-
1 sustentatio
sustentātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] Dig. aliment, entretien. [st2]2 [-] Cic. Vulg. action de suspendre, action de retenir, délai, remise, retard. [st2]3 [-] Quint. action de retenir l'auditeur (t. de rhét.).* * *sustentātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] Dig. aliment, entretien. [st2]2 [-] Cic. Vulg. action de suspendre, action de retenir, délai, remise, retard. [st2]3 [-] Quint. action de retenir l'auditeur (t. de rhét.).* * *Sustentatio, Verbale. Delayement, Dilation. -
2 sustentātīō
sustentātīō ōnis, f [sustento], a deferring, delay, forbearance: mora et sustentatio. -
3 sustentatio
sustentātĭo, ōnis, f. [id.].I.A deferring, delay; forbearance (very rare).A.In gen.:B.habere aliquam moram et sustentationem,
Cic. Inv. 2, 49, 146:quae sustentatio sui recte patientia nominatur,
Lact. 6, 18, 32.—In partic., in rhetoric, a figure of speech where the orator defers the mention of something, keeping the hearer in doubt, a suspension, Cels. ap. Quint. 9, 2, 22.—II. -
4 sustentatio
sustentātio, ōnis f. [ sustento ]1) задержка, отсрочка ( habere aliquam moram et sustentationem C)2) сдерживание, сдержанность (s. sui patientia nominatur Lact)3) содержание, питание ( alicujus Dig) -
5 sustentatio
sustentātio, ōnis, f. (sustento), I) das Stützen, casae, Serv. Verg. ecl. 2, 29. – II) übtr.: 1) die Erhaltung, Ernährung, mulieris, Ulp. dig. 34, 3, 22. § 9. – 2) die Zurückhaltung, sui, Lact. 6, 18, 32. – 3) das Hinhalten, der Aufschub, die Verzögerung, a) übh., Cic. de inv. 2, 146. – b) insbes., als Redefigur, das Hinhalten der Zuhörer, die Spannung, Cels. b. Quint. 9, 2, 22. Rufin. de fig. sent. § 34.
-
6 sustentatio
sustentātio, ōnis, f. (sustento), I) das Stützen, casae, Serv. Verg. ecl. 2, 29. – II) übtr.: 1) die Erhaltung, Ernährung, mulieris, Ulp. dig. 34, 3, 22. § 9. – 2) die Zurückhaltung, sui, Lact. 6, 18, 32. – 3) das Hinhalten, der Aufschub, die Verzögerung, a) übh., Cic. de inv. 2, 146. – b) insbes., als Redefigur, das Hinhalten der Zuhörer, die Spannung, Cels. b. Quint. 9, 2, 22. Rufin. de fig. sent. § 34.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sustentatio
-
7 sustentatio
sustentatio, onis, f., forbearance, R. 3:26.* -
8 sustentatio
содержание, помощь (1. 35. 49 § 6 D. 1, 3. 1. 29 C. 5, 12).Латинско-русский словарь к источникам римского права > sustentatio
-
9 Aufenthalt
Aufenthalt, I) das Verweilen an einem Orte: commoratio. – statio. mansio (mit dem Nbbgr. des längeren Verweilens). – habitatio (das Wohnenan einem Orte). – Au. auf dem Lande, rusticatio: Au. in der Fremde, peregrinatio: seinen Au. auf dem Lande, in der Fremde haben, s. aufhalten (sich): seinen Au. auf dem Lande nehmen, rus ire, abire: seinen Au. in der Fremde nehmen, peregre abire od. proficisci: er begab sich nach Argos, um da seinen Au. zu nehmen, Argos habitatum concessit. – einem den Au. bei sich gestatten, alqm recipere (übh. aufnehmen); moenibus tectisque od. tectis ac sedibus suis recipere alqm (in seinen Mauern etc. aufnehmen, von einem Staate, der einen Flüchtling aufnimmt): in diesen Zeiten ist der Au. in Rom für einen braven Mann ein wahres Elend, hoc tempore bono viro Romae esse miserrimum est: durch den Au. unter dem Vieh, inter pecus habendo (dadurch, daß man ihn sich unter dem Vieh aufhalten läßt): alle Jahre seines dortigen Au., omnes illic quos habitabat anni. – II) der Ort, wo man sich aufhält: sedes. domicilium (Wohnsitz). – habitatio (Wohnung). – deversorium (Herberge auf der Reise). – cubile. lustrum (Lager der wilden Tiere). – latibulum. [195] receptaculum (Ort zum Verbergen, ersteres auch bes. für Tiere). – der (jetzige) Au. jmds., locus, ubi est alqs (vgl. eo, ubi rex erat, venit, er kam nach dem Au. des Königs). – seinen festen Au. (d. i. Wohnung) wo nehmen, s. ansiedeln (sich): seinen Au. verändern, sedem alio transferre. – III) Verzögerung, Hindernis: mora (Verzug). – sustentatio (Hinhaltung, Aufschub); verb. mora et sustentatio. – impedimentum (Hindernis). – Au. machen, moram interponere; einer Sache, alci rei moram facere, afferre, inferre, obicere: jmdm., alci moram afferre od. alqm morari (verzögern); alqm impedire (hindern): keinen Au. leiden, cunctationem non recipere: ohne Au., s. sogleich.
