szczere

См. также в других словарях:

• szczery — Szczere pole, szczera pustka «o terenie pozbawionym zabudowań, odludnym»: – Kiedy dotrze pociąg z Zakopanego? Bo miał być wczoraj wieczorem – padają nerwowe pytania. – Nie mam pojęcia – informatorka bezradnie wzrusza ramionami. – Utknął gdzieś w… …   Słownik frazeologiczny

• szczery — szczeryerzy, szczeryrszy 1. «nie ukrywający swoich myśli, uczuć, zamiarów; nieskryty, otwarty, prawdomówny, niefałszywy; będący wyrazem czyjejś prawdomówności; nie udany, rzeczywisty, rzetelny» Szczery kolega, przyjaciel. Szczery charakter.… …   Słownik języka polskiego

• złoto — I n III, Ms. złocie, blm 1. «(Au) pierwiastek chemiczny z podgrupy miedziowców, liczba atomowa 79; metal szlachetny o barwie żółtej, miękki, kowalny, ciągliwy, odporny na działanie tlenu, powietrza, kwasów; w przyrodzie występuje rzadko,… …   Słownik języka polskiego

• szczery — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym Ia, szczeryerzy, szczeryerszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zawsze mówiący prawdę, nieoszukujący, nieukrywający swych zamiarów, wiarygodny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szczery człowiek,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Konstanty Gorbatowski — (* 19. September 1914 in Kiew[1]; † 1984 in Gdańsk) war ein polnischer Maler. Besonders beliebt waren seine Werke in Italien, wo er als „romantischer Surrealist“ bezeichnet wurde[2][3]. Er war verheiratet und hatte einen Sohn und eine Tochter[1] …   Deutsch Wikipedia

• pole — 1. Martwe pole «fragment jezdni niewidoczny dla kierowcy w danym momencie w żadnym z lusterek»: (...) pogorszeniu uległa widoczność do tyłu (zwiększyło się tzw. martwe pole). DD 16/02/2001. 2. Oddać komuś pole, ustąpić komuś pola «wycofać się z… …   Słownik frazeologiczny

• złoto — 1. Czarne złoto «węgiel kamienny»: W okresie międzywojennym głównym naszym bogactwem był węgiel kamienny. Dzisiaj wydobycie tego czarnego złota wzrosło czterokrotnie i wynosi przeszło 120 milionów ton. Jestem 7/1968. 2. Ktoś, coś (jest) jak złoto …   Słownik frazeologiczny

• brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego

• gra — ż IV, CMs. grze; lm D. gier 1. «zabawa towarzyska prowadzona według pewnych zasad, niekiedy połączona z hazardem, granie; w sporcie: rozgrywka prowadzona między zawodnikami lub zespołami według zasad określonych regulaminem danej dyscypliny;… …   Słownik języka polskiego

• gratulacja — ż I, DCMs. gratulacjacji; lm D. gratulacjacji (gratulacjacyj) zwykle w lm «powinszowania, wyrazy uznania składane komuś z okazji jakiegoś sukcesu, szczęśliwego wydarzenia itp.» Serdeczne, szczere gratulacje. Otrzymać, przyjąć od kogoś gratulacje …   Słownik języka polskiego

• ludzie — DB. ludziedzi, N. ludźmi; lp → człowiek, forma supletywna rzeczownika człowiek a) w zn. 1: Ludzie nauki, teatru. Ludzie pióra. Ludzie epoki odrodzenia, oświecenia. Tłum, gromada, grupka, garstka ludzi. Wiele ludzi. Dwoje, troje ludzi (o… …   Słownik języka polskiego