucr. 5, 1406:felices cantus ore sonante dedit,
Tib. 3, 4, 40:cantu tremulo (i.e. voce anili),
Hor. C. 4, 13, 5:praecipe lugubres Cantus,
id. ib. 1, 24, 3:longum cantu solata laborem,
Verg. G. 1, 293; cf.:est etiam in dicendo quidam cantus obscurior,
musical play of voice, Cic. Or. 17, 57.—With instruments, a playing, music:B.in nervorum vocumque cantibus,
Cic. Tusc. 1, 2, 4; id. Rosc. Am. 46, 134:citharae,
Hor. C. 3, 1, 20:horribili stridebat tibia cantu,
Cat. 64, 264:querulae tibiae,
Hor. C. 3, 7, 30:dulcis tibia cantu,
Tib. 1, 7, 47:bucinarum,
Cic. Mur. 9, 22:simul ac tubarum est auditus cantus,
Liv. 25, 24, 5:lyrae,
Plin. 34, 8, 19, § 72:tibicines, qui fidibus utuntur, suo arbitrio cantus numerosque moderantur,
Cic. Tusc. 5, 36, 104:cantu tubarum convocare concilium, Auct. B. G. 8, 20: raucisonoque mi-nantur cornua cantu,
Lucr. 2, 619:rauco strepuerunt cornua cantu,
Verg. A. 8, 2.—Of an actor: tardiores tibicinis modos et cantus remissiores facere,
Cic. de Or. 1, 60, 254.—Of birds, etc.:II.raucisoni cantus,
Lucr. 5, 1084:cantus avium et volatus,
Cic. Div. 1, 42, 94; Hor. C. 3, 1, 20; App. Flor. 2, p. 349:volucrum,
Quint. 10, 3, 24.—Of the nightingale, Phaedr. 3, 18, 2; Plin. 10, 29, 43, § 81.—Of the cock, a crowing: (galli) favent faucibus russis cantu plausuque premunt alas, Enn. ap. Cic. Div. 2, 26, 57 (Trag. Rel. v. 251 Vahl.); Cic. Mur. 9, 22; id. Div. 2, 26, 56:sub galli cantum,
at daybreak, cock-crowing, Hor. S. 1, 1, 10:vigil ales cristati cantibus oris Evocat Auroram,
Ov. M. 11, 597; Plin. 10, 21, 24, § 46; Quint. 11, 3, 51:fulix fundens e gutture cantus, Cic. Div, poët. 1, 8, 14: perdix testata gaudia cantu est,
Ov. M. 8, 238:seros exercet noctua cantus,
Verg. G. 1, 403:(cycni) cantus dedere,
id. A. 1, 398.—Esp.A.Prophetic or oracular song:B.veridicos Parcae coeperunt edere cantus,
Cat. 64, 306; cf. Tib. 1, 8, 4.—An incantation, charm, magic song, etc.: cantusque artesque magorum. Ov. M. 7, 195; 7, 201:at cantu commotae Erebi de sedibus imis Umbrae ibant,
Verg. G. 4, 471:magici,
Col. 10, 367:Haemoniis agitare cantibus umbras,
Val. Fl. 6, 448:amores Cantibus solvere,
Tib. 1, 2, 60; 1, 2, 45; 1, 2, 53:cantus e curru Lunam deducere tentat,
id. 1, 8, 19; 4, 1, 63; 4, 4, 10; Ov. H. 12, 167; id. M. 4, 49. -
5 flo
flo, flāvi, flātum, 1, v. n. and a. [root fla-; Gr. ek-phlainô, to stream forth; phlasmos, vain-glorying; hence, Lat. flatus, flabrum, etc., flos, flōreo, Flōra; Germ. blasen, blähen;I.Eng. blow, bloom, blast, etc.,
Curt. Gr. Etym. p. 301; cf. Grimm, Wörterb. s. v. blähen, blasen].Neutr., to blow (class.; cf.:II.spiro, halo): belle nobis flavit ab Epiro lenissimus ventus,
Cic. Att. 7, 2, 1:corus ventus in his locis flare consuevit,
Caes. B. G. 5, 7, 3; id. B. C. 3, 25, 1; 3, 26 fin.; Quint. 12, 10, 67; Ov. M. 7, 664:Etesiae contra fluvium flantes,
Lucr. 6, 717:quinam flaturi sint venti,
Plin. 3, 9, 14, § 94:inflexo Berecynthia tibia cornu Flabit,
will blow, sound, Ov. F. 4, 181.—Prov.: simul flare sorbereque haud factu facile'st: ego hic esse et illic simitu hau potui, i. e. to do two opposite things at once, as we say, to blow hot and cold with the same breath, Plaut. Most. 3, 2, 104.—Act., to blow, blow at, blow out, blow up, or blow away (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.).A.Lit.:2.hieme anima, quae flatur, omnium apparet,