-
10 paradoxa
părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.I.pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—II. A.A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—B.In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4. -
11 paradoxon
părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.I.pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—II. A.A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—B.In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4. -
12 paradoxum
părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.I.pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—II. A.A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—B.In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4. -
13 paradoxus
părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.I.pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—II. A.A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—B.In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4. -
14 paradoxos
paradoxos, on (παράδοξος), wider Erwarten, wunderbar, seltsam, paradox, nur subst.: I) paradoxos, ī, m. = παραδοξονίκης, wider Erwarten Sieger, von jmd., der an einem Tage in der lucta u. dem pancratium gesiegt hat, Plur. bei Augustin. de rhet. § 17 ed. Halm. – u. von Mimen, Plur. bei Schol. Iuven. 8, 184. – II) paradoxon, ī, n., A) eine Redefigur, rein lat. sustentatio od. inopinatum, das Hinhalten, die Spannung des Zuhörers, Isid. orig. 2, 21, 29 (griech. bei Rufinian. de fig. sent. § 34). – B) ein paradoxer Satz, Augustin. de rhet. § 21. – Plur. paradoxa, ōrum, n. (παράδοξα), paradoxe Sätze, von Cicero übersetzt durch quae sunt mirabilia contraque opinionem omnium (= auffallende u. der Meinung aller zuwiderlaufende Sätze) od. bl. durch mirabilia (wunderliche Sätze, Stoicorum, s. Cic. parad. prooem. § 4; Acad. 2, 136 (bei Müller griech.).
-
15 Erhalterin
Erhalterin, conservatrix (Erretterin). – altrix (Ernährerin). – Erhaltung, I) Errettung: conservatio. tuitio (als Handlung). – salus. incolumitas (unverletzter Zustand). – Auch durch die Verba unter »erhalten no. II«, z.B. die notwendige E. der Ufer, necessitas tuendarum riparum. – durch jmds. E., alqo incolumi. – II) Ernährung: sustentatio (ICt). – Auch durch die Verba sustinere, sustentare, alere, verb. alere ac sustinere, z.B. dieses dient zu unserer E., hāc re alimur ac sustinemur.
-
16 ernähren
ernähren, nutrire alqm (nähren, d. i. füttern, Nahrung, Essen u. Trinken geben). – alere (ernähren, im weitern Sinne, d. i. erhalten, alles was zur Subsistenz dient, darreichen). – onstinere, sustentare alqm. victum alci praebere (jmd. erhalten, für seinen Unterhalt sorgen). – sich durch etw. e., alere se alqā re (z.B. se suosque latrociniis); victum quaeritare alqā re (z.B. lanā ac telā): sich durch etw. ärmlich e., sustentare paupertatem alqā re (z.B. coronas venditando): sich kümmerlich e., victum sibi aegre quaerere: sich kümmerlich mit seiner Hände Arbeit e., manuum mercede tolerare inopiam. – ernährend, almus (bes. von der Erde). – Ernährer, nutritor. nutricius (der Nährer, Erzieher in phys. Hinsicht). – altor (der Ernährer, Erhalter in allem, was zur Subsistenz dient). – Ernährerin, nutrix. nutricula (die Nährerin, Amme u. dgl.). – altrix (die Ernährerin, Erhalterin in allem, was zur Subsistenz dient). – Ernährung, sustentatio (die Erhal tung durch Sorge für den Unterhalt, ICt.).
-
17 Hinhalten [2]
Hinhalten, das, - ung, die, sustentatio (Aufhaltung). – dilatio (Aufschub, z.B. exitii). – od. durch Umschr. mit den Verben unter »hinhalten«, z.B. durch H. u. Aufschub, sustentando ac prolatando.
-
18 Nähren [2]
Nähren, das, sustentatio (die Erhaltung durch Sorge für den Unterhalt, ICt.). – das N. des Kindes an der Brust (durch die Mutter oder Amme), nutricatio; nutricationis munus (als Geschäft).