which is emitted, Varr. L. L. 6, § 9 Müll.: Chimaera Ore foras acrem flaret de corpore flammam. Lucr. 5, 906:pulvis vento flatus, Auct. B. Afr. 52, 4: tibia flatur,
is blown, Ov. F. 4, 341:Phrygius lapis flatur follibus, donec rubescat,
is blown upon, Plin. 36, 19, 36, § 143.—Transf., to cast or coin metals by blowing:B.aes antiquissimum, quod est flatum, pecore est notatum,
Varr. R. R. 2, 1, 9:flata signataque pecunia,
Gell. 2, 10, 3.—Hence, the directors of the mint were called triumviri auro argento aeri flando feriundo (abbrev. III. VIRI A. A. A. F. F.), Inscr. Orell. 569; v. ferio.—Trop.:omisso magna semper flandi tumore,
of high-flown, bombastic talk, Quint. 12, 6, 5: spernere succina, flare rosas, Fulva monilia respuere, qs. to blow away, i. e. to despise, Prud. steph. 3, 21. -
6 querela
I.Lit.A.Ingen.:B.intervenit nonnullorum querelis,
Cic. Q. Fr. 1, 2, 1, § 2:hominum vel admiratio vel querela,
id. Lael. 1, 2:inveterata,
id. ib. 10, 36:epistula plena querelarum,
id. Q. Fr. 3, 8, 1:longae,
Ov. F. 4, 83:vestrum beneficium nonnullam habet querelam,
gives some occasion for complaint, Cic. Fam. 10, 28, 1:his de tot tantisque injuriis,
id. Sest. 30, 64:cui sunt inauditae cum Deiotaro querelae tuae?
id. Deiot. 3, 9:querela Lucretiae patris ac propinquorum,
id. Rep. 2, 25, 46:QVI VIXIT SINE VLLA QVERELA CVM CONIVGE,
without any complaint, Inscr. Grut. 480, 5.—With obj.-gen.:frontis tui,
Cic. Pis. 1, 1:querela temporum,
against the times, id. Fam. 2, 16, 1:aequalium meorum,
id. Sen. 3, 7.— With quod:an quod a sociis eorum non abstinuerim, justam querelam habent,
Liv. 32, 34, 5.—With obj.clause:falsa est querela, paucissimis hominibus vim percipiendi, quae tradantur, esse concessam,
Quint. 1, 1, 1. —In partic., a complaint, accusation (postAug.):II.advocati flagitabant, uti judex querelam inspiceret,
Petr. 15:frequentes,
Dig. 5, 2, 1:instituere,
to institute, ib. 5, 2, 8; 5, 2, 21; Val. Max. 9, 10, 2. —Transf.A.A plaintive song for lulling children to sleep:B.longa somnum suadere querela,
Stat. Th. 5, 616. —A plaintive sound, plaintive note, plaint; of animals or instruments. —C.Of swans: tollunt lugubri voce querellam,
Lucr. 4, 546.—Of frogs: et veterem in limo ranae cecinere querellam,
Verg. G. 1, 378; cf. id. A. 8, 215.—Of doves, Plin. 10, 34, 52, § 104.— Of the plaintive tones of the tibia:dulcesque querellas, Tibia quas fundit,
Lucr. 4, 584; 5, 1384.—A pain that occasions complaining, a complaint, disease, malady:pulmonis ac viscerum querelas levare,
Sen. Q. N. 3, 1, 3; Traj. ap. Plin. Ep. 10, 18 (29), 1. -
7 querella
I.Lit.A.Ingen.:B.intervenit nonnullorum querelis,
Cic. Q. Fr. 1, 2, 1, § 2:hominum vel admiratio vel querela,
id. Lael. 1, 2:inveterata,
id. ib. 10, 36:epistula plena querelarum,
id. Q. Fr. 3, 8, 1:longae,
Ov. F. 4, 83:vestrum beneficium nonnullam habet querelam,
gives some occasion for complaint, Cic. Fam. 10, 28, 1:his de tot tantisque injuriis,
id. Sest. 30, 64:cui sunt inauditae cum Deiotaro querelae tuae?
id. Deiot. 3, 9:querela Lucretiae patris ac propinquorum,
id. Rep. 2, 25, 46:QVI VIXIT SINE VLLA QVERELA CVM CONIVGE,
without any complaint, Inscr. Grut. 480, 5.—With obj.-gen.:frontis tui,
Cic. Pis. 1, 1:querela temporum,
against the times, id. Fam. 2, 16, 1:aequalium meorum,
id. Sen. 3, 7.— With quod:an quod a sociis eorum non abstinuerim, justam querelam habent,
Liv. 32, 34, 5.—With obj.clause:falsa est querela, paucissimis hominibus vim percipiendi, quae tradantur, esse concessam,
Quint. 1, 1, 1. —In partic., a complaint, accusation (postAug.):II.advocati flagitabant, uti judex querelam inspiceret,
Petr. 15:frequentes,
Dig. 5, 2, 1:instituere,
to institute, ib. 5, 2, 8; 5, 2, 21; Val. Max. 9, 10, 2. —Transf.A.A plaintive song for lulling children to sleep:B.longa somnum suadere querela,
Stat. Th. 5, 616. —A plaintive sound, plaintive note, plaint; of animals or instruments. —C.Of swans: tollunt lugubri voce querellam,
Lucr. 4, 546.—Of frogs: et veterem in limo ranae cecinere querellam,
Verg. G. 1, 378; cf. id. A. 8, 215.—Of doves, Plin. 10, 34, 52, § 104.— Of the plaintive tones of the tibia:dulcesque querellas, Tibia quas fundit,
Lucr. 4, 584; 5, 1384.—A pain that occasions complaining, a complaint, disease, malady:pulmonis ac viscerum querelas levare,
Sen. Q. N. 3, 1, 3; Traj. ap. Plin. Ep. 10, 18 (29), 1. -
8 tibiale
tībĭālis, e, adj. [tibia].I.Of or belonging to the shin-bone or tibia, tibial; hence, subst.: tībĭāle, is, n., a warm wrappage about the shins, a kind of stockings or leggings:II.hieme feminalibus et tibialibus muniebatur,
Suet. Aug. 82:si miles tibiale vel umerale alienavit,
Dig. 49, 16, 14, § 1.—Of or belonging to the flute, flute-:harundo tibialis calami,
used for flutes, Plin. 16, 36, 66, § 168:tibialis aura gemit,
Sid. Ep. 9, 13 in carm. 2 med. -
9 tibialis
tībĭālis, e, adj. [tibia].I.Of or belonging to the shin-bone or tibia, tibial; hence, subst.: tībĭāle, is, n., a warm wrappage about the shins, a kind of stockings or leggings:II.hieme feminalibus et tibialibus muniebatur,
Suet. Aug. 82:si miles tibiale vel umerale alienavit,
Dig. 49, 16, 14, § 1.—Of or belonging to the flute, flute-:harundo tibialis calami,
used for flutes, Plin. 16, 36, 66, § 168:tibialis aura gemit,
Sid. Ep. 9, 13 in carm. 2 med. -
10 ācer
ācer ācris, ācre, adj. with comp. and sup. [2 AC-], to the senses, sharp, piercing, penetrating, cutting, irritating, pungent: oculi: favilla non acris, no longer glowing, O.: acrior voltus, keener look, O.: acrem flammae sonitum, V.: acri tibiā, H.: canes naribus acres, O.: acetum, H.: stimuli, V.: sol acrior, fierce, H.: stomachus, irritated, H.: hiemps, severe, H.: Aufidus, impetuous, H.— Of mind, etc., violent, vehement, consuming, bitter: odium: dolor, V.: supplicia.—Of intellectual qualities, subtle, acute, penetrating, sagacious, shrewd: animus: ingenium: memoria, ready. — Of moral qualities, active, ardent, eager, spirited, keen, brave, zealous: milites: in armis, V.: acerrimus armis, V.: acer equis, spirited charioteer, V. — Violent, hasty, quick, hot, passionate, fierce, severe: cupiditas: pater acerrimus, enraged, angry, T.: acres contra me: voltus in hostem, H.: virgines in iuvenes unguibus, H.: leo, N.—As subst: ridiculum acri fortius magnas secat res, more effectually than severity, H. — Fig.: prima coitiost acerruma, i. e. most critical, T.: amor gloriae, keen: pocula, excessive, H.: concursus, Cs.: fuga, impetuous, V.: (vos) rapit vis acrior, an irresistible impulse, H.: regno Arsacis acrior est Germanorum libertas, more formidable, Ta.* * *Imaple tree; wood of the maple tree; mapleIIacris -e, acrior -or -us, acerrimus -a -um ADJsharp, bitter, pointed, piercing, shrill; sagacious, keen; severe, vigorous -
11 aemulus
aemulus adj. [2 IC-, AIC-], striving earnestly after, emulating, rivalling, vying with, emulous: laudis: studiorum: itinerum Herculis, L. — Envious, jealous, grudging, malicious: Triton, V.— As subst, a rival: alqm tamquam aemulum removere. — Of things, rivalling, comparable, similar: tibia tubae, H.: Carthago inperi Romani, S.* * *Iaemula, aemulum ADJenvious, jealous, grudging, (things) comparable/equal (with/to)IIrival, competitor, love rival; diligent imitator/follower; equal/peer -