-
19 Versorgung
Versorgung, sustentatio (die Erhaltung durch Sorge für den Unterhalt, ICt.). – victus (Unterhalt). – munus (Amt). – matrimonium (Heirat).
-
20 paradoxos
paradoxos, on (παράδοξος), wider Erwarten, wunderbar, seltsam, paradox, nur subst.: I) paradoxos, ī, m. = παραδοξονίκης, wider Erwarten Sieger, von jmd., der an einem Tage in der lucta u. dem pancratium gesiegt hat, Plur. bei Augustin. de rhet. § 17 ed. Halm. – u. von Mimen, Plur. bei Schol. Iuven. 8, 184. – II) paradoxon, ī, n., A) eine Redefigur, rein lat. sustentatio od. inopinatum, das Hinhalten, die Spannung des Zuhörers, Isid. orig. 2, 21, 29 (griech. bei Rufinian. de fig. sent. § 34). – B) ein paradoxer Satz, Augustin. de rhet. § 21. – Plur. paradoxa, ōrum, n. (παράδοξα), paradoxe Sätze, von Cicero übersetzt durch quae sunt mirabilia contraque opinionem omnium (= auffallende u. der Meinung aller zuwiderlaufende Sätze) od. bl. durch mirabilia (wunderliche Sätze, Stoicorum, s. Cic. parad. prooem. § 4; Acad. 2, 136 (bei Müller griech.).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > paradoxos
- 1
- 2
См. также в других словарях:
sustentatio — noun Suspense … Wiktionary
sustentatio — (s.f.) suspensio … Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani
sustentation — [ systɑ̃tasjɔ̃ ] n. f. • XIIIe, rare av. XVIe; lat. sustentatio ♦ Didact. 1 ♦ Vx Fait de nourrir, de sustenter. Mod. Méd. Sustentation d un malade, par un régime et un traitement appropriés. 2 ♦ (1842) Fait de soutenir, de maintenir en équilibre … Encyclopédie Universelle
Sustentation — Sus ten*ta tion, n. [L. sustentatio sustenance, maintenance, fr. sustentare to support, maintain, v. intens. fr. sustinere to sustain: cf. F. sustentation. See {Sustain}.] 1. The act of sustaining, or the state of being sustained; preservation… … The Collaborative International Dictionary of English
Sustentation fund — Sustentation Sus ten*ta tion, n. [L. sustentatio sustenance, maintenance, fr. sustentare to support, maintain, v. intens. fr. sustinere to sustain: cf. F. sustentation. See {Sustain}.] 1. The act of sustaining, or the state of being sustained;… … The Collaborative International Dictionary of English
sustentation — noun Etymology: Middle English, from Anglo French, from Latin sustentation , sustentatio act of holding up, from sustentare to hold up, frequentative of sustinēre to sustain Date: 14th century 1. the act of sustaining ; the state of being… … New Collegiate Dictionary
Congrua — Mit Kongrua (lat. congrua, congrua portio oder sustentatio congrua) werden allgemein die zum Lebensunterhalt eines geistlichen Würdenträgers notwendigen Mindesteinkommen aus einem bepfründeten Kirchenamt bezeichnet. Nach dem Zeitalter der… … Deutsch Wikipedia
Kongrua — Mit Kongrua (lat. congrua, congrua portio oder sustentatio congrua) werden allgemein die zum Lebensunterhalt eines geistlichen Würdenträgers notwendigen Mindesteinkommen aus einem bepfründeten Kirchenamt bezeichnet. Nach dem Zeitalter der… … Deutsch Wikipedia
Unterhalt — Unter Unterhalt oder Alimente (historisch auch Sustentation) versteht man Leistungen zur Sicherstellung des Lebensbedarfs einer Person. Die Verpflichtung, Unterhalt zu leisten, kann sich aus einer vertraglichen Vereinbarung oder kraft Gesetzes… … Deutsch Wikipedia
Udalricus, S. (1) — 1S. Udalricus, Conf. Ep. (4. Juli al. 13. Mai). Die Hauptquellen für die nachfolgende Darstellung sind: 1) die älteste, von dem Augen und Ohrenzeugen Propst Gerhard um das J. 982 verfaßte vita (herausgegeben von Welser, den Boll., Mabillon und… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
sustentation — sustentational, adj. sustentative /sus teuhn tay tiv, seuh sten teuh tiv/, adj. /sus teuhn tay sheuhn/, n. 1. maintenance in being or activity; the sustaining of life through vital processes. 2. provision with means or funds for upkeep. 3. means… … Universalium