12 biforis
biforis e, adj. [bi- + foris], with two doors, folding: valvae, O.: cantus (tibiae), i. e. of the double tibia, V.* * *biforis, bifore ADJhaving two leaves/casements (door/window)/openings, folding; from a double pipe -
13 cantō
cantō āvī, ātus, āre. freq. [cano]. I. Intrans., of men, to produce melodious sounds, sound, sing, play: Pamphilam Cantatum provocemus, T.: saltare et cantare: Arcades ambo Et cantare pares, V.: cantando victus, V.: non est Cantandum, i. e. there is no occasion for fiction, Iu.: structis avenis, O.: ad chordarum sonum, N.: tibiis, N.: ad manum histrioni, to accompany the actor, L.: gallis signum dedisse cantandi, to crow.—Of instruments, to sound, resound: Cantabat fanis, cantabat tibia ludis, O. — II. Trans., with cognate acc., to sing, play, recite: Hymenaeum, T.: haec versibus isdem, drawl, Iu.: Nil praeter Calvum (i. e. Calvi carmina), H.: cantatum carmen, an incantation, O. —With definite obj., to sing, celebrate, praise in song<*> amicam, H.: proelia virginum, H.: Pythia (sc. certamina), H.: deum, Tb.: cantari dignus, V.—To reiterate, harp upon, warn against: harum mores, T.: istum Caesarem: totā cantabitur urbe, become a byword, H.—To use enchantments, practise incantations, enchant, charm: cantando rumpitur anguis, V.: cantata Luna, exorcised by magic, Pr.* * *Icantare, cantavi, cantatus Vsing; play (roles/music); recite; praise, celebrate; forewarn; enchant, bewitchII -
14 ebur
ebur oris, n ivory: ex ebore factum: puer quale Lucet ebur, V.: ebur coemere, works in ivory: maestum, statues of ivory, V.: Inflavit ebur, blew the tibia, V.: ense vacuum, scabbard, O.: curule, chair, H.—An elephant, Iu. -
15 forāmen
forāmen inis, n [1 FOR-], an opening, aperture, orifice, hole: in eo (scuto) foramina, Cs.: tibia simplex foramine pauco, H.: foramina tectis Addidit, O.: foramina quae patent ad animum a corpore: operculi foramina, L.* * *hole, aperture; fissure -
16 furiōsus
furiōsus adj. with comp. and sup. [furia], full of madness, mad, raging, furious: ego te non furiosum putem?: mulier scelere: bello Thrace, H.: genus dicendi: inceptum, L.: furiosior amor, O.: furiosius peccatum, H.: alqs furiosissimus: tibia, maddening, O.* * *furiosa, furiosum ADJfurious, mad, frantic, wild -
17 multiforus
multiforus adj. [multus+1 FOR-], pierced with many holes: multifori tibia buxi, O. -
18 murmur
murmur uris, n a murmur, murmuring, hum, roar, growling, grumbling, crash: populi, L.: serpitque per agmina murmur, V.: pro verbis murmura reddunt, roars (of lions), O.: strepit omnis murmure campus, hum (of bees), V.: maris: ventosum, the rushing wind, V.: exanimes primo murmure caeli, i. e. thunder, Iu.: cornuum, sound, H.: inflati buxi, i. e. of the tibia, O.* * *Imurmur/mutter; whisper/rustle, hum/buzz; low noise; roar/growl/grunt/rumbleIImurmur/mutter; whisper/rustle, hum/buzz; low noise; roar/growl/grunt/rumble -
19 paucus
paucus adj. with comp. and sup. [PAV-], few, little: in diebus paucis Chrysis moritur, T.: his paucis diebus, a few days ago: causae: paucorum hominum (i. e. paucis hominibus familiariter utens), H.: ne pauciores cum pluribus manum consererent, S.: tibia simplex foramine pauco, H.— Plur m. as subst, few, a few: ut poena ad paucos perveniret: calumnia paucorum, S.— The few, select few: paucorum potentia, S.: paucorum iudicium. —Esp., in phrases with in or inter, especially, eminently, extraordinarily: pugna inter paucas me morata, L.: Hector, in paucis Alexandro carus, Cu. — Plur n. as subst, a few things, little, a few words: pauca monere, briefly, S.: paucis te volo, T.: pauca refert, V.: pauca respondere, H.: cetera quam paucissimis absolvam, S.* * *Ipauca -um, paucior -or -us, paucissimus -a -um ADJlittle, small in quanity/extent; few (usu. pl.); just a few; small number ofIIonly a small/an indefinite number of people (pl.), few; a few; a select few -
20 prae-sonō
prae-sonō uī, —, āre, to sound before: praesonuit sollemni tibia cantu, O.
См. также в других словарях:
tibia — [ tibja ] n. m. • 1541; mot lat. « flûte », puis « os » à l époque impériale ♦ Le plus gros des deux os de la jambe, en forme de prisme triangulaire. Tibia et péroné. Fracture du tibia. Partie antérieure de la jambe, où se trouve le tibia. Tibias … Encyclopédie Universelle
tibia — TÍBIA, tibii, s.f. Os lung şi gros al piciorului, situat între genunchi şi gleznă, lângă peroneu, cu care formează scheletul gambei. [pr.: bi a] – Din fr., lat. tibia. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 TÍBIA s. (anat.) fluier,… … Dicționar Român
Tibia — Tibia … Википедия
Tibia — (lat.) bezeichnet das Schienbein den Unterschenkel bei Gliederfüßern, siehe Tibia (Gliederfüßer) eine Gattung von Meeresschnecken, siehe Tibia (Schnecken) ein antikes Rohrblattinstrument, siehe Aulos eine Knochenflöte namentlich: Tibia… … Deutsch Wikipedia
tibia — f. anat. Hueso par, largo y voluminoso que se halla en la parte anterior e interna de la pierna, junto al peroné. Se articula con el fémur por la parte superior, con el astrágalo (del pie) por la parte inferior y con el peroné, por el lateral.… … Diccionario médico
Tibia — [lateinisch, eigentlich »ausgehöhlter Stab«] die, /...biae, 1) Anatomie: das Schienbein (Bein). Bei Insekten die Schiene als Teil des Beins. 2) Musik: ursprünglich eine altrömische Knochenflöte, später lateinische Bezeichnung für ein dem … Universal-Lexikon
tibia — (n.) lower leg bone, 1726, from L. tibia shinbone, also pipe, flute, in which sense it originally came into English (1540s). Of unknown origin. The Latin plural is tibiæ … Etymology dictionary
tibia — tȋbia ž DEFINICIJA glazb. 1. pov. a. prvobitno koštana svirala b. puhaći instrument s dvostrukim jezičkom, ekvivalent grčkom aulosu 2. kod orgulja, jedan od registara iz skupine flauta ETIMOLOGIJA lat. tibia … Hrvatski jezični portal
tibia — (Del lat. tibĭa). 1. f. Anat. Hueso principal y anterior de la pierna, que se articula con el fémur, el peroné y el astrágalo. 2. Zool. Una de las piezas, alargada en forma de varilla, de las patas de los insectos, que por uno de sus extremos se… … Diccionario de la lengua española
tibia — [tib′ē ə] n. pl. tibiae [tib′ē ē΄] or tibias [L < ?] 1. the inner and thicker of the two bones of the human leg between the knee and the ankle; shinbone: see SKELETON 2. a corresponding bone in the leg of other vertebrates 3. the fourth… … English World dictionary
Tibia — Tib i*a, n.; pl. {Tibi[ae]}. [L.] 1. (Anat.) The inner, or preaxial, and usually the larger, of the two bones of the leg or hind limb below the knee. [1913 Webster] 2. (Zo[ o]l.) The fourth joint of the leg of an insect. See Illust. under… … The Collaborative International Dictionary of English